Oh ja, hier wat beelden van de vissen die ik heb gezien, je ziet een pijlstaartrog met paarse stippen, een clownfish ( nemo ) , een lionfish , en andere waarover ik thuis wel zal vertellen.
ik heb iets te bekennen. Ik wou het gisteren niet zeggen, vooral om mama wat te sparen, maar ik had vandaag eigenlijk nog één dive gepland. Ik heb wel gisteren mijn examen gedaan en was dus wel degelijk geslaagd maar om het certificaat te krijgen moet je vier dives doen en als je goed leest had ik er eigenlijk maar drie gedaan. Sorry, leugentje om bestwil...
Vandaag zijn we dan met zijn vijven geweest, 2 Fransen , nog een Belg en dan de instructeur. We hebben ook een onderwaterfotografe meegenomen en die heeft dan van ons schitterende foto's gemaakt. We hebben ook diezelfde grote barracuda opnieuw gezien, dus om te bewijzen dat ik niet loog, kijk zelf maar...
Het duikavontuur zit er dus voorlopig op en overmorgen vertrekken we naar Pemuteran. Een rit van een uur of vier maar we kijken er naar uit.
Voor de Pinda, ik had eigenlijk geen boeken meegenomen maar die vind je hier overal in de hotels ( een soort free exchange ) dus ik ben nu bezig in mijn derde boek, Nathaniel's nutmeg.
Mams, ik ben heel blij dat het zo goed is meegevallen met Paul in Italië. We zijn zeer benieuwd naar nieuws van jullie ginder. Voor de rest geen nieuws, bekijk de foto's maar even , die spreken voor zichzelf. Op alle foto's ben ik het mocht je me niet herkennen... die foto's zijn dus van vandaag. Oh ja, wat skype betreft, download het programma, dan moet dat toch werken , niet ?
Zoals beloofd nog wat fotokes. Je ziet de ceremonie (voor de crematie) die ik zag toen Phil aan het duiken was, een paar foto's van onze bungalow in Amed, wij op ons terraske 'apéro-time' een staaltje van het slechte Engels dat ze hier spreken en vooral schrijven (wel heel grappig) en de typische bootjes van de vissers die alle dagen vroeg uitvaren om op makreel of tonijn te vissen.
vandaag heb ik de Open Water Course afgemaakt en ik ben geslaagd. We hebben de laatste dives gedaan, dus mama je kan gerust slapen, alles ok.
Opnieuw fantastisch gevoel, we hebben een drop off gedaan en nog een keer het wrak bezocht. De drop off is het volgende : je volgt het koraal in ondiep water, een meter of drie vier diep en op een gegeven moment stopt het koraal en gaat het vertikaal naar beneden. Een beetje griezelig in het begin wat je ziet niet meteen de bodem maar je daalt wel af. Het is eigenlijk een muur met koraal en zoals in de natuurdocumentaire's zie op alle etages weer andere soorten vissen, groot en klein en in alle kleuren en vormen. We zijn tot 18 meter diepte gegaan en vervolgens daar een 10 tal minuten gebleven en vervolgens weer stilletjes beginnen opstijgen.
Vandaag opnieuw geen rifhaaien gezien, spijtig maar wel een pijlstaartrog die gespikkeld was met paarse bolletjes, een lion fish ( zeer giftig ) , sweet lips ( zeer grote vissen met dikke lippen ) en tal van andere soorten groot en klein. Daarna ( laatste dive ) hebben we het scheepswrak bezocht en mocht ik leiden. Dit lukt niet zo goed aangezien ik de structuur en de juiste omvang niet ken, maar dat was geen probleem. Mijn instructor nam over en het was echt relaxed. Ook het oefenen van alle skills lukt goed, dus daarna was ik klaar voor het examen. Een test van 50 vragen en dat lukt probleemloos. Dus nu mag ik duiken ( natuurlijk met een ervaren buddy of instructeur ) overal ter wereld tot een diepte van 18 meter. Nonkel Robic, je moet dit doen. Je bent niet te oud daarvoor, en de theorie is goed te doen. Het belangrijkste is, denk ik , dat je het wil doen en dat je eventuele angsten moet kunnen overwinnen. Van zodra je relaxed kan duiken, is het echt niet zo moeilijk. Maar wel onvoorstelbaar leuk.
Hey vrienden, Sarah hier,
zoals je ziet, is Phil al enkele dagen helemaal in de ban van het diepzeeduiken (en terecht). Voor mij is diep duiken niet zo verstandig, dus ik ben de eerste dag mee gegaan (heb de theorie mee gevolgd, wat foto's gemaakt en gefilmd en daarna gewacht tot Phil en zijn privé-instructeur weer bovenkwamen. Tijdens hun duik in Tulamben was er een ceremonie aan de gang van de plaatselijke bevolking (verspreiding van de assen op de oceaan na een muzikaal gedeelte onder leiding van een geestelijke). Vandaag heb ik een beetje uitgeslapen (tot half 9) want al dat vroeg opstaan ... daar wordt je toch moe van ;) ... Ik heb wat foto's gemaakt van ons villa'tje en van een verse bananen-limoenshake genipt aan het zwembad. Heerlijk! De foto's voegen we straks misschien nog even toe.
Verder geen speciaal nieuws ... We blijven jullie reacties leuk vinden! (Mooie foto's van Sicilië ... en wat een helder water!)
En wat de ijsblokjes in de drankjes betreft: gene stress, we checken altijd eerst of het ijs okee is. (Bijna alle restaurants en zelfs de kleine waroengs werken met ijsblokjes gemaakt van gesteriliseerd water geleverd door de fabriek). Bij twijfel, doen we het zonder ijs!
Jaja ik leef nog mams !!! Geen zorgen maken, ik ben in goede handen en we nemen geen risico's. Lees de reactie van Jade maar ( nichtje van Sarah )
Maar wat een ervaring !! Nie normaal... Ik heb gisteren een boek moeten instuderen en vandaag ben ik begonnen met de opleiding. Op de foto's zie je me het materiaal prepareren, na een uitgebreide infosessie over de basic skills. Nadien zijn we het water ingegaan voor de Confined Diving, dwz de eerste 20 skills oefenen onder water, dit op een diepte van een meter of twee. Dit houdt vanalles in gaande van je masker onder water kunnen reinigen, elkaar helpen en de signalen kunnen geven aan elkaar.
Vervolgens hebben we de tank opgemaakt door een eerste korte duik op een meter of zes en gedurende een 30 tal minuten. Onvoorstelbaar veel soorten vissen gezien, waaronder een kleine rog en een kleine barracuda.
Dit was het voor de eerste duik. Daarna hadden we een pauze van een uur of twee, iets gegeten en gedronken en dan kwam de moment supreme : mijn eerste echte Open Water Dive naar het scheepswrak USS Liberty !
Alvorens we doken heeft de instructeur met mij nog eens de theorie overlopen en de verschillende fauna en flora overlopen die we konden tegenkomen. Met de nadruk op niets aan te raken natuurlijk...
Nonkel Robic , ge moet dat echt gaan doen, het is gewoon hemels. Het gevoel van gewichtloosheid, het ademen onder water en het gevoel te hebben in een reusachtig tropisch aquarium te zwemmen is... niet te beschrijven...
Dat wrak is 120 meter lang, begint op een diepte van 5 meter en gaat tot en diepte van 29 meter. Je ziet goed dat het getorpedeerd is , het is in drie stukken gebroken en je ziet oa de reusachtige kanonslopen, wel 8 meter lang. We zijn tot een diepte van 16 meter gegaan, dit samen met de instructeur als buddy. Op een gegeven moment zagen we een barracuda... een reusachtig exemplaar. Zonder overdrijven dat beest was wel een 1m 40 lang, het lag gewoon op de loer. Een gevoel van ontzag gaat door je lichaam en vooral van nederigheid.
Geen haaien gezien Bieke, spijtig ... dat zou pas een verhaal zijn hé maar wie weet misschien morgen want... dan maak ik de opleiding af, er wachten me nog drie dives. Dan zou ik normaal gezien het PADI Certificaat krijgen voor Open Water.
Dus iedereen , geen zorgen maken , Philleke is zich aan het amuseren en neemt geen onnodige risico's... je kent me toch :)
Morgen gaan we 's avonds weer even online. Wie wil kan dan skypen. Voor jullie zal dat rond 10 uur 's morgens zijn (dan gaat Sarah Online, want die gaat morgen niet mee tot tulamben) en nog eens met mij en sarah om 17 uur (jullie tijd ... voor ons is het dan al 23 uur.) Laat even weten als je dat wil, dan moeten we niet de hele tijd gewoon wachten... Je vind mijn/ons skypeadres door joosen.phil2006@hotmail.com te zoeken via skype ...
Vandaag zijn we uitgecheckt in Hotel Uyah en ingecheckt in onze nieuwe villa aan de kust. Schitterend uitzicht op de zee, mooi groot terras en ruime villa . Op het domein zijn twee restaurants, een zwembad vlak aan het strand en een mooi rif net voor het kust. Wat wil je nog meer?
Een duikbrevet? Yep, niet panikeren iedereen, maar ik heb beslist hier een Padi duikcertificaat te behalen en eindelijk mijn haaienfobie achter mij te laten. Ik ga samen met Sarah morgen naar Tulamben, en daar ga ik een opleiding volgen. Ik heb reeds een dikke handleiding meegekregen ( zon 200 paginas )die ik moet kennen, dan doen we wat proeven en nadien beginnen we eraan. Eerst Confined Diving , in een zwembad. Daar leren we de basic skills en als dat goed lukt volgen 4 dives in de oceaan, waarvan twee naar het wrak van de USS Liberty, een oorlogsschip uit WOII.
Ja Bieke, je verklaart me nu waarschijnlijk gek maar maak je geen zorgen, ik wordt begeleid door professionals die geen risicos nemen, die Dive site van het wrak, daar duiken dagelijks tientallen duikers dus ik ben daar niet alleen. Het schip is 120 meter lang en de diepte begint op een meter of 5 en gaat dan naar beneden, zon 29 meter. Ik ga tot op een diepte of 12 15 meter. Wooeehooeew!
En ja, er worden al eens haaien gesignaleerd, maar dit zijn ongevaarlijke rifhaaien. No great white for me please J
Ja, zoals je misschien wel kan lezen aan onze berichten, wordt onze reis beter en beter. Na een toch wel iets teleurstellende start, de vervuiling en het commerciële van het zuiden, is dit echt ons ding. We voelen ons echt op ons gemak en genieten met volle teugen.
Dag 12 hallo iedereen ... nog wat snorkelen in Amed
Hey iedereen!!
Allereerst zou ik even willen zeggen dat het heel leuk is om jullie reacties en nieuwtjes van thuis of het buitenland te lezen! Internet op camping Rivabella? Wow!! Ze zijn echt vooruit aan 't gaan daar. Tom en Sophie, jullie vertrekken bijna naar Sicilië zeker ... hoop dat het allemaal meevalt in Italië, maar aan jullie teksten te zien wel hé. Doe zeker de groetjes aan iedereen daar en ja hoor, met je petekindje is alles prima in orde, tante Bieke! Af en toe ben ik wel wat moe (ik heb 2 energieke reisgezellen), maar ik heb verder nergens last van. met het eten ben ik heel voorzichtig (en het drinken ook). Phil vind het flauw dat ik al eens gewoon een spaghetti of een cheesburger eet, tussen alle mie door, maar dat trek ik me niet aan. Hihi.
En Stella!!! Ik ben benieuwd hoe de vlucht naar Portugal is geweest. Heb je flink braaf stil kunnen zitten of heb je heel het vliegtuig geentertaind met je mooie zangkunsten 'k zag twee beren' en 'slaap kindje slaap'? Geniet maar van jullie vakantie, hé Karen. Ik hoor wel van jou hoe het gaat of is geweest...
En Pinda ... alles onder controle in de Ballaarstraat, zo te lezen. Ik hoop dat Rafke snel beter wordt ... ik denk aan hem hoor... Hier lopen ook veel katten rond (meestal met een korte staart) en honden ook, maar die zien er heel ziek en schurftig uit, dus daar lopen we in een boog omheen. Wat de rekeningen van Lampiris betreft, mam, da's allemaal geregeld hoor... Ja mag de brieven wel open maken, moesten er toch plotseling onverwachte dingen tussen zitten. Vergeet je ook onze plantjes niet wat water te geven? Danku!!!!
En Jade, hoe is het met de voetballer? Was hij snel beter? En staat Lena al alleen recht? Ze was zo flink aan het oefenen, hé, toen we jullie laatst zagen. Oh, ja. Dat kleedje is al goed van pas gekomen hoor! Ik draag het vaak. Hoop dat het niet te veel verschenen zal zijn na onze reis. Ik draag er goed zorg voor.
Fie, we hebben hier speciaal voor jou een schelpenmuseum bezocht! Bleek van één of andere geite wollen sok te zijn. Haha. Hij kweekte biovoeding, maakte je aura schoon, mits kleine vergoeding en geeft yoga les. Zijn museum bleek 1 klein hutje te zijn met heel veel verschillende schelpen, mooie , dat wel ... maar verder stelde het niet zo veel voor. We zijn nu volop aan het snorkelen en ik heb er al een paar mooie verzameld die zijn aangespoeld! (De levende koralen en schelpen daar blijven we NATUURLIJK af!)
Anneke en Benji, al die ritjes op de brommer doen ons vaak aan jullie denken hoor. Amai mijn billen. Wij rijden natuurlijk veel langzamer en met minder stoere beesten onder ons, maar toch ... Harleys zie je hier heel af en toe ... Harleysouvenirs veel ... heel grappig!!! Hoe ver staat den bouw ondertussen? We zijn benieuwd ...
Dag 12 bestond voor ons vooral uit het uitzoeken van een leuke nieuwe snorkelplek, genieten van het zonnetje, een plek zoeken om geld af te halen (wat Phil na 60 km rondrijden niet gelukt is, dus zoeken we een andere manier om rond te geraken.) Phil heeft dé ideale manier gevonden om vissen te lokken (hebben we afgekeken van de Japanners hier) ... meer daarover later ...
Op tijd uit bed en lekker ontbeten in ons hotel. Phil selecteert de fotos voor de blog. Sinds dag 7 zijn er alweer 600 fotos bijgekomen. Dat doen we jullie niet aan, dus hierbij een selectie
We rijden naar het hotel dat we gisteren gingen vastleggen, want daar konden we goedkoop snorkelmateriaal huren. De arme man kon niet goed rekenen Phil is ondertussen keihard geworden in het onderhandelen (ik kreeg zelfs wat medelijden met de man die Phils berekeningen voor 2 setjes voor 6 dagen niet meer kon volgen). We hebben uiteindelijk (nadat de man werd bijgestaan door een iets slimmere dame) toch een mooie deal gemaakt en helemaal in onze nopjes reden we zuidwaarts langs de kustwegen die vrolijk omhoog, omlaag en in bochten langs de oostkust kronkelen. Voor Baliku hotel parkeerden we en namen een stenen trap tot aan het keienstrand. Op 6 m van de kust ligt daar een Japans scheepswrak. Maar onze Philly had weeral pech . Hier keek hij al 10 dagen naar uit en nu bleek de zee te woelig, vol zand, geen zicht onder water, te veel wind Na de 8 dagen bewolking dit Maar niet getreurd, tijdens zijn verkenning heeft hij een andere mooie baai gezien dichter bij ons hotel. Dus wij daarheen.
In deze baai was het veel rustiger. Het zand is er pikzwart (vulkaanzand), maar het water helderblauw. Yes!!! Zegt Phil al terwijl we nog maar juist uit de bosjes het strand opstappen. het ligt hier vol snorkelaars!!! En ja hij trekt onmiddellijk zijn spullen aan en wandelt de zee in. (Duiken gaat niet, want de riffen liggen hier al 40cm onder de zeespiegel. Terwijl ik de sarongs aan de mast van een bootje bevestig om een afdak tegen te zon te maken, springt Phil wel 5 keer rechtop uit het water en gilt enthousiast Schatje dees moette komen zien! Die vissen van Nemo zwemmen hier en nog kei veel andere ook!. Dees is echt de max! en hop, hij duikt weer met hoofd en snorkel onder water. In het bruine water bij het scheepswrak vond ik het heel griezelig, maar dit is zoals Phil zei de max. Met het fototoestel van nonkel Hermal trekken we fotos en filmen we vissen en koralen (en mekaar) bij de vleet. Ik roep nog do you speak whale? onder water, maar geen vis reageert jammer t was het proberen waard.
Ik laat me aanspoelen op het strand en leg me onder mijn geknutselde parasol. Phil gaat nog een hele tijd onverstoorbaar verder met snorkelen. We eten iets bij een slechte waroeng, vindende Phil zijn watersloefen niet meer maar trekken het ons niet aan We rijden terug naar het hotel.
Nog een frisse duik in het zwembad en we maken ons klaar voor een 2de bezoekje aan restaurant Sails. We worden opgepikt en gebracht door de mensen van het restaurant heel handig. Die lieve mens stopt zelfs even om ons fotos te laten maken van de zonsondergang. Heel mooi , uiteraard
Sails was opnieuw smaakpapillenstrelend; ik neem opnieuw de tomatensoep, Phil kiest voor Ribbekes op zijn Balinees, ik kingprawns en we delen als dessert JAWEL heavenly crêpe. Amai, was die lekker! Pannekoek met een hele zoete saus (caramel of zo) en nen bol cremeglace
Terug in het hotel droogt de Phil ne kerel van t hotel af meteen spelletje pool en typ ik ondertussen de verslagen van de afgelopen 4 dagen.
Morgen WIFI plek zoeken. Geld afhalen en internet blijken geen evidentie in dit rustige oord, dus zullen jullie iets meer geduld moeten hebben
Ons nieuwe hotel is wauw ... en een ECO Hotel (beperkt warm water op zonne-energie , handdoeken worden alleen gewassen op verzoek, natuurlijk aircosysteem, ). Heel bijzonder voor het niet zo milieuvriendelijke Bali!
Eén keer de receptie voorbij, wandelen we door een ronde houten deur (zoals die van de Hobbits) die uitgeeft op een klein graspleintje met een niervormig zwembad en2 lange rijen bungalows. Achter het zwembad ligt een grote grasvlakte met palmen en tropische planten en achterin opnieuw (een groter) zwembad deze keer eentje met een bar en 2 Balinese ligbedden (= zoals een hemelbed, maar dan met een houten puntdakje). Achter het zwembad ligt de zee.
Als we de zee in willen , duiken er ineens uit het niets van overal 5, 6 en 7 jarige meisjes op die ons gevlochten doosjes met zeezout willen verkopen. We bedanken hiervoor, maar ze zijnhardnekkig en roepen ons zelfs nog een tijdje toe als we in het zwembad liggen. Lastig, maar het went erg hé.
En wat het knapste is van al: Als we met onze rug naar de zee staan, zien we in de verte rijstvelden, palmbomen en de vulkaan trots op de achtergrond. We besluiten meteen dat we hier langer gaan blijven en Lovina laten voor wat het is . Hierkan je met wat geluk s morgens ook dolfijnen zien We hopen het
Vandaag om 6.15uur opgestaan voor de zonopgang, maar dat was al te laat jammer. Dan maar gewoon vroeg ontbijten...
Vandaag blijf ik in het hotel bij het zwembad en reken eens uit hoe het ondertussen met onze financiën zit en Phil gaat op verkenning in de omgeving (met brommer afstanden zijn groot en fietsen zie je hier niet snel). Hij heeft leuke plekjes gevonden om naartoe te gaan en vond een hotel waar we naartoe kunnen na dit Eco hotel. Tegen de middag laat hij al zijn ontdekkingen zien, leggen we het volgende hotel vast en eten we WAANZINNIG goed in restaurant Sails (waar mineraalwater gratis is, alle ingrediënten super vers, de keuken openen zichtbaar, de toiletten super clean, prijzen tax included en de smaak van de gerechten overdreven goed!!!!) Nog nooit in mijn leven zon lekkere tomatensoep gegeten. We reserveren ineens voor morgen!!
Vroeg uit de veren! Al om 7.00 uur! Zak was gisterenavond al gepakt, dus douchen & de laatste spullen verzamelen. Even ontbijten met de rest van onze kaas op de toast van het hotel. Hmmm.
Al een kwartiertje vooraf zitten chauffeur (Raka) en gids (Ida) al te wachten in de openluchtlobby. We vertrekken stipt om 8 uur om aan onze dagtrip te beginnen, want er staat weer heel wat op het programma! Ida heeft meteen een voorstel klaar; in plaats van de gebruikelijke bezienswaardigheden, stelt hij voor om niet alle tempels te bezichtigen, maar om wat knappe, niet-commerciële dingen te zien. Wij zien dat meteen zitten! Dit was onze dag zo n beetje:
Eerst naar de grootste watervallen van Bali (niet Gitgit) waar slechts één klein cafeetje is en geen volk heerlijk, dan stoppen we in verschillende dorpjes waar de dorpelingen bezig zijn metde voorbereidingen voor de ceremoniële crematie. De mensen ontvangen ons met een glimlach en storen zich niet aan onze aanwezigheid, we bezoeken een traditionele Balinese woning van een familie houtbewerkers die werkelijk artiesten genoemd mogen worden!! Ze werken gedreven aan ieder stuk soms wel 2 jaar lang.
We lunchen in Mahagiri met zicht op de rijstvelden en normaal gezien ook de vulkaan, maar de bewolking strooit (alweer) roet in het eten heel jammer de kleuren van de fotos zijn minder mooi, maar toch is het uitzicht nog steeds indrukwekkend.
Tenslotte stoppen we nog aan het Waterpaleis en daarna brengt een laatste lange rit langs rijstvelden, aardnotenplantages en vulkanen ons bij de oostkust van Bali. Supermooie rit was dat nog steeds veel wolken, maar eens bij de kust, leken ze allemaal te verdampen.
Oef inchecken in het nieuwe hotel en het ziet er goed uit
Het ontbijt stelt weer niks voor, dus toasten we brood en leggen er kaas tussendie we in de Bintang supermarkt zijn gaan kopen We rijden met de brommer tot aan het strand, kiezen ons een plekje uit en checken te golven... Er is wel wat wind, maar setjes rollen vrij clean binnen. (hihi)Nog geen minuut staan we op t strand en er komt een man bij ons staan die ons strandstoelen wil verhuren. We zijn ondertussen niet meer zo soft als in het begin en zetten er meteen een goede prijs op. We willen een surfboard huren (min. 1 uur) en 2 stoelen (voor de hele dag) voor 100.000 roepies. (das zon 8,8 euro). De man verklaart ons gek en druipt af. Geen probleem. We installeren ons verder. Na 5 min. Komt de man terug en zegt: okee. Wij rapen onze handdoeken op en gaan met een brede smile op de heerlijke ligbedjes onder de parasol liggen. Dan: licra aan en surfen!!! Het gaat goed, de stroming is niet te sterk en ik sta meteen recht. Joehoew!!! Na een half uurtje, ben ik wat moe, dus wissel af met Phil en ja hoor. Het duurt niet lang of hij staat ook te pronken op het longboard! Joehoooooew!!! Met de lens die we van Pat (mijn tante) leenden, kunnen we alles vastleggen. (zie maar naar de fotos) We wisselen nog een paar keer af. Plots heb ik het gevoel dat ik de baby voel, dus stop ik maar. Dat vind ik raar, maar ook wel heel leuk, dus luister ik naar mijn lichaam en stop. Phil neemt de plank nog even van me over en na 2 uur surfen leveren we de plank terug in. Moe, hongerig en tevreden. Op het strand is een gezellige waroeng ( een mini). De man van wie de stoelen huurden houdt onze spullen in het oog en wij werken gezellig een cheeseburger naar binnen. Het vakantiegevoel zit er helemaal in!
t Is onze laatste dag in Seminyak, dus besluiten we nog een keer de brommer op te stappen (we kennen het verkeer en de buurt al goed ondertussen) een goed restaurant te zoeken in Kuta en ons allebei te verwennen in een Spa. Er zijn wel honderden zaakjes waar je je kan laten masseren We shoppen eerst nog wat (joepie) en kiezen er een interessante uit. Voor zon 17 euro kreeg ik een pedicure, manicure, voetmassage en phil een body massage van een uur en een pedicure!
Even eerlijk: Wat je leest, klinkt allemaal heel mooi (en wat we doen, kiezen we ook heel bewust) maar nu en dan waren we toch behoorlijk teleurgesteld in het Zuiden; het fruit is allesbehalve lekker, er is enorm veel vervuiling en het is heel druk Bovendien hebben we constant het gevoel dat we in t zak gezet worden op ALLES moet je afdingen zelfs in de hotels We hebben nog veel te leren en zijn heel benieuwd naar het vervolg van onze reis
