Ik ben Sam Lepoutre
Ik ben een man en woon in Roeselare-Beitem (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 24/04/1989 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duatlon, wielrennen, lopen.
Mijn vriendin: Karen Neyrinck
Mijn dochter: Fleur
Woensdag liep ik in Koksijde de 5km. Waarvan 1km verhard en 4 km op het strand. De aanloopstrook was 1km lang en licht oplopend naar het strand toe. Vooraf hadden ze mij gewaarschuwd voor de start, ik mocht mij zeker niet laten verrassen en mij laten meedrijven. Maar helaas na een goed 750m begon ik mij toch te realiseren dat ik mij totaal aan het overdoen was. Ik begon dan maar mijn eigen tempo te lopen maar voor de laatste 250m op de harde ondergrond kon ik nooit meer recuperen en nooit meer echt mijn eigen tempo zoeken. het zou dus een zware opdracht worden om nog 4 km lang af te zien op dat strand maar het moest . Uiteindelijk kon ik na het keerpunt toch meer en meer mijn tempo terug vinden en kon ik terug naderen op lopers die mij ondertussen hadden ingehaald. Helaas kwam ik net te laat om er nog in te lopen en zo kon ik eigenlijk wel nog redelijk goed finishen als 8ste op toch 262 atleten. Achteraf konden we wel tevreden zijn maar ik ben bijna zeker dat ik zeker 2 misschien 3 plaatsen kon dichter eindigen indien ik mij in de start niet had laten opjagen om mee te zijn.
Na een probleem met men blog zal ik mij kort beperken, ik had een geheel mooi blog geschreven over men laatste 3 wedstrijden. Kort: Oostrozebeke - Egem Oostrozebeke was lastig maar ik had last met mijn rug waardoor ik mijn wedstrijd niet kon uitrijden. Egem was een ander verhaal, nog altijd kampte ik met rugproblemen en ik kon maar hopen dat ik wel goed liep en dit was zo, ik kon mij als 5de over de meet gooien dus konden we zeker spreken over een geslaagde test naar Kortrijk
Kortrijk: Zoals eerder aangegeven had ik problemen met mijn rug maar in de week voor Kortrijk kon ik naar de ostheopaat gaan. Tijdens het eerste lopen kon ik mij mooi bij atleten plaatsen als Armand Vandersmissen, Rob Douwen en Jeroen Snick. Wij liepen voor positie 7. Uiteindelijk na het eerste lopen kon ik als snelste wisselen (van het gehele pak) en kon ik snel energie opnemen. Tijdens het fietsen had ik constant het gevoel dat ik over had en dat ik sneller kon. Enkel in de bochten had ik problemen doordat ik mijn banden een beetje te hard had geblazen. Maar toen we in de 3de fietsronde een enorme grote stortvlaag over ons kregen, begon mijn miserie. Ik kon plots mijn fietsgroepje niet meer volgen die ondertussen voor de 4de plaats reed. Ik had het gevoel dat ik aan het leeglopen was. Nuja we zouden wel zien in het laatste lopen. Mijn eerste loopronde vlotte nog behoorlijk maar toen begon het helemaal, toen begon ik plots zwarte vlekken te zien, duizelig te worden,... Mijn energietank was dus behoorlijk leeg. Ik liep na 1 loopronde nog in 7de positie maar vanaf dat moment verloor ik enkel maar plaatsen en kon ik gelukkig nog 15de worden. We konden echt gaan zoeken naar verklaringen maar ik denk dat de verklaring zeer simpel is. Dit zijn 2 zaken. Tijdens de wedstrijd had ik wel genoeg energie opgenomen maar voor de wedstrijd waarschijnlijk niet en toen het enorm begon te regenen heeft mijn lichaam al mijn energie naar mijn warmteregeling gestuurd waardoor ik totaal geen energie meer had. Ik wil na deze wedstrijd toch wel eens iedereen bedanken die voor mij supporterde, mijn ouders, schoonouders maar in het bijzonder, mijn vriendin Karen en trainer Luc Carron. Zij zorgden er toch wel voor dat ik bleef voortzetten en niet mijn hoofd geheel liet hangen. Dankzij die 2 personen werd ik toch nog mooi 15de. DANK U!!!
na vorige week is er nog altijd geen verslag gekomen van mijn wedstrijd op het BK. Hieronder kun je dit nu terug vinden.
De dag van het BK voelde ik mij niet slecht en vooraf wisten we dat we in het eerste lopen zeker niet gingen mogen forceren, dus liep ik de eerste 10 km op hartslag en een geluk bij ongeluk, zo kon ik Olivier D'Haene hazen voor het BK in zijn categorie. We liepen de eerste 10 km geheel samen en zo lag hij eerste tot aan de wissel. Ik had na het lopen mij zeker niet opgeblazen en dus kon ik direct op de fiets ook nog beginnen werken voor hem. Maar ik zag heel snel in dat het onbegonnen werk zou zijn om voor te blijven op het fietsgroepje van Eddy Buts, de dichtste belager van Olivier. Dus besloten we vooral onder aandringen van mij om te rusten en hen te laten terugkeren. We hadden ondertussen al een volledige fietsronde erop zitten en in de 2de ronde kwamen ze dan bij ons. Er gebeurde niet zoveel, ze reden enkel goed door in ons groepje, ideaal dus. Tot ik op het einde van de 2de ronde in 2 bochten plots meer begon te glijden en zo telkens de voeling loste met de groep, weliswaar zonder veel probleem reed ik die gaatjes dicht. Maar toen in de volgende bocht dit terug zo was, wist ik bijna hoe laat het was. Eventjes controleren en goed duwen op dat stuur en helaas, ik zat met een leegloper in mijn voorwiel, we hadden nog maar 1 ronde moeten rijden, ik zou zeker doorgereden hebben maar er moesten nog 3 ronden gereden worden dus heb ik helaas moeten de strijd staken. Toch wil ik Olivier nog eens een dikke proficiat wensen met het behalen van de Belgische titel in zijn categorie
Zaterdag stond dan de loopwedstrijd in Watervliet gepland. We zouden voor de 8,4 km gaan. Uiteindelijk was het 8,5km. Dit was dus zeer goed afgemeten geweest van de organisatie. Opzich waren er niet veel lopers en konden we enkel maar kijken uit welke hoek de tegenstand zou komen, aangezien we met 3 afstanden samen vertrokken, was het moeilijk om te weten wie nu in welke wedstrijd zat. In ons groepje had ik al snel door dat ik de enigste was van mijn afstand en de andere kwamen redelijk snel achter. Door de wind mocht ik zeker niet alleen vallen anders dit zou wel de doodsteek zijn. Daarom liep ik de eerste ronde goed mee en hielp ik om de kloof verder uit te bouwen. Bij het ingaan van de 2de ronde schoten we nog met 2 van de 5 over, 2 ervan waren van de korte afstand al aangekomen en 1 van de lange was gelost. En ondertussen waren we al een heel mooi stuk weggelopen van mijn dichste concurrenten, dus kon ik toch proberen enkel maar te volgen. Op het stuk met de wind mee was mijn snelheid door de redelijk zware trainingsweek toch been beetje afgemat en moest ik licht de rol lossen. Maar op het daaropvolgende stuk tegenwind tot aan de aankomst, verloor ik bijna geen afstand meer. Dus konden we wel zeggen dat de kracht in de benen zeer goed is maar de loopsnelheid beetje afgebot was door de zwaardere week. Uiteindelijk konden we toch terugblikken op een heel mooie wedstrijd met terug een overwinning en een gemiddelde snelheid van 17,3km/u op een zeer winderig parkoer. Ondertussen al de 4de van het seizoen. Hopelijk komen er daar nog enkele mooi overwinningen bij.
Gisteren stond duatlon van Elsegem op de menu. En met dit warme weer zou het zeker een zware wedstrijd worden. Ik zat vorige week een ganse week op watersportstage en ook een volledige week in de zon. De eerste warmte was dus voor mij al gepasseerd. Nuja, nu de wedstrijd dan. Vooraf gehoopt op een plaats in de top 10, tot ik de aanwezige zag. Een enorm sterk deelnemersveld stond aan de start van deze duatlon. Wanneer ik in de eerste 10 zou zitten, zou ik al een heel goede wedstrijd gedaan hebben. Tijdens de opwarming had ik heel luchtige benen en meestal wijst dit op weinig spanning en een slechte wedstrijd. Nuja, we zouden wel zien. Met de start werd er weer enorm snel vertrokken en op de koop toe had ik de grond bijna van heel dichtbij gezien, gelukkig niet. Beetje bij beetje schoof ik op naar voor en na de eerste loopronden lag ik in positie 5 en toen had ik het al gevoeld dat het absoluut niet super goed ging. Ik ging de wissel binnen in 7de positie. Hopelijk zou het fietsen net iets beter gaan. Ik voelde op de fiets dat ik kracht had maar ik kon dit niet lang doortrekken. We zouden wel zien hoe het verliep. Al snel zat ik in een redelijk grote groep met sterke fietser Kris Steyaert. Hij droeg de groep en probeerde meerdere keren om weg te rijden maar dan kan plots iedereen wel snel fietsen. Het fietsen verliep al bij al nog zeer goed en op het einde van het fietsen reed ik weg met Tim Vijverman en gelukkig dat ik net alleen zat of ik was bijna weg voor een volgende fietsronde. Mijn wissel verliep dus niet zo goed maar ook niet super slecht. Eerst dacht ik dat ik compleet zou stilvallen in het lopen want het leek alsof ik geen energie meer had. En de eerste voorronde was dit dan ook zo. Ik was als 7de de wissel uitgekomen en had in die eerste ronde al een plaats verloren. Met kort achter mij nog 2 atleten. En na 2 km was ik al 9 de. Maar toen sloeg mijn motor terug aan en kon ik er nog een spurt uitpersen om 8ste te worden. Maar die persoon deed deur op een onprofessionele wijze dicht met zij armen, tocb heb ik er mij kunnen voorbij duwen en werd ik zo nog knap 8ste met een minder goed gevoel, maar een goede opsteker voor volgende week zondag. Het BK in Schuiferskapelle, een organisatie van Kris Steyaert.
donderdag stond de wielerwedstrijd in Poperinge op het programma. Zonder goede opwarming verwachtte ik er totaal niet veel van en dat bleek de beste conclusie te worden na de wedstrijd. Na 10 ronden van 30 stond ik alweer aan de kant, helemaal uitgeteld voor slechts 20 km wedstrijd. Nuja, toch zeer goede training gehad eigenlijk want 6 ronden constant op paar lengtes van het peleton gehangen. Ik werd uiteindelijk toch 40ste op 56 renners.
Vandaag stond dan de loopwedstrijd in Rollegem-Kapelle op het programma. Voor mij stond de wedstrijd over 4,5 km op het programma. Ondertussen is dit al één van mijn sterke punten geworden om op deze afstanden goed te presteren dus kon ik voor de start als favoriet uitgeroepen worden, zeker niet topfavoriet want daar waren er teveel kapers op de kust voor, zoals Michael Vannieuwenhuyze die mooi 2de werd. Voor de wedstrijd had hij al meegegeven dat er enkele lopers zeker zijn spoor zouden volgen en hem proberen te kloppen. Dat was dan ook mijn doel, zoals de laatste tijd, heel behouden starten en dan zien waar we desnoods kunnen versnellen of met wie we moeten meegaan. Michael nam direct iedereen op sleeptouw en zoals hij eerder aangaf, iedereen nam zijn spoor. Ik nam dan ook over en wou redelijk snel een eerste schifting doorvoeren en versnelde een eerste keer, Michael trok het tempo nogmaals op en als laatste trok ik nog eens door, toen kraakte eigenlijk iedereen, spijtig genoeg Michael ook. Ik had voor genomen om met hem samen te lopen maar Frederic Debackere bleef net te lang bij hem hangen en ik besliste dan maar om toch door te lopen. Meer dan de helft van de ronde liep ik alleen. Ik had toch het parkoer(vooral de wind) toch lichtjes onderschat en op momenten kreeg ik het toch behoorlijk lastig, maar we konden toch redelijk snel 100 meter uitbouwen en deze dan ook behouden en consolideren. Zo kon ik de sprintafstand in Rollegem winnen in een tijd van 14min12seconden. En dit was goed voor een gemiddelde van 18,6km/u. Dus nog een zeer goede test genomen naar Elsegem en dan zeker naar het Belgisch kampioenschap te Tielt binnen 2 weken. Kleine kanttekening, ik moet eerlijk zijn en ik vond dat de quad die voor mij reed toch op momenten te dicht reed voor mij en ik kon er deels van profiteren maar ook deels mij aan ergeren. Die rook die constant in mijn gezicht kwam maar natuurlijk had ik constant een doel voor mij om zo toch niet helemaal stil te vallen.
dinsdag stond de wielerwedstrijd in Ledegem St- Pieter op het programma. Een koers is sowieso een training maar deze werd het zeker omdat ik zondag toch behoorlijk diep geweest was. De benen voelden wel niet slecht aan maar er zat niets van stress op de benen voor de wedstrijd. Meestal is dit dan zeker geen goed teken. Op de smalle baantjes in Ledegem kun je enkel maar hopen dat er dan niet teveel renners zijn en dat er niet te snel gereden word. Uiteindelijk waren er 83 renners aan de start. En waar stonden we natuurlijk in de start, behoorlijk achteraan, hopelijk kon ik toch opschuiven. Van in de start werd er gedemareerd en werd het peloton al op een lint getrokken, gelukkig had ik al 17 km losgereden en waren de benen toch al gewend om geprikkeld te zijn. Want dit was nodig, 2 plaatsen voor mij brak het en mocht ik direct tegen de wind in aan 60km/u achter het peloton gaan aandraven om het gaatje terug dicht te krijgen. Eenmaal dit dan gelukt was, is het verdere verloop zeer kort te omschrijven. Enorm snel gereden, ettelijke demarrages die niet ver droegen, enorm veel moeite om vooraan in het peloton te geraken en te blijven en uiteindelijk een massaspurt. In de laatste kilometers begon het gewriemel en getrek en geduw mij toch teveel te worden en heb ik deels door het ontploffen van de benen en deels door mijn verstand het peloton laten rijden. Uiteindelijk werd ik 46ste op 83 renners en met een gemiddelde van 43 op smalle baantjes met het nodige draaien en keren, de conditie is dus zeer goed na 1 dagje recup waar we toch hadden doorgetraind.
Zondag stond de 1/3de wedstrijd in Horst op het programma. Doordat er voor onze wedstrijd verschillende EK's op het programma stond, was de bezetting in onze wedstrijd minder dan andere jaren. Maar met Rob Douwen aan de start zou het moeilijk worden om te winnen. Vorige week was ik er tenslotte ook achter. In het eerste lopen had ik mij voorgenomen om te volgen en indien ik het kon te versnellen. We waren al vlug met 2 afgescheiden van de rest. Rob en ik. En na goed 1,5km vond ik het moment om eens mijn benen te testen en versnelde ik een eerste maal. Ik kon direct weglopen en dan stond de klus van 3,5km alleen lopen mij nog te wachten. Dat lukte mij nog goed. Ik wist van vorige week dat ik toen ook sneller gelopen had, maar in het fietsen kon ik hem toen niet volgen. Nu moest ik alles op alles zetten. Ik bleef constant goed tempo maken en aan het keerpunt was hij nog niet zoveel dichter gekomen. Dit gaf mij de moed om tegen de wind in terug door te duwen. En na 1 ronde fietsen had ik nog 15 seconden over van de 24 na het lopen. En deze had ik voornamelijk verloren in de wissel. Tijdens de 2de ronde zag ik dat hij nog altijd niet snel dichter kwam. Dan moest het maar gebeuren in het 2de lopen. Daar was hij vorige week ook nog 30 seconden sneller over de zelfde afstand. Dus met 15 seconden voorsprong had ik helaas niet genoeg over. Dan maar lopen en blijven lopen tot ik er bij neer zou vallen. Ik kon mijn looptempo constant hoog houden en zo kon ik mooi de wedstrijd winnen met een 2de lopen aan een gemiddelde van net 17km/U. En om het feestje volledig af te maken, won Karen ook nog eens haar wedstrijd.
vandaag stond de duatlon van Ruddervoorde op het programma. Het werd afwachten hoe het lichaam zich hersteld had van het voorbije weekend waar ik ziek was. Er werd met een hels tempo gestart en ik was dan ook heel behouden gestart. Ik wou mij zeker niet opblazen maar tijdens het lopen vond ik constant dat het niet snel genoeg ging en toen ik ergens rond positie 30 zat ben ik stilaan beginnen opschuiven met de wetenschap dat ik misschien toch nog een terugval zou hebben. Maar die kwam er bij wonder niet en dus liep ik de eerste run ergens rond de 18,5 à 19km/u. Zeer goed dus. Ik liep toen rond de 16de de wissel binnen. In de wissel wou ik mij niet teveel opjagen. Toch had ik een behoorlijk snelle wissel genomen, wel trager of anders, maar bij het opspringen van de fiets schoot mijn zadel een aantal centimeter naar beneden waardoor ik direct mocht vergeten van veel power te hebben. Niettegenstaand dit euvel kon ik toch vrij snel opschuiven naar een plaats ergens rond de 12de plaats. Maar dit was de eerste ronde. Toen begonnen mijn benen echt helemaal te verzuren als ik veel op de power wou doorrijden, dus werd het maar souplesse en toen er mij andere atleten passeerden wou ik mij zeker niet verder opblazen voor het 2de lopen en liet ik die dan maar rijden. helaas haalden er mij een stuk of 10 in waardoor ik toch veel plaatsen verloren had. Hopen dan maar na het fietsen dat mijn benen niet te kapot waren na dit akkefietje. Het begin van het lopen verliep direct goed, ik kon al 1 persoon inhalen en in de wetenschap dat er mij misschien toch nog zouden inhalen. Maar al snel kon ik mijn 2de atleet inhalen, helaas liep Bart Verkaemer mij dan nog voorbij maar dit werd de enigste. uiteindelijk ben ik dan na een zeer goed 2de lopen nog 19de geworden en vooraf had ik gezegd dat een top 20 plaats het hoogst haalbare was. We kunnen zeker met een zeer goed gevoel terugkijken naar deze wedstrijd en hopen dat het volgende week in Horst aan de Maas een stuk beter zal gaan.
ik heb niet stil gezeten in de eerste week van de vakantie. De eerste zaterdag van de vakantie stond de wedstijd in Ingelmunster op het programma. De 5,7 km ging ik lopen. Vooraf was het toch wel terug beetje afwachten wat de wedstrijd zou geven. Daarom dat ik terug behouden gestart was en dat ik dan wel zou zien na 1 ronde waar ik zou zitten en wat ik dan nog kon doen. Na de eerste ronde zat ik in positie 3/4 en voor ons lieper er 2 waarvan 1 op de korte wedstrijd, 3km en dan nog duatleet Christoph Fieuw. Op het moment dat we bijna op het einde van de eerste ronde was achte ik mijn moment om iets te doen tijdens de wedstrijd. Ik versnelde en liep direct weg van mijn andere concurrent weg. Ik had ook direct Christoph Fieuw te pakken. Dus liep ik in 2de positie. Ik hoopte om op een korte afstand de aansluiting te maken met de eerste. Hij had dit natuurlijk door en versnelde terug een klein beetje. In een stuk tegen wind kreeg ik het moeilijk en kon ik niet meer dichter komen. Ik heb dan maar blijven lopen en blijven hopen dat hij nog ging verzwakken. Maar helaas. Ik werd toch mooi 2de op 15 seconden van Andy Vanhaelewijn. Vooraf hadden we gehoopt op een top 5 plaats. De wedstrijd was ook bedoeld voor snelheidstraining. Dus konden we zeker tevreden zijn.
De eerste week van de paasvakantie hadden we uitgetrokken om op stage te trekken richting de ardennen. De stage verliep zeer goed en we zijn er sterker uitgekomen. Zowel de trainingen als het weer zijn zeer goed meegevallen.
Tijdens de stage hadden we het gevoel dat de snelheid er toch een beetje uit was en besloten we dus om de jogging te lopen om terug de snelheid op te drijven. Voor de start dachten we terug aan een top 3 plaats. Aangezien we net een stage achter de rug hadden, was ik terug behouden gestart. En met de regen en de wind was het toch beetje verstandiger om niet teveel kop te doen. Op het einde van de eerste ronde ben ik dan toch eens op kop gaan lopen. Ook omdat het een stuk was met de wind. Dus was dit ook beredeneerd. Ik voelde wel direct dat mijn 2 kopanen die nog meewaren het moeilijker kregen. Dus duwde ik eventjes door aan de aankomst. Het liep daar licht omhoog en ik liep ook weg van de 2 achtervolgers. Aangezien ze losten moest ik nog een ronde volhouden. Het was toch bang afwachten om op het stuk tegenwind en dan het volgende stuk met zijwind om niet stil te vallen. Ik keek toch een paar keer om en ik zag dat de 2de niet snel dichter kwam, integendeel, ik had het gevoel dat ik lichtjes uitliep op het stuk met zijwind. Uiteindelijk kon ik de wedstrijd toch nog overtuigend winnen aan net geen 18km/u en met 19 seconden voorsprong op de 2de Alexander Eggerick. We konden dus echt zeer tevreden zijn met de voorbije weken en wedstrijden.
gisteren stond de eerste duatlon van het seizoen op het programma. De 1/4 duatlon van Geluwe (10-40-5). Ieder jaar is dit de eerste van het seizoen op een zwaar parkoer met een kasseistrook op de molenhoek in het fietsparkoer + 2maal een brug die we over moeten. Ook staat er ieder jaar gegarandeerd veel wind en dit jaar was het niet anders. Heel mooi weer maar met de nodige wind. Vooraf hoopte ik op een plaats in de eerste 25-30. Aangezien vorige week heel goed was kon het nu ook niet anders dan goed zijn. Heel rustig gestart in het lopen en dan beginnen lopen op hartslag, wat ik vroeger nooit deed. Hartslag zeer oké, gevoel in benen zeker niet oké! Tijdens het lopen hoopte ik dat mijn goede gevoel nog zou terugkeren maar integendeel. Het verergerde enkel maar en met overmaat van ramp kreeg ik een enorm hongerig gevoel. De 2de 5 km werden echt overleven en ik dacht heel eventjes om te stoppen, het liep voor geen meter. Maar uiteindelijk ben je er om wedstrijd te doen en dan is stoppen zeker geen optie.
Hopelijk ging het fietsgedeelte toch een stukje beter. Eenmaal op de fiets heb ik direct een grote slok energiedrank gedronken en voelde ik het goede gevoel terug opkomen. Ik was in een groepje van 4 man terecht gekomen ergens rond de 40ste positie. De verstandhouding verliep niet direct goed, we draaiden slechts met 2/3 van de 4 rond. En toen de laatste toch begon mee te draaien, gaf hij er plots een geweldige snok aan. Gelukkig was ik dan al reeds goed gerecupereerd van mijn lopen en zat ik echt goed op de fiets, we begonnen met ons 4 constant mensen in te halen die voor ons gelost waren. En telkens op de helling met de kasseien vlogen er terug enkel af. Ik ook bijna want in de 2de ronde had ik slecht geschakeld en zat mijn ketting tussen mijn casette en mijn spaken. Niet op de juiste plaats dus. Dan snel geschakeld en op een veel te groot verzet verder omhoog geklauterd naar mijn groep. In de 3de van 4 ronden sloten we aan bij een groepje en konden we toch beginnen dromen van een top 25 plaats. Mijn benen voelden nog goed aan, buiten de lichte krampen die opstaken. Op het einde van de fietsproef heb ik eventjes mijn draaikunsten uitgehaald van in de wielerwereld en kon ik zo lichtjes afgescheiden de wissel binnen gaan.
Ik kon redelijk snel een goed looptempo ontwikkelen om net niet in kramp te gaan en op het moment dat ik voelde dat de kramp weg was en ik begon te versnellen, schoot er een kramp op in mijn borststreek. Nog nooit eerder had ik dit meegemaakt, ik ben dan maar snel beginnen wandelen. Gelukkig ging dit toch over en kon ik mijn weg verder zetten. Ik durfde wel niet meer doorlopen en zo ging iedereen over mij heen. Waar dit anders zeker het geval niet ging geweest zijn. Op een bepaald moment liep ik zelfs rond met een hartslag dat ik draai op gewone trainingen. Op aanraden van de trainer ben ik dan toch nog lichtjes beginnen versnellen. De pijn bleef gelukkig uit en ik kon nog blijven versnellen. Helaas was dit al in de laatste kilometer en kon ik niets meer goed maken op mijn voorliggers.
Uiteindelijk werd ik toch nog 26ste en heb ik 9minuten sneller de wedstrijd afgewerkt bij vorige keer. Dus we konden zeker niet klagen over de plaats en de tijd maar over het gevoel zijn we zeker niet tevreden!
eventjes geleden, dat ik nog een wedstrijd gedaan had. Volgend weekend beginnen we echt goed aan het seizoen met de eerste duatlon in Geluwe. Maar eerst nog een dit weekend. Een weekend met 2 wedstrijden.
Op zaterdag stond er een loopwedstrijd in Eernegem gepland. Dit over een afstand van 9km. Eenmaal we daar aankwamen en als we eens het deelnemersveld begonnen te aanschouwen, hadden we gehoopt om een top 20 plaats te lopen. Het deelnemersveld was behoorlijk sterk te noemen. Dus het was zaak om niet op te blazen en zo geen onnodige plaatsen te verliezen. Uiteindelijk behouden gestart en gewoon meegeschoven met een groepje waar de snelheid echt ideaal was en die rond 17,5km/u draaide. De eerste 2 ronden van 3 verliepen goed, enkel een klein probleempje, als ze 1 versnelling zouden plaatsen zou ik problemen krijgen met mijn middagmaal die nog niet volledig verwerkt was. Voor de start had ik gewoon gehoopt dat dit kwam door de stress. Maar helaas, niet dus. Op het einde van de 2de ronde begonnen ze in mijn groepje lichtjes het tempo op te voeren, en moest ik er dus direct af. Een halve ronde heb ik gesukkeld tot ik op een gegeven moment een goede puf kon laten en ik terug mijn snelheid kon opdrijven. Ondertussen was ik al een plaats of 5 verloren. Niets overboord want mijn loopniveau was toen nog altijd behoorlijk. Uiteindelijk kon ik toch nog een plaats veroveren in de top 20. Ik werd uiteindelijk 19de maar streed voor de 14de plaats. Ik kon echt tevreden zijn met mijn loopniveau. Uiteindelijk liep ik nog 17,2 gemiddeld.
Op zondag stond de koers in Wortegem op mijn kalender. Het was een groot vraagteken hoe goed ik zou gerecupereerd zijn van de dag voordien. Daarom stond ik ook met een klein hartje aan de start. Deels ook doordat het parkoer veranderd was en een stukje zwaarder geworden was. Ik ging proberen om minstens 40 km mee te rijden en alles dat meer was, was super. Het was ook nog maar mijn eerste wedstrijd en ik had nog maar heel weinig snelheid getraind voor de fiets. 1 uur voor de start was het nog goed aan het doorregenen, we konden maar hopen dat het over was tegen de wedstrijd zelf. Net voor we moesten starten was het gedaan met regenen, maar dit betekende toch natte wegen. Oppassen geblazen dus, ik wou mijn seizoensbegin zeker niet hypothekeren en reed dus de eerste ronden achteraan in het peloton, ook voelde ik dat er terug veel power opzat. Toen het allemaal begon op te drogen ben ik beginnen opschuiven naar voor en reed ik ronden lang in de eerste 15 van het peloton, zonder echt veel problemen. Er waren er ondertussen wel al 4 vertrokken en het zag er naaruit dat deze 4 gingen sprinten voor de zege. Dit was echter buiten team Beaufort gerekend, in een mum van tijd reden ze het gat toe en was alles op 3 ronden van het einde te herdoen. Toen begon het gewriemel terug in het peloton. Ik heb me bewust dan terug laten uitzakken in het peloton. Ik voelde ook wel dat mijn benen toch meer en meer begonnen te verzuren na gisteren. In de laatste ronde begon de verzuring dan plots sterk op te steken en op de laatste heling moesten er enkele voor mij het peloton laten en gaan en kreeg ik het gaatje toch niet meer toe. De ganse wedstrijd had ik een zeer goed gevoel en kon ik echt goed rondrijden in het peloton. Tevreden kon ik deze wedstrijd achter mij laten en werd ik uiteindelijk rond de 35ste op 65 atleten.
na een lange stilte door de examens, die zeer goed verlopen zijn, kon ik terug aanknopen met een volgende wedstrijd. Dit werd de 6km in Watervliet. De start van de 6 km werd samen gegeven met de start van de 12km. Door de hevige wind werd er niet zo snel gestart. Er werd direct een kopgroep van 6 man gevormd met 4 mensen van de 12 km. Ikzelf voelde dat ik goed kon volgen tegen wind. Maar de stroken dat er iets sneller werd gelopen gingen toch net iets minder vlot. Na 3km kwamen we aan het keerpunt en schoten we nog met 2 over. Hij liep nog 500meter bij mij en plaatste dan een eerste versnelling op de eerste strook wind mee. Dan voelde ik direct dat ik het hoge tempo niet kon lopen maar wel een mooi tempo kon aanhouden. De eerste strook liep ik constant 5 à7meter achter de eerste. Maar ik kon het gat niet meer toekrijgen. Dan in het volgende stuk verloor ik meer terrein en liep ik een 50 meter achter de eerste. De laatste rechte lijn was nog een kleine kilometer lang en daar ging ik toch nog eens proberen om het gat toe te lopen. Daar versnelde ik nog tot een snelheid van 20-21km/u maar kon dit niet lang genoeg volhouden. Uiteindelijk werd ik dus zeer tevreden 2de met een gemiddelde van 17km/u. We konden tevreden terugblikken na de examens, waar ik dus behoorlijk goed uitkom en na mijn blessureleed. Op naar de volgende wedstrijden.
We kunnen ook dankzij verschillende mensen vol toeleven naar volgend seizoen. We hebben enkele sponsors bij: Sponser (http://www.sponser-belux.be/) die voor sportvoeding zorgt, Denolf HVAC hij zorgt voor financiële steun en het Crossteam Style en Concept (http://www.style-concept.be/pages/cyclingteam.php) die mij voorziet van fietskledij.
vorige zaterdag stond de corrida van Lombardsijde op mijn programma. Aangezien we nog niet zo lang bezig zijn met het lopen hadden we besloten om de korte afstand over 5 km te lopen. Met de hevige wind die er was ging dit zeker geen lachtertje zijn. Vooraf wisten we al dat de eerste plaats niet haalbaar zou zijn met Davy Stieperaere aan de start. Dus de 2de plaats was het hoogst haalbare maar eigenlijk rekenden we daar ook niet echt op. Deze wedstrijd was slechts voorbereiding en zonder specifieke snelheidstrainingen zou het toch een zware wedstrijd worden. Van in de start was ik rustig gestart en zoals eerder gedacht, Davy was daar al weg. Ik liep samen met nog 2 andere. Eerst in laatste positie in mijn groepje maar uiteindelijk opgeschoven naar de 2de positie. Na 1.5km vroeg de koploper van onze groep om eens over te nemen op het stuk tegenwind. Aangezien ik niet schuw ben om ook kopwerk voor mijn rekening te nemen deed ik dit heel gezwind, misschien iets te gezwind want ik kreeg plots gewoon 2 meter cadeau. Wat niet veel is maar blijkbaar net genoeg om mijn concurrenten niet direct terug te laten aansluiten. We hadden vooraf nochtans afgesproken met de trainer van niet alleen te gaan lopen maar dit was nu toch sterker dan mezelf en ik bleef maar het tempo lopen dat we bezig waren, meter voor meter liep ik weg. Dit gebeurde weliswaar allemaal op asfalt en kiezeltjes. Toen we aan het zandgedeelte kwamen wist ik niet hoe goed ik daar kon in lopen, De duin omhoog tegenwind viel ik (dacht ik toch) stil en was ik eigenlijk ieder moment terug mijn 2 volgers verwachtende. Maar die kwamen ook niet. Dus toch blijven doorlopen in 2de positie, op het strand kon ik tegenwind terug mijn tempo opdrijven en om terug te keren viel ik niet helemaal stil. Dan kwam er een heel leuk stukje, een stukje door het bos op zandgrond, daar kwam ik terug in mijn goede ritme terug. Dit was nodig want 1 van de achtervolgers was weggelopen en begon te azen op mij. Nog 2km goed doorlopen dus, het eerste stukje van 500m nog tegenwind en dan 1.5km met de wind mee. Hij kwam nog heel sterk opzetten maar ik kon hem gelukkig mooi afhouden. Zo kon ik na 5 km terugblikken op een zeer geslaagde wedstrijd/training met een 2de plaats en een gemiddelde snelheid van 16,5 km/u op een wel heel zwaar parkoer.
een tijdje geleden was ik op de sukkel en dan vorige week ben ik vader geworden. Maar gisteren op 2de kerstdag stond er geheel onverwachts een wedstrijd op het programma . Deze was bedoeld als snelheeidstraining en ik moest van de trainer doortrekken tot op het hoogste punt. Tijdens de opwarming met Michaël voelden mijn benen absoluut niet goed aan want bij een snelheid van 12-13km/u had ik een hartslag die al in mijn intensieve zone lag. Dus toch maar besloten om niet te snel van start te gaan. En eigenlijk dan is het niet slim om te gaan starten op de eerste startrij. Ik heb toch mij kunnen inhouden en na de startstraat uit te lopen liep ik ongeveer in stelling 25. Ik ben dan beginnen opschuiven en ben voor het hoogste punt op het parkoer helemaal vooraan postgevat. Dus kan ik wel zeggen dat ik goed liep op dat moment. We waren al 2km ver dus moest ik enkel maar proberen te overleven. Ik wist natuurlijk dat er mij nog enkele zouden inhalen. Ik had efkes een moeilijk moment maar kon toch nog goed doorbijten. De groten hadden natuurlijk geprofiteerd van mijn onozelheden en hadden dan eventjes doorgetrokken. Ik liep nog rond in 10-11de positie. Maar wanneer het bergaf ging kon ik toch terug mijn tempo gaan opdrijven en kon ik nog opschuiven naar een 8ste plaats op 391 aangekomen. We konden dus enkel maar tevreden terugblikken op mijn wedstrijd. Uiteindelijk had ik 17.5km/u gemiddeld.
Mijn winter begon zoals er ondertussen heel veel weten niet zo goed. Ik kon door mijn blessure niet lopen maar ondertussen is dit euvel verholpen en kunnen we er weer stevig tegenaan gaan. We begonnen direct met heel goed gevoel te trainen in het lopen. Doordat ik niet meer liep is mijn fietsniveau enorm goed.
Ondertussen is mijn dochtertje Fleur geboren en zijn we een weekje uit maar dit weekje geven we zeer graag op in deze winter. Vanaf volgende week zullen we het vaderschap en het trainen zo goed mogelijk weer proberen te combineren. Maar met de steun van de mensen die dicht bij mij staan, moet dit zeker gaan lukken.
ondertussen is de voorbereiding terug een tijdje bezig. Bij mij verloopt deze niet helemaal van een leien dakje door een blessure dat ik blijkbaar opgelopen heb bij mijn laatste duatlon. Bij het buitenkomen in de laatste wissel ben ik weggegleden en heb ik mijn knie gestoten. Voorlopig kunnen we niet tot bijna niet lopen maar zonder pijn gaan we ook niet gaan verbeteren é. Ook zit ik niet stil bij de aankoop van nieuwe accesoires voor volgend seizoen. Zo kocht ik onlangs een nieuwe tijdrithelm voor volgend seizoen. Dit wil zeggen dat we misschien nog ietsje meer niet stayer wedstrijden moeten gaan opzoeken. Ik zal jullie ook terug op de hoogte houden van mijn voorbereiding deze winter en mijn wedstrijden.
Eindelijk het verslagje van Langemark. De week voor Langemark hadden we besloten om nog eens stevig door te trainen, met als resultaat dat ik toch niet helemaal fris aan de start stond. De volledige koers heb ik mooi kunnen volgen maar er zat nooit echt veel snee op bij mij. Het feit dat ik er al niet afgereden werd, was voor mij al goed genoeg. Uiteindelijk naarmate de koers vorderde begon ik beter en beter te rijden maar natuurlijk waren de ontsnappingen al weg en kon ik niets anders doen dan gewoon in het peloton nog enkele malen te proberen of mee te schuiven. We moeten voor de laatste koers in Beitem ook nog een goede sprint in de benen hebben en dus heb ik mij de laatste ronden gespaard om toch nog eens mijn sprintersbenen boven te halen. De laatste ronde nestelde ik mij rond de 5-6de positie maar plots in de laatste bochten staken ze mij langs alle kanten voorbij en daar ging dus mijn goede uitslag (dacht ik). Na de laatste bocht werd het nog een sprint van een 300 m en kon ik er toch nog enkele inhalen en zo werd ik 21ste op 44 renners. Met een gemiddelde van 41 km/u.
Westkerke: Normaal gingen we dit weekend niet gekoerst hebben maar na het bekijken van de resultaten en mijn ochtendpolsen bleek dat ik toch nog fris genoeg was om toch nog een wedstrijd extra mee te pikken voor de laatste wedstrijd in Beitem. Eerst dacht ik van te kunnen rijden in Reningelst, deze viel helaas op zaterdag en op zaterdag sta ik te werken dus dit ging niet door. Toen zijn we toch weer beginnen twijfelen of ik toch niet zou trainen. Uiteindelijk hebben we de knoop door gehakt en hebben toch een koerske gevonden bij de WAOD te Westkerke. Voor deze koers hadden we gedacht om eens de top 20 te kunnen induiken. Helaas hebben er verschillende andere atleten uit het peloton er anders over gedacht. Van bij de start was ik redelijk bedrijvig en ging ik in iedere ontsnapping mee dat ik kon mee zijn maar na een paar ronden bleef ik 1 keer zitten en de eerste groep was al gaan vliegen. Dan maar terug bij iedere ontsnapping meegaan maar alles droeg niet ver. Toen ik terug dacht van 1 keer een ontsnapping over te slaan en mij gewoon te laten meeschuiven door het peloton was de 2de groep ook vertrokken. Ik heb dan nog verschillende malen geprobeerd maar telkens reden ze de gaten op mij terug toe. En wanneer op 2 ronden van het einde een atleet wegreed en ik terug sprong haalden ze mij wel terug maar die atleet die 10 meter voor ons reed, lieten ze wel weer rijden. En ze lieten tot overmaat van ramp nog 3 andere naar hem toerijden en durfde ik maar naar links of rechts van de baan bewegen zaten ze jammergenoeg met 2 of 3 op mijn wiel. Dan maar de laatste ronde recuperen om nog eens te kunnen sprinten om nog eens mijn zelfvertrouwen nog een beetje meer op te krikken voor Beitem. Ik vertrok vanuit 12de positie in het peloton en ik haalde er nog 6 terug in en werd zo 6de van het peloton of 24ste. En lag de meet nog verder werd ik zeker nog bij de eerste 3 van het peloton. Uiteindelijk kon ik tevreden zijn met het geleverde werk en mijn sprint. Dus ook tevreden met mijn 24ste plaats met een gemiddelde van 41 km/u.
gisteren stond mijn laatste duatlon van het seizoen op het programma, voor dat ik wist wie er allemaal meedeed had ik gehoopt net als vorig jaar op een plaats in de top 10. Maar eenmaal op de wedstrijd zag ik direct atleten als Rob Woestenborghs en wist ik dat ik ging mogen tevreden zijn met een plaats in de top 15. Net voor de start toen ik bezig was met mijn versnellingen had ik enorm veel kramp in mijn buik. Hierdoor dacht ik echter dat het een flop van een wedstrijd ging zijn. In de start zijn er voor mijn neus 4 atleten gevallen, gelukkig kon ik die nog ontwijken en echt plaatsen had ik niet verloren. In het eerste lopen zaten die krampen ook nog licht op te spelen en zo durfde ik niet echt voluit te gaan lopen en mee te gaan met het peloton achter de 3 koplopers. Het eerste lopen heb ik op een aardig tempo kunnen afwerken maar net achter de grote groep, bij mij zat ook Henk Vandermeersch, direct ook een goede fietser en net achter ons liep Dimitri Vanmassenhove, nog zo'n sterke fietser. Na een zeer goede wissel had ik een lichte voorsprong op 3 sterke fietsers. Je moet niet slim zijn om dan te weten dat je op zo'n mannen moet wachten om een verschil te kunnen maken. De eerste 2 ronden deed ik meer dan mijn deel van het werk in ons 5 koppig fietsgroepje. Toen we in de 3de ronde de grote groep voor ons zagen en we die inhaalden ben ik heel tactisch beginnen denken en heb ik mij in 4de-5de positie geplaatst met nog iets in mijn achterhoofd. In de laatste ronde toen we de grote baan op kwamen gereden, wou ik direct een demarrage plaatsen maar Henk was mij al lichtjes voor. Toen maar gewacht tot hij terug was bij gehaald. Ik kon zo de wisselzone nog met een kleine voorsprong inkomen. Mijn wissel verliep hier dan wel niet zo super doordat mijn handen koud waren en ik mijn schoenen haast niet kon aantrekken en bij het buitenkomen in de wissel trok ik ook nog een nadar om waardoor ik zelf tegen de grond smakte.Toch terug rechtgekrabbeld en nog als 4de kunnen vertrekken. Ik kon naar mijn gevoel mijn beste 2de lopen van het seizoen uitvoeren, ik viel niet echt stil maar ik wist wel dat er mij zeker nog enkele betere lopers zouden inhalen. Dit gebeurde en ik kon niet anders dan enorm tevreden zijn met mijn 10de plaats. Vooraf zag ik dit niet meer echt als mogelijk. Dus kon ik maar met een meer dan tevreden gevoel naar huis keren. Nu ga ik nog 2 wielerwedstrijden betwisten en dan zit mijn seizoen er helemaal op en kunnen we werken naar volgend jaar om net nog ietsje sterker te worden.
Vandaag stond de wedstrijd in Oostende op het programma, vooral om mijn snelheid terug op te krikken voor mijn laatste duatlon dit seizoen. Voor de start voelde ik mij niet goed maar zeker ook niet slecht. De bedoeling was om vooraan te koersen en desnoods mee te springen met de goede ontsnapping maar helaas, blijkbaar was ik toch zo goed niet. Mijn verhaal van de wedstrijd is redelijk simpel, constant in de staart van het peloton rijden maar toch met 2 hoogtepunten in de volledige wedstrijd. De eerste keer was dit toen het peloton in 2 stukken brak en ik blijkbaar dan toch nog de power had om de kloof te dichten terwijl het peloton brak. Helaas kwam alles toch terug samen. Dan was het verhaal terug hetzelfde afzien, afzien, afzien,... Mijn 2de hoogtepunt was de spurt in het peloton. In de laatste ronde kon ik eigenlijk vrij gemakkelijk opschuiven naar voor (wat mij al een volledige koers niet lukte) waardoor ik redelijk goed zat voor de spurt van het peloton met de gedachte dat er mij wel nog een man of 5 zouden inhalen. Maar ik heb vandaag terug mijn spurtersbenen gevonden en ik remonteerde zowaar andere atleten met als resultaat dat ik 21ste werd op 58 renners met 41km/u gemiddeld. Na een volledige koers op mijn tandvlees te zitten kan ik toch nog tevreden zijn met mijn resultaat in de spurt.
Zondag was het toch een grote afspraak voor mij. Ik nam aan de wedstrijd deel in Zofingen, weliswaar de korte afstand (10-50-5) maar op een meer dan geaccidenteerd parkoer. Het eerste lopen was 2 maal een ronde van 5 km. Van in de start had ik al besloten om een tempo te lopen waarin ik mij zeker niet kapot liep. De start was al direct een kilometer klimmen met het steilste stuk op het einde van de kilometer. Ik deed dus wat ik voor ogen had en van in de start schoten ze mij langs alle kanten voorbij. Ik ben gewoon mijn tempo blijven lopen en dan eenmaal boven kwam ik terug door als 8ste. We moesten daarna nog een stuk valsplat lopen tot ongeveer kilometer 2 vanaf dan ging het relatief bergaf tot aan de arena. Vanaf dan ben ik steken beginnen voelen in mijn rechterzij en tot overmaat van ramp kwam het allemaal zwart voor mijn ogen, van de pijn in mijn zij, toen ik voor de 2demaal die lange klim deed. Dan heb ik toch maar verstand op nul gezet en eventjes beginnen wandelen. wanneer het toch weer vlakker was heb ik een zo goed mogelijk tempo beginnen lopen zodanig dat ik toch niet heel ver terug viel. Uiteindelijk kwam ik als 33ste in de wisselzone binnen. Veel had ik niet meer te verliezen en ben ik maar beginnen fietsen à bloc. Tijdens mijn eerste 25 kilometer ging het super goed doordat ik enorm veel atleten/atletes voor mij zag uitrijden en ik relatief gemakkelijk hen kon terugnemen. Vanaf kilometer 25 dat was boven op de klim van de Bodenberg zag ik bijna niemand voor mij en tot overmaat van ramp zat er nog eentje in mijn wiel te slepen. De laatste 25 kilometer waren dus voor mij heel zwaar. Maar eenmaal deze overbrugd te hebben kwam ik de wisselzone binnen en zag ik dat er eigenlijk heel weinig fietsen stonden; Ze riepen mij toe dat ik in 12de positie lag (na de uitslag bekeken te hebben was dit de 16de) Terug een goede wissel (4de tijd en eerste wissel als snelste gewisseld) en de start van het lopen was direct goed. Ik kon mijn tempo enorm goed aanhouden maar toen we gekeerd waren na 2.5km klimmen sloeg het noodlot nogmaals toe . Mijn beide benen verkrampten volledig zowel mijn volledige bovenbenen als mijn kuiten. Daar heb ik kostbare tijd verloren en ik zag constant maar atleten passeren terwijl ik niets kon doen. Na een kleine 2 minuten te hebben verloren (het leken er wel 10) kon ik terug op pad en moest ik zo snel mogelijk proberen te lopen tegen de verzuring op. In de arena stak er mij dan nog 1 persoon voor, helaas kon ik niet meer sprinten want ik liep al zo snel mogelijk om net niet terug in kramp te schieten. uiteindelijk kan ik toch tevreden terugblikken met een 22ste plaats in het totaal. en zonder al mijn pech kon ik zeker in de eerste 15 geraken. Op naar volgend jaar voor een betere prestatie
. Uiteindelijk kon ik na het keerpunt toch meer en meer mijn tempo terug vinden en kon ik terug naderen op lopers die mij ondertussen hadden ingehaald. Helaas kwam ik net te laat om er nog in te lopen en zo kon ik eigenlijk wel nog redelijk goed finishen als 8ste op toch 262 atleten. Achteraf konden we wel tevreden zijn maar ik ben bijna zeker dat ik zeker 2 misschien 3 plaatsen kon dichter eindigen indien ik mij in de start niet had laten opjagen om mee te zijn.
. Mijn beide benen verkrampten volledig zowel mijn volledige bovenbenen als mijn kuiten. Daar heb ik kostbare tijd verloren en ik zag constant maar atleten passeren terwijl ik niets kon doen. Na een kleine 2 minuten te hebben verloren (het leken er wel 10) kon ik terug op pad en moest ik zo snel mogelijk proberen te lopen tegen de verzuring op. In de arena stak er mij dan nog 1 persoon voor, helaas kon ik niet meer sprinten want ik liep al zo snel mogelijk om net niet terug in kramp te schieten. uiteindelijk kan ik toch tevreden terugblikken met een 22ste plaats in het totaal. en zonder al mijn pech kon ik zeker in de eerste 15 geraken. Op naar volgend jaar voor een betere prestatie 
