Zoals beloofd nog wat fotokes. Je ziet de ceremonie (voor de crematie) die ik zag toen Phil aan het duiken was, een paar foto's van onze bungalow in Amed, wij op ons terraske 'apéro-time' een staaltje van het slechte Engels dat ze hier spreken en vooral schrijven (wel heel grappig) en de typische bootjes van de vissers die alle dagen vroeg uitvaren om op makreel of tonijn te vissen.
vandaag heb ik de Open Water Course afgemaakt en ik ben geslaagd. We hebben de laatste dives gedaan, dus mama je kan gerust slapen, alles ok.
Opnieuw fantastisch gevoel, we hebben een drop off gedaan en nog een keer het wrak bezocht. De drop off is het volgende : je volgt het koraal in ondiep water, een meter of drie vier diep en op een gegeven moment stopt het koraal en gaat het vertikaal naar beneden. Een beetje griezelig in het begin wat je ziet niet meteen de bodem maar je daalt wel af. Het is eigenlijk een muur met koraal en zoals in de natuurdocumentaire's zie op alle etages weer andere soorten vissen, groot en klein en in alle kleuren en vormen. We zijn tot 18 meter diepte gegaan en vervolgens daar een 10 tal minuten gebleven en vervolgens weer stilletjes beginnen opstijgen.
Vandaag opnieuw geen rifhaaien gezien, spijtig maar wel een pijlstaartrog die gespikkeld was met paarse bolletjes, een lion fish ( zeer giftig ) , sweet lips ( zeer grote vissen met dikke lippen ) en tal van andere soorten groot en klein. Daarna ( laatste dive ) hebben we het scheepswrak bezocht en mocht ik leiden. Dit lukt niet zo goed aangezien ik de structuur en de juiste omvang niet ken, maar dat was geen probleem. Mijn instructor nam over en het was echt relaxed. Ook het oefenen van alle skills lukt goed, dus daarna was ik klaar voor het examen. Een test van 50 vragen en dat lukt probleemloos. Dus nu mag ik duiken ( natuurlijk met een ervaren buddy of instructeur ) overal ter wereld tot een diepte van 18 meter. Nonkel Robic, je moet dit doen. Je bent niet te oud daarvoor, en de theorie is goed te doen. Het belangrijkste is, denk ik , dat je het wil doen en dat je eventuele angsten moet kunnen overwinnen. Van zodra je relaxed kan duiken, is het echt niet zo moeilijk. Maar wel onvoorstelbaar leuk.
Hey vrienden, Sarah hier,
zoals je ziet, is Phil al enkele dagen helemaal in de ban van het diepzeeduiken (en terecht). Voor mij is diep duiken niet zo verstandig, dus ik ben de eerste dag mee gegaan (heb de theorie mee gevolgd, wat foto's gemaakt en gefilmd en daarna gewacht tot Phil en zijn privé-instructeur weer bovenkwamen. Tijdens hun duik in Tulamben was er een ceremonie aan de gang van de plaatselijke bevolking (verspreiding van de assen op de oceaan na een muzikaal gedeelte onder leiding van een geestelijke). Vandaag heb ik een beetje uitgeslapen (tot half 9) want al dat vroeg opstaan ... daar wordt je toch moe van ;) ... Ik heb wat foto's gemaakt van ons villa'tje en van een verse bananen-limoenshake genipt aan het zwembad. Heerlijk! De foto's voegen we straks misschien nog even toe.
Verder geen speciaal nieuws ... We blijven jullie reacties leuk vinden! (Mooie foto's van Sicilië ... en wat een helder water!)
En wat de ijsblokjes in de drankjes betreft: gene stress, we checken altijd eerst of het ijs okee is. (Bijna alle restaurants en zelfs de kleine waroengs werken met ijsblokjes gemaakt van gesteriliseerd water geleverd door de fabriek). Bij twijfel, doen we het zonder ijs!
Jaja ik leef nog mams !!! Geen zorgen maken, ik ben in goede handen en we nemen geen risico's. Lees de reactie van Jade maar ( nichtje van Sarah )
Maar wat een ervaring !! Nie normaal... Ik heb gisteren een boek moeten instuderen en vandaag ben ik begonnen met de opleiding. Op de foto's zie je me het materiaal prepareren, na een uitgebreide infosessie over de basic skills. Nadien zijn we het water ingegaan voor de Confined Diving, dwz de eerste 20 skills oefenen onder water, dit op een diepte van een meter of twee. Dit houdt vanalles in gaande van je masker onder water kunnen reinigen, elkaar helpen en de signalen kunnen geven aan elkaar.
Vervolgens hebben we de tank opgemaakt door een eerste korte duik op een meter of zes en gedurende een 30 tal minuten. Onvoorstelbaar veel soorten vissen gezien, waaronder een kleine rog en een kleine barracuda.
Dit was het voor de eerste duik. Daarna hadden we een pauze van een uur of twee, iets gegeten en gedronken en dan kwam de moment supreme : mijn eerste echte Open Water Dive naar het scheepswrak USS Liberty !
Alvorens we doken heeft de instructeur met mij nog eens de theorie overlopen en de verschillende fauna en flora overlopen die we konden tegenkomen. Met de nadruk op niets aan te raken natuurlijk...
Nonkel Robic , ge moet dat echt gaan doen, het is gewoon hemels. Het gevoel van gewichtloosheid, het ademen onder water en het gevoel te hebben in een reusachtig tropisch aquarium te zwemmen is... niet te beschrijven...
Dat wrak is 120 meter lang, begint op een diepte van 5 meter en gaat tot en diepte van 29 meter. Je ziet goed dat het getorpedeerd is , het is in drie stukken gebroken en je ziet oa de reusachtige kanonslopen, wel 8 meter lang. We zijn tot een diepte van 16 meter gegaan, dit samen met de instructeur als buddy. Op een gegeven moment zagen we een barracuda... een reusachtig exemplaar. Zonder overdrijven dat beest was wel een 1m 40 lang, het lag gewoon op de loer. Een gevoel van ontzag gaat door je lichaam en vooral van nederigheid.
Geen haaien gezien Bieke, spijtig ... dat zou pas een verhaal zijn hé maar wie weet misschien morgen want... dan maak ik de opleiding af, er wachten me nog drie dives. Dan zou ik normaal gezien het PADI Certificaat krijgen voor Open Water.
Dus iedereen , geen zorgen maken , Philleke is zich aan het amuseren en neemt geen onnodige risico's... je kent me toch :)
Morgen gaan we 's avonds weer even online. Wie wil kan dan skypen. Voor jullie zal dat rond 10 uur 's morgens zijn (dan gaat Sarah Online, want die gaat morgen niet mee tot tulamben) en nog eens met mij en sarah om 17 uur (jullie tijd ... voor ons is het dan al 23 uur.) Laat even weten als je dat wil, dan moeten we niet de hele tijd gewoon wachten... Je vind mijn/ons skypeadres door joosen.phil2006@hotmail.com te zoeken via skype ...
Vandaag zijn we uitgecheckt in Hotel Uyah en ingecheckt in onze nieuwe villa aan de kust. Schitterend uitzicht op de zee, mooi groot terras en ruime villa . Op het domein zijn twee restaurants, een zwembad vlak aan het strand en een mooi rif net voor het kust. Wat wil je nog meer?
Een duikbrevet? Yep, niet panikeren iedereen, maar ik heb beslist hier een Padi duikcertificaat te behalen en eindelijk mijn haaienfobie achter mij te laten. Ik ga samen met Sarah morgen naar Tulamben, en daar ga ik een opleiding volgen. Ik heb reeds een dikke handleiding meegekregen ( zon 200 paginas )die ik moet kennen, dan doen we wat proeven en nadien beginnen we eraan. Eerst Confined Diving , in een zwembad. Daar leren we de basic skills en als dat goed lukt volgen 4 dives in de oceaan, waarvan twee naar het wrak van de USS Liberty, een oorlogsschip uit WOII.
Ja Bieke, je verklaart me nu waarschijnlijk gek maar maak je geen zorgen, ik wordt begeleid door professionals die geen risicos nemen, die Dive site van het wrak, daar duiken dagelijks tientallen duikers dus ik ben daar niet alleen. Het schip is 120 meter lang en de diepte begint op een meter of 5 en gaat dan naar beneden, zon 29 meter. Ik ga tot op een diepte of 12 15 meter. Wooeehooeew!
En ja, er worden al eens haaien gesignaleerd, maar dit zijn ongevaarlijke rifhaaien. No great white for me please J
Ja, zoals je misschien wel kan lezen aan onze berichten, wordt onze reis beter en beter. Na een toch wel iets teleurstellende start, de vervuiling en het commerciële van het zuiden, is dit echt ons ding. We voelen ons echt op ons gemak en genieten met volle teugen.
Dag 12 hallo iedereen ... nog wat snorkelen in Amed
Hey iedereen!!
Allereerst zou ik even willen zeggen dat het heel leuk is om jullie reacties en nieuwtjes van thuis of het buitenland te lezen! Internet op camping Rivabella? Wow!! Ze zijn echt vooruit aan 't gaan daar. Tom en Sophie, jullie vertrekken bijna naar Sicilië zeker ... hoop dat het allemaal meevalt in Italië, maar aan jullie teksten te zien wel hé. Doe zeker de groetjes aan iedereen daar en ja hoor, met je petekindje is alles prima in orde, tante Bieke! Af en toe ben ik wel wat moe (ik heb 2 energieke reisgezellen), maar ik heb verder nergens last van. met het eten ben ik heel voorzichtig (en het drinken ook). Phil vind het flauw dat ik al eens gewoon een spaghetti of een cheesburger eet, tussen alle mie door, maar dat trek ik me niet aan. Hihi.
En Stella!!! Ik ben benieuwd hoe de vlucht naar Portugal is geweest. Heb je flink braaf stil kunnen zitten of heb je heel het vliegtuig geentertaind met je mooie zangkunsten 'k zag twee beren' en 'slaap kindje slaap'? Geniet maar van jullie vakantie, hé Karen. Ik hoor wel van jou hoe het gaat of is geweest...
En Pinda ... alles onder controle in de Ballaarstraat, zo te lezen. Ik hoop dat Rafke snel beter wordt ... ik denk aan hem hoor... Hier lopen ook veel katten rond (meestal met een korte staart) en honden ook, maar die zien er heel ziek en schurftig uit, dus daar lopen we in een boog omheen. Wat de rekeningen van Lampiris betreft, mam, da's allemaal geregeld hoor... Ja mag de brieven wel open maken, moesten er toch plotseling onverwachte dingen tussen zitten. Vergeet je ook onze plantjes niet wat water te geven? Danku!!!!
En Jade, hoe is het met de voetballer? Was hij snel beter? En staat Lena al alleen recht? Ze was zo flink aan het oefenen, hé, toen we jullie laatst zagen. Oh, ja. Dat kleedje is al goed van pas gekomen hoor! Ik draag het vaak. Hoop dat het niet te veel verschenen zal zijn na onze reis. Ik draag er goed zorg voor.
Fie, we hebben hier speciaal voor jou een schelpenmuseum bezocht! Bleek van één of andere geite wollen sok te zijn. Haha. Hij kweekte biovoeding, maakte je aura schoon, mits kleine vergoeding en geeft yoga les. Zijn museum bleek 1 klein hutje te zijn met heel veel verschillende schelpen, mooie , dat wel ... maar verder stelde het niet zo veel voor. We zijn nu volop aan het snorkelen en ik heb er al een paar mooie verzameld die zijn aangespoeld! (De levende koralen en schelpen daar blijven we NATUURLIJK af!)
Anneke en Benji, al die ritjes op de brommer doen ons vaak aan jullie denken hoor. Amai mijn billen. Wij rijden natuurlijk veel langzamer en met minder stoere beesten onder ons, maar toch ... Harleys zie je hier heel af en toe ... Harleysouvenirs veel ... heel grappig!!! Hoe ver staat den bouw ondertussen? We zijn benieuwd ...
Dag 12 bestond voor ons vooral uit het uitzoeken van een leuke nieuwe snorkelplek, genieten van het zonnetje, een plek zoeken om geld af te halen (wat Phil na 60 km rondrijden niet gelukt is, dus zoeken we een andere manier om rond te geraken.) Phil heeft dé ideale manier gevonden om vissen te lokken (hebben we afgekeken van de Japanners hier) ... meer daarover later ...
Op tijd uit bed en lekker ontbeten in ons hotel. Phil selecteert de fotos voor de blog. Sinds dag 7 zijn er alweer 600 fotos bijgekomen. Dat doen we jullie niet aan, dus hierbij een selectie
We rijden naar het hotel dat we gisteren gingen vastleggen, want daar konden we goedkoop snorkelmateriaal huren. De arme man kon niet goed rekenen Phil is ondertussen keihard geworden in het onderhandelen (ik kreeg zelfs wat medelijden met de man die Phils berekeningen voor 2 setjes voor 6 dagen niet meer kon volgen). We hebben uiteindelijk (nadat de man werd bijgestaan door een iets slimmere dame) toch een mooie deal gemaakt en helemaal in onze nopjes reden we zuidwaarts langs de kustwegen die vrolijk omhoog, omlaag en in bochten langs de oostkust kronkelen. Voor Baliku hotel parkeerden we en namen een stenen trap tot aan het keienstrand. Op 6 m van de kust ligt daar een Japans scheepswrak. Maar onze Philly had weeral pech . Hier keek hij al 10 dagen naar uit en nu bleek de zee te woelig, vol zand, geen zicht onder water, te veel wind Na de 8 dagen bewolking dit Maar niet getreurd, tijdens zijn verkenning heeft hij een andere mooie baai gezien dichter bij ons hotel. Dus wij daarheen.
In deze baai was het veel rustiger. Het zand is er pikzwart (vulkaanzand), maar het water helderblauw. Yes!!! Zegt Phil al terwijl we nog maar juist uit de bosjes het strand opstappen. het ligt hier vol snorkelaars!!! En ja hij trekt onmiddellijk zijn spullen aan en wandelt de zee in. (Duiken gaat niet, want de riffen liggen hier al 40cm onder de zeespiegel. Terwijl ik de sarongs aan de mast van een bootje bevestig om een afdak tegen te zon te maken, springt Phil wel 5 keer rechtop uit het water en gilt enthousiast Schatje dees moette komen zien! Die vissen van Nemo zwemmen hier en nog kei veel andere ook!. Dees is echt de max! en hop, hij duikt weer met hoofd en snorkel onder water. In het bruine water bij het scheepswrak vond ik het heel griezelig, maar dit is zoals Phil zei de max. Met het fototoestel van nonkel Hermal trekken we fotos en filmen we vissen en koralen (en mekaar) bij de vleet. Ik roep nog do you speak whale? onder water, maar geen vis reageert jammer t was het proberen waard.
Ik laat me aanspoelen op het strand en leg me onder mijn geknutselde parasol. Phil gaat nog een hele tijd onverstoorbaar verder met snorkelen. We eten iets bij een slechte waroeng, vindende Phil zijn watersloefen niet meer maar trekken het ons niet aan We rijden terug naar het hotel.
Nog een frisse duik in het zwembad en we maken ons klaar voor een 2de bezoekje aan restaurant Sails. We worden opgepikt en gebracht door de mensen van het restaurant heel handig. Die lieve mens stopt zelfs even om ons fotos te laten maken van de zonsondergang. Heel mooi , uiteraard
Sails was opnieuw smaakpapillenstrelend; ik neem opnieuw de tomatensoep, Phil kiest voor Ribbekes op zijn Balinees, ik kingprawns en we delen als dessert JAWEL heavenly crêpe. Amai, was die lekker! Pannekoek met een hele zoete saus (caramel of zo) en nen bol cremeglace
Terug in het hotel droogt de Phil ne kerel van t hotel af meteen spelletje pool en typ ik ondertussen de verslagen van de afgelopen 4 dagen.
Morgen WIFI plek zoeken. Geld afhalen en internet blijken geen evidentie in dit rustige oord, dus zullen jullie iets meer geduld moeten hebben
Ons nieuwe hotel is wauw ... en een ECO Hotel (beperkt warm water op zonne-energie , handdoeken worden alleen gewassen op verzoek, natuurlijk aircosysteem, ). Heel bijzonder voor het niet zo milieuvriendelijke Bali!
Eén keer de receptie voorbij, wandelen we door een ronde houten deur (zoals die van de Hobbits) die uitgeeft op een klein graspleintje met een niervormig zwembad en2 lange rijen bungalows. Achter het zwembad ligt een grote grasvlakte met palmen en tropische planten en achterin opnieuw (een groter) zwembad deze keer eentje met een bar en 2 Balinese ligbedden (= zoals een hemelbed, maar dan met een houten puntdakje). Achter het zwembad ligt de zee.
Als we de zee in willen , duiken er ineens uit het niets van overal 5, 6 en 7 jarige meisjes op die ons gevlochten doosjes met zeezout willen verkopen. We bedanken hiervoor, maar ze zijnhardnekkig en roepen ons zelfs nog een tijdje toe als we in het zwembad liggen. Lastig, maar het went erg hé.
En wat het knapste is van al: Als we met onze rug naar de zee staan, zien we in de verte rijstvelden, palmbomen en de vulkaan trots op de achtergrond. We besluiten meteen dat we hier langer gaan blijven en Lovina laten voor wat het is . Hierkan je met wat geluk s morgens ook dolfijnen zien We hopen het
Vandaag om 6.15uur opgestaan voor de zonopgang, maar dat was al te laat jammer. Dan maar gewoon vroeg ontbijten...
Vandaag blijf ik in het hotel bij het zwembad en reken eens uit hoe het ondertussen met onze financiën zit en Phil gaat op verkenning in de omgeving (met brommer afstanden zijn groot en fietsen zie je hier niet snel). Hij heeft leuke plekjes gevonden om naartoe te gaan en vond een hotel waar we naartoe kunnen na dit Eco hotel. Tegen de middag laat hij al zijn ontdekkingen zien, leggen we het volgende hotel vast en eten we WAANZINNIG goed in restaurant Sails (waar mineraalwater gratis is, alle ingrediënten super vers, de keuken openen zichtbaar, de toiletten super clean, prijzen tax included en de smaak van de gerechten overdreven goed!!!!) Nog nooit in mijn leven zon lekkere tomatensoep gegeten. We reserveren ineens voor morgen!!
Vroeg uit de veren! Al om 7.00 uur! Zak was gisterenavond al gepakt, dus douchen & de laatste spullen verzamelen. Even ontbijten met de rest van onze kaas op de toast van het hotel. Hmmm.
Al een kwartiertje vooraf zitten chauffeur (Raka) en gids (Ida) al te wachten in de openluchtlobby. We vertrekken stipt om 8 uur om aan onze dagtrip te beginnen, want er staat weer heel wat op het programma! Ida heeft meteen een voorstel klaar; in plaats van de gebruikelijke bezienswaardigheden, stelt hij voor om niet alle tempels te bezichtigen, maar om wat knappe, niet-commerciële dingen te zien. Wij zien dat meteen zitten! Dit was onze dag zo n beetje:
Eerst naar de grootste watervallen van Bali (niet Gitgit) waar slechts één klein cafeetje is en geen volk heerlijk, dan stoppen we in verschillende dorpjes waar de dorpelingen bezig zijn metde voorbereidingen voor de ceremoniële crematie. De mensen ontvangen ons met een glimlach en storen zich niet aan onze aanwezigheid, we bezoeken een traditionele Balinese woning van een familie houtbewerkers die werkelijk artiesten genoemd mogen worden!! Ze werken gedreven aan ieder stuk soms wel 2 jaar lang.
We lunchen in Mahagiri met zicht op de rijstvelden en normaal gezien ook de vulkaan, maar de bewolking strooit (alweer) roet in het eten heel jammer de kleuren van de fotos zijn minder mooi, maar toch is het uitzicht nog steeds indrukwekkend.
Tenslotte stoppen we nog aan het Waterpaleis en daarna brengt een laatste lange rit langs rijstvelden, aardnotenplantages en vulkanen ons bij de oostkust van Bali. Supermooie rit was dat nog steeds veel wolken, maar eens bij de kust, leken ze allemaal te verdampen.
Oef inchecken in het nieuwe hotel en het ziet er goed uit
Het ontbijt stelt weer niks voor, dus toasten we brood en leggen er kaas tussendie we in de Bintang supermarkt zijn gaan kopen We rijden met de brommer tot aan het strand, kiezen ons een plekje uit en checken te golven... Er is wel wat wind, maar setjes rollen vrij clean binnen. (hihi)Nog geen minuut staan we op t strand en er komt een man bij ons staan die ons strandstoelen wil verhuren. We zijn ondertussen niet meer zo soft als in het begin en zetten er meteen een goede prijs op. We willen een surfboard huren (min. 1 uur) en 2 stoelen (voor de hele dag) voor 100.000 roepies. (das zon 8,8 euro). De man verklaart ons gek en druipt af. Geen probleem. We installeren ons verder. Na 5 min. Komt de man terug en zegt: okee. Wij rapen onze handdoeken op en gaan met een brede smile op de heerlijke ligbedjes onder de parasol liggen. Dan: licra aan en surfen!!! Het gaat goed, de stroming is niet te sterk en ik sta meteen recht. Joehoew!!! Na een half uurtje, ben ik wat moe, dus wissel af met Phil en ja hoor. Het duurt niet lang of hij staat ook te pronken op het longboard! Joehoooooew!!! Met de lens die we van Pat (mijn tante) leenden, kunnen we alles vastleggen. (zie maar naar de fotos) We wisselen nog een paar keer af. Plots heb ik het gevoel dat ik de baby voel, dus stop ik maar. Dat vind ik raar, maar ook wel heel leuk, dus luister ik naar mijn lichaam en stop. Phil neemt de plank nog even van me over en na 2 uur surfen leveren we de plank terug in. Moe, hongerig en tevreden. Op het strand is een gezellige waroeng ( een mini). De man van wie de stoelen huurden houdt onze spullen in het oog en wij werken gezellig een cheeseburger naar binnen. Het vakantiegevoel zit er helemaal in!
t Is onze laatste dag in Seminyak, dus besluiten we nog een keer de brommer op te stappen (we kennen het verkeer en de buurt al goed ondertussen) een goed restaurant te zoeken in Kuta en ons allebei te verwennen in een Spa. Er zijn wel honderden zaakjes waar je je kan laten masseren We shoppen eerst nog wat (joepie) en kiezen er een interessante uit. Voor zon 17 euro kreeg ik een pedicure, manicure, voetmassage en phil een body massage van een uur en een pedicure!
Even eerlijk: Wat je leest, klinkt allemaal heel mooi (en wat we doen, kiezen we ook heel bewust) maar nu en dan waren we toch behoorlijk teleurgesteld in het Zuiden; het fruit is allesbehalve lekker, er is enorm veel vervuiling en het is heel druk Bovendien hebben we constant het gevoel dat we in t zak gezet worden op ALLES moet je afdingen zelfs in de hotels We hebben nog veel te leren en zijn heel benieuwd naar het vervolg van onze reis
Gaan shoppen en binnengelopen in het Bounty resort in Kuta. Voor de Indonesiërs lijken wij allemaal op elkaar en dat kwam van pas. In dat hotel zijn we binnengeglipt, in het zwembad gedoken en hebben we ons aan de toog gezet (toog IN het zwembad!!) en aan de praat geraakt met een paar Australiërs. s Avonds weer goedkoop kunnen eten in een Waroeng (klein restaurantje) en op stap gegaan. We wilden naar discotheek 66, waar je kan benjispringen. Wie dat doet, dipt met hoof en armen in het zwembad dat in de discotheek ligt (hoewel wij er vrij zeker van waren dat je eerder het dak van de disotheek dan het water zou raken ...) . NEENEE we gingen NIET springen!We zijn 2 keer binnengegaan in de club om een danske te kunnen placeren, maar toen er om half 2 s nachts nog steeds geen volk was en we al een paar andere bars gezien hadden, zijn we maar terug naar t hotel gegaan. Waarom beginnen overal alle feestjes zo laat? Of zijn we echt oud aan het worden?
Morgen zouden we toch eens overwegen een surfplank te huren ... Spannend!
Eerste dag in het nieuwe hotel. Het is een strak en modern hotel met een mooi en verzorgd zwembad. Alleen jammer dat het nogal ver van het strand ligt en het ontbijt eigenlijk niet veel voorstelt. (toast, thee, nasi voor koffie moet je bijbetalen, maar dat hebben we rechtgezet haha) Totaal andere sfeer dan in Sanur, enkel jonge mensen hier, vooral singles.
Het strand van Seminyak is groot en breed en ideaal om te surfen. De golven zijn niet te hoog. We hebben nog steeds bewolking (wat niet normaal is voor deze periode). Het valt dus mee om in de zon te lopen. We zijn een hapje gaan eten, en ik ( Phil) heb iets gegeten dat niet meer vers was. Ik had zoveel zin in sushi, maar dat was een slecht idee. Ik heb drie dagen met uitslag op de armen gelopen en in de nek maar nu is het weer weg. s Avonds aan het zwembad gezeten.
Dag nadien hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar Tanah Lot gereden ( 35 km) om naar de bekende tempels op een klif te gaan zien. Dit was echt de max, we zijn weg van het massatoerisme en de vervuiling gereden en recht door de rijstvelden en het groen. Het was fenomenaal, Sarah achterop om af en toe te filmen. In Tanah Lot aangekomen was het nog mooier dan we dachten, dit is volgensde boekjes één van de bekendste plekken op Bali. Nadien zijn we door de streek van Tabanan gereden. Dat was de moeite! Eindelijk even weg van al die leurders en het drukke Zuiden. (We hebben die dag , tot ons grote spijt achteraf, alleen het kleine fototoestel meegenomen ... en die foto's kunnen we niet afladen ... dus die zijn voor later)
We reden door rijstvelden en kleine gammele dorpjes De straten zijn overal even vuil (riolen kennen ze nog niet overal ... en dat ruik je!), maar we hadden echt het gevoel eens een stukje Bali te zien zonder net als alle andere toeristen bijeen te klitten in de steden of rond de tempels.
We zullen de scooter nog 2 dagen extra bijhouden. (een scooter kost zon 4 euro per dag en je kan gaan en staan waar je wil handiger dan een taxi die rijdt hoe hij wil). JA, we zijn voorzichtig! Helm, rijbewijs, stevige schoenen, ... alles okee!
Na een hele dag rondrijden en hossen op het Zuidelijke schiereiland, verdienen we wat rust deze vierde dag (hihi). Dus we slapen wat langer (DANK U arico! Awoe muggen!) en gaan naar de ontbijttafel op het einde van de tuin vlakbij het strand. Vandaag is er te veel wind om te snorkelen (Phil is daar wat triestig om) en ook aan het ontbijt hebben we een minder mooi zicht omdat doeken ons moeten beschermen tegen de wind, maar niet erg. De kleine zoete banaantjes smaken nog steeds, de toast, de 2 verse eieren en ons verse sapje ook! Heerlijk. Na het ontbijt smijten we ons op een ligzetel aan het zwembad. Phil is helemaal in zijn nopjes als hij zich klaarlegt voor een massage bij 'mama massage' en ik smelt weg op mijn ligbedje. In de namiddag op 't gemakje ons klaargemaakt om naar de avondmarkt te wandelen en een aperitiefke te drinken ergens in Sanur . We kiezen voor een lekkere cocktail. (1tje mag wel hé). Dankzij 'Trotter' en Phil's organisatietalent werd deze avond een totaal succes! We wagen ons op het plaatselijke avondmarktje waar Phil bij een Warung een pikant bordje vult voor nog geen 1000 roepie (da's 0,88 euro!!) en ik speel veilig en eet mie (dat mag, want wordt heel warm gemaakt !) Tevreden (vandaag eens geen woekerprijzen betaald) wandelen we heel de weg terug naar het hotel: Peneeda view! Ongeveer 2 km wandelen en onderweg werd ons een keer of 624 gevraagd of we een taxi wilden. Wij iedere keer, even beleefd knikkend "nee, dank u" ... maar gelukkig steeds met minder schuldgevoel. Tot snel!!!
Na 20 uur vliegen kwamen we 's nachts aan in Denpasar. Niet echt de moeite, maar de volgende dag zeker wel!! Dan zaten we in Sanur! Check ons hotel (we slapen in onze eigen bungalow in het groen) en het restaurant waar we 's avonds gingen eten ... (van Belgen) mét gratis traditioneel zangoptreden!!
Okee, we weten het... jullie hebben lang moeten wachten op de foto's, maar we weten nu eindelijk hoe we ze moeten comprimeren. De kwaliteit is iets minder (dus niet goed om af te drukken), maar geeft jullie wel een beeld van onze reis. Hier volgen de foto's van ons vertrek vanuit Amsterdam!
(heb nog wat last van jetlag ... mijn dagtelling klopt precies niet echt ... soit ...)
Het verslag van deze dag heeft Phil al geschreven. Nog even opfrissen: Made (lees Maadee ... niet zoals de worm dus) is de kerel die voor een dag onze chauffeur was... Hier volgen de foto's van ons dagtripje naar Kuta (shoppen), Dreamland (= Surfers paradise), tempel (met aapjes!!), Balinees optreden in de Arena bij de tempel (met 'chac chac' zang van een mannenkoor) en seafood in Jimbaran.
hier een update en eindelijk wat foto's. Na een welverdiende maar korte nacht werden we gebracht naar Peneeda View Village. Hier hebben we onze eigen bungalow, voorzien van alle comfort. Ruim en gezellig. Het toppunt van dit resort is het ontbijt. Je zit hier elke ochtend te genieten vlak aan het strand, het water is op een meter of vijf. Echt super.
Sarah had nog wat last van de jetlag, en ging even nog wat dutten. Ik ben dan op verkenning getrokken en ben teruggekomen met een Sarong en twee sjaals die ik , achteraf gezien, veeel te veel geld heb betaald. Maar ja, good karma, daar gaat het om , maak ik mezelf wijs.
Later op de dag hebben we dan Made ontmoet, een lokale gids, die voor een faire prijs ( we hebben eindelijk goed onderhandeld ) ons de dag nadien een hele dag het zuidelijk schiereiland ging laten zien.
Dag 3 was dus een dagtrip, en wat voor een. In Nusa Dua wilden we de schildpadden gaan bewonderen en nadien gaan snorkelen, maar het was te bewolkt en er stond iets te veel stroming. We hebben meteen de planning veranderd en iets noordelijker een kort bezoek gebracht aan Kuta. Wat een hoeveelheid winkels, niet te doen, Sarah werd inderdaad gek. En ik ook.
Nadien zijn we naar Dreamland gegaan een stukje ongerepte natuur en een prachtig strand.
Vervolgens zijn we naar een heilige tempel gegaan, Uluwatu, helemaal op het zuidelijkste punt van Bali. Deze tempel is omgeven van de apen, die vrij brutaal de snoepjes uit je handen komen halen of de haarspelden van je hoofd komen stelen. Echt de max. We hebben daar nadien een traditionele voorstelling gezien bij het vallen van de avond, wat opnieuw erg indrukwekkend was. De bewolking was een beetje een spelbreker want de zonsondergang moet daar fenomenaal zijn.
Om de dag af te sluiten zijn we dan gebracht naar Jimbaran om daar op het strand de seafood te gaan proberen. Tom en Sophie, jullie hadden gelijk, de beste vis die ik ooit hebben gegeten en voor een schappelijke prijs. Met je voetjes op het strand, sterrenhemel boven je en het breken van de golven op een meter of tien, it was pure heaven...
Nu zijn we aan het genieten van het resort zelf en liggen we aan het zwembad, vanavond gaan we de winkels in Sanur doen en gaan we naar de avondmarkt. Morgen vertrekken we naar Seminyak.
Tot later xxx
foto's volgen in volgend bericht, because again we are experiencing some technical difficulties...
ik heb gisteren verschillende keren tevergeefs geprobeerd jullie een berichtje te versturen. Waarom dit niet gelukt is, begrijp ik echt niet. Sarah heeft deze ochtend dan nog eens geprobeerd, misschien lukt het nu. Hoe dan ook, alles ok, eerste nacht was goed maar wat kort, en zo dadelijk gaan we naar Sanur. Bieke, breng jij de grootouders op de hoogte? Had gezegd dat ik jou een berichtje ging sturen en dat jij hen op de hoogte ging brengen.
Na een super ontvangst in Amsterdam - foto,s volgen - en nu een dikke 16 uur vliegen, staan we in de transferzone van de luchthaven van Taipei. Dat is op zijn zachtst gezegd lang zitten geweest! Geen high tech vliegtuig ... We hebben een B film gezien, bijna 2 keer Free Willy en een uur of 3 Taiwanese bloemen en beesten ... Nu nog een uur of 7 de tijd vullen met shoppen in de duty free zone en dan nog 5 uur vliegen tot Denpasar. We hebben nog niet veel geslapen, dus het eerste wat we gaan doen is .... SLAPEN in Denpasar!!! Foto's en zo zijn voor later, maar dan weten jullie nu al dat we veilig tot in Taiwan zijn geraakt. [ Nog niks gekocht ... zo goedkoop is het hier niet ... of we snappen de 'currency' niet helemaal ... dat kan ook. We zijn dan ook een beetje wazig na 24 wakker zijn en nog min 12 uur te gaan zonder slapen ... Woeeeehhh. Dat halen we nog wel in.] Tot snel allemaal!!
Joepie!! Na UUUUUUUUREN onderweg (20 uur vliegen) eindelijk aangekomen. Het is al de 4 de keer dat ik hier een tekst probeer te krijgen met wat foto's bij, maar dat bloggen gaat nog niet zo vlot hoor. Na een heerlijke start in het oranjegekke Amsterdam, met verse lasagne, bessentiramisu, hapjes, airco en een ontbijt om U tegen te zeggen, werden we afgezet op Schiphol. Nog eens SUPER bedankt, hé!!!
Dan begon onze reis ... naar Bangkok, dan Taipei en na een tussenstop van 8 uur verder naar Denpasar, Bali. Meer dan 20 uur hebben we gevlogen. Op het vliegtuig waren het B films en bloemenreportage van China ... op 1 groot scherm. Geen keuzes, maar da's een luxe probleem hé. Tijdens onze lange tussenstop hebben we gratis jetons gesprokkeld ... 6!!! Telkens goed voor een kwartier GRATIS in de massagestoel (normaalgezien krijgt iedere reiziger er 1, maar we zijn van de ene naar de andere infobalie gehopt voor de jetons ... hihi MASSEH!! ... De Phil helemaal in zijn nopjes.
Aangekomen in Denpasar werd onze bagage meteen gedragen door mannen die er 10m verder 100.000 RP voor vroegen. We hebben ze maar 5000 gegeven (da's ongeveer 44 eurocent) HAHA! Goed begonnen, vonden wij. Gelukkig stond er een chauffeur klaar en waren we snel in ons hotel om meteen de douche in te duiken (en daarna naar de voetbal te kijken ... en ik deze mail te schrijven).
Morgen op tijd opstaan en om 11 uur worden we naar Sanur gebracht. Daar kan het echte avontuur beginnen!
Tot snel! (De foto's doe ik zo meteen ... ben al 4 keer opnieuw moeten beginnen voor dit lukte ...)
Na de schitterende blog van Anneke en Benji waar je gewoon het gevoel hebt mee op reis te zijn, heb ik besloten ook een blog te maken voor onze reis naar Bali. Op 9 juli vertrekken Phil en ik voor 6 weken naar het Indonesische eilandje Bali. We plannen het hele eiland zo goed mogelijk te verkennen en jullie via deze weg op de hoogte te kunnen houden (en gerust te stellen ... ;) moest het nodig zijn). Onze visums en tickets zijn in orde. Met het boeken van de hotels zijn we nog volop bezig , maar dat komt allemaal in orde. Nu nog enkele aankopen: muggenolie, muskietennet, reisapotheekje, ... en 'We're ready to go!!' XXX
