Deze morgend om kwart na 6 er uit,ontbeten en de bus op naar
My Tho,voor een excursie door de Mekongdelta,waar veel fruit en rijst wordt
geteeld.De busrit duurde vrij lang door het drukke verkeer.De uitstap zelf was,zoals
verwacht,heel toeristisch.Eerst een boottochtje over de Mekong naar een van de
eilandjes in de rivier.Daar konden we dan lokale honing en fruit proeven en
alles was er natuurlijk ook te koop.Daarna voeren we met een kleiner bootje
door de zijkanaaltjes van de Mekong en stopten we bij een ambachtelijke snoepfabriek.Er
werd snoep gemaakt van verse cocos.
Bij het overstappen van de ene in de andere boot was een
gast zijn camera kwijt geraakt,hij glipte uit zijn hand en belandde in de
Mekong.Aangezien het een waterbestendige was doken er direct 4 vietnameesjes in
het water om hem te zoeken (op de tast,want het water van de Mekong is zo
troebel als iets,je ziet er echt niks in).Na een kwartier gaven ze het op.Toen we
na de excursie echter terug op de boot stapten was de camera plots terecht.Blijkbaar
had de eigenaar (jonge kerel,amerikaan) tegen de kapitein van onze boot gezegd
dat als hij hem terug vond hij 100 dollar zou krijgen.De man was direct in het
water gesprongen en niet veel later had hij hem nog gevonden ook,straf!
Een andere kerel van het amerikaans kliekje liet nog ergens
zijn zonnebril liggen,een Ray Ban ofz,een echte,kostprijs 200 dollar.Die kwam
niet terug terecht.Ik was vooal blij dat ik het is niet was die iets kwijt was
voor een keer. J
Onderweg naar huis nog maar eens onze ogen uitgekeken naar
de gang van zaken in het verkeer hier,echt grellig,druk druk druk niet te doen
Hier in het centrum zijn ze nu al volop bezig met de
versieringen voor Tet,het chinese nieuwjaar.Dat is pas 31 januari,maar wordt
gedurende vele dagen tot zelfs weken,afhankelijk van hoeveel geld je hebt om
het vol te houden,gevierd.Verlichting overal,themaparken,en massas kleine en
grote minimandarijnenstruiken en bomen waar al dan niet figuren mee zijn
gemaakt.
Ons voormiddagtripje naar Pan Thiet van gisteren bracht ons
een mooie lokale markt en ik kocht ook een heel mooi brommerhelmke voor Kookai (en
ook wel een beetje voor mij,want ik vind hem zelf ook kei mooi).17 euro moest
ik ervoor betalen,geen geld.Buiten de markt viel er in Pan Thiet niet zo veel
te beleven en dus waren we rond een uur of half elf al weer terug aan ons
hotelletje,perfect om nog een paar uur te genieten van het zalige weer en het
zwembad.Dat weer is toch echt ongelofelijk ze,die zon,dat doet zo goed en je
moet met niks rekening houden van wat doe ik aan of zal het gaan regenen,niks,gewoon
slefferkes en short 24/7,echt zalig
Om half 2 namen we dan de bus naar Saigon,een stad met 8
miljoen inwoners en 4 miljoen scooters,er staan filmpjes van op youtube over
hoe het er hier aan toe gaat op de weg,een zottespel,maar toch gebeurt er
weinig of niks.Voorrangsregels zijn er niet,iedereeen rijdt gewoon op zn
gemakje en al toeterend door in alle richtingen tegelijk.Als je de weg moet
oversteken als voetganger moet je gewoon hetzelfde doen,de baan op stappen los
het verkeer in en vooral geen bruuske bewegingen maken en dan vloeit het
verkeer met wat geluk netjes om je heen.
Ondanks de enorme drukte op de ringwegen rond het centrum
was het vandaag toch heel aangenaam wandelen hier in het centrum zelf,zon 30
graden,proper en niet onaangenaam druk.We zittten op hotel midden in het
centrum,maar toch heel rustig om te slapen.Vandaag stippelde ik een route uit
langs een megamarkt,een antiekstraatje en langs het water en de oude franse
buurt,best aangenaam en makkelijk te vinden met een simpel plattegrondje van de
stad.Echt spectaculaire fotos leverde het niet op.
Morgen gaan we op georganiseerde excursie naar de
Mekongdelta.Heel toeristisch,maar we wilden het toch alletwee een keer doen.
Na nog een zware avond met opnieuw serieuze diarree en
krampen en een mindere nacht voelde ik me deze morgend eindelijk beter!Ik had
voor het eerst in een dag of 6 terug zin om iets te eten,ontbeet op het zalige
terraske bij het zwembad hier en had er helemaal terug zin in!
We hadden een brommerritje gepland met als eerste stop de
witte duinen zon 35km van waar we logeerden.Veel kan ik er niet over
vertellen,de fotos spreken voor zich denk ik,gewoon knap en aangenaam rustig om
rond te hangen,warm,maar een zalige wind en een heel speciaal zicht,alles
kurkdroog en dan toch een groot blauw meer in al die droogte.Na onze beklimming
van de duinen zetten we ons in een tentje in de buurt en den Huitere zag
hagedis op de menukaart staan.Hij informeerde en bestelde er eentje.Even later
kwam een kerel af met een vrij grote levende hagedis in een plastic zak.Het was
ons niet meteen duidelijk of hij dacht dat we hem levend gingen meenemen om
zelf klaar te maken thuis of dat hij hem gewoon even kwam laten keuren alvorens
hem in de pan te gooien,maar den huitere deed teken dat hij hem onmiddellijk
wilde opeten.Een kwartiertje later lag hij dus op een bord.Op 2 borden
eigenlijk,want ze dachten blijkbaar dat we er met zn 2 van gingen eten.Niet
dus,ik zou het niet binnen krijgen,zeker niet als je het mooie beestje net nog
springlevend hebt gezien.Hij was bovendien niet echt smakelijk
gepresenteerd,gewoon in stukken gekapt en met huid en kop en al de pan in
gegooid,het liet weinig aan de verbeelding over wat er op je bord lag.Den
Huitere vond het weer lekker,smaakte een beetje naar konijn zei hij.
Van de witte duinen naar de rode,daar was een riviertje wat
door een soort van kleine canyon stroomde waar je kon door wandelen.Aan het
begin van de wandeling passeerden we een vissausfabriekje.Vissaus wordt hier
gebruikt als de belangrijkste smaakmaker voor vele gerechten en dient ook als
vervanging van zout.De beste vissaus van het land zou bovendien in de streek
waar we nu zitten worden geproduceerd.Het wordt bereid door ansjovis en zout
samen in een groot vat te stoppen,dat vat af te dekken en te verzwaren met
stenen om de druk op het geheel te verhogen.Het vat wordt dan gedurende 9 maanden
tot een jaar in de zon te gisten gezet.Door de druk wordt het geheel met de
tijd vloeibaar en onder aan de vaten hangen slangetjes waar zo de vissaus wordt
uit geperst in een ander vat.De geur van vis die een jaar ligt te rotten kan je
je wel een beetje voorstellen denk ik.Ik lust het niet,maar Kookai en vrijwel
alle andere aziaten zijn er dol op.
De rest van de wandeling was mooi,ontspannend,een hele geslaagde
dag,zeker na wat ik meemaakte de vorige dagen.
Morgen gaan we voor de middag nog eens met de brommer naar
Pan Thiet,een stadje zon 25km van hier en na de middag nemen we dan de bus
naar Saigon.Fotos posten bij dit verslag is voor morgen,want ik ben moe en
kruip er in.
Gisteren rond 14u ontslagen uit het ziekenhuis.De diagnose
is besmetting met entamoeba histolytica,nen eencellige parasiet die zich in de
darmen van zijne gastheer vestigt en daar ontstekingen veroorzaakt en in een
verdere fase ook de lever en andere organen aantast.
Ik werd huiswaarts gestuurd,een kleine apotheek aan
geneesmiddelen rijker en een aantal honderden dollars armer,ik ga mijn geld dus
toch nog opkrijgen hier ;-) Ik voelde me gisteren nog steeds niks beter en na
een klein wandelingetje en een terraske (foto bijgevoegd,prachtig,tegen de
zee,zwembad en lekker eten naar t schijnt) bracht ik de rest van de dag dan ook
weer op de kamer door.Echt grellig,al 5 dagen niks honger.Op de 4 dagen dat we
in Nah Trang waren at ik in totaal 6 geroosterde bokes en dat was hetdan.Drinken smaakte me ook niet,maar ik deed
het maar omdat het moest.
Gisterenavond kreeg mijne roommate dan ineens een
aanvalleke,ook krampen,zweten, Gelukkig was het rap over.Kookai daarentegen is
gisteren ook een nachtje in het ziekenhuis geweest, bleek ook besmet met een of
andere bacterie en zit dus ook aan de antibiotica ,het heeft ons nog niet echt
mee gezeten
Tot gisteren hield ik me vrij goed,mezelf van dag tot dag
wijsmakende dat het morgen beter zou gaan.Ik merkte wel dat ik weinig of niks
meer te vertellen had de afgelopen dagen en dat het enige wat ik wou mijn bed
was maar ik probeerde niet te veel te zagen,om mijne maat niet mee te
demotiveren.Gisterenavond voelde ik precies terug een klein beetje nieuwe
energie in mn hoofd.Ik wandelde ff door t straat en zag nu pas tegoei (omdat ik het
ook echt voelde nu) hoe gezellig het was in Nah Trang raar,moeilijk te
beschrijven.
Aangezien we al 4 nachten in Nah Trang waren en den Huitere het
daar ondertussen wel een beetje gezien had,reisden we vandaag door naar Mui
Ne,een 250 km zuidwaarts richting Saigon.Ik voelde me vannacht al terug kei
slecht (den huitere trouwens ook) en ook op de bus was het weer afzien.We
logeren hier in een gezellig hotelletje van een gast van Antwerpen (foto van de
loungebar aan het zwembad is bijgevoegd).Ik heb hier testraks iets klein
gegeten en nu heb ik sinds een uur of 2 eindelijk het gevoel dat er iets aant
veranderen is in mn buik.Ik voel me nog altijd even slecht,krampen en
misselijk,maar alles is losgebarsten,een uurke of 2 op t wc gezeten en alle beestjes
zijn ant kapotgaan volgens mij.Verdere details bespaar ik jullie best denk
ik,den hiutere kwam zjust thuis van zijn wandelingske en heeft de deur open
gezet omdat hij het gevoel had dat hij bij boer Clerckx in de stal zat
Ik hoop echt dat het nu morgen herzet en dat ik terugiets ga kunnen doen ,want vandaag geraakte ik
stilaan gefrustreerd,ik had toch nog gehoopt op een fitte laatste week
Mui Ne is een kitesurfparadijs omwille van de constante wind
die er waait.De hoteleigenaar (Antwerpenaar,showman,type Belgie is Antwerpen
en de rest is parking) zei daarstraks dat op een goeie dag hier zon 200 man
tegelijk in de lucht hangt Als het me morgen een beetje mee zit rijd ik mee met
de scooter naar de witte en de rode duinen en bezoeken we een hagedissen-en
krokodillenfarm
Ook nog n fotoke van waar de bust stopte
daarstraks.Eetzaakje waar je je hoofdschotel bij leven kon uitkiezen om ze dan
even later bereid op je bord te krijgen.In de aanbieding,reuzepadden,schildpadden,aal
(soort paling), maar we pasten alletwee deze keer.
