Ik ben geboren in deze altijd bruisende stad. In de Vinkenstraat om precies te zijn. Nét voor de tweede wereldoorlog, in 1938. Inderdaad, ik beken, ik ben geen rasechte Sinjoor : moeder geboren als oorlogskind in Nederland (1918) en vader even buiten Parijs. Ik bezit dus echte Europese roots. Met een warm hart voor onze stad.
Want ik mag gerust zeggen dat ik een fanatiek bewoner/genieter ben (alsof dat niet hetzelfde is) van deze schitterende metropool.
Mijn eerste job, na de studies aan de Pestalozzistraat en het Atheneum van Berchem, was als waterklerk in de haven. Het maritieme heeft me altijd geinteresseerd en agent voor scheepvaartlijnen was toen een stukje plaatselijk verkennen van de rest van de wereld. Een belevenis in die grote haven die toen nog eindigde aan de Zandvlietsluis...
21 jaar later zou ik die job vervangen door iets dat toch weer met het havengebeuren te maken had : een "eetkroeg" in de Brouwersvliet, niet ver van het Willemdok en de Rosse Buurt.
Maar laten we het hebben over mijn liefde voor deze stad, mijn Beste Vriendin.
Antwerpen heeft het hard verduren gehad, onder de bezetting van "den Duits" die met zijn V-bommen deel van het hart vernietigde, en daarna van sommige van onze bestuurders die aan afbraakwoede leden en alles wilden "vernieuwen" en "moderniseren". Met als resultaat : wég hypodroom, wég tolhuis, dag Boduognat, dag Peter Benoit. Het stadsbeeld werd ontsierd door lelijke moderne, kale buildings. De Opera zucht nog steeds in de schaduw van het lelijkste torengebouw van Antwerpen, de "Antwerp Tower". Als 't kind maar een Engelse naam kreeg... Tot Burgemeester Bob Cools ingreep en redde wat er nog te redden viel. De sloophamers voor het Centraal Station stonden reeds klaar. En nu, in 2008, zijn we fier op de prachtige restauratie van onze "Kathedraal onder de Treinstations". De vervallen buurt rond het Vleeshuis werd afgebroken en in een schitterend nieuw kleedje gestoken. Burgemeester Bob Cools kreeg er de "Europanostraprijs" voor. De meest prestigieuze erkenning voor zulke grote realisatie. De bewoners haalden terug adem. Antwerpen was gered van de totale destructie!
En ik wou aan deze stad, nog steeds mijn Grote Liefde, een extra dimensie toevoegen, op een folkloristische manier. Een SNORRENCLUB.
Café "De Snor" werd the place to be waar elke Antwerpenaar, én alle anderen, zich thuisvoelden. Van de waterklerk en de rivierloods tot de kunstenaar en de Burgemeester. De eetkroeg, geopend in 1977 werd op 5 oktober 1978 de thuishaven van de "ANTWERPSE SNORRENCLUB". De vereniging telde vooral leden uit de maritieme sector : waterklerken (of course), loodsen, bevrachters, expediteurs. Maar ook kunstenaars én de Antwerpse bard Djon Lundstrom. Frisse ideeën werden creatief uitgewerkt. Er kwam een jaarlijkse kiezing van de "Snor van het Jaar", verbroederingen met buitenlandse snorrenclubs, tv-optredens, de bouw van een Snorrenreus. Beroemde snordragers vervoegden de club : stadsbeiaardier Jo Haazen, Nederlands tv-animator Ted de Braak, Leo Martin, Burgemeester Bob Cools, Toots Thielemans en vele anderen.
Bestuursproblemen kwamen, ambras, en de klassieke afscheuring. In 2002 werd de "EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN" geboren. Een nieuwe snorrenvereniging die onder het motto "ALTIJD IN BEWEGING" op no-time nummer één werd in Vlaanderen. Alle V.I.P-snorren volgden de nieuwe strekking van de Antwerpse Snorrenbeweging. Nieuwe leuke initiatieven zagen het licht: de "Snor van 't Stad" (what's in a name), de "Snorren van de Wijk" in samenwerking met Gazet van Antwerpen, de Vlaamse Bellenmannen werden "Snor van ..." hun gemeente, de bron van de Schelde in Gouy werd bezocht in verband met de verbondenheid van de club met onze levensader de Schelde, het A+diploma voor het verkondigen van het Antwerps gevoel werd uitgereikt door Schepen Ludo Van Campenhout. De E.S.A. draait "graaf goe"!
Zo heb ik, samen met mijn enthousiaste Snorrenvrienden, ook mijn steentje bijgedragen om 't Stad een meerwaarde te geven op folkloristisch gebied. Nu het startschot is gegeven voor de verjonging van de club, met als benjamin de jongste stadsgids Tanguy, ziet de toekomst er rooskleurig uit. Alle E.S.A.-leden en de talrijke sympathisanten zijn er fier op en blijven uiteraard "ALTIJD IN BEWEGING"!
Omdat ik, en alle volgelingen van de EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN deze stad een zeer warm hart toedragen.
Wij zijn ZOT VAN 'T STAD !
Willy Dupon voorzitter E.S.A.
Deze tekst verschijnt volgende maand in het boek van Tanguy Ottomer, jongste stadsgids, medewerker van A.T.V. en jongste lid van de E.S.A. Andere medewerkers zijn o.a. Burgemeester Patrick Janssen, Ereburgemeester Bob Cools, Luc Caals en vele anderen.
