Jullie hebben al even niks gelezen op de blog, maar ik zal het proberen even in te halen.
We zitten nu al enkele dagen in Ubud, het artistieke centrum van Bali, waar toerisme zeker zijn plaats heeft, maar waar eindelijk ook een beetje respect voor de natuur wordt getoond Althans toch op meer plaatsen dan elders in Bali.
Zoals jullie al eerder konden zien, zitten we in een heel mooi hotel met een prachtig uitzichtop de jungle rondom ons, waarin het hotel netjes geïntegreerd werd (geen zorgen Pinda, er zijn praktisch geen planten verdwenen om dit hotel te kunnen zetten ). Het ontbijt is magertjes en het avondeten heel duur, dus na de eerste dag hebben we al snel weer een brommertje gehuurd. De wegen zijn hier rustiger dan elders, dus rijden kan hier wel veilig en de Phil is ne goeie chauffeur!
In Ubud vind je een markt (waar de prijzen voor souvenirs hoger liggen dan net buiten de stad waar wij shoppen!!), heel wat musea (die we niet doen, omdat we de werkjes vande plaatselijke bevolking zo maar te midden van de rijstvelden kunnen bewonderen en ook langs de weg), straten MET riolering!! (bravo), af en toe een vuilbak (naast de rijstvelden voor het eerst een vuilnisbak gezien) en heel veel meer.
We wilden naar de Bali Zoo of het reptielenpark, maar dat was schandalig duur!! De prijzen stijgen hier per toerist die voorbij komt, lijkt wel. Hebben we dus niet gedaan. Reptielenpark ook niet, om dezelfde reden, Olifantensafari ook niet, want te duur en eigenlijk vonden we het heel zielig dat die beesten heel de dag dezelfde tourtjes moeten lopen met toeristen op hun rug. We zijn wel overal langsgereden, maar houden het dus bij de aapjes (in Monkeyforest een prachtig park!!) en andere dieren die in de vrije natuur te bewonderen zijn. Die aapjes stelen toch iedere keer opnieuw ons hart. Alleen ZOoooooooooo jammer dat die domme Balinezen al hun afval in hun eigen park dumpen. (zie foto) Overal staat denk aan de natuur, bio dit en bio dat, maar hun offertjes, plastic zakjes en alle andere afval, dumpen ze zo de bus uit, de straat op of de natuur in. Vreselijk!! En dan valt het hier nog mee.
We hebben het hier enorm naar onze zin! Phil is een shopkrak geworden (ik heb maar te kiezen) en hij haalt alle eerder opgelopen schade in, door kei hard te onderhandelen maar met de brede glimlach en de speelvogeloogjes die hij heeft ;)
Gisteren maakten we een super toffe wandeling tussen de rijstvelden, onder de palmbomen (heel griezelig Phil denkt altijd dat er kokosnoten naar beneden gaan vallen op ons hoofd) en langs watertjes door mini stukjes jungle (die af en toe nog TUSSEN de rijstvelden liggen).
Eten blijven we doen we in Waroengs, op avondmarkten, dagmarkten (ik hou het dan we steeds bij mie goreng gebakken noedels , of pisang goreng gebakken banaan) of bij biobakkers die lekkere pizzas maken (smaakt ook wel eens tussen al die Balinese rijst en noedels in) en gisteravond zijn we naar een loungebar gegaan waar we op kussens lagen en een waterpijp bestelden (buiten regende het heel hard, dus moesten we blijven liggen tot de bui over was heel lastig hihi)
Vandaag zoeken we de olifantengrot nog op en shoppen we nog een beetje verder en morgen nemen we de shuttlebus naar het Zuidoostelijke Padangbai om nog wat te zonnen (want Ubud ligt in de bergen en hier regent het vaak, dus vaak bewolkt of té heet) en te duiken (voor de laatste keren, deze reis). We gaan met de shuttle, want die kost heel weinig en de bemomannen zetten we het later nog wel betaald. (het was trouwens maar 1 bemo man die lastig deed, daar moet de rest niet voor boeten, toch ? of zijn we soft aan hetworden?).
Hier aan de andere kant van de wereld (of toch bijna) is het sebiet 5 augustus, dus wordt onze allerliefste Stella van de wereld 2 jaar!!! Ik vind het zo jammer dat ik je niet zelf 2 dikke zoenen, 2 knuffels, 2 kietels en 2 rozen kan geven, maar ik haal het wel in, okee, lieve meid! Speciaal voor jou allemaal foto's van beestjes, sé. Ik ben een benieuwd of je al hun namen kent... We hadden geen taartje, maar we hebben wel een mini feestje gehouden voor jou met een kaarsje en 2 mentos muntjes! Je cadeautje(s) krijg je zodra we terug zijn natuurlijk! We zien je graag lief feestbeest!!
XXX Tante Saar, nonkel Phil (die u niet kan pakken nu ... sé hé ) & uw mini speelkameraadje voor de toekomst (hihi)
tip: onder de dieren zitten er 1 gek en 1 gekko! Heb je ze gezien?
Dag 24 en 25 laatste duik (voorlopig) en dan ⦠naar Ubud
Okee, even kort twee dagen in één klap.
Gisteren is Phil nog eens gaan duiken ... allez ja ... 2 keer eigenlijk om juist te zijn en ik heb me wat op een zonnebed gelegd, onze boekhouding nog eens bekeken, mezelf wat eigenverzonnen aquagym opgelegd, een lekkere clubsandwich naar binnengewerkt als tegenprestatie en mezelf getrakteerd op een hot stone massage ... Heerlijk! Toen ik half slaperig van de Spa terugkeerde, zat mijnen duiker al op het terrasje voor onze kamer. Hij had weer 2 leuke ervaringen om te noteren in zijn duiklogboekje! Na een spelletje Yatzee met 2 jonge duitse kinderen (zij noemen het 'Kniffel', ipv Yatzee ... rare snuiters), zakken inpakken en een heerlijk diner, kropen we onder het muskietennet (dat gelukkig meer ter decoratie dient) ... klaar voor ons nieuwe plannetje...
Ons plan: met de bemo naar Ubud. 130 km met het openbaar vervoer van Bali. Het is eerst vlot en dan wat minder vlot verlopen, maar met horten en stoten zijn we er na een reis van 8 uur geraakt.
Wie het volledig verhaal wil lezen kan dat onder de fotos doen.
Wie daar geen zin in heeft, laat het beter hierbij: t was de moeite, maar we zijn eigenlijk ook gewoon blij dat we er zijn geraakt!!
De lange/gedetailleerde/gevaarlijke versie van het Bemoverhaal.
(alleen te lezen als je tijd en zin hebt ... of je op 't werk zit te vervelen)
Ons plan: deze keer geen chauffeur huren, maar met de Bemo (dat is een klein busje dat hier als openbaar vervoer ingezet wordt) naar Ubud rijden. Een afstand van zo'n 130 km!! Vorige keer betaalden we zo'n 36 euro aan onze chauffeur, maar op deze manier zou het veel goekoper moeten kunnen... Goed. We moesten geen 5 minuten wachten of onze eerste bemo was er al. Even onderhandelen en we konden instappen. De eerste bemo bracht ons van Pemuteran naar Singaraya. En dat ging heel vlot!! Af en toe zat ons hart in onze keel en kneep onze maag samen, maar we geraakten zonder brokken tot waar we moesten. Die chauffeurs rijden naar onze normen echt als zotten, maar ongelukken gebeuren er blijkbaar niet vaak. Even moesten we overstappen (in Singaraya) om naar de bemoterminal (5 min. verder) te gaan waar we konden overstappen op een busje dat ons de bergen zou inrijden... Tot hier ... alles okee. Bij de bemoterminal (eigenlijk gewoon een stuk straat waar meer bemo's staan dan op andere stukken) liepen er meteen mannen op ons af om ons een rit aan te bieden. Het was niet echt duidelijk wie naar waar reed en wat de prijzen waren. Het eerste deel had ons samen slechts 40 000 roepia gekost en in kilometers waren we al halfweg. Nog eens 40 000 zou ons tot in Ubud moeten brengen, dachten we ... Al die mannen rond ons en de onduidelijkheid maakte ons wat zenuwachtig. We liepen de straat over om even na te denken. Opnieuw kwam een man naar ons toe die zei dat er bmo was die we moesten nemen , want een volgende kon nog lang duren. We begonnen over de prijs te praten, maar dat ging niet zo vlot . Ze vroegen eerst 75 000 per persoon. Dat vonden we veel te veel. Uiteindelijk spraken we een beetje onduidelijk 40 000 roepia af. Phil's rugzak stond al snel op de bus toen ik me van de mannen losmaakte en nog even over de prijs sprak met andere toeristen. De bemo waar we mee zouden vertrekken was een bus en dat zou goed nieuws moeten zijn, want bussen zouden nog goedkoper zijn, maar dan was 40 000 helemaal geen goede prijs ... veel te veel ... Maar goed, dat hoort erbij zeker? En we zaten toch op de goede bus, da's ook al knap, vonden we trots. Onderweg stapten meer mensen op, stopten we even om de banden wat bij te pompen ;) , een offertje te brengen, vuilnis naar buiten te gooien, enz. We merkten wel dat mensen die samen met ons vertrokken waren en halverwege de afstand afstapten slechts 1000 of 2000 roepia betaalden. De man die meerijd met de chauffeur en ons in de eerste plaats gelokt had (zo voelde dat nu al aan) begon te zeggen dat we moesten betalen. Twee keer 40 000 roepia ... dat is genoeg om 80 mensen naar Ubud te brengen!! Dat vonden we niet okee, dus we zeiden dat ook. We zitten er niet mee in om meer te betalen omdat we toeristen zijn, maar dit was belachelijk. 40 000 zouden we willen betalen (dat is al 20 keer meer dan de anderen!), maar meer niet. De man werd eerst zenuwachtig, toonde ons de brieven die hij wilde krijgen, een beetje later werd hij slechtgezind en nog wat later dreigde hij onze zakken uit de bus te gooien als we niet betaalden. Toenwe zeiden dat hij dan de bus maar moest stoppen en we onze zakken achterna zouden gaan, liet hij ze los en ging boos naast de chauffeur zitten. Ondertussen bleek ook dat deze bus niet naar Ubud reed, maar naar een ander dorp 25km van Ubud vandaan ... dus zouden we sowieso nog een bemo moeten nemen na deze. Nu voelden wij dat we boos werden. Uiteindelijk is de bus gestopt, stapte iedereen af, heeft Phil volgehouden dat hij niet meer wou betalen dan 50 000 roepia en nam de buschauffeur het aan. Die andere man brulde kei hard boos in mijn oor (ik schrok) stapte de bus terug op, stampte tegen de deur en schold ons uit in Balinees. Heftig. En daar stonden we dan niet in Ubud, maar in een andere stad, niet goed wetende waar naartoe. Dus even onze neus achterna ik ergens bij mensen gaan plassen en al een beetje ambetant aan het worden en dan terug op straat. Wat nu gedaan? Bemos zagen we niet, dus hebben we gewoon autostop gedaan. De eerste auto stopte meteen en nam ons mee naar de volgende stad, richting Ubud. Het was een heel mooie auto en de 2 mannen die erin zaten waren onderweg om iets te gaan eten. Super! We volgden hen naar de Waroeng waar zij gingen eten. Daarna wilden ze ons een ritje achterop een brommer versieren, maar dat zag ik niet helemaal zitten. Na wat morren en ronddraaien (het was ondertussen bijna half 4 dus al 7 uur onderweg) stopten we een bemo (die volgens een dame naar Ubud ging, maar volgens anderen niet bestond, ) die ons JAWEL!!! Tot in Ubud heeft gebracht!! Het was 16.10 uur . 8 uur onderweg geweest!!! In Ubud belden we vanaf de toeristische dienst (eerste stadje waar dat echt werkt) naar ons hotel, die ons geruststelden dat een chauffeur ons kwam ophalen. En ja , een half uur en een lange stoet feestende Balinezen later zaten we in de shuttle auto van ons hotel. Die rit duurde nog eens 20 min, maar oh wat werden we beloond! Ons hotel ligt temidden van de rijstvelden en is superdeluxe Vandaag gaan we van het ene uiterste in het andere En nu zet ik de computer uit en val in slaap in een kingsized bed. Hmmmm .
) 
