GRIEKENLAND - LENTE 2006  

De voorbereiding

Griekenland is nog steeds een blanke vlek op onze landkaart. Jaren geleden reden we door het noorden van 't land van Bulgarije naar Turkije en stopten slechts op een paar plaatsen aan de kust om de nacht door te brengen.
De volgende keer dat we Griekenland bezochten was met een last-minute 14 dagen naar Kreta. Deze reis beviel ons zo goed dat we beslisten ook het vasteland eens te gaan bereizen.
Het kwam er maar niet van. We wilden vooral zolang we nog goed gezond waren eerst de verre bestemmingen doen die op 't verlanglijstje stonden.
Voor Pasen op de terugreis van Portugal oppert mijn ventje het idee om dan toch volgend jaar maar eens naar Griekenland te gaan. Volgens mij moest dat zeker geen jaar uitgesteld worden als hij dat graag wou. Tegen dat we thuiskwamen was de beslissing gevallen: na de viering 5j SenNet zijn we weg.
Op de forums van campersites was wel 't één en 't ander te vinden. De route overland werd nog door weinigen genomen ... kosten aan de grenzen, slechte banen, onveiligheidsgevoel enz. De meesten waren opgetogen over de ferry diensten tussen Italië en Griekenland.
Op bezoek dus op de sites van de ferry's - prijzen vergelijken enz.  Bij een vraag om informatie kreeg ik steeds het antwoord dat ik via de site moest om de overtocht zo vlug mogelijk te boeken daar er al vele plaatsen bezet waren. Nog eens terug naar de forums...ja de meesten, zoniet iedereen, bestelde zijn tickets op voorhand uit angst voor plaatsgebrek.
Wij wilden ons niet vastpinnen op een bepaalde datum... stel dat ge panne hebt onderweg of.. ge ziet een leuk plekske en ge moet doorrijden omdat ge anders in tijdsnood komt (niks voor ons dus)
Via de website van diplomatie wat informatie gaan zoeken over de grenzen en de formaliteiten - bij ANWB naar de kostprijzen aan grenzen en voor de tolwegen.
Met verbruik en al die kosten is er slechts een paar € verschil met de ferry..
't Ventje heeft wel zo zijn bedenkingen bij een bootovertocht = slechte ervaringen met een woeste zee.. Maar hij wil het dus nog wel eens wagen aangezien anderen zo de loftrompet blazen.
We beslissen: we vertrekken op ons eigen ritme zonder te treuzelen - gaan in Venetië naar de ferry en proberen een ticket te versieren - lukt het hier niet dan kunnen ze ons daar wel vertellen of er nog plaatsen vrij zijn met vertrek Ancona - zoniet - dan rijden we over land.
Volgens informatie is het verboden vrij te overnachten in Griekenland maar zijn er hier en daar wel uitzonderingen. We zien wel.

Ondertussen hebben we de auto goed uitgekuist en terug gevuld. We proberen zo weinig mogelijk mee te nemen maar als ik zie dat ik nog zoveel plaats over heb kan ik het mij toch niet laten tussendoor er nog 't één en 't ander in te steken...dom dom want 't is alleen overtollig gewicht.

De heenreis

Van vroeg opstaan komt niet veel in huis. Rustig ontbijten en de overschotten en de inhoud van de koelkast overhevelen naar de auto. Nog even mijn mailbox bekijken. De droogkast leegmaken ... door het huis dweilen .. stopkontakten uit en verwarmingsketel af. Hopelijk niks vergeten.
Zoals altijd nog even bij de zoon langs om afscheid te nemen en kleine Mathias nog eens flink te knuffelen.
Het weer is ons goed gezind en we willen door de Pfalz. Op dus via St Vith naar Trier - grote en rustige banen. Pirmasens de schoenenstad laten we op zij liggen. We willen niet te laat stoppen.
In het eerste dorp dat we tegenkomen is het enorm druk aan het kruispunt. Blijkbaar een kleine markt en daar 't zaterdag is veel mensen die stoppen voor fruit en lokale produkten. We rijden het centrum in en na wat heen en weer rijden vinden we een mooi overnachtingsplaatsje tussen het oude spoorwegstation en een grote houtzagerij. De auto's die er doorkomen kunnen we op onze vingers tellen. Voor ons stroomt een klaterend beekje en als 't ventje de hond uitlaat ontdekt hij op een 100tal meter een mooi parkske waar ook ruimte is om te staan. Ik had ondertussen al de ramen afgesloten en helemaal geen zin om nog te verhuizen.
We blijven staan, hebben een heel rustige nacht en worden 's morgens wakker met 't zonneke in ons bed.
Gisteravond veel vliegende insecten en de eerste dag reeds hebben de ruiten een beurt nodig. Zacht water uit de beek denkt 't ventje...maar 't scheelt niet veel of hij had er in gelegen. Waarom doen mannen onderweg toch altijd zo hun best? De relaxte sfeer? 
We zien op de kaart dat er een mooie weg loopt bijna parallel aan de hoofdroute. We zijn niet gehaast..
In Dahn ontdekken we dat we hier vroeger nog waren. De rots is nog hetzelfde maar het park van de thermen is mooi heraangelegd met prachtige kunstwerken. (hebben ze hier geen last van vandalisme? alles ziet er heel keurig uit)
Onderweg stoppen we voor brood - mensen trekken naar de kerk in zeer sobere kledij met een zwaar gebedenboek in de hand - weten niet tot welke strenge religie ze behoren - denken automatisch aan de mennonieten of zoiets...
We mogen nu ook niet te lang treuzelen en in Kandel rijden we de autostrade op. Karlsruhe, Pforzsheim, Stuttgart, Ulm. Het is een heel saai stuk. Deden deze route vroeger heel dikwijls. Gelukkig geen stau maar we verschieten wel effe van de prijzen aan de pomp .. beter even de autostrade afrijden.
Tientallen keren namen we de afslag en toch...De verkeerswisselaar is gans vernieuwd en geen Ulm West te bekennen en voor ik me dat realiseer zijn we er voorbij... wie rijdt er nu verkeerd op een autostrade? Wij dus. Dan maar de volgende. Memmingen, Kempten.
We zitten zo kort bij Tannheim en kunnen het ons niet laten om er nog eens te gaan kijken.
In Oy richting Oberjoch. De parkings waar we vroeger stonden zijn nu afgesloten of betalend...Juist over de Oberjoch pass en de Oostenrijkse grens weten we niet wat we zien - vier rijen dik staan auto's met duitse nummerplaat aan te schuiven aan 't benzinestation  (vroeger 1 pomp) dat echt allure heeft gekregen. Een mautsticker hebben we niet nodig (hopen we) Schattwald heeft nog steeds zijn eigen charme maar van Zoblen en Tannheim zijn we geschrokken... geen boerendorpen meer maar echte toeristenvallen - grote dik betalende parkings - hoeves die hotels of grote geschenkenwinkels zijn geworden - het kerkske staat er verloren bij - de route naar de Vilsalpsee is gesloten voor privévervoer men kan er alleen nog tevoet of met een treintje naartoe - zelfs de paardenkarren mogen in de zomer niet meer...Het Hallenbad is verdwenen.. Neen, het kan ons niet meer bekoren.
We rijden het dal verder door en 't is er verdorie druk. Op de Gaichtpass staan we in de file. Blijkbaar een ongeval met motorrijder.
Als we beneden komen hebben we er genoeg van voor vandaag. We rijden Weissenbach in en vinden een parking aan de Musikstube, 's winters vertrek van de langlaufpistes.
Een goei wandeling geeft ons eindelijk het gevoel in de bergen te zijn - de rust doet deugd.
's Anderendaags in het Turist Office hebben we een gezellig klapke - volgens hen heeft het dorp nog niet teveel last van overdrukte en proberen ze het ook zo te houden. We zijn er welkom - op beide parkingen in 't dorp mogen campers vrij overnachten zowel in de zomer als de winter.
We nemen er nog een paar toeristische wegenkaartjes mee en ons oog valt op de Plansee. Het is een omweg maar we zijn in verlof. We zijn blij dat we het deden - rust en prachtige natuur.
Oberammergau met zijn mooie muurschilderingen laten we links liggen. Van deze richting uit rijdt men in Ettal recht op het beroemde Benediktijner klooster. Steeds goed voor veel volk.
Door Partenkirchen via Klais naar Mittenwald een heel mooie route en vervolgen met het Leutaschtal en Seefeld.
In Innsbruck is het uitkijken om niet op de autostrade terecht te komen want we willen de oude route over de Brenner - een zeer gemakkelijke en brede pas.
Richting Brixen tot Sciaves door het Pustertal. We nemen wel de Sonnenstrasse via Terenten, Issing, Pfalzen goed bekend bij de Tour de France fanaten. En het is er mooi. Hele weiden vol pissebloemen met daarin de donker-houten huizen met bloemen en een baan voor ons alleen.
In Bruneck aan de parking van de Kronplatz staan verbodsplaten voor campers. Hadden we kunnen vermoeden. We rijden dan maar de berg rond naar Olang - In Mittenolang centrum zijn verschillende kleinere parkings.
Ondertussen is het overtrokken en vallen er wat druppels.
Deze nacht een paar goei regenbuien en bij 't opstaan een dik wolkendek.
Naar Dobiacco en Cortina in de regen en de mist.. We blijven de 51 volgen want op de hoogtes van de Grote Dolomietenbaan met zijn mooie cols raken we zeker in de dichte mist. Anders een aanrader en een route die nooit verveelt. 't Is triest rijden - het wegdek is slecht en de voorruiten zitten voortdurend onder de modder van 't opspatten van de tegemoetkomende camions. Gaan we nu eigenlijk doorrijden om vandaag de boot nog te halen in Venetië? met regen en wind de boot op?
Afwachten wat het meer zuidelijker wordt. Vanaf Longarone zitten we pas echt op de Italiaanse wegen.. veel verkeer en weinig gerespecteerde verkeersregels. Elk dorp een mollenpijp voor 't verkeer. Mestre: grote werken op de autostrades en ze sturen ons serieus rond want er is ook nog een zwaar ongeval... we rijden rondjes en ik ben het zo stik beu dat we beslissen door te rijden naar Ancona want: vandaag te slecht om echt te kunnen genieten op de boot - morgen geen boten vanuit Venetië en hier meer dan een dag in de regen blijven rondhangen zien we ook niet zitten.
Onderweg nog even in Chioggia gaan kijken dat wij veel gezelliger vinden dan Venetië.
De zon is er ondertussen doorgekomen en we genieten als we door het natuurgebied rijden
Ravenna: druk, druk en het wegdek wordt abominabel. Voor Rimini krijgen we nog een wolkbreuk en we zien niet meer waar de putten zijn.... We zuchten... Drukte en regen ... geen goede combinatie voor ons. We gaan maar op zoek naar een overnachtingsplaatske. Het wordt Fano - we vinden een rustige parking binnen in de stad. Een hond, steeds een aanspreekmiddel en 'k zie mijn ventje gesticuleren en uitleggen tegen een paar pronte madonna's. Er zou blijkbaar ook een camperplek zijn aan het cimeterio... maar we staan hier goed.
's Morgens worden we gewekt met klokkengelui en .. 't zonneke schijnt.
We gaan toch maar eens kijken naar de serviceplaats - een rustige plek en water en dump maar voor mij veel te ver van 't centrum.
We hebben tijd zat want zitten slechts op 50km van Ancona. Hier en daar rijden we dan onder of over de spoorweg naar de kust. Er zijn verschillende mogelijkheden om te staan.
Ancona. De weg naar de haven en ferry is goed aangegeven. Op de kade even navragen. er is een ticketoffice. We zijn benieuwd. We worden te woord gestaan door een jonge dame die een paar jaar in Leuven studeerde (nogmaals: de wereld is klein) We informeren eerst welk weer men verwacht tijdens de overtocht want 'k wil mijn ventje niet weer op de woelige baren. Er zijn nog voldoende plaatsen op de boot -camping aan dek - naar Patras want in Igoumenitsa wordt 's morgens om 8u al gelost...voor de terugreis wordt een datum vastgelegd vanuit Igoumenitsa maar deze is zonder problemen mogelijk te wijzigen vertelt men ons. We betalen 350€ voor een retourtje.

De overtocht

2 uur voor vertrek moet men aanschuiven en staan er tussen een groep gezellige Fransen (Fransen rijden meestal in groep - Nederlanders ook meestal met 2). Het laden gebeurt op 't laatste moment en gaat heel vlot.
We krijgen een plaats achteraan in 't midden niet te ver van de sanitaire instellingen zodat ik er met mijn krukken geraak. De zogezegde voorzieningen voor de honden zijn zeer pover - er staan achteraan een paar ijzeren boxen - maar ze mag bij ons in en aan de auto blijven en ze vindt heel vlug haar draai op het autodeck. Mijn ventje gaat op verkenning. De liften hebben een hoge stoep -gaan wel tot de bovenste verdieping maar naar beneden stoppen ze op de 6e. Slechts onder begeleiding zou ik via de personeelslift naar beneden kunnen. 'k Zal 't mij maar laten. Mijn ventje gaat zich af en toe in de lounge nestelen met zicht op zee en af en toe een bootje.
De tijd gaat snel voorbij ook voor mij. We slapen goed en worden wakker van de drukte bij 't lossen in Igoumenitsa.
Om 14u is het dan onze beurt in Patras.

opmerkingen
 - zonder ticket vertrekken is geen probleem buiten 't hoogseizoen
- ofwel volgende keer vanuit Venetië - ofwel de autostrade naar Ancona want de S16 is te slecht, heel druk en tijdrovend. Als er dan nog regen bijkomt is het helemaal niet leuk meer

Peloponnesus

Voor we het weten staan we op de grote boulevard in Patras. We vallen midden in de namiddagdrukte.
We willen vandaag niet ver meer rijden en van medereizigers op de boot kregen we het adres in Rizomylos.
Noordwaarts met onze Michelinkaart in de hand. Foute kaart dus want er staat veel te weinig op en voor we 't weten staan we voor de betaalbox van de autostrade - 2€  Het vervelende is dat we er niet zomaar af kunnen al loopt ze li of re parallel met de gewone baan.
In Aegio na 40 km kunnen we er af. We nemen de kustroute want op onze kaart loopt die langs de kust. Mispoes. In Valimitika rijden we steeds vast. We vragen en ze sturen ons steeds terug van waar we kwamen. We begrijpen het niet. We rijden dan toch maar volgens hun instructies een 6tal km terug al ligt Rizomylos zelf maar op 2 km Later, op een lokale kaart zien we dat er helemaal geen doorlopende kustweg is...
Ook het ontcijferen van de namen op de wegwijzers vraagt veel aandacht. Op sommige plaatsen staat een paar meter na die in lokaal schrift ook eentje met onze schrijfwijze maar niet altijd. Ook is er geen uniforme schrijfwijze voor de plaatsnamen . Maar 't lukt.
Benzinestations zijn er meer dan voldoende, soms 5 à 6 op een paar honderd meter en er is een groot prijsverschil. Uiteindelijk betaalden we de diesel van 0,889€ tot 0,979€.
In Rizomylos vinden we een rustig plaatsje aan 't strand onder de bomen.
Onze eerste dag was toch wel effe wennen.
's Morgens eerst naar de bakker. Er is heel veel keuze in zoetigheden maar we moeten het stellen met 2 kleine witte broden.
Diakopto: van hieruit kan men met een treintje door de Vouraikos kloof tot Kalavrita. Wij willen echter zelf door de bergen gaan rijden - In Trapeze slaan we af richting Kalavrita. De baan is goed. Men had ons nochtans verwittigd voor heel slechte wegen maar tot nu toe valt dat mee.
Onderweg stoppen we aan 't monasterio Megalo Spirilou. 't Is bergop en dus gaat mijn ventje alleen op verkenning. Het klooster kleeft tegen de berg. Van de mooie muurschilderingen mogen geen foto's genomen worden, ook niet van de monnikken. Hij krijgt bij 't verlaten wel een scheurkalender ... alles in 't grieks geschreven...
Kalavryta zou mooi zijn maar we verslikken ons toch een beetje als we door 't stadje rijden. De straatjes zijn heel smal en toch 2 richtingsverkeer. Er is een begrafenis .. de open kist wordt door de straten gedragen en massa's volk en auto's volgen...We verademen als we er doorgesukkeld zijn... hebben de afslag naar 't centrum gemist en voelen ons niet geroepen op onze stappen terug te keren. Té druk.
We rijden verder terug richting Patras. Het is lente en overal massa's bloemen. Langs beide kanten brem die tot halfweg het baanvak woekert. Het is rustig rijden met steeds wisselend landschap. Onderweg komen we kudden schapen en geiten tegen. Veel plaats is er niet langs de baankant om even te stoppen en zijn dan ook gelukkig 's middags een plekje op een plateau te vinden. We houden een lange rustpauze - pa gaat met Kaya een stapke doen en ik lees wat in mijn boek.
Op 13 km van Patras rijden we zuidwaarts richting Amaliada. Het blijft mooi. De doorrit van de dorpjes om het smalst. Wegwijzers zo goed als onbestaande. Regelmatig moeten we onderweg de richting vragen...en in Amaliada rijden we rondjes door de wegomleggingen en opgebroken straten...
We willen naar het strand van Savalia maar eindigen uiteindelijk op dat van Paleochori.
Er zijn een paar restaurantjes. Onder de bomen is plaats maar er hangt nogal wat jeugd rond. Wat verder voorbij een geul is een vrij grote parking. Een paar mannen zitten er te vissen op de stenen maar de vangst is beperkt tot een paar kleine visjes.
We hebben er een heel rustige nacht
Nu moeten we toch dat strand van Paralia vinden en ja... een paar km verder is de afslag Paralia Savalia. Een grote vierkante parking - een verlaten camping - een vervallen drankstalletje. Aan 't strand staat een duitse MH met luifel en stoeltjes uit. Mooi plaatsje om te onthouden.
Richting Pirgos. Onderweg gaan we inkopen bij Aldi (Aldi en Lidll goed vertegenwoordigt) en pa maakt er een hoogoplopende ruzie mee tussen 2 griekse mannen....'t ging er blijkbaar heel heftig aan toe...
Pirgos lijkt ons een gezellig stadje. We parkeren eerst op de grote parking zuid van 't stadje maar er staat een plaat "no camping" en we weten nog niet goed hoe men die hier moet interpreteren. 's Avonds verhuizen we naar de parking van de haven. Wel een stoffige bedoening en veel gerij van vissers die 's avonds laat vertrekken - volgende keer op de pier gaan parkeren of helemaal vooraan in 't hoekske. Op de parking re is water te bekomen.
Vandaag rijden we naar Olympia. Eén van de weinige sites die ik echt wil zien. Het huidige stadje is één commercie. Vanaf de parking is het nog een eind en redelijk bergop, niet te doen met de rolstoel. Aan de ticketbox is ook nog parking. We krijgen de toelating om daar te staan tot een macho in kostuum ons komt aanmanen te vertrekken. Een hele discussie, iedereen moeit er zich mee... resultaat we mogen 10' blijven staan en heel vlug de site bezoeken maar wel de volle pot betalen. Heb weeral eens in 't plat vlaams mijn gedacht gezegd en we zijn demonstratief vertrokken...Volgende keer zal ik er voor zorgen een schriftelijke toestemming te hebben...
We stoppen nu regelmatig midden op de baan om aan de afsluiting te gaan kijken en hebben een goed zicht op de eerste looppiste en een deel ruines. Wat verder passeren we het monumentje waar het hart (?) van De Cubertain bewaard wordt en de Olympische vlam als ze niet onderweg is. Het museum zal dus ook voor later zijn.
We besteden de rest van de dag met rustig rijden door een prachtige natuur, we wurmen ons door smalle straatjes en hebben nog steeds wat problemen met de griekse schrijfwijze en de wegwijzers.
In Royia, een heel oud bergdorpje, vinden we een rustig plaatsje voor de nacht. Mijn ventje en de kaya trekken er op uit voor een fikse wandeling en komen beiden doodmoe terug want de hellingskes zijn niet min. 's Avonds genieten we op het oude pleintje.
Verder door de bergen richting kust. We stoppen vroeg aan het strand van Kalo Nera.
Voor vandaag hebben we een tip gekregen. We volgen de pijlen naar Voidokoilia. In Petrochori stuurt die ons een heel smal veldwegske in...zouden we wel doorrijden.. zolang er geen tegenligger komt zullen we wel zien... na een paar honderd meter komen we in een prachtig natuurreservaat. Vooraan staan wel plaatsen "no camping" nabij het strand... wij rijden door tot achteraan en genieten er van de rust, de vogels en de heel grote insecten. We blijven hier een paar dagen hangen. Alleen overdag komen er wandelaars
Als we terug op de grote baan zijn zien we de wegwijzer naar de watervallen. Iemand vertelde ons dat het mooi was om er naartoe te rijden...na een 5tal km werd de baan een weg en daarna een pad en daarna een spoor...we houden het voor bekeken. Het kost heel wat zweet om de wagen te keren.
In Galiova staan wegwijzer naar het strand en we komen uit aan de andere kant van het natuurgebied. Ook hier heel mooi. (geen enkele foto want gisteren op macro gezet om beestjes te fotograferen en niet teruggezet) We zitten met een dubbel gevoel, hier blijven of verder...We moeten nog zoveel zien en weten nu al dat we gaan proberen hier in 't najaar terug te komen.
We rijden dan maar verder naar Pilos. We verkennen rustig het stadje en mijn ventje  gaat er op jacht naar een lokale wegenkaart. We overnachten aan de haven.
Methoni: een iets "versleten" stadje. Vooraan het kasteel is een parking maar als men re omhoog steil rijdt komt men op een zeer rustige parking met een onvergetelijk uitzicht.
Verschillende straten zijn opgebroken en we moeten nogal kunsten doen om aan 't strand te geraken. Ook daar is voldoende plaats om te staan.
Finikounta een surfersparadijs en de ene camping naast de andere... even door het gezellige centrum gereden en...op naar rustigere oorden.
Koroni: de slimme willen uithangen en de toeristische kustroute genomen. Bij het binnenrijden van de stad staan verbodsplaten voor MH's. Wij dus heel voorzichtig verder. 't Is nipt. Voor de haven moeten we een heel scherpe bocht rechts nemen en plots heb ik er genoeg van...er uit voor we brokken hebben. Volgende keer gewoon via de hoofdbaan er in rijden dan kunt ge gewoon rechtdoor naar de haven (najaar dus...)
Agios Andreas. Een klein dorp met een haventje en een strand. De camping is gesloten en we vinden een plaatsje onder een boom tussen strand en jachthaven. Hebben het gezelschap van een griekse camper en een Nederlander. Goed voor een deel dagen. In een piepklein restaurantje leren we genieten van een paar lokale specialiteiten. Vraag me niet wat het juist was..in alle geval druipend van de olijfolie brrrr maar voor de rest wel lekker. We krijgen er voor ons vertrek een zak tomaten van eigen kweek mee.
We zitten volop in de fruitstreek - overal liggen zakken van 10kg persappelsienen voor 3€
In Petalidi is het markt. De zeilers die in Ag Andreas lagen zijn ook naar hier verhuisd, meer beschut en minder deining want de laatste dagen steekt 's namiddags de wind op. Er is heel veel parkeergelegenheid aan de haven en nabij 't centrum.

Kalamata is een drukke stad met veel industrie. We rijden er zuidwaarts richting Mani en vinden een rustig plekske aan het haventje van Ag Nikolaos. Blijkbaar wordt men hier soms weggestuurd maar we zijn er alleen en niemand stoort ons. We gaan heel achteraan staan en hebben de lagune voor ons alleen. Er is een watertap en openbare toiletten.
In Karavosztari aan 't strand geeten maar 't is zondag en nogal druk dus willen we verder. De grotten Spileo Dirou zijn niet rolstoeltoegankelijk. Er is wel parking en men kan er overnachten (schuin-zeker keggen nodig)
De route zuidwaarts is mooi, kaal en verlaten. Onderweg heel veel kleine kerkjes.
Gerolimenas. Er is parking aan het haventje onder de bomen. We willen hier wat rust inlassen. Mijn tas koffie is maar pas ingegoten als ik zie dat heel de auto onder de beestjes zit - vlug alles toe - koffie weg en verder gereden. Er waren er een deel binnengesukkeld en we houden dan even halt om op jacht te gaan.
Op Mani heerst een heel speciaal sfeertje, de huizen en dorpen lijken op echte vestingen, buren vetes en vechtpartijen waren tot een paar jaar geleden nog schering en inslag. Vathia is een zeer mooi vb. Men kan het van ver zien liggen. In 't dorpjes is een klein plekske waar 1 auto kan staan...gelukkig zijn we alleen en mijn ventje gaat wat trappen doen.
De baan naar de kaappunt is nog smaller. In Marmari laat een restaurateur MH's overnachten maar het is parkeren op aan de zijkant van een grintbaan - stof gegarandeerd. Niks voor ons.
We rijden tot het uiterste puntje. Ook hier een paar parkeerplaatsen en keggen nodig. Een onvergetelijk uitzicht, wat ruines en ezels maar vooral zo'n stevige wind dat we de auto moeten draaien om de deur open te krijgen. We hadden hier nochtans graag overnacht want 't is reeds een stuk in de namiddag. Maar van slapen zou zeker niet veel komen, wind op kop kunnen we ons niet zetten en met zijwind worden we allicht zeeziek.
Op de kaart staat nog een wegske om terug te rijden ... helaas bestaat het alleen op de kaart... niemand van de inwoners kent het.
Langs een mooie kustweg rijden we tot Kotronas waar we op de kade staan. Aan 't restaurantje is er meer beschutting tegen de wind maar de auto wordt er allicht gezandstraalt. De wind houdt ons binnen. Kop in de wind en we hebben hier een heel rustige nacht.

Githio vonden we gezellig en mooi. Overnachten aan de kade mag niet omdat er regelmatig ferry's aanleggen. Even noordwaarts buiten 't centrum kan men wel aan 't strand staan.
In Skala moeten we kiezen: noord of zuid. Van andere campers hoorden we dat het schiereiland niet zo veel te bieden heeft.
We rijden dus noordwaarts richting Leonidio. Kosmas is klein, gezellig met een centrum dat één groot terras is maar nogal druk door 't verkeer door de smalle hoofdstraat. Vanaf hier een mooie route.
Onderweg zien we heel hoog een klooster tegen de rotswand kleven. We vermoeden dat het voor ons te moeilijk zal zijn - steil en smal- maar naderhand vernomen dat het met een camperbusje wel te doen is (ook voor 't najaar dus) In Leonidi zijn er wegversperringen en het wordt een avontuur... heel lieve mensen die ons door het stadje gidsen..een beetje links, een beetje rechts, in koor roepen (vermoedelijk pasop) want 'k heb dat ook verschillende keren geroepen...Later vernomen dat hier de zoon van een dorpsgenoot woont (ja...ook voor 't najaar - 't zal druk worden)
In Plaka zou een camperplek zijn. We rijden tussen een paar huizen door en staan plots op de kade. De dame van 't restaurant toont ons het wegske waar we door moeten en nodigt ons in 't gebroken vlaams uit om 's avonds te komen eten (spreekt een paar woorden van verschillende talen - een echte griekse mama. Op de parking is achteraan nog een plaatske vrij en met de hulp en aanwijzingen van de anderen geraken we er tussen gemanoeuvreerd. 't Was er gezellig en goed voor ene keer maar die drukte en dat op mekaars lip zitten is toch echt niets voor ons.
We zitten nog laat samen buiten met een handwerkske en een drankske.
Voor de volgende dag zit ik met een groot gat in mijn geheugen. Weet dat we overnacht hebben in Paralia Ag Andrea, (aan haventje en lagune????)op de kaart aangeduid dat het er goed was maar ik kan er mij niets meer bij voorstellen. Dat is het nadeel van geen dagboek meer bij te houden onderweg grrrr.

Nafplio de vroegere hoofdstad van Griekenland, ziet er een mooi stadje uit. Aan de haven en het treintje is veel parking maar 't is verschrikkelijk heet. We stoppen en gaan even het stadje verkennen maar zijn vlug weer bij de wagen. We rijden er daarna kriskras door om toch een idee te hebben. (ook voor een volgende keer dus)
Via Deprano naar Iria beach. Er zijn een paar mogelijkheden om te staan en een goed visrestaurantje.
Een andere stopplaats meer zuidwaarts is Salanti. Als we over de bergrug zijn zien we onder veel campers staan. Achter het hotel nemen we het kleine wegske. Heel veel plaats aan 't strand maar slechts een paar bomen ... We keren en draaien tot we wat lommer hebben van de wagen en we geen wind binnenkrijgen.
Buiten het hotel en de campers is er niks. Een goede plaats om met een groepje naartoe te komen. Ons zegt het weinig. Zijn eigenlijk geen strandmannen.
De volgende dag naar Portocheli waar 2 grote parkings zijn aan de haven. Ermioni heeft ook een grote parking- in 't hoekske aan 't strand en achter de borstwering is 't goed staan al kan het soms wat drukker zijn als de ferry's aanleggen.
Onze volgende halte is even voor Galatas nabij een kleine scheepswerf kan men goed aan 't strand staan en er is ook een goed restaurantje. We hebben er het gezelschap van nederlanders die hun boot aan 't herstellen zijn.
Galatas heeft weinig parking maar men kan voor 5€ met de ferry naar Poros dat zeer mooi in een baai ligt. Het eiland zelf is een voorschoot groot.

Naar Methana. Onderweg veel viskwekerijen. Methana stad is een kuuroord - er zijn werken in 't centrum maar nabij de tennis is er parking onder de bomen. De wegwijzers naar Agios Georgios laten ons rondjes draaien - na herhaaldelijk vragen zitten we op de juiste baan, een mooie kustweg die we voor ons alleen hebben. In Ag. Georgios doen we even domme toeren. De eerste afslag naar 't dorp is nogal haaks naar rechts de volgende afslag "lijkt" beter maar gaat plots over in een smal, steil stuk. We kunnen juist tussen de muren maar of we hier terug op geraken is een andere vraag... hopelijk benenden een escape... pa gaat tevoet op verkenning, links kunnen we het binnenland in, de weg zou goed en redelijk breed zijn, rechts gaan we via een smal straatje door 't dorp en kunnen we er achteraan terug uit om terug te keren.. We kiezen voor 't laatste want willen in het zo mooie Ag Theodorai overnachten. We vinden hier nog wel een parkingske om wat te genieten van 't uitzicht en het vissersleven. In Theodorai gaan we op de pier staan nabij het kerkske - de pope komt een paar maal kijken en knikt vriendelijk, vraagt zich vermoedelijk af welke vreemde snuiters naar deze uithoek komen. Mijn ventje houdt een zeiler gezelschap die hier al een paar dagen vastzit wegens windstil .en 'k kan er inkomen dat hij het niet erg vindt - ik vind het hier onwezenlijk mooi en stoor me niet aan de stilte.
's Morgens vullen we eerst onze watervoorraad aan. Zowat overal in Griekenland zijn waterkraantjes en we hebben nog geen dag moeten vrezen om zonder te vallen.

We rijden naar het strand van Epidavros. Er staan veel campers. We zoeken ons een plaatske onder een boom waar nogal wat auto's door komen maar 't is kiezen tussen schaduw of rust. 's Avonds komt de jeugd afgezakt naar het restaurantje en wij verhuizen naar 't centrum aan de haven. Er staat wat verderop een telefooncel maar ik geraak er gewoonweg niet bij - 't ventje moet het halve terras verbouwen want de stoelen en tafels staan voor de deur... ja, ook hier heeft de gsm zijn intrede gedaan en worden de telefooncellen niet meer zo veel gebruikt... ik dus wel want lekker goedkoop om met de kinderen te kletsen.
De archeol. site van Epidavros lokt ons niet om een omwegske te doen. Het zoveelste amphitheater. Vermoedelijk niet rolstoentoegankelijk dus...liever wat natuur.
Na een goeie 50km staan we aan de brug over het kanaal van Korinthe en verlaten we de Peloponnesus.

Loutaki is een druk kuuroord. We stoppen aan de strandblvd om wat te eten maar willen voor de nacht graag een mooi rustig plekske. Door het centrum rijden was een avontuur.Aan beide kanten staan de auto's dubbel geparkeerd en de straat is dubbele richting... als ook nog een auto uit een zijstraat er bij wil raakt alles potdicht... rustig afwachten maar.. alles lost zich op... (zo spreekt mijn ventje maar ik erger me blauw) Midden in de stad aan 't kuuroord is een watervalleke.
In Perachora naar Iraio. We komen langs fruitstalletjes en dus wordt er gestopt. (nooit zoveel fruit op reis gegeten als hier) Aan de binnenzee is een strand en we zien dat er parking is. We rijden eerst door tot waar de baan dood loopt op weer een archeologische site, heel mooi gelegen en aangenaam om rond te kuieren. We staan hier wel helemaal in 't scheut van de wind en gaan naar het meertje waar we een plekske met "uitzicht" vinden onder een boom. Het is heet en we luieren en lezen.
Als men rond het meer rijdt komt men aan een kapelleke, het kleine gravelbaantje rechts op (juist voor het brugske over de verbindingsgeul met de zee) en we hebben weer een plaatsje met uitzicht voor de volgende nacht.
We volgen de kust via Alepochori en Algostheni. Tussen beide plaatsjes een mooi strand en blvd met parkeergelegenheid.
Porto Germena en de site zal voor een volgende keer zijn maar is blijkbaar ook mooi.
Thiva, Leivadeia naar Delfi. Oeioei, heel druk, wagens staan tegen de baan geplakt...overal trappen om de site te betreden. Hier kan ik met mijn scooter niks gaan doen .. en 't ventje interesseert het niet.
We rijden verder via Amfissa en Lamia en overnachten nabij Stylida.

Een stuk autostrade brengt ons snel in Volos van waaruit we de Pillion bezoeken. Het is zondag en heel druk op de baan. Agria leek ons leuk maar geen parkingske vrij. Kala Nera heeft een paar mooie plekjes om met de camper te staan... maar voor 't moment zijn we al blij dat we zonder stukken er weer uitgeraken met al die her en der geparkeerde auto's...
Afyssos ook leuk maar niet vandaag grrrr Maar in Horton vinden we een zalig plaatsje... Zeer smalle toegang maar aan 't kerkje onder de bomen een droomplekske. Een restaurantje, een kioskske waar ik een telefoonkaart kan kopen en vooral: rustig.
De zuidelijke punt van 't schiereiland vind ik prachtig. 's Morgens hangt er wat nevel boven 't water en de bergen... zalig rijden en geen kat op de baan..
Agios Kiriaki op 't eindpunt is piepklein, mooi maar geen parkeergelegenheid.  Een paar honderd meter voor 't centrum is men een grote parking aan 't aanleggen maar voor mij en mijn scooter te stijl om naar beneden te rijden. We rijden nog ergens een baantje in naar Geroplina maar 't is zo smal dat we ergens in een tiental keren gaan draaien...
Via Lafkos naar Platanias waar we ons vergapen aan de vissersboten en hun bemanning die de was aan 't doen is...meestal Albanezen... Ook mooi om te blijven staan..We slaan nog even af via Promyri, rijden hopeloos verloren  en komen op 't eind van de wereld terecht... Moeten dringend een Griekse kaart gaan kopen want Michelin is hier hopeloos met die kleine achterafwegskes.
We gaan terug overnachten in Horton.
De oostelijke route terug naar Volos is er één met *** We slapen in Ag. Ioannis aan tour info onder de bomen.. heel rustig.
Zagora en Chorefto zal voor een volgende keer zijn... we moeten keuzes maken. In Hania en Portaria zijn ook mooie parkeerplaatsen. We stoppen er even maar veel te koud om hier op die hoogte te blijven vooral omdat het allemaal in de schaduw ligt.

Na Volos terug de autopista op Larisa, Thessaloniki (heel druk) Voorbij de luchthaven en voorbij Peraia staan we op het strand. Goed maar veel opwaaiend zand.

Chalkidiki hadden we meer van verwacht.
Kassandra is vooral op verblijfstoerisme gericht. Wel aangenaam rijden maar niet spectaculair.
Even voorbij Paliouri zijn er grote parkings achter de duinen maar geen zicht op zee. In Afytos vinden we een mooie plaats helemaal beneden aan de restaurants ..we staan onder de bomen op de picnicplaats... Een plaats om te genieten.
Psakoudra vonden we mooi.. een smal baantje naar haventje en strand...

Het tweede schiereiland: Sithonia vonden we dan weer heel mooi. In Toroni kan men aan beide kanten staan. De baan van hier naar Kalamitsa slingert door een soort alpine landschap met hele kuddes schapen, geiten, koeien .. overal bijenkorven.. het heeft iets dat ons aanspreekt.

Athos, het derde schiereiland is voor ons verboden gebied. Het heeft een federaal statuut en alleen monniken mogen er wonen, en alleen met speciale vergunning worden mannelijke bezoekers toe gelaten... ook de dieren moeten van het mannelijke geslacht zijn maar daar moet ik toch even mee lachen....primo kunnen ze dat niet zo hermetisch afsluiten en secundo zouden er geen insecten en knaagdieren zoals muisjes meer zijn... ze zullen zich daar toch niet bezighouden met muizen insemineren zeker...


In Ag Panagias wordt vis verkocht aan de grote vissersboten en we doen onze voorraad in.
Ag. Nikolaos vinden we niks bijzonder en we rijden tot in Stavros om te overnachten. Aan het voetbrugske over de geul is er een stuk beton en we platsen ons daarop want er hangen drijgende wolken en in de verte zien we bliksemschichten... in 't zand verderop riskeren we vast te komen zitten moest het deze nacht lelijk gaan doen. Ons Kaya is fel onrustig en kruipt weg onder mijn benen....

Deze morgen schijnt de zon weer. Naar Kavala. Onderweg stoppen we even in Paralia Orfani. In Kavala is er parking naast de haven. Van hieruit kan men ook naar Thasos maar de afstand is groter en de prijs van de ferry naargelang.
Wij nemen de boot in Keramoti. Thasos is een prachtig eiland en veel mooie plaatsjes om te staan. Wij sliepen in Chysi Akti aan het haventje waar het echter tot 's avonds laat druk is door de vele restaurantjes in de omgeving maar.... heel mooi.

Terug naar Kavala en het binnenland van Macedonië.
We stoppen in Filippoi en 't ventje bezoekt de site...we hebben het hier voor ons alleen...Drama, Serres en we slaan af richting Kilkis. En dat hebben we geweten. Een mooie rustige baan. Op de Michelinkaart rechtddoor met 1 zijbaan. In werkelijkheid staan we voortdurend aan kruispunten zonder wegwijzers of, als ze er al zijn: onleesbaar.... Het geluk is met ons als we af en toe een tegenligger zien of een schaapsherder...
In Eptalofos gaan we op een parking langs de baan staan. Bij nader toezien aan een soort gemeentehuis en tegenover een cafeetje.
't Is zaterdag en veel geloop naar de kantoren. Uitleg krijgen we als een jonge dame ons aanspreekt in ' t Engels. Ze help haar vader deze dagen bij de administratie want voor de EU loeten de boeren voor maandag hun stand van zaken indienen om subsidies te bekomen...en zij kan met de pc werken. Er is veel discussie.. we zien een vent in een rood Tshirt herhaaldelijk binnengaan en weer boos vertrekken. 's Avonds zitten dezelfde mannen in 't cafeetje en na de drank in de man lopen de discussies fel op....hopelijk draait dat niet uit op handgemeen, zo hevig gaat het er aantoe. Uiteindelijk gaat iedereen naar huis en zijn het slechts blaffende honden die de stilte doorbreken
En zondag.. ja daar is de man in rood Tshirt weer. De kantoren zijn open want... de laatste dag. 'k Zie ze dat bij ons nog niet doen 't WE het gemeentehuis openhouden. De Pope verwelkomt zijn parochianen... en van in de auto kunnen we de kerkdienst volgen... amaai nogzl een volume. Na de dienst krijgen we bezoekers aan de deur.. eens komen kijken, een praatje slaan met een paar woorden Duits.. Doet me denken aan mijn jeugdjaren toen wij ook aan de kerk bleven praten, de mannen naar 't gildenhuis gingen om een kartje te leggen.. niemand gehaast.
Kilkis, Polykastro, Giannitsa en we zitten weer op een grote baan. Edessa en stop in Arnissa aan het meer.  Parking voor ons alleen, mooie omgeving en mooi uitzicht. In 't dorp een telefoonkaart gaan kopen aan een kiosk en de kinderen gebeld. Overal alles OK.
We rijden rond het meer en komen in Ag. Pantelemonas met een pracht van een parking in 't centrum en aan 't meer. In 't groot genoteerd voor een volgende keer. Nu stoppen we er even om eens rond te kijken.
Florina is een wintersportoord. Het begint wat te regenen en dat is doodzonde want we rijden door een prachtig berglandschap. Op een parking staat een bord met een beer op en een voor ons onleesbare tekst... vermoeden dus dat men verwittigt dat hier beren rondlopen. Hebben er spijtig genoeg geen gezien.

Voorbij Antartiko slaan we af naar de Prespes meren.
Onvergetelijk mooi, pastoraal en rustig. Mijn borstkas voelt weer een paar maatjes te klein. In Psarades hebben we een stukje van ons hart verloren. Voor de Grieken is het een bedevaartsoord .. ze bezoeken er het piepkleine maar o zo mooie kerkje en doen een uitstapje met de boot naar de grotten met ikonen... We parkeren ons beneden langs de zandweg. Vissersbootjes varen af en aan, zicht op besneeuwde bergtoppen in Albanië. 's Avonds worden we weggejaagd... neen niet door politie of wie ook maar door een jonge stier... het vee komt van de wei langs het meer en door het dorp, via de trappen. We zitten er middenin, ons Kaya blaft en springt van de ene kant naar de andere. Plots voelen we een bonk tegen de auto... een jonge stier staat zich tegen de carosserie te schurken en nog eens, en nog eens. We zijn bang dat hij met zijn horens putjes gaat maken en we ruimen plaats...we gaan overnachten aan 't kerkske. 's Avonds ontdekt pa dat de deur los is.. en zoveel waardevolle dingen die daar open en bloot staan (moet denken aan mijn vrienden op 't forum van sennet waarvan velen denken dat buiten ons landje alles zo onveilig is)

Nog een plaats om dus terug te komen... en Albanië begint ons te intrigeren...vooral als we 's anderendaags voorbij Kotas een plaats zien staan: Albania 6 km. We hebben echter onze reispassen niet mee... Ontdekken later dat we die helemaal niet nodig hebben en we met onze gewone identiteitskaart binnen kunnen.
Kastoria: mooi stad, drukke stad, veel toeristen, veel parkeergelegenheid.
We rijden rond het meer. Aan het hospitaal verslikken we ons even en rijden de parking op... het wegske er naast zal toch niet "de" baan zijn zeker. Jawel dus. Mooie route, de ene bocht na de andere, vlak op het meer maar heel smal en veel overhangende bomen... hopelijk geen tegenligger en zeker geen bus.
Tot aan het klooster van Panagia Mavriotsissa is verkeer in beide richtingen toegelaten -verderop slechts enkele richting. De Pope komt een praatje slaan en toont ons een mooi plekske om te overnachten. Op de parking verkopen de boeren uit de omgeving hun olijven spotgoedkoop maar per 50kg.
Wij rijden naar de overkant van het meer en overnachten in Mavrochori. Een praatje over de visvangst en over de prijsstijgingen, de E die hun door de keel is geramd en we weten dat niet alleen wij Vlamingen daar problemen mee hebben al denken de mensen hier dat wie kort bij Brussel woont uit de roompot kan scheppen.

Naar Konitsa. Onderweg even halt gehouden in Pentalofos maar 't is nog vroeg op de dag en hier valt nu ook weer niet zoveel te beleven.
Konitsa ligt op een helling. Vooraan in 't stadje een heel grote parking. We gaan met de auto onze aankopen doen want tevoet is het voor ons niet te doen, zo steil. En we eten maar kersen...
We hadden het lumineuze idee om hier, achter de Vikoskloof door het gebergte door te steken naar Grevena.
Een avontuur dat we niet licht zullen vergeten. Steil door het stadje maar nog steiler en heel smal om het stadje uit te rijden. Ik weet niet hoeveel meter we gestegen zijn de eerste 5 km maar 't waren er veel..En 't zal wel eens eindigen zeker.
We rijden over een asfalt die op veel plaatsen de naam niet waard is. Goed in 't midden rijden want aan de zijkanten is de aarde er onder uitgespoeld. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen en dat.. dat had ons toch moeten doen nadenken. Maar neen.. Eleftero het eerste dorp.. baantje 2,20m breed (wij 2m), tussen de hagen en met haakse bochten achter hoge muren.. Elk dorp dat we daarna tegenkwamen hetzelfde.. na 't dorp weer bredere baan. Geen kat op straat.
De afslag naar Skamnelli en Monodendri is goed aangegeven maar volgens mij alleen gekken die daar in rijden zonder 4x4 - steil naar beneden 30 à 40%?? smalle uitgesleten gravelbaan met losse stenen. Wij zullen dus maar op ons baantje blijven...daar kunnen we tenminste nog omkeren als 't moest nodig zijn.
Na uren rijden, gemiddeld 30km/u, zien we plots camions.. onze vreugde om mensen te zien slaat snel om als we zien dat het wegenwerkers zijn. Over de ganse breedte van de baan een losse laag van 30cm pek met kiezeltjes. De mannen doen teken dat we mogen doorrijden... het is slechts 800m ... ze vergeten er bij te zeggen dat het ook nog bergop is... Van de andere kant komt een sproeiwagen die 't zaakje nog wat papperiger maakt. Voor ons een wagen met wel en wij er achter...4 m en we rijden vast... vooraan zakken we er een half wiel diep in..Slot van het verhaal... zij achter het stuur... ik met de schrik ernaast... wat achteruit en dan volle gas vooruit. Wie achter de auto stond onder de klieder en mijn ventje ocharme tevoet er achteraan...Ja, hij wilde in 't oog houden dat er niks misliep. Eens boven stoppen we een tijdje om wat te bekomen en inspecteren de auto. Buiten wat vuil...alles OK Vanaf hier hebben we een degelijke baan onder de wielen. We komen in een dorpke waar de vrouwen de was aan 't doen zijn in een grote tobbe met water uit de bergen en een zwengel aangedreven door waterkracht...heel inventief en praktisch...
Op de pashoogte ligt een skistation. Kan me er niks bij voorstellen hoe de mensen van Konitsa naar hier komen.
Van hieruit wordt het landschap weer vriendelijker.
In Grevena vinden we het veel te druk om te bekomen van ons avontuur. zuidwaarts richting Kalampaka houden we halt in Ag Theodoroi... 't Ventje gaat wandelen met de hond en komt terug met kilos kersen in zijn opgehouden
 T SHIRT - verbaasd dat ik me zorgen maak over de fruitvlekken ipv blij te zijn met zijn gekregen oogst.. mannen...............

Meteora een hoogtepunt (vaut le voyage zou Michelin zeggen). Prachtige natuur, mooie kloosters een beetje een buitenaards sfeertje door die rotsformaties. Goed voor een dag onuitputtelijke vreugde en jaren nagenieten. Het verder beschrijven is onbegonnen werk.
En, hadden we hier toch maar ergens op een parking blijven slapen gr..Maar we vreesden te vroeg te worden gewekt door de vele toeristenbussen die reeds vroeg de berg op rijden.
Ergens onderweg op een onooglijk plekske de nacht doorgebracht want deze mooie route is ook een doorgangsbaan voor het truckverkeer en 24u nonstop lawaai. 't Zal goed zijn als de autopista ooit af is.

Longades aan de overkant van Ioannina... Afslag voor Perama (grote P voor de grotten maar kort bij de baan). Riet wordt hier geoogst voor 't maken van manden. Kleine kreekjes en heel veel vissersbootjes. In Longades aan het sportpleintje gestaan.
We rijden rond Ioannina richting Igoumenitsa. Het blijft druk verkeer met trucks voor en van de ferry. Via een klein baantje rijden we naar Sagiada een vissersdorpje nabij de Albanese grens. We installeren ons aan het vissershaventje. Aan het strand is het modderig door de regen van de voorbije dagen. Aan het jachthaventje grote drukte door een groep Engelse zeilers die er aanlegden. Heel klein maar gezellig.
De visserij in Griekenland ligt op apengapen door de vele jaren van dinamiteren van de zeebodem. De paar goede visplekken die er nog zijn worden beurtelings toegewezen... De grootste vis die we er zagen binnenbrengen waren 't formaat van een bakharing, de rest sardientjes. In alle geval lekker vers van de boot. Vissersvrouwen zijn uren bezig met de versleten netten van de koorden te snijden... We rijden een stuk richting Albanese grens - overal grote viskwekerijen. Ze zijn juist zo'n ponton aan 't lossen.
Wandelen, lezen en een praatje slaan zijn onze hoofdbezigheden.

Naar Igoumenitsa. Normaal zouden we van hier terugvaren maar we laten de tickets veranderen naar een latere datum en vertrek vanaf Patras want we willen nog heel wat zien.
Aan de haven van Plartaria houden we even halt. Lijkt ons niet zo aantrekkelijk - teveel jachthaven  ( kwamen in 't najaar op andere gedachten en klasseerden het bij favorieten... hoe de stemming van 't moment de indrukken bepaald)
We rijden langs de kustweg. Syvota is mooi maar heeft alleen een parking onder de bomen vooraan in 't dorp en een eindje van de haven. In Parga is het verschrikkelijk druk. Auto's staan kms ver langs en half op de baan geparkeerd. We vinden een klein plekske, ik blijf in de wagen en 't ventje gaat tevoet naar 't stadje. Heel mooi maar niet te doen met de auto nu. Verder zuidwaarts en halte in Amoudia.
Amoudia ligt in een delta (muggen dus) Aan 't kanaaltje waar de vissersbootjes liggen is parkeermogelijkheid en er staan verschillende MHs We laveren tussen de losse zand tot we naar onze zin staan met zicht op bootjes.
Dit plekje noteren we ook met een stip om terug te keren.
Onderweg in Ligia zien we aan de kust ook nog een paar mooie plaatsjes maar we rijden maar verder want onze tijd raakt op.
We rijden rond de baai via Arta Amfilochia naar Vonitsa. Uiteindelijk was het niet dat wat we ervan verwacht hadden behalve rond Amfilochia dat wel heel mooi was.
Vonitsa. Aan het strand is teveel wind en we plaatsen in de luwte van de heuvel aan de haven. Er staat nog een Belgische MH de eerste die we op deze reis tegenkomen. 's Avonds landen er verschillende auto's met zigeuners - slapen op de grond - hangen hun inktvissen te drogen aan de lantaarnpalen. 's Morgens vroeg zijn ze weer vertrokken.

Van hier naar Lefkada.
Alle eilanden in Griekenland hebben een speciaal en voordelig regime. Lefkas wou een vaste verbinding met het land maar zou dus zijn voordelen daardoor verliezen. Slimme Grieken vonden de oplossing. Het middenstuk van de brug dat toch open zou moeten om boten door te laten vervingen ze door een brug op een ponton... geen vaste landverbinding dus.
Aan 't fort stoppen we om de va et viens over de brug te bekijken. Daarna via de duinen en de kustroute zuidwaarts. In 't zand zien we hier en daar campers staan maar 't baantje is verschrikkelijk slecht en modderig. De westkust is fel geaccidenteerd en hier en daar behoorlijk smal maar met prachtige uitzichten. We rijden door kleine dorpjes.
 In Ag. Nikitas is een afslag naar de restaurantjes waar wat parking is om halt te houden.
De namiddag rijden we door tot Vasilliki waar de veerboten vertrekken voor Kefalonia. Er is een ruime parking.
De oostkust is veel toeristischer ...de belgen die we vorige dagen tegenkwamen hadden hier vroeger een restaurantje.
We genieten, stoppen af en toe aan een uitzichtpunt. Lefkada stad doorkruisen we in verschillende richtingen zodat ik er ook een ideeaan overhoudt. Overnachten doen we aan de parking aan 't strand en de oude wijndistillerie. En... ook de belgen arriveren hier nog.

De route zuidwaarts blijft de kust volgen en is op sommige plaatsen gewoon schitterend. In Palairos zien we een kleine maar zeer mooie overnachtingsplek.. Astakos Gialos Beach niet gevonden wel een heel grote goederen haven .
Mesolongi, heel grote parking aan de haven. Naar Tourlida via een 4 km lang baantje tussen 't water. In Tourlida een mooi strand, een parking, een klein haventje. 's Avonds helemaal verlaten.
In Antirrio gaan we even naar de brug kijken en informeren naar prijzen voor brug en ferry.

Verder naar Nafpakto meet een zeer mooi centrum. Er zijn festiviteiten. Even op verkenning vooraan het dorp langs het strand... we sukkelen door de hoofdstraat en werpen van ver een oogske op het mooie haventje. Voor de nacht stoppen we in Ag. Nikolaos met zicht op het kerkje van Nikolaos op het piepkleine eiland. Vissers gaan er kaarsjes branden voor ze uitvaren. Fijne babbel met de lokale bevolking.Even gaan kijken naar de P in Tolifona beach en die is OK om een tijdje te gaan staan. Galaxidi rijden we door en we stoppen in Itea op een grote rustige parking aan de haven.
't Is heet ... discreet zetten we de luifel uit en dat houdt toch de zon wat buiten.
De route van Amfissa via Malandrino terug naar Nafpaktos is mooi en gevarieerd. We nemen een kijkje bij een huis waar onder het afdak kazen te drogen hangen - kaas om te raspen en niet om zo te eten verstaan we uit de uitleg. De wegwijzers zijn hier zeldzaam en regelmatig moeten we ons bevragen. We rijden lang langs het meer en verwonderen ons over de weerspiegelingen en de wisselende kleuren. Terug in Antirrio nemen we de ferry naar Rio.

Het is verschrikkelijk heet geworden en voor volgende week verwachten ze tussen de 38 en 40°C We stoppen in Patras om te proberen vroeger te vertrekken... vandaag lukt niet meer en morgen varen ze niet.. Een daar dagen wachten dus.

En weer rijden we op zondag rond .. alle Grieken op de baan ... alle verkeersregels opgedoekt. In Kaminia slaan we af richting Bikini beach waar blijkbaar heel speciale bomen staan maar... blijkbaar alleen voor de Grieken want: plots geen wegwijzers meer. Terwijl we de kaart bestuderen stopt een jonge dame en ze zal ons voor rijden.. Heel mooi is het hier - hier en daar restaurantjes die gratis parking aanbieden voor MH. Aan Bikini beach zelf is er geen doorkomen meer aan, drukn druk druk. We stoppen en de jonge dame legt ons uit hoe we er weer uitgeraken naar Metochi  en we rijden verder naar Killini.
Hier vinden we een plekske aan 't strand. Aan de haven leggen ferry's aan voor Kefalonia en Zakynthos. Goed voor onze laatste nachten op Griekse bodem.
We zijn veel te vroeg terug in Patras. Wachten bij 't openen van de ticketoffice (slechts 2u voor vertrek)
Het laden van de boot lijkt een chaos in de vergrotende trap maar... we geraken er. Hebben weer een plaatsje niet ver van de sanitaire installaties.