Een derby, en dan nog in competitieverband, dat zijn we niet gewoon. De voorbije jaren speelden we wel enkele wedstrijden tegen andere Bornemse ploegen, maar dat waren gewoontegetrouw oefenwedstrijden eind augustus, begin september. Bedoeld om naast het eerste balgevoel ook terug de zaterdagroutine in de plaatselijke cafés er terug in te krijgen. In ons eerste seizoen in de KAVVV blijkt dat een andere nieuwkomer, Willebroek Zuid, onze dichtste tegenstander is. Van bij de bekendmaking van de samenstelling van de reeksen werden de wedstrijden tegen hen dan ook tot derby uitgeroepen. Dat een aantal spelers van ons uit Willebroek afkomstig zijn, geeft dergelijke wedstrijden natuurlijk wat extra pigment. In tegenstelling tot de Brugse clash tussen Club en Sirkul een dag later, had onze derby wel alles wat we willens nillens bij een burenduel veronderstellen: veel stress, weinig (goed) voetbal, harde duels, gele en ook een rode kaart, strafschop(pen), animo op en naast het terrein,... Wat kunnen we onthouden van deze wedstrijd langs SKW kant? Dat bij een meer realistische veldbezetting de defensieve opdrachten goed nageleefd werden. Dat Mus de vislijn (definitief) opbergt en terug plaatsneemt in doel. Dat SKW misschien wel voor het eerst dit seizoen een echt verstandige wedstrijd speelde. Dat Koen één keer de middellijn overstak om na een knappe 1-2 met Niels mooi binnen te tikken. Dat Ronny een wereldgoal scoorde om zijn gezinsuitbreiding te vieren. Dat er bijna 7 bakken Stella soldaat werden gemaakt. En dat zelfs Jelle erin slaagde te scoren....
Gesterkt door de positieve afloop van de thuismatch tegen Manhattan, hielden we vast aan een offensieve veldbezetting. Onze speler-trainer had de voorbije weken duidelijk goed opgelet bij de wedstrijden van zijn favoriete ploeg. Net als zijn collega Koster hield hij voet bij stuk en hield het op " de aanval is de beste verdediging". Zo is het mogelijk dat je na 35 minuten voetbal, met een uitstekende eerste 20 minuten van SKW die gepaard ging met een logische 0-2 voorsprong, toch gaat rusten met een 3-3 stand. Dat een naïeve speelstijl niet altijd slecht moet aflopen, werd in de tweede helft aangetoond. Dankzij een doelpunt in de voorlaatste minuut konden we de drie punten toch meenemen richting Acide Carbonique. Overtuigend was de zege allerminst. Dit in schril contrast tot de prestatie van onze gelegenheidslinkerflank Jurgen die voor eens en altijd wou duidelijk maken hoe je man van de match wordt. Inderdaad, door minimaal bij alle doelpunten betrokken te zijn - uiteraard met uitzondering van de tegendoelpunten - en door een beauty van een derde goal te scoren, die niet zou misstaan op de nationale TV zenders. Dat er toch spelers niet op Jurgen stemden, kan enkel maar om tactische redenen geweest zijn.
Aangezien jullie vertrouwde verslaggever een eerste keer noodgedwongen een competitiewedstrijd van SK Watertoren moest missen, is het onderstaande gebaseerd op de telefoontjes en sms tijdens de wedstrijd en de onafhankelijke bevestigingen door een representatief deel van de ploeg aan de toog van Acide Carbonique. Indien sommige feiten kwetsend zouden overkomen of niet 100% waarheidsgetrouw zouden zijn, gelieve mij dan ook te verontschuldigen. Onderstaand verslag is niet meer dan een poging tot weergave van de feiten.
Voor de match was er uitgebreid gewaarschuwd voor overdreven optimisme of onderschatting van onze nog puntenloze tegenstander. Er werd logischerwijze beslist om met het sterkst mogelijke elftal te starten. Indien SKW erin zou slagen om afstand te nemen van de tegenstander, konden ook enkele mindere goden wat spelminuten gegund worden. Aangezien ik in Parijs vertoefde, was die eer deze week voor anderen weggelegd. De eerste helft verliep echter allesbehalve vlot. Het duurde tot net voor rust tot de gelijkmaker viel. In de tweede helft was het scoreverloop voor mij niet erg makkelijk te volgen, aangezien de gelegenheidsreporter bij elke tussenstand eerst het aantal doelpunten van de bezoekers doorgaf, gevolgd door het aantal doelpunten van SKW. En zo kreeg ik op weg naar het Louvre door dat het 1-3 en wat later 2-4 en 2-5 werd. Gelukkig werd één en ander rechtgezet na een controletelefoontje en bleek SKW een voorsprong genomen te hebben. De wissels bleken een grote rol gespeeld te hebben in de overtuigende overwinning. Zo scoorde David twee doelpunten en gaf hij ook een assist. En wat dan te zeggen van Jelle Speelman? Niet alleen zorgde hij voor het laatste doelpunt, de 7-2, over de manier waarop werd nog dagenlang nagebabbeld in Klein-Brabant. Het moet een prachtige soloactie geweest zijn, die een instant hit op you tube zou geweest zijn. Jelle schakelijk zijn tegenstander op snelheid uit en werkte genadeloos af. Dat de leeftijd van de tegenstander zich tussen de huidige en toekomstige pensioenleeftijd bevindt, is een verwaarloosbaar detail.
