Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
11-10-2018
Dag 41
Na een vlak gedeelte van ongeveer 30km aan één stuk, niet klimmen of dalen dat zeer uitzonderlijk is in de streek volgt er een laatste bergtop, 848m hoog. Dan naar Allariz dat op ongeveer 500m hoogte ligt, een lange afdaling aan een hoge snelheid. Ik ben die snelheden van rond de 50km/u al wel gewoon maar het vraagt telkens veel concentratie. Men moet het wegdek goed in de gaten houden. Door het suizen van de wind in en rond de oren hoort men niet altijd dat er auto's volgen of niet, achterom kijken is bijna niet te doen, daarbij nog regen en een nat wegdek.
Wel goed beneden geraakt, op het einde was de lucht opnieuw mooi blauw.
Verin veel lager in de verte. Ik ben nogal altijd aan het dalen, hier langs bergflanken die begroeid zijn met heide. Bijna elk jaar zijn er in de streek bosbranden.
De 'Camino de Santiago' voor voetpelgrims volgt van op afstand min of meer de baan waarop ik fiets. In de dorpen komt hij gewoonlijk ook door het centrum.
De 'Camino de Santiago' wordt hier 'Camino de Sanabrès' genoemd, het is het verlengstuk of het laatste deel van de 'Via de la Plata'.
Twee bergen in de eerste helft van de rit vandaag. Het hoogte verschil is telkens ongeveer 300m. In de afdaling van de Alto de Fumaces is er een auto van de baan geraakt.
Mijn regenkleding aangetrokken, wanneer ik vertrek is het gestopt met regenen maar de lage wolken dreigen nog steeds, men zou zeggen mist op sommige plaatsen. Een klein uur later fiets ik toch voor het eerst in de regen. Als bij wonder duurt het niet heel lang. Het landschap is nu heel anders met wolken en in de verte reeds opklaringen.
A Guidiña - Allariz. Afstand: 88km; 14,4km/u gem. snelh.; 50,5km/u max. snelh..
Gisteren ben ik in Galicië gekomen.
Het regent wanneer ik wakker word. Ik had nog geen lek regen gehad op mijn tocht tot nu. Ik ben niet zo gehaast om te vertrekken, ik neem alle tijd bij het ontbijt. Het hotel is weer een meevaller, de kamer, het avondmaal en het ontbijt kosten me 35. Ze waren daar bij ook heel vriendelijk. Hoe A Guidiña er uit ziet kan ik me nauwelijks voorstellen, het was bijna helemaal donker toen ik gisterenavond aankwam. Daarom was het ook veel te laat om naar de albergue voor pelgrims uit te kijken. Er zijn hier wel verschillende andere hotels en restaurants.
Ik blijf op de hoofdbaan om toch maar op tijd in A Gudiña te geraken. Een baan met zeer zware hellingen die grotendeels naast een autostrade loopt. Tweemaal door een tunnel, telkens dicht tegen de tunnels van de autostrade.
Indien die tunnels er niet zouden zijn zou er nog veel meer moeten geklommen worden.
La Puebla de Sanabria is de volgende stad waar zeker overnachting mogelijk is maar het is nog te vroeg.
Indien ik de hostal in Figueruela de Arriba gisterenavond was voorbijgereden had ik pas in het vorige dorpje Rio de Onor kunnen overnachten.
Ik denk dat ik dan serieuze problemen zou gehad hebben om er te geraken. Ik huiver er van als ik er aan denk. Huiveren, griezelen kan men ook aan een van eerste huizen bij het terugkomen in de bewoonde wereld. La Puebla de Sanabria laat ik grotendeels aan mij voorbijgaan, ik wil verder.
Spanje opnieuw, de weg is zwaar, het is vandaag weer een echte bergrit. Hier enkele keren de fiets moeten naar boven duwen, zo steil omhoog. Dat was tot toe op mijn reis praktisch nog niet voorgevallen. Indrukwekkende berglandschappen.
Een goed gemaakte vogelverschrikker, het is bijna een kunstwerk. Er zijn in het dorp hier en daar stukjes veld waar groenten worden gekweekt. Een roodborstje dat rond mij trippelt terwijl ik picknick trekt men aandacht. Het arme vogeltje ziet er niet zo goed uit.
De bewoners van Guadramil zijn het wellicht gewoon dat er af en toe fietsers opdagen. Men is hier wel niet echt op de Santiago weg van uit Sevilla naar Santiago, de 'Via de la Plata'. Het zullen vooral Hollanders zijn of Belgen die de fietsgids van Benjaminse volgen. Er is hier dan ook geen Albergue voor pelgrims. De mensen lijken het niet erg te vinden dat ik hier even stop en foto's neem.
Figueruela de Arriba - A Gudina. Afstand: 95km; 12,4km/u gem. snelh.; 59,5km/u hoogste snelh..
Uitzicht van uit de kamer. Ik ben hier in een heel dun bevolkte streek met bergen en bossen. Er zijn ook wolven, in de hostal waar ik overnacht heb was er iemand van San Sebastián die speciaal in de streek was om ze te spotten. Hij had er al twee gezien. De bergen zien er vandaag totaal anders uit, geen rotsen die er boven uitsteken, opvallend zijn de brandgangen.
In Figueruela de Arriba, waar ik overnacht, maak ik nog een kleine wandeling in de weinige straten dat het dorp heeft. Enkele bewoners zijn er aan het werk, ik probeer zo weinig mogelijk te storen. Zoals in veel andere dorpen zijn hier ook geen winkels. Een rondrijdende leurder met levensmiddelen is de oplossing, eveneens voor mij.
De route van Benjaminse is wel een uitstekende weg voor fietsers, bijna zonder verkeer en niet te moeilijk, dit stuk toch. Mensen krijgt men er niet zoveel te zien, men zou er naar uitkijken, zo uitzonderlijk. Een vogelverschrikker van op afstand, ik dacht van iemand te zien die wat uitrust na het werk op het veld. In een van de dorpen gaat men wijn maken, een kuip wordt met veel moeite uitgespoeld. Wat later gaat de vrouw op een gevaarlijke manier nog meer druiven plukken.
Wat is het landelijk gebleven in de dorpen waar ik door fiets. Met huizen waar weinig aan gedaan word, ze kunnen niet weglopen zoals de jongeren. Ze blijven er staan, de ruwe graniet van de muren kan het nog lang volhouden, onverslijtbaar, maar de ramen en de deuren hebben het wel moeilijk. Het doet me terugdenken aan de omgeving van Foncebadon en Cruz de Ferro op de Camino Frances.
In Bercianos de Aliste viert men al vijf eeuwen de Goede Week op een bijzondere manier die de regionale en provinciale grens overschrijd heeft. In de afgelopen jaren beschouwd men het ondertussen als van "regionaal toeristisch belang". Ik weet dat allemaal niet bij de doortocht door dit dorp, pas later ontdek ik meer over dat gebeuren, zeer indrukwekkend. Wanneer je onderstaand adres opent kan je vinden wat er in dit onooglijk kleine dorp in de 'Goede week' plaats heeft.
www.semanasantabercianos.com/bercianos-de-aliste
De weg die in de reisgids van Benjaminse beschreven is, is volgens het bureel van toerisme in Zamora geen Camino de Santiago. Ik denk wat dit stuk weg betreft, ze gelijk hebben. Er is helemaal niets te zien van merktekens, ook geen pelgrims. Voor de eerste maal op mijn tocht kan ik een foto maken van een kudde schapen, zelfs twee maal vandaag. Ook van katten, geen kudde maar ze zijn toch met vier. Onafgebroken houden ze mij in de gaten.
In een straat in Gallegos del Rio stop ik om een foto te maken. Iemand heeft door opvallende kleuren het grauwe en ruwe van de graniet van de huizen willen doorbreken. Plots komt er iemand te voorschijn uit een deur, hij is nieuwsgierig, spreekt Duits omdat hij vele jaren in Duitsland heeft gewerkt. Wat later komt er nog iemand aan met een kruiwagen met druiven. De mannen zijn verbaasd dat ik met de fiets van uit België ben vertrokken. Ze maken zelf wijn die ze op het einde van het jaar reeds kunnen drinken. Mijn zakken zijn te klein voor de druiven die ze mij willen mee geven.
Na een vlak gedeelte van ongeveer 30km aan één stuk, niet klimmen of dalen dat zeer uitzonderlijk is in de streek volgt er een laatste bergtop, 848m hoog. Dan naar Allariz dat op ongeveer 500m hoogte ligt, een lange afdaling aan een hoge snelheid. Ik ben die snelheden van rond de 50km/u al wel gewoon maar het vraagt telkens veel concentratie. Men moet het wegdek goed in de gaten houden. Door het suizen van de wind in en rond de oren hoort men niet altijd dat er auto's volgen of niet, achterom kijken is bijna niet te doen, daarbij nog regen en een nat wegdek.
Wel goed beneden geraakt, op het einde was de lucht opnieuw mooi blauw.
Verin veel lager in de verte. Ik ben nogal altijd aan het dalen, hier langs bergflanken die begroeid zijn met heide. Bijna elk jaar zijn er in de streek bosbranden.
De 'Camino de Santiago' voor voetpelgrims volgt van op afstand min of meer de baan waarop ik fiets. In de dorpen komt hij gewoonlijk ook door het centrum.
De 'Camino de Santiago' wordt hier 'Camino de Sanabrès' genoemd, het is het verlengstuk of het laatste deel van de 'Via de la Plata'.
Twee bergen in de eerste helft van de rit vandaag. Het hoogte verschil is telkens ongeveer 300m. In de afdaling van de Alto de Fumaces is er een auto van de baan geraakt. 
Mijn regenkleding aangetrokken, wanneer ik vertrek is het gestopt met regenen maar de lage wolken dreigen nog steeds, men zou zeggen mist op sommige plaatsen. Een klein uur later fiets ik toch voor het eerst in de regen. Als bij wonder duurt het niet heel lang. Het landschap is nu heel anders met wolken en in de verte reeds opklaringen.
A Guidiña - Allariz. Afstand: 88km; 14,4km/u gem. snelh.; 50,5km/u max. snelh..
Gisteren ben ik in Galicië gekomen.
Het regent wanneer ik wakker word. Ik had nog geen lek regen gehad op mijn tocht tot nu. Ik ben niet zo gehaast om te vertrekken, ik neem alle tijd bij het ontbijt. Het hotel is weer een meevaller, de kamer, het avondmaal en het ontbijt kosten me 35. Ze waren daar bij ook heel vriendelijk. Hoe A Guidiña er uit ziet kan ik me nauwelijks voorstellen, het was bijna helemaal donker toen ik gisterenavond aankwam. Daarom was het ook veel te laat om naar de albergue voor pelgrims uit te kijken. Er zijn hier wel verschillende andere hotels en restaurants.
Het wordt laat, de laatste hindernis vóór A Guidiña, de Alto do Cañizo, 1085 m hoogte.
Ik blijf op de hoofdbaan om toch maar op tijd in A Gudiña te geraken. Een baan met zeer zware hellingen die grotendeels naast een autostrade loopt. Tweemaal door een tunnel, telkens dicht tegen de tunnels van de autostrade.
Indien die tunnels er niet zouden zijn zou er nog veel meer moeten geklommen worden. 
La Puebla de Sanabria is de volgende stad waar zeker overnachting mogelijk is maar het is nog te vroeg.
Indien ik de hostal in Figueruela de Arriba gisterenavond was voorbijgereden had ik pas in het vorige dorpje Rio de Onor kunnen overnachten.
Ik denk dat ik dan serieuze problemen zou gehad hebben om er te geraken. Ik huiver er van als ik er aan denk. Huiveren, griezelen kan men ook aan een van eerste huizen bij het terugkomen in de bewoonde wereld. La Puebla de Sanabria laat ik grotendeels aan mij voorbijgaan, ik wil verder.
Spanje opnieuw, de weg is zwaar, het is vandaag weer een echte bergrit. Hier enkele keren de fiets moeten naar boven duwen, zo steil omhoog. Dat was tot toe op mijn reis praktisch nog niet voorgevallen. Indrukwekkende berglandschappen.
Een goed gemaakte vogelverschrikker, het is bijna een kunstwerk. Er zijn in het dorp hier en daar stukjes veld waar groenten worden gekweekt. Een roodborstje dat rond mij trippelt terwijl ik picknick trekt men aandacht. Het arme vogeltje ziet er niet zo goed uit. 
Het volgende dorp Rio de Onor is ook nog Portugees maar ligt praktisch op de grens met Spanje.
De bewoners van Guadramil zijn het wellicht gewoon dat er af en toe fietsers opdagen. Men is hier wel niet echt op de Santiago weg van uit Sevilla naar Santiago, de 'Via de la Plata'. Het zullen vooral Hollanders zijn of Belgen die de fietsgids van Benjaminse volgen. Er is hier dan ook geen Albergue voor pelgrims. De mensen lijken het niet erg te vinden dat ik hier even stop en foto's neem.
Een tiental kilometers door Portugal gefietst. Het eerste dorp, Guadramil, daar is de tijd bijna een eeuw blijven stilstaan. 
Figueruela de Arriba - A Gudina. Afstand: 95km; 12,4km/u gem. snelh.; 59,5km/u hoogste snelh..
Uitzicht van uit de kamer. Ik ben hier in een heel dun bevolkte streek met bergen en bossen. Er zijn ook wolven, in de hostal waar ik overnacht heb was er iemand van San Sebastián die speciaal in de streek was om ze te spotten. Hij had er al twee gezien. De bergen zien er vandaag totaal anders uit, geen rotsen die er boven uitsteken, opvallend zijn de brandgangen. 
In Figueruela de Arriba, waar ik overnacht, maak ik nog een kleine wandeling in de weinige straten dat het dorp heeft. Enkele bewoners zijn er aan het werk, ik probeer zo weinig mogelijk te storen. Zoals in veel andere dorpen zijn hier ook geen winkels. Een rondrijdende leurder met levensmiddelen is de oplossing, eveneens voor mij.
De route van Benjaminse is wel een uitstekende weg voor fietsers, bijna zonder verkeer en niet te moeilijk, dit stuk toch. Mensen krijgt men er niet zoveel te zien, men zou er naar uitkijken, zo uitzonderlijk. Een vogelverschrikker van op afstand, ik dacht van iemand te zien die wat uitrust na het werk op het veld. In een van de dorpen gaat men wijn maken, een kuip wordt met veel moeite uitgespoeld. Wat later gaat de vrouw op een gevaarlijke manier nog meer druiven plukken. 
Wat is het landelijk gebleven in de dorpen waar ik door fiets. Met huizen waar weinig aan gedaan word, ze kunnen niet weglopen zoals de jongeren. Ze blijven er staan, de ruwe graniet van de muren kan het nog lang volhouden, onverslijtbaar, maar de ramen en de deuren hebben het wel moeilijk. Het doet me terugdenken aan de omgeving van Foncebadon en Cruz de Ferro op de Camino Frances.
In Bercianos de Aliste viert men al vijf eeuwen de Goede Week op een bijzondere manier die de regionale en provinciale grens overschrijd heeft. In de afgelopen jaren beschouwd men het ondertussen als van "regionaal toeristisch belang". Ik weet dat allemaal niet bij de doortocht door dit dorp, pas later ontdek ik meer over dat gebeuren, zeer indrukwekkend. Wanneer je onderstaand adres opent kan je vinden wat er in dit onooglijk kleine dorp in de 'Goede week' plaats heeft.
www.semanasantabercianos.com/bercianos-de-aliste
De weg die in de reisgids van Benjaminse beschreven is, is volgens het bureel van toerisme in Zamora geen Camino de Santiago. Ik denk wat dit stuk weg betreft, ze gelijk hebben. Er is helemaal niets te zien van merktekens, ook geen pelgrims. Voor de eerste maal op mijn tocht kan ik een foto maken van een kudde schapen, zelfs twee maal vandaag. Ook van katten, geen kudde maar ze zijn toch met vier. Onafgebroken houden ze mij in de gaten. 
In een straat in Gallegos del Rio stop ik om een foto te maken. Iemand heeft door opvallende kleuren het grauwe en ruwe van de graniet van de huizen willen doorbreken. Plots komt er iemand te voorschijn uit een deur, hij is nieuwsgierig, spreekt Duits omdat hij vele jaren in Duitsland heeft gewerkt. Wat later komt er nog iemand aan met een kruiwagen met druiven. De mannen zijn verbaasd dat ik met de fiets van uit België ben vertrokken. Ze maken zelf wijn die ze op het einde van het jaar reeds kunnen drinken. Mijn zakken zijn te klein voor de druiven die ze mij willen mee geven. 
