TERUG VAN WEGGEWEEST. HET ECHT ANTWAARPS NIEUWSIN DE FRUT.
1. Nog maar een week terug van het verre Yucatan, of we worden al geconfronteerd met nieuws uit de Rosse Buurt en een gesprek met Bob Cools en Léona Detiège.
Dé Paul, altijd met hoed of bontmuts op het hoofd, de hulp van de hoertjes van de Schipperstraat en omgeving is niet meer.
Ik leerde hem kennen in 1977, bij de opening van eetkroeg "DE SNOR" aan de Brouwersvliet.
Paul liep toen al van de vitrines aan de Schipperstraat naar de gazettenwinkel voor de aankoop van lectuur, weekbladen, papieren rollen én condooms... De gezellige tijd toen er nog een frituur mocht staan op het Falconplein, de "Gentille", de "Maritime" (of was het "Maritiem") en uiteraard de schipperscafé's én natuurlijk "De Snor" op volle toeren draaiden. Toen Djon Lundstrom nog rondkuierde in de straat waar zijn ouders een "boardinghouse" voor vreemde zeelui hadden.
Die Paul is dus uit de hoerenwereld verdwenen. Een stukje folklore is weg. En dé kroegen van toen zijn ook al jaren dicht. Het Schipperskwartier is al lang niet meer wat het was : een gezellige buurt waar je iedereen kon ontmoeten, waar elke week wel iets raars gebeurde. Waar men om drie 's nachts nog naar de oudste Chinees van 't Stad kon gaan voor een loempia of iets meer. De "Wah Kel". Ooit met mijn eerste Snorrenclub het 60-jarig bestaan gevierd van dit volkse restaurant.
't Wordt nooit meer zoals vroeger. Vaarwel Paul.
2. BOB COOLS en LEONA DETIEGE : twee anciens van 't Stadhuis geven hun ongezouten mening over de fusie én veel meer. "Voor Janssens bestaat het verleden niet": voorpagina bijlage Gazet van Antwerpen. Bob en Leona : een schoon koppel op 't Schoon Verdiep... Deed me plezier dat hoofdredacteur Lex Moolenaar Bob " De Snor " noemt ! Een zeer interessant gesprek over de overschakeling van de Stad naar wat Antwerpen nu is, over Bob's tweede ambt, de opkomst van het VB, Léona die overnam en Bob die voorzitter werd van het OCMW. De migrantenproblemen, de Culturele Hoofdstad in 1993, de kritiek op zijn opvolgers. Hij is nog steeds een gedreven man , "onze" Bob Cools, "Beschermheer der Antwerpse Snorren". Die van de E.S.A. natuurlijk!
Een weekje terug thuis en ge ziet dat wij in een Stad ( DE Stad ) wonen waar nog wat te beleven valt. Blij dat we terug zijn...
EL PRESIDENTE DEL CLUB EUROPEO DE BIGOTES DE AMBERES REGRESO A CASA !
De President van de E.S.A. is terug thuis !
Si !
Terug van de zon en de margarita's naar " le plat pays " met zijn grijsheid. Terug van propere straten en veel blauw (is ginder wel een beetje bruin) naar straten met zwerfvuil en te weinig politie. Terug met nieuwe kennissen en een extra sympathie voor onze Snorrenclub.
We moeten van elke gelegenheid gebruik maken om propaganda te maken voor de tofste club uit Vlaanderen.
Naar Yucatan met Martinair. Niet doen... Schiphol: 3 uur voor herstelling verwarming - terug van Mexico : stop in Schiphol en 2.30 uur per autobus naar Brussel. (vliegtuig moest plots dringend naar Paramaribo)
Maar Mexico was de pleister op de wonde. Yucatan, een brok Mayacultuur. In een prachtige natuur en goed beheerd door de overheid. Merida, de bruisende hoofdstad, waar de dagen lang en warm zijn en de bewoners, fier op hun afkomst, de avonden met opzwepende muziek eindigen. De Playa del Carmen, een veredeld Blankenberge, met meer strand en veel meer zon. Chichen Itza, de site die nu bij de nieuwe wereldwonderen hoort.
De Maya's, eens bijna uitgeroeid door de Spanjaarden, mede in naam van de godsdienst, zijn nu een bron van inkomen voor de huidige Mexicanen. 't Kan verkeren, zie Bredero.
Mexican food : heerlijk onder een blakende zon. Margarita's en cocktails zorgen voor een goed humeur. En geen hoofdpijn. Zelfs het Mexicaanse bier is drinkbaar. Alhoewel, voor mij geen Corona met limoen. Da's voor softies... Hotel en restaurants, de kelners wisten vlug alles over "el bigote" (DE SNOR). Zo een beetje als "el simpatico", maar dan met een Snor.
De Snorren uit Antwerpen ( WIJ dus) waren al gekend bij de Vlaamse toeristen. En nu ook bij de Walen. Sire, il y a encore des Belges...
Mooie liedjes duren inderdaad steeds kort. Terug naar Amberes. Met het brokkenvliegtuig van Martinair. Weer naar het land van de Letermes en de Madammes Non, van Henin en de eeuwig winnende Ratten van 't Kiel.
Toch blij dat we weer in 't Stad zijn. "Antwaarpe, zoe schoen als gij is er gien ien!" zong vroeger onze betreurde vriend John Lundstrom in het cafeetje aan de Haven, aan de Brouwersvliet. In "De Snor". En hij had nog gelijk ook.
Maar nu weer volle petrol werken aan het programma van de E.S.A. En dat belooft wat! Maar met een goed bestuur, ne voorzitter die morgen al 70 wordt (doegetmor), een pak originele ideeën en een sympathieke achterban blijven we in Vlaanderen aan de top.
Met de EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN blijft het dus
