hey hey! ondertussen is ons gemoed al terug oké! zowel koen als ik kunnen de vlieger van 26 april pakken en we komen dus ma avond om 19.30 normaal gezien aan in brussel. we zitten dus sinds di avond in bobo, de 2e grootste stad van burkina. ik had al van andere vrijwiligers relatief negatieve comentaar gekregen van over die stad, maar al een geluk valt dat voor ons heel goed mee. een heel aangename stad, veel te beleven en iets frisser dan ouaga al een geluk. we gaan hier nog blijven tot zaterdag ochtend en dan de bus pakke naar ouaga om zéker te zijn dat we op tijd in de luchthaven kunnen zijn. vandaag nog iets heel grappig meegemaakt : ik had zin in een mango en het was even geleden dat ik nog een mango gekocht had dus wist ik de prijs niet meer. ik nam 2 grote mango's (toevallig uit een verschillend stapeltje) en vroeg hoeveel het koste. het antwoord was 200 per stuk (zij kon praktisch geen frans enkel de getallen blijkbaar). aangezien ik de dag ervoor een advocado voor 200 had gekocht ging ik er vanuit dat da wel een redelijke prijs is. (1 is 655 cfa) toen ik zei dat dat goed was pakte ze een zak en stak er de 2 hoopjes mango's in, in het totaal dus 11 mango's voor 400cfa! toch wel een aangename verrassing! Ine, zelfs de markt viel hier heel goed mee, niet te aanklampend! ik denk dat je toevallig pech gehad hebt ofwel zijn wij ondertussen getraind om de aanklampende mensen van ons af te schudden. ;-)
ja wadde, het is hier allemaal wat! Koen en ik zitten dus nog steeds in burkina faso... gisteren geraakte we de vlieger niet op owv samenloop van omstandigheden: -rookwolk -vergeten confirmeren van mijn vlucht -slechte informatiestroom in 'vertrekhal' van luchthaven -te grote vertrouwen van ons dat de vlucht wel te laat zou vertrekken maw: we mochten er niet meer op. vandaag naar air maroc geweest en mijn vlucht is automatisch verzet naar 26 april en koen zijn vlucht naar 28 april. we hebbe mijn vlucht al vastgezet en koen op wachtlijst gezet voor 26 april en morgen moeten we terug gaan om koen zijn vlucht vast te leggen. ik verwacht dat hij ni op de vlucht van 26 april mee op kan en gaan we dus ni samen kunnen vliegen. als het dat scenario effectief zou worden dan gaan we proberen om te wisselen. maw, koen 26 april en ik 28 april. koen moet namelijk in feite nu op stage zijn aan de kuleuven en ik moet toch pas beginne werke 3 mei. en ik ken hier nog wel wa volk waardoor ik die paar dagen toch nog 'zinvol' kan doorbrengen. (hierdoor ben ik ook verplicht mijn verjaardag in afrika te vieren) in tussentijd zitten we hier dus vast, dus hebbe we beslote om morgen middag naar bobo te vertrekken en die stad op het allergemakske te bezoeken. daar is het hopelijk ook iets frisser. ondertussen proberen we elkaar wat op te peppen ook want het is toch ni altijd gemakkelijk nu met al die onzekerheden... één ding heb ik hier ondetss wel geleerd : FLEXIBILITEIT! hopelijk tot snel!
vandaag was mijn laatste dag in burkina...ik moet zeggen ik heb mijn drie maanden hier op zijn afrikaans afgesloten...maw: niets is voorspelbaar!
klein verslagje van de vorige week: zaterdag gingen we oorspronkelijk om 12u smiddags naar de manne van de djembelesse gaan om vervolgens naar een optreden te gaan en om zelf ook nog is te spelen voor publiek. uiteindelijk zijn we om 16u vertrokke en is hety optreden om half 9 pas begonnen...dus veel wachten heel de dag... op zich was het wel een zeer geslaagd optreden en koen heeft daar voor het eerst op zijn afrikaans gegeten: witte bonen met de handen eten. zondag transportdag naar banfora. maandag hadden we brommertje gehuurd en naar de cascades en de domes van banfora gegaan! echt een super dag!! heel de dag in het water gezwommen in de watervallen! heel leuk en ook romantisch. zo voel je je echt 1 met de natuur. dinsdag met het brommertje naar de peak de sindou (soort rotsen) geweest. maar net voor we er waren eerst nog gevallen met de brommer in een put met los zand...buiten paar schaafwonden hebben we niets, maar het was wel eve verschieten. namiddag hebbe zijn we met een bootje op een meer geweest om naar de nijlpaarden te gaan zien. echt wel impressionant en heel fijn! s avonds mijn eerste regenbui gezien sinds ik hier ben! echt een typische tropische stortregen. woensdag zijn we in banfora vertrokke met de bedoeling tot ouaga te gaan en dan direct de bus te pakke naar po, maar een takeldienst moest zonodig een busje wegtakelen dat in de berm lag. na 1.5u proberen (waardoor wij dus vast zaten want heel de weg was versperd) hadden ze toch maar besloten om eerst de fille door te laten omdat hun materiaal dat ze gebruikte veel te veel te licht was om zon bus te takelen. uiteindelijk met 3u vertraging in ouaga aangekomen om te beseffe dat het laatste busje naar po net vertrokke was. dan maar een hoteletje in ouaga pakke en eerste bus de dag erna pakke. donderdag dus naar po om daar terug een brommertje te huren en naat tiebele gegaan. daar zijn nog heel traditionele huisjes van de echte animisten nog. heel interessant om te zien hoe we echt nog leven in hutjes die elks hun eigen betekenis hebben. bv een ronde hut is voor een singlem een vierkante hut voor een jong koppel en een hut in een 8-vorm voor een oud kopel.sinds gisteren zijn we terug in ouaga en vanavond laat gaan we de vlieger pakken. op zich wordt dat ook nog spannend aangezien er in europa geen vliegtuigen vliegen nu owv die vulkaan... we gaan dus de vlucht pakke naar cassablanca (maroko) en mijn lieve zus heeft al een hotel vastgelegd daar aangezien de kans dat we in maroko gaan stranden heel groot is. ik ben benieuwd wanneeer we uiteindelijk in belgie gaan aankomen... zoals de reis begonnen is : onzeker over vertrek van mijn vlieger owv sneeuw, zo eindigd ook mijn avontuur hier in burkina met een heel grote onzekerheid dat ik morgen in belgie aankom. best wel spannend nu!! tot snel!
Hoi iedereen, vorige week was mijn laatste week dat ik gewerkt heb. een typisch afrikaanse 'werkweek'. maandag heb ik een uur aan't wachten geweest op de major (hoofdverpleegkundige) om te kunnen beginnen, want ik wou op de pediatrie staan en om op een andere afdeling te starten moet je eerst ingeleid worden door een verantwoordelijke. dinsdag heb ik van 8 tot half 11 aan't wachten geweest op de major omdat mijn werkkledij op haar bureau ligt en zij zo nodig eerst naar de bank moest. aangezien het al half 11 was, was ik écht slecht gezind van al dat wachten dat ik net beslist had om naar huis te gaan toen ze eraan kwam.ben uiteindelijk toch doorgegaan. woensdag was er in heel het ziekenhuis bijna geen volk omdat het algemene staking was tegen het verhogen van taxen op brommers.donderdag en vrijdag heb ik een dorpje bezocht samen met een verpleegkudige van het gezondheidscentrum. de nacht van vrijdag om zaterdag was het eindelijk de big day! Koen kwam aan in burkina faso!! joepiiii! zaterdag en zondag heb ik koen wat rondgeleid in Ouaga en heb ik vooral van iedereen afscheid genomen...héél pijnlijk in feite om eerlijk te zijn...met mijn familie van hier heb ik echt een goeie band en zijn ze zijn écht als een 2e gezin voor me, ni leuk dus om daar afscheid van te moeten nemen, vooral als je weet dat de kans toch ni heel groot is dat ik nog terugkom. maandag zijn we vertrokken op Safari in Bénin. écht héél leuk geweest! we hebben veel diertjes gezien. vooral veel antilopen, maar ook buffels, apen, veel vogels, sooort hert, nijlpaarden, krokkodillen, zwijntjes enzovoort. dinsdag hebben we zelfs op het dak van de auto mogen zitten: écht héél fijn!dinsdag namiddag ook nog in een waterval gezwommen om woensdag terug naar burkina te gaan.nu zitten we in Fada n gourma in het oosten van het land, een klein gezellig stadje. morgen vertrekken we terug naar ouaga om nog een djembé optreden te geven en erna gaan we naar banfora en tiebele. vooral banfora kijk ik wel naar uit!
heb écht al héél veel gezien hier.niets is hier écht steriel, buiten de dichte verpakkingen, maar de manier dat ze dan het open doen verpest al direct de steriliteit.blaassondes die al enkele dagen in het stof liggen nadat ze zijn proper gemaakt met javelwater worden gebruikt, materiaal dat steriel zou moeten zijn (net uit de oven) kappen ze dan kraanwater (dat ik ni mag drinken owv bacterien) over omdat het materiaal anders te warm is. spuiten worden herbruikt voor verschillende medicamenten die ni compatibel zijn en dus klonteren, vrouwen worden héél slecht genaaid na bevalling (door stagiairs vpk), een kind van 2 jaar wordt in half commateuze toestand binnengebracht int ziekenhuis nadat het al meer dan een week héél ziek thuis was(ze weende zelfs ni bij het prikke van infuus), een kind van 11 jaar dat zijn balzak gescheurd had door te vallen, werd gehecht (ondertussen waren de vpk aan't lachen over iets dat de dag ervoor gebeurd was) terwijl er nog 2 andere slachtoffers verzorgd werden in dezelfde kamer (weinig empathie en privicy dus). héél vieze wonden gezien door infecties (door gebrek steriliteit), heb een post-keizersnede geziene met een gat in haar buik waar je heel je hand in kon steken enzovoort... dat alles kon ik blijkbaar nog slikken en kon ik nog aanzien, maar woensdag heb ik een operatie gezien... aangezien ik al véél operaties gezien heb en heel goed weet hoe de anesthesie werk en welke producten ze geven perop en postop, was het zien van een operatie blijkbaar de druppel die de emotionele emmer liet overlopen. om te beginnen is in het totaal in het zkh 1 anesthesist, maar wel 2 anesthetische vpk. tijdens de operatie deet de anesthesist niets en waren het dus de vpk die alles deden. zelfs de rachie verdoving werd door een stagiair vpk geprikt! alles behalve steriel uiteraard en de verpakking van de handschoenen diende als steriel veldje. het materiaal voor de operatie zelf beperkte zich tot ongeveer max.20 instrumenten waarvan de helft verroest was en de scharen bot waren. de 'steriele' doeken waren al lang gedesteriliseerd vooraleer ze op de patient lagen, de compressen zijn kleine compresse van 10x10cm die je onmogelijk steriel in het veld kunt gooien...de patient was dus wakker, maar het personeel was ondertussen aan het discutieren over wat welk orgaan was en wat nu de klonters oud bloed zou veroorzaakt hebben en wat de slijmerige substantie dat ze uit de buik gehaald hebben, is. verschrikkelijk dus! je moet je maar is inbeelden dat je daar ligt, de vrouw begon uit pure emotie te braken... en vooral ze tonen aan de vrouw ook het bistouri mesje waarmee ze haar gaan opensnijden! zoiets wil je toch ni zien zeker??tijdens de operatie geven ze niets van pijnmedicatie want ze had een rachie. ik vroeg of ze niets gaven tegen de tijd dat het uitgewerkt was, maar ze zeiden dat dat in de hospitalisatieafdeling gebeurd (ni eens een soort van recovery) tegen dat de patient pijn begint te krijgen, ja, dan is het in principe te laat é...Al het materiaal zoals compressen wordt op voorhand door de patient zelf in de apotheek gekocht! de chirurg in opleiding mocht de huid dichtnaaien. daarvoor nam hij de eerste de beste draad vast, nadat hij al 10 minuten aan het sukkelen was zei de verpleger dat hij de draad voor de darmen te naaien vast had en dat heeft ne botte punt en daar kunde dus heel moeilijk een huid mee naaien.vervolgens was de draad om de huid dicht te naaien te kort, dus dan maar een steekje minder waardoor de wonde best nog hard aan't bloeden was...
Natuurlijk wist ik al langer dat het er zo aan toe gaat hier, maar tussen weten en zien is er wel een heel groot verschil. Vooral omdat mijn verblijf hier bijna op zijn einde loopt (nog één week werken en dan wat reizen, ben 19 april terug) begin ik af en toe terug te denken over hoe het er in belgie aantoe gaat. en dat verschil maakte me donderdag écht heel kwaad. hier worden operaties met verroest materiaal gedaan en in belgie smijten ze het geld en het (nog bruikbare) materiaal door ramen en deuren. voor de verpleegkundige die dit lezen: herinneren jullie nog de 7 principes van grypdonc? awel, in belgie staat (volgens mijn mening) steriliteit, kwaliteit en privicy ongeveer op de hoogste trede, wel,hier in burkina is de meest bepalende factor voor de zorgen, de factor economie... ja, ik was er even écht ni goed van.
nu ben ik ondertussen wel wat bekomen hoor, maar het was me toch even een serieus cultuurchocje...
hela, ik heb net een heel fijn weekend gehad.zaterdag naar een mariage en zondag naar de kerk geweest.klinkt niet speciaal, maar dat was het wel! de mariage (huwelijk). diegene die trouwde was de grote zus van abdou. abdou is hier mijn 'broertje' dat in ons gezin woont omdat zijn vader psychologisch niet oké is en omdat ze thuis héél arm zijn waardoor hij (en zijn moeder) in een continue staat van ondervoeding en ziek zijn waren.Aangezien abdou een vriend is van mijn broer hier, hebben de ouders beslist om hen in huis te halen (vooral omdat abdou dat écht wou). Op dezelfde manier zijn de 2 meisjes (de bonnes of de zussen)ook in het gezin terecht gekomen. tantie zorgde voor het eten op het huwelijk. dus in de voormiddag heb ik mee de groentjes zitten kuisen (met javelwater!) en snijden en de plateau's klaargemaakt. écht fijn om is te kunnen helpen in het huishouden want anders mag ik hier nooit iets doen van huishoudelijk taken. vlak na de middag zijn we dan met de taxi naar het huwelijk vertrokken. Ik heb in belgie al veel huwelijksfeesten meegemaakt, maar ik kan zeggen dat het hier toch wel net iets anders gaat.het feest begint in feite al voor dat het pasgetrouwd stel er is.er is muziek dat uit krakende boxen komt, er is een soort tent (een half kapot zeil dat ze met wankele palen hebben opgehangen) dat aan het ouderlijk huis staat, er is een zetel met salontafel waar het stel en de getuigen moeten gaan zitten om te eten en er is vooral véél volk!heel de wijk komt kijken. het was trouwens een heel arme wijk, lemen huisjes, geen stromend water en geen electriciteit! al de zussen,moeder en vriendinnen zijn in de weer om het volk eten en drinken te geven.wanneer het stel aankomt, gaat even al de aandacht naar hen .met een soort rode loper (ter plekke gefabriceerd van verschillende pagnes (doeken) gaat het koppel naar de eretafel waar ze moeten eten. wanneer ze hun eten op hebben, begint het échte feest. een zanger met 2 muziekanten (die trommelen op een grote halve kalebas) animeren het publiek.ik zag dat er af en toe iemand in het midden ging staan om de dansen waarop iedereen dan luid begon te aplaudiseren, maar had het systeem nog niet echt door. tot dat de zanger iets zong van 'nassara' (blanke), aangezien ik de enige blanke daar was begreep ik dat het over mij ging en iedereen keek naar mij en riepen dat ik dansen moest! terwijl die man maar aan het zingen was over de 'nassara' ben ik maar beginnen dansen en duwden ze me tot in het midden van de cirkel, iedereen uiteraard loeiend enthousiast! een half uur later begon de man terug over de nassara te zingen, en da zeiden de mensen rond mij dat ik moest betalen. ik begreep er echt niets van. maar blijkbaar is dat de manier van geld verdienen voor zo'n zangers, ze roepen mensen naar voor, ze dansen 2 minuten en moeten dan 1000cfa (1.2) betalen. dus ja, dan heb ik dat maar gedaan.
vandaag, de misviering: tonton (mijn papa hier) is in opleiding om priester te worden, weliswaar protestantse prister.zoals ik al eerder verteld heb, is hij echt extreem gelovig! dus dacht ik is mee te gaan naar de kerk. hij was uiteraard direct in zijn nopjes. hij gaat naar een grote internationale evangelische kerk (naar schatting 1000 man die daar zat) die blijkbaar ook een kerk of toch een missie in belgie heeft, maar ook in heel veel andere landen in afrika, europa en ook de VSA.de misviering was dus ook in het frans, maar tegelijk in het engels en het mooré vertaald.heel de kerk hing vol met vlaggen van de landen waar ze een kerk hebben en vanvoor hing de vlag van burkina én die van israel.heel de kerk was ook met doeken in't blauw en wit (de kleuren van israel) versiert. ik moest direct denken aan de films van hitler en zijn vlaggen.het begin van de viering vond ik het leukste. iedereen was aan het zingen en aan het dansen, écht een grote ambiance.er waren dan ook 2 grote koren en een muziekgroep om alles te begeleiden.mensen begonnen spontaan in de handen te klappen op't ritme van de muziek.bij sommige liederen boog iedereen zijn hoofd en begonnen ze te bidden op zo'n manier dat ik dacht dat ze in trance waren. veel gingen op hun knieen zitten, maar er waren er best veel ook die plat op hun buik gingen liggen om te bidden.écht een bizar zicht voor mij. de preken waren naar mijn aanvoelen heel sectarisch. écht zoals hitler (denk ik) zijn preken voerde, mss ook een beetje te vergelijken met de ammerikaanse verkiezingsstrijd.het volk antwoordde ook heel enthousiast met 'allelouhia' en riepen en klapten super hevig mee.ipv een hostie kreeg iedereen een soort koekje met water met grenadine (voor het rood te hebben, kleur van bloed).best nog wel goed ook. tijdens de preken nam iedereen eiverig zijn bijbel vast en volgde de psalmen mee en namen notities van wat de pastor zei. ik waande me even in de aula van't unief. de viering duurde van 8u tot half 12u. een heel aparte ervaring dus! ben blij dat ik het is gedaan heb!
ik ben deze week even heel fel geconfronteerd geweest met de armoede hier. uiteraard had ik al heel vaak de gevolgen gezien van armoede, maar op de één of andere manier dringt dat niet altijd door.nu dringt het wel door omdat het plots zo dichtbij is. Waar ik de djembé-lessen krijg wonen 4 mensen alleen en 1 koppel.hun 'huis'(van het kopel) bestaat uit één kamer waar een enkel-matras ligt en héél veel rommel in kartonnen dozen. die rommel zijn dus hun kleren en hun gerief om te leven.het kopel heeft nu 2 kindjes. eentje van 2jaar en een baby van een week oud. omdat ik daar al zo lang kom en ook via het werk de zwangerschap gevolgd heb, heb ik wel ne band met die moeder waardoor ik voor de bevalling een onderhemdje gegeven met een mutsje (ja, hier doen ze dat dus nog aan bij 40°C) en voor de grote broer ook wat kleren (die ik van Ine gekregen had). De mama was écht éxtreem blij met het onderhemdje en deet het dan ook direct aan aangezien dat babytje gewoon géén kleren heeft. echt niets! het lag daar naakt in een doek (een pagne), op de grond, zonder een matras of iets dat als matras kan dienen.wanneer ik vandaag het kindje nog is ging bekijken lag het daar dus op net dezelfde manier, maar met het onderhemdje en het mutsje aan dat ik gegeven had. Op dat moment viel mijne frank: die hebben écht niets!! het grotere broertje loopt in 90% van de gevallen ook rond met enkel een onderhemdje of een t-shirtje aan en meestal héél vuil! zijn handjes en zijn mondje hangen meestal vol met etensresten en de snottebellen hangen onder zijne neusje. In feite onderhoud ik, door het volgen van de djembé-lessen, 2 mannen en één familie zodat zun eten kunnen kopen. dat bessef voelt wel even raar aan...ik hoop écht dat, wanneer ik terug naar belgie ga, er iemand anders ook lessen gaat volgen zodat ze nog even zeker zijn van hun inkomen. uiteraard ben ik niet hun enige inkomen, ze verkopen djembé's en treden af en toe op, maar wanneer ik toekwam hadden ze geen geld voor de koorden te kopen om de huid op te spannen, maar nu zijn ze daar wel terug vollenbak mee bezig (volgens hen mede dankzij mij).
tot vorige week vrijdag werkte is dus in een csps (centre social, promotion et santé) of in't nederlands een gezondheidscentrum. op zich was het daar best interessant, maar spijtig genoeg waren er écht héél veel stagiairs. bv op de materniteit alleen waren er 10 stagiairs.dat terwijl er ook nog 3 vroedvrouwen waren en ik en terwijl er in feite maar werk was voor max 4 werkkrachten. het gevolg was dus dat het vechten was om iets te kunnen doen. vandaar dat ik ook vrij veel in de namiddag ging werken, maar dan liep ik het risico dat er effectief niets te doen was en dat we dus gewoon maar een het tetteren waren of zelfs aan het slapen (hier dus heel normaal dat je dat op je werk doet als er niets te doen is). vorige donderdag was voor mij de maat vol na dat ik 2 dagen letterlijk niets gedaan had op het werk en was ik het dus écht beu. Al een geluk is de verantwoordelijke van onze organisatie hier (volonfaire) heel snel in reageren en ben ik dus maandag in het CMA (echt ziekenhuisje) kunnen beginnen. écht een opluchting. wat ik de voorbije 3 dagen gedaan heb, heb ik ongeveer in de voorbije 2 maand gedaan.Ik werk nu dus op een soort van spoed-afdeling waar de patienten naartoe gaan voor een eerste consultatie of evt een korte opname.als ze langer dan 2 dagen daar zijn, moeten ze naar een andere afdeling waar ze verder gevolgd worden.Ik mag vooral de zorg voor de opgenomen patienten op mij nemen en samen touren met de arts. écht heel interessant om te zien! paar verschillen met e ziekenhuis bij ons: -manne en vrouwe liggen op dezelfde kamer (van 5-6 bedden) -spuiten en naalden worden hergebruikt ook is het voor een ander medicament -patient (of familie) moet steeds eerst zelf naar apotheek lopen voor spuiten, infusen, medicatie, handschoenen, ... -spinale punctie wordt door verpleegkundige gedaan (alles behalve steriel...) -er is geen briefing tussen de shiften, de verpleegkundige die aankomt weet dus echt niets van de patienten, enkel hetgene in het dossiertje staat. -elke afdeling is een apart gebouw, het is niet zoals bij ons dat één ziekenhuis één gebouw is en dat in de hoogte gebouwd is.een ziekenhuis bestaat uit allemaal kleine aparte gebouwtjes met enkel een gelijksvloer. -de verpleegkundige schrijft medicatie voor.
ah ja, vorig weekend. vorig weekend was écht een super weekend! ik had het ook écht nodig om me nog is goed te amuseren want door al dat ziek zijn en doordat ik het werk wat beu was, was mijn gemoed een beetje gezakt, maar nu is alles terug tip top in orde. vorig weekend zijn we zaterdag gaan zwemmen met ons 2 broertjes en Alex (ne burkinabé vriend van ine).écht heerlijk! ik heb ze een beetje leren zwemmen, maar we hebbn vooral héél veel gespeeld met de bal en met wat banden die daar waren.het deet écht ongeloofelijk veel goed om te zien hoeveel deugd die kinderen ervan hadden! ze glunderden gewoon!en dat doet mij ook super goed! maar heb ook wel genoten van het spelen met de bal. zondag zijn ine en ik naar loumbasie geweest. een dorpje 4-5km van ouaga. er is daar een meer waar we op ons dode gemak hebben gezeten en foto's zitte trekken en echt zitte genieten van de natuur en in dat dorp is ook een geitenboerderij waar ze geitenkaas maken! écht heerlijk om nog is kaas te eten! was de eerste keer sinds mijn verblijf hier! ook het geitenvlees was overheerlijk! zondag was dus gewoon een dagje op het gemakske genieten van het hier en nu. écht top!
het is weer even geleden dat ik geschreven heb. het komt vooral omdat ik wat ziek geweest ben en dus geen energie had om na te denken wat ik schrijven wou. maar nu is alles terug tip top in orde!
zoals ik vorige keer denk ik geschreven had, ben ik met takswoko, onze djembégroep naar Leo geweest voor het muziekfestival. Om het heel kort samen te vatten,wat het weekend écht super geslaagd!! Ze hadden gezegd dat we eerst donderdag middag zouden vertrekken, woensdag belt djibril (mijn djembéleerkracht) me op om te zeggen dat we vrijdag om 12u vertrekken. Zoals het hoort kwam ik bij hen aan om iets na 12u (met de taxi waarin we vanachter met 4 volwassenen en 3 kindjes zaten en vanvoor zaten naast de chauffeur nog 2 mannen, écht hilarisch ), djibril stond al buiten op me te wachten en hij zei dat hij net telefoon gehad heeft dat het verzet is naar 14u omdat de chauffeur nog ni beschikbaar was. om 14u geen busje te zien, 15u:geen busje, 16u: geen busje, uiteindelijk zijn ze om 17.30 toegekomen! écht een heel typisch tafereel hier en ik maak me er ook niet druk meer om aangezien ik het op voorhand verwachtte. Uiteindelijk zijn we om 20.00u in Leo toegekomen, had 's middags kwasie niet gegeten en ook iets te weinig gedronken, dus kwam daar toe met heel grote honger, maar geen nood ze gingen voor eten zorgen... wanneer we daar aan het wachten waren op het eten gebeurde het volgende : idrissa was aan het schommelen op zijn stoel en we waren wat aan het tetteren. Op een bepaald moment zet idrissa zijn stoel terug op de grond, maar hij had ni gezien dat mijn voet onder zijn stoel stond. gevolg : hij zette de poot van zijn stoel (met zijn volle gewicht) récht op mijn dikke teen!! nadat ik iets of wat bekomen was van de pijn, zag ik dat heel mijn nagel er los oplag! oow, écht verschrikkelijk pijnlijk!! al een geluk waren er in leo nog enkele franse vrijwilligers die ontsmettingsmiddel meehadden. nu doet het nog steeds pijn, maar is het wel dragelijk met brufen. zaterdag 's morgens zijn we reclame gaan maken voor het festival in de stad. écht hilarisch! met 2 busjes waar we in en op zaten met iedereen ofwel een djembé ofwel een ander instrumentje en super luid spelen en zo reden we rond op de markt.ondertussen waren er nog een paar mensen op het dak van het busje aan het jongleren en nog andere waren aan het zingen en soort flyers aan het uitdelen! Overdag was er een soort oude vlaamse kermis met allemaal kleine spelen en heb ik mee geholpen met het maken van een nieuwe djembé. we hebben veel zitten spelen ook op de djembé, a l'improviste, écht super leuk en zo heb ik ook veel geleerd in feite! 's avonds is Ine (mijn zuster hier) en tantie (mijn moeder hier) naar Leo gekomen om naar het optreden te komen zien! het optreden was écht geweldig!! héél primitieve geluidsinstalatie, weinig profossioneel allemaal, maar dat maakt ni uit, we hebben ons geamuseerd en het publiek was content! écht fijn! Tim, djibril en ik hebben samen ook 3 stukjes gespeeld op de djembé! in traditionele klederdracht! écht héél fijn en het was goed gelukt!! aah ja, waar we sliepen in leo: we sliepen allemaal buiten in een binnenkoer van plaatselijke mensen daar. op die binnenkoer liepen geiten, kippen, kuikentjes en konijnen los. en daar tussen sliepen we! de burkinabées sliepen op een matteke van ne mm dik, maar ik wist op voorhand dat ik daar ni op kon slapen dus had ik paar kussens van ne zetel die daar ergens stond gepakt om op te liggen. 's nachts werd ik wakker en zag ik vlak naast mij een kapotte mango liggen en er lagen wat brokjes op mijn lakenzak, maw: tijdnes de nacht is er een mango vlak naast mij gevallen! even chance gehad dat ni op mij was. de 2e nacht voelde ik ineens iets op mij en wanneer ik recht ging zitten om te kijken wat het was, zag ik een kuikentje snel wegspringen...toch wel is een ervaring om zo te slapen!het grote voordeel was wel dat het héérlijk fris was om buiten te slapen!! zondag moest er in principe hetzelfde programma als zaterdag gebeuren, maar de artiesen waren moe van zaterdag en hadden dus geen zin meer.het was dan ook een heel kalme dag, heel ontspannen, rustig wat thee drinken, een pintje drinken, de rastamannen wat marhuana smoren, veel babbelen en lachen dus! 's avonds was er terug een klein optredentje en hebben wij ook terug opgetreden! deze keer hebben we ni zo goe gespeeld, vooral omdat djibril totaaaaaaaaal fout zat maar dat maakte allemaal ni uit, tranquille, no stress! maandag ochtend zijn we teruggereden naar ouaga. ik was écht kapot van vermoeidheid! uiteraard heb ik daar ni zo veel kunnen slapen...door die vermoeidheid ben ik ook ziek geworden en heb ik ni gewerkt tot en met woensdag.
gisteren, vrijdag heb ik 's morgens eerst mijn papieren binnengebracht vor mijn visum te verlengen (ik had in belgie per ongeluk maar een visum voor 3 maand gevraagd en ik blijf 3 maand en 10 dagen), in de namiddag heb ik terug 2 kindjes ter wereld gebracht! Ik mocht ze mee naar belgie nemen zeiden de ouders ooh, ik had het zo graag gedaan é, maar ja, spijtig genoeg gaat dat vrij moeilijk é! aah ja, over de kindjes, blijkbaar is er bij de échte moslims een week na de geboorte een naamgevingsfeest. dus dan pas krijgt het kind een naam, ervoor wordt het gewoon biga (wat baby betekend) genoemd. bij de christenen en de niet heel overtuigde moslims is het de papa die het kind een naam geeft vanaf dat hij het kind gezien heeft. de papa is ook nooit bij de geboorte aanwezig en komt in de loop van de dag is langs om het kindje te zien.dus op de vragen die al gekregen heb over de naam van het kindje, kan ik dus niet op antwoorden. ik mocht gisteren wel een naam kiezen voor één van de jongetjes en aangezien het een moslimfamilie was, zei ik : mohamed of abdoulay en toen ik vertelde dat ik gehoord heb dat in Maroko de traditie is om de eerste zoon mohamed te noemen, noemde ze het kind spontaan mohamed. ben benieuwd of de papa er mee akkoord ga gaan, want die heb ik ni gezien.
tot slot nog enkele wis je datjes: wist je dat : - de taxi hier het vervoer voor de armere middenklasse is (200cfa of 0.15) -alle taxi 's groen zijn en meestal een mercedes is die half uiteenvalt wanneer je de deur dicht slaagt - vol een zeer relatief begrip is, er kan altijd nog wel iemand bij! plezier verzekerd! -80% van de vrouwen die in een maquis (soort discotheek) zijn, prostituees zijn - ik elke week wel iemand betrap in het internetcafé op het kijken naar porno en dat ze dan snel het wegklikken als ze merken dat ik het zie -ik hier bijna elke dag rijst eet -de placenta hier begraven wordt -elk meisje van bij de geboorte gaatjes in de oorlel krijgt voor later oorbelletjes in te kunnen steken -het heel onbeleefd is als je geen hand geeft wanneer je iemand begroet -ze hier ongeloofelijk véél respect hebben voor een oudere en in het bijzonder voor diegene die je groot gebracht heeft. -polio nog steeds een zeer mutilerende ziekte is die hier spijtig genoeg nog veel bestaat! -naar schatting 75% van de bevolking hier een gsm heeft waar je ook mp3 meer kunt beluisteren -ik soms het 'koud hebben' mis, maar dat ik in het algemeen content ben dat ik het hier lekker warm heb.
Ik kan jullie met veel fierheid vertellen dat ik vandaag mijn eerste bevalling zelf gedaan heb! het is een pracht van een meisje, rond en gezond! namelijk 3.6kg en 46cm groot!Het was ni zo eenvoudig aangezien de vrouw al bekaf was van in arbeid te zijn en in feite geen kracht meer had om te persen...na veel gevloek en gebrabbel in het mooré (de plaatselijke taal hier) zei ze plots in perfect frans: nassara, aidez moi pousser! dat was precies een beetje haar laatste wanhoop... na dat de vroedvrouw is beginnen helpen met duwen is alles uiteindelijk vlot gegaan! Ik ben écht content dat ik het heb kunnen doen want de laatste tijd zijn er vrij weinig bevallingen. blijkbaar werkt de familie planning dan toch wel.Het probleem was ook dat er op de materniteit alleen al 9 studenten staan die allemaal (zoals ik) staan te popellen om een bevalling te doen!
het voorbije weekend ben ik rustig in ouaga gebleven, ik was best moe door de warmte en had dus ni echt de energie om iets groots te ondernemen. Dus ben ik rustig gaan zwemmen de zaterdag en zondag namiddag ben ik naar huwelijksfeest geweest. Ik was uitgenodigd omdat de djembégroep waar ik les van krijg daar moest spelen.Het was een islamietisch huwelijk, dit wil dus zeggen dat er 2 feesten zijn. eentje bij de familie van de man (een vrij kort feest) en eentje bij de familie van de vrouw (dat kan duren tot in de late uurtjes).spijtig genoeg ben ik enkel naar het feest van de man kunnen gaan. maar het was kort en krachtig! 7 djembé spelers en een grote hoop dansers!écht chic om te zien hoe losbollig ze beginnen te dansen! je voelt écht de energie en de dynamiek van het feest. ik moest een beetje denken aan een roda in de capoeira, maar dan veel krachtiger.djibril (onze djembé prof) wou dat we kwamen kijken om het is mee te maken, maar in feite ook om mee te spelen, maar spijtig genoeg was er geen tijd meer voor ons. Maar niet getreurt, komend weekend zal ik genoeg djembé kunnen spelen! We gaan naar Leo (een stadje in het zuiden van burkina) waar een muziekfestival is waar wij met de groep gaan spelen! Tim en ik gaan dus mee als artiets naar daar! Ik kijk er écht super hard naar uit! het gaat denk ik wel speciaal worden aangezien ze al speciale traditionele kleren gemaakt hebben voor ons allemaal!
het begint hier stillekesaan heel warm te worden...ik merk het aan veel verschillende zaken.de eerste 2 weken werd ik 's nachts wakker van de kou en moest ik een extra t-shirt met lange mouwen aandoen en een dekentje over me trekken, daarna was dat dekentje en de t-shirt niet meer nodig en kroop ik gewoon om 3u 's nachts in mijn lakenzak. sinds enkele weken kruip ik al niet meer in mijn lakenzak en sinds vorige donderdag lig ik 's nachts nat in het zweet en moet de ventilator op zijn maximum staan.het enige dat werkt is mijn t-shirtje nat maken net voor ik ga slapen. Ik heb net nog is gekeken op het internet en de minimumtemperaturen 's nachts zijn dan ook gestegen tot 22°C en de maximum temp is sinds vrijdag de kaap van 40° gepasseert. zelfs de burkinabés zeggen dat het nu heel warm is, zéker voor de tijd van het jaar. normaal zouden deze temperaturen er pas midden maart mogen zijn.Ik hoop alvast dat het niet meer heel veel stijgt, want anders ga ik het écht moeilijk hebben. Ik heb het nu al vrij moeilijk met de warmte. zéker fietsen in het zand is héél zwaar nu! Ik merk nu ook dat sinds kort er 's middags héél weinig volk op het straat is, dit terwijl er in het begin van mijn verblijf hier héél de dag door veel activiteit was.jaja, soms mis ik de koude van belgie wel een beetje! ik had niet verwacht dat ik dat zou kunnen missen, maar blijkbaar dus wel...oh, nu een sneeuwbal op mijn hoofd leggen , zou heerlijk zijn!
Vorig weekend zijn we (groep van 6 volontairs) naar het noorden van het land geweest met een 4x4. Het was een heel zwaar maar wel een mooi weekend.we hebben in een hutje in de woestijn geslapen (daar was het wel lekker fris), 's avonds héél veel sterren gezien! we hebben dat weekend dan ook zo gepland dat het nieuwe maan was waardoor we écht héél veel konden zien! spijtig genoeg ken ik niet al te veel van sterrenbeelden, maar ondanks dat was het zeker de moeite waart. zaterdag zijn de andere van onze groep ook nog een kamelentocht gaan doen, maar spijtig genoeg voelde ik me daar niet goed genoeg voor. ik ben zaterdag middag even héél ziek geweest.mijn maag-darm stelsel heeft blijkbaar op iets heel heftig geprotesteerd. Maar na dat het er 's middags allemaal uit was en na de nodige medicatie waaronder ORS (ja, zusje, nu moest ik je tip écht wel opvolgen), is het wel beter gegaan.Maar ik voelde me zo leeg (ook niet kunnen eten) dat ik toch maar rustig op de camping ben gebleven terwijl de andere de tocht gingen maken.Zondag zijn we dan langs Bani geweest. een klein stadjes dat eigenlijk enkel en alleen bestaat omdat er een soort moslim-profeet daar 1 grote moskee gebouwd heeft en er 7 kleine moskeen rond gebouwd. de 7 kleine moskeen zijn niet naar mekka gericht, maar naar die grote moskee, wat het stadje dus speciaal maakte. Het was wel prachtig om het te zien, een echte tradiotionele bouwstijl van leem. heel mooi, maar tegelijkertijd ook wel heel broos. de minaret is bv vorig jaar in september ingestort onder de grote overstromingen van toen.elk jaar moeten ze het dus terug oplappen na het regenseizoen.dit wordt gedaan door de kinderen en volwassenen van het stadje die dat vrijwillig doen.
Ik hoorde dat er in belgie een treinramp gebeurd is in Halle-Brussel?? toch geen doden/gekwetsten die ik persoonlijk ken hoop ik? Als het wel het geval is, mail het me é.want ik hoorde dat de trein vanuit Leuven kwam?
Voor mij is het vrij moeilijk om foto's op het net te zetten omdat mijn foto's te groot zijn, maar op deze site : http://timtuerlings.waarbenjij.nu/?page=pictures&intTravelId=212649 kan je foto 's zien van Tim, een nederlander die hier ook werkt en waarmee ik de djembélessen volg en die ook op de uitstappen aanwezig is. dus dat geeft wel een goed beeld van wat ik hier zie en doe. ik zal binnen paar weken nog is proberen er extra foto's op te zetten.
deze week ben ik begonnen op de materniteit (bevallingskwartier). jaja, het moment is dus aangebroken dat Saartje stap voor stap een vroedvrouw wordt. Wanneer ik in Belgie vetrok had ik écht schrik dat ik een bevalling zou moeten doen en nu kijk ik er naar uit dat ik zelf een bevalling mag doen. wat een maand afrika toch met ne mens kan doen é. Ik heb dus deze week héél veel gezien. in het totaal 4 bevallingen live gezien! toch wel heftig! wat me vooral opviel was hoe vuil een bevalling is! bijna alle lichaamssappen die je kunt inbeelden komen er aan te pas. al een geluk heb ik 4 dozen handschoenen mee en een doos maskers en doe ik nu mijn bril aan en mijn volledige stagepak van tijdens mijn opleiding. Ik heb nog nooit een bevalling in Belgie meegemaakt, maar ik denk niet dat de belgische vrouwen zo fel krijsen en in de lucht stampen van de pijn... op zo een moment geven ze denk ik een epidurale. hier bestaat dat dus niet. Tot nu toe zijn de bevallingen die ik gezien heb goed verlopen, het kindje is er relatief vlot uitgeraakt en de mama maakte het ook best goed. wel één kindje gezien met een 6e vinger, zo'n stompje aan de kant van de pink. ik veronderstel dat dat in europa wordt geopereerd of toch deskundig wordt verwijderd, maar hier binden ze er een koortje rond zodat het stillaan afsterft. over één kindje was ik efkes heel ongerust, het piepte zo fel, precies een astma-aanval. ik vroeg wat ze gingen doen met het kind en ze zeiden dat het wel oké komt en enkel een beetje fluimen aspireren uit het mondje. ik heb het kind erna niet meer gezien, maar ik hoop écht dat het ok is. Wat me wel enorm chockeerde is dat ze hier alles behalve steriel werken! een blaassonde wordt hier herbruikt (er is te weinig geld voor elke keer een nieuwe sonde te nemen) nadat het gewoon wordt gewassen met javel en op een stofig tafeltje wordt gelegd op een 'propere' doek. je kunt zo het stof op de sonde zien liggen.(hier is er altijd en overal veel stof, bv op de pc waar ik nu aan zit ligt er ook een dikke laag stof).dan neemt de vroudvrouw de sonde met niet steriele handschoenen is goed vast en steekt ze het erin zonder enige ontsmetting! een infuus wordt hier ook af en toe geplaatst, maar ook weer op zo'n manier dat als ik het gedaan zou hebben op mijn examen in het 2e jaar, dat ik er nooit of nooit zou doorgeraken. Ik heb dus eindelijk vanalles gezien waaraan ik kan proberen iets aan te doen.ik ga volgende week met de broer van mijn tantie (ook een vroedman) naar verschillende gezondheidscentra kijken en ook naar een goed ziekenhuisje om te zien hoe dat zun het doen. op die manier kan ik dan ideen opdoen om de kwaliteit van de zorgen toch iets naar boven te kunnen krijgen! ze staan er allensinds toch voor open heb ik de indruk! ik ben benieuwd! ik ga allensinds zeker een maand op de materniteit blijven zodat ik goed ingewerkt geraakt. de vroedvrouwen vinden het leuk dat ik veel wil leren, maar dat ik tegelijkertijd hen ook iets kan leren.zo heb ik hen bv vandaag uitgelegd hoe je op een eenvoudige manier een garot aanlegt.
Ik weet niet meer of ik het al verteld heb of niet, maar het verkeer hier is ook een allinea tekst waart: Ik fiets elke dag naar het werk ongeveer een half uurtje. eerst een stuk grote baan (=geasfalteerde weg), dan een stuk door een wijk en dan een stuk op een andere grote baan. Nu, ik doe dit al een maand bijna, en nog steeds is het elke keer opnieuw een avontuur. wat je hier soms kunt zien, hou je niet voor mogelijk. bv: een brommer met 6 schapen (die meer op westerse geiten lijken) tussen de benen van de bestuurder, een fietser met achterop een hele hoop potten, tot twee meter hoog gestapeld, een vrachtwagen die dubbel zo hoog gestapeld is, dan dat hij zelf hoog is, een kudde koeien die over de grote baan moet oversteken zodat het verkeer voor 5 minuten stilstaat, 2 brommers die op de grond liggen en de 2 bestuuders die gekwetst zijn die elkaar een hand geven, nummers uitwisselen en verder rijden, kinderen die bijna hysterisch worden als ze een blanke zien en als een gek nassara beginnen te krijsen tot we stoppen en hen een handje geven zodat ze verlegen al giechelend weglopen, families die volgens ons onder een reclamebord wonen op het straat en die elke ochtend enthousiast wuiven,een kar met daarop een geit (auto geit:2pk)die door een man werd voortgetrokken ...ik kan blijven opsommen denk ik. Wat vaststaat is, dat het verkeer hier echt anders is dan in belgie! hier rijden brommers, fietsers, auto's, vrachtwagens, ezel+kar, man+kar, schapen, koeien, kippen, ...allemaal door elkaar. fietsen is hier dan ook écht gevaarlijk! soms ben ik echt een beetje bang in het verkeer hier, maar ik heb niet echt een andere keuze. ik let wel super hard op! op de niet-geasfalteerde banen moet ik slalommen tussen de hopen afval (al dan niet aan het opbranden), de plassen afvalwater van de gezinnen, de kindjes, de dieren, de stenen en de putten. men kan dus begrijpen dat 's nachts door zo'n baan rijden niet echt een pretje is. ik vermijd het dan ook zo veel mogelijk. nog één beeld dat ik jullie wil meegeven: in de wijk waar ik elke dag doorij staat een school. naast die school ligt een afvalhoop van 2m hoog en 5m lang en 2m breed. Die afvalhoop dient voor afval op te smijten, als voederbak voor de ezel die daar in de buurt woont en voor enkele families kippen, dit is ondertussen ook een plasplaats voor de mannen en een zoekplaats naar eten voor bedelaars. nu staat er voor die enorme hoop een bordje met een teken van opgelet, spelende kinderen. hoe meer ik er voorbij rij, hoe schrijnender ik die plaats vind! écht erg, ik wil er is een foto van nemen, maar durf niet zo goed...
hey hey ! Ik ga vandaag wat schrijven over het spirituele leven hier. We komen er zo veel mee in contact, maar heb er nog nooit over geschreven dus ik dacht dat het wel is tijd wordt. Ik kom op dit thema omdat we gisteren het nationaal muzeum bezocht hebben. Dit is trouwens niet meer dan één zaal met 30 maskers is. De hoofdingang mochten we niet gebruiken omdat het de giftshop die normaal de entree is,dicht was. we moesten dus via een gat in de omheining aan de zijkant naar binnen gaan. het gaf me een zeer verlaten indruk Nu de maskers: De maskers zijn heilige totums die ze gebruiken in de wereld van het animisme.Zo zijn er maskers voor allerhande doeleinden zoals: het vragen van vruchtbaarheid voor de vrouw, het vragen van regen, vragen dat de dode naar de hemel gaat, vragen dat een pasgeborene gezond blijft, bescherming, kracht voor een oorlog te winnen enzovoort... als je bv zwanger wilt worden, dan moet je naar de 'tovernaar' gaan (die naam heb ik verzonnen, weet niet meer welk woord ze hier gebruiken), moet je je probleem voorleggen, betaal je geld en dan gaat de tovernaar een dier doden en met het bloed van dat dier wordt er dan een ritueel gehouden wanneer de tovernaar het masker draagt. Zun geloven dus écht dat dat helpt. Ik vroeg hoeveel % daar écht in gelooft en hij zei dat 30% van de bevolking puur animist was, maar dat er ook nog véél mensen zijn die in feite christen of moslim zijn, maar ook bij de speciale gelegenheden zoals een geboorte van een kind, een zware ziekte, een huwelijk, de dood,... toch naar de dorpen gaan voor de rituelen uit te voeren. Dus naar zijn schatting zou ongeveer de helft van de bevolking daarin geloven.Zoals ik in één van mijn eerste blogs geschreven heb, heb ik idd toen ook iemand tegen gekomen die me vertelde dat hij ook naar de dorpen gaat als hij écht zwaar ziek is om daar via toverdrankjes te kunnen genezen. Ik vind het echt een beangstigend idee dat er zoveel mensen daar nog in geloven. langs de andere kant begrijp ik wel dat als je geen geld hebt en je de wanhoop nabij bent dat je naar zulke tradities terug grijpt. Toen ik thuis aan tonton vroeg of er in zijn familie nog animisten waren zei hij dat hij niemand kent (animisme is uiteraard héél familiegebonden), maar dat dat écht niet goed was. daar je door bloed te offeren eigenlijk satan aanroept en dat er zo demonen in je kunt kruipen die je héél ziek, agressief en door en door slecht maken. Tonton is bezig met de opleiding voor een protestantse priester, dus hij is écht éxtreem gelovig. Alles, maar dan ook alles verklaard hij door God. bv waarom Ammerika zo'n machtige staat is: elke ochtend zeggen ze : God bless America. dus, ze vragen elke dag aan God om hen bij te staan en zijn heel gelovig, dus daarom is er geen plaats in hun lichamen voor demonen, dus vandaar dat het zo goed gaat. ander vb: waarom Israël zo sterk is en kan overleven tussen al de moslimlanden: Israël is hét uitverkorene land van God en zun zijn extreem gelovig en als ze vechten doen ze dat om hun geloof te beschermen. over de onderdrukking van palestina wou hij niet echt praten want Israel is voor hem echt een heilige plaats. Al de psychiatrische ziektes zijn volgens hem ook demonen die in het lichaam van de patient zitten. en daarom zijn er zoveel zelfmoorden in europa. een post-traumatisch syndroom verklaart hij doordat de patient door zijn trauma heel zwak is,waardoor de demonen in hem kunnen en hem ziekelijk maken. Uiteraard is dan de genezing een gebed waardoor de demonen uit het lichaam komen.Nu hij had al eerder verteld over die (wij noemen het) duiveluitdrijving en het gaat als volgt. Je moet een hand bovenop het hoofd leggen van de 'zieke' en dan een soort gebed over het vuur, de demonen en over dat die uit het lichaam moeten. dan zou de zieke een vuur voelen in zijn lichaam en dat wilt zeggen dat de demonen(onzichtbare slang) aan het opbranden zijn en dat doet enorm veel pijn zodat de zieke begint te krijsen totdat het vuur uitgedoofd is.nu natuurlijk geloofden wij daar geen snars van, Maar gisteren ochtend werden we plots wakker van een gekrijs dat door merg en been ging. we hoorden tonton roepen over le feu (het vuur) en continu sorti (verlaat). hij riep echt super hard en we hoorden richard (ons broertje) écht verschrikkelijk krijsen en wenen. wat tonton nu juist gedaan heeft, is het enkel een handoplegging of een afranseling dat weten we niet, maar we waren heel hard gechockeerd. Wanneer ik opstond zag ik richard naast tonton in de zetel zitten en was tonton nog aan het bidden en richard moest hem nazeggen... écht waar, ik dacht dat ik in een soort secte beland was. écht super vreemd. 's avonds heeft tonton ook verteld dat hij gebeden heeft voor richard en dat het énkel een handoplegging was voor de demonen eruit te krijgen.
Amai, precies een lang thema geworden, ik wou eigenlijk nog veel meer schrijven, maar ik bijna naar huis voor middageten.
Ik wil enkel nog dit kort vertellen: we zijn gisteren op stap geweest met djammie, ons buurmeisje van 25 jaar en haar broer en wat vrienden van haar. écht héél fijn geweest. wel grappig om te zien dat ze 's nachts allemaal westerse kleren zoals een jeans aanhebben terwijl ze overdag in traditionele kleurrijke kleren rondlopen die ik persoonlijk veel mooier vind. Het was ook écht fijn om te zien hoe ze hun verantwoordeijkheid opnamen. ik denk dat ze van tantie de opdracht gekregen hebben om goed op ons te letten of ze doen dat spontaan. want om het uur vroegen ze me of ik mijn gsm en mijn geld nog had, als ik naar het wc ging ging ze me achterna om daar op me te wachten. in het terugrijden werden we ook ge-escorteerd door de neef van djammie (een mega brede buitenwipper) om zeker te zijn dat alles veilig verloopt. écht héél lief van hen.
hey iedereen! ik heb net wat foto's op de blog gezet. ik wou er nog enkele van de djembé-lessen opzetten, maar die zijn per ongeluk nog niet verkleind, dus ging het niet. volgende keer dus.de djembé-lessen zijn echt super fijn en professioneel! ik leer écht veel bij omdat ik nu elke maandag en vrijdag djembéles heb.
zoals je kunt zien staan al de foto's door elkaar, maar dat maakt ni veel uit, zolang ze erop staan, is het goed voor me. we zijn in de eerste week zoals eerder gezegd naar de heilige kaaimannen geweest, ik wou met deze foto even duidelijk maken dat ik ze écht heb aangeraakt. geen paniek, het was een krokodil van meer dan 100 jaar oud en zo tam als het maar tam kan zijn. de foto met de kindjes is in een wijk in ouaga getrokken in een schooltje dat we zijn gaan bezoeken. ik had me er op een drempeltje gezet om wat met de kindjes te praten, maar was zo dom geweest mijn fototoestel in mijn hand te houden. binnnen een mum van tijd was ik omsingeld door al die kindjes en wilden ze dat ik een foto trok van hen, ze stonden zo hevig dat ik op een bepaald moment bijna in de ruimte achter het drempeltje (een soort keuken) viel. écht hillarisch. al de foto's van huisjes zijn in wijken van oauga getrokken. ik woon dus ook in zo'n wijk, maar wij hebben wel een stenen huis. de marktjes die je daar ziet is in kaya getrokken in het noorden, maar in ouaga is het wel gelijkaardig.zeker met de vliegen op het vlees. de foto met de matrassen is ons kamer nu. je ziet dus dat we echt kamperen, 2 matrassen half op elkaar, muskietennetje en wat je niet ziet zijn de valiezen. raar maar waar : voorlopig kwasie geen last van de rug gehad ondanks de slechte matrassen. tantie zei dat we zo een paar weken zullen slapen en dat we erna elks een eigen kamer krijgen. Nu denk ik niet dat dat er nog gaat van komen.heb opgevangen dat ons ouders eerst nog wat geld moeten vinden voor de bovenverdieping ook te kunnen huren. dus zo rijk zijn ze niet hoor. vandaag heb ik de eerste besneden vrouw gezien en onderzocht...ik was toch even gechoqueerd!dit terwijl de vroedvrouw daar totaal geen aandacht aangaf. Ik wil niet weten hoeveel pijn het deet voor haar om te bevallen en om de eerste keer gepentreerd te worden...
goed, het is 20 voor 6 's avonds nu en zit in het centrum van ouaga, dus ga maar snel terug naar huis voor het donker is (18.10u).
), djibril stond al buiten op me te wachten en hij zei dat hij net telefoon gehad heeft dat het verzet is naar 14u omdat de chauffeur nog ni beschikbaar was. om 14u geen busje te zien, 15u:geen busje, 16u: geen busje, uiteindelijk zijn ze om 17.30 toegekomen! écht een heel typisch tafereel hier en ik maak me er ook niet druk meer om aangezien ik het op voorhand verwachtte. Uiteindelijk zijn we om 20.00u in Leo toegekomen, had 's middags kwasie niet gegeten en ook iets te weinig gedronken, dus kwam daar toe met heel grote honger, maar geen nood ze gingen voor eten zorgen... wanneer we daar aan het wachten waren op het eten gebeurde het volgende : 
