Het zangfestijn heeft eergisteren nog een hele tijd geduurd.Het ging  er echt over naar het einde toe,brullen,niet te doen die mannen!Slecht geslapen dus.Gisteren dan vertrokken uit Bangkok,taxibootje naar de overkant van de klong genomen,onderweg nog 3 honden tegen gekomen,al zwemmende (zal de foto erbij zetten,is wel niet zo duidelijk,maar als je goed kijkt zie je hun 3 kopkes boven water)!De mannen waren ook op stap geweest in’t centrum ofz,weet ik veel,maar ze zwommen met z’n 3 achter mekaar in het midden van de klong en die is toch een keer of 2-3 zo breed als het Albertkanaal.

Rond de middag hebben we de taxibus genomen naar Rayong vanuit het station van Bangkok en 2u30 later stonden we aan de pier in Ban Phe (gehucht van Rayong) waar de overzetboten naar Samet vertrekken.We zetten ons even in een koffiehuisje om iets te drinken en eens te kijken op internet of er nog een accommodatie naar onze zin (eigenlijk vooral naar Kookai haar zin,want ze wilde persé een zwembad en aangezien het  onze laatste dagen samen zijn,mocht zij kiezen,ook al was het wat duurder) was in Samet,want het is erg druk deze periode,zeker op het kleine eilandje.Omdat we niks vonden onder de 100 euro per nacht voor ons 2 beslisten we om een nachtje in Ban Phe te blijven,op goed geluk,want de reisgids vermeldde die plaats alleen als doorreispunt naar Samet.

We huurden een scootertje en boekten een hotelletje (met zwembad ;-) in Ban Phe zelf,vlak aan het strand.Hotelletje viel mee en het strand was ook best mooi,maar heel slecht onderhouden allemaal,veel afval,op dat gebied hebben de thai echt een hele slechte mentaliteit en dat was hier nog maar eens  duidelijk zichtbaar.Echt spijtig,want er was veel meer te maken van die plek!Ban Phe zelf stelde echt niks voor,we hebben er eens rond gescooterd,iets gegeten en gedronken (ik ben overgeschakeld op Leo,nadat de thaise mannen op het straatfeest een Chang van mij afwezen,omdat ze daar naar eigen zeggen koppijn van kregen en ik dacht ‘als die mannen daar al ziek van worden,dan is het niet meer als normaal dat ik daar heel slecht van ben’,dus vanaf toen,Leo! ;-)) en dan naar de kamer.Op de kamer alletwee heel lang gezocht naar een (geschikte) verblijfplaats op Samet.uiteindelijk een aantal opties,maar toch nog niks geboekt,we zouden gewoon naar daar varen en ter plekke iets regelen.

Zo gezegd zo gedaan,deze morgend om 9u stonden we terug op de pier van Ban Phe.Toen we een ticket voor de boot (1 euro) kochten vroeg het ‘meisje’ (het was weer een man in volle transformatie naar vrouw,maar er waren nog serieuze kosten aan ;-) aan de infostand of we al een verblijfplaats hadden en ze liet een aantal hotels zien in een map.We kenden ondertussen alle namen vanbuiten en wisten ook ongeveer de prijzen via booking.com en ander bookingsites,dus konden we goed vergelijken.Kookai koos uiteindelijk voor 3 nachten in het Lima Coco Resort,het kost hier ongeveer 30 euro per man per nacht met ontbijt,nog goed te doen dus.Bij onze aankomst op Samet inkom betaald (Samet is erkend als nationaal park en dus betaal je er inkom),ik 200 bath en Kookai 20 bath omdat ze dachten dat ze thais was.Zo gaat het hier overal,vorige week in Erawan ook,niet-thai  dan betaalde je 400,wel thai,dan slechts  20 bath!We moesten het in Belgie eens proberen…maar hier is het de normaalste zaak van de wereld,eigen volk eerst.Samet is echt heel klein,dat wist ik nog van de vorige keer,toch staan er veel 4X4 pick-up trucks te wachten om je naar je hotel te brengen,vaak slechts een paar honderd meter verder.Als je er de eerste keer komt maken ze je gegarandeerd iets wijs over de afstand naar je verblijfplaats,stap je in en betaal je 200 bath om dan 100m verder terug te moeten afstappen terwijl ze je flink uitlachen.Toch bleek ons resort nu echt wel een kilometer of 2 van de pier te zijn.Ik vroeg de prijs en het zou ongeveer 250 bath gaan kosten.Aangezien je hier op Samet maar 300 bath (7,5 euro) per dag betaalt voor een scooter kozen we voor deze optie,dan hadden we er nog 24 u lang wat aan.Alle bagage en wij 2 er op en rijden maar!Of beter gezegd kruipen,want een weg kan je het hier niet echt noemen,alles onverhard,bergop bergaf en putten in de weg als je er in valt,ze vinden je nooit meer terug .De meeste scootertjes hebben hier dan ook zware profielbanden om het terrein aan te kunnen.

We waren al om 12u op onze bestemming,nog 2u te vroeg om te kunnen inchecken en dus hebben we ons aan het zwembad gelegd en genoten,want het is hier echt prachtig!Heel rustig,mooi strand,helder zeewater,mooi zwembad,prima keuze!Kamer bleek ook mooi en proper,dus alles viel super mee.Namiddag naar de drukkere buurt gereden met de scooter om daar een beetje rond te hangen.Je hebt hier vrij sterke getijden en als het eb wordt in de late namiddag,wordt het dan vergrote strand elke dag opnieuw helemaal aangelegd en aangekleed met tafeltjes,matten,ligbedden,kaarsen,echt kei gezellig.En overal kan je eten,drinken en feesten,het verschil met het leven aan de Klong is enorm,allemaal welstellende toeristen hier die pinten drinken die een gemiddeld half dagloon van een Thai kosten schat ik.En ook wij ‘bezondigen’ ons eraan,ons geweten sussende met de gedachte  dat we op die manier bijdragen aan de groei van de economie van Thailand en onrechtstreeks een beter leven voor alle thai…;-)

Nu zijn we net terug op de kamer en zijn ons stilaan een beetje aan het voorbereiden op de komst van onze kameraden volgende maandag.Michel en Franky komen dan toe in Bangkok en proberen dan normaal nog om diezelfde dag hier op Samet te geraken.De boten vanuit Ban Phe varen echter maar tot een uur of 5-6 en dat gaan de mannen nooit halen,dus proberen we morgen een speedboot te regelen die hen nog wil gaan oppikken  rond een uur of 7-8,als de prijs meevalt tenminste,we zien wel…Michel blijft dan samen met Kookai nog een paar dagen hier op Samet en Franky en ik reizen met z’n 2 door richting Cambodja en Vietnam.Michel blijft in totaal 2 weken in Thailand en trekt rond met Kookai,die dan nadat Michel terug naar huis vliegt,nog een weekje bij haar mama in Bangkok blijft tot Franky en ik terug zijn na in totaal 3 weken Cambodja en Vietnam.

04-01-2014 om 03:38 geschreven door RieX  

01-01-2014 om 18:14 geschreven door RieX  

01-01-2014 om 18:13 geschreven door RieX  

Gisteren rond een uur of 9 ’s avonds waren we klaar om te vertrekken naar  Bangkok city voor een feestje.Blijkbaar was dat ruim laat,want er kwamen geen taxibootjes meer voorbij aan onze pier.Kookai haar mama dus seinen met een zaklamp naar alle bootjes die ze in de verte nog zag en uiteindelijk merkte er ons toch nog eentje op.5 minuutjes varen en we waren aan de overkant,anders is het zeker 40 minuten met de autotaxi.We namen de taxi naar het centrum.Bob,de zoon van Noi  (die btw dus die kindjes heeft aangereden en het was dus niet de broer van die weesjongen zoals ik eerst dacht) schreef in het thais een adres op van een plaats waar er zogezegd wat te beleven viel.De taxichauffeur zette ons af in Patpong,een hoerenbuurt.Er stond nog een markt in de straten,dus het was er best gezellig,maar op 100m afstand hadden we al zeker 10 keer vragen gehad in de stijl van ‘you want to see pussy?’ en ‘pingpongshow?’.op een of andere manier was Kookai er niet voor te vinden.. ;-)

Dan maar iets drinken.We zetten ons op een terrasje tegen de straat  om ondertussen wat naar de mensen te gapen.Het viel op dat er wel heel veel katois (mannen die zijn omgebouwd tot vrouwen) in onze buurt zaten en ons passeerden.Na een tijdje hadden we door dat we vlak aan de inkom van een gespecialiseerde club zaten.Echt wel de moeite om af te zien.Sommigen waren echt wel ‘goed gelukt’ en waren enkel nog te ‘herkennen’ aan hun wat diepere stem,puur uiterlijk zou je echt denken dat het vrouwen waren,zelfs hele knappe! ;-) Toch wel een straf land ze Thailand,alles kan hier en alles bestaat schijnbaar in vrede naast mekaar,geen groezelige hoerenbuurten,maar gewoon open en bloot J in een doodgewone winkelstraat en iedereen gunt iedereen zijn ding…katois zijn bijvoorbeeld doodnormaal hier,worden geaccepteerd en nooit scheef bekeken of uitgelachen,integendeel.

Na een paar pinten namen we toch nog de taxi naar Khosaen Road, een hele toeristische straat in het centrum van Bangkok.De chauffeur stelde nog voor om ons af te zetten ergens op een plein waar 200.000 man bijeen stond voor de ‘countdown’,maar dat deden we toch maar niet.Op Khosaen was het nochtans niet minder druk,echt over de koppen lopen.Wel gezellig,heel veel zat,goed gezind volk.We vierden een beetje mee (link van filmpje volgt)  tot ons (lees ‘vooral mijn’) buikje vol was en namen dan de taxi terug naar de mama thuis.

Deze morgend  wakker geworden met een stevige kater .Het plan was gisteren om vandaag Bangkok terug te verlaten en door te reizen richting het oosten,naar een of ande eilandje,maar gezien mijn belabberde toestand hebben we dat een dagje uitgesteld.Zonder morren van ons Kookaike,ze kent me ondertussen al n beetje zeker. J De vrouwen beslisten om dan vandaag maar een nieuwjaarsfeest te organiseren voor heel de straat  en reden naar de markt voor inkopen.Ik mocht nog wat uitzieken in m’n bed.Tegen de middag was ik er wat door en kon ik terug iets eten.Ik zette me nadien op het terras op ’t eerste verdiep en las een boekjes,zalig,rustig,alleen.Ondertussen waren er al een paar mannen in de weer met het installeren van een muziekinstallatie,tafels,een videoscherm,… in onze ‘tuin’.Toen de vrouwen thuis kwamen van de markt begonnen ze te koken,op z’n thais,op de grond.Kookai en ik wilden graag iets doen voor de ongeveer 20 kindjes die gingen komen ’s avonds en reden (ale werden gereden,want 2 jonge gasten uit de straat brachten ons met de scooter) naar een 20 bath shop,alles dus aan 50 cent,veel speelgoed,maar ook huishoudartikelen,usb sticks,noem maar op.We kochten er een hoop speelgoedjes om deze avond te kunnen uitdelen.Niet echt een ecologisch of duurzaam idee,want er was veel prul bij dat na verloop van tijd vrijwel zeker ook in de klong ging verdwijnen,maar goed.

We maakten een potje met nummertjes die de kindjes moesten trekken zodat het uitdelen een beetje georganiseerd zou verlopen.Het speelgoed lag nadien een paar uur gewoon op een tafel buiten en toch deden de kinderen niet meer dan vanop een afstand eens geinteresseerd kijken,niemand deed ook nog maar moeite om er aan te komen,laat staan iets weg te nemen.Toch wel straf,bij ons had je al 100 keer moeten zeggen ‘blijf daar af’ en ‘neen’.

Iedereen kwam stilaan toegestroomd met geschenkjes voor mekaar die op een tafel werden uitgestald.Het eten werd opgediend,maar de mama van Kookai stond erop dat we niet bij de rest (lees ‘bij het gewone volk’) zouden eten,maar aan een aparte tafel met Noi en haar familie.Zwaar tegen mijn zin stemde ik toch maar in voor de minste ambras.Na het eten begaven we ons dan toch op het andere terras en werden direct uitgenodigd om erbij te komen zitten en mee te eten en vooral te drinken.De thai zeggen om de 5 minuten ‘tsjook di khaap’,klinken met de glazen tegen mekaar en drinken,dus zo gaat het heel snel.Mijn 2 buurmannen dronken whisky met spa bruis en ijs en dronken dat ongeveer even snel als ik mijn pinten.Een van de mannen had een neus als een verschrompelde rotte patat en was duidelijk niet aan zijn proefstuk toe wat drinken betrof.Vrijwel iedereen zuipt er hier op los,zowel mannen als vrouwen.

Het uitdelen van de cadeautjes aan de klein mannen was een zalig moment,ik heb er een filmpje van en probeer de link er nog bij te zetten straks.ik heb nog nooit zoveel schattige snotterkes bij mekaar gezien.

Zjust nog maar eens terug wat gegeten en nu zijn we er toch maar vanonder gemuisd,want anders liep het weer uit de hand en ‘verloren’ we morgen misschien nog eens een dag.Momenteel woedt er buiten nog een hevige strijd om de titel van de meest getalenteerde valszinger van Thailand tijdens de karaoke,dus we gaan hier direct nog niet slapen vrees ik,maar het stoort me echt niet,ik voel me hier prima!Morgen vertrekken we naar Koh Samed,ik kijk er al naar uit,maar had deze 3 dagen voor geen geld van de wereld willen missen!

01-01-2014 om 18:06 geschreven door RieX  

Dag 2 aan de Klong.Deze nacht vrij goed geslapen ondanks de vele geluiden uit de buurt.Muziek,luidruchtige longtails (zelfgemaakte boten met een motor van een auto of soms zelfs van een vrachtwagen,meestal zonder uitlaat en dus met een hoop lawaai),vechtende katten,enz…Ons kamertje is best gezellig,we slapen op het eerste verdiep en hebben een terras dat ons een mooi zicht geeft over de klong,de haven van Bangkok en de skyline van de stad.

Deze morgend buiten gegeten en dan naar de lokale markt gereden.Wel effe schrikken toen Noi,de tante van Kookai’s mama een hek opende en een patat van een pick-up truck buiten reed.Toyota Hilux 3.0 turbo.Noi,die in zo’n armzalig huisje leeft is blijkbaar,samen met haar man,eigenaar van half de straat en een groot deel van de barakken waarin de rest van de mensen hier woont.Je zou het ze niet geven…Ze werkten  vroeger beiden voor de koning blijkbaar en genieten heel wat aanzien in de straat hier.Noi baat ook nog steeds een soort van buurtwinkeltje uit vanuit haar eigen huisje op het water.Gisterenavond en ook vandaag liepen mensen constant af en aan voor een blikje bier,3 sigaretten,fruit…mooi om te zien,het is hier echt een minigemeenschapje.Iedereen koopt van iedereen en iedereen loopt overal binnen en buiten.Ik zou graag wat meer foto’s nemen hier in de straat en van de barakken en de mensen,maar vind het nogal ambetant om andermans miserie zo in beeld te willen brengen.Al zouden ze het gerust toelaten,iedereen is vriendelijk.En miserie mag ik het ook niet echt noemen,want iedereen heeft eten en een soort van dak boven z’n hoofd.Ik zou er nog veel over kunnen vertellen,maar het gaat nooit kunnen weergeven hoe het voelt om er hier zo even echt tussen te zitten.Daarstraks kwam er nog een beschonken man aangewandeld bij Noi die blijkbaar zijn laatste 24 bath had samengesprokkeld voor een blikje bier,maar  omdat hij lal zat was gaf Noi hem niet (onmiddellijk) z’n zin.Hij bleef rustig en na veel zagen kreeg hij dan toch z’n blikje bier.

Maar we gingen dus naar de markt.Bob,de zoon van Noi stond ook op de markt met zijn bloemenwinkeltje.Blijkbaar stond hij vroeger onder invloed van zijn drugsverhandelende broer,maar nu die in de gevangenis zit,hijzelf een aantal kinderen aanreed onder invloed en zijn vriendinnetje zwanger is,probeert hij zijn leven te beteren.

De vrouwen wandelden verder over de markt en lieten mij achter in het massagesalon bij een kennis van Noi.2u massage voor 12 euro,zalig!Het was wel keihard en bij momenten had het meer weg van een sessie in een revalidatiecentrum,dan van een onspannende massage,maar ik heb nog nooit zo’n variatie aan technieken op mijn lichaam gevoeld.Met handen,voeten,ellebogen en knieen werd ik bewerkt.Mijn fietsspieren zijn echt overgevoelig,niet te doen,niks kan ik uitstaan aan mijn bovenbenen.De rest was echt genieten,rug,nek,gezicht,…de moeite.

Na de massage nog iets gegeten en dan terug naar huis.Je hebt hier de hoofdstraat,eigenlijk al maar een klein steegje en dan een soort van kleine smalle betonnen pier naar het huis waar we logeren.Onderweg van de baan naar het huis zijn links en rechts allemaal barakjes,kleine paalwoninkjes waar mensen wonen tussen en vooral boven hopen afval.Alles wordt in de rivier gegooid en door de getijden hoopt alle afval op onder de uiterste barakken,die het dichtst bij de baan.Toch lacht iedereen en is iedereen wel met iets bezig.Eten maken,eten opeten,zelf dobbertjes en vislijnen maken,de klein mannen rennen rond,het is hier zeker geen zielige buurt.

Sewes eten we hier nog samen en dan nemen Kookai en ik het taxibootje naar de overkant,naar het centrum van Bangkok en trekken we de stad in.De mama,de tante en Bob gaan van 11 tot 1 straks,deze nacht tijdens de overgang van oud nar nieuw dus,naar de tempel in de buurt om te bidden,maa daar passen wij toch voor.

31-12-2013 om 14:01 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:59 geschreven door RieX  

Vandaag rond de middag vertrokken richting de mama,terug richting Bangkok dus.Songthaew,minibus en dan taxi.Het enige wat we hadden om op onze bestemming te geraken was een klein copietje van het thaise paspoort van de mama van Kookai.We waren alletwee haar telefoonnummer kwijt en konden haar dus niet vooraf contacteren.Onze taxichauffeur was een heel grappig klein ventje dat wat weg had van de thaise Harry Potter.Hij wist absoluut niet waar we moesten zijn,maar hij ging het wel vragen zei hij.En dat deed hij ook,een keer of 10.Hij was denk ik zo blind als een mol,want nadat hij al 3 keer gestopt was om het adres op het kleine papiertje proberen te lezen dook hij in zijn handschoenkastje om een vergrootglas te nemen zodat hij het eindelijk eens echt kon lezen.Hij bleef vriendelijk en enthousiast en uiteindelijk geraakten we er.

Kookai haar mama was verrast,want ze had zich al veel  zorgen gemaakt zei ze omdat ze nog niks van ons had gehoord.Ze woont in een mooi stenen huisje aan de klong,vlak aan de haven.De klongs zijn een soort van (vieze) kanalen die rond Bangkok liggen.De rest van de straat woont in houten barakken die half boven het water staan.Alle afval wordt ook gewoon in de beek gekieperd hier.De mensen hebben hier andere prioriteiten dan recycleren en zorg dragen voor het milieu,zoveel is duidelijk…

We babbelden (ik luisterde vooral) een beetje en maakten kennis met de rest van de familie en de straat.Een tante van Kookai woont naast het huis van haar mama en ze let ook op het huis als de mama in Duitsland is.Haar man is ernstig ziek,vergevorderde suikerziekte.Ze hebben 2 zonen,de ene zit voor de 2^e maal vast voor zware drugsfeiten en de andere woont nog thuis en verkoopt bloemen op de markt.Zijn liefje,waar hij 2 maanden mee samen is,die bij de familie inwoont en zwanger is van hem was er ook.Hij is 27,zij 23.Er woont ook nog een weesjongen bij de familie in.Zijn beide ouders zijn overleden en zijn oudere broer zit in zware problemen omdat hij een paar kindjes heeft aangereden onderweg naar huis van een feest.Bob,de zoon van de tante was net bezig met de voorbereidingen van zijn job.Hij had 2 zakken fluoricerende nepsteentjes gekocht die ze in bloempotten leggen als versiering.Hij kocht ze aan voor 50 bath (1,25 euro) per grote zak en was ze nu aan het verdelen in kleine zakjes die hij zou gaan verkopen voor 10 bath (0,25 euro) per stuk…zijn vriendinnetje werkt niet,dus dat is het inkomen van hun 2…geen grote weelde hier dus…

Kookai bracht van thuis 2 grote zakken schepsnoep mee van het Kruidvat en ook nog een aantal dozen snoepjes met chocolade.Haar suikerzieke nonkel at zich te pletter in de chocolade en de grote zakken schepsnoep werden in kleine zakjes gedaan voor alle kindjes uit de straat.

Plots kwam er een hele meute kleine kindjes af gewandeld om hun zakje af te halen,zalig om te zien!Iedereen zei dat zuur snoep was,maar ze aten toch allemaal vrolijk verder en vergeleken met mekaar wat ze allemaal hadden gekregen.We speelden nog een voetbalmatchke in de staat met als doel 2 slefferkes en ze zaten nog een hele tijd bij ons aan de tafel,tot ze naar huis werden geroepen door hun mama’s.Fijn om te zien dat er nog kinderen zijn die zich kunnen amuseren door samen te spelen en content zijn met een zakje snoep.De omstandigheden waarin ze leven en die er mee voor zorgen dat dit het geval is zijn minder fijn natuurlijk…

De volwassen mannen van de straat zaten deze avond,zoals elke avond blijkbaar samen aan een  tafel  in de straat whisky te drinken en te lachen.Ik werd uitgenodigd om mee te doen door de aangeschoten mannen,maar de mama van Kookai raadde het me af omdat er nogal eens werd gevochten als iedereen echt zat was.

Doet je wel effe nadenken zo’n dagje als vandaag…Morgen gaan we naar de floating market samen inkopen doen en morgenavond vieren we samen met de rest van de straat de overgang van oud naar nieuw.Dit posten zal voor een van de volgende zijn,want internet heb ik hier niet.

31-12-2013 om 13:46 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:16 geschreven door RieX  

29-12-2013 om 14:47 geschreven door RieX  

29-12-2013 om 14:44 geschreven door RieX  

Vandaag opgestaan en uitgebreid ontbeten,ik met rijst,noedels,brood,groenten,yoghurt,…en Kookai met een noedelsoepje met gebakken varkensbloed,niertjes en varkensmaag.Ieder zijn ding denk ik maar.  J

Dan naar de Erawan watervallen gescooterd,zo’n 65 km van ons hotel.Ons Hondatje deed het goed en bracht ons veilig en snel ter plaatse ondanks de felle (zij)wind.Het Erawan National Parc is een drukbezocht park, zeker in deze drukke eindejaarsperiode.De Thai hebben momenteel ook vakantie en dat was er aan te zien.

Het leek een op het eerste zicht nationaal park op maat van Koookai,een wandeling van 2km met 7watervallen onderweg,dat leek ons geen onmogelijke onderneming.Het begon ook vrij gemakkelijk,maar waterval 5,6 en 7 bleek toch iets moeilijker te bereiken dan oorspronkelijk gedacht.We stapten in totaal 2U30 en we haalden samen de 7^e waterval,een prestatie voor ons Kookaike die haar grenzen serieus moest verleggen onderweg om boven (en weer beneden) te geraken.Na onze tocht aten we op de lokale markt.Eten en drinken voor 2 voor 3 euro,Thailand op z’n best.

Toen we terug ‘thuis’ waren effe verhuisd van hotel en dan naar de bridge over the kwai gereden.Dat bleek,zoals verwacht, supertoeristisch te zijn.Bovendien bleek,als ik de reisgids er op na sloeg,de brug waar iedereen foto’s staat te nemen helemaal niet de originele brug te zijn,dat zouden slechts een paar houten  stompen op een vlak stuk grond zijn.Wel grappig is dat op de brug waar constant honderden mensen rondlopen ook nog wel effectief een trein passeerrt.Een bord geeft aan ‘als de trein in aantocht is,gelieve jezelf in veiligheid  te brengen’ J

Kookai at nog een durian,dat moet zowat het degoutantste fruit op aarde zijn.In sommige hotels mag je effectief niet binnen als je een durian bij hebt omdat het zo geweldig stinkt.Maar ons Kookaike eet da weer graag natuurlijk.

Nadien nog effe op de lokale markt geweest en nu terug op onze kamer.Een veel te dure kamer eigenlijk,maar het is hier heel druk in de buurt,vrijwel alles is vol geboekt,dus dit was het beste wat we konden vinden,ongeveer 25 euro per man,de kamer zelf is knap,met een semi-outdoor douche (ofwel is die gewoon nog niet afgewerkt) en een hoog,goed bed.

Tot morgen! foto's volgen sewes normaal...

29-12-2013 om 14:03 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 17:20 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 17:08 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 16:58 geschreven door RieX  

Ongeveer 22u geleden namen we de bus in Berchem.Een vliegtuig,een taxi,een, taxibusje en een songthaew (open groepstaxi) later zijn we op onze eerste bestemming gearriveerd.Het is ondertussen donker,maar het ziet er toch veelbelovend uit voor morgen!
Slaapwel.

27-12-2013 om 16:18 geschreven door RieX  

25-12-2013 om 00:00 geschreven door RieX  

Bijlagen:
http://www.royalriverkwairesort.com/