Fragmenten uit de geschiedenis van de Gentse politie.
16-03-2011
Freddy Carlier, een Gentse âChefâ
Freddy Carlier, een Gentse Chef
In september
2008 nam Freddy Carlier officieel afscheid als zonechef te Gent. Hij had de
pensioengerechtigde leeftijd van 60 jaar bereikt en ruimde plaats voor een
opvolger.
Wie was die
man die zo een voortreffelijke carrière opbouwde in een periode waarin de
politie een ware omwenteling doormaakte?
Freddy was
geboren te Gent op 23 januari 1948. Hij behaalde het diploma lager middelbaar
in 1963 en het getuigschrift hoger middelbaar, richting economische
wetenschappen in 1967 aan de rijkslagere normaalschool in de
K.L.Ledeganckstraat, evenals het bekwaamheidsdiploma dat toegang verleent tot
het hoger onderwijs.
Hiermee stond hij klaar voor het beroepsleven.
Hij trad in 1969 in het huwelijk en datzelfde jaar, op
1 september, nam hij dienst bij de politie.
Blijkbaar kreeg de lust om te studeren hem hier
opnieuw te pakken. Hij volgde met goed gevolg de cursussen tot het behalen van
het brevet van politiecommissaris, ingericht door de provincie Oost Vlaanderen.
Op 28.6.1972 werd dat brevet hem toegekend. Vanaf dit ogenblik liet de drang om
meer te weten en te kunnen hem niet meer los en zou hem in de ban houden tot
aan zijn opruststelling. Tijdens zijn loopbaan heeft hij talloze cursussen,
studiedagen en colloquia gevolgd en spreekbeurten bijgewoond. Dikwijls trad hij
ook zelf op als gastspreker.
Het was de korpsleiding niet ontgaan dat Freddy een
waardevol element was in het politiekorps. Op 1.7.1972 werd hij aangesteld als
wijkrechercheur op de wijk Gent Zuid en op 1 maart 1973 trad hij toe tot de
stedelijke recherche. Tegen september van dat jaar was hij er medeoprichter van
de drugsbrigade.
Zijn voortdurende inspanningen waren naast zijn
oversten ook het stadsbestuur opgevallen en op 1 oktober 1980 werd hij benoemd
tot adjunct-politiecommissaris.
Veel lezers geloven ongetwijfeld dat het nu wel genoeg
was geweest. Niets is minder waar.
Freddy bleef zich verdiepen in alles wat het beroep van politieman op een hoger
niveau kon tillen en had zich intussen laten inschrijven aan de Gentse
universiteit. Hij behaalde er met onderscheiding het diploma van licentiaat in
de criminologie op 25.6.1982.
Binnen het korps werd hij aangesteld als diensthoofd
van het G.I.C.(Gerechtelijk informatie centrum) en op 1.12.90 bevorderd tot de
graad van Adjunct Commissaris Inspecteur. Met deze graad werd hij op 18 juli
1991 aangesteld als directeur van het OPAC (Oost-Vlaamse Politieacademie). Het
daaropvolgende jaar werd hij tenslotte benoemd tot politiecommissaris.
Gedurende de daaropvolgende vijf jaar, waarin hij naast de functie van
directeur ook zelf als docent optrad, leidde hij het OPAC. In 1996 werd hij
teruggeroepen naar het hoofdbureau om er als waarnemend hoofdpolitiecommissaris
op te treden. In maart van het volgende jaar werd hij definitief als
hoofdcommissaris aangesteld.
Nog éénmaal zou Freddy Carlier de eed afleggen:
Ingevolge de politiehervormingen werd de functie van
zonechef in het leven geroepen. Hij bleek de aangewezen persoon te zijn om deze
plaats te bekleden. Op 3.10.2001 legde hij in die hoedanigheid de
Grondwettelijke eed af.
Wanneer wij de loopbaan van deze man overschouwen
kunnen wij weinig meer dan eerbiedig zwijgen. Het zal wel allemaal niet zo
eenvoudig geweest zijn als het lijkt bij het neerschrijven. En het zullen
beslist niet allemaal echte vrienden geweest zijn met wie hij moest omgaan.
Maar één zaak staat als een paal boven water: Freddy heeft nooit het contact
met zijn achterban verloren. En hij heeft een onmiskenbare stempel gedrukt op
het Gentse politiekorps zoals het thans reilt en zeilt.
Wij wensen hem langs deze weg het volle genot van zijn opruststelling
toe. Voor een héél lange periode, samen met zijn echtgenote in La douce France
Flikkendag 2006.Freddy als gids voor Yves Leterme en volksvertegenwoordiger Van Parijs.
Te gast op het provinciebestuur poseren de echte en de Flikken-hoofdcommissaris Jo De Meyerre.
De "Crew" van Flikken, in gezelschap van Burgemeester Beke, Provinciegouverneur Denys en
Freddy Carlier.
Met een tevreden blik luisterend. ZIJN korps was immers schitterend op het voorplan getreden.
Bij iedere gelegenheid waar de omstandigheden het toelieten betrok hij zijn echtgenote in het succes dat hem te beurt viel......
......Dat was ook het geval ter gelegenheid van het officieel afscheid in 2008 op de Kouter.
Hier en aldus zette Freddy Carlier een punt achter zijn carrière.Tijd voor hobby's en genieten nu.
Maar na een dergelijke loopbaan zal het hem waarschijnlijk wel niet lukken om de politie volledig uit zijn geest te bannen. Waarom zou hij ook ? Er blijven immers enkel maar herinneringen om fier over te zijn.
Sommige politiemensen blijven langer in de herinnering
van hun collegas leven dan anderen. Dat is niet noodzakelijk omdat zij meer
verdienste gehad hebben, maar dikwijls omwille van hun manier van optreden,
omdat zij in staat waren de vrolijke noot te bespelen, of omdat zij gewoon een
eigen wijze hadden om zich te laten opmerken. Dees was de ruwe bolster met
het gouden hart, maar hij ging vooral de geschiedenis in omwille van één
gevleugelde uitspraak :
Toen hij reeds de dagelijkse leiding van de
politiegarage als opdracht gekregen had
speelde zich op zekere dag een meningsverschil af met een personeelslid
dat blijkbaar in de fout gegaan was. Deze wilde zijn verdediging aangaan en
opperde: Jamoar ja, inspecteur, k peizegde kik da .. Hij kon zijn zin
niet afmaken omdat hij door Dees onderbroken werd met de woorden: Peize,
peize, ge moet gij nie peize, WIJ zijn hier veur te peize. En hij klopte zich
op de borst.
Ik heb de scène honderdmaal horen vertellen maar niet
zelf meegemaakt. Maar nog steeds kan ik een lach niet bedwingen als ik mij deze
dialoog inbeeld. Ik vermoed dat veel oudgedienden in hetzelfde geval zijn.
Waaraan ge maar ziet dat er veel mogelijkheden zijn om langer in de herinnering
voort te leven.
Een gelukkig toeval speelde mij een reeks fotos in de
hand, waarvan wij er hierbij enkele publiceren.
Desiré Van
Puymbroeck toen hij in 1952 toetrad tot het Gentse politiekorps. En bij zijn benoeming tot inspecteur. (rechts)
Op patrouille in de
wijk Meulestede.
Als motard.
Zo herinneren wij
ons Dees het best. In werkkledij als toezichter in de politiegarage, hier in
het gezelschap van een ander figuur uit het korps, Roger Vercammen.
Bij zijn
opruststelling werd hem door het personeel van de garage een verassingfeestje
aangeboden. Iedereen had gezorgd voor een cadeautje.
Boven rechts : In gezelschap van André Steens. Onder rechts : Met hoofdinspecteur Raoul Onghena.
Met Paul Zwaenepoel.
De dienstchef logistiek PC.André Sorgeloose hield een kleine afscheidsrede.
En " Dees" kon zich verheugen in een waardig afscheid.
5 juni 1968 was een zwarte dag voor de familie Sturtewagen,
het Gentse politiekorps, en de Belgische wielerbond. Een krantenbericht van de
volgende dag maakt ons een en ander duidelijk.
Woensdagvoormiddag omstreeks 9 uur voelde adjunct-politiecommissaris
Julien Sturtewagen zich onwel op het bestendig politiebureau, en vroeg aan een
collega om zijn wagen voor te brengen om naar een dokter te rijden. Plots zeeg
hij ineen aan zijn bureau en bleef op slag dood. Een hartaderbreuk had hem op
51-jarige leeftijd getroffen.
De heer Julien Sturtewagen was een voorbeeldig
politieofficier die bekend stond om zijn eenvoudige en joviale omgang met
iedereen. Hij trad in 1941 als politieagent in dienst te Gent en in 1949 werd
hij tot adjunct-politiecommissaris benoemd In de bijna 20 jaren was de heer
Sturtewagen een figuur geworden bij de politie en dan vooral bij grote
manifestaties. In de sportwereld is hij zeker geen onbekende. Zelf heeft hij aan talrijke proeven op
toeristisch gebied deelgenomen, zelfs met zijn oudste zonen, want hij telt 5
kinderen.
Hij was afgevaardigde voor Oost Vlaanderen van de
Belgische Wielrijdersbond, voorzitter van de Wieler- en toeristenbond der
Gentse politie, nationaal voorzitter van het Komitee van bekwaamheidsproeven
voor jonge fietsers en nationaal secretaris van de Cyclobalkommissie
Zijn familie zal aan hem veel verliezen, maar de
wielersport en vooral de toeristische wielersport niet minder.
Aan de achtbare familie bieden wij ons christelijk
rouwbeklag aan.
De dood van Julien Sturtewagen werd door zijn kollegas en
ondergeschikten, door zijn vrienden en kennissen en door al wie van ver of
nabij met hem te maken had op ongeloof
onthaald. Een sportman die steeds bereid gevonden werd om het beste van zijn
kunnen te geven kon niet zomaar in één klap van het toneel verdwenen zijn. Maar
de werkelijkheid verdrong dat ongeloof.
Zijn nagedachtenis bleef evenwel verder bestaan in de Gentse
Politie Wieler- en Toeristenclub waarvan hij de medeoprichter en eerste voorzitter
was en bij de Belgische Wielrijdersbond, afdeling Oost Vlaanderen, waar vandaag
de dag nog steeds de trofee Julien Sturtewagen wordt uitgereikt aan de
wielerclub met het grootste aantal Provinciale Laureaten.
Klaar voor de start van één van de vele toeristische ritten waaraan hij deelnam.
Foto uit 1947 van de jonge agent J.Sturtewagen.
Klaar voor de begeleiding van één van de vele wielerwedstrijden.
(Foto rond 1955)
Het Krantenbericht.
Aan het sterfhuis.
De begrafenisstoet, voorafgegaan door kollegas en personeel van het bestendig bureau.
Een grafrede werd uitgesproken door hoofdcommissaris Roman Dhondt.
1974 - I.P.A.Oost Vlaanderen viert feest te Sint-Amandsberg.
1974 - I.P.A.Oost Vlaanderen viert feest
te Sint-Amandsberg.
Het
is alweer meer dan 35 jaar geleden dat een aantal buitenlandse politiebeambten
op uitnodiging van I.P.A Oost Vlaanderen hun opwachting kwamen maken te
Sint-Amandsberg. De inwoners van de gemeente trokken grote ogen open toen zij
moesten vaststellen dat het verkeer aan de voornaamste kruispunten geregeld
werd door afwisselend Engelse, Duitse, Franse, Italiaanse en Nederlandse
politiemannen. En de begijntjes die toen nog het Begijnhof bewoonden wisten
niet waar ze het hadden toen een ware stoet in vreemde uniformen gehuld
mansvolk hun rustige stede kortstondig kwam bevolken.
De
inrichters van deze internationale meeting kregen de volle medewerking van het
gemeentebestuur en konden achteraf terugblikken op een zeer geslaagd feest dat
weerklank vond tot ver buiten het werkgebied van de afdeling Oost-Vlaanderen
van de InternationalPoliceAssociation. De hiernavolgende
fotos zijn dan ook souvenirs van een hoogdag voor de vereniging en degenen die
er het beste van hun kunnen voor gaven om het geheel te doen slagen.
De autobestuurders waren eerder verrast toen zij plots voor een Italiaanse
verkeersagent stonden in het centrum van Sint Amandsberg.....
Die enkele tellen later werd afgelost door zijn kollega uit San Marino.
Onder het waakzaam oog van inspecteur Dauwe neemt de Parijse "Flic" het hier over van een Duitse "Boule".
Ook een authentieke Britse "Bobby" kwam aan bod.
Heel wat van die vrienden hebben intussen het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Zo ook de parijzenaar Guy Fouquet.
Het spreekt vanzelf dat onze eigen Rijkswacht niet op het appel ontbrak.
Uit Duitsland was zowel de Grenzschutzpolizei als de Landespolizei sterk vertegenwoordigd.
Verzameling voor bezoek aan het Begijnhof. Naast het vaandel staat de voorzitter van I.P.A. Oost Vlaanderen, Remi De Mey (+). Uiterst rechts de politiebrigadiers van Sint Amandsberg, Albert de Waele (+) en Jozef De Graeve (+)
Wachtend op het sein om het Begijnhof te veroveren.Groot Brittanië, San Marino en
Luxemburg (Onderaan)
Op het avondfeest ontmoetten naamgenoten van toch verschillende nationaliteiten elkaar.
In casu : Schepen Jacques Plateau(+) van Sint Amandsberg en Bernard Plateau (+) van Parijs.
Burgemeester Monsart bij het uitwisselen van souvenirs met de Parijse delegatie.
Wij herkennen ook de IPA-bestuursleden Aimé De Mol, Remi De Mey(+) en Roger Bauwens(+). voor de Franse delegatie Claude Paris, Bernard Plateau(+) en Guy Fouquet(+)
Naast het nagenoeg voltallig schepencollege en de leden van het feestcomitee der gemeente was er heel wat volk komen opdagen voor het avondfeest.
Geen enkele deelnemer keerde naar zijn land terug zonder een gepaste herinnering aan de gemeente waar hij gedurende een paar dagen eregast was.
Op het einde van
de 19°eeuw werd in Gent, zoals trouwens ook in Brussel de helm ingevoerd.
De helm was min of meer gestoeld op het Engels bobby-model maar met een
helmversiering in de vorm van een naar boven uitstekende, spits
toelopende pin. Al spoedig
had de volksmond een treffende benaming gevonden. In Brussel werden de dragers
van de helm Ajuinen genoemd en in Gent waren het Pinnen. Nu is het zo dat
de politieagenten in die tijd veelal arme drommels waren. Zeker de nachtwakers
die in Gent toen nog een heel apart statuut genoten, oefenden hun politiedienst
dikwijls slechts als bijberoep uit. Zij hielden noodgedwongen de knip op de
beurs en in het Gents sprak men al gauw van Een gierige Pinne als men iemand
bedoelde die nauwgezet met zijn karig loon omging.
Pinne rond 1900. Het gaat hier om een brigadier, te herkennen
aan de volle zilveren band rond de helm en aan het kraagborduursel. Deze
kraagversierselen leiden dikwijls tot de verkeerde veronderstelling dat de
dragers ervan officieren waren. Mis hoor! Als ze naast de lauwertak op de kraag
ook nog een dienstnummer dragen dan mag men met zekerheid zeggen dat het om een
brigadier gaat.
Links:Voor feestelijke
gelegenhedenwerd de helmpin
afgeschroefden vervangendoor een zwart- witte vederbos.
Rechts:Brigadier
Rowan.Bemerk ookhier het zilverborduursel
op de kraag en zijn
dienstnummer13
De pinhelm.
In 1912 ging te Gent een
historische ommegang door.
Het ganse politiekorps was zowat gemobiliseerd ter begeleiding van de stoet.
Uiteraard was dit een enige gelegenheid om op zijn paasbest de opdracht te
vervullen. Op de hierbijgaande reeks prentkaarten kan men de zwart-witte
vederbossen als het ware zien wapperen.
Na de eerste wereldoorlog verdween de
Pinne uit het straatbeeld. De bevolking had zulke onzalige herinneringen aan
pinhelmen dat alleen al het zien ervan afkeer opwekte.
De nog voorradige helmen werden ontdaan van het nu gehate
helmsieraad en wit geschilderd. Zij deden korte tijd dienst voor de agenten
belast met verkeersregeling en diegenen die zich per motorfiets verplaatsten.
