Nog een kleine 3 weken en dan ben ik weeral terug.
Aan de ene kant lijkt het of alles voorbij gevlogen is , maar aan de andere kant heb ik ook echt wel het gevoel dat ik hier al heel lang zit.
Ik zeg het, het is voor mij echt een enorme levenservaring geweest en is het nog steeds.
Ik heb echt geleerd hoe ik op mijn twee beentjes moet leren staan en zelfstandig moet worden.
Niet enkel op het gebied van het huishouden, maar op alle gebied eigenlijk.
Ik moet hier mijn eigen boontjes doppen en denk dat ik echt wel klaar ben voor het echte leven.
Aan de ene kant zou ik eigenlijk niet liever willen dan samen te gaan wonen hierna, maar ik denk dat, dat voorlopig nog niet zo een wijze beslissing is.
Ik ben nog steeds aan het uitzoeken waar ik naartoe wil in mijn leven.
Enerzijds met studeren, anderzijds gewoon het gehele plannen
Je begint jezelf toch wel levensgrote vragen te stellen, bang om al te grote fouten te maken.
Ik weet dat ik nog jong ben, maar ik weet ook dat ik stilletjes aan met mijngrote leven moet beginnen.
En hierbij horen het maken van zulk een levensingrijpende fouten niet.
Tuurlijk gaat er vanalles mislopen en ga ik enkele maal in een doodlopende straat uit komen, maar dat hoort erbij.
Uit je fouten kan je enkel maar leren.
Maar ook gebied van studies wil ik echt later niet het gevoel hebben van; had ik dit nu maar gedaan en had ik dat nu maar niet gelaten.
Nu is het echt nog de moment.
Ik zit volop in het schoolgebeuren en hierin moet ik ook voort blijven gaan zolang die optie er nog is.
Niet over 10 jaar, wanneer het studeren moeilijker wordt en je met veel te veel nevencomponenten rekening moet houden.
Goh, zou dit nu een beetje filosoferen zijn?
Je bezig houden met de levensgrote vragen in het leven?
Ik besef nu ook meer dan ooit wat er belangrijk is in het leven.
Ik kan je zeggen dat geld een grote rol speelt maar dat het zeker niet op de eerste of tweede plaats komt te staan.
Liefde en tederheid, er voor elkander zijn is zoveel meer waard.
Je kan al het geld hebben, maar niemand om het ermee te delen hebben.
Daarom is dit ook de ultieme droom job voor mij.
Mensen helpen en klaar staan voor hen, dat wil ik doen.
Dat is een droom die ik wil verwezenlijken.
Natuurlijk ga je nooit iedereen kunnen helpen, maar ik wil mijn uiterste best doen om het zoveel mogelijk te proberen.
Nu nog een goede anderhalve week stage en het zit er voor mij hier op.
Heb ik hier heel veel bijgeleerd maar heb zeker ook op vele manieren gezien hoe het zeker ook niet moet.
Maar uiteindelijk heeft dat veel te maken met je eigen instellingen, die van je dienst en ziekenhuis, dorp, land en cultuur.
Dus ik ben hier zeker en vast ook niet om te oordelen, enkel maar om bij te leren.
Ik heb van de week een keizersnede gezien.
Echtig waar, vies ..
Ze hebben aan het vlies van de baarmoeder aan het trekken geweest en dan de baby erdoor aan het sleuren geweest.
Man, moet je zo lang van recupereren.
Hoop dat de natuur me later goed gezind is en dat ik een makkelijke en natuurlijke bevalling tegemoet mag komen.
Maar dat is dan ook weer iets wat dat je op voorhand niet kan zeggen he?!
Ik ben Sofie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fietje.
Ik ben een vrouw en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Student verpleegkunde.
Ik ben geboren op 05/01/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
