Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezières, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
15-10-2018
Dag 45
Een van de vier zijden van de Plaza de Obradoiro is ingenomen door El hostal de los Reyos Católicos. In 1486 gaven de katholieke koningen Ferdinando en Isabel na hun bezoek aan Santiago de Compostela de opdracht om een nieuwe albergue te bouwen. Nu is het een parador waar de pelgrims indien ze er zouden willen overnachten zeer diep in hun beurs moeten tasten.
Ik sta op het punt van te vertrekken. Santiago de Compostela met het graf van apostel Jacobus, vol historische gebouwen, ga ik verlaten.
Het station is voor veel pelgrims zowat het laatste wat ze van de stad zien, na een tocht waar zo naar uitgekeken was. Ruim op tijd ben ik hier aangekomen. Ik hoop op een aangename terugreis. Ik heb in Henday, juist over de grens in Frankrijk, een hotel gereserveerd. Ik had gisteren mijn treinbiljetten voor vandaag en morgen reeds gekocht. Reizen in de nacht is aan mij niet besteed, ook geen vliegtuigreizen. De meeste reizigers zijn lokale mensen, er zijn ook pelgrims. Het station is niet zo groot, er worden vernieuwingswerken uitgevoerd. Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester. Moet ik nu blij zijn of niet, ik heb mijn doel bereikt maar het avontuur is gedaan.
Een dag met de trein door Spanje. De reis verloopt vlot tot in Irun, juist voor de grens. De eindbestemming van de trein Henday kan niet bereikt worden wegens een staking. Van in Irun, worden alle reizigers met taxis naar het station van Henday gebracht. Om mijn hotel te bereiken heb ik nog een andere taxi moeten nemen. Het is 22u30 wanneer ik er aankom, het restaurant in het hotel is reeds gesloten. Met picknick op de trein had ik mijn honger kunnen stillen maar aan mijn gewichtsverlies van bijna 6 kg zal vandaag niets verholpen worden. De vriendelijke receptioniste geeft me de overschot van haar lunchpakket, ze heeft gedaan met werken. Het is een hotel met zwembad dicht tegen de kust. De volgende morgen zie ik nog beter de mooie buitenkant.
De reis was lang, eindeloos leek het soms. Het was zwaar, op sommige dagen door de afstand, maar vooral door bergen die men niet kan verzetten. Ik moest dikwijls tot het uiterste gaan, of tot op de limiet zoals men dat ook uitdrukt.
Elke dag een gepaste overnachting vinden, ook al keek ik er op tijd naar uit, was niet altijd gemakkelijk. Maar dit alles weet men vooraleer men vertrekt, men staat er best niet bij stil. De tocht was een onvergetelijk avontuur, dag na dag verder door steeds weer andere streken, dorpen en steden. Ik heb gefietst door vier landen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ik zag mensen in hun omgeving, ik ontmoette andere reizigers. Ik kreeg hulp wanneer het nodig was.
18-10-2018 - Dit is het einde van mijn reis die door velen intens werd gevolgd, vooral in de eerste helft van de reis. Dan werd het geleidelijk minder, reacties werden zeldzamer of bereikten mij niet meer. Het was toen een blog waarop ik geen foto's kon plaatsen. Toen ik thuis was kon dit wel, met tijdelijk wat meer belangstelling als gevolg. Het volgen van de blog, met herwerkte teksten en met bijgevoegde foto's, is daarna helemaal stilgevallen, vermoed ik. Het zou zelfs kunnen dat dit slot door niemand meer zal gelezen worden. Toch dank ik allen die de moeite deden om de reis te volgen op de blog tijdens de reis of nadien. Zeker ook iedereen bedankt die mij onderweg hebben aangemoedigd en ook voor de reacties achteraf.
Vandaag 24 September 2019.
Vorig jaar fietste ik op 24 september 2018 van Villafranca del Penedes naar Poblet waar ik onderdak vond in het Monasterio de Poblet, werelderfgoed van Unesco. Ik geniet nu een jaar later nog altijd van die Omweg naar Santiago de Compostela, de langste reis die ik ooit deed. Ik ben hier samen met mijn vrouw in Goslar in Duitsland, we deden een fietsreis langs de Wezer. Het was aangenaam, we hebben er van genoten maar ik vraag me af of ik ooit nog eens op weg zou kunnen gaan naar ......, het zou in elk geval wel wat korter dan 3.800 Km mogen zijn.
Ik heb in de blog hier en daar nog wat bijgevoegd over plaatsen waar ik ben geweest, videos soms. Zo ontdek ik nog steeds informatie die me interesseert en blogbezoekers misschien ook.
Iedereen die toevallig op deze blog komt, die een reactie of een vraag heeft kan dat doen via de blog zelf of op mijn internetadres.
richard.asselberghs@telenet.be
Na mijn reis kan het bovenstaande als volgt gelezen worden.
Ik vertrok op 1/9/2018 naar Santiago de Compostela met de fiets via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me nog steeds boeien, ik zocht de 'Camino de Levante' op. Mijn eerste overnachting was in Namen, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezières, Verdun enz.. Dit prachtige land heb ik op de 20-ste reisdag verlaten in de omgeving van Perpignan. Dan volgde Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin. Langs die laatste twee steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia, toen in tegenovergestelde richting. Wanneer ik nu op deze reis van 2018 in Teruel aankwam stond de kilometerstand niet op mijn voorziene 2178km maar op 2622km. Aan mijn vooropgesteld gemiddelde van 85km/dag voor die 2178km zou ik op 25/9 in Teruel moeten aangekomen zijn. Het was 4 dagen later, op 29/9. Van in Teruel had ik nog 1176km doen. Pas op dag 31 bereikte ik de Camino de Levante, in Mota del Cuervo. Op dag 38 fietste ik door Zamora waar de Camino de Levante eindigt. Dan verder via Camino de Sanabrés dacht ik. Maar in Zamora is van de Camino de Sanabrés nog geen sprake, werd me later duidelijk. Ik volgde zo veel mogelijk een weg die beschreven is in een fietsreisgids van Benjaminse. Zo fietste ik Portugal eventjes in en uit. Later in Puebla de Sanabria kwam ik pas op de Camino de Sanabrés. Ourense was de laatste grote stad van formaat op mijn weg. Het was een tocht van 43 fietsdagen met 3844km in totaal om Santiago de Compostela te bereiken, op 13 oktober 2018.
Pelgrims in 2018.
Aantal in ontvangst genomen 'Compostelas': 327 378, zonder de mijne zouden het er 327 377 geweest zijn. Dat is het aantal pelgrims dat in Santiago vorig jaar een Compostela in ontvangst mocht nemen. Bijna 9 % meer dan in 2017. Er waren er natuurlijk veel meer op stap: velen spreiden immers de (lange) tocht over meerdere jaren, sommigen willen geen diploma, anderen lopen minder dan honderd kilometer ... De 144 141 Spanjaarden zijn nog altijd goed voor 44 %. Hun procentueel aantal is al enkele jaren lager dan 50 %. In absolute cijfers stijgt het verder. Na Spanje volgen Italië (8,25 %), Duitsland (7,73 %) , de Verenigde Staten (5,68 %), Portugal (4,40 %), Frankrijk (2,68 %), Groot-Brittannië (2,33 %), Ierland (2,31 %), Zuid-Korea (1,73 %), Brazilië (1,71 %), Australië, Canada, Polen, Nederland, Mexico, Argentinië, Denemarken, Tsjechië en België (met 2135 Belgen - 0,65 %), goed voor een negentiende plaats. De volledige lijst telt 177 landen, met achteraan vijftig landen met 1 tot 5 pelgrims. Er zijn vandaag vrijwel evenveel mannen als vrouwen op stap, voor het overgrote deel (93,5 %) stappers. 42,78 % heeft religieuze motieven, 47,87 % religieuze en andere motieven. Een kleine tien procent geeft uitdrukkelijk te kennen dat de motieven niet religieus zijn. De vijf toppers onder de camino's zijn de Camino Francés (57 %, voor het eerst minder dan 60 %), de Camino Portugués, de Camino del Norte, de Camino Primitivo en de Camino Inglés. Dan volgen de Camino Portugués-kustroute, de Vía de la Plata, Muxía-Finisterre en de Camino de Invierno. In dat lijstje staan natuurlijk alleen camino's met Compostela als eindpunt. Veel pelgrims hebben tevoren natuurlijk ook (delen van) andere routes gelopen
Een van de vier zijden van de Plaza de Obradoiro is ingenomen door El hostal de los Reyos Católicos. In 1486 gaven de katholieke koningen Ferdinando en Isabel na hun bezoek aan Santiago de Compostela de opdracht om een nieuwe albergue te bouwen. Nu is het een parador waar de pelgrims indien ze er zouden willen overnachten zeer diep in hun beurs moeten tasten.
Het is vandaag rustiger dan de vorige dagen.
Ik sta op het punt van te vertrekken. Santiago de Compostela met het graf van apostel Jacobus, vol historische gebouwen, ga ik verlaten.
Het station is voor veel pelgrims zowat het laatste wat ze van de stad zien, na een tocht waar zo naar uitgekeken was. Ruim op tijd ben ik hier aangekomen. Ik hoop op een aangename terugreis. Ik heb in Henday, juist over de grens in Frankrijk, een hotel gereserveerd. Ik had gisteren mijn treinbiljetten voor vandaag en morgen reeds gekocht. Reizen in de nacht is aan mij niet besteed, ook geen vliegtuigreizen. De meeste reizigers zijn lokale mensen, er zijn ook pelgrims. Het station is niet zo groot, er worden vernieuwingswerken uitgevoerd. Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester. Moet ik nu blij zijn of niet, ik heb mijn doel bereikt maar het avontuur is gedaan.
Een dag met de trein door Spanje. De reis verloopt vlot tot in Irun, juist voor de grens. De eindbestemming van de trein Henday kan niet bereikt worden wegens een staking. Van in Irun, worden alle reizigers met taxis naar het station van Henday gebracht. Om mijn hotel te bereiken heb ik nog een andere taxi moeten nemen. Het is 22u30 wanneer ik er aankom, het restaurant in het hotel is reeds gesloten. Met picknick op de trein had ik mijn honger kunnen stillen maar aan mijn gewichtsverlies van bijna 6 kg zal vandaag niets verholpen worden. De vriendelijke receptioniste geeft me de overschot van haar lunchpakket, ze heeft gedaan met werken. Het is een hotel met zwembad dicht tegen de kust. De volgende morgen zie ik nog beter de mooie buitenkant.
De reis was lang, eindeloos leek het soms. Het was zwaar, op sommige dagen door de afstand, maar vooral door bergen die men niet kan verzetten. Ik moest dikwijls tot het uiterste gaan, of tot op de limiet zoals men dat ook uitdrukt.
Elke dag een gepaste overnachting vinden, ook al keek ik er op tijd naar uit, was niet altijd gemakkelijk. Maar dit alles weet men vooraleer men vertrekt, men staat er best niet bij stil. De tocht was een onvergetelijk avontuur, dag na dag verder door steeds weer andere streken, dorpen en steden. Ik heb gefietst door vier landen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ik zag mensen in hun omgeving, ik ontmoette andere reizigers. Ik kreeg hulp wanneer het nodig was.
