Uhu... Ik leef nog!


Jow mannen!

Man man man nu is het toch al schandalig lang geleden hé? Mijn excuses hiervoor! Zij die trouw kijken of er iets nieuws is… ’t heeft nu echt lang geduurd!

Mieke en Sofie zijn inmiddels al op bezoek geweest, die zijn vandaag nog pas vertrokken. Het was echt goed om die twee te zien! Met hen zijn mama en ik een weekje rond gaan trekken in het Noorden… het voor ons reeds geziene Taupo, Rotorua, Auckland en Bay of Islands is nu voor hen ook niet onbekend.  
De eerste week van hun bezoek heb ik spijtig genoeg moeten missen, ik was namelijk een week naar de Marlborough Sounds met 4 andere vriendinnen! Geo (één van die vier vriendinnen dus hé!) heeft daar namelijk een vakantiehuis. We hebben dus de eerste maandagochtend van ons twee weeks schoolverlof de Interislander ferry genomen naar Picton (op het Zuid eiland), om van daar met Geo haar boot nog 2 uur te gaan tot het huis! Het is er echt ongelooflijk mooi! Je kan er enkel geraken via boot, maar het huis dat ze er staan heeft is wel erg modern! Wel zo goed als geen gsm ontvangst… maar dat nemen we er met plezier bij.  Op de eerste foto zie je het uitzicht van boven op een nabije heuvel. De tweede foto zijn ik en Lucy op diezelfde heuvel… in foto drie zie je mij als een idioot op het strand naar ontvangst zoeken om een sms’je te sturen (naar  mijn zeebonk he haha)! Daar hielden we de laatste avond een groot bonfire (denk in de naart van de kerstboomverbranding op gezoârde, maar minder koud en minder spar!). Dan nog foto 4 is gewoon eentje van mij en Geo.
De tweede week van mijn vakantie was ik zoals al vermeld met de zusjes op schok, en nu ben ik terug op school. En het is alweer druk druk druk!  







Dit weekend is het moederkesdag . Onze papa heeft mama verrast met een weekend op de wijngaard van Kim Crawford in Hawkes Bay (bij Napier). Uiteraard denk je dan dat ik hier een ge-wel-dig feestje zou kunnen geven… maar ik ben zelf niet thuis. Jammer genoeg haha. J. Ik vertrek morgen middag zelf op weekend!

Ik zal zeker proberen vanaf nu veel regelmatiger te schrijven, a.k.a wekelijks! Mieke en Sofie hebben mij goeie raad gegeven hiervoor! Elke zondag avond voor Grey's Anatomy begint moet ik iets nieuws gepost hebben. Hopelijk kan ik er mij wat aan houden! Want nu is er al zoveel gebeurd waar ik totaal niets meer over verteld heb... (bijvoorbeeld: papa en mama op weekend met meme en pepe en ik stond buitengesloten aangezien ik net mijn portefeuille met sleutel in was kwijtgespeeld! Hmm.... Misschien vertel ik dit verhaal volgende keer toch nog!)

xxx  



Riet

Sport en spel op QMC


Wat zou ik eens allemaal kunnen vertellen... Gisteren en vandaag verdronk ik bijna in het huiswerk! Da's zoals altijd deels mijn schuld omdat ik de helft van de tijd gewoon notities moest inhalen, maar goed. 'T is nu toch allemaal gebeurd hé. En wat nog niet gebeurd is, zal morgen in mijn vrij uur gebeuren. (ruig ik weet het)
Even over dragonboating! Training wordt steeds harder en harder, en de spieren in mijn rechterarm zijn duidelijk al veer meer ontwikkeld dan die in mijn linker arm (ik zit aan de rechterzijde van de boot zie je)! We hebben dus 2 weken geleden ongeveer een regatta gehad (3 racen hadden we die dag). Deze was nog niet 'voor echt', maar eerder vriendschappelijk zodat iedereen de ervaring al eens had gehad. Zenuwslopend is dat! En vermoeiend, 't is niet te geloven. Ik heb foto's maar die staan uiteraard niet op deze compu... Ik zal ze later zeker nog online zetten. 

Die gespierde rechter arm waar ik het over had, gebruik ik tevens voor volleybal hé. Opslag, aanval en zo van die dingen. We hebben met ons ploegje al twee wedstrijden moeten spelen. Beiden hebben we verloren :p. Ik heb het dus weldegelijk tot de A-ploeg geschopt... Ik ben passeur (zij die mij als speelster kennen weten dat ik hier niet bepaald blij om ben... Maar ik en nog eentje zijn de enigen die deftig kunnen toetsen ). Ook ben ik kapitein.
Mijn volley coach (de Lee hé) speelt voor de heren van de Eagles. Dat is de ploeg van Victoria University. Hij heeft vorige week gezegd dat ik maar eens moet komen meetrainen met het dames team... Zou ik echt ge-wel-dig vinden! Dan ben ik terug de slechtste van de ploeg, zoals het hoort te zijn. 

Iets totaal anders nu! Vrijdag op school hebben we pré-selecties gehouden voor Singstar (voor zij die bij de iets rijpere generatie horen.. dat is dus een spel op PlayStation en 't is de bedoeling da ge tegen iemand anders om-ter-best zingt). Dinsdag is het namelijk Quots (QUeen margaret en scOTS) Shield. Ons jaar speelt touch rugby en Singstar tegen het laatste jaar van Scots College (de jongensschool waar we met samenwerken). Ik moest een liedje zingen dat ik van geen kanten kende... m.a.w ik ben dik afgegaan! Balen! Riet zal niet strijden aanstaande dinsdag, maar toeschouwen. 

En nog even ter aanvulling...

 Dit is Brenna met onze vers opgeruimde lockers! (zo zijn der dus 4 ruimtes in hobby). Twas echt nodig... Voor en na foto had ideaal geweest. 

 Alice doet een dutje met onze kat Tallulah. Ik noem ze liever T-Dawg. Tallulah is maar loos haha. Die kat nemen we aan woont ergens bij de buren en komt overdag bij ons rondhangen in hobby. Dat ze Tallulah heet weten we door de halsband.

Riet

Year 13

Het is, zoals Annekatrien aan heel de wereld heeft duidelijk gemaakt, al een goeie maand geleden dat ik nog van mij heb laten horen! Dat komt omdat het al überdruk is geweest!
School is weer begonnen (we zitten al aan week drie maar enfin) en het is ongelooflijk plezant! De eerste week heb ik gemist omdat ik toen even bij jullie over de vloer ben moeten komen, maar nu ben ik er volledig ingevlogen.

In year 13 heb je maar 5 vakken meer. Die zijn voor mij: wiskunde (analyse), wiskunde (statistiek), Frans, Engels, biologie. Veel wiskunde dus! Mijn lessenrooster is eentje van 10 dagen, m.a.w twee weken. In week één heb ik 12u wiskunde! In week twee dan weer 8... Ik krijg mijn portie dus wel binnen.
Aangezien ik dagen van 6 lesuren heb (en maar 5 vakken om die te vullen), heb ik gemiddeld elke dag een 'studie uur'. In year 12 had ik er zo 2 per week, en moest je die uren onder toezicht studeren. Dit jaar is dat anders. Deze 'studyperiods' zijn meer vrije uren voor ons, die we mogen spenderen hoe we het willen. In mijn geval is dat dus met een tasje koffie of een tasje soep in de zetel met een goed gesprek op gang. Year 13 heeft namelijk Hobson House ter zijn beschikking. Grote ruimte met zetels, een keuken, boven nog een ruimte met zetels + een badkamer, 4 kleinere ruimtes met lockers, 2 wc's. Leerkrachten komen hier niet aan te pas. Zalig dus! Ik breng naar hartelust mijn minuutsoepjes en slaatjes en overschotten mee naar school, 's ochtends zwieren we die in de ijskast en smiddags warmen we het op voor de lunch. Lekker.
Maar om terug te gaan naar studyperiods:
Wanneer uw eerste uur een vrij uur is mag je een uur later naar school komen. Dus om kwart na 9 arriveren. Is uw laatste uur een vrij uur dan moogt ge vertrekken. Om half 3. Ik heb in week 2 op woensdag in de namiddag twee vrije uren na elkaar. M.a.w na de lunch heb ik niets meer om handen. Ik zou dus evengoed om 20 na 12 naar huis kunnen trekken... maar om 'verzekeringsredenen' moet ik tot half 3 op school vertoeven... zolang ik eten heb is het allemaal cava hé.

In year 13 neemt ge ook uw eigen aanwezigheid. De lijsten liggen in Hobby (Hobson House). Ge parrafeert dienen boel ne keer als ge binnenkomt en ge kunt weer verder. Voor het naar huis gaan doe je hetzelfde (maar in de pm kolom). Als je 's ochtends dus wat te laat op school komt is da allemaal geen probleem. Ge schrijft uzelf op als aanwezig en dan huppelt ge twintig minuten te laat de les binnen. "Sorry" zegt ge dan ne keer... zalig. We mogen ook elke middag school verlaten, zolang we in- en outsignen.

Voor de moment ben ik ook heel actief op sportief vlak. Ik hou mij bezig met volleybal en dragonboating (jammergenoeg lopen beide sporten maar tot term 1 gedaan is...). Velen onder jullie vragen zich af wat dragonboating is. Het is alleszins een soort van roeien. Met 25 zit je in een boot. 24 roeiers en 1 cox (die heeft om het simpel uit te leggen de taak om iedereen synchroon te houden). Morgen is het de allereerste training om 4u na school. We hebben twee 'regattas' of racen. Zo goed als elke school in de omgeving doet hier namelijk aan mee (dragonboating is enkel voor year 13).
VOOR school heb ik dan weer volleybal training! Om half 7 moet ik gekleed op het veld staan. Training tot 8u. Het zal dus zeker pieken me dunkt We hebben dit jaar namelijk een coach die het meent: een grote volleybal kerel die antwoordt op de naam "Lee". Ook hier is het morgen de eerste training... vrijdag eerste wedstrijd. Voor beide sporten is het training op dinsdag en donderdag, telkens voor en na school. Donderdag krijg ik te horen of ik op de A-ploeg zit (de ploeg van de goeien die Lee meekrijgt naar de matchen e.d). Als ik niet op de A-ploeg zit stop ik ermee ja hehe .

Vorige week zijn we met heel het jaar op 'kamp' gegaan. van woensdag ochtend tot vrijdag avond. We zijn naar Napier geweest, waar het bloedheet was. Ge moogt één keer raden waar we heen zijn gegaan... die goeie ouwe Gannets (zie blogstuk over Napier). We zijn dit jaar de symbolische Gannetgirls of 2008... Sjonge jonge... Waar halen ze 't toch?

Volgens mij zijn dat zowat de grote lijnen! Nu school weer begonnen is zal ik wel wat meer te vertellen hebben!



Post Scriptum: Hebben jullie ook gemerkt dat ik eindelijk foto's in mijn teksten kan plaatsen? Bingo!

*Insert title here*

we zijn vandaag zondag 13 Januari, d.w.z: 4 maand sinds ik voet op Belgisch grondgebied gezet heb. De tijd gaat ongelooflijk snel hier, me dunkt. Voor jullie 't weten sta ik terug aan ieders deur... zal tegen de rekker zijn e!
Ik heb eigenlijk niets specifieks te vertellen, dus zal ik jullie entertainen met willekeurige verhalen .

Voor nieuwjaar te vieren ging ik, zoals de papa in zijn nieuwsbrief heeft geschreven, naar Nelson met enkele vriendinnen. Het kwam allemaal doordat ééntje ervan zich al in Nelson bevond met haar familie. Zij wou nieuwjaar niet met haar gezin vieren dus vroeg ze aan mij en nog iemand om naar Nelson te komen. Vriendelijk als ik ben, heb ik mezelf maar opgeofferd.
Maandag 31 Januari werd ik om 6u 's ochtends opgepikt om naar de luchthaven te rijden. Air New Zealand (hoe kan het ook anders) flight om 7u30 naar Nelson. Zo'n vlucht duurt gemiddeld 25 minuten. Lijkt belachelijk kort maar per boot en bus zou dat uitkomen op een 5u durende reis. Nelson ligt namelijk op het Zuid-eiland.
In Nelson hebben we ons drie dagen ongelooflijk weten te amuseren! Nieuwjaar zelf vierden we met versgemaakte Zwitserse vrienden en na middernacht heb ik natuurlijk eens naar de oudjes gebeld, die dutsen daar helemaal alleen in Paremata. Woensdagavond stond ik weer thuis.

Wat heb ik nog te vertellen...

8 April ga ik naar Auckland! Dat is een dinsdag denk ik... het is concert van de groep Matchbox 20, en ik ga er met 3 vriendinnen heen! Auckland is niet naast de deur natuurlijk, dus... Air New Zealand zal mij alweer een potje water en een snoepje mogen aanbieden. Meer krijg je namelijk niet op zo'n korte vluchten... hoewel... misschien krijg je op Auckland vluchten een tasje koffie. Het is ten slotte een vlucht van zo'n 50 minuten.
Dan komt er bij sommigen de vraag: "Dinsdag 8 April? Geen school ofwa?".
Ik moet eerlijk zeggen dat ik inderdaad die week een volle week les heb. Maar ik heb mama en papa weten te overtuigen... We zijn van zin om dinsdagavond na school het vliegtuig te nemen. Natuurlijk blijven we een nachtje in Auckland logeren (bij familie van één van de 3 vriendinnen) en komen dan Woensdag namiddag naar huis. Queen Margaret College zal het dus één dagje zonder mijn aanwezigheid moeten stellen.

En over QMC gesproken... Overmorgen mag ik mijn resultaten in de bus verwachten! Spannend... Niet zo eigenlijk, aangezien het toch niet uitmaakt wat ik haal. Op 4 Februari begin ik dan weer met school. Dan is het de gouden das die ik aanspelen moet! We beginnen het jaar met een 3 daagse naar Napier (alsof ik daar nog niet geweest ben). Die mannen van QM zijn toch veeleisend op de eerste dag hé? Hehe... 

 
  

Een beetje Bay of Islands

Uiteraard moet ik beginnen met: Zalig Kerstfeest en een gelukkig 2008!

Maar nu we de formaliteiten achter de rug hebben…

Ik zit alweer geweldig achter op mijn geschrijf en vlieg er dus meteen in!

Dag drie van de reis was gewijd aan de trip naar Bay of Islands. Dit betekende naar papa z’n calculaties zo’n 8 uur rijden. Kan ik allemaal mee leven, muziekske op en daar gaan we dan. Om half vier kwamen we aan in ons hotel (Scenic Circle; cfr Napier!) in Paihia, Bay of Islands. Achteraf was dus gebleken dat de papa ergens een foutje had gemaakt, we stonden hier namelijk na 6 uur rijden (inclusief stoppen om de benen te strekken, eten,…). Maar goed, zoveel te beter!

De volgende dag hebben we de ferry genomen. die bracht ons op een kwartiertje naar het stadje Russel. Russel was één van de eerste nederzettingen van Nieuw-Zeeland, en was daardoor ook heel lang geleden de hoofdstad. Maar als je ’t nu zou zien zou je dat nooit geloven… ’t is een boerengat met 100 huizen waar de tijd ongeveer even vlug gaat als een kudde schildpadden zwemmend door een vijver pindakaas. Voor zij die ’t nog nie begrepen hebben… traag. Die dag moesten we wel een stevige regenbui trotseren (zo bleek dat er tóch nog dingen zijn die mij met plezier een kerk binnen krijgen), maar deze duurde maar 15 minuten. Meteen daarna klaarde het weer op en was het alsof er nooit een donker wolkje geweest was.

Dag vijf was het hoogtepunt, me dunkt. We hadden voor deze dag een boottrip geboekt. Om half 10 vertrok de catamaran en het was al meer als duidelijk dat we het getroffen hadden met het weer. Warm dat het al was! En geen wolkje te bespeuren. In de voormiddag zijn we dus verder en verder weg van Paihia gevaren, op zoek achter dolfijnen. Die hebben we dan ook gevonden! Papa en ik hebben dus te mitst de dolfijnen gezwommen, terwijl mama foto’s trok (de zee was trouwens een aangename 19 graden). Daarna zijn we verder de open zee op gevaren, richting hole in the rock. Wie bij Google afbeeldingen Bay of islands gaat intikken krijgt zeker en vast ook een foto van hole in the rock. De naam zegt het zelf. ’t Is een gigantische steen (een kaap eigenlijk hé) met een gat in. Normaal vaart de boot erdoor maar bij ons was het te wild en te gevaarlijk. Mij niet gelaten, ik zie liever spectaculaire dingen van ver dan saaie dingen van dichtbij.

Om ’s middags ons broodjes op te eten, werden we gedropt op een onbewoond eiland. Wild kamperen wordt er blijkbaar wel getolereerd, ge vaart er naartoe en slaat daar uw tentje op… moet ge-wel-dig zijn.

Omstreeks half 4 waren we terug in Paihia. Verbrand en dorstig waren we toen, dus gingen we maar eens (voor de verandering) een pint pakken. Dit deden we in Restaurant/café 35° South (Paihia ligt namelijk op die breedtegraad).

Dag 6. Kerstdag. Meer valt er eigenlijk niet over te vertellen. Bijna alles in Nieuw-Zeeland is 7 dagen open. Behalve op kerstdag. De helft van de dag hebben we luilekker op hotel gespendeerd. Een zwemmeke zetten in het zoutwater zwembad, en wat lezen op de kamer(s). Mama werd dan toch onrustig dus gingen we opzoek naar andere bezigheden… maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan.

De volgende dag hadden we weer een grote activiteit gepland. We zouden vandaag naar Cape Reinga gaan. Dit is het aller aller meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland, waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samenkomen. Om hier te geraken gingen we mee met een klein 4x4 busje. Dit kwam ons oppikken aan het hotel om kwart na 7… ge kunt u allemaal inbeelden hoe gezind ik was (grmbl). Maar na een uurtje of 2 gereden te hebben, zijn we gestopt voor koffie, dus gene stress.

In totaal reden we vanuit bay of islands een drie-, viertal uur eer we cape Reinga te zien kregen. Voor foto’s zie alweer papa (kiwi nieuwsbrieven of stuur hem een mailtje), of mijn msn space binnenkort.

Lunch aten we die dag alweer op een wit strand met turkooisblauwe wateren.

Vervolgens reden we richting ninety mile beach. Daar stond op het menu: sand boarding. Ninety mile beach staat o.a bekend om zijn giant sand dunes. En dat is niet overdreven! Ze zijn gigantisch groot. Nu, wat is sand boarding precies?

Eerst en vooral: schoenen doen we uit. Juwelen doe we uit. Zonnebrillen die niet stevig op het hoofd staan doen we uit. Wie zijn petje of hoed niet af neemt, zal het gauw genoeg kwijt zijn.

Je krijgt een soort van surfplank (zo’n kleintje die kindjes hebben om in de zee te spelen). Met die surfplank klim je helemaal tot vanboven op de duinen. Dit is in alle waarschijnlijkheid de lastigste klim ooit! Op blote voeten door heet los zand naar de top van een 100m hoge berg… terwijl je bijna wordt weggeblazen door de felle wind! Eens je hier bent ga je op je buik op de plank liggen. Deze raad wordt u nog meegegeven: “gebruik voeten om te sturen en te remmen, nooooit de handen, tenzij je uw pols, arm en schouder wil breken. Wees vooral voorzichtig, breuken zijn vaak voorkomend en hou uw bord steeds met twee handen stevig beet, anders kruipt de wind eronder (en gij vliegt mee weg). Hou uw mond stevig dicht tenzij je graag zand lust. En oh ja: veel plezier.” (kuch… ja… da zullen we nog wel zien denk ik dan).

Zodra je boven neer gaat liggen kan je niet meer terug, je schuift meteen de berg af… en je haalt veel snelheid (die duintjes zijn nogal stijl zie je…)!

Al bij al is het erg plezierig, maar inderdaad erg gevaarlijk. Ik werd zo goed als van mijn bord gezwierd en was nogal opgelucht toen ik beneden aankwam J.

Nadat iedereen voldoende zand had gegeten, kropen we terug de bus op. Hiermee reden we een kleine 100km over ninety mile beach. Prachtig strand! Wit zand en blauwe zee zover je kan kijken! Maar zwemmen kan je’r niet, de stromingen zijn niet te voorspellen en sleuren je zo de open zee op.

In de voormiddag van dag zeven hebben we een Maori village bezocht. Mama en papa vinden het heel belangrijk dat we ook de culturele kant van NZ gezien hebben, en dat betekent Maori cultuur.

In de namiddag namen we alweer de ferry richting Russel (deze keer met auto en al) om vervolgens naar Long Beach te rijden. Ik vond dat het toch eens tijd was om wat zon te kloppen en op strand te liggen. Long Beach heeft prachtig helder water. Als je tot aan uw nek in het water stond kon je nog uw voeten stevig op de bodem zien staan!! My kind of beach.

Riet

Vakantiekriebels

Drie maal hoera

Vandaag had ik dus mijn eerste examen hé. Chemie. ’t Viel allemaal wel mee. Maar eigenlijk was het toch maar ARSIE moeilijk. J. Ik denk wel dat ik twee keer achieved bijeen heb kunnen schrapen. Maar als niet geeft dat toch niet hé. Technisch gezien maakt het toch niet uit en ik doe volgend jaar ook geen chemie meer. Hoera.

Nu heb ik dus opnieuw 7 dagen tot mijn volgend examen (bio). Dit wordt echt een zalig weekje vol relaxtijd (nóg meer relaxtijd als vorige week). Voor biologie doe ik maar één paper, één onderdeel. Namelijk internal transport in animals. Maar dat houdt uiteraard wel meer in dan die titel beschrijft. Daarvoor moeten we dus merit of excellence kunnen halen hé!

Toen ik vandaag dan op de trein richting Paremata zat kwam er een man naast me zitten die spontaan een klapje met me deed. Blijkbaar trek ik zo’n mensen aan. Toen vroeg die toch wel waar ik vandaan kwam zeker? Mijn Amerikaans accent is dus niet volledig te verbergen. Ik zei hem dus logischer wijs dat ik van België kwam. Dit rukte bij hem volgende vraag op:

“Flanders or Wallonia?”

wow.

Mensen met enige België-kennis kom je niet al te vaak tegen. Dit is dus wel noemenswaardig.

Het weer is hier tegenwoordig zalig! Het voorbije weekend en vandaag waren al fantastisch! Mijn ‘zongekuste’ huid (om het lichtjes eufemistisch uit te drukken) is daar het bewijs van. Alweer een hoeraatje! Ze geven voor morgen 21°C en een wolkenloze hemel. Als je een beetje zoals mij bent denk je dan: “21°C… toch niet zo indrukwekkend?”. Hier is dat wel het geval. Het zonnetje steekt namelijk ongelooflijk hard en als je uit de wind zit is de gevoelstemperatuur toch ergens achteraan in de twintig.  Maar de zomer moet eigenlijk nog komen hé.

Ik heb tevens al twee maal de zee overwonnen! Gisteren zwom ik in onze baai hier. En met ‘zwom’ bedoel ik eerder ‘waden tot aan het middel en dan gauw tóch 5 meter zwemmen’. En vorig weekend al zwom ik samen met een vriendin in de zee dicht bij haar thuis.

Koud!

Wat heb ik nog te vertellen…

Ach ja! Ik heb gisteren toch wel een kindje van verdrinking gered zeker? Een meisje van 3 à 4 jaar. Ze kwam echt uit het niets en plots zag ik haar spartelen (dit was in een binnenzwembad in Upper Hutt) om boven te blijven. Ik ben er dus heen gezwommen en heb haar op mijn arm genomen (want deze lange benen konden natuurlijk overal staan) en eens ze wat bekomen was zijn we haar oma gaan zoeken. Had ik haar niet gezien, dan had een redder haar zeker komen helpen maar ja… hij zag dat ik het onder controle had J. Hoeraatje numero 3.

Riet

Examens; to stress or not to stress?

’t Is nog maar 3 dagen sinds ik geschreven heb eigenlijk, maar ja, zoveel te beter hé! Ik heb alweer nieuwtjes mee te geven aja.

Deze week (al mijn 5^e week!) is de laatste lesweek van year 12. Vrijdag mogen we om half 2 van school en hebben we officieel alle lessen achter de rug. De week daarna zijn we allemaal een volle week thuis, die week is onze study leave. Dat is dus zowat te vergelijken met het ‘blok’ –systeem van hogere studies, omdat examens nu de stof van het volledige jaar inhouden (maar niet voor mij natuurlijk J), en dus geen lachertje zijn.

Na die week beginnen voor mij mijn examens. Ik doe 4 van de 6 examens mee aangezien sommigen gewoon niet te doen zijn omdat ik het hele jaar gemist heb en omdat ik eigenlijk al year 12 in België heb afgesloten.

Alle examens liggen al sinds het begin van dit schooljaar vast. Zoals ze in Engeland GCSE doen, doen ze hier NCEA. De examens worden dus door de staat opgesteld en zijn voor heel het land hetzelfde. Iedereen in Nieuw-Zeeland die dus bv chemie doet heeft op dezelfde dag dit examen enz.

Het resultaat hiervan is dus dat je soms misschien 3 dagen tussen twee examens hebt of soms 2 examens op dezelfde dag,…

Volgens mij is dus die ‘blokweek’ volledig overbodig, maar volgend jaar zal ik waarschijnlijk anders piepen (omdat ik dan ook 4 keer zoveel leerstof heb).

Hoe ziet mijn examen regeling eruit? Ik zal eens handig een overzicht maken zie!

Examenregeling

12.11.07	Study leave
13.11.07	Study leave
14.11.07	Study leave
15.11.07	Study leave
16.11.07	Study leave

19.11.07	EXAMEN CHEMIE
20.11.07	Thuis
21.11.07	Thuis
22.11.07	Thuis
23.11.07	Thuis

26.11.07	Thuis
27.11.07	EXAMEN BIOLOGIE
28.11.07	Thuis
29.11.07	EXAMEN WISKUNDE
30.11.07	Thuis

03.12.07	EXAMEN FRANS
04.12.07	Thuis/Schoolactiviteiten/
05.12.07
06.12.07
07.12.07

Voila. Misschien nie het beste overzicht ooit gemaakt maar ja… Das hier echt buchtig hé... ge moet nie denken da ik mijn excel sheet derin kon kopieren en plakken e?!!
Hoe dan ook: 
Na die 7^e december begint de zomervakantie! Bay of Islands (o.a), here I come!

Zoals ge dus ook kunt zien is het niet de zwaarste examenregeling ter wereld J. Da’s vooral omdat ik enkel de stof van de laatste 5 weken moet kunnen (al de rest doet bv voor bio 4 essays en ik moet er maar 1 schrijven, over het laatste onderdeel).

Beestig! Chill maandje, me dunkt (en aangezien veel examens in de namiddag zijn wordt dat een maandje uitslapen…)

Onze reis wordt nog volop gepland, maar ik neem zeker mijn laptop mee. We rijden volledig naar het meest noordelijke punt van NZ via verschillende steden met bezienswaardigheden… Veel te vertellen dus hé!

Dat alles is voor binnen enkele weken, ik ga alleszins mijn extra tijd gebruiken om mijn resterende ‘girls room’ dozen te vinden (nog steeds niet tegengekomen tussen de andere). Van de meer dan 300 dozen hebben we er (ruw geschat) zo’n 150 uitgepakt. De schaakspelen zelf nemen al 4 of 5 dozen in beslag… Grmbl! Ook deze hebben we nog niet allemaal gevonden!

Wens mij dus veel succes met opkomende examens en uitpakkerijen! J



Riet  

Leven in een doos… niet enkel voor landlopers!

Ik heb al van velen vernomen dat ik ze verwaarloosd heb de laatste tijd. Dat is ook zo! Maar dat doe ik uiteraard niet met opzet… Heb al drukke dagen achter de rug!

Donderdag kwam ik thuis van een goed dagje school en ik viel bijna over een doos… En bij nader inzien stonden er stapels en stapels dozen, nog helemaal ingepakt! Hoera! Mijn gerief is er! Dus wat doe ik dan? Naar boven gaan om alle dozen te gaan openmaken met ‘girls room’ op. Maar ge moet dus nie pijzen dat er ook maar één doos stond hé. Blijkbaar hebben ze de verzoeken van mama genegeerd bij het legen van de vrachtwagen en alles zowat overal gezet. Niet echt praktisch, me dunkt. In de kamer van mama en papa staan zo’n 20 dozen, in de gang stonden er toen ook nog een stuk of dertig, de werkkamer stond vol, de living stond vol met dozen, tv’s, glazen kasten, brol,… en enkel de keukendozen stonden weldegelijk in de keuken.

We zijn ondertussen 2 dagen later (zaterdagavond) en ik heb al twee ‘girls room’- dozen gevonden. Één ervan stond in de living en ééntje vond ik toevallig in de werkkamer. Gelukkig heb ik mijn bed al… en mijn bureau heb ik gisteren ook weer handig ineengestoken.

Al twee volle dagen zijn we hier dus aan’t uitpakken hé. Vrijdag ben ik thuisgebleven van school want mama zag er haar zonder mijn uitmuntende coördinatiekunsten niet echt man over. Op die vrijdag hebben we den dressoir deels gevuld (Aangezien de meesten wel over de vloer van Nieuwe Baan 17 gekomen zijn moet ik bij ‘dressoir' niet veel uitleg meer geven) en de keuken volledig afgewerkt. In die dressoir (want normale bezoekers kijken niet IN alle kasten…) zit het Chinese servies, het Texaanse servies, allerhande schotels en veel te veel ongebruikte dingen. Aangezien dat allemaal über breekbaar is brengt dat gigantisch veel papier met zich mee, en da moet ge dan weer allemaal mooi plat uitstrijken en opvouwen en netjes in lege dozen steken en…

Die keuken heeft dus ook uren geduurd hé! Ik denk da ik heb ontdekt hoe die mannen van Tupperware zo rijk zijn geworden. Over de jaren moeten die nogal geld hebben verdiend  aan ons man.

Mijn kamer ziet er na die twee dozen ook al veel huiselijker uit. Ik verwacht nog het ‘meubel’ waar ik mijn stereo op wil zetten en mijn cd’s in wil leggen dus nu ligt alles op mijn bureau! Gene stress want alles wat normaal op mijn bureau moet staan heb ik ook nog niet gevonden zenne… En m’n muren hangen ook al aardig vol.

Vandaag hebben we de living zowat onder handen genomen. De tv geïnstalleerd (en die op die voet krijgen bleek niet echt een koud kunstje), wat kaders opgehangen en voornamelijk schaakspelen gedaan hé. Ik kom namelijk uit een huishouden met 5 kinderen, 2 honden en een 30-tal schaakspelen. Tonnen papier hebt ge dan, niet te vergeten heel veel manuren. Ik denk dat we er vandaag nog maar een stuk of 9 compleet bijeen hebben, want ge moet nie denken da die verhuizer guys die op een logische manier in dozen steken. Nee hoor! een tiental stukjes van het ene schaakspel bij een tiental stukjes van het andere… 3 dozen hebben we al achter de rug en nog veel voor de boeg.

Morgen kan ik niet heel de dag helpen uitpakken, mijn aanwezigheid is namelijk vereist op een barbecue met de QMC-friends. Duimen dat het weer wat meezit, maar als ’t is zoals het vandaag was zal het geen pretje worden! Ook zal ik maar eens leren voor m’n toets wiskunde… maar met mijn vers uitgepakte en trouwe grafisch rekenmachine (GRM!) zal dat een makkie worden hé.

Zoals ik al zei is het vandaag zaterdagavond. Buiten is er heel veel vuurwerk te horen/zien! Maandag is het namelijk wat ze noemen Guy Fawkes. Als nieuwkomer in NZ wist ik dus niet wat dat inhield en aangezien ik steeds snak naar het verruimen van mijn kennis, bracht ik maar eens een bezoekje aan Wikipedia:

Guy Fawkes Night (also known as Bonfire Night, or Fireworks Night) is an annual celebration on the evening of the 5th of November. It is celebrated primarily in the United Kingdom, but also in former British colonies including New Zealand, parts of Canada).

It celebrates the foiling of the Gunpowder Plot in which a group of Roman Catholic conspirators, led by Robert Catesby and including Guy Fawkes, attempted to blow up the Palace of Westminster on the evening of 5 November 1605.

Zoals je wel kan lezen is het eigenlijk op maandag Guy Fawkes, maar aangezien deze ‘feestdag’ heel veel zatte mensen met zich meebrengt wordt het in het dichtstbijzijnde weekend gevierd.

NB: Zij die bij het lezen van het woord ‘Fawkes’ aan de phoenix van Dumbledore uit de Harry Potter reeks denken zijn dus niet zielig. J

Johan’s gouden raad

Eigenlijk heb ik maar één ding dat ik gauw ga zeggen:

Uiteindelijk is er dus een foto genomen van mij in m’n uniform. Niet echt mijn idee maar goed… Ik zal hem dan maar delen met de wereld!

Voor zij die kunnen: kijk gewoon op mijn msn space. Wie niet weet hoe dat allemaal ineenzit, stuur mij een mailtje via die handige knop aan de linker kant van het scherm. Ik zal hem dan terugsturen…

Ik kan hem hier niet plakken ofzo, dat brengt nogal scheve resultaten te weeg!

Wel ben ik het uniform gedoe al volkomen gewoon hoor! Ik ben immers eentje in de massa (hoewel ik nooit een Küde Tier zou zijn)!

Ik ben zoals mijn goeie makker Johan Verminnen:

“Optimist tot in de kist!”

Een weekje QMC brengt met zich mee…

Even kort vertellen over mijn voorbije week!

Het weer is langzaam maar zeker aan ’t verbeteren. Heb deze week al enkele keren buiten gegeten op school om dan na school verder te genieten van de zon. Wij hebben vanachter in de tuin namelijk het perfecte zonnehoekje, volledig uit de wind. Eens je aan de wind ontsnapt is het nu al bijna niet uit te houden (voor noobs dan hé, ik ben al getraind in het zonne-zitten). Maar ja… het zal in België ook wel meevallen hé… J

Op school was het alweer een heel leuke week, vooral heel grappig! Heel veel voornamelijk Harry Potter-getinte anekdotes J. Ook denken ze hier dat Nederlands klinkt als slecht uitgesproken Engels… Lang verhaal dat resulteert in ik die zit te wenen van ’t lachen!

Heb tevens al enkele resultaten gekregen! Op mijn solo-performance saxofoon heb ik Excellence (= 85% of meer) gescoord! Hier ben ik vooral tevreden over natuurlijk. Iedereen moest 2 stukken brengen (of je nu zang doet of sax, viool, piano,… speelt). Iedereen is hierbij gefilmd en maandag bekijken we deze opnames in de les (vooral omdat iedereen op verschillende lesuren moest spelen –wanneer je een studie uur had- en niemand elkaar eigenlijk heeft kunnen zien/horen).  Op mijn compositie haalde ik Achieved (= meer als 50%). Ze heeft het mijne bekeken alsof ik ook 6 weken de tijd had gehad om het te maken… grmbl. Nu ja. We hebben ook naar iedereens compositie geluisterd (daar zitten een paar talentvolle mensen bij zenne!) en iedereen vond dat ik het geweldig goed had gedaan in zo’n korte tijd en met een voor mij nog onbekend programma. Hoera.

De leerlingen die voor prefect gaan (een 40-tal!) hebben stuk voor stuk een toespraak gehouden voor de rest van de seniors (years 11-12-13). Dinsdag wordt er gestemd en 14 leerlingen kunnen verkozen worden.

Het was ook QMC Idol deze week, de QMC versie van Idool. Sommigen kunnen nogal kelen zenne!  

‘K heb dus ook deze week een vissenkop en een rat gedisecteerd. Ik zou dus (zoals ik al aan sommigen heb gezegd) echt een goeie lijkschouwer zijn. Het doet mij allemaal (bijna) niets jong. In een rat zijn de organen hetzelfde gerangschikt als bij een mens en ja hoor, deze moesten we allemaal via de bekende Y-incisie bereiken. Boeiend was het wel, zolang je door de mond ademde…

 
We hebben vorig weekend een nieuwe salon aangeschaft (zaterdag voor we op weekend vertrokken). Die is vandaag dus geleverd! ‘k vind het wel een prachtstuk, ’t is ook een zetel waar je met een stuk of 8 in kan zitten, plus daarbij nog eentje in de éénzit. We zijn hier wel maar met drie maar kom, we bereiden ons voor op bezoekers hé. En nu kan ik altijd uitgestrekt liggen. J

We gaan hier denk ik eens bo’kes eten. En als niet ga ik dat snel eens voorstellen zie, want de dees rammelt!

Riet

En van her naar Napier

Ik lig in mijn bedje zie, op the Scenic Circle hotel in Napier. Zoals ik al vermeld heb is het volop verlengd weekend! Wat doen wij toeristen dan? Weekendje aja!

Napier is een kustdorpje op ongeveer 4u een half rijden van Paremata. Hier vind je onder meer het grootste aquarium van Nieuw-Zeeland (hoewel dat het voor het grootste te zijn toch niet über indrukwekkend is).

Napier klinkt voor de intellectuele enkelingen onder jullie misschien bekend in de oren? Dat komt doordat Napier in 1931 volledig verwoest werd door een massale aardbeving (Napier Earthquake)! Dit dorpje is toen zo’n 40 km breder geworden doordat er toen een heleboel aarde tot boven zeeniveau gerezen is. Waar toen de haven lag ligt nu de luchthaven. Zo ziet ge maar da er nog wa te leren valt uit mijn blog ja?!

24u later… J

Dag één van het weekend was dus niet zo gebeurtenisvol. Naar Napier rijden, onderweg uiteraard eens stoppen voor koffie en eens stoppen om te eten, inchecken, Napier verkennen, aquarium bezocht.

Dag twee, a.k.a vandaag, zijn we naar cape kidnappers gegaan. Heel mooi, heel veel wind, en niet te vergeten heel veel… je raadt het goed… vogels! Dit keer hebben we het over Gannets, ook wel als Jan van Genten gekend. Hoe kon ik denken dat we op weekend konden gaan zonder vogels tegen ’t lijf te lopen?

Maar goed, al bij al viel het wel mee. Ze zaten er eigenlijk maar te zitten (een paar duizendtal), en het uitzicht van op de cliffs was formidabel!

Na dat avontuurtje rammelden we natuurlijk van de honger dus gingen we maar één van de vele wijngaarden opzoeken! Wijngaard Kim Crawford is waar we dan terecht kwamen. Tijdens het wachten op ons eten (een kaasmand voor 3) genoten we de kunst der wijnproeven. Onze auto was achteraf dan ook 6 flessen zwaarder…

Nieuw-Zeeland moet trouwens het enige land ter wereld zijn waar je kan eten (met een fles wijn bij), wijn proeven en 6 flessen wijn kopen voor minder dan honderd euro.

Helemaal voldaan reden we toen door naar Te Mata Peak. Deze berg heeft de vorm van een liggende reus (toch als je wat verbeelding hebt), maar het verhaal erachter ken ik niet meer.

Dan maar huiswaarts keren, met de nodige vertraging (wegens onverklaarbare fille grmbl!).

In Napier mogen ze ons denk ik wel terugverwachten…

Maar aangezien seizoen twee van Heroes van start gaat ben ik den bos in ja!

Riet
 

Ze moeten nog zoveel leren

Om eerst en vooral op Jorn zijn reactie te.. reageren;

Nee, Jorn. Ik heb nie 6 dagen school na elkaar. Mijn lessenrooster telt 6 dagen maar ik heb maar 5 dagen per week dus schuift dat altijd door.

Hoe dan ook;

School was wel oké vandaag, ik denk nog een goeie week en ik ben echt ingeburgerd in de groep. Hopelijk toch hé !

Ik kreeg van één van de meisjes de opmerking dat ze mij heel zelfzeker vond voor iemand die op school niemand echt goed kent. Ik kon mijn oren niet geloven want ik heb in heel mijn leven nog nooit zo weinig gezegd als de voorbije twee dagen! Het is niet mijn stijl om te luisteren naar hoe anderen vertellen (tenzij het ongelooflijk interessant is natuurlijk – alles wat jullie Belgisch volk te vertellen hadden op school, feestjes, familiefeesten e.d was natuurlijk geweldig J)…

Toen de conversatie omschakelde naar muziek in België Vs. Muziek in Nieuw-Zeeland kwam ik logischer wijs af met artiesten die het podium van Werchter hadden betreden… en ik kreeg de schok van mijn leven !

Daar zat ik dan, uit te leggen over hoe 80 000 mensen samenkomen voor één ding: muziek en 4 dagen feest. Dat 80 000 mensen alles geven op groepen/artiesten zoals Faithless, zodanig dat je daar met kippenvel staat te staan en wat krijg ik te horen?

“I’ve never heard of Faithless”

Dunk (das het geluid van mijn mond die openvalt)!

Ook vinden ze mij hier hoogbegaafd in wiskunde… je had de gezichten van mensen moeten zien toen ik (7x+2)² in één stapje (merkwaardig product – zie papa Jo 2^e midddelbaar) kon oplossen. Hier schrijven ze dat uit als (7x+2).(7x+2)… van tijdsverspilling gesproken!

En het feit dat ik kon rekenen met breuken in mijn hoofd (bij gebrek aan Rekenmachine - dat zal zich nu ergens op de oceaan bevinden) was ook al wonderbaarlijk. En ik ben niet bepaald een crack in ’t hoofdrekenen. Griet zal dit gerust staven. Maar fin. ’t Zijn hier dutsies.

Samengevat:

Ze weten het nog niet, maar ze hebben chance dat ik er ben om hen allerlei nieuwe dingen te leren kennen… J

Riet

Toto, I don’t think we’re at the Holy family anymore... (Part I)

Aangezien ik al ontelbare keren hetzelfde verhaal heb zitten verkopen aan iedereen, bedacht ik dat het wel eens handig zou zijn om het ineens aan jullie allemaal volledig uit te leggen. Ik heb het dus (zoals filmliefhebbers wel uit de titel kunnen afleiden) over het Nieuw-Zeelandse schoolsysteem.

Iets totaal anders dan in België, da’s duidelijk.

Ik begin komende maandag (zijnde 8 oktober) eindelijk met naar school te gaan. Ik spring hier nog in in het vijfde middelbaar (noemt men hier vreemd genoeg Year 12 – i.p.v. 11 zoals in Amerika). Aangezien de zomervakantie hier in december en januari is, zijn mijn leeftijdsgenoten nog volop bezig met het schooljaar. Ik zou evengoed dus kunnen wachten tot ze hier ook met het laatste jaar (Year 13 dus hé) beginnen, maar dat lijkt mij niet het snuggerste plan. Anders zit ik hier tot februari zonder dat ik eigenlijk de mogelijkheid heb om mensen te leren kennen, plus dan weet ik nog niets over het schoolleven.

De kindjes hier hadden net 2 weken verlof, een soort van krokusvakantie, en beginnen maandag aan Term 4. Zoals ik al had vermeld wordt het schooljaar hier ingedeeld in 4 delen, 4 terms. Dit laatste stukje duurt slechts 5 weken alvorens weer over te gaan naar de zomervakantie (hier 6 weken, i.p.v 8). Natuurlijk zijn het naar het einde toe volop examens, waar ik ook aan ga deelnemen.

In Year 12 heb je nog één verplicht vak, zijnde Engels. Bovenop dat vak kies je (uit een hele waslijst) nog 5 vakken. Je moet dus al volop bezig zijn met toekomstige studiekeuzes. Ik koos voor Chemie, Biologie, Wiskunde, Muziek en Frans. Maar fotografie, media, sport… zijn ook perfect mogelijke keuzes. Deze 6 vakken heb je dan dagelijks. Daarbij neem ik saxofoonlessen na school (kwestie van mijn muzikale skills niet verloren te laten gaan). Ook ga ik proberen mijzelf op te dringen in het volleybalteam van de school (nu een kwestie van niet als volkomen nutteloze speelster terug te komen).

Na de zomervakantie (waar ik heel hoge verwachtingen van heb trouwens), start ik dus met Year 13. In dit jaar heb je geen enkel verplicht vak meer, en je doet er maar 5, in plaats van 6. Voor Year 13 heb ik Engels, Biologie, Frans, Wiskunde en Wiskunde opgegeven (2 verschillende wiskundes). Ik zou graag muziek blijven verder doen dus als dat mij erg bevalt ga ik het Frans laten voor wat het is.

 Ook hebben de laatstejaars op mijn school bepaalde privileges. Zij mogen bv elke middagpauze school verlaten en hebben een volledig huis op grondgebied van de school staan waar ze heen kunnen tussen lessen en in vrije uren.

Januari 2009 kom ik weer naar ons Belgiëlandje en zal ik meteen mijn woonst nemen te Gent. Wat trouwens mijn latere studies betreft? Voor we vertrokken heeft papa contact opgenomen met het ministerie van onderwijs. Maar, zoals we wel vaker tegenkomen met Belgische overheidsinstellingen waren die mannen daar niet erg hulpvol. Dus nam-ie contact op met de Universiteit van Gent. Daar kreeg hij te horen dat ze mijn Nieuw-Zeelandse diploma zullen aanvaarden indien een universiteit van hier mij aanvaardt voor dezelfde richting. Die richting wordt hoogst waarschijnlijk criminologie.

Dan komt bij jullie misschien de vraag: ‘Wat zijn de voorwaarden om aanvaard te worden voor criminologie?”.

Criminologie is hier een afdeling van rechten. Dus dezelfde voorwaarden gelden. Nu, om rechten te studeren moet je voldoende credits hebben voor Engels (daarom doe ik Engels verder in Year 13 – literatuur…zucht). Da’s al!

De volgende vraag die jullie te binnen schiet: ‘Met terug te komen in Januari heb je een volledig semester gemist?’.

Mij moet je’t nie zeggen! Mama en papa bedachten dat ik mijn eerste semester volledig in tweede zit kon doen. Maar ik ga ze ompraten zodanig dat ik gewoon nog een half sabbatjaartje kan nemen. We zien wel hoe dat afloopt!

Voila, bij deze zijn jullie min of meer op de hoogte van mijn educatief leven. Ik zou eigenlijk een maandje vroeger kunnen terugkeren, namelijk in december 2008, maar waarom zou ik hier een zomer opgeven om terug naar natte winter te gaan? J

Riet

Riet in rok

Van Auckland tot Zaventem… of omgekeerd

Waar te beginnen? Momenteel bevind ik mij aan Gate 43 in de luchthaven van Hongkong, te wachten tot het boarden van onze vlucht naar Auckland van start gaat. Aangezien dat pas in een dik half uur is schrijf ik alvast een stukje.

De week voorafgaand aan het vertrek is vrij snel voorbijgegaan. Thuis slapen konden we niet meer aangezien onze meubels de container al op waren richting Wellington; het was dus een weekje Hyllit Hotel in Antwerpen. Genietbaar voor de eerste paar dagen, maar een week is ons alle 3 toch iets te lang. Elke dag op en af rijden van Antwerpen naar Eksaarde en vice-versa was ik ook al snel beu, maar ondanks dat alles bevond ik mij toch sneller in de taxi naar Zaventem dan ik geanticipeerd had.

Gauw eens tussendoor: de chauffeur van deze Taxi antwoordde op de naam Harry, wat mij helemaal in nostalgische bui bracht, denkend aan de oneindige Harry Potter momenten samen met Akb en Maren J

Maar dit even terzijde; 

Aangekomen op Zaventem moesten we vol spanning wachten op de andere Schattemannen en co (broer, zussen, lieven), die door een ongeval in de Kennedy Tunnel in alle waarschijnlijkheid niet tijdig op de luchthaven zouden geraken. Toen ze dankzij het handige omleidingvermogen van papa en een klein toestelletje, de gsm genaamd, dan toch arriveerde was er enkel tijd voor de korte pijn: Wenen en knuffels, lachen en wenen.  

Dan toch de douane door (waarna mama en ik nog even verder geweend hebben) en hup naar Gate 4, waar onze vlucht naar Londen Heathrow om half 4 zou vertrekken. Natuurlijk werd dat dan eerder 4 uur, en kwamen we al bij al met een uurtje vertraging in de UK aan.

Men is er blijkbaar in geslaagd om van Londen Heathrow de meest ingewikkelde en belachelijkste luchthaven op deze aarde te maken. Het programma ‘Airport’ gaat dus bij nader inzien niet voor niets over Heathrow. Nergens anders ter wereld zullen zoveel problemen zich voordoen als hier!

Hier gaat veiligheid boven alles. Dit is natuurlijk zo in elke luchthaven ter wereld, maar in Londen doen ze het alleszins op de meest inefficiënte manier.

Van het vliegtuig gekomen moesten we onze bagage ophalen en deze opnieuw inchecken voor de vlucht naar Auckland via Hongkong. Dat kwam doordat ze bij British Airways nogal de gewoonte hebben van arrogante geiten aan zo’n incheck balie te plaatsen, die berucht zijn voor het weigeren van bagage doorboeken. Toen konden we ons met pak en zak naar een volkomen andere terminal begeven. In Londen Heathrow is dat vooral snel gebeurd… Trein, roltrap 1, roltrap 2, roltrap 3, 2 kilometer wandelen en voila! Die bagage kan zo weer ingecheckt worden. En met 2 kilometer bedoel ik eigenlijk 3 kilometer, je moet er de omleiding langs buiten nog bijtellen. Men probeert namelijk van Heathrow een globale luchthaven te maken, ééntje waar Groot-Brittannië trots op kan zijn. Als je’t mij vraagt is dat onbegonnen werk. Nu ja.

Eens we van die bagage af waren en een frisse pint en iets om te knabbelen gepakt hadden moesten we ons enkel nog door de douane begeven. Makkelijker gezegd dan gedaan. bovenop een half uur aanschuiven zijn zowel papa als ik langs binnen en buiten gefouilleerd, en volgens mij genoot mevrouw met de witte handschoentjes er toch iets te veel van… J. Een waarschuwing voor allen die naar Engeland vliegen willen: Fruitella papiertjes zijn grond tot volledige fouillering, en een labello pearl and shine laat je beter niet in de broekzak zitten.

Trouwens: ergens halverwege dit verhaal ben ik volledig van omgeving veranderd, ik zit momenteel aan mijn ovalen bureautje vanuit kamer 823 in de Intercontinental (Wellington, NZ)

Ook dit terzijde, terug naar Londen:

Na die manhandeling moesten we nog snel even de schoenen uitspelen en de band op zwieren en hup! Op naar Gate 13!

De vlucht naar Hongkong verliep vrij vlekkeloos. We kwamen zelfs eerder aan dan voorzien, want we hadden een kortere weg genomen… (?). Kortere weg? In vogelvlucht? Blijkbaar wel! Hier in totaal 10520 km afgelegd.Vrij veel geslapen ook op deze 11u durende vliegreis, slechts één film gezien nl. Mr. Brooks. Valt wel mee… niet om geld voor te betalen.

De Luchthaven in Hongkong daarentegen is dan weer erg efficiënt, natuurlijk waren we in transit en moesten we dus niet sukkelen met inchecken of bagage. Deze stop was enkel voor tanken, vliegtuig wat opkuisen, enz. Het vliegtuig af; stikker op uw pul en ziezo. Air New Zealand wenst u een prettige 2u in Hongkong, China. 

De reis verder naar Auckland ging ook goed. Een beetje turbulentie over de Filippijnen, maar da’s normaal zo blijkt. In deze 11u heb ik geweldig veel films en tv gekeken. Denk maar aan: Ocean’s 13 (niet vliegtuig geschikt, me dunkt), Next (geweldig goe!), Mulan (idd, mooi, mooi!), Wild Hogs (reclame is grappiger dan de film), Veronica Mars, The Simpsons, Bones,… Al dit over opnieuw zo’n 10 000 km.   

Weinig slaap dus! Toen we dan uiteindelijk Nieuw-Zeelandse bodem raakten konden we minsten een kwartier nergens heen; men kreeg de slurf niet deftig aan het toestel. Na even sukkelen kregen we de mededeling te horen dat ze de slurf omzeep hadden geholpen en dus om een trap gingen gaan… uiteindelijk zijn we er dan toch nog uitgeraakt, maar hing het van mij af had ik meteen de rubber slides bovengehaald.

Papa en mama hadden gelijk; de domestic terminal van Auckland Airport is inderdaad te vergelijken met Lokeren Statie (Station dus, voor al die niet Gezôarse mensen onder ons). Een klein gangske met 10 stoelen.

Gelukkig was vliegen naar Wellington maar een 45-tal minuten (volledig vergelijkbaar met Zaventem – Heathrow), ik heb genoeg vliegtuig gezien voor het komende jaar.

Daarmee zit ik nu hier. We zijn deze middag naar ons huis gaan kijken. Eens bemeubeld zal alles wel meevallen. Nu is de opdracht alles hier wat te leren kennen, mij inschrijven op school en – god sta mij bij – een uniformpje oppikken.

‘K zou zeggen… Wordt vervolgd…


Riet

81, Paremata Road