Rouwen met kinderen
Inhoud blog
  • Lezersbrief Klasse
  • logboek
  • Bronnenlijst
  • interview Manu Keirse
  • Antwoord op leervraag 2: Wat zijn mogelijke manieren om als leerkracht om te gaan met rouwen met kinderen?

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    29-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Antwoord op leervraag 1: Welke invloed hebben gesprekken en activiteiten rond rouwen op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen?

    1.    Welke invloed hebben gesprekken en activiteiten rond rouwen op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen?

     

    ·         Hoe gaan kinderen om met verlies?

     

    Tenzij ze er voordien al mee geconfronteerd werden en/of er iets over leerden, is het pas vanaf de leeftijd van zes  jaar dat kinderen een besef krijgen van de dood zoals wij volwassenen dat ook min of meer ervaren.

    Uit het interview met Manu Keirse blijkt dat het eerste wat kinderen doen bij zo’n ingrijpende gebeurtenis: naar de volwassenen kijken.  Kinderen willen weten hoe volwassenen met de dood omgaan. Ze willen weten wat er is gebeurd.  En stellen daar vragen over.
    Wat volwassenen echter heel vaak niet weten, is dat voor kinderen de dood niet bedreigend is. Voor hen is dat vrij neutraal. Het is pas op basis van de houding van volwassenen ( volwassenen houden kinderen vaak weg van de dood) dat kinderen leren angst te hebben voor de dood. Als je als volwassene dus spontaan omgaat met de dood, gaan kinderen er ook spontaan mee omgaan. (Manu Keirse)

     

    Los daarvan reageren peuters en kleuters heel verschillend op afscheid, scheiding en verlies.  We bespreken hier kort enkele vaak voorkomende gedragingen van kleuters bij verlies op basis van de inzichten van Martial Feys.

     

    -          Emotioneel heel verschillende reacties

     

    Kleuters  kunnen zich boos voelen en/of in de steek gelaten. Ze kunnen ook heel angstig zijn en/of zich schuldig voelen.

     

    -      Magisch denken

     

    In het magische denken gaat een kind vaak denken dat hetgeen het gewenst heeft, ook effectief uitkomt. Het legt bvb een verband  tussen wat er vooraf plaatsvond tussen hem en de overledene, en hanteert deze link om zichzelf de schuld te geven voor de dood van de overledene. Een kind denkt bijvoorbeeld dat zijn opa  gestorven is omdat hij z’n opa heeft doodgewenst toen het een standje kreeg. Achteraf krijgt het kind dan spijt, omdat het denkt dat zijn opa gestorven is, net doordat hij hem dood wenste.

    Belangrijk is om te peilen naar dit soort schuldgevoelens van het kind en deze niet zomaar weg te wimpelen. Door deze schuld- en/of angstgevoelens weg te wuiven of weg te redeneren, krijgt het kind niet de kans om de pijn van het gemis te verwerken, wat hem socio-emotioneel verhindert om opnieuw warmte te ondervinden of om nieuwe relaties aan te gaan.

     

    -      Behoefte aan fysieke en psychische veiligheid

     

    Het kind stelt realistische vragen om zichzelf te beveiligen. Bijvoorbeeld: ‘wie zal nu mijn eten klaarmaken? Wie zal mij nu wassen?’ Een kind die zo’n vragen stelt, heeft dus nog geen realistische voorstelling van de dood. Zolang een kind zich geen realistische voorstelling kan maken van de dood, is het voor hem onmogelijk om echt te rouwen. Het kind schuift dan het rouwen voor zich uit tot er aan zijn behoefte aan fysieke en psychische veilgheid is voldaan.

     

    -      Het kind wil begrijpelijke, eerlijke en concrete informatie op de spontane vragen die het stelt

     

    Ook hier wil het kind veiligheid en vertrouwen. Het voelt haarfijn aan wanneer hem niet alles wordt verteld of dingen worden verzwegen, of mooigepraat.

    Durf dus ook toe te geven dat je iets niet weet en leg ook uit dat er vragen zijn waarop niet meteen pasklare antwoorden bestaan.

     

    -      Reactie van ontkenning

     

    Bij ontkenning zien we dat het kind in feite het verlies negeert. Dit geeft aan dat het kind het verlies op dat moment niet echt aankan, en wegvlucht in zijn pogingen om het verlies te ontkennen. Het schijnbaar gevoelloos blijven na de dood is vaak een reactie op het onvermogen om over het verlies te praten en dit belet meteen elke rouwverwerking.  

     

    -      Reacties van regressie

     

    Een kleuter doet als reactie op een overlijden weer ‘baby-achtig’. Het heeft moeite met dingen die het reeds beheerste, zoals voorbeeld bedplassen.  Dergelijke reacties geven aan dat het kind geen gepaste manier vindt om zijn verdriet tot uiting te brengen.

     

    ·         Het nut van gesprekken en activiteiten rond rouwen met kinderen.

     

    Als men jonge kinderen niet ondersteunt bij de confrontatie  met het verlies van een nabije persoon, kunnen ze een gebrek aan vertrouwen ontwikkelen.  Contact maken met hen, hun verdriet erkennen via gesprekken  en andere activiteiten, helpen zonder twijfel in hun sociaal-emotionele ontwikkeling.  Vaak zien we ook de volwassenen rond het kind zo bezig met hun eigen verdriet, dat ze vergeten dat ook het kind zijn eigen rouwproces heeft en beleeft.

     

    Iets wat heel (en nog te) vaak voorkomt is dat de volwassene zijn kind wil beschermen. Je wil als ouder zoveel mogelijk veiligheid bieden, maar men vertaal dit in de idee de kinderen niet onnodig te confronteren met emotionele pijn. Ze menen ze het kind te moeten sparen om zijn ontwikkeling zo vlot mogelijk te laten overlopen. De vraag is nu of we kinderen wel überhaupt kunnen beschermen, en of dit het best gebeurt door te verzwijgen?  Kinderen voelen de verandering in sfeer en stemming namelijk haarfijn aan. En de vraag is dan of we hiermee niet veeleer het vertrouwen van ons kind schaden,en dat op het onbewuste niveau.

    Het spreekt voor zich dat ook de ouders een belangrijke rol spelen in het rouwproces van kinderen. Zij worden nl als eerste voorbeeld ervaren, en beïnvloeden dus sterk  de sociaal-emotionele ontwikkeling.

    Er is een wisselwerking tussen de manier waarop de ouders omgaan met hun eigen verdriet en met de houding die zij aannemen ten opzichte van hun kinderen. Deze wisselwerking is van grote invloed op de rouwverwerking van een kind. De verwerking van het verlies wordt niet echt bevorderd met een gesloten houding waarbij je het niet bespreekt met je kind, omdat het dat nog niet zou aankunnen of omdat dat niet goed zou zijn voor hem. Met dergelijke rem verhinder je de rouwverwerking van je kind. Ook uitspraken als “Je ziet toch dat dat kind zoiets niet aankan? Laat ze het maar vlug vergeten. Dan komen ze er snel overheen.”, drijven het kind eerder in het negeren van het verdriet dan in het verwerken ervan. Bij veel ouders zien we dat het heel verleidelijk is om toe te geven aan dergelijke uitspraken, alhoewel hierdoor de kiem wordt gelegd voor latere emotionele ontwikkelingsstoornissen. (Martial Feys)

    Alles begint met de manier waarop het kind op de hoogte wordt gebracht van het overlijden. Het is namelijk belangrijk dat men aan het kind zo correct mogelijk de waarheid meedeelt. De manier waarop men vertelt wat er gebeurd is en/hoe het gebeurd is, hangt uiteraard  van de leeftijd van het kind af. Het gaat er tevens om, om  eerlijk te zijn in de mededeling zodat het vertrouwen niet onnodig geschokt wordt, want dit kan op latere leeftijd zware sporen nalaten. Zo kan er afwijkend gedrag optreden bij crisistoestanden in zijn latere levensloop. Het spreekt voor zich dat de betekenis die de confrontatie met de dood en het sterven krijgt, mee-evolueert met de ontwikkeling van het kind.

     

     

    Volgens Feys  zijn kinderen jonger dan acht jaar nog niet echt in staat om hun verdriet in woorden uit te drukken. Daarom is het als juf belangrijk is dat je niet alleen aandacht schenkt aan het verbale. Jonge kinderen gaan hun verdriet rond het verlies makkelijker, -want onbewust-,  integreren in hun spel, in tekenen, met poppen of op andere manieren.  Deze andere manieren zijn meer eigen aan hun leefwereld  om een verlies te verwerken.   

    Deze vormen kunnen dan ook erg bevrijdend werken. 
    Door aandacht te geven aan hun verdriet, leert het kind bovendien dat het verdriet mag hebben, dat het niet verkeerd is verdriet te hebben.
    Manu Keirse zegt dat gevoelens die niet geuit mogen worden,  daarom niet verdwenen zijn . Ze werken innerlijk verder en kunnen leiden tot zelfvernietigend gedrag.

    Ook lichamelijk contact kan heel veel betekenen voor een kind. Gewoon een knuffel geven kan al heel veel deugd doen.

    Gesprekken en activiteiten rond rouwen zijn daarom zeer belangrijk. Door stil te staan bij verlies en dood, door het een plek te geven,  stimuleer je niet alleen de emotionele groei bij iets wat toch wel een overweldigende gebeurtenis is, je maakt het ook mogelijk, je creëert een omgeving waarin het kind zich veilig kan voelen en met zijn verdriet mag omgaan.

    29-05-2014, 13:34 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Interview met een kleuterjuf
    In functie van mijn onderzoek heb ik een interview afgenomen van een kleuterjuf. Ik heb haar gevraagd hoe dat ze omgaat met kinderen die rouwen in de klas. Wegens privacy gebruik ik niet de volledige naam van de kleuterjuf en zal ik ook geen foto's posten van haar hoekje in de klas.

    Interview juf F.

    1.    Hoe lang staat U al in het onderwijs?

     

    32 jaar

     

    2.    Heeft U al ervaring gehad met kinderen die rouwen?

     

    Ja, het overlijden van een oma, opa, een papa, een diertje (voor een kind is dit ook heel erg).

     

    3.    Hoe voelt U zich daarbij?

     

    Ik wil er dan zijn voor dat kind. Ik wil er samen met het kind over praten, zonder het te forceren.

    Op zo’n moment komt ook mijn eigen verdriet (verlies om mijn papa en zevenjarig neefje) weer naar boven.

     

    4.    Vindt U het moeilijk om met kinderen rond rouwen te werken? Waarom niet/wel?

     

    Neen, ik vind het niet moeilijk, het is natuurlijk niet zo prettig, maar het hoort bij het leven. Je wilt in de eerste plaats je kind beschermen tegen pijn maar helaas is dit niet te voorkomen.

    Er zijn ook heel wat activiteiten methodes die je kan gebruiken om met kind rond ‘rouwen’ te werken.

     

    5.    Wat vindt U belangrijk als KO om het kind te ondersteunen in zijn rouwproces?

     

    Ik wil er zijn voor het kind. Het kind moet weten dat het met zijn verdriet terecht kan bij de juf. Ik wil warmte, geborgenheid geven, een luisterend oor zijn, begrip tonen. Het kind helpen of ondersteunen in zijn rouwproces zt soms in kleine dingen; een knipoog, schouderklopje, knuffel, een woordje, het kind steunen.

    Een goede begeleiding voor rouwende kinderen op school kan ervoor zorgen dat deze kinderen niet geïsoleerd raken.

     

    6.    Welke methodes / activeiten gebruikt U?

     

    -      Werken rond gevoelens (doos van gevoelens)

     

    Als de kinderen al op school terecht kunnen met al hun gevoelens, met hun kleine verdrietjes, dat zal er ook voor zorgen dat ze ook groot verdriet makkelijker kunnen verwerken.

     

    -      Kringgesprek of praatronde

     

    Met de kinderen een praatronde houden zodat ze hun verlies en gevoelens kunnen delen met elkaar. Bespreek ook jouw gevoelens zodat het kind voelt dat het niet alleen staat bij zijn probleem of verlies.

     

    Het kind ook eens alleen nemen, waardoor het misschien meer zijn of haar gevoelens zal durven blootleggen dan in groep.

     

    Ook al zegt het kind niets, wetende dat jij er voor hem of haar bent betekent veel. Tijdens de praatronde kunnen we een achtergrond muziekje opzetten, een kaarsje branden.

     

    -      Een stille muur of hoek voorzien van foto’s van overledenen, de kinderen kunnen daar dan naartoe gaan als ze dat wensen. Het is eigenlijk een herinneringsmuur waar dat de overledenen een plaats in de klas krijgen.

     

    -      Troostwerkjes maken (dit hebben we gedaan voor de overgrootmoeder van C., zij was bijna honderd jaar).  Dit kunstwerkje (allemaal hartjes van alle kleuters) is mee de kist in gegaan. Wij hebben hiervoor heel veel dankbaarheid gehad.

    Er wordt dus met de hele klas een groepswerk gemaakt als geschenk om het rouwende kind te troosten. Bijvoorbeeld: een grote kaart vol kusjes, handen, hartjes en een mooi tekstje erbij.

     

    -      Werken met verhalen

     

    Je hebt bijvoorbeeld het verhaal van ‘Kikker en het vogeltje’ (Max Velthuys). Dit verhaal gaat over de dood van een vogel en hoe de andere dieren hier mee omgaan.

    Een ander voorbeeld is ‘Lieve Oma Pluis’ (Dick Bruna) gaat over Nijntje zijn oma die is doodgegaan. Iedereen, ook Nijntje, neemt afscheid. Nijntje doet dit op haar eigen manier. Ze maakt van het graf van Oma een tuintje met mooie plantjes omdat Oma graag plantjes zag.

     

    -      Tekening maken

     

    De kleuters drukken herinneringen en gevoelens uit in een tekening.

     

    -      Meebrengen van voorwerpen van de overledene. Aan de hand van de meegebrachte voorwerpen kan  de kleuter iets vertellen over de overledene. Dit helpt om de kleuters die weinig zeggen, te stimuleren om iets te vertellen. Ook de stillere kleuters komen aan bod.

     

    -      Werken met poppen en knuffels

     

    De kinderen kunnen zich gemakkelijk uitdrukken via knuffels/poppen. De kleuters kunnen zelf een knuffel meebrengen. Dit geeft een veilig gevoel.

     

     

    7.       Spreekt U alleen met kinderen over rouwen en dood als er iemand in de klas zoiets meemaakt? Of is dit een jaarlijks terugkerend onderwerp?

     

    Dit komt jaarlijks terug, vooral rond Allerheiligen. Hier praten we over de overleden persoon, het kerkhof. Wat is dat? Wat gebeurt daar? We brengen ook een bezoek aan het graf.

     

    Andere mogelijke thema’s zijn “Afscheid van een lievelingsdier”, als een kind bijvoorbeeld een diertje heeft dat is overleden. Dit is ook belangrijk voor een kind. Ze ervaren het besef dat dieren ook dood kunnen gaan. Een ander thema is “ jong en oud”. Het gaat hierover over oud worden en sterven, maar jonge kindjes kunnen ook sterven. Het is niet de bedoeling dat je ze bang maakt, maar j emoet ook wel eerlijk zijn. Vaak haal ik hier het ongeluk van mijn zevenjarig neefje aan.

    In het thema vaderdag, kan het wel eens aan bod komen dat er wordt gesproken over de papa van de juf die is overleden.

    In het thema verkeer kan je het hebben over een ongelijk. Ook hier komt het ongelijk van mijn neefje naar boven.

    10-05-2014, 08:50 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    16-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verplichte literatuur: Obama en geloof: kort samengevat + eigen visie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






     
    Het christendom volgens Obama.


    Obama spreekt in zijn speech over hoe hij de politiek tegenover zijn geloof ziet.

     

    Hij vindt dat we de kracht die het geloof geeft aan mensen onderschatten. Er moet volgens hem een debat komen om te bespreken hoe we het geloof kunnen verzoenen met de pluralistische samenleving. We zijn niet langer alleen een Christelijke staat. Er zijn ook andere religies aanwezig zoals Islam, Jodendom, Hindoeïsme, Boeddhisme en niet-gelovigen.

    Democatie eist - volgens Obama - dat de religieus gemotiveerden hun zorgen vertalen in het universele in plaats van in religieus specifieke waarden. Hij bedoelt hiermee dat hun voorstellen een goed argument moeten bevatten en voor rede vatbaar zijn. Obama haalt als abortus als voorbeeld aan om te illustreren wat hij hiermee bedoeld. Hij zegt dat hij om zijn eigen religieuze redenen en achtergrond tegen abortus kan zijn. Als hij echter wil dat er een wet wordt opgesteld om deze praktijk te verbieden, dan moet hij een argument kunnen voorleggen die toegankelijk is voor alle mensen. Dus zowel voor Christenen, als voor mensen met een ander geloof, als voor niet-gelovigen.

     

    Politiek hangt af van onze mogelijkheid tot het overtuigen van elkaar. Het gaat om compromissen, de kunst van wat mogelijk is. En op een fundamenteel level, laat religie compromissen niet toe. Dat is de kunst van het onmogelijke. Hij illustreert dit met het verhaal van Abraham en Isaac.

    Hij zegt dat we dus wel nog wat werk te doen hebben maar hij gelooft dat miljoenen van de gelovige Amerikanen willen dat dit gebeurt. Hoe religieus de mensen zijn of niet zijn, mensen zijn het moe om geloof gebruikt te zien worden als middel van aanval. Ze willen niet dat geloof kleineert of verdeelt. Want uiteindelijk is dat niet hoe ze denken over geloof in hun eigen levens.


     

    Eigen visie:


    Ik vind het belangrijk dat men in de politiek niet alleen kijkt naar zijn eigen religieuze achtergrond en geloof als men bijvoorbeeld een wetsvoorstel indient, net zoals Obama ook in zijn speech aanhaalt. We leven in een multiculturele en pluralistische samenleving waarin dat we rekening met elkaar moeten houden.  

     

    16-04-2014, 14:45 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verplichte literatuur: Standpunten politieke partijen over levensbeschouwelijke vakken: kort samengevat + eigen visie

             Groen

      

    Groen streeft naar een pluralistische maatschappij, een multiculturele samenleving waar dialoog en ontmoeting centraal staan. In die zin erkent Groen het belang van het naast elkaar bestaan van verschillende geloofsovertuigingen. Deze houding willen ze ook doortrekken naar het onderwijs.  Volgens Groen is de school een plaats waar ontmoeting en dialoog in de dagelijkse werking plaatsvinden en waar ouders het recht hebben om hun kinderen, via de schoolkeuze, waarden mee te geven. Kinderen verdienen daarom de erkenning van hun levensbeschouwing zonder dat ze deze zo nodig moeten verdedigen.

    Vele jongeren zijn op zoek naar hun eigen identiteit, hun eigen plaats in de maatschappij. Aan de hand van levensbeschouwelijke vakken op school kan men die jongeren in dat zoeken ontwikkelingskansen bieden.  Dit moet echter een keuze blijven. Leerlingen kunnen m.a.w. niet verplicht worden deze vakken te volgen.

    Groen vindt dus dat levensbeschouwelijke vakken niet verplicht moeten worden. Eerder kunnen ze aangevraagd worden, als een optie. Toch kiest Groen ook een overkoepelend eenheidsvak voor iedereen: ‘Burgerschap, filosofie en levensbeschouwing’.

                Belgische Alliantie 

      

    Volgens de Belgische Alliantie is het aanbieden van levensbeschouwelijk onderwijs essentieel, zeker in onze hedendaagse competitiegerichte maatschappij waarbij jongeren met vele verleidingen en keuzes geconfronteerd worden.  De Belgische Alliantie wil de nadruk leggen op ‘wie kan ik zijn?’ in plaats van ‘wat moet ik hebben?’.

    Volgens de Belgische alliante zijn de godsdienstlessen verplicht indien men kiest voor Katholiek onderwijs. Het officieel onderwijs kan kiezen tussen het aanbieden van godsdienst of zedenleer. 




          Open VLD

     

    Levensbeschouwelijk onderwijs in zijn breedste vorm (lees: gemoderniseerd) als wezenlijk onderdeel van het onderwijs.  De levensbeschouwelijke vakken zouden mee moeten evolueren met de maatschappelijke ontwikkelingen, zodat deze te allen tijde betekenisvol blijven voor de jongeren.

     


           Sp.a     


      

    Sp.a maakt een onderscheid tussen onderwijs ‘over’ een godsdienst/ levensbeschouwing en onderwijs ‘in’ een bepaalde godsdienst of levensbeschouwing.

    Sp.a vindt dat we in onze multiculturele maatschappij best wel op de hoogte moeten zijn van de verschillende levensbeschouwingen of culturen.  Over welke levensbeschouwingen best aan bod komen in het onderwijs, neemt men als criterium de mate van aanwezigheid van deze levensbeschouwingen in ons land. Zo zijn de basiskenmerken van de Islam en het rooms- katholicisme (en in mindere mate het anglicanisme en protestantisme) best wel gekend , net zoals een basiskennis over de oorsprong en de kern van de vrijzinnigheid aangewezen zijn.

    Sp.a meent dat één leerkracht de verschillende levensbeschouwingen vergelijkend moet aanbieden.  Leerlingen moeten dus niet opgedeeld worden in verschillende groepen, naargelang hun levensbeschouwing. 

    Daarnaast krijgen de ouders de vrije keuze om hun kinderen les te laten volgen IN een bepaalde levensbeschouwing, waarvan de inhoud wordt vastgesteld door de betreffende achterliggende (deel)gemeenschap.

    Men zou wel overkoepelende leerdoelen kunnen vastleggen die voor de verschillende levensbeschouwingen gemeenschappelijk zijn, bijvoorbeeld: ‘respect voor diversiteit en verdraagzaamheid’.




           CD&V



    CD&V vindt onderwijs zeer belangrijk in de vorming van jonge mensen. Volgens hen spelen levensbeschouwelijke vakken daarbij een cruciale rol, want zij bieden ons handvaten om te leren relativeren, verwonderen, waarderen, becommentariëren en bekritiseren.

    Het levensbeschouwelijk onderricht  moet volgens CD&V ingevuld en gegeven worden vanuit en binnen de specifieke context van het onderwijscentrum (bvb in casu het katholiek onderwijs). De overheid dient zich niet te mengen in de invulling ervan.    



          Vlaams Belang



    Het Vlaams belang zegt dat er niet geraakt mag worden aan de vrijheid van de scholen om zelf te beslissen welke inhoud zij aanbieden bij de lessen levensbeschouwing.  Volgens hen tast het voorstel van Karel de Gucht deze vrijheid aan. Zij gaan hier niet mee akkoord. Daarbij komt dat Vlaams belang vindt dat er in de meeste scholen tijdens de lessen godsdienst al aandacht wordt gegeven aan andere levensbeschouwingen en de vergelijking van verschillende levensbeschouwingen.   



          N-VA    


    Volgens de N-VA moet men niets veranderen aan het huidige systeem. Zij vinden dat de overheid zich niet moet mengen in de opvoeding van kinderen. De ouders kiezen zelf de school waarvan het pedagogische project het beste bij hen aansluit.



          LDD     


    Scholen en schoolgemeenschappen dienen volledig vrij te kiezen of zij levensbeschouwelijke en religieuze vakken aanbieden, welke zij willen aanbieden en op welke wijze

     

        Eigen visie:



    Persoonlijk ben ik van mening dat men levensbeschouwelijke vakken moet verplichten voor de leerlingen aangezien ik het belangrijk vind dat onze kinderen bepaalde algemene waarden (zoals bijvoorbeeld respect voor een andere cultuur, verdraagzaamheid, respect voor de natuur,…) meekrijgen, en ook dat ze leren nadenken over hoe deze waarden beleefd worden en terugkomen in de verschillende culturen en religies.

    Het levensbeschouwelijke gaat op deze manier  een basis vormen die de verschillende religies en culturen met elkaar verbindt. De nadruk leggen op wat ons verbindt veeleer dan op wat ons scheidt, is heel belangrijk volgens mij voor het multiculturele samenleven. 

    Wat moet nu zo’n levensbeschouwelijk vak inhouden?
    Hier vind ik dat de overheid in dialoog met het betreffende onderwijsnet (bijvoorbeeld het katholiek onderwijs) best samen overkoepelende doelstellingen (zoals bijvoorbeeld het bepalen van algemene waarden zoals verdraagzaamheid) vastlegt die aan bod moeten komen tijdens deze levensbeschouwelijke vakken.
    De manier waarop deze doelstellingen dan verder aan bod komen, kan voor mij dan door de school zelf bepaald worden.

    Zo behouden we een overzicht en een algemene sturing op het globale niveau, maar geven we tegelijkertijd ruimte en flexibiliteit voor een concrete invulling op het lokale niveau.

     

     

     

     

     

    12-04-2014, 16:38 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leervragen
    Mijn leervragen zijn:

    1. Welke invloed hebben gesprekken en activiteiten rond rouwen op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen

    2. Wat zijn mogelijke manieren om als leerkracht om te gaan met rouwen met kinderen?



    07-04-2014, 00:00 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    03-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eigen mening over 'rouwen met kinderen'
    Zelf weet ik nog niet zoveel over dit onderwerp. Ik heb zelf  nog niemand verloren die me heel dierbaar was.
    Anderzijds vind ik het belangrijk dat je als persoon en als kleuterjuf aandacht besteedt aan kinderen die worden geconfronteerd met het verlies van iemand of iets. Daarnaast wil ik graag dat de kleuters in mijn klas zich goed voelen, zich welkom voelen, zeker als ze te maken krijgen met een verlies. Door met hen te praten over hun verdriet, hen de tijd te geven hun verdriet te verwerken en hun emotionele beleving een plaats te geven, hoop ik dat de kleuters zich goed voelen, mij gaan vertrouwen en dat ze leren om met anderen over hun gevoelens te spreken.

    Ik denk dat vele kleuterjuffen niet goed weten hoe dat ze met het rouwen van kinderen moeten omgaan. Misschien menen vele juffen dat kinderen daar nog niet mee bezig zijn. In onze cultuur hebben we ook de neiging om verdriet dood te zwijgen. Mensen met verdriet gaan we ontlopen - in plaat van te ondersteunen - omdat velen zich hierbij onwennig voelen. (Uit: Keirse, M. (2005-2006) Het vertrouwen dat tranen worden gedroogd, niet voor altijd, maar altijd weer. Kleuters & Ik. jrg 22 (nr 3). p 5 - p 11)  

    Een andere reden kan zijn dat er mensen zijn - net zoals ik- die zelf nog nooit een groot verlies  hebben ervaren en hierdoor niet goed weten hoe dat men dan in de klas moet omgaan met kinderen die dat wel meemaken.

    Met dit onderzoek hoop ik ideeën te verkrijgen over hoe men met rouwen en verdriet in de kleuterklas kan omgaan, om zo mezelf, en eventuele andere kleuterjuffen te inspireren.  Ik ben ook geïnteresseerd om te weten hoe men rouwt in andere culturen en of je dit kan verwerken in je eigen kleuterklas om de kleuters bij het rouwproces te helpen.

    03-04-2014, 12:13 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stap 1: Startartikel en motivering keuze

    Motivering onderwerp:

    Ik heb als onderwerp 'Rouwen met kinderen' gekozen omdat ik het een zeer interessant en toch ook wel belangrijk onderwerp vindt. Ik vind het belangrijk dat je als kleuterjuf stil staat bij de emoties en gevoelens van kinderen, niet alleen bij positieve ervaringen maar ook bij negatieve ervaringen. Als kleuterjuf kan je de kinderen helpen om met hun emoties en gevoelens een plaats te geven en / of te verwerken. 
     
    Startartikel:

    Ik heb een interessant artikel uit het tijdschrift 'Kleuters en ik' gevonden dat gaat over rouwen met kinderen.  Het artikel is geschreven door Manu Keirse, hoofddocent aan de faculteit geneeskunde aan de KULeuven. Hij is door zijn doctoraat studie gespecialiseerd in rouwverwerking. Het artikel vertelt zeer uitgebreid over hoe dat we in onze maatschappij omgaan met rouwen bij kinderen. Verder vertelt het artikel over hoe dat kleuters met rouwen omgaan en het verlies van een persoon verwerken.

    Bron: Keirse, M. (2005-2006) Het vertrouwen dat tranen worden gedroogd, niet voor altijd, maar altijd weer. Kleuters & Ik. jrg 22 (nr 3). p 5 - p 11

    25-03-2014, 19:45 geschreven door Elisabeth  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://www.bloggen.be/rouwen_met_kinderen_rzl

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://www.bloggen.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    Bloggen.be-team

    03-03-2014, 22:57 geschreven door  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)
    Archief per week
  • 26/05-01/06 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 03/03-09/03 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs