Terug van even weg geweest…

We zaten aan de nachttrein van Da Nang naar Nah Trang zeker?Dat verliep vrij vlot,de ‘soft sleepers’ waren volzet en dus hadden we een hard sleeper en dat kon je wel letterlijk nemen,een plank,een dekentje om op en eentje om onder te liggen en dat was het dan.En dan hadden we echt nog veel geluk dat de andere 4 bedjes in ons compartimentje van 1,5 op 2 op  2 niet bezet waren,want het was met zen 2 al krap.Ondanks het zware geschommel en gesjokkel kon ik toch wat slapen,maar tegen de morgend voelde ik me erg misselijk.Ik dacht dat het gewoon aan de lange trip op de trein lag,maar even later werd duidelijk dat ik weer opnieuw serieuze diarree had,fuck!

We vonden een mooi hotelletje in het midden van het centrum van Nah Trang,ik legde me op het bed…en kwam  er niet meer af de volgende 48 uur,tenzij om naar het toilet te gaan om te k*tsen  of te sch**ten,ik voelde me echt kut en voelde de energie letterlijk uit m’n lijf stromen.

Vandaag dan terug iets kleins kunnen eten deze morgend,maar na een korte wandeling (ik heb er nog niet veel van gezien hier,maar het is hier echt prachtig,indrukwekkend mooie stranden,hoge golven,propere omgeving en de in mist gehulde bergen op de achtergrond) waarbij ik voelde dat ik echt wel heel slap was en het niet vanzelf zou beteren toch maar beslist om naar de dokter te gaan.

Ik vroeg naar een engels sprekende dokter in de buurt en liet me er afzetten voor wat ik dacht een snel routine-onderzoekje.Ik kon vrij snel de dokter zien,die stelde voor een bloed-en stoelgangstaal te nemen dat ter plekke op een half uur tijd zou worden geanaliseerd om uit te maken welke antibiotica ik nodig had,want hij zei dat het 90% zeker om een parasiet of een bacterie zou gaan,opgelopen,zoals verwacht,door besmet voedsel.Ik vond het prima,ik zag mezelf een uurtje later weer buiten wandelen met een doosje antibiotica en ju!

Niet dus.Er volgden een paar baxters,poedertjes en pilletjes en bovendien kon ik vanonder alleen produceren wat ik er vanboven de afgelopen dagen had in gestopt,lucht.Uiteindelijk lag was ik van 1 tot 9 in het ziekenhuisje.De dokter zag ik enkel 5 min bij het arriveren en verder alleen verpleegstertjes die me vanalles opvoederden en af en toe eens kwamen kijken hoe het met me ging.Engels spreken konden ze niet,maar vriendelijk waren ze wel.Ze vroegen me of ik honger had en hoewel ik zei van niet brachten ze me toch een grote kom verse noedelsoep met koriander,uitgebakken look,pijpajuin,kip en iets wat leek op gekookte zeepaardjes.De zeepaardjes liet ik liggen,maar de rest at ik,hoewel het me ook niet direct een darmsparend maalijdje leek,maar op in de hoop dat ik eindelijk een staaltje stoelgang zou kunnen produceren.Dat laatste lukte me uiteindelijk ook en een half uurtje later kreeg ik mijn eerste pilletje antibiotica.Ik dacht dat ik nu eindeijk ging kunnen vertrekken,maar toen de verpleger de 2^e baxter verwijderde en de naald nog liet zitten vroeg ik wat het probleem was.Hij maakte me duidelijk dat ik moest blijven en dat de behandeling de volgende dag zou worden verder gezet.Ik had het nu echt wel gehad,vroeg om de dokter te zien,maar die was,zoals verwacht,natuurlijk al naar huis.Ik stond erop van in het hotel te gaan slapen en na het betalen van 2.000.000 VD (zo’n 100 dollar) ‘deposit’ mocht ik beschikken.De naald zit nog in mijn arm voor morgen verdere baxters…al hoop ik van niet…

19-01-2014 om 16:05 geschreven door RieX  

16-01-2014 om 10:49 geschreven door RieX  

Na een mindere nacht vertrokken we gisterenmorgend met een minivan richting de grens met Vietnam.De bus werd weer flink overladen,op een gegeven moment zaten we vooraan weer met 6 man en een hoop bagage op 3 zetels.Maar we hadden ons eraan verwacht deze keer en het was ook minder ver.Bovendien hadden we een hele fatsoenlijke rustige chauffeur.We hadden weer wat bij,niet te doen,het dak lag vol met hoouten werkstukken,zakken cement,…en we moesten ook nog op een plek of 5 een krant gaan leveren voor we aan de grens waren,allemaal normaal hier.

De grens passeren ging vlot,we moesten wel op 3 plaatsen ons paspoort (grondig) laten controleren,maar voor de rest geen rare dingen deze keer.Geen verdachte loopjongetjes en geen smeergeld betalen deze.We stapten terug op de bus en reden nog een 70 km tot in Pleiku.Onderweg werd direct duidelijk dat we in een ander,beter ontwikkeld en welvarender land waren.Fatsoenlijke wegen,stenen huizen,tuintjes die waren aangelegd en een pak properder overal dan in Cambodja,een verademing!We werden in Pleiku aan de bushalte gedropt en boekten er direct een ticket voor de nachtbus naar Da Nang een stad waar veel te zien was volgens de reisgids.We hadden de vorige dagen een beetje gespeculeerd of we richting noorden of zuiden zouden trekken en hadden beslist van in Da Nang te starten en zo naar beneden te werken.Ik had wel al eens iets gezegd over het eventuele mindere weer richting het noorden,maar in de gids stond 25 graden in deze periode en dus waagden we het erop (zonder eerst online het actuele weerbericht een keer te raadplegen spijtig genoeg… ;-) )

Onze bus vertrok pas om 7u ’s avonds en dus wandelden we richting het centrum van Pleiku om iets te eten en te drinken,want het was pas een uur of 12.Onderweg heel veel kledingwinkels gepasseerd en bovendien leek alles echt van goeie kwaliteit,ook een heel verschil met Cambodja.Echt veel om dingen om te eten waren er niet en dus zetten we ons in een lokaal eetstalletje en lieten maar wat aanrukken.Uiteindelijk heel lekker en uitgebreid gegeten en elk 2 pintjes gedronken voor een totale rekening van 8 euro,geen geld.Ik zit momenteel trouwens aan een budjet van 700 euro op 21 dagen wat goed meevalt,zeker gezien de afstanden die we al hebben afgelegd en de duurdere hotels die ik met Kookai koos.

Na het eten hebben we ons aan een rond punt in de zon gezet (in de zon was het nog heel warm,maar toch al een pak frisser dan in Ban Lung),de lokale bieren getest en wat naar het voorbijrijdende drukke verkeer gekeken,de moeite wat iedereen hier mee sleurt,zowel met de scooter als met de auto!We hadden nog een hele leuke namiddag!

Toen we rond 6u terug in het station waren was het al erg fris.Ik vroeg den huitere of we misschien toch niet beter de bus richting Na Trang (naar het zuiden) zouden nemen,want Da Nang was nog eens een kilometer of 4-500 meer naar het noorden en dus ongetwijfeld nog kouder.Internet had ik niet om even het weerbericht ter plaatse te checken en dus waagden we het er toch maar op.Om 7u op de bus gestapt en onze plaats ingenomen.Die bleek voor mij veel te klein om comfortabel te kunnen liggen,laat staan slapen.Om half 8 vertrok de bus en aangezien ze niet vol zat vroeg ik of ik eventueel helemaal achteraan mocht gaan liggen,waar de plaatsen veel ruimer waren en dat mocht gelukkig.Toch sliep ik heel weinig,het was een hele slechte weg en de bus stopte vaak erg hevig,dus ik was niet echt uitgerust deze morgend toen we arriveerden.Den Huitere heeft geslapen zo lang de bus reed,ik was er jaloers op.

Het weer hier in Da Nang is dus spijtig genoeg echt niet goed.Daarstraks regende het en ook de volgende dagen ziet het er hier niet zo goed uit.Redelijk lullig en vooral ook heel dom van ons om het niet eerst te checken,maar het is nu zo.Omdat we geen van beiden zin hebben om hier te blijven bij dit slechte weer,ondanks de vele dingen die er te beleven zijn,hebben we voor vanavond dan maar ineens de nachttrein geregeld naar Na Thrang,terug naar het zuiden dus,op zoek naar warmer weer.Al een geluk dat dat hier allemaal niet zo veel kost.Ik hoop dat ik wat beter kan slapen dan vorige nacht,want ik heb me vandaag niet zo super gevoeld.De Trein vertrekt straks om kwart na 10 en morgenvroeg rond een uur of 7 zijn we dan normaal in Na Thrang.

Grtz

Aja,facebook heb ik hier niet,heb het nog niet nagevraagd,maar vermoed dat het geblokkeerd wordt door de overheid!

16-01-2014 om 10:38 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:51 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:49 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:45 geschreven door RieX  

Gisterenmorgend werden we opgepikt aan ons hotelletje en naar het busstation gebracht waar er een minibus op ons stond te wachten.Het was weer een wrak van een buske,normaal was het een zonder zetels,maar ze hadden er zelf een aantal dwarsbalken in gelast en wat zetels van ver op gesmeten.De plaatsen waren veel te krap voor mijn lange benen en zeker voor mijn scheve linkse knotsknie,maar goed,we moesten het ermee doen.Onze voeten konden ook niet op de grond steunen,want onder de zetels was alles al vogestouwd met grote zakken mango’s,rugzakken,etenswaren en andere spullen.

Nadat we waren vertrokken aan het busstation en al een keer of 10 waren gestopt voor vanalles en nog wat (volk oppikken,nog wat goederen oppikken,gewoon ff stoppen om een vers mangoke van de bomen te plukken en op zijn gemakske te schillen) begon de shauffeur weer te rijden als een gek,niet normaal.Na anderhalf u denk ik dat we ongeveer 30 van de dik 200km hadden afgelegd met al dat stoppen en zat er ondertussen 19 ! man op het busje.Toen hij opnieuw ergens stopte en er terug iemand opstapte riep ik hem toe dat het wel stilaan genoeg was zeker,hij gebaarde van 4 (stak vier vingers omhoog),nog 4 dus!En inderdaad er stapten achteraf nog 3 of 4 mensen bij in,de laatste 2 moesten langs het achterste zijruitje in de bus kruipen om nog aan boord te geraken,ongelofelijk!Uiteindelijk zaten we met 23 of 24 volwassen mensen  in het busje en lag er in de bus op de grond nog een paar honderd kilo bagage en zakken met mango’s.Achter op het busje hing ook nog eens een kilo of 3-400 aan mango’s en andere rommel denk ik,nooit gezien!

De rit ging bovendien over een hele slechte,vaak ovderharde  weg de eerste 100 km en dus gingen we niet echt goed vooruit ondanks de wilde rijstijl van onze chauffeur.Bij de tussenstop buiten een steen opgeraapt om die stiekem tussen het scharnier van de zetel voor mij te steken zodat de rugleuning niet zo ver meer achteruit kon en vanaf dan zat ik een klein beetje beter.De mensen voor mij niet,maar ze wisten niet waarom ;-)Op 60 km van waar we moesten zijn vielen we in panne.Stoppen,de mannen effe geprutst aan de motor en verder.5 minuten later hetzelfde probleem.Weer stoppen en toen haalden ze een grote volledig verhakkelde aandrijfriem onder de motor van de bus uit.Gedaan met rijden dachten wij,maar nee,een mannetje begon te knutselen met een stoffen lint en ijzerdraad een een kwartiertje later reden we weer en haalden we onze eindbestemming (de dag ervoor trouwens nog ene een dichting voor een cilinder zien maken uit een gewone kartonnen verpakking).Uiteindelijk van 8 tot 3 in de bus gezeten en in die omstandigheden was dat echt wel lang.

We lieten een tuktukschauffeur ons afzetten aan een hotel aan een meer checkten in,huurden een brommer en reden nog even naar een ander meer en naar het centrum.Het meer was niks speciaals en het centrum was vuil en smerig,ik kreeg er weer een’ Indie-gevoel’ van.

Gisterenavond nog een tijdje gebabbeld met een frans meisje en een Ier die alletwee alleen rond trokken voor een aantal maanden en dan op tijd gaan slapen.

Vandaag gaan we nog een rit doen met de scooters naar een aantal watervallen in de buurt en dan reizen we morgen door naar Vietnam,terug richting de zee,de streek van Da Nang,waar hopelijk wat meer te beleven valt.

Cambodja was niet wat we ervan verwachtten,ook niet wat de natuur betreft,gisteren nog met een gast gesproken die net 3 dagen rond had getrokken met een gids en hoewel hij heel enthousiast was had hij toch geen noemenswaardige dieren gezien.Bovendien is er enorm veel woud gekapt hier de laatste jaren en zie je kilometers en kilometers plantages van rubber,suikerriet,mais,cocos,…allemaal ten koste van het oorspronkelijke woud en de dieren die er in leefden.Belangrijkste wat ik onthoud is dat het weer maar eens duidelijk werd dat waar massa’s mensen zijn of geweest zijn er ook massa’s afval en een spoor van vernieling achterblijft….de mens,het wreedste en hebzuchtigste beest op aarde…

Ondertussen is het al 3u na de middag en zijn we met de scooter al naar 3 watervallen geweest en het was echt wel de moeite!2 van de drie waren echt  indrukwekkend,zelfs nu tijdens het droge seizoen.Wat vooral super was was dat we overal alleen waren,geen andere toeristen.De wegen erheen waren ook leuk,stoffige oranje zandpaden door de plantages en langs kleine barakkendorpjes van de mensen die er werken.Echt mooi.En weer enorm enthousiaste kinderen die zwaaiden en riepen.We crossten tussendoor nog eens een pad in,gewoon voor de fun,douchten onder een grote waterval het stof van ons af en reden dan terug naar ons guesthouse voor een maaltijd en een siesta.Sewes gaan we nog een derde waterval bezoeken en we regelden ook al een minivan (ik heb er al bang voor) naar vietnam voor morgenvroeg 7u.

Grtz

14-01-2014 om 09:40 geschreven door RieX  

%%%FOTO9%%%

12-01-2014 om 16:45 geschreven door RieX  

Gisteren ’s morgends nog naar de central market geweest in Pnom Penh en dan de bus genomen in de richting van Kompong Cham, een dorpje 150km meer naar het noorden aan de oevers van de mekong.Franky wilde er dus vogelspinnen gaan eten en we wilden ook een tijdelijke bamboebrug over de Mekong naar een eilandje in de rivier gaan bekijken en testen.De busrit was weer de moeite,weg de mooie comfortabele thaise minivans en de fatsoenlijke wegen,een aftandse grote bus en knettergekke chauffeur is dus echt wel de standaard hier.In Thailand rijden ze al stevig door,maar hier gaan ze toch nog een stapje verder.Gaas planché en gewoon van links naar rechts alles proberen voorbij te zwalpen.Ik had het gevoel dat we op de beringzee zaten op een schip van de krabvissers van  ‘deadliest catch’  in een storm van 10 beaufort.Elke keer na een put in de weg veerde de bus zo’n keer of 6-7 op en neer vooraan en na een inhaalmanoevre,al dan niet in de bocht,veerde de vering volledig dicht bij het (vaak noodzakelijk snel omdat er een tegenligger aan kwam)  terug invoegen.

Bij de stopplaats na een uur of 2 was er een marktje en daar lagen Franky zijn geroosterde vogelspinnen  al!Hij een gekocht natuurlijk en met poten en al opgefret op de bus,’t is een beest dieje kerel.Het was beter dan de kakkerlak in Samet,maar hij zou nu niet direct ergens nen halve kilo gemarineerde tarantula’s bestellen zei hij.Ik heb er een filmpje van,ik probeer het straks ergens te uploaden en de link toe te voegen.

Na de tussenstop reden we over de brug over de Mekong (de enige op Cambodjaans grondgebied en ook begrijpelijk,want de Mekong is echt een indrukwekkende brede rivier!) en zagen we ook het eilandje in de Mekong passeren.En we bleven maar dingen zien passeren…Bij een stop in Kompon Cham ging ik vragen of we niet moesten afstappen,maar de chauffeur gebaarde van nee en dus bleven we maar zitten.Er is een dorp Kompon Cham,maar dat ligt in de provincie met dezelfde naam en die was een pak groter en dus lieten we hem maar rijden,mijne maat had z’n vogelspin gehad,dus het kon geen kwaad dat we een stuk in de richting van onze volgende bestemming,Kratie,zouden stranden.We leken in de goede richting te rijden/varen.Het werd ondertussen donker en onze rit eindigde uiteindelijk na 6,5 u ipv na 3-4 u ergens op een groezelig avondmarktje in een verlaten vuil dorpje,Snoul denk ik dat het noemde.Een stuk uit de richting,maar na wat navragen toch ‘slechts’ 85 km van Kratie.Hotelletje gezocht en gevonden dankzij zeer behulpzame locals,ze zijn echt wel vriendelijk en behulpzaam hier,ook al spreken ze geen woord engels, alles afgekapt,douchen en bed in.Aja,wel nog in hotel nagevraagd of we vandaag direct naar Kratie konden doorreizen en ze zeiden dat ze het gingen regelen,we moesten zien dat we om 7u aan de receptie waren.

Deze morgend om half 7 waren we al klaar en stonden er al 2 mannetjes met een scooter ons op te wachten om ons naar de busstop 500m verder te brengen,overbodig,maar toch vriendelijk.Aan de busstop was het blijkbaar zondagmarkt.Nooit gezien,vuil,zelfs den huitere durfde er niks te eten zei hij,dus dat zegt genoeg.Vlees hing er in de volle zon zonder enige vorm van koeling,zelfs geen ijs ofz.Afval overal,stof van voorbijrijdende auto’s en scooters,de moeite!We wandelden er even rond,namen een paar foto’s en stapten dan in ‘de bus’,een open afgeleefde pick-up/songthaew.Hij zou volgens de chauffeur om 7u vertrekken.Toen wij dachten dat hij vol zat stapten er nog zo’n tiental mensen bij op,werden er nog een bus gas,een zak of 20 goederen van de markt en een jerrykan of 7 benzine bij op gezet en gebonden en gingen we van start.Zelfde verhaal,gas open en ogen dicht.We zaten uiteindelijk  met 21 volwassenen,2 baby’s,een peutertje en een massa bagage aan boord,maar de chauffeur,weer een jong kereltje van een jaar of 18, zag er geen graten in,rijden maar!Onderweg nog de lokale boswachter opgepikt die een varkenskop in een zak bij zich had,nog eens vrij hevig moeten stoppen omdat de vrachtwagen voor ons een klapband kreeg,maar verder geen problemen gehad. J

Na 2u waren we in Kratie,stapten af, wandelden het dorpje in en vonden direct een aangenaam guesthouse waar we een kamer regelden voor 2,5 dollar per man en een fiets voor 1 dollar.We aten iets (ik voelde me trouwens terug prima vandaag!) en trokken op dolfijnen’jacht’ langs de oevers van de Mekong die hier vlak naast onze deur passeert.De rit naar de plaats waar je de boot kan nemen om korter bij te komen was prachtig,een kleine 20km genieten,weg drukte,zalig warm en toch nog een beetje wind,overal vrolijke kindjes die enthousiast naar ons riepen en wuifden en een prachtige omgeving.We parkeerden onze fietsen en kregen een mannetje met ons mee dat ons mee de Mekong op nam op zijn bootje.Hij nam echt zijn tijd om ons de kans te geven de dolfijnen een aantal keren te kunnen zien en fotograferen (als was dat niet simpel),echt een super ervaring,ik denk dat we in totaal toch een keer of 15 een of meerdere dolfijnen zagen en hoorden komen ademen.Wetende dat er hier in dit stuk van de Mekong nog maar zo’n 65 tal Irriwady’s zitten en dat dat toch de grootste groep ter wereld nog maar is voelde het toch wel als een enorm voorrecht om ze te mogen zien.Hopelijk mogen ze er nog lang zijn en breidt de populatie zich terug wat uit,maar ik vrees ervoor.Volgens mij is het hier binnen een paar jaar ook ‘om zeep’ als de drukte hier toeneemt.Ik vrees dat de locale ngo’s het hier ondanks hun goede bedoelingen niet kleinschalig zullen kunnen/willen houden.Cambodjanen lijken we me wat dat betreft (nog) veel gevoeliger voor de lokroep van de dollars dan vb de Thai.Thai lijken me meer trots,meer cultuur,meer normen en waarden te hebben waar ze trouw aan (trachten te) blijven dan de cambodjanen,maar het kan maar een idee zijn…

Na de dolfijnen fietsten we met een heel goed gevoel de 20km terug naar onze kamer,alletwee,dit was ons meer waard dan een ’ontmoeting’ met de tempels van Angkor,die staan er binnen 100 jaar nog wel,de dolfijnen waarschijnlijk spijtig genoeg niet…

Verder liet ik me hier zonet in al mijn enthousiasme nog een ‘coupe holiday’ aanmeten (alles 3mm,zowel kop als baard J ) en kijk ik alweer uit naar morgen,om 8u richting Ban Lung!

Grtz

PS : initiatie tarantula-eten staat op facebook op mijn profiel.

12-01-2014 om 12:42 geschreven door RieX  

12-01-2014 om 12:38 geschreven door RieX  

Gisteren (eergisteren ondertussen al,want ik ben gisteren gestopt met typen wegens te moe,geen fut)  opgestaan en al vrij snel bleek dat ik niet op mijn plooi was,een spurtje naar het toilet bevestigde dat.Nog even mee op t strand gezeten,waar de Huitere ondertussen helemaal onder handen werd gepakt door een paar strandjuttertjes.Ze konden er iets van daar ze,alles was ‘fol flie’ en voor je het wist waren ze iets aan’t doen,uw handen,uw voeten,ontharen,noem maar op.Den huitere liet het zich allemaal welgevallen,voetjes gedaan,handjes gedaan,haar uit de oren getrokken (met zo’n touwtje,was toch niet zo meegevallen precies),kortom een volledig onderhoud gehad.

Maar ik voelde me hoe langer hoe slechter en ging nog voor de middag terug naar de kamer en zou er niet meer uitkomen.Een wandelingke of 20-30 richting de pot,verder ben ik niet meer geraakt.Ik had koude rillingen en voelde me echt belabberd.Ik stuurde mijne maat naar de apotheker om immodium,maar hij kwam terug met de cambodjaanse variant,maar dat maakte me weinig uit,als het maar zou helpen.Het hielp tegen de diarree,maar ik kreeg er wel serieuze krampen van.De nacht overleefd,maar we moesten vandaag (gisteren dus) de bus nemen naar de hoofdstad Pnom Penh,zo’n 6u rijden en daar had ik nog wel bang van.Ik had speciaal een zetel vlak bij het toilet besteld,maar die kreeg ik niet,….want er was geen toilet op de bus.Nog maar een paar pilletjes dus en het slot erop vanachter. J

De chauffeur was een echte gek,hij reed meer op het linker als op het rechter rijvak (ze rijden terug rechts hier in tegenstelling tot in Thailand waar ze links rijden)  toeterde onophoudelijk op alles wat bewoog en reed zo hard als hij kon met zijn afgebrakte bus terwijl het gejengel van zijn favoriete khmermuziek volop door de boxen galmde,de moeite.

Het eerste stuk van de rit ging over het platteland en was knap,mooie landschappen, heel dun bevolkt gebied.Plots ging de asfaltbaan over in een stoffige zandweg en stond er de ene fabriek tegen de andere,Honda,Crown,Suzuki,Angkor…het werd er plots ook heel druk en enorm vuil,afval,niet te doen,echt de buitenwijken van de stad en duidelijk een hele arme arbeidersbuurt,we keken onze ogen uit,naar al die mensen die zich een leven probeerden bij mekaar te scharrelen tussen de vuiligheid.Dit had ik in Thailand nooit gezien,dit had ik gewoon nog nooit gezien,tenzij in reportages op tv over Indie ofz.

De stad zelf was terug properder en deed een beetje denken aan Chiang Mai in Thailand.Wel meer bedelaars en echte armen die op straat leven.Een jonge moeder met 2 kinderen van een jaar of 5 op blote voeten,een grote kar voort duwend met recycleerbaar afval in,rijke zakenmensen die uitgebreid zitten te tafelen in de shique zaken aan de oever van de Tonle Sap rivier terwijl naast de tafel iemand op de grond ligt die misschien al dagen niet meer heeft gegeten,…echte grootstadtaferelen,heel confronterend.

Zelf hielden we het bij een bezoek aan de avondmarkt en een colatje op een terras.Geen van beiden beviel me echt,mijn systeem was duidelijk nog niet terug zoals het hoorde.

We hebben ondertussen besloten dat we een aantal dingen links gaan laten liggen hier in het drukke deel van Cambodja en dat we richting het ongereptere noordoosten door gaan reizen.Geen tempels van Angkor,geen Tonle Sap meer, geen bezoek aan het genocidemuseum Tuol Sleng (school die tijdens de oorlog werd omgevormd tot beruchte gevangenis waar zowat 16.000 mensen gevangen werden genomen en niet meer dan 10 het overleefden)  en geen killing fields van Choeung Ek (massagraven) dus.Spijtig,want zeker allemaal de moeite,maar we snakken allebei naar een beetje meer natuur,een beetje minder drukte en een beetje minder vuiligheid en lawaai.Daarom reizen we sewes al door naar Kompong Cham,dat is zo’n 3-4 uur met de bus,de Mekong volgend richting het noorden.In Kompong Cham bevindt zich de enige brug over de Mekong op Cambodjaans grondgebied en dit punt wordt aanzien als de scheiding tussen het toeristische en het (nog) authentieke deel van Cambodja.Wat mijne maat ook vooral interesseerde over de streek was dat je er (in Skuon) knapperige met knoflook geroerbakte tarantulas kon eten,10 stuks voor 1,4 euro.Daar gaan we dus straks al eens proberen te geraken.Volgende etappe zou dan Kratie worden zo’n 130km meer naar het noorden,daar gaan we de ernstig bedreigde Irrawaddydolfijn proberen te spotten op de mekong.

Grtz

11-01-2014 om 05:53 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:57 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:48 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:42 geschreven door RieX  

Na een hele slechte nacht (lawaai,airco die niet werkte,verhuis van kamer en gewoon niet in slaap geraken) kwam een tuktuk ons deze morgend oppikken aan het hotel om ons naar de opstapplaats van de grote bus te brengen.De rit duurde uiteindelijk 4u30 en we reden over een halfaangelegde asfaltbaan door het platteland van Cambodja.Mooie streek,rustig,echt dun bevolkt en duidelijk veel armer dan wat je in Thailand gewend bent te zien.In de bus een beetje in de reisgids gelezen en tussendoor een beetje voorgelezen voor mijne reisgezel,die zelf niet zo’n lezer is.Soms kreeg ik geen reactie,dus dan zal het ofwel heel saai geweest zijn ofwel sliep hij nog maar eens voor de verandering.Hij had ook niet zo goed geslapen ’s nachts zei hij,hij heeft aan 95 decibel gesnurkt van 20u tot 7u ’s morgends…J

Cambodja is een land in volle ontwikkeling na de jarenlange (meer dan 30 jaar) wrede oorlogen.Het geweld van toen (explodeerde in ’69,wat echt nog wel niet zo lang geleden is) heeft nog steeds een enorme fysieke en mentale impact op de huidige generatie.Nog elke dag raken mensen zwaar gewond door clusterbommen en landmijnen uit de oorlog.Van de meer dan 285 miljoen ! clusterbommen die werden gedropt is nog steeds meer dan 30% verborgen en intact.Er werden in totaal ook meer dan 8 miljoen landmijnen gelegd,waarvan er tot op vandaag nog steeds 4 tot 6 miljoen niet zijn ontploft of gelocaliseerd.Nog elke dag worden dus mensen zwaar verminkt door dergelijke bommen tijdens het werk op het land.Ik las ergens dat 1 op 280 cambodjanen een amputatie onderging als gevolg van landmijnen en clusterbommen. De wreedheden tijdens de oorlog hebben er ook voor gezorgd dat (officieel) 30 tot 80% van de huidige bevolking zou lijden aan PTSS (posttraumatisch stress syndroom).Toch zijn er maar 32 psychiaters en 8 psychiatrische specialisten voor een bevolking van dik 13 miljoen… straffe cijfers toch…Ook nog dit,de gemiddelde leeftijd in Cambodja is slechts 22 jaar omdat er veel jongeren en nog een deel ouderen zijn,maar bijna geen mensen  van middelbare leeftijd.Velen stierven tijdens de genocide of stierven in de jaren daarna van armoede…

Vandaag werden we bij het uitstappen van de bus direct geconfronteerd met het feit dat iedereen zijn graantje wil meepikken van het opkomende toerisme hier.Een stuk of 30-40 tuktukchauffeurs verdrongen mekaar om ons naar het centrum te kunnen brengen.Eenmaal aan het strand  merkten we direct een aantal verminkte bedelende mensen op.Een man kroop verder op zijn in vuilniszakken verpakte ‘stompjes’ van benen.Op alle gebied kwamen  mensen hun diensten aanbieden,massage,make-up,voetverzorging,etenswaren,…noem maar op.Toch gebeurt alles op een (schijnbaar) vrolijke speelse manier,ze  lachen en ‘zwanzen’ en worden niet boos als je niks koopt.Toch heb ik hier voorlopig nog een pak minder vertrouwen in de mensen dan in Thailand.Ze lijken me iets te vriendelijk en vlot.Wat ook opvalt is dat iedereen veel beter engels spreekt dan in Thailand,hier in Shihanoukville in ieder geval.

We hebben ons hier een kamer geregeld,groot,2 tweepersoonsbedden,airco en ventilator voor 9 euro per man per nacht en gingen zonet de buurt al even verkennen.Het lijkt een typische toeristenbuurt in volle ontwikkeling,net zoals de reisgids aangaf.We dronken een paar pintjes en aten iets in de zaak van een engelsman.Er was een soort van reisagentschapje in de zaak en ik informeerde al een keer naar een verplaatsing naar Siem Raep,de uitvalsbasis om de tempels van Angkor te bezoeken.Ik las dat je met de boot vanuit Pnom Penh over de rivier de Tonle Sap naar Siem Raep zou kunnen reizen,maar het meisje achter de balie wist er niks van zei ze.De bus naar Pnom Penh kostte 6 euro,geen geld voor een trip van 6 uur,dus misschien dat we daar al mee beginnen overmorgen,maar we blijven nu normaal 2 dagen hier in Shihanoukville.

Aja,ik merkte op dat er in de zaak van de engelsman 6 jongeren aan het werk waren,of toch verondersteld waren dat te doen,terwijl het er helemaal niet druk of groot was ofz.Ik vroeg het meisje achter de balie van het reisagentschapje wat zo iemand verdiende die tewerkgesteld was in een eet-en drinkzaakje.3 dollar per dag was haar antwoord…begrijpelijk dat de mensen een beetje opdringeriger zijn hier…   

Onze Frans ligt ondertussen al weer effe in zijn laadstationnetje hier naast mij.Er zijn maar 2 standen aan die gast,slapen of volle gaas,iets anders kent hij niet,deze morgend was hij exact 5 minuten nadat hij wakker werd gepakt,gezakt en gewassen  de kamer uit! ;-)

Grtz! J

08-01-2014 om 11:49 geschreven door RieX  

Gisteren gaan snorkelen bij 4 eilandjes in de buurt van Samet.Om half 11 pikte ze ons 2 op met de speedboot voor ons hotel en werden we aan een pier ergens gedropt waar we even later op een andere boot stapten.Het snorkelen zelf viel wat tegen,alleen op de laatste stop was het een beetje de moeite,vrij veel vissen,maar wel allemaal kleintjes.Ik had op hotel wat brood mee gepakt en kon ze dus onder water voederen zodat ze uit je hand kwamen eten met tientallen tegeljik.Het waren dan wel geen haaien,maar goed,toch een leuke geslaagde dag,mooie strandjes,zalig warm helder zeewater.

Om een uur of 5 waren we terug op ons hotel en na een goeie douche reden we met onze scooter naar het centrum om iets te eten en te drinken.Ik stond net aan de automaat om geld af te halen toen ik iemand ‘hey Kookai!’ hoorde roepen.Bleken Michel en Franky al gearriveerd te zijn op Samet.Ze  waren met de taxi van de luchthaven gekomen en hadden nog net de laatste boot kunnen nemen.Ze werden ook wel een beetje geript met hun ticket,ze kochten het in een van de zaakjes vlakbij de pier en betaalden 300 bath per man terwijl wij maar 50 bath betaalden.Maar ze waren er nog geraakt,dat was het belangrijkste.Ook heel toevallig dat we ze net tegen het lijf liepen in de drukte.We regelden snel een kamertje voor de mannen en gingen dan iets drinken en eten op het strand.Voor de zoveelste keer kei lekker gegeten en nadien nog een klein feestje gebouwd in een van de strandtentjes,de sfeer zat er goed in,maar we gingen toch op tijd naar huis.

Deze morgend dan eerst Michel zijn bagage gaan halen in het hotel waar de mannen sliepen en naar ons hotel verhuisd en dan Michel zelf gaan halen met de scooter.Op ons hotel proberen uit te leggen dat ik vertrok en er de volgende dagen een andere man bij Kookai in bed sliep.Het duurde effe vooraleer ze het begrepen,maar uiteindelijk was het geen probleem.Afscheid genomen van ons Kookaitje en dan nog maar eens terug gescooterd richting centrum.Scooter ingeleverd,naar hotel van Franky gewandeld en samen naar de pier gewandeld.Mijn ontbijtbonnetje van de Lima Coco had ik aan Michel gegeven omdat ik nog niet echt met dat whaawgevoel in mijn buik zat na de pintjes van de avond voordien en Michel er ongetwijfeld meer van zou kunnen genieten als ik. J

Om 10u vertrok onze boot,een half uurtje later stonden we terug op het vasteland,zonder te betalen deze keer,het mag eens meezitten ook!Op de pier een beetje rondgevraagd naar een bus richting Cambodja,maar die bleken reeds vertrokken.Tot in Trat konden we nog wel geraken,wat al een heel stuk in de goeie richting was.We betaalden 7,5 euro per man.2u later in Trat gearriveerd,daar weer een beetje rondgevraagd en begonnen aan een prijs van 10 euro om uiteindelijk,dankzij een zwitser die ik aansprak op straat en die er blijkbaar al 25 jaar woonde,op het grote busstation te belanden na een stevige wandeling bij 35 graden waar we direct konden instappen en vertrekken in een minivan voor 2,5 euro per man tot in Hat Lek,de grens met Cambodja,weer een meevaller!Anderhalf uur later kwamen we aan bij de grenspost.Ik las er in de reisgids weinig goeds over,zwendel,oplichting,diefstal,opdringerigheid,…dat beloofde.

We werden bij het uitstappen ook direct aangeklampt door een aantal mannen die we probeerden te negeren en we stapten recht naar het officiele kantoortje.Nu veel officieel was er niet aan,er hing een hoop volk rond die helemaal geen uniform of officiele kledij droeg,maar die toch schenen aanvaard te worden als echte medewerkers van de grenspost.Heel verwarrend voor ons,we moesten onze reispassen tonen en onmiddellijk verdween een van die loopjongetjes ermee .We moesten ook nog 20 bath betalen,waarvoor weet ik niet.Ondertussen hielden een paar andere mannetjes ons aan de praat,need food,need cigarettes,need water,…vrij opdringerig en moeilijk om in te schatten wat de mannetjes nu net wilden van ons.Ik hield in ieder geval mijn bagage goed in t oog.Dan moesten we voor een tafeltje komen staan en hielden ze een soort van scannertje met een blauw lampje naar je hoofd gericht,pure kwakzalverij volgens mij.Dan nog vingerafdrukken inscannen,zowel van de linkerhand als van de rechterhand,een paar papiertjes tekenen en we mochten door.Den Huitere dacht zonder visum te mogen passeren (ik had via internet al een visum geregeld,hij nog niet),maar dat bleek dan toch niet te lukken.Hij moest zo’n 25 euro betalen,maar het geraakte geregeld en we mochten door.Aja de loopjongetjes vroegen ook nog een fooi,we gaven ze samen en euro of drie,wat ze schijnbaar te weinig vonden,maar daar trokken we ons weinig van aan.

We kropen in een taxi,samen met een hollands koppel,betaalden elk 4 euro en reden naar het centrum van Koh Kong,de dichtstbijzijnde stad aan de kust.We lieten ons afzetten aan een hotelletje,legden onze bagage op de kamer,maakten een wandelingetje en gingen iets eten.Eten was maar flauw van smaak en de service trok op niks,hopelijk dat dit een uitzondering was…Hier in Koh Kong valt niet zoveel te beleven buiten excursies naar een aantal eilandjes om te snorkelen en te duiken.Maar ik heb me voorgenomen nu echt enkel nog te gaan als ik 100 % zeker ben dat het de moeite loont.

Voor morgen hebben we dan ook al een bustrip naar Shihanoukville (weet niet of het juist geschreven is) geregeld,daar is ongetwijfeld meer te beleven,het zou een levendige kustplaats zijn en wordt ook we eens het nieuwe Samui of Phuket genoemd.De busrit duurt 4u,kostte ons 8 dollar en start om 8u morgenvroeg.Heel verwarrend hier die geldzaken,je kan in dollars betalen,maar ze geven vaak terug in Riel,de lokale munt,dus het is niet simpel om te controleren of het klopt of niet.

Ondertussen heeft mijne kamergenoot zijnen tuktuk hier al gestart op de kamer,snurken da dieje mens kan,ni te doen,gaat aanpassen zijn na zo lang bij ons vredige (in hare slaap toch ;-) Kookaike geslapen te hebben!Ik ga ze zo nog even proberen te scypen en dan ga ik ook proberen te slapen.Misschien dat er sewes nog een paar foto’s volgen en anders morgen ofz.

Onze thaise simkaarten werken hier blijkbaar niet,dus we zijn enkel te bereiken via facebook of mail (die doet het wel terug,heb ik kunnen deblokkeren).

Grtz

07-01-2014 om 15:37 geschreven door RieX  

Gisteren flink geluierd alletwee.Lang aan ’t zwembad gelegen en dan toerke met de brommer gedaan.Eilandje bleek dan toch groter als gedacht!Denk dat we een kilometer of 4 hebben gereden tot we aan’t eind van het eiland waren.De weg is echt fun met de scooter,echt thais,hier en daar stroken beton,dan weer 50 meter ‘blokskes’ (stukske ‘om eens te proberen’ ofz waarschijnlijk),een stuk alleen het linker baanvak beton en de rest zand en stenen,echt afwisselend!Ook serieuze hellingen losse zand waar we maar net op geraakten met ons Hondake,echt fun!

Aan ’t eind van de weg was een rangerstation (aangezien het hier een national parc is) en daar kon je een wandelingske maken.Dat was ook effe het plan,maar 2 hagedissen later  stond ik al terug bij t vertrek mee ons Kookaike… tis ni echt ne reptielenfan (tenzij om op te eten) om het voorzichtig uit te drukken.

Voor de rest van de dag,weer kei goe gegeten zoals altijd en overal hier en genoten van de zee,het strand en de zon.Ik heb het nog niet echt over het weer gehad bedacht ik me gisteren,maar we hebben echt al superweer gehad.De eerste dagen ’s avonds nog iets frisser,maar dat is ondertussen al lang voorbij,we hebben nu al een hele tijd 30-35 graden en ook ’s avonds is het zalig,gisteren nog tot half 10 in short en hemdje zonder mouwen buiten op het strand gegeten,kan echt ni beter!

Gisteren ook nog ff gesproken met Franky die vandaag afreist samen met Michel.De mannen gaan maandag niet meer  hier op Samet geraken met de gewone boot,want die varen maar tot een uur of 5-6.We informeerden hier al naar een prive-speedboot,dat zou wel nog gaan,maar ik denk dat ze dat niet zullen doen en dat ze gewoon aan de pier op het vasteland een hotelletje zullen boeken voor hun eerste nacht in Thailand.We hebben afgesproken dat als we ze niet horen of zien op maandag,we ze dan tussen 8 en half 9 komen afhalen op de pier.De boot kost ons toch maar een dikke euro en ik moet ook terug naar daar,want ik reis met Franky op dinsdagmorgend door naar de Cambodjaanse grens.Kookai kan dan samen met Michel de boot terug naar Samet nemen.Hun verblijf op Samet ligt al verder vast,Kookai boekte 3 extra nachten in Lima Coco waar we nu ook zitten.Blijkbaar betalen we hier echt niet te veel (30 euro per nacht per man met ontbijt),want we informeerden gisteren bij de 2 vergelijkbare hotels naast ons en daar was een ‘vanaf’ prijs van 125 euro per man!De kamers zullen ongetwijfeld nog wat ruimer zijn en het ontbijt nog wat utgebreider,but who cares,we zitten hier prima!

Momenteel liggen we hier al weer een tijdje aan het zwembad,het is een zalige,rustige ochtend,geen wolkje te bespeuren,geen wind,de zee is net een meer zo kalm,een graad of 30 al in de zon schat ik en het is nog maar 10u…

Ik zou graag nog een keer gaan snorkelen of gaan duiken hier,maar eerst eens navragen of het echt de moeite is,want die mannen doen hier altijd alsof de haaien en walvissen uit je hand gaan komen eten,maar je moet je altijd goed informeren bij objectieve mensen,want ze proberen vaak gewoon geld uit je zakken te kloppen natuurlijk.Echt stelen zie ik een thai niet snel doen,maar je halvelings iets wijs maken door flink te overdrijven en een veel te hoge prijs vragen wel,maar dan is het aan ons om af te dingen natuurlijk en dat  laten ze ook toe.Om een voorbeeld te geven,toen we in Ban Phe aankwamen stopte het taxibusje aan een soort van reiswinkeltje in de buurt van de pier.De chauffeur zei ons dat we hier een ticketje voor de overzetboot naar Samet moesten kopen,want dat dat op de pier zelf niet ging.De meesten deden dat dan ook,het ticketje kostte toch maar 200 bath,heen en terug.Wij kochten er geen en wandelden zelf de 200m naar de pier om daar hetzelfde ticket voor 100 bath te kopen.Is dat bedrog?Diefstal?Ergens wel,maar ik vind het niet zo erg,ze zijn ook nooit boos als je ze door hebt en het zelf wil uitzoeken ofz,dus geen probleem,ik hou echt van de thaise mensen,ze kunnen lachen en geven de indruk van het leven niet zo zwaar op te nemen.Genieten,samen een beetje lachen en eten  en af en toe wat werken (en dan zeker niet te hard)  om rond te komen.Ik heb nog maar zelden een thai, hard zien werken hier.Meestal staat er een massa werkvolk paraat,maar werkt maar de helft en dan nog op ’t gemakske.Uurloon zal waarschijnlijk ook wel navenant zijn.Maar wat dan toch wel in strijd is met die mentaliteit en waar je als toerist altijd baat bij hebt is dat als een thai zegt dat het in orde komt,dat ook zo is en bovendien op tijd,een uur is een uur!Langs de andere kant zou ik er dan weer geen huis door laten bouwen,want op dat gebied zijn ze dan weer heel nonchalant denk ik.Om een voorbeeld te geven,ik heb denk ik nog in vrijwel geen enkel hotelletje of kamer gelogeerd waar de kraan op de lavabo niet mee draaide als je het water open of dicht draaide.Dat is 1 vijs die goed vast moet staan,maar die meestal nogal moelijk te bereiken is en dus nogal wat moeite kost en dan doen ze dat maar niet,ze hangt er aan en ze werkt that’s it!Ook met elektriciteit,niet dat ik er zelf wat van ken,maar ik ben 100 % zeker dat 100% van de zaken hier zou worden afgekeurd door de controle van de brandveiligheid van vb Belgie.Alles hangt in ’t beste geval aan mekaar met ‘kattekoppen’ en ‘lusterklemmekes’ en vaak zelfs dat niet,gewoon aan mekaar gedraaid en wat tape er rond.En toch werkt het altijd en brandt er zelden iets af hier.

Ale kgan nog wa genieten…CU soon.

05-01-2014 om 04:54 geschreven door RieX  

04-01-2014 om 03:44 geschreven door RieX  

Het zangfestijn heeft eergisteren nog een hele tijd geduurd.Het ging  er echt over naar het einde toe,brullen,niet te doen die mannen!Slecht geslapen dus.Gisteren dan vertrokken uit Bangkok,taxibootje naar de overkant van de klong genomen,onderweg nog 3 honden tegen gekomen,al zwemmende (zal de foto erbij zetten,is wel niet zo duidelijk,maar als je goed kijkt zie je hun 3 kopkes boven water)!De mannen waren ook op stap geweest in’t centrum ofz,weet ik veel,maar ze zwommen met z’n 3 achter mekaar in het midden van de klong en die is toch een keer of 2-3 zo breed als het Albertkanaal.

Rond de middag hebben we de taxibus genomen naar Rayong vanuit het station van Bangkok en 2u30 later stonden we aan de pier in Ban Phe (gehucht van Rayong) waar de overzetboten naar Samet vertrekken.We zetten ons even in een koffiehuisje om iets te drinken en eens te kijken op internet of er nog een accommodatie naar onze zin (eigenlijk vooral naar Kookai haar zin,want ze wilde persé een zwembad en aangezien het  onze laatste dagen samen zijn,mocht zij kiezen,ook al was het wat duurder) was in Samet,want het is erg druk deze periode,zeker op het kleine eilandje.Omdat we niks vonden onder de 100 euro per nacht voor ons 2 beslisten we om een nachtje in Ban Phe te blijven,op goed geluk,want de reisgids vermeldde die plaats alleen als doorreispunt naar Samet.

We huurden een scootertje en boekten een hotelletje (met zwembad ;-) in Ban Phe zelf,vlak aan het strand.Hotelletje viel mee en het strand was ook best mooi,maar heel slecht onderhouden allemaal,veel afval,op dat gebied hebben de thai echt een hele slechte mentaliteit en dat was hier nog maar eens  duidelijk zichtbaar.Echt spijtig,want er was veel meer te maken van die plek!Ban Phe zelf stelde echt niks voor,we hebben er eens rond gescooterd,iets gegeten en gedronken (ik ben overgeschakeld op Leo,nadat de thaise mannen op het straatfeest een Chang van mij afwezen,omdat ze daar naar eigen zeggen koppijn van kregen en ik dacht ‘als die mannen daar al ziek van worden,dan is het niet meer als normaal dat ik daar heel slecht van ben’,dus vanaf toen,Leo! ;-)) en dan naar de kamer.Op de kamer alletwee heel lang gezocht naar een (geschikte) verblijfplaats op Samet.uiteindelijk een aantal opties,maar toch nog niks geboekt,we zouden gewoon naar daar varen en ter plekke iets regelen.

Zo gezegd zo gedaan,deze morgend om 9u stonden we terug op de pier van Ban Phe.Toen we een ticket voor de boot (1 euro) kochten vroeg het ‘meisje’ (het was weer een man in volle transformatie naar vrouw,maar er waren nog serieuze kosten aan ;-) aan de infostand of we al een verblijfplaats hadden en ze liet een aantal hotels zien in een map.We kenden ondertussen alle namen vanbuiten en wisten ook ongeveer de prijzen via booking.com en ander bookingsites,dus konden we goed vergelijken.Kookai koos uiteindelijk voor 3 nachten in het Lima Coco Resort,het kost hier ongeveer 30 euro per man per nacht met ontbijt,nog goed te doen dus.Bij onze aankomst op Samet inkom betaald (Samet is erkend als nationaal park en dus betaal je er inkom),ik 200 bath en Kookai 20 bath omdat ze dachten dat ze thais was.Zo gaat het hier overal,vorige week in Erawan ook,niet-thai  dan betaalde je 400,wel thai,dan slechts  20 bath!We moesten het in Belgie eens proberen…maar hier is het de normaalste zaak van de wereld,eigen volk eerst.Samet is echt heel klein,dat wist ik nog van de vorige keer,toch staan er veel 4X4 pick-up trucks te wachten om je naar je hotel te brengen,vaak slechts een paar honderd meter verder.Als je er de eerste keer komt maken ze je gegarandeerd iets wijs over de afstand naar je verblijfplaats,stap je in en betaal je 200 bath om dan 100m verder terug te moeten afstappen terwijl ze je flink uitlachen.Toch bleek ons resort nu echt wel een kilometer of 2 van de pier te zijn.Ik vroeg de prijs en het zou ongeveer 250 bath gaan kosten.Aangezien je hier op Samet maar 300 bath (7,5 euro) per dag betaalt voor een scooter kozen we voor deze optie,dan hadden we er nog 24 u lang wat aan.Alle bagage en wij 2 er op en rijden maar!Of beter gezegd kruipen,want een weg kan je het hier niet echt noemen,alles onverhard,bergop bergaf en putten in de weg als je er in valt,ze vinden je nooit meer terug .De meeste scootertjes hebben hier dan ook zware profielbanden om het terrein aan te kunnen.

We waren al om 12u op onze bestemming,nog 2u te vroeg om te kunnen inchecken en dus hebben we ons aan het zwembad gelegd en genoten,want het is hier echt prachtig!Heel rustig,mooi strand,helder zeewater,mooi zwembad,prima keuze!Kamer bleek ook mooi en proper,dus alles viel super mee.Namiddag naar de drukkere buurt gereden met de scooter om daar een beetje rond te hangen.Je hebt hier vrij sterke getijden en als het eb wordt in de late namiddag,wordt het dan vergrote strand elke dag opnieuw helemaal aangelegd en aangekleed met tafeltjes,matten,ligbedden,kaarsen,echt kei gezellig.En overal kan je eten,drinken en feesten,het verschil met het leven aan de Klong is enorm,allemaal welstellende toeristen hier die pinten drinken die een gemiddeld half dagloon van een Thai kosten schat ik.En ook wij ‘bezondigen’ ons eraan,ons geweten sussende met de gedachte  dat we op die manier bijdragen aan de groei van de economie van Thailand en onrechtstreeks een beter leven voor alle thai…;-)

Nu zijn we net terug op de kamer en zijn ons stilaan een beetje aan het voorbereiden op de komst van onze kameraden volgende maandag.Michel en Franky komen dan toe in Bangkok en proberen dan normaal nog om diezelfde dag hier op Samet te geraken.De boten vanuit Ban Phe varen echter maar tot een uur of 5-6 en dat gaan de mannen nooit halen,dus proberen we morgen een speedboot te regelen die hen nog wil gaan oppikken  rond een uur of 7-8,als de prijs meevalt tenminste,we zien wel…Michel blijft dan samen met Kookai nog een paar dagen hier op Samet en Franky en ik reizen met z’n 2 door richting Cambodja en Vietnam.Michel blijft in totaal 2 weken in Thailand en trekt rond met Kookai,die dan nadat Michel terug naar huis vliegt,nog een weekje bij haar mama in Bangkok blijft tot Franky en ik terug zijn na in totaal 3 weken Cambodja en Vietnam.

04-01-2014 om 03:38 geschreven door RieX  

01-01-2014 om 18:14 geschreven door RieX