Zaterdag hebben we een boottocht langs de Surinaamse rivier gemaakt en plantages gaan bezichtigen.

Emmanuel had gisterenavond nog gebeld om een taxi voor vanochtend te reserveren.

Hij moest normaal rond kwart voor 8 komen, en om 8 uur was hij er nog niet.

Hij had teruggebeld naar het taxibedrijf en bleek dat ze het vergeten waren.

Uiteindelijk kwam de taxi er dan rond kwart NA 8 aan.

We moesten dan eerst nog langs een bakautomaat want we hadden geen geld meer, en moesten de man 22 SRD betalen voor die tocht.

Het was echt prachtig.

We vetrokken en hebben eerst enkele plantages aangedaan.

Wel mooi om te zien, en hier wonen effectief mensen.

Afgesloten van alles en iedereen, en enkel in contact met de buitenwereld via telefoon en boot.

Hier wonen ook voornamelijk Javanen.

We hebben er echt mooie foto’ s getrokken die ik achteraf natuurlijk aan iedereen ga laten zien.

Toen we op de rivier aan het varen waren, hebben we ook dolfijnen gezien.

Vele zelfs, echt magnifiek om te zien.

Ze kwamen ook vrij dichtbij.

De bootman zette dan zijn motor uit, om de dolfijnen zo dichterbij te kunnen laten komen en ze niet af te schrikken.

Na de plantages zijn we naar Braamspunt geweest.

Dit is eigenlijk de uitmonding van de Suriname rivier in de Atlantische oceaan.

Hier is een soort van groot strand, waar dat ook aan visvangst gedaan wordt.

Vervolgens laten ze dan al het gevangen “zeemateriaal” drogen op grote opgehangen netten.

Raar maar waar wonen hier ook mensen.

Maar echt in krotten van “huizen”.

Eigenlijk enkel maar een paar metalen schermen tegen elkaar geplaatst.

Wel schrijnend te zien.

Het was er ook superwarm.

Er is wel veel wind, maar zo warm…..

Ik wou ook in het water gaan maar er was iemand aan het vertellen dat zij dat de vorige keer ook had gedaan, en dat er op een gegeven moment een pirhanna aan haar voeten zat.

Dus ik kreeg al schrik.

Ik heb dan maar aan het pootje baden geweest.

Deed ook wel wat, wat afkoeling.

Tegen een uur of 4 zijn we dan met de boot terug naar de kade getrokken.

Toch een dik uur varen uiteindelijk.

Op een gegeven moment viel zelfs de motor stil.

Ik kreeg al superveel schrik, maar het was op enkele seconden terug gefikst.

Al een geluk, want wil het me echt niet inbeelden dat je stil valt op het water en dat je nergens heen kan.

Brrr…. Krijg al koude rillingen.

’s Avonds hebben we wat gegeten en nadien zijn we nog uitgeweest.

Uiteindelijk waren we pas rond half 5 thuis, dus we zijn goed doorgegaan.

Eigenlijk wou ik toen nog niet naar huis gaan.

Maar het koppeltje wou per se naar huis, omdat ze de dag erna fris wilden zijn om aan hun eindwerk te werken.

Ze zeiden dat we nog konden blijven, maar om er nu zo maar met 2 meisjes alleen te blijven, had ik niet veel zin.

Met als die gasten en rare toestanden waar je soms van hoort!!

01-04-2008 om 01:28 geschreven door Fietje