Hola!

Het werd nog eens tijd voor een up-date. Wat dacht je van Chili? 

Absoluut één van mijn favoriete landen hier. De mensen zijn hier zo vriendelijk en sociaal. Ongelofelijk!

Mijn eerste stop was San Pedro de Atacama. Dat was het eindpunt van de tour die we in Uyuni, Bolivië begonnen zijn.

´s Morgens in Bolivië met muts en handschoenen aan en 4 uur later zoveel mogelijk uitdoen want in San Pedro was het meer dan 30 graden. Het ligt dan ook in de woestijn.

Op de bus richting San Pedro waren Tamami en ik aan de praat geraakt met een Ecuadoriaan die ook aan het rondreizen was en hij had een goed adresje van een hostel in San Pedro gekregen. Als we wilden, konden we gerust meekomen. Een goeie meevaller want het prijsverschil tussen Bolivië en Chili is enorm en dit hostel was toch nog redelijk van prijs. 

We kwamen naar San Pedro om de tour naar het observatorium te doen. San Pedro zou één van de beste locaties hiervoor zijn. Tegenslag! Want het was volle maan en februari is blijkbaar de slechtste maand van het jaar om sterren te zien. Lonely planet, het had leuk geweest om dit in jullie gids te vermelden. De reden: in februari zijn er veel meer wolken en regent het gemakkelijker. 

Daardoor was er een smal riviertje vlak aan het hostel. Dat riviertje is er enkel tijdens de maand februari als het daar meer regent en het water vanuit de bergen van Bolivië komt. Ze hebben dan ook een geïmproviseerd brugeske om aan de overkant te geraken met bijna droge voeten.

Normaal regent het maximum 2 dagen na elkaar en dan meestal vanaf de namiddag. Maar nu had het al een aantal dagen geregend. 

De eerste dag leek het te gaan regenen maar uiteindelijk niets. Het bleek uitstel van executie te zijn want de 2 volgende dagen heeft het er vanaf een uur of 5 tot een stuk in de nacht geregend. 

Resultaat: de tweede dag waren wij nog geen uur terug in ons hostel en je kon al niet meer droog oversteken. Er moest een touw gespannen worden om redelijk veilig naar de overkant te kunnen. Het enige pluspunt was dat iedereen in het hostel bleef en we hebben er een hele gezellige avond gehad. 

Ons laatste dag daar was zowaar nog erger betreffende het water. Weer begon het te regenen rond 5 uur. Omdat het water niet begon te stijgen, was iedereen van plan om later die avond naar het stadje te gaan. Eeuhm, we zijn met zijn allen naar het stadje gegaan. Om een uur of 2 nadat we opgepikt waren door de politie of brandweer.....  Blijkbaar was op korte tijd dat smalle riviertje uitgegroeid tot een rivier 4 of 5 keer breder dan normaal. Het water stond tot op 2 meter van ons hostel dus evacuatie! Met heel ons hebben en houden zijn we langs de mensen hun achtertuinen naar de straat gewandeld. Daar werden we dan opgepikt en naar de plaatselijke school gebracht om te slapen. Ik kan je zeggen dat van slapen niet veel in huis gekomen is. Tot half 8 ´s morgens hebben we zitten babbelen en drinken. Pisco cola...yummie!

San Pedro ligt in de droogste woestijn ter wereld? Eeuhm, iedereen heeft zijn eigen mening zeker. :D

Het was alleszins een uitzonderlijke belevenis die ervoor gezorgd heeft dat ik 2 fantastische avonden meegemaakt heb met geweldige mensen.

De dag erna was het afscheid nemen van Tamami die terug naar Quito moest en daarna de bus richting Santiago. Ik moet je niet vertellen na de avond ervoor dat ik veel geslapen heb.

Santiago, de bloedhete hoofdstad van Chili. Bij aankomst was het 38 graden. Een aangenaam temperatuurtje dus. 

Mij is Santiago heel goed bevallen. Een aangename, propere stad die niet aanvoelt als een grootstad. Enige minpunt: het is een lawaaierige stad. Gelukkig lag mijn hostel heel rustig en had je toch ook wel rustigere stukken zoals de wijk Bellavista. Ze hebben hier ook een aantal specialiteiten.

1) coffee with legs (koffie met benen): koffiebars waar je bediend wordt door serveersters die een beetje minder aanhebben dan de normale serveersters. 

2) ijssalon waar de smaken van het ijs speciale combinaties zijn.

3) Teremoto (of aardbeving): Je vult een halfliterglas voor bijna de helft met witte wijn. Daarna dezelfde hoeveelheid pisco. Verder kies je een drank die bitter is en daarvan voeg je ongeveer een centimeter bij de rest. Als afsluiter een grote bol ananasijs erbovenop. Waarom de naam aardbeving? Omdat het voelt alsof je in een aardbeving zit, als je een tweede teremoto wil gaan bestellen. :)

Na Santiago volgde Valparaiso, een stad dat door iedereen die ik sprak werd omschreven als een prachtige stad. De mooiste die ze hadden,....

Mijn verwachtingen waren dus hoog en dat is dus gevaarlijk. Ik vond Valparaiso een stad met veel afval op de straten. Overal moest je kijken waar je stapte. Maar ik zou liegen als ik zei dat het een lelijke stad is. Een aantal wijken zijn gewoonweg prachtig zoals je zelf op de foto's zal kunnen zien. Een heel deel van de stad is Unesco beschermt waardoor er een zekerheid is dat de uniekheid niet zal verdwijnen. Maar zoals bij alles is er ook een nadeel. Om toestemming te krijgen van Unesco om een gebouw te renoveren moeten ze wel meer dan 10 jaar wachten. Dus er zijn ook heel wat gebouwen die wachten op renovatie en die het dringend nodig hebben. Maar bekijk de foto's (die ik er jammergenoeg morgen pas kan opzetten) en je zal zien waarom de Chilenen Valparaiso prachtig vinden.

Valparaiso was ook mijn laatste bestemming vooraleer Argentinië te bewonderen.

Argentinië is dus voor de volgende keer.

Chau!!