Langzamerhand moeten we beginnen afscheid nemen van het imperium dat we hier tijdens ons 2,5 jaar verblijf hebben opgebouwd.  Als eerste in de rij, onze grote trots, ons wagenpark. Inderdaad, hij is niet meer, onze teergeliefde Jeep Cherokee Sport. Hij kwam bij ons gezin ergens eind augustus 2010, zijn belangrijkste taak was er voor te zorgen dat ik ons Nandje veilig en wel bij de onthaalmoeder kon brengen.  Tot hiertoe is hij daar dus glansrijk in geslaagd!  Eerst in de hete, zwoele wisconsin zomer, waar zijn koude airco en zwart getinte achterruiten Nand beschermden tegen de hevige zonnestralen.  Daarna in de woelige herfst, waar zijn verbluffende ruitenwissersnelheden ervoor zorgden dat in regen en hagelbuien, de weg steeds scherp zichtbaar bleef.  Dankzij zijn 4WD (four wheel drive, zoals ze dat hier zeggen), zijn op spekgladde en tot een meter ondersneeuwde wegen, menig slippartijen feilloos vermeden. Tenminste wanneer ik aan het stuur zat!  Want Kristof moest toch eens proberen om ons bolide in FWD (front wheel drive) door te sneeuw te loodsen, want dus uitmondde in een onverwachte maar sierlijke pirouette.  Zijn prachtige aluminium velgen doen menig Jeep jaloers omkijken en zijn donker blauwe spotless carrosserie, laat iedereen het nakijken!  Nu opnieuw de zomer stevig is ingezet, de hitte, vochtigheid en oogverblindende zonnestralen weer hun intrede doen, en de airco van mijn 190hp (waarvan hoogstwaarschijnlijk reeds ettelijke paardjes het loodjes hebben gelegd) het heeft laten afweten, zal ik met pijn in het hart mijn bolide ruilen voor een oude vertrouwde stalen ros!  Gelukkig voor mij, deze keer in een aluminium kleedje! Voortaan zal Nand naar de onthaalmoeder gebracht worden op mijn nieuwe aanwinst: “Een prachtig aluminium kader, 18 versnellingen om de stevig heuvels te overwinnen en een comfortabel kinderzitje om Nand mee te sleuren over die stevige heuvels en dit alles in een modieus groen kleurtje!”  Klinkt niet slecht, maar toch zal ik  mijn gretig drinkende 4L (19mpg) Amerikaanse ‘Truck’ erg missen!!

03-06-2011, 00:00 Geschreven door Sofie  

Als het één ding is waar de Amerikanen in uitblinken, dan is het wel hun zin in Barbecueën, of zoals dat hier zo leuk zeggen, to grill out!  Elke trotse Amerikaan heeft er minstens één, het liefst eentje op gas, met wel 10 knoppen en genoeg plaats om toch wel een stukje vlees of 20  op te leggen bruinen!  Dus de uitverkoren plaats om een wereldrecord-poging 'braadworsten verkopen' te organiseren zal dus hier wel ergens in de buurt liggen!  En we hebben geluk, vlakbij ‘the world’s largest Bratfest’.  En als de Amerikanen iets organiseren dat zijn daar meestal goed op voorbereid! Een mooi schouwspel, wel 20 tot 30 reuze grills op een rij, volgeladen met braadworsten en een legertje vrijwilligers die ze met plezier af en toe eens omdraaien. Zelf hebben we natuurlijk ook ons worstje bijgedragen, door er toch 2 te verorberen, maar het waren vooral onze ogen die we de kost gaven.  Er rond viel er natuurlijk van alles te beleven, het gaf een beetje het gevoel van een typische Vlaamse kermis, dus we waren in onze sas!  We vonden er zelfs de Amerikaanse versie van onze lekkere oliebollen, genaamd funnel cakes, maar vergeet dan vooral niet te vragen dat je GEEN cinnamon suiker wilt!!

Na 4 dagen grillen (wij hadden het na 1 namiddag wel al gezien!), konden we op de website lezen, dat het nieuwe wereldrecord op naam van Madison, WI staat met een dikke 209,000 brats!  Zo staat ons stadje toch ook nog maar eens op de wereldkaart!

31-05-2011, 00:00 Geschreven door Sofie