Aantal : 21 woonsten

Juridisch : mede-eigendom

Groep : gemengd

Opmerking : project in bouwfase (volledige bewoning zomer 2010)

www.lagrandecense.be
 

Een prachtige vierkantshoeve met de uitstraling van een dorpspleintje wordt onze stek. Ze ligt aan de rand van het Waals dorpje Clabecq, net bij de taalgrens op 6 km van Halle. De hoeve met bijgebouwen gaan we verbouwen tot een volwaardige samenhuizing (cohousing) met privé woonsten en gemeenschappelijke ruimtes voor 21 gezinnen (30 volwassenen en 18 kinderen).

Cohousing is een oorspronkelijk Deens concept, dat naast een eigen autonome woonst met keuken en sanitair, privé-tuintje of terras ook voorziet in grote gemeenschappelijke delen (zie www.cohousing.org).

De bedoeling is een warm sociaal kader te scheppen en vereenzaming tegen te gaan. Voor de groepssamenhang spelen gezamenlijke maaltijden een grote rol. Een cohousing project wordt altijd voorbereid, opgericht en beheerd door de bewoners zelf. Democratische besluitvorming en het ontbreken van gemeenschappelijke commerciële projecten zijn de regel.

Hoe wordt het

Wij creëren een gemeenschap voor gezinnen en alleenstaanden, jong en oud, mensen met diverse beroepen en interesses. We zorgen door het ontwerp en de organisatie tegelijk voor het bevorderen van sociale contacten onderling en het garanderen van voldoende privacy. De woningen zullen rond de binnenkoer van de hoeve liggen en zullen voorzover mogelijk een privé-buitenruimte hebben.

We gaan onze hoeve verbouwen tot een volwaardig cohousing-project. We kiezen hiervoor omwille van het sociaal contact en het gevoel van samenhorigheid. De privé-woningen zijn volledig autonoom. Daarnaast komen er uitgebreide gemeenschappelijke delen zoals eetzaal, keuken, wasserette, kinderspeelruimten, verder nog hobbyruimte, werkatelier, stille ruimte, groot terras, gastenkamers, fietsenberging, gemeenschappelijke tuin e.a.

Respect voor de natuur en gezond wonen zijn voor ons ook belangrijk. Daarom zal het project ecologisch en biologisch verantwoord zijn. We denken o.a. aan compacte bebouwing, goede isolatie, verantwoord energie- en waterbeheer, autovrije zone, car-sharing.

We gaan uit van zelfbeheer en democratische besluitvorming (consensus). We hechten er ook belang aan ons goed te integreren in de plaatselijke samenleving.

Mensen zullen de gelegenheid hebben om tijdens de weekdagen in gezelschap samen te eten of een warme maaltijd af te halen.

De juridische structuur wordt de Vereniging van Mede-Eigenaars (met Basisakte appartementsgebouw). Elke deelnemer wordt dus eigenaar van zijn woonst plus een deel van de gemeenschappelijke ruimtes en voorzieningen en draagt hiervoor bij in de lasten. Verder is elke deelnemer economisch onafhankelijk.

wat zal het kosten?

Elk gezin koopt zich in het project in en draagt voor een deel bij in de bouwkosten van het gemeenschapshuis. We kunnen ons door de uitgebreide gemeenschappelijke delen tevreden stellen met kleinere wooneenheden, zodat het eindresultaat overeenstemt met de kost van een normale gezinswoning.
Volgens de meest recente (voorlopige) raming zou de kostprijs niet afwijken van de courante marktwaarde. Afhankelijk van de oppervlakte van de unit variëren de prijzen van 147.000 € tot 453.000 € . Hierin is alles inbegrepen : van aankoop tot en met afwerking volgens bio-ecologische normen, met standaard badkamer en keuken, ook bijdrage voor gemeenschappelijke delen, btw, erelonen, enz… Door zelfbouw kan deze prijs nog gedrukt worden.
  

Hoe ver staan we?

De startgroep van 12 deelnemers heeft in 2005 de hoeve ‘La Grande Cense’ aangekocht in onverdeeldheid.

We zijn nu in de bouwfase. Het ontwerp is af, de bouwvergunning verleend en de werken aanbesteed.

Nog 1 woonst is er te koop, waarvoor enkele mensen stage lopen.

Behalve de vele vergadermomenten organiseren we ook sociale activiteiten, zodat de toekomstige buren elkaar op een ontspannen manier kunnen leren kennen.

Alle leden hebben dus hun woonst aangekocht met aankoopprijs in verhouding tot de oppervlakte van deze privé-woonst. Eenieder wordt dan mede-eigenaar in een VME (Vereniging Mede-Eigendom) zoals bij een appartementsgebouw.

De verbouwingswerken worden opgevolgd worden door onze tijdelijke Burgerlijke Maatschap. De eerste 5 gezinnen verhuizen in juli 2009, dan zijn ook de gemeenschapelijke ruimten af. In de zomer 2010 wonen we er allemaal.

Luk J  (oktober 2008)

18-10-2008 om 00:00 geschreven door lukjonk

aantal : 12 woonsten

juridisch : mede-eigendom
groep : gemengde leeftijden
opmerking : thuisbasis van 'ecopower', alternatieve energiewinning


In de twaalfde eeuw werd in Rotselaar een molen gebouwd. Zonder boormachines, hijskranen en hypermoderne funderingen. Maar de vindingrijkheid was in die tijd erg groot en de molen functioneerde tot in 1968 en staat er vandaag nog. Het is nu een beschermd monument, gerestaureerd met subsidies van de Vlaamse Gemeenschap en onder de auspiciën van TSAP vzw ('T Anders Samen Proberen), die het complex aankocht midden jaren ‘80.

De turbine van de molen werkt op volle toeren en levert nu door de kracht van het Dijle-water energie op voor 120 tot 150 gezinnen. De vzw organiseert geleide bezoeken voor wie in molens is geïnteresseerd. Er is ook sprake van er opnieuw graan te malen, en een ontvangstruimte te creëren om groepen te ontvangen.

De molen werd dus opgeknapt en op het woonerf met ongeveer 2 hectare groen werd er een

woongemeenschap gevestigd. De molen zelf wordt niet bewoond. Maar in het molenaarshuis en in de verbouwde stallingen (samen)huist nu een bloeiende gemeenschap. Het begon met de droom van enkele mensen die in de jaren tachtig het plan opvatten om de ‘ruine’ die de molen toen was te redden en te gaan bewonen.

Aanvankelijk trokken er 3 gezinnen in, maar in de loop van de jaren zijn er heel wat mensen

bijgelomen en weggegaan. Er zijn 9 units, bewoond door 24 mensen, van jong tot oud. Ongeveer de helft ervan zijn kinderen. De samenstelling van de gezinnen is heel verscheiden, gezinnen en alleenstaanden met of zonder kinderen. Een mooie doorsnee van onze samenleving.

Alle bewoners waren bij de start eigenaar van hun deel, volgens een klassiek systeem voor

appartementsgebouwen. Intussen wordt door vertrek van een aantal bewoners ongeveer de helft van de wooneenheden verhuurd. Dit schijnt niet ten koste te gaan van de betrokkenheid van de bewoners. Nieuwe bewoners worden door de ‘molenaars’ gezamenlijk gekozen. Ze praten met de kandidaten en stellen vragen over hun beweegredenen en engagementen.

Het engagement binnen het molenproject is vrij soepel. Een 8-tal keer per jaar wordt er vergaderd over allerhande zaken en 1 weekend per jaar gaat de hele gemeenschap erop uit. Er wordt ook eens per maand een werkdag georganiseerd om noodzakelijke klussen rond te krijgen, zoals hagen snoeien, verven, ... Wie er is, is er, maar er wordt geen aanwezigheidslijst bijgehouden. De bewoners rekenen op de goodwill en de redelijkheid van elkeen.

Ook voor de verhouding gemeenschappelijkheid - privacy wordt uitgegaan van gezond verstand. Er wordt goed gelet op signalen van de individuele bewoners, wie alleen wil zijn doet dat, wie bezoek wil, zal dit ook laten merken. Zo leeft deze gemeenschap in goede onderlinge verstandhouding en goed geïntegreerd met de buurt.

De eerste bedoeling van de oprichting van de Woongemeenschap was vanuit een ecologische

bekommernis. Een woongroep belast onze omgeving minder dan evenveel individuele gezinnen. Je kan het stellen met minder wasmachines en andere grote toestellen. Je kan auto’s delen en ook daardoor het milieu sparen. In een woongemeenschap is het mogelijk om voor meerdere gezinnen samen een energievoorzieningssysteem te installeren dat voor een individuele woning niet aangepast is.

De sociale meerwaarde is er bovenop gekomen. Voor jong en oud is het een verrijking in een

gemeenschap te wonen. Vooral voor kinderen is het heerlijk samen te kunnen spelen, op de Dijle te varen, of voor de groteren samen te troepen en de omgeving te verkennen. Er is een solidariteit waar je in de meeste buurten alleen maar kan van dromen.

Luk J

18-10-2008 om 00:00 geschreven door lukjonk

Na een spannende aanloopfase met de nodige perikelen rond de bouwvergunning, en een vermoeiende verbouwfase, verhuisden in 2003 acht  gezinnen naar een volledig omgebouwde school in de volkswijk ‘Sluizeken’ in Gent.
Zij beschikken er over een comfortabele, goed afgescheiden privé woonst en daarnaast over een aantal gemeenschappelijke delen. Binnenkoer, parking en groenzone zijn gedeeld. Ook is er een gebouw dat enkele gemeenschappelijke functies herbergt (berging, wasruimte, …). De totale oppervlakte van de woongemeenschap bedraagt ongeveer 3.000m². Het gros van de verbouwingen werd door een aannemer uitgevoerd, maar de bewoners staken zelf ook de handen uit de mouwen en blijven erg actief en verantwoordelijk voor hun leefomgeving. Van meet af aan werden er inspanningen gedaan om zich goed te integreren in de kleurige en multiculturele wijk. De grote sportzaal biedt nog tal van mogelijkheden in de toekomst, maar eerst en vooral genieten de bewoners van hun nieuwe thuis.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door lukjonk