%%%FOTO9%%%

12-01-2014 om 16:45 geschreven door RieX  

Gisteren ’s morgends nog naar de central market geweest in Pnom Penh en dan de bus genomen in de richting van Kompong Cham, een dorpje 150km meer naar het noorden aan de oevers van de mekong.Franky wilde er dus vogelspinnen gaan eten en we wilden ook een tijdelijke bamboebrug over de Mekong naar een eilandje in de rivier gaan bekijken en testen.De busrit was weer de moeite,weg de mooie comfortabele thaise minivans en de fatsoenlijke wegen,een aftandse grote bus en knettergekke chauffeur is dus echt wel de standaard hier.In Thailand rijden ze al stevig door,maar hier gaan ze toch nog een stapje verder.Gaas planché en gewoon van links naar rechts alles proberen voorbij te zwalpen.Ik had het gevoel dat we op de beringzee zaten op een schip van de krabvissers van  ‘deadliest catch’  in een storm van 10 beaufort.Elke keer na een put in de weg veerde de bus zo’n keer of 6-7 op en neer vooraan en na een inhaalmanoevre,al dan niet in de bocht,veerde de vering volledig dicht bij het (vaak noodzakelijk snel omdat er een tegenligger aan kwam)  terug invoegen.

Bij de stopplaats na een uur of 2 was er een marktje en daar lagen Franky zijn geroosterde vogelspinnen  al!Hij een gekocht natuurlijk en met poten en al opgefret op de bus,’t is een beest dieje kerel.Het was beter dan de kakkerlak in Samet,maar hij zou nu niet direct ergens nen halve kilo gemarineerde tarantula’s bestellen zei hij.Ik heb er een filmpje van,ik probeer het straks ergens te uploaden en de link toe te voegen.

Na de tussenstop reden we over de brug over de Mekong (de enige op Cambodjaans grondgebied en ook begrijpelijk,want de Mekong is echt een indrukwekkende brede rivier!) en zagen we ook het eilandje in de Mekong passeren.En we bleven maar dingen zien passeren…Bij een stop in Kompon Cham ging ik vragen of we niet moesten afstappen,maar de chauffeur gebaarde van nee en dus bleven we maar zitten.Er is een dorp Kompon Cham,maar dat ligt in de provincie met dezelfde naam en die was een pak groter en dus lieten we hem maar rijden,mijne maat had z’n vogelspin gehad,dus het kon geen kwaad dat we een stuk in de richting van onze volgende bestemming,Kratie,zouden stranden.We leken in de goede richting te rijden/varen.Het werd ondertussen donker en onze rit eindigde uiteindelijk na 6,5 u ipv na 3-4 u ergens op een groezelig avondmarktje in een verlaten vuil dorpje,Snoul denk ik dat het noemde.Een stuk uit de richting,maar na wat navragen toch ‘slechts’ 85 km van Kratie.Hotelletje gezocht en gevonden dankzij zeer behulpzame locals,ze zijn echt wel vriendelijk en behulpzaam hier,ook al spreken ze geen woord engels, alles afgekapt,douchen en bed in.Aja,wel nog in hotel nagevraagd of we vandaag direct naar Kratie konden doorreizen en ze zeiden dat ze het gingen regelen,we moesten zien dat we om 7u aan de receptie waren.

Deze morgend om half 7 waren we al klaar en stonden er al 2 mannetjes met een scooter ons op te wachten om ons naar de busstop 500m verder te brengen,overbodig,maar toch vriendelijk.Aan de busstop was het blijkbaar zondagmarkt.Nooit gezien,vuil,zelfs den huitere durfde er niks te eten zei hij,dus dat zegt genoeg.Vlees hing er in de volle zon zonder enige vorm van koeling,zelfs geen ijs ofz.Afval overal,stof van voorbijrijdende auto’s en scooters,de moeite!We wandelden er even rond,namen een paar foto’s en stapten dan in ‘de bus’,een open afgeleefde pick-up/songthaew.Hij zou volgens de chauffeur om 7u vertrekken.Toen wij dachten dat hij vol zat stapten er nog zo’n tiental mensen bij op,werden er nog een bus gas,een zak of 20 goederen van de markt en een jerrykan of 7 benzine bij op gezet en gebonden en gingen we van start.Zelfde verhaal,gas open en ogen dicht.We zaten uiteindelijk  met 21 volwassenen,2 baby’s,een peutertje en een massa bagage aan boord,maar de chauffeur,weer een jong kereltje van een jaar of 18, zag er geen graten in,rijden maar!Onderweg nog de lokale boswachter opgepikt die een varkenskop in een zak bij zich had,nog eens vrij hevig moeten stoppen omdat de vrachtwagen voor ons een klapband kreeg,maar verder geen problemen gehad. J

Na 2u waren we in Kratie,stapten af, wandelden het dorpje in en vonden direct een aangenaam guesthouse waar we een kamer regelden voor 2,5 dollar per man en een fiets voor 1 dollar.We aten iets (ik voelde me trouwens terug prima vandaag!) en trokken op dolfijnen’jacht’ langs de oevers van de Mekong die hier vlak naast onze deur passeert.De rit naar de plaats waar je de boot kan nemen om korter bij te komen was prachtig,een kleine 20km genieten,weg drukte,zalig warm en toch nog een beetje wind,overal vrolijke kindjes die enthousiast naar ons riepen en wuifden en een prachtige omgeving.We parkeerden onze fietsen en kregen een mannetje met ons mee dat ons mee de Mekong op nam op zijn bootje.Hij nam echt zijn tijd om ons de kans te geven de dolfijnen een aantal keren te kunnen zien en fotograferen (als was dat niet simpel),echt een super ervaring,ik denk dat we in totaal toch een keer of 15 een of meerdere dolfijnen zagen en hoorden komen ademen.Wetende dat er hier in dit stuk van de Mekong nog maar zo’n 65 tal Irriwady’s zitten en dat dat toch de grootste groep ter wereld nog maar is voelde het toch wel als een enorm voorrecht om ze te mogen zien.Hopelijk mogen ze er nog lang zijn en breidt de populatie zich terug wat uit,maar ik vrees ervoor.Volgens mij is het hier binnen een paar jaar ook ‘om zeep’ als de drukte hier toeneemt.Ik vrees dat de locale ngo’s het hier ondanks hun goede bedoelingen niet kleinschalig zullen kunnen/willen houden.Cambodjanen lijken we me wat dat betreft (nog) veel gevoeliger voor de lokroep van de dollars dan vb de Thai.Thai lijken me meer trots,meer cultuur,meer normen en waarden te hebben waar ze trouw aan (trachten te) blijven dan de cambodjanen,maar het kan maar een idee zijn…

Na de dolfijnen fietsten we met een heel goed gevoel de 20km terug naar onze kamer,alletwee,dit was ons meer waard dan een ’ontmoeting’ met de tempels van Angkor,die staan er binnen 100 jaar nog wel,de dolfijnen waarschijnlijk spijtig genoeg niet…

Verder liet ik me hier zonet in al mijn enthousiasme nog een ‘coupe holiday’ aanmeten (alles 3mm,zowel kop als baard J ) en kijk ik alweer uit naar morgen,om 8u richting Ban Lung!

Grtz

PS : initiatie tarantula-eten staat op facebook op mijn profiel.

12-01-2014 om 12:42 geschreven door RieX  

12-01-2014 om 12:38 geschreven door RieX  

Gisteren (eergisteren ondertussen al,want ik ben gisteren gestopt met typen wegens te moe,geen fut)  opgestaan en al vrij snel bleek dat ik niet op mijn plooi was,een spurtje naar het toilet bevestigde dat.Nog even mee op t strand gezeten,waar de Huitere ondertussen helemaal onder handen werd gepakt door een paar strandjuttertjes.Ze konden er iets van daar ze,alles was ‘fol flie’ en voor je het wist waren ze iets aan’t doen,uw handen,uw voeten,ontharen,noem maar op.Den huitere liet het zich allemaal welgevallen,voetjes gedaan,handjes gedaan,haar uit de oren getrokken (met zo’n touwtje,was toch niet zo meegevallen precies),kortom een volledig onderhoud gehad.

Maar ik voelde me hoe langer hoe slechter en ging nog voor de middag terug naar de kamer en zou er niet meer uitkomen.Een wandelingke of 20-30 richting de pot,verder ben ik niet meer geraakt.Ik had koude rillingen en voelde me echt belabberd.Ik stuurde mijne maat naar de apotheker om immodium,maar hij kwam terug met de cambodjaanse variant,maar dat maakte me weinig uit,als het maar zou helpen.Het hielp tegen de diarree,maar ik kreeg er wel serieuze krampen van.De nacht overleefd,maar we moesten vandaag (gisteren dus) de bus nemen naar de hoofdstad Pnom Penh,zo’n 6u rijden en daar had ik nog wel bang van.Ik had speciaal een zetel vlak bij het toilet besteld,maar die kreeg ik niet,….want er was geen toilet op de bus.Nog maar een paar pilletjes dus en het slot erop vanachter. J

De chauffeur was een echte gek,hij reed meer op het linker als op het rechter rijvak (ze rijden terug rechts hier in tegenstelling tot in Thailand waar ze links rijden)  toeterde onophoudelijk op alles wat bewoog en reed zo hard als hij kon met zijn afgebrakte bus terwijl het gejengel van zijn favoriete khmermuziek volop door de boxen galmde,de moeite.

Het eerste stuk van de rit ging over het platteland en was knap,mooie landschappen, heel dun bevolkt gebied.Plots ging de asfaltbaan over in een stoffige zandweg en stond er de ene fabriek tegen de andere,Honda,Crown,Suzuki,Angkor…het werd er plots ook heel druk en enorm vuil,afval,niet te doen,echt de buitenwijken van de stad en duidelijk een hele arme arbeidersbuurt,we keken onze ogen uit,naar al die mensen die zich een leven probeerden bij mekaar te scharrelen tussen de vuiligheid.Dit had ik in Thailand nooit gezien,dit had ik gewoon nog nooit gezien,tenzij in reportages op tv over Indie ofz.

De stad zelf was terug properder en deed een beetje denken aan Chiang Mai in Thailand.Wel meer bedelaars en echte armen die op straat leven.Een jonge moeder met 2 kinderen van een jaar of 5 op blote voeten,een grote kar voort duwend met recycleerbaar afval in,rijke zakenmensen die uitgebreid zitten te tafelen in de shique zaken aan de oever van de Tonle Sap rivier terwijl naast de tafel iemand op de grond ligt die misschien al dagen niet meer heeft gegeten,…echte grootstadtaferelen,heel confronterend.

Zelf hielden we het bij een bezoek aan de avondmarkt en een colatje op een terras.Geen van beiden beviel me echt,mijn systeem was duidelijk nog niet terug zoals het hoorde.

We hebben ondertussen besloten dat we een aantal dingen links gaan laten liggen hier in het drukke deel van Cambodja en dat we richting het ongereptere noordoosten door gaan reizen.Geen tempels van Angkor,geen Tonle Sap meer, geen bezoek aan het genocidemuseum Tuol Sleng (school die tijdens de oorlog werd omgevormd tot beruchte gevangenis waar zowat 16.000 mensen gevangen werden genomen en niet meer dan 10 het overleefden)  en geen killing fields van Choeung Ek (massagraven) dus.Spijtig,want zeker allemaal de moeite,maar we snakken allebei naar een beetje meer natuur,een beetje minder drukte en een beetje minder vuiligheid en lawaai.Daarom reizen we sewes al door naar Kompong Cham,dat is zo’n 3-4 uur met de bus,de Mekong volgend richting het noorden.In Kompong Cham bevindt zich de enige brug over de Mekong op Cambodjaans grondgebied en dit punt wordt aanzien als de scheiding tussen het toeristische en het (nog) authentieke deel van Cambodja.Wat mijne maat ook vooral interesseerde over de streek was dat je er (in Skuon) knapperige met knoflook geroerbakte tarantulas kon eten,10 stuks voor 1,4 euro.Daar gaan we dus straks al eens proberen te geraken.Volgende etappe zou dan Kratie worden zo’n 130km meer naar het noorden,daar gaan we de ernstig bedreigde Irrawaddydolfijn proberen te spotten op de mekong.

Grtz

11-01-2014 om 05:53 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:57 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:48 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:42 geschreven door RieX  

Na een hele slechte nacht (lawaai,airco die niet werkte,verhuis van kamer en gewoon niet in slaap geraken) kwam een tuktuk ons deze morgend oppikken aan het hotel om ons naar de opstapplaats van de grote bus te brengen.De rit duurde uiteindelijk 4u30 en we reden over een halfaangelegde asfaltbaan door het platteland van Cambodja.Mooie streek,rustig,echt dun bevolkt en duidelijk veel armer dan wat je in Thailand gewend bent te zien.In de bus een beetje in de reisgids gelezen en tussendoor een beetje voorgelezen voor mijne reisgezel,die zelf niet zo’n lezer is.Soms kreeg ik geen reactie,dus dan zal het ofwel heel saai geweest zijn ofwel sliep hij nog maar eens voor de verandering.Hij had ook niet zo goed geslapen ’s nachts zei hij,hij heeft aan 95 decibel gesnurkt van 20u tot 7u ’s morgends…J

Cambodja is een land in volle ontwikkeling na de jarenlange (meer dan 30 jaar) wrede oorlogen.Het geweld van toen (explodeerde in ’69,wat echt nog wel niet zo lang geleden is) heeft nog steeds een enorme fysieke en mentale impact op de huidige generatie.Nog elke dag raken mensen zwaar gewond door clusterbommen en landmijnen uit de oorlog.Van de meer dan 285 miljoen ! clusterbommen die werden gedropt is nog steeds meer dan 30% verborgen en intact.Er werden in totaal ook meer dan 8 miljoen landmijnen gelegd,waarvan er tot op vandaag nog steeds 4 tot 6 miljoen niet zijn ontploft of gelocaliseerd.Nog elke dag worden dus mensen zwaar verminkt door dergelijke bommen tijdens het werk op het land.Ik las ergens dat 1 op 280 cambodjanen een amputatie onderging als gevolg van landmijnen en clusterbommen. De wreedheden tijdens de oorlog hebben er ook voor gezorgd dat (officieel) 30 tot 80% van de huidige bevolking zou lijden aan PTSS (posttraumatisch stress syndroom).Toch zijn er maar 32 psychiaters en 8 psychiatrische specialisten voor een bevolking van dik 13 miljoen… straffe cijfers toch…Ook nog dit,de gemiddelde leeftijd in Cambodja is slechts 22 jaar omdat er veel jongeren en nog een deel ouderen zijn,maar bijna geen mensen  van middelbare leeftijd.Velen stierven tijdens de genocide of stierven in de jaren daarna van armoede…

Vandaag werden we bij het uitstappen van de bus direct geconfronteerd met het feit dat iedereen zijn graantje wil meepikken van het opkomende toerisme hier.Een stuk of 30-40 tuktukchauffeurs verdrongen mekaar om ons naar het centrum te kunnen brengen.Eenmaal aan het strand  merkten we direct een aantal verminkte bedelende mensen op.Een man kroop verder op zijn in vuilniszakken verpakte ‘stompjes’ van benen.Op alle gebied kwamen  mensen hun diensten aanbieden,massage,make-up,voetverzorging,etenswaren,…noem maar op.Toch gebeurt alles op een (schijnbaar) vrolijke speelse manier,ze  lachen en ‘zwanzen’ en worden niet boos als je niks koopt.Toch heb ik hier voorlopig nog een pak minder vertrouwen in de mensen dan in Thailand.Ze lijken me iets te vriendelijk en vlot.Wat ook opvalt is dat iedereen veel beter engels spreekt dan in Thailand,hier in Shihanoukville in ieder geval.

We hebben ons hier een kamer geregeld,groot,2 tweepersoonsbedden,airco en ventilator voor 9 euro per man per nacht en gingen zonet de buurt al even verkennen.Het lijkt een typische toeristenbuurt in volle ontwikkeling,net zoals de reisgids aangaf.We dronken een paar pintjes en aten iets in de zaak van een engelsman.Er was een soort van reisagentschapje in de zaak en ik informeerde al een keer naar een verplaatsing naar Siem Raep,de uitvalsbasis om de tempels van Angkor te bezoeken.Ik las dat je met de boot vanuit Pnom Penh over de rivier de Tonle Sap naar Siem Raep zou kunnen reizen,maar het meisje achter de balie wist er niks van zei ze.De bus naar Pnom Penh kostte 6 euro,geen geld voor een trip van 6 uur,dus misschien dat we daar al mee beginnen overmorgen,maar we blijven nu normaal 2 dagen hier in Shihanoukville.

Aja,ik merkte op dat er in de zaak van de engelsman 6 jongeren aan het werk waren,of toch verondersteld waren dat te doen,terwijl het er helemaal niet druk of groot was ofz.Ik vroeg het meisje achter de balie van het reisagentschapje wat zo iemand verdiende die tewerkgesteld was in een eet-en drinkzaakje.3 dollar per dag was haar antwoord…begrijpelijk dat de mensen een beetje opdringeriger zijn hier…   

Onze Frans ligt ondertussen al weer effe in zijn laadstationnetje hier naast mij.Er zijn maar 2 standen aan die gast,slapen of volle gaas,iets anders kent hij niet,deze morgend was hij exact 5 minuten nadat hij wakker werd gepakt,gezakt en gewassen  de kamer uit! ;-)

Grtz! J

08-01-2014 om 11:49 geschreven door RieX  

Gisteren gaan snorkelen bij 4 eilandjes in de buurt van Samet.Om half 11 pikte ze ons 2 op met de speedboot voor ons hotel en werden we aan een pier ergens gedropt waar we even later op een andere boot stapten.Het snorkelen zelf viel wat tegen,alleen op de laatste stop was het een beetje de moeite,vrij veel vissen,maar wel allemaal kleintjes.Ik had op hotel wat brood mee gepakt en kon ze dus onder water voederen zodat ze uit je hand kwamen eten met tientallen tegeljik.Het waren dan wel geen haaien,maar goed,toch een leuke geslaagde dag,mooie strandjes,zalig warm helder zeewater.

Om een uur of 5 waren we terug op ons hotel en na een goeie douche reden we met onze scooter naar het centrum om iets te eten en te drinken.Ik stond net aan de automaat om geld af te halen toen ik iemand ‘hey Kookai!’ hoorde roepen.Bleken Michel en Franky al gearriveerd te zijn op Samet.Ze  waren met de taxi van de luchthaven gekomen en hadden nog net de laatste boot kunnen nemen.Ze werden ook wel een beetje geript met hun ticket,ze kochten het in een van de zaakjes vlakbij de pier en betaalden 300 bath per man terwijl wij maar 50 bath betaalden.Maar ze waren er nog geraakt,dat was het belangrijkste.Ook heel toevallig dat we ze net tegen het lijf liepen in de drukte.We regelden snel een kamertje voor de mannen en gingen dan iets drinken en eten op het strand.Voor de zoveelste keer kei lekker gegeten en nadien nog een klein feestje gebouwd in een van de strandtentjes,de sfeer zat er goed in,maar we gingen toch op tijd naar huis.

Deze morgend dan eerst Michel zijn bagage gaan halen in het hotel waar de mannen sliepen en naar ons hotel verhuisd en dan Michel zelf gaan halen met de scooter.Op ons hotel proberen uit te leggen dat ik vertrok en er de volgende dagen een andere man bij Kookai in bed sliep.Het duurde effe vooraleer ze het begrepen,maar uiteindelijk was het geen probleem.Afscheid genomen van ons Kookaitje en dan nog maar eens terug gescooterd richting centrum.Scooter ingeleverd,naar hotel van Franky gewandeld en samen naar de pier gewandeld.Mijn ontbijtbonnetje van de Lima Coco had ik aan Michel gegeven omdat ik nog niet echt met dat whaawgevoel in mijn buik zat na de pintjes van de avond voordien en Michel er ongetwijfeld meer van zou kunnen genieten als ik. J

Om 10u vertrok onze boot,een half uurtje later stonden we terug op het vasteland,zonder te betalen deze keer,het mag eens meezitten ook!Op de pier een beetje rondgevraagd naar een bus richting Cambodja,maar die bleken reeds vertrokken.Tot in Trat konden we nog wel geraken,wat al een heel stuk in de goeie richting was.We betaalden 7,5 euro per man.2u later in Trat gearriveerd,daar weer een beetje rondgevraagd en begonnen aan een prijs van 10 euro om uiteindelijk,dankzij een zwitser die ik aansprak op straat en die er blijkbaar al 25 jaar woonde,op het grote busstation te belanden na een stevige wandeling bij 35 graden waar we direct konden instappen en vertrekken in een minivan voor 2,5 euro per man tot in Hat Lek,de grens met Cambodja,weer een meevaller!Anderhalf uur later kwamen we aan bij de grenspost.Ik las er in de reisgids weinig goeds over,zwendel,oplichting,diefstal,opdringerigheid,…dat beloofde.

We werden bij het uitstappen ook direct aangeklampt door een aantal mannen die we probeerden te negeren en we stapten recht naar het officiele kantoortje.Nu veel officieel was er niet aan,er hing een hoop volk rond die helemaal geen uniform of officiele kledij droeg,maar die toch schenen aanvaard te worden als echte medewerkers van de grenspost.Heel verwarrend voor ons,we moesten onze reispassen tonen en onmiddellijk verdween een van die loopjongetjes ermee .We moesten ook nog 20 bath betalen,waarvoor weet ik niet.Ondertussen hielden een paar andere mannetjes ons aan de praat,need food,need cigarettes,need water,…vrij opdringerig en moeilijk om in te schatten wat de mannetjes nu net wilden van ons.Ik hield in ieder geval mijn bagage goed in t oog.Dan moesten we voor een tafeltje komen staan en hielden ze een soort van scannertje met een blauw lampje naar je hoofd gericht,pure kwakzalverij volgens mij.Dan nog vingerafdrukken inscannen,zowel van de linkerhand als van de rechterhand,een paar papiertjes tekenen en we mochten door.Den Huitere dacht zonder visum te mogen passeren (ik had via internet al een visum geregeld,hij nog niet),maar dat bleek dan toch niet te lukken.Hij moest zo’n 25 euro betalen,maar het geraakte geregeld en we mochten door.Aja de loopjongetjes vroegen ook nog een fooi,we gaven ze samen en euro of drie,wat ze schijnbaar te weinig vonden,maar daar trokken we ons weinig van aan.

We kropen in een taxi,samen met een hollands koppel,betaalden elk 4 euro en reden naar het centrum van Koh Kong,de dichtstbijzijnde stad aan de kust.We lieten ons afzetten aan een hotelletje,legden onze bagage op de kamer,maakten een wandelingetje en gingen iets eten.Eten was maar flauw van smaak en de service trok op niks,hopelijk dat dit een uitzondering was…Hier in Koh Kong valt niet zoveel te beleven buiten excursies naar een aantal eilandjes om te snorkelen en te duiken.Maar ik heb me voorgenomen nu echt enkel nog te gaan als ik 100 % zeker ben dat het de moeite loont.

Voor morgen hebben we dan ook al een bustrip naar Shihanoukville (weet niet of het juist geschreven is) geregeld,daar is ongetwijfeld meer te beleven,het zou een levendige kustplaats zijn en wordt ook we eens het nieuwe Samui of Phuket genoemd.De busrit duurt 4u,kostte ons 8 dollar en start om 8u morgenvroeg.Heel verwarrend hier die geldzaken,je kan in dollars betalen,maar ze geven vaak terug in Riel,de lokale munt,dus het is niet simpel om te controleren of het klopt of niet.

Ondertussen heeft mijne kamergenoot zijnen tuktuk hier al gestart op de kamer,snurken da dieje mens kan,ni te doen,gaat aanpassen zijn na zo lang bij ons vredige (in hare slaap toch ;-) Kookaike geslapen te hebben!Ik ga ze zo nog even proberen te scypen en dan ga ik ook proberen te slapen.Misschien dat er sewes nog een paar foto’s volgen en anders morgen ofz.

Onze thaise simkaarten werken hier blijkbaar niet,dus we zijn enkel te bereiken via facebook of mail (die doet het wel terug,heb ik kunnen deblokkeren).

Grtz

07-01-2014 om 15:37 geschreven door RieX