Toto, I don’t think we’re at the Holy family anymore... (Part I)

Aangezien ik al ontelbare keren hetzelfde verhaal heb zitten verkopen aan iedereen, bedacht ik dat het wel eens handig zou zijn om het ineens aan jullie allemaal volledig uit te leggen. Ik heb het dus (zoals filmliefhebbers wel uit de titel kunnen afleiden) over het Nieuw-Zeelandse schoolsysteem.

Iets totaal anders dan in België, da’s duidelijk.

Ik begin komende maandag (zijnde 8 oktober) eindelijk met naar school te gaan. Ik spring hier nog in in het vijfde middelbaar (noemt men hier vreemd genoeg Year 12 – i.p.v. 11 zoals in Amerika). Aangezien de zomervakantie hier in december en januari is, zijn mijn leeftijdsgenoten nog volop bezig met het schooljaar. Ik zou evengoed dus kunnen wachten tot ze hier ook met het laatste jaar (Year 13 dus hé) beginnen, maar dat lijkt mij niet het snuggerste plan. Anders zit ik hier tot februari zonder dat ik eigenlijk de mogelijkheid heb om mensen te leren kennen, plus dan weet ik nog niets over het schoolleven.

De kindjes hier hadden net 2 weken verlof, een soort van krokusvakantie, en beginnen maandag aan Term 4. Zoals ik al had vermeld wordt het schooljaar hier ingedeeld in 4 delen, 4 terms. Dit laatste stukje duurt slechts 5 weken alvorens weer over te gaan naar de zomervakantie (hier 6 weken, i.p.v 8). Natuurlijk zijn het naar het einde toe volop examens, waar ik ook aan ga deelnemen.

In Year 12 heb je nog één verplicht vak, zijnde Engels. Bovenop dat vak kies je (uit een hele waslijst) nog 5 vakken. Je moet dus al volop bezig zijn met toekomstige studiekeuzes. Ik koos voor Chemie, Biologie, Wiskunde, Muziek en Frans. Maar fotografie, media, sport… zijn ook perfect mogelijke keuzes. Deze 6 vakken heb je dan dagelijks. Daarbij neem ik saxofoonlessen na school (kwestie van mijn muzikale skills niet verloren te laten gaan). Ook ga ik proberen mijzelf op te dringen in het volleybalteam van de school (nu een kwestie van niet als volkomen nutteloze speelster terug te komen).

Na de zomervakantie (waar ik heel hoge verwachtingen van heb trouwens), start ik dus met Year 13. In dit jaar heb je geen enkel verplicht vak meer, en je doet er maar 5, in plaats van 6. Voor Year 13 heb ik Engels, Biologie, Frans, Wiskunde en Wiskunde opgegeven (2 verschillende wiskundes). Ik zou graag muziek blijven verder doen dus als dat mij erg bevalt ga ik het Frans laten voor wat het is.

 Ook hebben de laatstejaars op mijn school bepaalde privileges. Zij mogen bv elke middagpauze school verlaten en hebben een volledig huis op grondgebied van de school staan waar ze heen kunnen tussen lessen en in vrije uren.

Januari 2009 kom ik weer naar ons Belgiëlandje en zal ik meteen mijn woonst nemen te Gent. Wat trouwens mijn latere studies betreft? Voor we vertrokken heeft papa contact opgenomen met het ministerie van onderwijs. Maar, zoals we wel vaker tegenkomen met Belgische overheidsinstellingen waren die mannen daar niet erg hulpvol. Dus nam-ie contact op met de Universiteit van Gent. Daar kreeg hij te horen dat ze mijn Nieuw-Zeelandse diploma zullen aanvaarden indien een universiteit van hier mij aanvaardt voor dezelfde richting. Die richting wordt hoogst waarschijnlijk criminologie.

Dan komt bij jullie misschien de vraag: ‘Wat zijn de voorwaarden om aanvaard te worden voor criminologie?”.

Criminologie is hier een afdeling van rechten. Dus dezelfde voorwaarden gelden. Nu, om rechten te studeren moet je voldoende credits hebben voor Engels (daarom doe ik Engels verder in Year 13 – literatuur…zucht). Da’s al!

De volgende vraag die jullie te binnen schiet: ‘Met terug te komen in Januari heb je een volledig semester gemist?’.

Mij moet je’t nie zeggen! Mama en papa bedachten dat ik mijn eerste semester volledig in tweede zit kon doen. Maar ik ga ze ompraten zodanig dat ik gewoon nog een half sabbatjaartje kan nemen. We zien wel hoe dat afloopt!

Voila, bij deze zijn jullie min of meer op de hoogte van mijn educatief leven. Ik zou eigenlijk een maandje vroeger kunnen terugkeren, namelijk in december 2008, maar waarom zou ik hier een zomer opgeven om terug naar natte winter te gaan? J

Riet

Riet in rok

Van Auckland tot Zaventem… of omgekeerd

Waar te beginnen? Momenteel bevind ik mij aan Gate 43 in de luchthaven van Hongkong, te wachten tot het boarden van onze vlucht naar Auckland van start gaat. Aangezien dat pas in een dik half uur is schrijf ik alvast een stukje.

De week voorafgaand aan het vertrek is vrij snel voorbijgegaan. Thuis slapen konden we niet meer aangezien onze meubels de container al op waren richting Wellington; het was dus een weekje Hyllit Hotel in Antwerpen. Genietbaar voor de eerste paar dagen, maar een week is ons alle 3 toch iets te lang. Elke dag op en af rijden van Antwerpen naar Eksaarde en vice-versa was ik ook al snel beu, maar ondanks dat alles bevond ik mij toch sneller in de taxi naar Zaventem dan ik geanticipeerd had.

Gauw eens tussendoor: de chauffeur van deze Taxi antwoordde op de naam Harry, wat mij helemaal in nostalgische bui bracht, denkend aan de oneindige Harry Potter momenten samen met Akb en Maren J

Maar dit even terzijde; 

Aangekomen op Zaventem moesten we vol spanning wachten op de andere Schattemannen en co (broer, zussen, lieven), die door een ongeval in de Kennedy Tunnel in alle waarschijnlijkheid niet tijdig op de luchthaven zouden geraken. Toen ze dankzij het handige omleidingvermogen van papa en een klein toestelletje, de gsm genaamd, dan toch arriveerde was er enkel tijd voor de korte pijn: Wenen en knuffels, lachen en wenen.  

Dan toch de douane door (waarna mama en ik nog even verder geweend hebben) en hup naar Gate 4, waar onze vlucht naar Londen Heathrow om half 4 zou vertrekken. Natuurlijk werd dat dan eerder 4 uur, en kwamen we al bij al met een uurtje vertraging in de UK aan.

Men is er blijkbaar in geslaagd om van Londen Heathrow de meest ingewikkelde en belachelijkste luchthaven op deze aarde te maken. Het programma ‘Airport’ gaat dus bij nader inzien niet voor niets over Heathrow. Nergens anders ter wereld zullen zoveel problemen zich voordoen als hier!

Hier gaat veiligheid boven alles. Dit is natuurlijk zo in elke luchthaven ter wereld, maar in Londen doen ze het alleszins op de meest inefficiënte manier.

Van het vliegtuig gekomen moesten we onze bagage ophalen en deze opnieuw inchecken voor de vlucht naar Auckland via Hongkong. Dat kwam doordat ze bij British Airways nogal de gewoonte hebben van arrogante geiten aan zo’n incheck balie te plaatsen, die berucht zijn voor het weigeren van bagage doorboeken. Toen konden we ons met pak en zak naar een volkomen andere terminal begeven. In Londen Heathrow is dat vooral snel gebeurd… Trein, roltrap 1, roltrap 2, roltrap 3, 2 kilometer wandelen en voila! Die bagage kan zo weer ingecheckt worden. En met 2 kilometer bedoel ik eigenlijk 3 kilometer, je moet er de omleiding langs buiten nog bijtellen. Men probeert namelijk van Heathrow een globale luchthaven te maken, ééntje waar Groot-Brittannië trots op kan zijn. Als je’t mij vraagt is dat onbegonnen werk. Nu ja.

Eens we van die bagage af waren en een frisse pint en iets om te knabbelen gepakt hadden moesten we ons enkel nog door de douane begeven. Makkelijker gezegd dan gedaan. bovenop een half uur aanschuiven zijn zowel papa als ik langs binnen en buiten gefouilleerd, en volgens mij genoot mevrouw met de witte handschoentjes er toch iets te veel van… J. Een waarschuwing voor allen die naar Engeland vliegen willen: Fruitella papiertjes zijn grond tot volledige fouillering, en een labello pearl and shine laat je beter niet in de broekzak zitten.

Trouwens: ergens halverwege dit verhaal ben ik volledig van omgeving veranderd, ik zit momenteel aan mijn ovalen bureautje vanuit kamer 823 in de Intercontinental (Wellington, NZ)

Ook dit terzijde, terug naar Londen:

Na die manhandeling moesten we nog snel even de schoenen uitspelen en de band op zwieren en hup! Op naar Gate 13!

De vlucht naar Hongkong verliep vrij vlekkeloos. We kwamen zelfs eerder aan dan voorzien, want we hadden een kortere weg genomen… (?). Kortere weg? In vogelvlucht? Blijkbaar wel! Hier in totaal 10520 km afgelegd.Vrij veel geslapen ook op deze 11u durende vliegreis, slechts één film gezien nl. Mr. Brooks. Valt wel mee… niet om geld voor te betalen.

De Luchthaven in Hongkong daarentegen is dan weer erg efficiënt, natuurlijk waren we in transit en moesten we dus niet sukkelen met inchecken of bagage. Deze stop was enkel voor tanken, vliegtuig wat opkuisen, enz. Het vliegtuig af; stikker op uw pul en ziezo. Air New Zealand wenst u een prettige 2u in Hongkong, China. 

De reis verder naar Auckland ging ook goed. Een beetje turbulentie over de Filippijnen, maar da’s normaal zo blijkt. In deze 11u heb ik geweldig veel films en tv gekeken. Denk maar aan: Ocean’s 13 (niet vliegtuig geschikt, me dunkt), Next (geweldig goe!), Mulan (idd, mooi, mooi!), Wild Hogs (reclame is grappiger dan de film), Veronica Mars, The Simpsons, Bones,… Al dit over opnieuw zo’n 10 000 km.   

Weinig slaap dus! Toen we dan uiteindelijk Nieuw-Zeelandse bodem raakten konden we minsten een kwartier nergens heen; men kreeg de slurf niet deftig aan het toestel. Na even sukkelen kregen we de mededeling te horen dat ze de slurf omzeep hadden geholpen en dus om een trap gingen gaan… uiteindelijk zijn we er dan toch nog uitgeraakt, maar hing het van mij af had ik meteen de rubber slides bovengehaald.

Papa en mama hadden gelijk; de domestic terminal van Auckland Airport is inderdaad te vergelijken met Lokeren Statie (Station dus, voor al die niet Gezôarse mensen onder ons). Een klein gangske met 10 stoelen.

Gelukkig was vliegen naar Wellington maar een 45-tal minuten (volledig vergelijkbaar met Zaventem – Heathrow), ik heb genoeg vliegtuig gezien voor het komende jaar.

Daarmee zit ik nu hier. We zijn deze middag naar ons huis gaan kijken. Eens bemeubeld zal alles wel meevallen. Nu is de opdracht alles hier wat te leren kennen, mij inschrijven op school en – god sta mij bij – een uniformpje oppikken.

‘K zou zeggen… Wordt vervolgd…


Riet

81, Paremata Road

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!