De play offs zijn nu enkele weken bezig. Discussies over zin of onzin zijn even dagelijkse kost als de Stella uit Jos zijn tapkraan. Ik kan enkel maar vaststellen dat in een periode van nagenoeg onbestaande inflatie het gelijknamige spook toch lokaal de kop opsteekt. De thuismatchen van mijn favoriete voetbalploeg in competitieverband een gans jaar bijwonen, zal me een goede 40% meer gekost hebben dan in het seizoen 2008-2009. De invoering van de play offs in de Jupiler League doet me zowaar terugdenken aan de invoering van de euro. Ook toen waren er lokaal gigantische prijsstijgingen. Achteraf heeft uitgebreid economisch onderzoek weliswaar aangetoond dat de invoering van de euro niet tot significante prijsstijgingen leidde. De uitzondering bevestigt natuurlijk de regel. Zo kostte de braadworst van onze meester in mededinging en andere moeilijke aangelegenheden Philip Mxxx (uit respect voor mijn favoriete pils schrijven we zijn naam niet voluit) plots EUR 2.50 ipv 60 frank. Maar het kan nog straffer. Aangezien het laagste EUR biljet dat van vijf is t.o.v. een honderd BEF biljet, kostte de minste actie in danscafé's zoals the Reeves eensklaps het dubbele. Waarmee ik maar wil zeggen: het kan steeds erger. Zoals onze wedstrijd tegen Rover bewees. De ploeg was in volle overtuiging dat overcompensatie tijdens de match voorafgaand aan het Paastornooi de volgende week wonderen zou verrichten. Foutieve keuze zo bleek al snel. Enig lichtpunt in deze match was ons doelpunt. Het doelpunt van Jan DR was één en al Messi allure. Als je dan niet unaniem verkozen wordt tot Man van de Match, wordt wel erg pijnlijk duidelijk dat sommige spelers nog veel te leren op voetbalvlak.
Volgende wedstrijd: Paastornooi Kloosterstraat. Zaterdag om 13u30 tegen Thor Zaat en om 17u30 tegen Kloosterstraat B. Samenkomst in den Belly's om 11u30.
Voetbal is een evenwichtssport. Neen, ik moet me preciezer uitdrukken: cafévoetbal is een evenwichtssport. Omdat enkele spelers de laatste weken geblesseerd uitvielen en een aantal spelers om andere redenen onbeschikbaar waren, kwam SK Watertoren voor het eerst sinds lang in ernstige bezettingsproblemen. Cafévoetbal heeft gelukkig één groot voordeel: in elk café kan en mag gerecruteerd worden. Aan elke toog van elk café vind je wel miskend of onbegrepen talent. Er komt wel wat bij kijken om deze kandidaat-spelers effectief aan je kern toe te voegen. Enerzijds moet je het kaf van het koren weten te scheiden. Het is niet omdat je na de veertiende pint een wedstrijd denkt te kunnen analyseren, dat je het ook op het veld kan waarmaken. Vergelijk het maar wat Roeselare met W. D.C. is overkomen. Op stilstaande beelden gaan uitleggen welke speler uit positie loopt en welke tactische blunders gemaakt worden is nog net iets anders dan effectief de juiste aankopen te verwezenlijken. Anderzijds moet je er ook rekening mee houden dat het niet voor elke kandidaat-speler evident is om op tijd uit bed te geraken. Gelukkig spelen we het gros van onze matchen om 14u30. Dat helpt dus wel. Zo werd vrijdagavond 19 maart, of eerder zaterdagochtend 20 maart, een avond van recrutering. Die avond organiseerde de supportersclub Klein Brabant van FCB hun algemene kwis. SKW verdedigde met twee ploegen de overwinning van vorig jaar, maar moest uiteindelijk tevreden zijn met een tweede en een achtste plaats. Een zaal gevuld met vermeend voetbalintellect vormde uiteraard de uitgelezen kans om de noodzakelijke 3 spelers te selecteren. En hier komt de evenwichtsoefening in het scenario: om de kandidaat-spelers te overtuigen is er uiteraard het nodige gerstenat nodig. Anderzijds is het duidelijk dat hoe meer je ervan binnen speelt, hoe moeilijker het de volgende dag wordt om een knalprestatie te leveren. Al doende leert men: mijn recruut scoorde en ik beleefde een moeilijke namiddag. Opdracht geslaagd.
