TERUG VAN WEGGEWEEST. HET ECHT ANTWAARPS NIEUWSIN DE FRUT.
1. Nog maar een week terug van het verre Yucatan, of we worden al geconfronteerd met nieuws uit de Rosse Buurt en een gesprek met Bob Cools en Léona Detiège.
Dé Paul, altijd met hoed of bontmuts op het hoofd, de hulp van de hoertjes van de Schipperstraat en omgeving is niet meer.
Ik leerde hem kennen in 1977, bij de opening van eetkroeg "DE SNOR" aan de Brouwersvliet.
Paul liep toen al van de vitrines aan de Schipperstraat naar de gazettenwinkel voor de aankoop van lectuur, weekbladen, papieren rollen én condooms... De gezellige tijd toen er nog een frituur mocht staan op het Falconplein, de "Gentille", de "Maritime" (of was het "Maritiem") en uiteraard de schipperscafé's én natuurlijk "De Snor" op volle toeren draaiden. Toen Djon Lundstrom nog rondkuierde in de straat waar zijn ouders een "boardinghouse" voor vreemde zeelui hadden.
Die Paul is dus uit de hoerenwereld verdwenen. Een stukje folklore is weg. En dé kroegen van toen zijn ook al jaren dicht. Het Schipperskwartier is al lang niet meer wat het was : een gezellige buurt waar je iedereen kon ontmoeten, waar elke week wel iets raars gebeurde. Waar men om drie 's nachts nog naar de oudste Chinees van 't Stad kon gaan voor een loempia of iets meer. De "Wah Kel". Ooit met mijn eerste Snorrenclub het 60-jarig bestaan gevierd van dit volkse restaurant.
't Wordt nooit meer zoals vroeger. Vaarwel Paul.
2. BOB COOLS en LEONA DETIEGE : twee anciens van 't Stadhuis geven hun ongezouten mening over de fusie én veel meer. "Voor Janssens bestaat het verleden niet": voorpagina bijlage Gazet van Antwerpen. Bob en Leona : een schoon koppel op 't Schoon Verdiep... Deed me plezier dat hoofdredacteur Lex Moolenaar Bob " De Snor " noemt ! Een zeer interessant gesprek over de overschakeling van de Stad naar wat Antwerpen nu is, over Bob's tweede ambt, de opkomst van het VB, Léona die overnam en Bob die voorzitter werd van het OCMW. De migrantenproblemen, de Culturele Hoofdstad in 1993, de kritiek op zijn opvolgers. Hij is nog steeds een gedreven man , "onze" Bob Cools, "Beschermheer der Antwerpse Snorren". Die van de E.S.A. natuurlijk!
Een weekje terug thuis en ge ziet dat wij in een Stad ( DE Stad ) wonen waar nog wat te beleven valt. Blij dat we terug zijn...
EL PRESIDENTE DEL CLUB EUROPEO DE BIGOTES DE AMBERES REGRESO A CASA !
De President van de E.S.A. is terug thuis !
Si !
Terug van de zon en de margarita's naar " le plat pays " met zijn grijsheid. Terug van propere straten en veel blauw (is ginder wel een beetje bruin) naar straten met zwerfvuil en te weinig politie. Terug met nieuwe kennissen en een extra sympathie voor onze Snorrenclub.
We moeten van elke gelegenheid gebruik maken om propaganda te maken voor de tofste club uit Vlaanderen.
Naar Yucatan met Martinair. Niet doen... Schiphol: 3 uur voor herstelling verwarming - terug van Mexico : stop in Schiphol en 2.30 uur per autobus naar Brussel. (vliegtuig moest plots dringend naar Paramaribo)
Maar Mexico was de pleister op de wonde. Yucatan, een brok Mayacultuur. In een prachtige natuur en goed beheerd door de overheid. Merida, de bruisende hoofdstad, waar de dagen lang en warm zijn en de bewoners, fier op hun afkomst, de avonden met opzwepende muziek eindigen. De Playa del Carmen, een veredeld Blankenberge, met meer strand en veel meer zon. Chichen Itza, de site die nu bij de nieuwe wereldwonderen hoort.
De Maya's, eens bijna uitgeroeid door de Spanjaarden, mede in naam van de godsdienst, zijn nu een bron van inkomen voor de huidige Mexicanen. 't Kan verkeren, zie Bredero.
Mexican food : heerlijk onder een blakende zon. Margarita's en cocktails zorgen voor een goed humeur. En geen hoofdpijn. Zelfs het Mexicaanse bier is drinkbaar. Alhoewel, voor mij geen Corona met limoen. Da's voor softies... Hotel en restaurants, de kelners wisten vlug alles over "el bigote" (DE SNOR). Zo een beetje als "el simpatico", maar dan met een Snor.
De Snorren uit Antwerpen ( WIJ dus) waren al gekend bij de Vlaamse toeristen. En nu ook bij de Walen. Sire, il y a encore des Belges...
Mooie liedjes duren inderdaad steeds kort. Terug naar Amberes. Met het brokkenvliegtuig van Martinair. Weer naar het land van de Letermes en de Madammes Non, van Henin en de eeuwig winnende Ratten van 't Kiel.
Toch blij dat we weer in 't Stad zijn. "Antwaarpe, zoe schoen als gij is er gien ien!" zong vroeger onze betreurde vriend John Lundstrom in het cafeetje aan de Haven, aan de Brouwersvliet. In "De Snor". En hij had nog gelijk ook.
Maar nu weer volle petrol werken aan het programma van de E.S.A. En dat belooft wat! Maar met een goed bestuur, ne voorzitter die morgen al 70 wordt (doegetmor), een pak originele ideeën en een sympathieke achterban blijven we in Vlaanderen aan de top.
Met de EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN blijft het dus
Ik ben geboren in deze altijd bruisende stad. In de Vinkenstraat om precies te zijn. Nét voor de tweede wereldoorlog, in 1938. Inderdaad, ik beken, ik ben geen rasechte Sinjoor : moeder geboren als oorlogskind in Nederland (1918) en vader even buiten Parijs. Ik bezit dus echte Europese roots. Met een warm hart voor onze stad.
Want ik mag gerust zeggen dat ik een fanatiek bewoner/genieter ben (alsof dat niet hetzelfde is) van deze schitterende metropool.
Mijn eerste job, na de studies aan de Pestalozzistraat en het Atheneum van Berchem, was als waterklerk in de haven. Het maritieme heeft me altijd geinteresseerd en agent voor scheepvaartlijnen was toen een stukje plaatselijk verkennen van de rest van de wereld. Een belevenis in die grote haven die toen nog eindigde aan de Zandvlietsluis...
21 jaar later zou ik die job vervangen door iets dat toch weer met het havengebeuren te maken had : een "eetkroeg" in de Brouwersvliet, niet ver van het Willemdok en de Rosse Buurt.
Maar laten we het hebben over mijn liefde voor deze stad, mijn Beste Vriendin.
Antwerpen heeft het hard verduren gehad, onder de bezetting van "den Duits" die met zijn V-bommen deel van het hart vernietigde, en daarna van sommige van onze bestuurders die aan afbraakwoede leden en alles wilden "vernieuwen" en "moderniseren". Met als resultaat : wég hypodroom, wég tolhuis, dag Boduognat, dag Peter Benoit. Het stadsbeeld werd ontsierd door lelijke moderne, kale buildings. De Opera zucht nog steeds in de schaduw van het lelijkste torengebouw van Antwerpen, de "Antwerp Tower". Als 't kind maar een Engelse naam kreeg... Tot Burgemeester Bob Cools ingreep en redde wat er nog te redden viel. De sloophamers voor het Centraal Station stonden reeds klaar. En nu, in 2008, zijn we fier op de prachtige restauratie van onze "Kathedraal onder de Treinstations". De vervallen buurt rond het Vleeshuis werd afgebroken en in een schitterend nieuw kleedje gestoken. Burgemeester Bob Cools kreeg er de "Europanostraprijs" voor. De meest prestigieuze erkenning voor zulke grote realisatie. De bewoners haalden terug adem. Antwerpen was gered van de totale destructie!
En ik wou aan deze stad, nog steeds mijn Grote Liefde, een extra dimensie toevoegen, op een folkloristische manier. Een SNORRENCLUB.
Café "De Snor" werd the place to be waar elke Antwerpenaar, én alle anderen, zich thuisvoelden. Van de waterklerk en de rivierloods tot de kunstenaar en de Burgemeester. De eetkroeg, geopend in 1977 werd op 5 oktober 1978 de thuishaven van de "ANTWERPSE SNORRENCLUB". De vereniging telde vooral leden uit de maritieme sector : waterklerken (of course), loodsen, bevrachters, expediteurs. Maar ook kunstenaars én de Antwerpse bard Djon Lundstrom. Frisse ideeën werden creatief uitgewerkt. Er kwam een jaarlijkse kiezing van de "Snor van het Jaar", verbroederingen met buitenlandse snorrenclubs, tv-optredens, de bouw van een Snorrenreus. Beroemde snordragers vervoegden de club : stadsbeiaardier Jo Haazen, Nederlands tv-animator Ted de Braak, Leo Martin, Burgemeester Bob Cools, Toots Thielemans en vele anderen.
Bestuursproblemen kwamen, ambras, en de klassieke afscheuring. In 2002 werd de "EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN" geboren. Een nieuwe snorrenvereniging die onder het motto "ALTIJD IN BEWEGING" op no-time nummer één werd in Vlaanderen. Alle V.I.P-snorren volgden de nieuwe strekking van de Antwerpse Snorrenbeweging. Nieuwe leuke initiatieven zagen het licht: de "Snor van 't Stad" (what's in a name), de "Snorren van de Wijk" in samenwerking met Gazet van Antwerpen, de Vlaamse Bellenmannen werden "Snor van ..." hun gemeente, de bron van de Schelde in Gouy werd bezocht in verband met de verbondenheid van de club met onze levensader de Schelde, het A+diploma voor het verkondigen van het Antwerps gevoel werd uitgereikt door Schepen Ludo Van Campenhout. De E.S.A. draait "graaf goe"!
Zo heb ik, samen met mijn enthousiaste Snorrenvrienden, ook mijn steentje bijgedragen om 't Stad een meerwaarde te geven op folkloristisch gebied. Nu het startschot is gegeven voor de verjonging van de club, met als benjamin de jongste stadsgids Tanguy, ziet de toekomst er rooskleurig uit. Alle E.S.A.-leden en de talrijke sympathisanten zijn er fier op en blijven uiteraard "ALTIJD IN BEWEGING"!
Omdat ik, en alle volgelingen van de EUROPESE SNORRENCLUB ANTWERPEN deze stad een zeer warm hart toedragen.
Wij zijn ZOT VAN 'T STAD !
Willy Dupon voorzitter E.S.A.
Deze tekst verschijnt volgende maand in het boek van Tanguy Ottomer, jongste stadsgids, medewerker van A.T.V. en jongste lid van de E.S.A. Andere medewerkers zijn o.a. Burgemeester Patrick Janssen, Ereburgemeester Bob Cools, Luc Caals en vele anderen.
Het was een leerrijk bezoek aan onze Vlaamse Opera in onze Stad. Een kijkje achter de schermen, de orkestbak, het mechanisme, de uitbreiding naar de Rooseveltplaats, de modernisering.
En uiteraard de prachtig gerenoveerde zaal en de foyer. De theaterzaal is herschilderd en de gouden onrnamenten zijn schoongemaakt. Er zijn de nieuwe loges voor de artiesten en nieuwe kantoren voor de medewerkers.
Nieuw voor onze E.S.A.-leden zijn de lunchconcerten op woensdag. Enkelen hebben na het bezoek al ingeschreven voor de daarop volgende week.
Interesse voor een bezoek : bel naar onze vriend Tanguy (ons jongste lid en jongste stadsgids) op gsm 0494254159.
Wie we niet ontmoet hebben tijdens onze rondleiding was "The Phantom of the Opera"...
EEN KLASSIEKER : WENSEN MET DE KERST EN DAARNA KOMEN DIE VOOR HET NIEUWE JAAR NIEWAAR ?
Hoor ik daarnet op de radio, en zie ik straks wel op de beeldbuis : de beste wensen van de Koning aan de ganse Belgische bevolking.
Eén item vond ik wel " frappant ". Dat over het taalgebruik van de Belgische onderdanen. Zonder mij politiek uit te laten vind ik het wel sterk dat de Vorst ons aanzet de talen van àl zijn onderdanen te spreken of aan te leren...
Vraag ik mij als simpele Antwerpenaar af waarom ik mij ooit de moeite getroostte buiten Nederlands ook Frans, Engels en Duits te leren. Moest wel : als waterklerk aan boord komen van schepen van allerlei origine moet je wel met de rest van de wereld kunnen praten. Dus akkoord voor vreemde talen. Maar...
Stel ik mij nu, in bijna 2008, de grote vraag. Wie in Brussel, van hoog geplaatste mandatarissen tot het GANSE HOF praat degelijk Nederlands, zijnde de taal van de meerderheid van de bevolking?
Hoor soms van een taalbad, zijnde een snelcursus, van iemand die al meer dan 30 jaar in dit land verblijft. En dan, eindelijk, na lang aandringen begint met een beetje " de Nederlands " te leren. 't Zal wel gaan zeker ?
"Anderstalige Belgen " : kijk eens naar Maxima in Nederland. Komt uit een Zuid-Amerikaans (Latijns) land en praat op een " no time " Algemeen Nederlands ... Chapeau, zeggen ze in 't Stad!
