De driedaagse van het "Europameisterschaft der Bärte" op 8 november in Stuttgart werd een geslaagd Snorrenfeest. Deelnemers kwamen niet alleen uit Duitsland en België, maar ook uit Hongarije, Nederland, Engeland en de United States.
Wij met drie auto's, drie deelnemers, vier supporters en vijf dames. Ter plaatse alles prima geregeld door Franz en zijn vrouw Mary.
Het was me een rare bedoening, deze Europese kiezing van Snorren van het type Naturale, English, Dali, Imperial, Wild West/Hungarian en Freestyle. Plus de buitenmaatse baarden. De Duitsers gingen met het leeuwendeel lopen. Was te verwachten. De combinatie Snor of Baard met aangepast kostuum (zeg maar "uniform") gaf de doorslag. Onze Snorren, in smetteloos E.S.A.-outfit, hadden geen schijn van kans. Van Freddy is dat te begrijpen... Maar voor Guy en Marc hadden we een hogere score verwacht. Enfin, al bij al een gezellige happening in de Filderhalle in Leinfelden.
Terwijl de Antwerpse Snorren meewerkten, nou ja, (met 1 pintje en zo) gingen de vrouwtjes onder leiding van Mary voor sightseeing en windowshopping (da klinkt toch schoen in 't Engels, zeker in Deutsland) naar centrum Stuttgart. En vervoegden ons 's avonds in de Halle.
De ganse dag was nogal chaotisch, wat we niet verwacht hadden van de Duitsers. Waar waren hun "ordnung" en "punklichkeit"?
Maar voor ons toch geslaagd. De bedoeling was om de banden met vroegere clubs terug aan te halen en nieuwe collega's te leren kennen.
Twee Presidents in een stevige omarming : Rod van de Handlebar en ondergetekende. Praten over de goeie ouwe tijd, over Conway en John Roy, toen de langste snor van de wereld (Guinness Book). Optredens in Parijs, bij de WDR en de BBC. The good old days.
En een babbel met "The General" van het Beard Team USA, Dan Sederowsky van de Zweedse club uit Malmö, Péter Szilàgyi van Budapest, Lutz Giese Präsident im 1.Berliner Bart Club, Gerhard Knapp Präsident der Pforzamer Schnäuz (en de grote winnaar van de wedstrijd : een 10 van elk jurylid), Rolf Spiertz van de club uit Pforzheim, Wilhelm Preuss van de Ostbayerischer Bart- und Schnauzerclub. Ook gepraat met de "young lions" uit Essex die hun club nog moeten stichten. Alreeds een afspraak gemaakt hebben met de ESA voor begin volgend jaar! En natuurlijk de organisator en voorzitter van de lokale vereniging Jürgen Burkhardt.
De tasjes van Toerisme Antwerpen, aangevuld met onze eigen informatie en uitnodiging plus pralines (diamantjes) van chocolatier Burie en copie van een "snorrende" tekening van Willem Dolphyn werden verspreid onder de aanwezigen.
Het feest eindigde laat op zaterdag met een laatste voorstelling van alle clubs op de bühne. Wij overhandigden aan de voorzitter een boek over onze stad, kado van Schepen Ludo Van Campenhout en onze Antwerpse Snorrentrofee. Kregen op onze beurt 4 vaatjes van 10 liter bier van een lokale brouwerij. Uitdrinken in 2009. In Snoravia !
Moe, maar gelukkig terug naar hotel Filderland. Mission accomplished.
Zondag opgehaald door Mary om zu hause, eerst bij de buren en dan bij haar en Franz nog te genieten van enkele cava's, wurst en 'kweetet ni mier ( mor twas lakker) en enige glazen Deutsche Rotwein.
Volle petrol terug naar de Heimat.
't Was goed geweest. Drie dagen gefeest.
Nieuwe vrienden gemaakt, dat belooft voor de toekomst van de Europese Snorren. Met hen die het goed menen.
En wat lees ik vandaag in "De Morgen" ?!
- DE ENE SNOR IS DE ANDERE NIET -
De comeback van de snor bij jonge mannen zou wijzen op een verlangen om meer mannelijkheid uit te stralen. De ruwe pit blijkt de laatste jaren wat te veel onderdukt.
Doet mijn hart deugd na 30 jaar gewerkt te hebben aan het snorrenimago.
Oppersnor.
+ Demokratie is de wil van het volk. Elke morgen lees ik stomverbaasd in de krant wat ik nou weer wil. (Wim Kan) +
+ Wie 't kleine niet eert is 't grote niet weert. (Koning Albert) +
Da was de Wannes. Van mijn generatie Antwerpenaars. Hij van '37 ,ik van '38. Allebei geboren in 't Stad. Ik heb hem zo'n beetje gekend ten tijde van de Muze, de Stadswaag, de VECU, bij "Jef de Mep". De periode van Ferre Grignard.
De goeien aawen tijd. De Wannes. Hij was écht Aentwaerpen.
Hij was een dichter. DE STADSDICHTER!
Wannes : alles écht en uit het hart.
Niet zoals zijn "opvolgers" die er veel later zijn bijgekomen, met subsidies van 't Stadhuis en grote spandoeken op den Boerentoren. Veel show. Hoeft voor mij niet. Is niet écht. Is commercie.
Dwalen door de straten. 'k Heb het ook gekend. Dwalen door 't Stad. Kan ne mengs goe doeng.
Ik zal hem missen, de Wannes.Zoals elke Sinjoor, en zij die zo aanvoelen.
De mannen van de Europese Snorrenclub Antwerpen, ook een stukske Aentwaerpe, voelen dit heengaan als een groot verlies.
