|
Van Auckland tot Zaventem
of omgekeerd
Waar te beginnen? Momenteel bevind ik mij aan Gate 43 in de luchthaven van Hongkong, te wachten tot het boarden van onze vlucht naar Auckland van start gaat. Aangezien dat pas in een dik half uur is schrijf ik alvast een stukje.
De week voorafgaand aan het vertrek is vrij snel voorbijgegaan. Thuis slapen konden we niet meer aangezien onze meubels de container al op waren richting Wellington; het was dus een weekje Hyllit Hotel in Antwerpen. Genietbaar voor de eerste paar dagen, maar een week is ons alle 3 toch iets te lang. Elke dag op en af rijden van Antwerpen naar Eksaarde en vice-versa was ik ook al snel beu, maar ondanks dat alles bevond ik mij toch sneller in de taxi naar Zaventem dan ik geanticipeerd had.
Gauw eens tussendoor: de chauffeur van deze Taxi antwoordde op de naam Harry, wat mij helemaal in nostalgische bui bracht, denkend aan de oneindige Harry Potter momenten samen met Akb en Maren J
Maar dit even terzijde;
Aangekomen op Zaventem moesten we vol spanning wachten op de andere Schattemannen en co (broer, zussen, lieven), die door een ongeval in de Kennedy Tunnel in alle waarschijnlijkheid niet tijdig op de luchthaven zouden geraken. Toen ze dankzij het handige omleidingvermogen van papa en een klein toestelletje, de gsm genaamd, dan toch arriveerde was er enkel tijd voor de korte pijn: Wenen en knuffels, lachen en wenen.
Dan toch de douane door (waarna mama en ik nog even verder geweend hebben) en hup naar Gate 4, waar onze vlucht naar Londen Heathrow om half 4 zou vertrekken. Natuurlijk werd dat dan eerder 4 uur, en kwamen we al bij al met een uurtje vertraging in de UK aan.
Men is er blijkbaar in geslaagd om van Londen Heathrow de meest ingewikkelde en belachelijkste luchthaven op deze aarde te maken. Het programma Airport gaat dus bij nader inzien niet voor niets over Heathrow. Nergens anders ter wereld zullen zoveel problemen zich voordoen als hier!
Hier gaat veiligheid boven alles. Dit is natuurlijk zo in elke luchthaven ter wereld, maar in Londen doen ze het alleszins op de meest inefficiënte manier.
Van het vliegtuig gekomen moesten we onze bagage ophalen en deze opnieuw inchecken voor de vlucht naar Auckland via Hongkong. Dat kwam doordat ze bij British Airways nogal de gewoonte hebben van arrogante geiten aan zon incheck balie te plaatsen, die berucht zijn voor het weigeren van bagage doorboeken. Toen konden we ons met pak en zak naar een volkomen andere terminal begeven. In Londen Heathrow is dat vooral snel gebeurd
Trein, roltrap 1, roltrap 2, roltrap 3, 2 kilometer wandelen en voila! Die bagage kan zo weer ingecheckt worden. En met 2 kilometer bedoel ik eigenlijk 3 kilometer, je moet er de omleiding langs buiten nog bijtellen. Men probeert namelijk van Heathrow een globale luchthaven te maken, ééntje waar Groot-Brittannië trots op kan zijn. Als jet mij vraagt is dat onbegonnen werk. Nu ja.
Eens we van die bagage af waren en een frisse pint en iets om te knabbelen gepakt hadden moesten we ons enkel nog door de douane begeven. Makkelijker gezegd dan gedaan. bovenop een half uur aanschuiven zijn zowel papa als ik langs binnen en buiten gefouilleerd, en volgens mij genoot mevrouw met de witte handschoentjes er toch iets te veel van
J. Een waarschuwing voor allen die naar Engeland vliegen willen: Fruitella papiertjes zijn grond tot volledige fouillering, en een labello pearl and shine laat je beter niet in de broekzak zitten.
Trouwens: ergens halverwege dit verhaal ben ik volledig van omgeving veranderd, ik zit momenteel aan mijn ovalen bureautje vanuit kamer 823 in de Intercontinental (Wellington, NZ)
Ook dit terzijde, terug naar Londen:
Na die manhandeling moesten we nog snel even de schoenen uitspelen en de band op zwieren en hup! Op naar Gate 13!
De vlucht naar Hongkong verliep vrij vlekkeloos. We kwamen zelfs eerder aan dan voorzien, want we hadden een kortere weg genomen
(?). Kortere weg? In vogelvlucht? Blijkbaar wel! Hier in totaal 10520 km afgelegd.Vrij veel geslapen ook op deze 11u durende vliegreis, slechts één film gezien nl. Mr. Brooks. Valt wel mee
niet om geld voor te betalen.
De Luchthaven in Hongkong daarentegen is dan weer erg efficiënt, natuurlijk waren we in transit en moesten we dus niet sukkelen met inchecken of bagage. Deze stop was enkel voor tanken, vliegtuig wat opkuisen, enz. Het vliegtuig af; stikker op uw pul en ziezo. Air New Zealand wenst u een prettige 2u in Hongkong, China.
De reis verder naar Auckland ging ook goed. Een beetje turbulentie over de Filippijnen, maar das normaal zo blijkt. In deze 11u heb ik geweldig veel films en tv gekeken. Denk maar aan: Oceans 13 (niet vliegtuig geschikt, me dunkt), Next (geweldig goe!), Mulan (idd, mooi, mooi!), Wild Hogs (reclame is grappiger dan de film), Veronica Mars, The Simpsons, Bones,
Al dit over opnieuw zon 10 000 km.
Weinig slaap dus! Toen we dan uiteindelijk Nieuw-Zeelandse bodem raakten konden we minsten een kwartier nergens heen; men kreeg de slurf niet deftig aan het toestel. Na even sukkelen kregen we de mededeling te horen dat ze de slurf omzeep hadden geholpen en dus om een trap gingen gaan
uiteindelijk zijn we er dan toch nog uitgeraakt, maar hing het van mij af had ik meteen de rubber slides bovengehaald.
Papa en mama hadden gelijk; de domestic terminal van Auckland Airport is inderdaad te vergelijken met Lokeren Statie (Station dus, voor al die niet Gezôarse mensen onder ons). Een klein gangske met 10 stoelen.
Gelukkig was vliegen naar Wellington maar een 45-tal minuten (volledig vergelijkbaar met Zaventem Heathrow), ik heb genoeg vliegtuig gezien voor het komende jaar.
Daarmee zit ik nu hier. We zijn deze middag naar ons huis gaan kijken. Eens bemeubeld zal alles wel meevallen. Nu is de opdracht alles hier wat te leren kennen, mij inschrijven op school en god sta mij bij een uniformpje oppikken.
K zou zeggen
Wordt vervolgd
Riet
|
