Heej allemaal ,

Het is een zeer gebroken week geweest deze week. Zondag namiddag zijn we terug vertrokken naar ons huisje in Gahini.  Tijdens de rit werden we op de hoogte gehouden wie er aan het winnen was bij de mannen finale van de tennis. Toen we toekwamen in ons huisje merkte we dat Berta ( buurvrouw) het huisje heel mooi had willen maken voor het nieuw bezoek dat er aan kwam. Een Iers getrouwd koppel komt hier namelijk 2 weken kijken hoe het hier in zijn werk gaat met als mogelijke beslissing aan het einde van de 2 weken om ooit op missie te komen naar Afrika. Berta had een tafelkleedje op onze tafel gelegd , de bedden mooi opgemaakt , de gordijntjes netjes dicht gedaan , …  Ze wilde blijkbaar indruk maken. Het is haar blijkbaar dan toch niet gelukt , want het koppel heeft besloten om gedurende 2 weken in het huis van Berta zelf te logeren. Al die moeite voor niks !!  Maar ze heeft ons toch maar laten zien hoe het toilet hier werkt ! Een simpele draai aan de hendel en het toilet spoelt door !! Geweldig gewoon ! nu hoeven we niet meer  water in het toilet te gieten om er voor te zorgen dat alles verder spoelt.

Dinsdag in de namiddag mochten we dan al terug vertrekken naar Kigali. Dit kwam omdat Maaike dinsdag avond aankwam en het woensdag hier een feestdag was. Dag van de helden  !! Dinsdag avond zijn ik en Valerie , Maaike dan mee mogen gaan ophalen in de luchthaven , wat ook nog een hele belevenis was ! blijkbaar moeten er een paar nonnen aan boord hebben gezet waardoor er plot een hele brigade nonnen op de luchthaven stond. Echter leken de nonnen meer op zeerovers dan op nonnen , wat voor komische gesprekken zorgde.

Woensdag hebben we dan een dagje vrij genomen , even ontspannen in het midden van de week. Nog wat inkomen doen en Maaike al een klein deeltje van de stad laten zien.

Donderdag voormiddag zijn we dan terug naar onze stageplaats gereden. Waar we in de namiddag dan terug begonnen zijn met stage doen. ’s avonds heb ik Maaike de verschillende weggetjes naar het meer getoond. Het was nog lekker aangenaam warm waardoor we een tijdje blijven zitten zijn aan het meer met onze voetjes in het water.  Blijkbaar kunnen we het regelen om met een bootje om het meer te varen. Dat staat dus bijgevolg op de TO Do lijst ! Maandag avond gaan we terug naar het meer om te vragen of we in het bootje mogen varen , zo hebben we het meer ook van een ander kant gezien hé ! Toen we terug naar ons huisje aan het wandelen waren , waren en kinderen die aan het voetballen waren. Maaike en ik voelden het kriebelen om mee te doen. Toen ik de daad bij het woord voegde en met de kinderen begon te voetballen wisten ze precies niet wat ze zagen en stopten ze plots allemaal. De kinderen die er rond stonden waar den weer meer geïnteresseerd in ons fototoestel. Ze willen dan allemaal leren hoe ze een foto moeten maken en dan nog liefst een foto met een blanke op. Wanneer je dan een foto probeert te maken waar de kinderen zelf bij opstaan vinden ze dit toch spannend en lachen ze altijd heel ondeugend !!

Vrijdag avond zijn we nog eens een keertje uitgeweest. Het was best wel een plezante avond geweest. Ik heb men dansmoves nog een keertje kunnen oefenen. Heel grappig wanneer ik mijn kleine dans move doe ( soort waggelen met men benen , De meeste mensen weten wel hoe dit eruit ziet ;) ) willen alle Rwandese dit ook kunnen en vragen ze aan mij om het hen voor te doen . Even later beginnen ze ook zo te dansen , best wel grappig. Zo heb ik de mensen hier dan toch ook al iets geleerd.

Zaterdag ben ik met Maaike een bezoekje gaan brengen aan Njamata. Het is een klein dorpje waar tijdens de Genocide zeer veel mensen om het leven zijn gekomen. Toen we in het bus station aankwamen en ik vroeg welke bus we moesten nemen om er heen te gaan werd er heel geheimzinnig gedaan. Ik durfde het woord Genocide niet goed gebruiken , omdat ik wist dat dit  gevoelig ligt bij de mensen hier. De man moet het door gehad hebben en heeft me heel stil in de deuropening gevraagd of we de Genocideplaats wilden bezoeken. Wel 3 keer heb ik moeten vragen of hij het nog een keer kon herhalen , zo stil en onduidelijk was hij aan het praten. Toen we aankwamen in Njamata stond ons nog een wandeling van ongeveer 3 km. te wachten. In volle zon was dat bakken !!  Wanneer we dan aankwamen aan de gedenkplaats werd ik er hellemaal stil van.  In de kerk stond een soort rek met allemaal schedels en beenderen , van voor in de kerk een 20 tal kisten met hierin ook slachtoffers. Tegen de muren hingen de kleren die de slachtoffers droegen op het moment dat ze waren om gekomen. De persoonlijke spullen die ze bij zich hadden ook een plaats gekregen in de kerk.  In het schooltje dat er naast stond , werden baby’s tegen de muur dood geslagen , je zag nog goed  de donkere kleur van het bloed tegen de muur hangen. Ernaast was een keuken waar een gezin leefde. Hier was een matras in brand gestoken terwijl er een vrouw lag op te slapen.  Manu vertelde ons dat er achter nog veel massagraven waren waar nog veel meer slachtoffers waren opgeborgen. De vrouw die onze gids een beetje was zei echter dat er niets anders was om te bekijken. Ondanks dat ik dit niet gezien heb , heeft de rest van het bezoek me toch aangegrepen en een diepe indruk op me gemaakt. De vrouw vertelde ons zo goed mogelijk de verhalen en raakte zonder er bij na te denken de schedels aan.

Zondag vertrekken we terug naar Gahini , klaar om nieuwe avonturen te beleven

Groetjes & Dikke kus !! xxx

04-02-2012 om 19:07 geschreven door Silvie