Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
06-10-2018
Dag 36
Arévalo, het is ongeveer half vijf, nog 35km te doen. In mijn gids lees ik dat een zandweg langs de autostrade de Santiago weg naar Medina del Campo is en ook te doen is met de fiets. Ook enkele bewoners van het stadje zeggen dat. Langs gewone banen moet men veel omweg doen. Dus ik ben op die weg, die ik pas na lang zoeken gevonden had. Het is een zeer hobbelige weg, naast de autostrade, amper berijdbaar. Ik heb er ontzettend veel tijd op verspeeld, daarom ben ik er in de helft ongeveer afgegaan. Op zo een weg 35 km afleggen en hij werd nog slechter, voor fietsers onmogelijk. Omstreeks kwart voor acht heb ik een platte band, op een normale asfaltbaan. Ik herstel zo vlug als ik kan. Dan zie ik dat mijn voorste band ook plat is. Met veel moeite in de duisternis de reserve binnen band er in gekregen. Daarna verder met nog 16km te doen tot Medina del Campo. In Moraleja de las Panaderas, het volgende dorp, vraag ik aan enkele mensen dat er overnachtingsmogelijkheid is. Dat kon niet in het dorp, een van de mannen stelt voor dat hij mij naar Medina del Campo wil voeren. Deze man heeft dan zelf voor mij nog naar enkele hostals gebeld in de stad en een geboekt. Ook de bagage nog mee binnen gebracht. Ik zal hem nooit vergeten.
Arévalo, een stadje met veel geschiedenis. Koningin Isabella die later de de Katolieke genoemd werd heeft een deel van haar jeugd hier doorgebracht in het nu prachtig gerestaureerd kasteel. Het was zij die Cristoffel Colombus steunde om op ontdekkingstocht uit te varen, zodat hij in 1492 Amerika kon ontdekken. In dat zelfde jaar heeft Granada, het laatste Moorse bolwerk in Spanje, zich aan haar onderworpen. Haar man koning Ferdinand zal ook wel zijn inbreng hebben gehad maar zij was officieel de wettelijke troonopvolgster van Castilla. Zij samen hebben dan alle delen van het huidige Spanje verenigd.
Gotarrendura, ook een heel klein dorp, ligt zowel op de camino de Santiago als op de camino Avila. Later lees ik ergens dat de ouders van Teresa de Avila hier getrouwd zijn. Het zou bijgevolg kunnen dat Teresa in dit dorp geboren is en niet in Avila zoals algemeen aanvaard.
Ik waag het nog eens om me op de camino van de voetgangers te begeven. Ik spaar hier misschien enkele kilometers mee uit.
Het landschap is eens te meer zeer kleurrijk, de baan kronkelt mooi verder tussen de heuvels. Ik mag spreken van een vlakke rit vandaag.
Verder op de Camino de Santiago. In een van de volgende dorpjes vond ik een kleine bakkerij zodat ik brood heb en enkele koeken, verder niets voorlopig. Ik had me in Avila moeten bevoorraden. De bakkerin was opvallend vriendelijk en trachtte me zelfs in het Engels te bedienen. Ook de mensen in de straat zijn door mij niet gestoord. Het leven lijkt hier eenvoudig, zeker voor enkele koeien die daar plots te voorschijn komen.
Van bij het uitkijkpunt van de 'Vier Zuilen' ziet men de stad met de omwalling in zijn geheel liggen. De ideale plaats om te poseren met Avila op de achtergrond. De heilige Teresa leefde in 16-de eeuw, een tijd toen met Filips II het religieuze fanatisme ten top was gedreven,Teresa deed er flink aan mee. Ook in de 15-de eeuw was dat al zo met koningin Isabel la Católica die ook in Avila regelmatig verbleef. Haar biechtvader Tomás de Torquemada werd aan het hoofd gesteld van de inquisitie. Joden, Moslims werden uitgewezen of ter dood gebracht wanneer ze zich niet bekeerden, ook heksen belanden op de brandstapel. De stadsmuren waaraan men veel vroeger rond het jaar 1090 was beginnen bouwen konden tegen dit alles geen bescherming bieden.
Ik ga Avila niet verlaten zonder het klooster van Santa Teresa op te zoeken. Er is een religieuze bijeenkomst gepland zodat ik er best niet binnen ga, een stempel op mijn stempelblad kan best. Van op afstand zie ik iemand met een rugzak, hij vraagt de weg, dat is duidelijk. Ondertussen weet ik dat er ook een regionale camino is, de 'Camino de Avila'. Het is een weg die verschillende belangrijke plaatsen uit het leven van Teresa verbindt. Terwijl de wandelaar of pelgrim daar maar blijft ronddraaien blijft de stichtster van de 'Orde van ongeschoeide Karmelietessen' rustig op een bank zitten.
Avila - Medina del Campo. Afstand: 95km op de fiets, 13km in de auto; 13,6km/u gem. snelh.; 46,5km/u hoogste snelh..Avila was gisteravond een bruisende stad. Vandaag is het normale leven hervat, alleen mensen die boodschappen doen of nog wat opruimen zie ik op de plaza mayor. Heel opvallend is dat er van het grote podium waar de show met orkest en dans werd opgevoerd niets meer te zien is.
De jaren 2017 en 2018 zijn jubileumjaren in verband met de heilige Teresia van Avila. Nadat ik mij geïnstalleerd heb in het hostal wandel ik eerst nog even tot bij de indrukwekkende stadsmuren. Daarna stel ik vast dat er in de stad een avondfeest bezig is, een fanfare speelt muziek op de plaza mayor, zeer mooi. Ik ga ergens eten en ondertussen is op het zelfde plein, op een groot podium, een heel andere show begonnen.
Ik ben in een hostal in het centrum van de stad, vlakbij de plaza mayor, later op de avond wordt het drukker. Het is zaterdagavond, het is duidelijk dat er iets te doen is.
Avila bereiken wordt mijn doel. Ik zal niet kunnen vermijden dat het mijn kortste rit van mijn reis tot nu toe wordt. Zwarte stieren zien me voorbijrijden, ik stop op veilige afstand. Ik neem foto's in tegenlicht, ik kan moeilijk anders. Te voet van de baan gaan tot dat ik de stieren zou zien met de zon in de rug leek me wat te gewaagd en te moeilijk. Nu het resultaat, er is bijna geen enkele doortekening in hun zwart lijf. Er is een stier bij zonder gezicht die pal naar mij kijkt.
De baan is hier en daar omzoomd door rotsblokken, zo grillig opgestapeld dat men niet kan begrijpen hoe het kan. Tot in El Herradón nog lichtjes dalend, had ik de indruk. Daarna begint de klim naar El Boqueron.
Een afdaling tot in het dorp San Bartolemé de Pinares. Ik heb er in een bar een bocadillo gegeten. Het was meer een uitgestelde desayuno. Een ontbijt dus, want ik wou niet ontbijten in het hotel na dat slechte avondmaal gisteren. Toen ik juist buiten kwam en klaar was om verder te fietsen kwam Alberto hier reeds aan. Hij gaat in dit dorp overnachten, het is ondertussen bijna twee uur. Voor mij begint hier de tweede en zwaarste klim van de dag.
In San Bartolomé de Pinares vinden de Luminaries plaats in de nacht van 16 januari 2019. Het is een traditionele "zuiverende rite" die deel uitmaakt van de gebeurtenissen van de San Antón-festiviteiten, op 16 en 17 januari.
Op 16 januari (de dag voor San Antón) om 19.30 uur begint de mis ter ere van de heilige. Om 21:00 uur beginnen de bellen te rinkelen. Dan zijn er vele ruiters uit verschillende dorpen met hun paarden verzameld aan de deur van het gemeentehuis, naast het parochiale huis. De parochiepriester zegent alle paarden.
Dan volgt het moment dat de ruiters door de voordien aangestoken vuren draven. Het gaat over het zuiveren van de dieren met de rook van het vuur, gedurende een uur gaan ruiters door de verschillende vuren in het dorp.
De volgende dag, 17 januari 2019, vindt de act van "The Cintas" plaats. Het bestaat uit een race van ruiters die ook wat linten moeten pakken die aan een touw hangen.
De oorsprong van dit eeuwenoude gebruik gaat terug op een epidemie van pest die de paardenpopulatie bijna had gedecimeerd. Om de overlevende dieren te beschermen, werd dit "zuiverende ritueel" bedacht.
Op deze videofilm kan men zien hoe het er aan toe gaat. https://www.youtube.com/watch?v=ukdB1cf25bk
Na de beklimming in een grandioos landschap zie ik in de verte iemand op mijn baan. Misschien is het de pelgrim van de Albergue. Hij is het, hier pas hebben we onze namen uitgewisseld, zijn naam is Alberto. Alberto Contador maak ik er van, hij kende hem ook natuurlijk.
Cebreros - Avila. Afstand: 44km; 9,6km/u gem. snelh.; 43,5km/u max. snelh..Pas deze morgen had ik kennis gemaakt met de slapende man van gisteravond. Een pelgrim te voet die 11 dagen geleden gestart was. In Albacete, een stadje op de camino de Levante tussen Valencia en Mota del Cuervo. Hij was hier van uit Cebreros meer dan een uur vroeger vertrokken dan ik.
De albergue, eindelijk. Het was een heel gedoe. In het politiebureel dat ik na vragen en zoeken toch gevonden had was er gelukkig een agent aanwezig. Hij nam kontakt op met iemand die in Cebreros verantwoordelijk is voor de opvang van pelgrims. Ik werd naar een hotel gestuurd waar de receptionist me de sleutels gaf van een gebouw in de buurt van het hotel. Er naar toe, ik kreeg er geen enkele van de deuren open, terug naar het hotel. De receptionist ging nu met de auto mee. Er was ergens een achterdeur waar de sleutel op paste. Ik had de menu van de dag gezien in het hotel aan een normale prijs en ging er bijgevolg eten. Dat was een tegenvaller, ik zat er alleen. Ik had een visgerecht gekozen, de vis had veel graten en smaakte helemaal niet. Als dessert een appel en een abrikoos zonder smaak. Het was wel te verstaan een viersterren hotel, er logeerde niemand dacht ik achteraf. Ondertussen had er zich in mijn de kamer van de albergue nog een andere pelgrim geïnstalleerd. De man sliep al, of deed alsof, toen ik na het eten in de kamer kwam. Toen ik het stadje aankwam had ik me de avond had ik me heel anders voorgesteld.
Ik ga opnieuw uitkijken om te overnachten in een albergue. Ik kom aan een kerk in Cebreros waar men mij ziet voorbij fietsen. Ik wat verder stop ik en die mannen vragen zich af wat ik ga doen. Ik verneem er ook dat ik in een andere wijk in de omgeving van de kerk het politiebureel moet opzoeken. Daar kan de overnachting in de Albergue geregeld worden.
Arévalo, het is ongeveer half vijf, nog 35km te doen. In mijn gids lees ik dat een zandweg langs de autostrade de Santiago weg naar Medina del Campo is en ook te doen is met de fiets. Ook enkele bewoners van het stadje zeggen dat. Langs gewone banen moet men veel omweg doen. Dus ik ben op die weg, die ik pas na lang zoeken gevonden had. Het is een zeer hobbelige weg, naast de autostrade, amper berijdbaar. Ik heb er ontzettend veel tijd op verspeeld, daarom ben ik er in de helft ongeveer afgegaan. Op zo een weg 35 km afleggen en hij werd nog slechter, voor fietsers onmogelijk. Omstreeks kwart voor acht heb ik een platte band, op een normale asfaltbaan. Ik herstel zo vlug als ik kan. Dan zie ik dat mijn voorste band ook plat is. Met veel moeite in de duisternis de reserve binnen band er in gekregen. Daarna verder met nog 16km te doen tot Medina del Campo. In Moraleja de las Panaderas, het volgende dorp, vraag ik aan enkele mensen dat er overnachtingsmogelijkheid is. Dat kon niet in het dorp, een van de mannen stelt voor dat hij mij naar Medina del Campo wil voeren. Deze man heeft dan zelf voor mij nog naar enkele hostals gebeld in de stad en een geboekt. Ook de bagage nog mee binnen gebracht. Ik zal hem nooit vergeten.
Arévalo, een stadje met veel geschiedenis. Koningin Isabella die later de de Katolieke genoemd werd heeft een deel van haar jeugd hier doorgebracht in het nu prachtig gerestaureerd kasteel. Het was zij die Cristoffel Colombus steunde om op ontdekkingstocht uit te varen, zodat hij in 1492 Amerika kon ontdekken. In dat zelfde jaar heeft Granada, het laatste Moorse bolwerk in Spanje, zich aan haar onderworpen. Haar man koning Ferdinand zal ook wel zijn inbreng hebben gehad maar zij was officieel de wettelijke troonopvolgster van Castilla. Zij samen hebben dan alle delen van het huidige Spanje verenigd.
Mijn weg loopt nu zeker meer dan 10km door bossen met pijnbomen. Er wordt massaal hars afgetapt van de bomen.
Gotarrendura, ook een heel klein dorp, ligt zowel op de camino de Santiago als op de camino Avila. Later lees ik ergens dat de ouders van Teresa de Avila hier getrouwd zijn. Het zou bijgevolg kunnen dat Teresa in dit dorp geboren is en niet in Avila zoals algemeen aanvaard.
Ik waag het nog eens om me op de camino van de voetgangers te begeven. Ik spaar hier misschien enkele kilometers mee uit.
Het landschap is eens te meer zeer kleurrijk, de baan kronkelt mooi verder tussen de heuvels. Ik mag spreken van een vlakke rit vandaag.
Verder op de Camino de Santiago. In een van de volgende dorpjes vond ik een kleine bakkerij zodat ik brood heb en enkele koeken, verder niets voorlopig. Ik had me in Avila moeten bevoorraden. De bakkerin was opvallend vriendelijk en trachtte me zelfs in het Engels te bedienen. Ook de mensen in de straat zijn door mij niet gestoord. Het leven lijkt hier eenvoudig, zeker voor enkele koeien die daar plots te voorschijn komen.
Van bij het uitkijkpunt van de 'Vier Zuilen' ziet men de stad met de omwalling in zijn geheel liggen. De ideale plaats om te poseren met Avila op de achtergrond. De heilige Teresa leefde in 16-de eeuw, een tijd toen met Filips II het religieuze fanatisme ten top was gedreven,Teresa deed er flink aan mee. Ook in de 15-de eeuw was dat al zo met koningin Isabel la Católica die ook in Avila regelmatig verbleef. Haar biechtvader Tomás de Torquemada werd aan het hoofd gesteld van de inquisitie. Joden, Moslims werden uitgewezen of ter dood gebracht wanneer ze zich niet bekeerden, ook heksen belanden op de brandstapel. De stadsmuren waaraan men veel vroeger rond het jaar 1090 was beginnen bouwen konden tegen dit alles geen bescherming bieden.
Ik ga Avila niet verlaten zonder het klooster van Santa Teresa op te zoeken. Er is een religieuze bijeenkomst gepland zodat ik er best niet binnen ga, een stempel op mijn stempelblad kan best. Van op afstand zie ik iemand met een rugzak, hij vraagt de weg, dat is duidelijk. Ondertussen weet ik dat er ook een regionale camino is, de 'Camino de Avila'. Het is een weg die verschillende belangrijke plaatsen uit het leven van Teresa verbindt. Terwijl de wandelaar of pelgrim daar maar blijft ronddraaien blijft de stichtster van de 'Orde van ongeschoeide Karmelietessen' rustig op een bank zitten.
Avila - Medina del Campo. Afstand: 95km op de fiets, 13km in de auto; 13,6km/u gem. snelh.; 46,5km/u hoogste snelh..Avila was gisteravond een bruisende stad. Vandaag is het normale leven hervat, alleen mensen die boodschappen doen of nog wat opruimen zie ik op de plaza mayor. Heel opvallend is dat er van het grote podium waar de show met orkest en dans werd opgevoerd niets meer te zien is. 
De jaren 2017 en 2018 zijn jubileumjaren in verband met de heilige Teresia van Avila. Nadat ik mij geïnstalleerd heb in het hostal wandel ik eerst nog even tot bij de indrukwekkende stadsmuren. Daarna stel ik vast dat er in de stad een avondfeest bezig is, een fanfare speelt muziek op de plaza mayor, zeer mooi. Ik ga ergens eten en ondertussen is op het zelfde plein, op een groot podium, een heel andere show begonnen.
Ik ben in een hostal in het centrum van de stad, vlakbij de plaza mayor, later op de avond wordt het drukker. Het is zaterdagavond, het is duidelijk dat er iets te doen is.
Avila bereiken wordt mijn doel. Ik zal niet kunnen vermijden dat het mijn kortste rit van mijn reis tot nu toe wordt. Zwarte stieren zien me voorbijrijden, ik stop op veilige afstand. Ik neem foto's in tegenlicht, ik kan moeilijk anders. Te voet van de baan gaan tot dat ik de stieren zou zien met de zon in de rug leek me wat te gewaagd en te moeilijk. Nu het resultaat, er is bijna geen enkele doortekening in hun zwart lijf. Er is een stier bij zonder gezicht die pal naar mij kijkt.
De baan is hier en daar omzoomd door rotsblokken, zo grillig opgestapeld dat men niet kan begrijpen hoe het kan. Tot in El Herradón nog lichtjes dalend, had ik de indruk. Daarna begint de klim naar El Boqueron.
Een afdaling tot in het dorp San Bartolemé de Pinares. Ik heb er in een bar een bocadillo gegeten. Het was meer een uitgestelde desayuno. Een ontbijt dus, want ik wou niet ontbijten in het hotel na dat slechte avondmaal gisteren. Toen ik juist buiten kwam en klaar was om verder te fietsen kwam Alberto hier reeds aan. Hij gaat in dit dorp overnachten, het is ondertussen bijna twee uur. Voor mij begint hier de tweede en zwaarste klim van de dag.
In San Bartolomé de Pinares vinden de Luminaries plaats in de nacht van 16 januari 2019. Het is een traditionele "zuiverende rite" die deel uitmaakt van de gebeurtenissen van de San Antón-festiviteiten, op 16 en 17 januari.
Op 16 januari (de dag voor San Antón) om 19.30 uur begint de mis ter ere van de heilige. Om 21:00 uur beginnen de bellen te rinkelen. Dan zijn er vele ruiters uit verschillende dorpen met hun paarden verzameld aan de deur van het gemeentehuis, naast het parochiale huis. De parochiepriester zegent alle paarden.
Dan volgt het moment dat de ruiters door de voordien aangestoken vuren draven. Het gaat over het zuiveren van de dieren met de rook van het vuur, gedurende een uur gaan ruiters door de verschillende vuren in het dorp.
De volgende dag, 17 januari 2019, vindt de act van "The Cintas" plaats. Het bestaat uit een race van ruiters die ook wat linten moeten pakken die aan een touw hangen.
De oorsprong van dit eeuwenoude gebruik gaat terug op een epidemie van pest die de paardenpopulatie bijna had gedecimeerd. Om de overlevende dieren te beschermen, werd dit "zuiverende ritueel" bedacht.
Op deze videofilm kan men zien hoe het er aan toe gaat. https://www.youtube.com/watch?v=ukdB1cf25bk
Na de beklimming in een grandioos landschap zie ik in de verte iemand op mijn baan. Misschien is het de pelgrim van de Albergue. Hij is het, hier pas hebben we onze namen uitgewisseld, zijn naam is Alberto. Alberto Contador maak ik er van, hij kende hem ook natuurlijk.
De weg voor de pelgrims te voet loopt soms op de baan waarop ik fiets, niet altijd. Hun weg is meestal gemerkt met gele pijlen.
Onmiddellijk bij het vertrek gaat de weg zig zag een bergkam van ongeveer 1.100m hoogte op, Cebreros ligt op 750m.
Cebreros - Avila. Afstand: 44km; 9,6km/u gem. snelh.; 43,5km/u max. snelh..Pas deze morgen had ik kennis gemaakt met de slapende man van gisteravond. Een pelgrim te voet die 11 dagen geleden gestart was. In Albacete, een stadje op de camino de Levante tussen Valencia en Mota del Cuervo. Hij was hier van uit Cebreros meer dan een uur vroeger vertrokken dan ik.
De albergue, eindelijk. Het was een heel gedoe. In het politiebureel dat ik na vragen en zoeken toch gevonden had was er gelukkig een agent aanwezig. Hij nam kontakt op met iemand die in Cebreros verantwoordelijk is voor de opvang van pelgrims. Ik werd naar een hotel gestuurd waar de receptionist me de sleutels gaf van een gebouw in de buurt van het hotel. Er naar toe, ik kreeg er geen enkele van de deuren open, terug naar het hotel. De receptionist ging nu met de auto mee. Er was ergens een achterdeur waar de sleutel op paste. Ik had de menu van de dag gezien in het hotel aan een normale prijs en ging er bijgevolg eten. Dat was een tegenvaller, ik zat er alleen. Ik had een visgerecht gekozen, de vis had veel graten en smaakte helemaal niet. Als dessert een appel en een abrikoos zonder smaak. Het was wel te verstaan een viersterren hotel, er logeerde niemand dacht ik achteraf. Ondertussen had er zich in mijn de kamer van de albergue nog een andere pelgrim geïnstalleerd. De man sliep al, of deed alsof, toen ik na het eten in de kamer kwam. Toen ik het stadje aankwam had ik me de avond had ik me heel anders voorgesteld.
Ik ga opnieuw uitkijken om te overnachten in een albergue. Ik kom aan een kerk in Cebreros waar men mij ziet voorbij fietsen. Ik wat verder stop ik en die mannen vragen zich af wat ik ga doen. Ik verneem er ook dat ik in een andere wijk in de omgeving van de kerk het politiebureel moet opzoeken. Daar kan de overnachting in de Albergue geregeld worden. 
