Na een hele slechte nacht (lawaai,airco die niet werkte,verhuis van kamer en gewoon niet in slaap geraken) kwam een tuktuk ons deze morgend oppikken aan het hotel om ons naar de opstapplaats van de grote bus te brengen.De rit duurde uiteindelijk 4u30 en we reden over een halfaangelegde asfaltbaan door het platteland van Cambodja.Mooie streek,rustig,echt dun bevolkt en duidelijk veel armer dan wat je in Thailand gewend bent te zien.In de bus een beetje in de reisgids gelezen en tussendoor een beetje voorgelezen voor mijne reisgezel,die zelf niet zo’n lezer is.Soms kreeg ik geen reactie,dus dan zal het ofwel heel saai geweest zijn ofwel sliep hij nog maar eens voor de verandering.Hij had ook niet zo goed geslapen ’s nachts zei hij,hij heeft aan 95 decibel gesnurkt van 20u tot 7u ’s morgends…J

Cambodja is een land in volle ontwikkeling na de jarenlange (meer dan 30 jaar) wrede oorlogen.Het geweld van toen (explodeerde in ’69,wat echt nog wel niet zo lang geleden is) heeft nog steeds een enorme fysieke en mentale impact op de huidige generatie.Nog elke dag raken mensen zwaar gewond door clusterbommen en landmijnen uit de oorlog.Van de meer dan 285 miljoen ! clusterbommen die werden gedropt is nog steeds meer dan 30% verborgen en intact.Er werden in totaal ook meer dan 8 miljoen landmijnen gelegd,waarvan er tot op vandaag nog steeds 4 tot 6 miljoen niet zijn ontploft of gelocaliseerd.Nog elke dag worden dus mensen zwaar verminkt door dergelijke bommen tijdens het werk op het land.Ik las ergens dat 1 op 280 cambodjanen een amputatie onderging als gevolg van landmijnen en clusterbommen. De wreedheden tijdens de oorlog hebben er ook voor gezorgd dat (officieel) 30 tot 80% van de huidige bevolking zou lijden aan PTSS (posttraumatisch stress syndroom).Toch zijn er maar 32 psychiaters en 8 psychiatrische specialisten voor een bevolking van dik 13 miljoen… straffe cijfers toch…Ook nog dit,de gemiddelde leeftijd in Cambodja is slechts 22 jaar omdat er veel jongeren en nog een deel ouderen zijn,maar bijna geen mensen  van middelbare leeftijd.Velen stierven tijdens de genocide of stierven in de jaren daarna van armoede…

Vandaag werden we bij het uitstappen van de bus direct geconfronteerd met het feit dat iedereen zijn graantje wil meepikken van het opkomende toerisme hier.Een stuk of 30-40 tuktukchauffeurs verdrongen mekaar om ons naar het centrum te kunnen brengen.Eenmaal aan het strand  merkten we direct een aantal verminkte bedelende mensen op.Een man kroop verder op zijn in vuilniszakken verpakte ‘stompjes’ van benen.Op alle gebied kwamen  mensen hun diensten aanbieden,massage,make-up,voetverzorging,etenswaren,…noem maar op.Toch gebeurt alles op een (schijnbaar) vrolijke speelse manier,ze  lachen en ‘zwanzen’ en worden niet boos als je niks koopt.Toch heb ik hier voorlopig nog een pak minder vertrouwen in de mensen dan in Thailand.Ze lijken me iets te vriendelijk en vlot.Wat ook opvalt is dat iedereen veel beter engels spreekt dan in Thailand,hier in Shihanoukville in ieder geval.

We hebben ons hier een kamer geregeld,groot,2 tweepersoonsbedden,airco en ventilator voor 9 euro per man per nacht en gingen zonet de buurt al even verkennen.Het lijkt een typische toeristenbuurt in volle ontwikkeling,net zoals de reisgids aangaf.We dronken een paar pintjes en aten iets in de zaak van een engelsman.Er was een soort van reisagentschapje in de zaak en ik informeerde al een keer naar een verplaatsing naar Siem Raep,de uitvalsbasis om de tempels van Angkor te bezoeken.Ik las dat je met de boot vanuit Pnom Penh over de rivier de Tonle Sap naar Siem Raep zou kunnen reizen,maar het meisje achter de balie wist er niks van zei ze.De bus naar Pnom Penh kostte 6 euro,geen geld voor een trip van 6 uur,dus misschien dat we daar al mee beginnen overmorgen,maar we blijven nu normaal 2 dagen hier in Shihanoukville.

Aja,ik merkte op dat er in de zaak van de engelsman 6 jongeren aan het werk waren,of toch verondersteld waren dat te doen,terwijl het er helemaal niet druk of groot was ofz.Ik vroeg het meisje achter de balie van het reisagentschapje wat zo iemand verdiende die tewerkgesteld was in een eet-en drinkzaakje.3 dollar per dag was haar antwoord…begrijpelijk dat de mensen een beetje opdringeriger zijn hier…   

Onze Frans ligt ondertussen al weer effe in zijn laadstationnetje hier naast mij.Er zijn maar 2 standen aan die gast,slapen of volle gaas,iets anders kent hij niet,deze morgend was hij exact 5 minuten nadat hij wakker werd gepakt,gezakt en gewassen  de kamer uit! ;-)

Grtz! J

08-01-2014 om 11:49 geschreven door RieX  

Gisteren gaan snorkelen bij 4 eilandjes in de buurt van Samet.Om half 11 pikte ze ons 2 op met de speedboot voor ons hotel en werden we aan een pier ergens gedropt waar we even later op een andere boot stapten.Het snorkelen zelf viel wat tegen,alleen op de laatste stop was het een beetje de moeite,vrij veel vissen,maar wel allemaal kleintjes.Ik had op hotel wat brood mee gepakt en kon ze dus onder water voederen zodat ze uit je hand kwamen eten met tientallen tegeljik.Het waren dan wel geen haaien,maar goed,toch een leuke geslaagde dag,mooie strandjes,zalig warm helder zeewater.

Om een uur of 5 waren we terug op ons hotel en na een goeie douche reden we met onze scooter naar het centrum om iets te eten en te drinken.Ik stond net aan de automaat om geld af te halen toen ik iemand ‘hey Kookai!’ hoorde roepen.Bleken Michel en Franky al gearriveerd te zijn op Samet.Ze  waren met de taxi van de luchthaven gekomen en hadden nog net de laatste boot kunnen nemen.Ze werden ook wel een beetje geript met hun ticket,ze kochten het in een van de zaakjes vlakbij de pier en betaalden 300 bath per man terwijl wij maar 50 bath betaalden.Maar ze waren er nog geraakt,dat was het belangrijkste.Ook heel toevallig dat we ze net tegen het lijf liepen in de drukte.We regelden snel een kamertje voor de mannen en gingen dan iets drinken en eten op het strand.Voor de zoveelste keer kei lekker gegeten en nadien nog een klein feestje gebouwd in een van de strandtentjes,de sfeer zat er goed in,maar we gingen toch op tijd naar huis.

Deze morgend dan eerst Michel zijn bagage gaan halen in het hotel waar de mannen sliepen en naar ons hotel verhuisd en dan Michel zelf gaan halen met de scooter.Op ons hotel proberen uit te leggen dat ik vertrok en er de volgende dagen een andere man bij Kookai in bed sliep.Het duurde effe vooraleer ze het begrepen,maar uiteindelijk was het geen probleem.Afscheid genomen van ons Kookaitje en dan nog maar eens terug gescooterd richting centrum.Scooter ingeleverd,naar hotel van Franky gewandeld en samen naar de pier gewandeld.Mijn ontbijtbonnetje van de Lima Coco had ik aan Michel gegeven omdat ik nog niet echt met dat whaawgevoel in mijn buik zat na de pintjes van de avond voordien en Michel er ongetwijfeld meer van zou kunnen genieten als ik. J

Om 10u vertrok onze boot,een half uurtje later stonden we terug op het vasteland,zonder te betalen deze keer,het mag eens meezitten ook!Op de pier een beetje rondgevraagd naar een bus richting Cambodja,maar die bleken reeds vertrokken.Tot in Trat konden we nog wel geraken,wat al een heel stuk in de goeie richting was.We betaalden 7,5 euro per man.2u later in Trat gearriveerd,daar weer een beetje rondgevraagd en begonnen aan een prijs van 10 euro om uiteindelijk,dankzij een zwitser die ik aansprak op straat en die er blijkbaar al 25 jaar woonde,op het grote busstation te belanden na een stevige wandeling bij 35 graden waar we direct konden instappen en vertrekken in een minivan voor 2,5 euro per man tot in Hat Lek,de grens met Cambodja,weer een meevaller!Anderhalf uur later kwamen we aan bij de grenspost.Ik las er in de reisgids weinig goeds over,zwendel,oplichting,diefstal,opdringerigheid,…dat beloofde.

We werden bij het uitstappen ook direct aangeklampt door een aantal mannen die we probeerden te negeren en we stapten recht naar het officiele kantoortje.Nu veel officieel was er niet aan,er hing een hoop volk rond die helemaal geen uniform of officiele kledij droeg,maar die toch schenen aanvaard te worden als echte medewerkers van de grenspost.Heel verwarrend voor ons,we moesten onze reispassen tonen en onmiddellijk verdween een van die loopjongetjes ermee .We moesten ook nog 20 bath betalen,waarvoor weet ik niet.Ondertussen hielden een paar andere mannetjes ons aan de praat,need food,need cigarettes,need water,…vrij opdringerig en moeilijk om in te schatten wat de mannetjes nu net wilden van ons.Ik hield in ieder geval mijn bagage goed in t oog.Dan moesten we voor een tafeltje komen staan en hielden ze een soort van scannertje met een blauw lampje naar je hoofd gericht,pure kwakzalverij volgens mij.Dan nog vingerafdrukken inscannen,zowel van de linkerhand als van de rechterhand,een paar papiertjes tekenen en we mochten door.Den Huitere dacht zonder visum te mogen passeren (ik had via internet al een visum geregeld,hij nog niet),maar dat bleek dan toch niet te lukken.Hij moest zo’n 25 euro betalen,maar het geraakte geregeld en we mochten door.Aja de loopjongetjes vroegen ook nog een fooi,we gaven ze samen en euro of drie,wat ze schijnbaar te weinig vonden,maar daar trokken we ons weinig van aan.

We kropen in een taxi,samen met een hollands koppel,betaalden elk 4 euro en reden naar het centrum van Koh Kong,de dichtstbijzijnde stad aan de kust.We lieten ons afzetten aan een hotelletje,legden onze bagage op de kamer,maakten een wandelingetje en gingen iets eten.Eten was maar flauw van smaak en de service trok op niks,hopelijk dat dit een uitzondering was…Hier in Koh Kong valt niet zoveel te beleven buiten excursies naar een aantal eilandjes om te snorkelen en te duiken.Maar ik heb me voorgenomen nu echt enkel nog te gaan als ik 100 % zeker ben dat het de moeite loont.

Voor morgen hebben we dan ook al een bustrip naar Shihanoukville (weet niet of het juist geschreven is) geregeld,daar is ongetwijfeld meer te beleven,het zou een levendige kustplaats zijn en wordt ook we eens het nieuwe Samui of Phuket genoemd.De busrit duurt 4u,kostte ons 8 dollar en start om 8u morgenvroeg.Heel verwarrend hier die geldzaken,je kan in dollars betalen,maar ze geven vaak terug in Riel,de lokale munt,dus het is niet simpel om te controleren of het klopt of niet.

Ondertussen heeft mijne kamergenoot zijnen tuktuk hier al gestart op de kamer,snurken da dieje mens kan,ni te doen,gaat aanpassen zijn na zo lang bij ons vredige (in hare slaap toch ;-) Kookaike geslapen te hebben!Ik ga ze zo nog even proberen te scypen en dan ga ik ook proberen te slapen.Misschien dat er sewes nog een paar foto’s volgen en anders morgen ofz.

Onze thaise simkaarten werken hier blijkbaar niet,dus we zijn enkel te bereiken via facebook of mail (die doet het wel terug,heb ik kunnen deblokkeren).

Grtz

07-01-2014 om 15:37 geschreven door RieX  

Gisteren flink geluierd alletwee.Lang aan ’t zwembad gelegen en dan toerke met de brommer gedaan.Eilandje bleek dan toch groter als gedacht!Denk dat we een kilometer of 4 hebben gereden tot we aan’t eind van het eiland waren.De weg is echt fun met de scooter,echt thais,hier en daar stroken beton,dan weer 50 meter ‘blokskes’ (stukske ‘om eens te proberen’ ofz waarschijnlijk),een stuk alleen het linker baanvak beton en de rest zand en stenen,echt afwisselend!Ook serieuze hellingen losse zand waar we maar net op geraakten met ons Hondake,echt fun!

Aan ’t eind van de weg was een rangerstation (aangezien het hier een national parc is) en daar kon je een wandelingske maken.Dat was ook effe het plan,maar 2 hagedissen later  stond ik al terug bij t vertrek mee ons Kookaike… tis ni echt ne reptielenfan (tenzij om op te eten) om het voorzichtig uit te drukken.

Voor de rest van de dag,weer kei goe gegeten zoals altijd en overal hier en genoten van de zee,het strand en de zon.Ik heb het nog niet echt over het weer gehad bedacht ik me gisteren,maar we hebben echt al superweer gehad.De eerste dagen ’s avonds nog iets frisser,maar dat is ondertussen al lang voorbij,we hebben nu al een hele tijd 30-35 graden en ook ’s avonds is het zalig,gisteren nog tot half 10 in short en hemdje zonder mouwen buiten op het strand gegeten,kan echt ni beter!

Gisteren ook nog ff gesproken met Franky die vandaag afreist samen met Michel.De mannen gaan maandag niet meer  hier op Samet geraken met de gewone boot,want die varen maar tot een uur of 5-6.We informeerden hier al naar een prive-speedboot,dat zou wel nog gaan,maar ik denk dat ze dat niet zullen doen en dat ze gewoon aan de pier op het vasteland een hotelletje zullen boeken voor hun eerste nacht in Thailand.We hebben afgesproken dat als we ze niet horen of zien op maandag,we ze dan tussen 8 en half 9 komen afhalen op de pier.De boot kost ons toch maar een dikke euro en ik moet ook terug naar daar,want ik reis met Franky op dinsdagmorgend door naar de Cambodjaanse grens.Kookai kan dan samen met Michel de boot terug naar Samet nemen.Hun verblijf op Samet ligt al verder vast,Kookai boekte 3 extra nachten in Lima Coco waar we nu ook zitten.Blijkbaar betalen we hier echt niet te veel (30 euro per nacht per man met ontbijt),want we informeerden gisteren bij de 2 vergelijkbare hotels naast ons en daar was een ‘vanaf’ prijs van 125 euro per man!De kamers zullen ongetwijfeld nog wat ruimer zijn en het ontbijt nog wat utgebreider,but who cares,we zitten hier prima!

Momenteel liggen we hier al weer een tijdje aan het zwembad,het is een zalige,rustige ochtend,geen wolkje te bespeuren,geen wind,de zee is net een meer zo kalm,een graad of 30 al in de zon schat ik en het is nog maar 10u…

Ik zou graag nog een keer gaan snorkelen of gaan duiken hier,maar eerst eens navragen of het echt de moeite is,want die mannen doen hier altijd alsof de haaien en walvissen uit je hand gaan komen eten,maar je moet je altijd goed informeren bij objectieve mensen,want ze proberen vaak gewoon geld uit je zakken te kloppen natuurlijk.Echt stelen zie ik een thai niet snel doen,maar je halvelings iets wijs maken door flink te overdrijven en een veel te hoge prijs vragen wel,maar dan is het aan ons om af te dingen natuurlijk en dat  laten ze ook toe.Om een voorbeeld te geven,toen we in Ban Phe aankwamen stopte het taxibusje aan een soort van reiswinkeltje in de buurt van de pier.De chauffeur zei ons dat we hier een ticketje voor de overzetboot naar Samet moesten kopen,want dat dat op de pier zelf niet ging.De meesten deden dat dan ook,het ticketje kostte toch maar 200 bath,heen en terug.Wij kochten er geen en wandelden zelf de 200m naar de pier om daar hetzelfde ticket voor 100 bath te kopen.Is dat bedrog?Diefstal?Ergens wel,maar ik vind het niet zo erg,ze zijn ook nooit boos als je ze door hebt en het zelf wil uitzoeken ofz,dus geen probleem,ik hou echt van de thaise mensen,ze kunnen lachen en geven de indruk van het leven niet zo zwaar op te nemen.Genieten,samen een beetje lachen en eten  en af en toe wat werken (en dan zeker niet te hard)  om rond te komen.Ik heb nog maar zelden een thai, hard zien werken hier.Meestal staat er een massa werkvolk paraat,maar werkt maar de helft en dan nog op ’t gemakske.Uurloon zal waarschijnlijk ook wel navenant zijn.Maar wat dan toch wel in strijd is met die mentaliteit en waar je als toerist altijd baat bij hebt is dat als een thai zegt dat het in orde komt,dat ook zo is en bovendien op tijd,een uur is een uur!Langs de andere kant zou ik er dan weer geen huis door laten bouwen,want op dat gebied zijn ze dan weer heel nonchalant denk ik.Om een voorbeeld te geven,ik heb denk ik nog in vrijwel geen enkel hotelletje of kamer gelogeerd waar de kraan op de lavabo niet mee draaide als je het water open of dicht draaide.Dat is 1 vijs die goed vast moet staan,maar die meestal nogal moelijk te bereiken is en dus nogal wat moeite kost en dan doen ze dat maar niet,ze hangt er aan en ze werkt that’s it!Ook met elektriciteit,niet dat ik er zelf wat van ken,maar ik ben 100 % zeker dat 100% van de zaken hier zou worden afgekeurd door de controle van de brandveiligheid van vb Belgie.Alles hangt in ’t beste geval aan mekaar met ‘kattekoppen’ en ‘lusterklemmekes’ en vaak zelfs dat niet,gewoon aan mekaar gedraaid en wat tape er rond.En toch werkt het altijd en brandt er zelden iets af hier.

Ale kgan nog wa genieten…CU soon.

05-01-2014 om 04:54 geschreven door RieX  

04-01-2014 om 03:44 geschreven door RieX  

Het zangfestijn heeft eergisteren nog een hele tijd geduurd.Het ging  er echt over naar het einde toe,brullen,niet te doen die mannen!Slecht geslapen dus.Gisteren dan vertrokken uit Bangkok,taxibootje naar de overkant van de klong genomen,onderweg nog 3 honden tegen gekomen,al zwemmende (zal de foto erbij zetten,is wel niet zo duidelijk,maar als je goed kijkt zie je hun 3 kopkes boven water)!De mannen waren ook op stap geweest in’t centrum ofz,weet ik veel,maar ze zwommen met z’n 3 achter mekaar in het midden van de klong en die is toch een keer of 2-3 zo breed als het Albertkanaal.

Rond de middag hebben we de taxibus genomen naar Rayong vanuit het station van Bangkok en 2u30 later stonden we aan de pier in Ban Phe (gehucht van Rayong) waar de overzetboten naar Samet vertrekken.We zetten ons even in een koffiehuisje om iets te drinken en eens te kijken op internet of er nog een accommodatie naar onze zin (eigenlijk vooral naar Kookai haar zin,want ze wilde persé een zwembad en aangezien het  onze laatste dagen samen zijn,mocht zij kiezen,ook al was het wat duurder) was in Samet,want het is erg druk deze periode,zeker op het kleine eilandje.Omdat we niks vonden onder de 100 euro per nacht voor ons 2 beslisten we om een nachtje in Ban Phe te blijven,op goed geluk,want de reisgids vermeldde die plaats alleen als doorreispunt naar Samet.

We huurden een scootertje en boekten een hotelletje (met zwembad ;-) in Ban Phe zelf,vlak aan het strand.Hotelletje viel mee en het strand was ook best mooi,maar heel slecht onderhouden allemaal,veel afval,op dat gebied hebben de thai echt een hele slechte mentaliteit en dat was hier nog maar eens  duidelijk zichtbaar.Echt spijtig,want er was veel meer te maken van die plek!Ban Phe zelf stelde echt niks voor,we hebben er eens rond gescooterd,iets gegeten en gedronken (ik ben overgeschakeld op Leo,nadat de thaise mannen op het straatfeest een Chang van mij afwezen,omdat ze daar naar eigen zeggen koppijn van kregen en ik dacht ‘als die mannen daar al ziek van worden,dan is het niet meer als normaal dat ik daar heel slecht van ben’,dus vanaf toen,Leo! ;-)) en dan naar de kamer.Op de kamer alletwee heel lang gezocht naar een (geschikte) verblijfplaats op Samet.uiteindelijk een aantal opties,maar toch nog niks geboekt,we zouden gewoon naar daar varen en ter plekke iets regelen.

Zo gezegd zo gedaan,deze morgend om 9u stonden we terug op de pier van Ban Phe.Toen we een ticket voor de boot (1 euro) kochten vroeg het ‘meisje’ (het was weer een man in volle transformatie naar vrouw,maar er waren nog serieuze kosten aan ;-) aan de infostand of we al een verblijfplaats hadden en ze liet een aantal hotels zien in een map.We kenden ondertussen alle namen vanbuiten en wisten ook ongeveer de prijzen via booking.com en ander bookingsites,dus konden we goed vergelijken.Kookai koos uiteindelijk voor 3 nachten in het Lima Coco Resort,het kost hier ongeveer 30 euro per man per nacht met ontbijt,nog goed te doen dus.Bij onze aankomst op Samet inkom betaald (Samet is erkend als nationaal park en dus betaal je er inkom),ik 200 bath en Kookai 20 bath omdat ze dachten dat ze thais was.Zo gaat het hier overal,vorige week in Erawan ook,niet-thai  dan betaalde je 400,wel thai,dan slechts  20 bath!We moesten het in Belgie eens proberen…maar hier is het de normaalste zaak van de wereld,eigen volk eerst.Samet is echt heel klein,dat wist ik nog van de vorige keer,toch staan er veel 4X4 pick-up trucks te wachten om je naar je hotel te brengen,vaak slechts een paar honderd meter verder.Als je er de eerste keer komt maken ze je gegarandeerd iets wijs over de afstand naar je verblijfplaats,stap je in en betaal je 200 bath om dan 100m verder terug te moeten afstappen terwijl ze je flink uitlachen.Toch bleek ons resort nu echt wel een kilometer of 2 van de pier te zijn.Ik vroeg de prijs en het zou ongeveer 250 bath gaan kosten.Aangezien je hier op Samet maar 300 bath (7,5 euro) per dag betaalt voor een scooter kozen we voor deze optie,dan hadden we er nog 24 u lang wat aan.Alle bagage en wij 2 er op en rijden maar!Of beter gezegd kruipen,want een weg kan je het hier niet echt noemen,alles onverhard,bergop bergaf en putten in de weg als je er in valt,ze vinden je nooit meer terug .De meeste scootertjes hebben hier dan ook zware profielbanden om het terrein aan te kunnen.

We waren al om 12u op onze bestemming,nog 2u te vroeg om te kunnen inchecken en dus hebben we ons aan het zwembad gelegd en genoten,want het is hier echt prachtig!Heel rustig,mooi strand,helder zeewater,mooi zwembad,prima keuze!Kamer bleek ook mooi en proper,dus alles viel super mee.Namiddag naar de drukkere buurt gereden met de scooter om daar een beetje rond te hangen.Je hebt hier vrij sterke getijden en als het eb wordt in de late namiddag,wordt het dan vergrote strand elke dag opnieuw helemaal aangelegd en aangekleed met tafeltjes,matten,ligbedden,kaarsen,echt kei gezellig.En overal kan je eten,drinken en feesten,het verschil met het leven aan de Klong is enorm,allemaal welstellende toeristen hier die pinten drinken die een gemiddeld half dagloon van een Thai kosten schat ik.En ook wij ‘bezondigen’ ons eraan,ons geweten sussende met de gedachte  dat we op die manier bijdragen aan de groei van de economie van Thailand en onrechtstreeks een beter leven voor alle thai…;-)

Nu zijn we net terug op de kamer en zijn ons stilaan een beetje aan het voorbereiden op de komst van onze kameraden volgende maandag.Michel en Franky komen dan toe in Bangkok en proberen dan normaal nog om diezelfde dag hier op Samet te geraken.De boten vanuit Ban Phe varen echter maar tot een uur of 5-6 en dat gaan de mannen nooit halen,dus proberen we morgen een speedboot te regelen die hen nog wil gaan oppikken  rond een uur of 7-8,als de prijs meevalt tenminste,we zien wel…Michel blijft dan samen met Kookai nog een paar dagen hier op Samet en Franky en ik reizen met z’n 2 door richting Cambodja en Vietnam.Michel blijft in totaal 2 weken in Thailand en trekt rond met Kookai,die dan nadat Michel terug naar huis vliegt,nog een weekje bij haar mama in Bangkok blijft tot Franky en ik terug zijn na in totaal 3 weken Cambodja en Vietnam.

04-01-2014 om 03:38 geschreven door RieX  

01-01-2014 om 18:14 geschreven door RieX  

01-01-2014 om 18:13 geschreven door RieX  

Gisteren rond een uur of 9 ’s avonds waren we klaar om te vertrekken naar  Bangkok city voor een feestje.Blijkbaar was dat ruim laat,want er kwamen geen taxibootjes meer voorbij aan onze pier.Kookai haar mama dus seinen met een zaklamp naar alle bootjes die ze in de verte nog zag en uiteindelijk merkte er ons toch nog eentje op.5 minuutjes varen en we waren aan de overkant,anders is het zeker 40 minuten met de autotaxi.We namen de taxi naar het centrum.Bob,de zoon van Noi  (die btw dus die kindjes heeft aangereden en het was dus niet de broer van die weesjongen zoals ik eerst dacht) schreef in het thais een adres op van een plaats waar er zogezegd wat te beleven viel.De taxichauffeur zette ons af in Patpong,een hoerenbuurt.Er stond nog een markt in de straten,dus het was er best gezellig,maar op 100m afstand hadden we al zeker 10 keer vragen gehad in de stijl van ‘you want to see pussy?’ en ‘pingpongshow?’.op een of andere manier was Kookai er niet voor te vinden.. ;-)

Dan maar iets drinken.We zetten ons op een terrasje tegen de straat  om ondertussen wat naar de mensen te gapen.Het viel op dat er wel heel veel katois (mannen die zijn omgebouwd tot vrouwen) in onze buurt zaten en ons passeerden.Na een tijdje hadden we door dat we vlak aan de inkom van een gespecialiseerde club zaten.Echt wel de moeite om af te zien.Sommigen waren echt wel ‘goed gelukt’ en waren enkel nog te ‘herkennen’ aan hun wat diepere stem,puur uiterlijk zou je echt denken dat het vrouwen waren,zelfs hele knappe! ;-) Toch wel een straf land ze Thailand,alles kan hier en alles bestaat schijnbaar in vrede naast mekaar,geen groezelige hoerenbuurten,maar gewoon open en bloot J in een doodgewone winkelstraat en iedereen gunt iedereen zijn ding…katois zijn bijvoorbeeld doodnormaal hier,worden geaccepteerd en nooit scheef bekeken of uitgelachen,integendeel.

Na een paar pinten namen we toch nog de taxi naar Khosaen Road, een hele toeristische straat in het centrum van Bangkok.De chauffeur stelde nog voor om ons af te zetten ergens op een plein waar 200.000 man bijeen stond voor de ‘countdown’,maar dat deden we toch maar niet.Op Khosaen was het nochtans niet minder druk,echt over de koppen lopen.Wel gezellig,heel veel zat,goed gezind volk.We vierden een beetje mee (link van filmpje volgt)  tot ons (lees ‘vooral mijn’) buikje vol was en namen dan de taxi terug naar de mama thuis.

Deze morgend  wakker geworden met een stevige kater .Het plan was gisteren om vandaag Bangkok terug te verlaten en door te reizen richting het oosten,naar een of ande eilandje,maar gezien mijn belabberde toestand hebben we dat een dagje uitgesteld.Zonder morren van ons Kookaike,ze kent me ondertussen al n beetje zeker. J De vrouwen beslisten om dan vandaag maar een nieuwjaarsfeest te organiseren voor heel de straat  en reden naar de markt voor inkopen.Ik mocht nog wat uitzieken in m’n bed.Tegen de middag was ik er wat door en kon ik terug iets eten.Ik zette me nadien op het terras op ’t eerste verdiep en las een boekjes,zalig,rustig,alleen.Ondertussen waren er al een paar mannen in de weer met het installeren van een muziekinstallatie,tafels,een videoscherm,… in onze ‘tuin’.Toen de vrouwen thuis kwamen van de markt begonnen ze te koken,op z’n thais,op de grond.Kookai en ik wilden graag iets doen voor de ongeveer 20 kindjes die gingen komen ’s avonds en reden (ale werden gereden,want 2 jonge gasten uit de straat brachten ons met de scooter) naar een 20 bath shop,alles dus aan 50 cent,veel speelgoed,maar ook huishoudartikelen,usb sticks,noem maar op.We kochten er een hoop speelgoedjes om deze avond te kunnen uitdelen.Niet echt een ecologisch of duurzaam idee,want er was veel prul bij dat na verloop van tijd vrijwel zeker ook in de klong ging verdwijnen,maar goed.

We maakten een potje met nummertjes die de kindjes moesten trekken zodat het uitdelen een beetje georganiseerd zou verlopen.Het speelgoed lag nadien een paar uur gewoon op een tafel buiten en toch deden de kinderen niet meer dan vanop een afstand eens geinteresseerd kijken,niemand deed ook nog maar moeite om er aan te komen,laat staan iets weg te nemen.Toch wel straf,bij ons had je al 100 keer moeten zeggen ‘blijf daar af’ en ‘neen’.

Iedereen kwam stilaan toegestroomd met geschenkjes voor mekaar die op een tafel werden uitgestald.Het eten werd opgediend,maar de mama van Kookai stond erop dat we niet bij de rest (lees ‘bij het gewone volk’) zouden eten,maar aan een aparte tafel met Noi en haar familie.Zwaar tegen mijn zin stemde ik toch maar in voor de minste ambras.Na het eten begaven we ons dan toch op het andere terras en werden direct uitgenodigd om erbij te komen zitten en mee te eten en vooral te drinken.De thai zeggen om de 5 minuten ‘tsjook di khaap’,klinken met de glazen tegen mekaar en drinken,dus zo gaat het heel snel.Mijn 2 buurmannen dronken whisky met spa bruis en ijs en dronken dat ongeveer even snel als ik mijn pinten.Een van de mannen had een neus als een verschrompelde rotte patat en was duidelijk niet aan zijn proefstuk toe wat drinken betrof.Vrijwel iedereen zuipt er hier op los,zowel mannen als vrouwen.

Het uitdelen van de cadeautjes aan de klein mannen was een zalig moment,ik heb er een filmpje van en probeer de link er nog bij te zetten straks.ik heb nog nooit zoveel schattige snotterkes bij mekaar gezien.

Zjust nog maar eens terug wat gegeten en nu zijn we er toch maar vanonder gemuisd,want anders liep het weer uit de hand en ‘verloren’ we morgen misschien nog eens een dag.Momenteel woedt er buiten nog een hevige strijd om de titel van de meest getalenteerde valszinger van Thailand tijdens de karaoke,dus we gaan hier direct nog niet slapen vrees ik,maar het stoort me echt niet,ik voel me hier prima!Morgen vertrekken we naar Koh Samed,ik kijk er al naar uit,maar had deze 3 dagen voor geen geld van de wereld willen missen!

01-01-2014 om 18:06 geschreven door RieX  

Dag 2 aan de Klong.Deze nacht vrij goed geslapen ondanks de vele geluiden uit de buurt.Muziek,luidruchtige longtails (zelfgemaakte boten met een motor van een auto of soms zelfs van een vrachtwagen,meestal zonder uitlaat en dus met een hoop lawaai),vechtende katten,enz…Ons kamertje is best gezellig,we slapen op het eerste verdiep en hebben een terras dat ons een mooi zicht geeft over de klong,de haven van Bangkok en de skyline van de stad.

Deze morgend buiten gegeten en dan naar de lokale markt gereden.Wel effe schrikken toen Noi,de tante van Kookai’s mama een hek opende en een patat van een pick-up truck buiten reed.Toyota Hilux 3.0 turbo.Noi,die in zo’n armzalig huisje leeft is blijkbaar,samen met haar man,eigenaar van half de straat en een groot deel van de barakken waarin de rest van de mensen hier woont.Je zou het ze niet geven…Ze werkten  vroeger beiden voor de koning blijkbaar en genieten heel wat aanzien in de straat hier.Noi baat ook nog steeds een soort van buurtwinkeltje uit vanuit haar eigen huisje op het water.Gisterenavond en ook vandaag liepen mensen constant af en aan voor een blikje bier,3 sigaretten,fruit…mooi om te zien,het is hier echt een minigemeenschapje.Iedereen koopt van iedereen en iedereen loopt overal binnen en buiten.Ik zou graag wat meer foto’s nemen hier in de straat en van de barakken en de mensen,maar vind het nogal ambetant om andermans miserie zo in beeld te willen brengen.Al zouden ze het gerust toelaten,iedereen is vriendelijk.En miserie mag ik het ook niet echt noemen,want iedereen heeft eten en een soort van dak boven z’n hoofd.Ik zou er nog veel over kunnen vertellen,maar het gaat nooit kunnen weergeven hoe het voelt om er hier zo even echt tussen te zitten.Daarstraks kwam er nog een beschonken man aangewandeld bij Noi die blijkbaar zijn laatste 24 bath had samengesprokkeld voor een blikje bier,maar  omdat hij lal zat was gaf Noi hem niet (onmiddellijk) z’n zin.Hij bleef rustig en na veel zagen kreeg hij dan toch z’n blikje bier.

Maar we gingen dus naar de markt.Bob,de zoon van Noi stond ook op de markt met zijn bloemenwinkeltje.Blijkbaar stond hij vroeger onder invloed van zijn drugsverhandelende broer,maar nu die in de gevangenis zit,hijzelf een aantal kinderen aanreed onder invloed en zijn vriendinnetje zwanger is,probeert hij zijn leven te beteren.

De vrouwen wandelden verder over de markt en lieten mij achter in het massagesalon bij een kennis van Noi.2u massage voor 12 euro,zalig!Het was wel keihard en bij momenten had het meer weg van een sessie in een revalidatiecentrum,dan van een onspannende massage,maar ik heb nog nooit zo’n variatie aan technieken op mijn lichaam gevoeld.Met handen,voeten,ellebogen en knieen werd ik bewerkt.Mijn fietsspieren zijn echt overgevoelig,niet te doen,niks kan ik uitstaan aan mijn bovenbenen.De rest was echt genieten,rug,nek,gezicht,…de moeite.

Na de massage nog iets gegeten en dan terug naar huis.Je hebt hier de hoofdstraat,eigenlijk al maar een klein steegje en dan een soort van kleine smalle betonnen pier naar het huis waar we logeren.Onderweg van de baan naar het huis zijn links en rechts allemaal barakjes,kleine paalwoninkjes waar mensen wonen tussen en vooral boven hopen afval.Alles wordt in de rivier gegooid en door de getijden hoopt alle afval op onder de uiterste barakken,die het dichtst bij de baan.Toch lacht iedereen en is iedereen wel met iets bezig.Eten maken,eten opeten,zelf dobbertjes en vislijnen maken,de klein mannen rennen rond,het is hier zeker geen zielige buurt.

Sewes eten we hier nog samen en dan nemen Kookai en ik het taxibootje naar de overkant,naar het centrum van Bangkok en trekken we de stad in.De mama,de tante en Bob gaan van 11 tot 1 straks,deze nacht tijdens de overgang van oud nar nieuw dus,naar de tempel in de buurt om te bidden,maa daar passen wij toch voor.

31-12-2013 om 14:01 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:59 geschreven door RieX  

Vandaag rond de middag vertrokken richting de mama,terug richting Bangkok dus.Songthaew,minibus en dan taxi.Het enige wat we hadden om op onze bestemming te geraken was een klein copietje van het thaise paspoort van de mama van Kookai.We waren alletwee haar telefoonnummer kwijt en konden haar dus niet vooraf contacteren.Onze taxichauffeur was een heel grappig klein ventje dat wat weg had van de thaise Harry Potter.Hij wist absoluut niet waar we moesten zijn,maar hij ging het wel vragen zei hij.En dat deed hij ook,een keer of 10.Hij was denk ik zo blind als een mol,want nadat hij al 3 keer gestopt was om het adres op het kleine papiertje proberen te lezen dook hij in zijn handschoenkastje om een vergrootglas te nemen zodat hij het eindelijk eens echt kon lezen.Hij bleef vriendelijk en enthousiast en uiteindelijk geraakten we er.

Kookai haar mama was verrast,want ze had zich al veel  zorgen gemaakt zei ze omdat ze nog niks van ons had gehoord.Ze woont in een mooi stenen huisje aan de klong,vlak aan de haven.De klongs zijn een soort van (vieze) kanalen die rond Bangkok liggen.De rest van de straat woont in houten barakken die half boven het water staan.Alle afval wordt ook gewoon in de beek gekieperd hier.De mensen hebben hier andere prioriteiten dan recycleren en zorg dragen voor het milieu,zoveel is duidelijk…

We babbelden (ik luisterde vooral) een beetje en maakten kennis met de rest van de familie en de straat.Een tante van Kookai woont naast het huis van haar mama en ze let ook op het huis als de mama in Duitsland is.Haar man is ernstig ziek,vergevorderde suikerziekte.Ze hebben 2 zonen,de ene zit voor de 2^e maal vast voor zware drugsfeiten en de andere woont nog thuis en verkoopt bloemen op de markt.Zijn liefje,waar hij 2 maanden mee samen is,die bij de familie inwoont en zwanger is van hem was er ook.Hij is 27,zij 23.Er woont ook nog een weesjongen bij de familie in.Zijn beide ouders zijn overleden en zijn oudere broer zit in zware problemen omdat hij een paar kindjes heeft aangereden onderweg naar huis van een feest.Bob,de zoon van de tante was net bezig met de voorbereidingen van zijn job.Hij had 2 zakken fluoricerende nepsteentjes gekocht die ze in bloempotten leggen als versiering.Hij kocht ze aan voor 50 bath (1,25 euro) per grote zak en was ze nu aan het verdelen in kleine zakjes die hij zou gaan verkopen voor 10 bath (0,25 euro) per stuk…zijn vriendinnetje werkt niet,dus dat is het inkomen van hun 2…geen grote weelde hier dus…

Kookai bracht van thuis 2 grote zakken schepsnoep mee van het Kruidvat en ook nog een aantal dozen snoepjes met chocolade.Haar suikerzieke nonkel at zich te pletter in de chocolade en de grote zakken schepsnoep werden in kleine zakjes gedaan voor alle kindjes uit de straat.

Plots kwam er een hele meute kleine kindjes af gewandeld om hun zakje af te halen,zalig om te zien!Iedereen zei dat zuur snoep was,maar ze aten toch allemaal vrolijk verder en vergeleken met mekaar wat ze allemaal hadden gekregen.We speelden nog een voetbalmatchke in de staat met als doel 2 slefferkes en ze zaten nog een hele tijd bij ons aan de tafel,tot ze naar huis werden geroepen door hun mama’s.Fijn om te zien dat er nog kinderen zijn die zich kunnen amuseren door samen te spelen en content zijn met een zakje snoep.De omstandigheden waarin ze leven en die er mee voor zorgen dat dit het geval is zijn minder fijn natuurlijk…

De volwassen mannen van de straat zaten deze avond,zoals elke avond blijkbaar samen aan een  tafel  in de straat whisky te drinken en te lachen.Ik werd uitgenodigd om mee te doen door de aangeschoten mannen,maar de mama van Kookai raadde het me af omdat er nogal eens werd gevochten als iedereen echt zat was.

Doet je wel effe nadenken zo’n dagje als vandaag…Morgen gaan we naar de floating market samen inkopen doen en morgenavond vieren we samen met de rest van de straat de overgang van oud naar nieuw.Dit posten zal voor een van de volgende zijn,want internet heb ik hier niet.

31-12-2013 om 13:46 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:16 geschreven door RieX  

29-12-2013 om 14:47 geschreven door RieX  

29-12-2013 om 14:44 geschreven door RieX  

Vandaag opgestaan en uitgebreid ontbeten,ik met rijst,noedels,brood,groenten,yoghurt,…en Kookai met een noedelsoepje met gebakken varkensbloed,niertjes en varkensmaag.Ieder zijn ding denk ik maar.  J

Dan naar de Erawan watervallen gescooterd,zo’n 65 km van ons hotel.Ons Hondatje deed het goed en bracht ons veilig en snel ter plaatse ondanks de felle (zij)wind.Het Erawan National Parc is een drukbezocht park, zeker in deze drukke eindejaarsperiode.De Thai hebben momenteel ook vakantie en dat was er aan te zien.

Het leek een op het eerste zicht nationaal park op maat van Koookai,een wandeling van 2km met 7watervallen onderweg,dat leek ons geen onmogelijke onderneming.Het begon ook vrij gemakkelijk,maar waterval 5,6 en 7 bleek toch iets moeilijker te bereiken dan oorspronkelijk gedacht.We stapten in totaal 2U30 en we haalden samen de 7^e waterval,een prestatie voor ons Kookaike die haar grenzen serieus moest verleggen onderweg om boven (en weer beneden) te geraken.Na onze tocht aten we op de lokale markt.Eten en drinken voor 2 voor 3 euro,Thailand op z’n best.

Toen we terug ‘thuis’ waren effe verhuisd van hotel en dan naar de bridge over the kwai gereden.Dat bleek,zoals verwacht, supertoeristisch te zijn.Bovendien bleek,als ik de reisgids er op na sloeg,de brug waar iedereen foto’s staat te nemen helemaal niet de originele brug te zijn,dat zouden slechts een paar houten  stompen op een vlak stuk grond zijn.Wel grappig is dat op de brug waar constant honderden mensen rondlopen ook nog wel effectief een trein passeerrt.Een bord geeft aan ‘als de trein in aantocht is,gelieve jezelf in veiligheid  te brengen’ J

Kookai at nog een durian,dat moet zowat het degoutantste fruit op aarde zijn.In sommige hotels mag je effectief niet binnen als je een durian bij hebt omdat het zo geweldig stinkt.Maar ons Kookaike eet da weer graag natuurlijk.

Nadien nog effe op de lokale markt geweest en nu terug op onze kamer.Een veel te dure kamer eigenlijk,maar het is hier heel druk in de buurt,vrijwel alles is vol geboekt,dus dit was het beste wat we konden vinden,ongeveer 25 euro per man,de kamer zelf is knap,met een semi-outdoor douche (ofwel is die gewoon nog niet afgewerkt) en een hoog,goed bed.

Tot morgen! foto's volgen sewes normaal...

29-12-2013 om 14:03 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 17:20 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 17:08 geschreven door RieX  

28-12-2013 om 16:58 geschreven door RieX  

Ongeveer 22u geleden namen we de bus in Berchem.Een vliegtuig,een taxi,een, taxibusje en een songthaew (open groepstaxi) later zijn we op onze eerste bestemming gearriveerd.Het is ondertussen donker,maar het ziet er toch veelbelovend uit voor morgen!
Slaapwel.

27-12-2013 om 16:18 geschreven door RieX  

25-12-2013 om 00:00 geschreven door RieX