Inderdaad, het is een niet echt originele titel voor een blogbericht maar een titel is nu eenmaal nodig. Ik zit vast met mezelf. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb de indruk dat ik niet besta. Denk nu niet het ergste want ik zie de mensen rondom mij graag. Het is misschien die passie die me tegelijk down maakt en toch mij overlevingskansen biedt. Ik ben denk ik bang. Bang om te verliezen. Ik wil mijn liefde delen met iemand. Ik voel me vrolijk als ik bij haar ben. Vrolijk en bang. Ik moet oppassen wat ik tegen haar zeg. Komt het niet dubbelzinnig over want dan zou ik haar kunnen verliezen. Ze heeft het door heb ik al horen zeggen maar ze wil het niet. Toch is het contact niet verwaterd. Alhoewel. De laatste 4 dagen heb ik niets meer van haar gehoord. Vroeger was er alle dagen contact. Msn, berichtjes... Ik was telkens opgewekt als ik iets van haar hoorde. Ze houdt me bezig, dag en nacht. Ik haar niet vergeten. Mijn liefde voor haar is echt maar zal het ooit iets worden. Ik schrijf het van mij af. Misschien helpt het. Ik hoop het. Misschien leest ze deze blog. Moet ik hints geven dat deze blog bestaat? Dan kan het te laat zijn, kan het volledig kapot zijn. Ik weet het niet. Ik laat nog iets van mij horen in een volgend bericht. Dan weet je al meer.
