't Is zomer en heet. Mijn ventje heeft de bergetappes van de Tour de France gevolgd op TV en wil dus weer eens gaan genieten in die prachtige Alpen. We gaan nog even ons Mathiaske (eerste kleinkind) knuffelen. Ik spreek af met de zoon dat ze pa komen verrassen voor zijn verjaardag en moet dus de route een beetje in de goeie richting houden. Tienen, St Truiden, Tongeren. We stoppen aan De Motten om wat te wandelen en beslissen hier onze eerste nacht door te brengen. De oudste stad van Vlaanderen maar ook de meest rolstoelvriendelijke - zelfs alle monumenten en musea toegankelijk. PROFICIAT TONGEREN! De parking in Visé is één grote mesthoop maar wat verderop genieten we van een prachtige route door de Voerstreek. Onderweg ziet pa buiten de kinderen wandelen en kan zijn ogen niet geloven. Verrassing gelukt. We willen gaan wandelen aan de afdamming van de Vesder wat ons tussen de regenbuien ook nog lukt. Dit is één van onze lievelingsplekjes in ons landje omdat ik daar ook met de rolstoel vele kilometers kan doen. We gaan er een paar dagen wandelen. Tegen 't WE zijn er veel aktiviteiten. Vrijdag zijn er proeven voor militairen, Zaterdag is de P de wisselzone voor de triathlon. Deze drukte kunnen we missen en Vrijdag vertrekken we vroeg in de morgen. Thaon les Voges aan de Moesel kan ons slechts een paar dagen bekoren want het is er echt herfstweer; dus op naar 't zuiden. Een aanrader voor iedereen: het vogelpark van Villars les Dombes waar het ondertussen snikheet is. Onze eerste overnachting boven de 1000m houden we in St Pierre de Chartreuse: heel scheve parking en de keggen doen goed hun dienst. Wanneer het daarna begint te regenen stroomt het water onder de auto door. Als mijn ventje 's morgens de gordijntjes opentrekt duikt hij snel terug onder de dons - slecht teken. De mist hangt zo dik dat er helemaal geen bergen meer te zien zijn. 's Middags roepen we Ethias ter hulp - we staan met platte band op de autostrade in Grenoble. 30 km zuidwaarts op 1300m hoogte vinden we een prachtige camperplek met alle voorzieningen in Alpe du Grand Serre. Veel ruimte, mooi uitzicht, klein dorpke, klingelende koeienbellen en een werkende telefooncel om de kinderen te bellen, meer moet dat niet zijn. De weergoden zijn ons goedgezind en we wandelen, luieren, lezen en vergeten dat de bergzon niet echt vriendelijk is voor een sproetenvelletje. De Kaya, onze Chowchow, heeft het plezier van 't pootjebaden ontdekt en probeert alle bergwatertjes leeg te drinken om daarna alle struikjes te dopen. Voor de volgende dagen zetten we ons camperke aan de voet van de col du Lauteret aan de oever van een snelstromend beekje. Weinig volk en heel veel wind in Alpe d'Huez maar de natuur is er wondermooi. Onderweg naar Briançon blijven we een paar uurtjes genieten van het uitzicht opLa Meijevolgens mij één van de mooiste toppen in de Franse Alpen en 's avonds vinden we een rustig plekje aan de oevers van het mooie Lac de Ponçon (kunstmeer - bij laag water ziet men de toren van het ondergelopen dorp) Een paar dagen kunnen we het hier goed uithouden maar als 't weer ons weer in de steek laat wil mijn ventje graag meer zuidwaarts. Het is lang geleden dat we nog in de Provence waren. Dus ingepakt en wegwezen...dom, dom, dom.. Augustus in de Provence is drukte in de overtreffende trap. We reden file in Fontaine de Vaucluse en Carpentras. Aan de voet van de Ventoux moesten we zigzaggen tussen de wielertoeristen en de goesting om naar boven te rijden was vlug over. In Vaison la Romaine was 't file aan de parkings maar in Frankrijk zijn er voldoende gehandicaptenparkings - alhoewel een mooie parking maar overal stoepen om U tegen te zeggen. We waren dus vlug terug. Na al die drukte en hitte snakken we weer naar de bergen en rijden via een andere route terug naar Alpe du Grand Serre. 't Was weer genieten man tot na een paar dagen de mist ons weer het zicht benam. In 't dal schijnt 't zonneke zegt de boer en wij dus bergaf aan 20km/u en met de kop door 't raam om toch iets te zien. Via de col du Lauteret rijden we naar de col du Gallibier. Een aanrader met zijn mooie uitzichten. Amaai waar ze die coureurkens over jagen - steil en veel haarspeldbochten. In Valloire willen we weer aan de beek gaan staan maar er komen drijgende wolken opzetten en we houden niet zo erg van riviertjes die het water niet kunnen slikken - we nemen dan maar genoegen met de parking in 't centrum. Wijze beslissing want 's avonds krijgen we tromgeroffel en vuurwerk en de hemelsluizen zetten hun poorten wagewijd open. Albertville is een aangename en zeer groene stad. In Flumet aan de voet van de col d'Arravis hebben we het weer vlaggen. Feest in 't dorp en we realiseren ons dat we vorig jaar dus op hetzelfde WE die mizerie hier ook hebben meegemaakt. Auto's staan km's ver aan beide kanten van de smalle baan geparkeerd en al het verkeer moet er door omdat er maar één straat is. Waarom leren wij het toch niet af om in 't groot verlof te gaan rondrijden grrr; We komen met regen aan in ons geliefde Thones. De kinderen vertellen ons dat het weer thuis absoluut niks beter is. 's Anderendaags zittten we weer op de autostrade in Grenoble en mijn ventje zet zijn voet ferm op het gaspedaal zodat we in de namiddag reeds in Louhans zijn waar het zonnetje schijnt. Louhans is een gezellig stadje aan de Saone gekend voor zijn oude winkelgalerijen. Aan het haventje is een mooie camperplek met voorzieningen (alleen hangen de takken van de bomen wat laag voor grote Motorhomes) Langs het jaagpad is het heerlijk wandelen en fietsen. Van de Saone rijden we naar de Marne in Viéville en vinden er een piepklein oud dorp met een sluis en aanlegplaats en een mooie parking en ligweide. Het is er heel rustig en er zijn uitgezette wandel/fietspaden. In Joinville is er ook een plekske aan de Marne, mooi aangelegd maar de omgeving is niet zo inspirerend. Het Lac du Der, zuid van St Dizier spreekt ons wel enorm aan. Er zijn op 3 plaatsen service punten en men kan rond het meer fietsen over de dijkweg. Er staat een strakke wind en ook hier blijft het niet droog. We zijn de regen kotsbeu en rijden in één trek naar huis. Verdun zal voor volgende keer zijn. Niettegenstaande het weer dikwijls stokken in de wielen stak hebben we toch heerlijke dagen gehad, genoten van de prachtige natuur en veel vriendelijke mensen ontmoet. Binnen een paar weken vertrekken we hopelijk weer naar La douce France deze keer ricchting Normandië, Bretagne of?????????? We zien wel.
