En we zijn vertrokken uit Ecuador.....een maand geleden..... Ik was van plan om in LaPaz mijn blog aan te vullen maar de technologie stond het niet toe of ik had er misschien nu nog gezeten. :)
Midden januari ben ik dan vertrokken in Quito samen met een Japanse vriendin, Tamami. We hebben mekaar leren kennen in september in AGS Quito, spaanse school. Aangezien zij enkel tijd had om een maand te reizen, zijn we vlug door Peru gemoeten en momenteel is ze terug onderweg richting Quito. Dus als ik terug naar het noorden trek, neem ik meer mijn tijd in Peru om alles te bewonderen. OK, ons vertrek begon al fantastisch. De bus die eigenlijk elke zaterdag vertrekt, vertrok bij ons op maandag. Al 2 dagen verloren, maar goed dat is Zuid-Amerika. Eindelijk vertrokken op maandag voor direkt 32 uur bus tot in Lima. Eigenlijk heel vlot verlopen en in Lima was het lekker warm dus no worries. Lima is toch wel wat moderner dan Quito. Er wat rondgewandeld in Miraflores en het centrum maar zoals gezegd ga ik Lima heel wat beter verkennen op mijn terugweg. Want de volgende dag zaten we weer in de bus voor 20 uur richting Cuzco.
Cuzco hadden we voor een aantal dagen ingepland. De eerste dag was een dag waarin we alles geregeld hebben: de trein richting Machupicchu, onze tickets voor Machupicchu betaald, de bus van Cuzco naar Copacabana. Zo konden we de dagen erna rustig genieten van Cuzco en Machupicchu, denk je dan. De dag erna....ziek! Hoe slecht kan een mens zich voelen. Toch mijn best gedaan om wat in de stad rond te wandelen en ik heb het toch volgehouden tot een uur of 4 en dan gecrasht in mijn bed. Jammer want Cuzco is een mooie (dure) stad met vele oude gebouwen in perfekte staat. Veel om te bekijken. Maar we hadden nog een dag bij terugkomst na Machupicchu.
En dan 1 van dé hoofdattrakties in Zuid-Amerika: Machupicchu! Hier keek ik enorm naar uit want je hoort er veel over. De foto´s zien er toch altijd geweldig uit dus wil je dat zelf toch ook gezien hebben. Om de grote massa voor te zijn, besloten we om eerst een nacht te blijven slapen in Aguas Calientes, het vertrekpunt richting Machupicchu. Onbenullig klein met 2000 inwoners en enkel restaurants, souvenierwinkels en kleine buurtwinkeltjes. Toeristisch op en top. Na een goeie nacht slapen vertrokken we om 6u richting Machupicchu. Spijtig genoeg samen met ons vertrok ook de regen en de wolken richting Machupicchu. Resultaat: niets te zien. Het gaat toch niet waar zijn. Veel geld betalen om niets te zien! 2 uur hebben we in de regen en de wolken rondgelopen en dan daar was ze dan.....de zon! En het paradijs opent. Waaw! Wat een uitzichten. Niet enkel Machupicchu maar de omgeving ook. Omgeven door bergen en valleien. Gewoonweg prachtig! Ik voeg maar een paar foto´s toe maar ik heb er gemakkelijk een 60-tal getrokken. De dag erna was het terug richting Cuzco om daar nog een anderhalve dag de stad te verkennen en als afsluiter een Stellake te drinken. ;) 's Avonds vertrokken we dan richting Copacabana voor ons deel in Bolivië.
Copacabana....klinkt heel exotisch, niet? Neen, geen lange, witte stranden en palmbonen maar het vertrekpunt richting Isla del Sol dat ligt in Lake Titicaca, het hoogste en grootste meer in Zuid-Amerika (3811 meter boven zeeniveau). Isla del sol was zeker ook de moeite. Mooie uitzichten maar heel warm. Daarenboven was mijn reisgenote ziek en dus ging het heel traag. Maar na 3u30 hadden we het hele eiland doorkruist en zaten we terug op de boot richting Copacabana. Wat ons direkt opviel aan Bolivië....goedkoop! Bolivië is werkelijk het paradijs om koopjes te doen. Jammer van het gebrek aan plaats in mijn rugzak en dat mijn reis tch nog wel eventjes duurt.
Na Copacabana was LaPaz aan de beurt en dat is tot hiertoe mijn minste bestemming. De stad maakte helemaal geen indruk. Je kan zien dat er heel veel mooie gebouwen zijn maar allemaal verwaarloosd. Het is natuurlijk alles behalve het rijkste land maar als je dan Sucre ziet....wat een verschil. Het meest indrukwekkende is eigenlijk het binnenkomen met de bus. Het uitzicht over de stad is echt wel indrukwekkend. Natuurlijk zijn we er ook niet lang genoeg geweest om de stad volledig te bekijken maar de toeristische plaatsen moeten toch aanslaan en er waren er maar weinig. De San Franciscokerk was de moeite en de mooiste straat in heel LaPaz is ongetwijfeld Calle Jaén. LaPaz was goed om goedkoop souveniers te kopen wat mijn reisgenote dan ook volop gedaan heeft. :)
Nee, dan ben ik veel meer in de wolken over Sucre. Wat een mooie stad. Op de belangrijkste plaza staat geschreven: Sucre, la ciudad blanca (de witte stad) en dat is zeker waar. Des te meer is het jammer dat heel veel van de gebouwen beklad zijn met graffiti, maar het blijft een mooie stad. En wat hebben we er lekker gegeten! Daar hebben we voor de enige keer meer dan 10 dollar betaalt en dat is dan voor 2 personen. Dat was een restaurant dat gemakkelijk kon wedijveren met een goed restaurant in Europa en de wijn was heerlijk. En als een stad je goed bevalt, is het altijd jammer om te vertrekken. Maar de volgende bestemming zou ook zeker de moeite zijn: Uyuni.
Nu Uyuni stelt niets voor. Enkel straten die bij de minste regen onder water staan, slechte restaurants (in al mijn tijd hier heb ik niet slechter gegeten dan daar) en stampvol kleine reisbureau´s die allemaal hetzelfde aanbieden, namelijk een toer in de Salares de Uyuni en daarvoor kwamen we dan ook. Na het kiezen van 1 van de 80 reisbureaus dat er ons toch betrouwbaar uitzag, waren we klaar voor onze toer van 3 dagen die zou eindigen in San Pedro de Atacama in Chili. Dat is van de grootste zoutvlakte ter wereld naar de droogste woestijn ter wereld. Het is zo eens iets anders hé. We vertrokken op onze toer met 3 Koreanen, 1 Peruviaan en onze gids Bernard of zoals hij het liefst heeft amigo. In onze 4x4 vertrokken we richting het treinkerkhof. Effectief allemaal verroestte Briste en Franse treinen die oorspronkelijk het transport van het zout deden maar wegens te duur en te traag daar allemaal samen op het kerkhof geëindigd zijn. Nu...een speeltuin voor de toeristen met schommels en dergelijke. Doordat iedereen er bijna samen toekomt, hebben zij geen foto´s genomen van de schommel maar geloof me er zijn schomels. Vervolgens richting Playa Blanca voor een korte stop in het dorpje waar de mensen leven van de souveniers die de toeristen kopen en het werken op de zoutvlakte. Geloof me, daar wil je echt niet wonen hoor. Maar het was ook onze ingang naar de zoutvlakte. En daar begint het plezier. Deze tijd regent het er veel en dus staan de zoutvlaktes onder water. Je hebt er dus een geweldige weerspiegeling en iedereen staat er dan ook te springen en alle mogelijke gekke foto´s te maken. Er zijn er die alle mogelijke attributen meehebben (speelgoeddinosaurus, pringles, blik groenten,...) Grappig om te zien alvast. Maar buiten dat is de omgeving gewoonweg indrukwekkend. Voor zover je kan zien, zout, zout, zout,... Na de zoutvlaktes was het een rit van 2u30 richting onze primitieve slaapplaats en dat was dag 1. Dag 2 was de dag van de lagunes met zijn flamingo's, de Siloliwoestijn, de uitzichten op de besneeuwde bergtoppen en de vulkanen. Voor mij was Laguna Colorado de meest indrukwekkende. Water zo rood als het maar kan zijn en vol flamingo's. Maar in zijn geheel is het een dag vol oeh's en aah's. Foto´s zeggen gewoon alles. Opnieuw eindigde onze dag in een nog meer primitieve slaapplaats (betere bedden maar geen douche). Maar dat konden we echt niet aan ons hart laten komen, zoals de vorige avond hebben we ook deze avond volgebabbeld. :) Dag 3 begin heel vroeg (4u30) richting de geisers en de warmwaterbronnen. De geisers waren niet superindrukwekkend. Zoals je normaal op de foto´s kan zien, lijk je wel precies op een andere planeet te staan. Het uitzicht bij de termalen is iets anders. Opkomende zon, de stoom van de bronnen,....prachtig gewoon. Ook hier zeggen de foto´s voldoende. Na ons ontbijt daar zat de toer erop. Enkel nog een laatste rit tot aan de Boliviaanse grens en ons Boliviaans avontuur zat erop.
Nu ben ik dus in Chili waar ik mijn portie avontuur al wel gehad heb, maar dat is voor de volgende blog die er nu echt wel vlugger gaat zijn hoor.
Foto´s: 1-4: Lima met zijn stranden, katedraal by day en by night en het presidentieel paleis. 5-7: Cuzco met 1 van zijn vele kerken en gezellige straten. 8-9: Machupicchu bewolkt en met regen 10-13: Machupicchu met zon en al zijn pracht en praal 14-15: Copacabana 16-18: Isla del Sol
Deze site is toch niet mijn beste vriend zene. Nu zijn de 4 laatste foto´s niet toegevoegd maar die stonden gisteren onderaan mijn bericht dus het is toch min of meer gelukt.
Nu beginnen we aan deel 2 wat vooral bestaat uit jungle, jungle, jungle. Voor diegene die het nog niet helemaal doorhadden de jungle bevalt me wel. :) Ben in november 2 keer geweest. Eerst met een vriendin van de spaanse school (eigenlijk gingen we met 4 zijn maar 2 moesten afhaken). Tamami en ik dus terug voor een paar dagen de jungle in. Elke keer is het anders. Deze keer was het weer ons in het begin niet echt goed gezind. We kwamen aan tegen 16u en vanaf we waren aangekomen, heeft het bijna een volledige dag geregend. Geregend? Gegoten. Tot een uur of 2 de dag erna. Resultaat: onze avondwandeling viel letterlijk en figuurlijk in het water, bij de wandeling de morgen erna waren we verzopen en de dieren gaan schuilen dus veel hebben we die morgen niet gezien. Op bepaalde momenten stond het water tot aan de rand van onze laarzen. In de namiddag gingen we vissen (piranha´s!), hebben we ons bij onze ochtendwandeling aan een lokale traditie gewaagd. De gidsen hadden een nest van een specifieke soort mier gevonden. Jaja, ze hebben veel verschillende en ook gevaarlijke soorten mieren. Als de lokale mensen dit nest vinden dan steken ze hun hand erin. Dat brengt geluk bij het vissen. Wij dus allemaal ons hand erin. Mieren van 2 cm op je hand die je bijten. Heerlijk gevoel! :) Het viel heel goed mee. Jammer dat mijn bewijs er niet meer is. Tamami speelde een aantal dagen later haar fototoestel kwijt op de bus. :( Maaaaar het heeft wel geholpen want in de namiddag heb ik een piranha gevangen van zo´n 15 cm. ´s Avonds een avondwandeling net allerlei soorten spinnen, sprinkhanen, vleermuizen,... Op zondag hebben we een bezoek gebracht aan de lokale gemeenschap en bij een familie een traditionele maaltijd met yuka klaargemaakt. Yuka is voor hen heel belangrijk en ook heel lekker. Na ons bezoek was het tijd om te gaan zwemmen. Joehoe! En dan zal je altijd zien hé. Je neemt je fototoestel niet mee want ja, je gaat zwemmen en het fototoestel is niet waterproof. En dan zie je dieren die je niet dikwijkls ziet. Omdat we al roeiend naar de goeie plaats gingen (nee, je kan niet overal zwemmen in de jungle), ben je logisch een pak stiller. Resultaat: een slang van zo´n 2 meter gezien (tot op een meter van dat lieve diertje) en gezwommen tussen de dolfijnen. Dolfijnen hadden we wel al gezien maar altijd verder weg en ze kwamen nooit heel hoog. Deze keer kwamen ze tot zo´n 5 meter van ons en hoog boven water. Zelfs de gids werd half zot en wij maar proberen tegen de stroom op te zwemmen. Lukt niet echt zene. Je blijft hoogstens op dezelfde plaats. Maar het was een fantastische ervaring. ´s Avonds een wandeling naar de hoogste boom in de jungle: de Ceibo. Deze boom wordt tot 40 meter hoog en de stam tot 4 meter dik. Wat de wandeling leuker en tegelijkertijd ook eng is dat we weer een slang van zo´n 2 meter hebben gezien. Het enge gedeelte? Hij lag op een tak boven het pad dat wij moesten nemen. Een voor een moesten we stilletjes er onderdoor gaan. Stilletjes geen probleem maar iedereen spurtte wel naar de andere kant. Heb er een prachtige foto van die ik zeker ga toevoegen. Onze laatste dag werd een dagje van wandelen, vissen en heerlijk lang zwemmen. En jaja, er hing weer een piranha aan mijn lijn. Zo´n 20 cm. Best wel ironisch. De ene moment zwem je tussen de piranha en de volgende ben je ze aan het vangen. :) Ga er natuurlijk niet tussen zwemmen als je bloedt want dan vangen ze jou zene. En ik heb het bewijs van de scherpe tanden gezien. Onze trip was dus aan zijn einde en terug naar de bewoonde wereld. Hetgeen ook heel leuk was want een paar dagen later zat ik in een restaurant met Kate en Tom!! Superblij hen te zien. Leuk wat bijgepraat. Niet genoeg maar daar zouden we een week voor nodig gehad hebben. :) De dag erna nog eens gaan eten en dan hup terug naar de jungle.
Ja, ik kan er precies niet genoeg van krijgen hé. Maar deze keer was het met een vriend die naar zijn familie ging voor een aantal dagen en zij wonen veel verder in de jungle. Dichter aan de Ecuadoriaanse-Peruaanse grens. Ik mocht meegaan als ik wou en dat aanbod sloeg ik toch niet af zene. En het was de moeite. Ik heb er schildpad, kaaiman en piranha gegeten. Allemaal heel lekker. Maar het meest fantastische was onze trip van 2 dagen naar de grootste lagune in het Ecuadoriaanse amazonegebied. Met vier gingen we op stap. Jacob (de vriend op bezoek bij zijn familie), Victor (zijn neef van 10 jaar) en Artemio (de bestuurder van de kano). Onze trip was met een kleine kano want anders geraakten we niet tot aan de lagune en inderdaad...eerste obstakel, een omgevallen boom over de volledige lengte van de rivier. Met zijn vieren vooraan op de boot en zo kon de boot onder de boom door. Grappig zicht als je het zou zien zene. Daarna werd de rivier alsmaar smaller totdat onze kano er nog juist doorkon. Victor begon me daar uit te leggen dat er hier veel kaaimannen en anaconda´s aan de kant lagen te slapen/opwarmen. Mja, ik voelde me toch al wat minder op mijn gemak. 2 minuten later riep Jacob, die vooraan in de kano stond, dat we moesten stoppen. Anaconda! Met zijn allen rechtstaan om de anaconda te zien en inderdaad ik zag hem wegglijden in de struiken. Helemaal onder de indruk en in de veronderstelling dat het om een klein exemplaar ging. Jacob maar zoeken naar het fototoestel maar de anaconda is bijna weg. Ineens springt Artemio in het nest, grijpt de staart vast en begint eraan te trekken. Nu was ik helemaal niet meer op mijn gemak want onze kano lag op 20cm van de kant en Artemio trok zo hard aan de staart dat ik schrik had dat hij dioe anaconda in de kano zou trekken. En hij maar roepen zie je de kop, zie je de kop. Ik keek naar links en daar vlak naast onze kano, op 1 à 2 meter van mij dat gigantische lijf van de anaconda. Mja, de anaconda was 6 (!) meter lang. Mijn bovenarm kon 3 keer in zijn lijf! Jacob uiteindelijk het fototoestel gevonden en ik heb er toch een paar foto´s van. Enkel het lijf, de kop was onder water. Een beetje later kwamen we toe op de lagune (waar ik heel blij om was) en die was inderdaad gigantisch. Prachtig gewoon. Die dag hebben we nog wat visnetten uitgehangen in het water en dan richting de lodge die er is. Die kan je gratis gebruiken maar je moet wel je eigen tent enzo meebrengen. Na het eten (onze gevangen vis) besloten Jacob en Artemio dat ze kaaimannen wilden gaan zoeken. Met 3 (Victor was te moe) in de pikkedonker peddelen naar de overkant. Om te duiden hoe groot het meer is we moesten een half uur peddelen. En dan begin de zoektocht...ik weeral niet helemaal op mijn gemak want de soort daar zijn zwarte kaaimannen en die worden tot 6 meter lang. Gelukkig eerst een babykaaiman van zo´n 50 cm. We konden dus op een meter van dat beestje komen en ik heb dus zo ook geweldige foto´s kunnen trekken. Daarna grotere exemplaren die gelukkig verder weg lagen maar dus geen foto´s. Bijna naar het einde van onze trip wilden Jacob en Artemio 2 netten gaan checken voor vis. Bij de eerste visnet komen we bijna aan het einde en geen vis. Ja, geen vis, wel een kaaiman maar dat wisten wij niet natuurlijk. Jacob trekt aan dat net om naar vis te zoeken, de kaaiman (6 meter!) verschiet en duwt tegen onze boot. Jacob bijna in het water, ik de schrik van mijn leven. Ik was zo verschoten dat ik geen foto meer durfde nemen. Daarna hebben we gelukkig enkel maar kleine kaaimannen gezien maar ik was toch blij dat we terug onderweg waren naar de lodge. Verder heb je er ´s nachts nog een grappig tafereel. ´s Nachts heb je meer vissen, anaconda´s en kaaimannen die op zoek zijn naar vis. Dan zie en hoor je constant kleinere vissen uit het water springen. Tot meer dan een meter hoog. Best wel verschietachtig want die springen tot bijna in de boot. Alleszins rond middernacht zijn we veilig aangekomen maar ik heb toch niet goed geslapen hoor. De dag erna gingen we terug naar de gemeenschap maar niet vooraleer we gevist en gezwommen hadden (in het midden van het meer). De maaltijd ´s avonds....pirnanha´s. Het leven in de jungle is veel hetzelfde en langs de andere kant kunnen die zaken ook heel anders zijn. Na een kanotrip van 7 uur en busritten van in totaal 10 uur...terug naar de bewoonde wereld van Quito en daar ben ik nog steeds.
Na de laatste jungletrip heb ik Kate en Tom nog eens kunnen zien. Joehoe! En natuurlijk mijn verjaardag gevierd. De dag zelf met een overheerlijke wafel (ik ga zeker nog eens terug om een foto te nemen) en ´s avonds met vrienden gaan bowlen. Grappig hoor want zij hadden dat nog nooit gedaan. Ze vonden het alleszins pleant want ze willen woensdag terug gaan. De zaterdag die op mijn verjaardag volgde, hadden ze taart voor mij. Dus jaja, ik heb een leuke verjaardag gehad. Nu blijf ik nog in Quito om kerst en nieuwjaar met mijn vrienden te voeren en dan ga ik met Tamami richting Peru en verder.
Zo dit was het. Veel uitleg want het was lang geleden. Hieronder nog wat junglefoto's.
Foto 1 tot 4: leuke diertjes Foto 5: Judy die yukabrood klaarmaakt Foto 6: hurler monkeys. deze apen hoor je tot kilometers ver brullen Foto 7: prachtig zicht Foto 8 en 9: de birdwatchingtower van zo´n 26 meter. Best wel hoog zene. Foto 10: de lieve slang waar we onderdoor moesten Foto 11: Ceibo van 40 meter hoog en 4 meter dik Foto 12: Ah ja, er zijn ook jaguars in dit gedeelte van de jungle. we hebben ze niet gezien maar aan deze boom heeft er eentje zijn klauwen aangescherpt Foto 13: jaja, de rups leeft nog en smaakte naar kokos Foto 14: de piranha van 20 cm die ik gevangen heb. Foto 15: nog een prachtig zicht Foto 16: de anaconda Foto 17: Geef toe toch een prachtig zicht hé Foto 18: Artemio met een babykaaiman. Hij heeft het lief teruggezet hoor. Foto 19: een grotere van 2 meter Foto 20: ons verblijfplaatsje Foto 21: Artemio, Jacob en Victor Foto 22: zwemmen in het midden van het meer - temperatuur van het water: 22 graden Foto 23 en 24: mijn b-day met taart
Oeps, de meeste foto´s zijn niet doorgekomen. Hier zijn ze dan nog eens.
Foto 1 tot 3: Baños met zijn vele watervallen Foto 4: uitzicht van mijn kamer in Baños Foto 5: Riobamba - de weg naar el Nariz del Diablo die er momenteel dus niet is. Foto 6 en 7: Cuenca by night Foto 8 tot 10: Cuenca by day Foto 11 tot 14: Parque National Cajas met zijn lama´s Foto 15: Folklore in Cuenca Foto 16 tot 19: het drukke Guayaquil met zijn mooie wandelboulevard Foto 20: uitzicht van mijn kamer in Montañita Foto 21 en 22: Puerto Lopéz Foto 23 en 24: Manta
Yep, I know. Het is weer veel te lang geleden, maar er kruipt zoveel tijd in het up-to-date houden van je blog. Nu beginnen we er nog eens aan en deze keer in principe met foto´s. Ja, je hebt het nogal gehoord maar deze keer heb ik ze kunnen verkleinen en nu mag het zeker geen probleem meer zijn.
In mijn laatste up-date heb ik vermeld dat ik naar het zuiden trok. Nu ik ben naar het zuiden van Ecuador geweest maar niet tot in Peru. Vrienden hier vroegen me om aub terug te komen en met hen nog eens de jungle in te trekken. Nu de jungle bevalt me best dus ik kwam graag genoeg terug. Uiteindelijk ben ik niet 1 keer maar zelfs 2 keer terug gegaan maar de tweede keer met een andere vriend. Maar het junglegedeelte komt nog eerst het zuiden en de kust van Ecuador.
Ik ben ergens de derde week van oktober vertrokken uit Quito richting Baños. Baños is een stadje bijna volledig gericht op toeristen. Je kan daar echt vanalles doen: rafting, mountainbiken, paardrijden, met bugsters rijden, hiking,...en vooral gekend voor zijn warmwaterbronnen. Je kan hier heerlijk relaxen in zwembaden met hun natuurlijk warm water. Ik ben niet geweest want het was enorm warm de tijd dat ik er was en dan sta je nu niet direkt te springen om het nog warmer te hebben. Mijn hostel was echt perfekt. Proper, eigen badkamer,... en voor maar 8 dollar per nacht. Daarvoor kan je niet overnachten in België zene. Ik heb daar bij uitstek het beste bed gehad tot op vandaag maar bizar genoeg heb ik daar het slechtst van al geslapen. Ben misschien al gewoon aan de, in het algemeen, hele simpele bedden in Ecuador?? Maar Baños beviel me zeker en vast. Ligt helemaal omgegeven door bergen en watervallen. Natuur alom dus. Na Baños ging het verder naar Riobamba. Nu in Riobamba valt niet veel te zien behalve de trein naar de Nariz del Diablo. Dat dacht ik toch maar blijkt dat ze aan het werken zijn aan de spoorweg tussen Riobamba en Alausí en dus geen trein. Ik hebdan maar overnacht, heerlijk italiaans gegeten en de dag erna vroeg vertrokken richting Cuenca. Van Cuenca had ik gehoord dat het de mooiste stad van Ecuador was dus ik was enorm benieuwd en zou hier dan ook verschillende dagen blijven. Resultaat: heel veel regen en slecht weer maar Cuenca is voor mij de mooiste stad die ik in Ecuador gezien heb. Heel veel kerken, veel gezellige restaurants, mooie parkjes (hebben ze eigenlijk in elke stad in Ecuador), mooie gebouwen en National Park Cajas. Wat mijn verblijf er nog leuker opmaakte, was dat ik Urs tegengekomen ben.Urs zat in mijn spaanse klas in Quito. En als je alleen rondreist, is het leuk om een bekend gezicht gezien. Zijn dan ook samen een dagje gaan wandelen in National Park Cajas. Een park dat weer maar eens aangeeft dat op gebied van natuur Ecuador alles heeft. ´s Avonds iets gaan eten samen met een Amerikaan die Urs eerder had leren kennen. Op het weer na was Cuenca dus een topper. Vervolgens Guayaquil, de tweede grootste stad van Ecuador en tevens de grootste haven. Ik ben hier maar 1 dag geweest omdat het een dure stad is en men toch wel zegt om er voorzichtig te zijn. Ik heb dan ook vooral mijn dag gespendeerd met skypen naar het thuisfront en de wandelboulevard aan de rivier. Ik moet zeggen dat de Malécon 2000 een prachtige boulevard is en als ze in Antwerpen effectief de kaaien gaan heraanleggen, kunnen ze misschien daar ideeën opdoen. Heel origineel en de boulevard heeft alles. Een park, speeltuinen, restaurants, markt,...tot een cinema na. Maar het was voor mij toch vooral een tussenstop naar de kust. Zon en strand!!! Nu mijn tocht richting het populaire Montañita begon al slecht. Ik kwam aan in de busterminal om 7u en de bus was juist vertrokken. Volgende bus...13u!! Het was er ook enorm druk want ook in Ecuador "vieren" ze 1 en 2 november maar hier hebben de meesten dan een week vakantie. Op aanraden van een aantal heel vriendelijke mensen heb ik de bus genomen tot in Santa Elena en dan een tweede bus richting Montañita. En eigenlijk is dat heel goed meegevallen. Op 4 uur was ik in Montañita. Zon à volontè!! Montañita is 5 straten groot en elk gebouw is een hostel, een restaurant of een winkel waar ze souveniers verkopen. Nu niet direkt mijn ding. Maar ok, alles in mijn kamer zwieren en de enkele straten een beetje verkennen en een hapje eten. Alhoewel een hapJE niet bestaat in Ecuador hoor. De porties zijn gigantisch en de helft van de tijd kom ik toe met 2 keer eten. De dag erna was het richting strand. Quito is niet direkt de stad om kleur op te doen dus wou ik dat hier toch wel doen. Dus handdoek, zonnecréme, mp3 en hop naar het strand. Een hele rustige dag maar die wel resulteerde in stevig verbrande buik en voeten. Dat werd dus afzien want de dag erna vertrok ik richting Puerto Lopéz. Dit was dus niet mijn leukste trip want elke keer als ik mij moest bukken voor mijn rugzak of om te gaan zitten, schoot de pijn omhoog natuurlijk. Je kan stellen dat ik heel blij was toen ik mijn rugzak afdeed in mijn hostel. Een heel aangenaam hostel trouwens, met een binnenkoer met zetels en hangmatten. En Puerto Lopéz beviel heel wat meer dan Montañita. Prachtig strand, aan de rand van het strand vol cabañas waar ze fruitsappen en milkshakes verkopen en rustig ondanks dat er veel Ecuadoriaanse toeristen waren. Eens zo jammer dat ik niet ten volle kon genieten van het strand omdat ik verbrand was. Dus dan gaan we maar wandelen hé. Want nabij Puerto Lopéz heb je ook een nationaal park. Je hebt dagen nodig om het helemaal te verkennen dus was het kiezen. Ik lag op een dormitorio in mijn hostel samen met een Zwitser en een Duitser. De Duitser, Cédric, was de dag ervoor naar Las Freites in het nationale park geweest en ging de dag erna nog eens naar het park. Leuk want dan konden we de trip samen doen wat toch veel aangenamer is dan alleen. 5km heen en 5km terug. De dag was bewolkt dus niet te warm. Of dat dachten we toch want we waren nog maar juist aan onze trip begonnen en de zon kwam erdoor. Mannekes, ik denk dat ik het nog nooit zo warm gehad heb als die dag. En op de koop toe trok de wandeling op niets. Er was echt niets te zien. Alles was heel dor. Waarschijnlijk was dit niet de beste tijd om dat deel van het park te bezoeken. Ach ja, dan hebben we toch wat calorieën verbruikt. Eigenlijk met wat spijt vertrok ik in Puerto Lopéz. Laatste stop voor Quito: Manta. De grootste teleurstelling tot nog toe. Alles was gesloten. Je vond amper een restaurant open. Je had het strand maar ja, dat had ik al bijna heel de week dus dat was niets speciaals meer. Voor de rest was er echt niets te zien. Normaal ging ik er een volledige dag blijven maar het stak me zo tegen dat ik besloot om de dag erna terug naar Quito te trekken. Waar ik geen rekening mee gehouden had, was dat die dag de laatste dag van een week vakantie was en dat dus iedereen naar huis vertrok. Resultaat: geen plaats meer op de bussen. Sloeg dat even tegen. De morgen erna trok ik heel vroeg terug naar de busterminal in de hoop geluk te hebben en toch nog een ticket te bemachtigen. Eventueel naar een stad in de richting van Quito. En ik had geluk. Iemand toonde de weg naar een busmaatschappij die met chiquere bussen naar Quito reed. Een beetje duurder en op de laatste rij maar ik kon toch terug richting Quito. Uiteindelijk viel het heel goed mee want op de laatste rij bleek je meer plaats te hebben dan bij de andere plaatsen. Aangezien het een bustrip van 10 uur was, had ik er niets op tegen om extra plaats te hebben. Zo eindigt mijn reis door Ecuador dus terug in Quito.
Ik ga hier stoppen voor vandaag want ik heb afgesproken met een vriendin en ik wil toch al wat foto´s op mijn bog zetten. Morgen komt het vervolg.
Foto1, 2 en 3: Baños met zijn vele watervallen Foto 4: uitzicht vanuit mijn kamer Foto 5: Riuobambe - de weg naar El Nariz del Diablo die er nu dus niet is Foto 6 tot 9: Cuenca by night. Foto 6 -> nieuwe katedraal; 7 -> de oude katedraal Foto 10 tot 13: National Parque Cajas met zijn lama´s Foto 14 tot 16: een optocht vol folkore voor feestdag in Cuenca Foto 17 tot 20: Guayaquil Foto 21: uitzicht vanuit mijn kamer in Montañita Foto 22 en 23: Puerto Lopéz Foto 24 en 25: Manta
OK, we proberen nog eens een blog op het web te krijgen hetgeen blijkbaar niet zo simpel is. Mijn bericht met foto´s werd er gisteren na meer dan een uur typen eventjes doodleuk afgegooid. Dus laat ons hopen dat het nu beter gaat. Vandaag zal het wel zonder foto´s zijn. Morgen wordt dat goedgemaakt.
Bueno, het is lang geleden dus waar te beginnen. Na mijn trip naar de jungle had ik nog 3 weken spaanse les te gaan. Beviel me heel goed. Mijn spaans is er toch al deftig op vooruitgegaan. Alleen het verstaan is nog niet echt super. Vooral als men wat vlug praat. Maar het lukt me toch al aardig om een deftige conversatie te voeren. De leerkrachten in de school waren dan ook super. Precies of ze kenden ons al jaren. Heel relax en gemoedelijk. Naast de lessen waren er regelmatig uitstappen waar je kon voor inschrijven. Zo zijn we een paar keer plaatselijke gerechten gaan eten, zoals Chugchucarras (bevat onder andere het gefrituurde vel van een varken) en Cuy (cavia). Allebei superlekker! Heb hier eigenlijk nog niet echt slecht gegeten...alleen in bijna alles zit koriander en no me gusta mucho. We hebben natuurlijk niet alleen gegeten. Een kort overzichtje. 1. markten in Saquisilí: GAIA zou hier nogal werk hebben. Biggetjes en kippen die in een zak op de grond liggen. Volledig in paniek. Op de markt met voeding lag dan de vis en de stukken kip gewoon op een tafel met een beetje ijs. :) 2. warmwaterbronnen van Papallactas: ideaal om wat te relaxen. Verschillende baden met water op verschillende temperaturen. Van verschrikkelijk koud tot heet. Het was al de hele week slecht weer dus leuke afwisseling. 3. Mitad del Mundo: Ecuador ligt op de evenaar waarvan Quito op 0´0"0. Dus pal in het midden van de aarde. Hierrond hebben ze een museum gemaakt die uitleg geeft over het leven van de indigenas en kan je een aantal proeven doen die het bewijs van het midden van de wereld aan te tonen. Leuke proeven waar soms je mond van openvalt. 4. Beklimming vulkaan Pichincha: kapotgaan! We hebben 3u30 nodig gehad om boven te geraken wat blijkbaar nog goed is ook. We hebben wel afgezien. De hoogte speelde ons serieus parten. We zijn van zo´n 3900 meter opgeklommen tot een 4700 meter. Steile rotswand met daarvoor een enorm steile strook van zo´n 100 meter met alleen los zand. Je had echt het gevoel dat je ter plaatse stond te trappelen. Maar eens boven supercontent alhoewel we geen 2 meter verder konden zien van de mist.
Buiten de culturele en culinaire uitstappen kon sport toch niet ontbreken. Elke dinsdag zelf wat voetballen of wat er voor doorging. Na 5 minuten kapot. De hoogte hier liet ons (de studenten) niet echt toe om een uur aan een stuk vollen bak te lopen. In het begin was zelfs de trap naar het tweede verdiep goed genoeg om 5 minuten te staan uithijgen. Maar heb niet alleen zelf gevoetbald. Een aantal weken ben ik naar de heenronde van de kwartfinale van de Latijnsamerikaanse Champions League gaan zien. Liga de Quito tegen Independiente Argentina. Droogjes afgemaakt met 2-0. Leuke match. En dan 7 oktober was de interland Ecuador tegen Venezuela. De eerste wedstrijd voor het WK 2014 in Brazilië. 5 uur op voorhand zaten we in het stadion in blakende zon. Toch wel een beetje doodgaan zene. Wat een hitte. Als de zon hier schijnt, is dat direkt een heel hevige zon. Ze hebben hier faktor 100 (!) om maar eventjes te verduidelijken.
En dan zat de school erop en was het tijd om te verhuizen naar een hostel in La Mariscal of hier beter gekend als gringotown. Van daaruit ben ik een tijdje gaan rondtrekken in de buurt van Tena. Stad in de jungle of toch la segunda selva zoals ze hier zeggen. Niet zo volgroeid als in de primaire jungle. Een heel andere sfeer dan in Quito. Quito is echt een stad met enkel een aantal prachtige parken maar voor de rest gebouwen en wegen. Tena is volledig omringd door de jungle. De kleinere "dorpen" in de buurt zijn echt minuscuul vergeleken met het groen errond. Je hebt hier uitzichten die je nog nooit gezien hebt. Kan je naar blijven kijken. In het dorpje Masahuali lopen de apen gewoon in het rond. Prachtige waterval gezien. De weg ernaartoe was, laat ons zeggen avontuurlijk. Geen proper pad tot aan de waterval alleszins. Je zal wel zien op de foto´s. Maar prachtig. De weg terug hebben we langs de rivier afgelegd. Nog meer avontuur. Want hier kon je zelfs niet meer over een pad spreken. Enkel rotsen. Heb ik geen foto´s van. Teveel mijn aandacht nodig om niet op mijn gezicht te gaan. Maar je kan je niet voorstellen hoe verschillend dit land is qua natuur, qua de manier waarop de mensen leven.
Nu terug in Quito ben ik hier nog tot zaterdag denk ik en dan is het richting het zuiden. Baños, Cuenca en dan Peru. Ecuador is me tot hiertoe meer dan goed bevallen. Ik wordt hier wel elke moment bekeken want ja, ik kan hier echt wel over iedereen zien. De mensen zijn hier eigenlijk heel verlegen en bereidwillig om te helpen. Hun eetgewoontes kan ik wel niet helemaal aan wennen. Zeker van de Quichoas (van Oriente/jungle). Zij eten 3 keer per dag warm. Nu ik eet heel graag warm, maar een ontbijt van rijst met vis, banaan,... gaat me iets te ver. Heb het wel meer dan eens gedaan zene. Vis of kip als ontbijt maar geef me toch maar brood. Zij eten dan ook alles op. De kop, de poten,...voor die laatste 2 heb ik toch heel vriendelijk bedankt.
Voilà, zo heb ik jullie toch weer wat geup-dated. De foto´s volgen morgen en ik ga zeker mijn best doen om vlugger op mijn blog te schrijven.
Het werd wel eens tijd voor een verslagske hé. Ik ga mijn best doen om met zo weinig mogelijk typfouten te schrijven maar de letters staan hier anders en ben er nog niet gewoon aan.
Ik verblijf hier bij Norma Novillo, een dame van 63 jaar. Vriendelijk maar zeer verstrooid. Ze woont in de wijk La Carolina recht tegenover een enorm park. In deze wijk woont de midden- en rijkere klasse. Je moet hier in Quito wel weten waar je wanneer kan rondlopen. Want bv op zondag kan je La Mariscas (buurt van de toeristen en het uitgaansleven) best vermijden (zeker alleen), maar dan kan je wel terecht in het prachtige oude centrum want daar loopt veel politie rond. Er loopt echt heel veel politie rond in Quito en daarboven heb je nog een hele hoop veiligheidsmensen en bewakers aan alle mogelijke winkels en appartementsgebouwen zoals diegene waar ik verblijf. Verder kan je na een uur of 6 best met de taxi rondrijden. De quiteños doen dat zelf ook dus taxi´s met hopen hier. Als toerist is het hier niet duur als je weet waar naartoe. ´s Middags eten wij hier een hele menu voor 2 dollar. Vlakbij onze school heb je een shoppingcenter en jongens, duur! Het zijn dan ook allemaal winkels zoals Nike, North Face, Chanel, Benetton, Diesel,...maar je betaalt meer dan in België.
Mijn eerste weekend heb ik La Mariscas en het oude centrum al eens gaan bezichtigen maar zonder camera want het trekt teveel aandacht. Leuk en mooi maar ik was wel blij dat de lessen begonnen want op je eentje is toch maar alleen hoor. Doordat het nu laagseizoen is, heb je nu niet echt veel toeristen en ook niet veel studenten. Wat op zich super is, want je trekt direkt met elkaar op en ook het contact met de leerkrachten is losjes. Mijn eerste week waren we met 7 studenten op de school waarvan dan nog eens 3 in de namiddag. Dus zijn we altijd met ons vieren op stap. Ons vieren zijn Tamami uit Japan, Solène en Sandro uit Zwitserland en ikzelf. Naar de cinema, op woensdag met 2 Ecuadorianen gaan dansen in La Marisca,... Uitgaan is voor de vrouwen zeker interessant want die mogen meestal gratis drinken tot 24u. Mja, leuk voordeel om vrouw te zijn in Quito en zo zijn er nog.
Tamami en Solène zijn al langer op de school en zij hadden voor voorbije weekend via de school een vierdaagse trip geboekt naar de jungle (la Selva). Sandro en ik hebben ons daar bijgevoegd en we zijn dus donderdagnacht vertrokken om na vele busritten en een kanotocht van 2h30 tegen 15u aan te komen in onze lodge midden in de jungle van Ecuador. Samen met ons nog 2 Duitsers (Benedikt en Robert). Al direkt terug in de kano op zoek naar anaconda´s, allerlei soorten vogels, apen, dolfijnen,... Op de anaconda´s na met succes. Na het luieren in de hangmat en avondeten trokken we er te voet op uit in de jungle op zoek naar insecten, tarantula´s, slangen, vleermuizen... Ik was volledig op mijn gemak zene. 2 uur hebben we er rondgelopen en veel gezien inclusief 3 tarantula´s maar ik moet zeggen dat je op de duur vergeet dat je in de jungle met veel gevaarlijke dieren rondloopt. Btw de gevaarlijkste dieren zijn zeker niet de grote dieren. De andere zijn we een lokale gemeenschap gaan bezoeken, gaan zwemmen in de rivier, ´s nachts op kaaimannenjacht, piranha´s (proberen te) vangen, overdag junglewandeling, luieren in de hangmatten, feestje bouwen voor de jarige Sandro,... Het eten was er fantastisch. Die mannen mogen gerust bij mij thuis komen koken zene. Alleen viel soms hun zoutpotje om denk ik.
En nu zijn we dus terug in Quito en gaan we straks voetballen en morgen onze tickets kopen voor de interland Ecuador tegen Venzuela op 7 oktober. De eerste voor het WK Brazilië.
Mja, we trekken onze plan hier en na een trage start bevalt het mij hier super. En er zijn nog vele leuke dingen in het vooruitzicht hier. Dus ziet er goed uit. En ook heel belangrijk, ´mañana´ is belangrijker dan ´hoy´ dus no stress aquí.
Gisteren mijn laatste werkdag gehad.....ik had een zenuwachtige dag verwacht maar dat was het helemaal niet. Het dringt nog altijd niet helemaal door dat ik mijn collegaatjes een jaar lang niet zal zien. Dat zal nog wel komen.
Ze hebben me alleszins serieus in de watten gelegd. Mijn bureau was helemaal versierd en in de namiddag champagne en allemaal hapjes. Het was precies mijn verjaardag en kerstmis in één dag want ze hadden dan nog kadootjes er bovenop ook. Wat zakgeld en het beroemde dept. 04-woordenboek. Als ik eens een lastige dag heb, zal ik met veel plezier de bloopers van mijn collega's bovenhalen. Bedankt Wim voor de hele gulle bijdrage tot het blooperboek.
's Avonds moest ik dan al afscheid nemen van ons Anneke. Die is nu onderweg naar Toulouse om na 10 maanden als een volleerde Franse terug te komen. Mannekes, ik ga haar missen zene.
Et voilà, we zijn vertrokken aan ons jaar profiteren van het leven. Binnen 8 dagen zit ik op het vliegtuig naar Quito voor mijn avontuur in Latijnsamerika. Ben nog niet echt zenuwachtig maar dat gaat ongetwijfeld nog komen. Tot zover ga ik er nog van profiteren om iedereen zoveel mogelijk te zien dus het worden nog 8 drukke dagen.
Voilà! Mijn blog waarop mijn reis toch een beetje te volgen is en waar ik mijn verhalen en foto's zal posten.
Want binnen exact een maand kom ik nu bijna aan in Quito. Startplaats van mijn 10 maanden durende rondreis in Latijnsamerika. Een reis waar ik enorm naar uitkijk maar tegelijkertijd weet ik maar al te goed dat ik mijn familie en vrienden héél hard ga missen. Daarom ga ik volop genieten van mijn laatste maand in Amberes.
2 uur hebben we er rondgelopen en veel gezien inclusief 3 tarantula´s maar ik moet zeggen dat je op de duur vergeet dat je in de jungle met veel gevaarlijke dieren rondloopt. Btw de gevaarlijkste dieren zijn zeker niet de grote dieren. De andere zijn we een lokale gemeenschap gaan bezoeken, gaan zwemmen in de rivier, ´s nachts op kaaimannenjacht, piranha´s (proberen te) vangen, overdag junglewandeling, luieren in de hangmatten, feestje bouwen voor de jarige Sandro,... Het eten was er fantastisch. Die mannen mogen gerust bij mij thuis komen koken zene. Alleen viel soms hun zoutpotje om denk ik. 
