Het regent niet meer, de plassen zijn weggetrokken maar het is somber weer en er staat een strakke wind. We volgen de Maas naar Charleville Mezière. We weten dat hier een camperplek is, hebben tijd zat, en gaan eens op verkenning. Een poosje sightseeïng met de auto en 'k moet zeggen dat de stad een frisse en gemoedelijke indruk nalaat. De camperplek ligt aan 't water nabij de camping, 't centrum tevoet goed bereikbaar. Eén groot nadeel... een heel scheve parking en kleine plaatsen - keggen absoluut nodig om de casrollen op 't vuur te houden... we hebben zelfs geen zin om hier ons bokes te eten... Een 10tal kilometer voor StDizier besluiten we toch maar langs 't meer te rijden. We opteren voor de parking nabij 't natuurcentrum. We ontmoeten er vlamingen die ook aan de barrage in Florenville stonden en naar hier afzakten in de hoop van beter weer. Maar de wind staat strak en maakt het onaangenaam. 't Duurt even voor we de auto zo staan hebben dat de deur open kan blijven zonder teveel tocht binnen. 't Worden bokes met een hete tas soep. 't Ventje gaat met de Kaya even de dijk op maar is vlug terug en verkiest een poosje verder te rijden ipv platte rust. We rijden langs Joinville en gaan even kijken hoe het er nu op het camperplekske is...Onze vriend "den hollander" ligt ook dit jaar weer met zijn bootje in 't haventje. Augustus en dus ook hier veel campers. Wij rijden een tiental kilometer oostwaarts tot Goncourt waar het heel rustig maar spijtig genoeg ook slecht weer is. Vissers houden van in hun auto hun lijntjes in 't oog. Een jong koppeltje zit met een dikke jas op de reling aan 't water. Zelfs ons Kaya blijft niet lang buiten. We installeren ons met een boek en een tas koffie. Kaya strekt zich languit onder tafel met zicht op de wei en roert zich enkel als de eenden te kort bij komen. Een rustige dag maar we trachten toch naar 't zonneke.
Het regent niet als we de gordijnen opentrekken maar lang zal het vermoedelijk niet meer duren. Dikke donkere wolken sieren het firmament. We gaan rijden tot we 't zonneke vinden. Langres, Longeau, Gray, Dole, Poligny,Sault Le Saunier, we stoppen aan 't museum van le pays de Bresse om een hapje te eten. 't Is opgeklaard maar na een wandelingske met ons Kaya willen we toch nog meer zuidwaarts. Via Bourg en Bresse zijn we vlug in Villars Les Dombes. We zoeken ons een droog plaatske achteraan op de wei. De auto staat nog maar goed stil of mijn ventje is al op stap. We ergeren ons blauw aan andere MH bezitters die het nodig vinden met de armen overeen toe te kijken hoe een Duitser zich vastrijdt tussen de paaltjes als hij de parking op wil. Niemand houdt hem tegen, niemand verwittigt hem (jaloersheid en leedvermaak?) al zien ze goed dat hij met zijn grote Concorde en aanhangwagen er niet door kan. Gelukkig zie ik dat mijn ventje hem gaat helpen en hem toont dat het gemakkelijker is om rond te rijden. We krijgen een hekel aan die nieuwe mentaliteit... De volgende dag staan we op met 't zonneke. Hier blijven dus ... ruimte zat en goed om een stapke te doen met de hond en met mijn scooter. Ons Kaya zorgt er voor dat de ooievaars niet te dicht bij haar eetbak komen.... wij luieren, lezen en genieten en zo houden we dat hier 4 dagen vol..
Op de wei lopen veel ooievaars rond en dat heeft ons Kaya wel vlug geroken ... ziet ge niet dat ik eruit wil????? 't ventje offert zich dan maar op om te gaan wandelen ...
Het is stralend weer. Via Chalamont naar Amberieu en richting Aix Les Bains maar in Pugieu beslissen we via Culoz naar Ruffieux en het strandje in Serrières La Chatagne te rijden. Het is heet en gelukkig vinden we een plaatsje in de schaduw nabij de speeltuin... weg van de baan. Pa gaat wandelen, de Kaya duikt het water in en probeert de beek leeg te drinken en ik ... ik geniet van een tas koffie en 't uitzicht.
's Avonds verzamelt de dorpsjeugd maar ... ver genoeg van ons af ... En zoals altijd op verlof ... op tijd het bed in. Moe van niks te doen. We slapen lijk marmotten.
Een paar dagen in de drukte volstaan. We willen ons een paar kilometers verplaatsen .. In Rumily heb ik de dochter aan de telefoon, let niet goed op waar we rijden, om bij 't beëindigen van 't gesprek te ontdekken dat de baan die we nu volgen me niet erg bekend voor komt. Yep ... even overleggen...terugrijden of met een omwegske. We verkiezen het laatste omdat het een mooie route lijkt en... we hebben tijd zat. We nemen de tijd om hier en daar in een mooi dorpke te stoppen.
't Ventje komt terug met een telefoonkaart en die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Even naar de vrienden gebeld en Gazelleke vraagt zich af of ik mijn peceke nog niet mis ... neen...zelfs mijn laptoppeke nog niet uitgehaald. In Sévrier komen we aan het meer van Annecy. Via de noordkant de kortste route maar via de zuidkant kunnen we weer een stuk onbekende paden betreden. Keuze dus vlug gemaakt. We nemen onderweg nog vlug een paar kleine collekes mee . Op de Leschaux stoppen we want de Kaya is wat onrustig .. vermoedelijk deze morgen wat teveel "beek" naar binnen geslurpt. Terwijl 't ventje een stapke gaat doen dek ik maar de tafel. Als we vertreken ineens een raar geluid...Het trapje stond nog buiten en... van zijn poten gereden...goed voor de schroot. Een serieuze afdaling brengt ons vlug in Thones waar aan de beek een mooi schaduwrijk plekje op ons wacht. En zoals altijd hier is 't wat passen en meten om...niet te scheef te staan, niet tekort maar ook niet tever van de takken, voldoende ruimte laten om zetels en tafel buiten te zetten en ..de zijdeur richting ochtendzon..en nog een paar andere vereisten voor mensen die geen andere problemen hebben haha Goed voor 4 dagen wandelen en genieten tot de regen water in 't eten gooit.... We krijgen 's nachts een onweer om "U" tegen te zeggen... mijn ventje slaapt en snurkt, ons Kaya weet niet waar kruipen en ik... ik waak over de zaak, in de ene hand mijn boek en met de andere de hond aaiend... De weerberichten voor de volgende dagen: regen en regen. Tijd om op te krassen dus.
We rijden maar zuidwaarts en zien waar we komen. La Clusaz, Col des Aravis. Een heel mooie en aangename col om te rijden. 't Is zondag en dat waren we vergeten tot we een 10tal km voor flumet waren... file rijden ... Ja, flumet doet wat voor de toeristen. We zijn hier nog nooit doorgereden dat 't rustig was of we niet moesten aanschuiven. Geen kleine banen meer - direct richting zon. Alleen de gorge de l'Arly zet ons nog even op de rem, daarna is het een grote baan tot Albertville. De zon is er weer doorgebroken en we hebben goede herinneringen aan Aiguebelle. We hadden ons de omweg kunnen besparen want op 't pleintje stonden de campers schouder aan schouder brrrr we rijden 't pleintje rond en zeggen bey bey..Een 60 tal km scheiden ons van Grenoble. We laten ons niet verleiden om de stad in te rijden maar rijden l'Autoroute en... voor de 2e keer deze reis moeten we om rijden. Onze gewone afrit is open maar even voorbij, zonder verwittiging, afgesloten... Vragen dan maar.(zouden we nu toch een gps nodig hebben??? niks van ..) We stoppen even aan de kloof om vast te stellen dat er wel héél veel volk is... ook in Villard de Lans is het een drukte van jewelste. We rijden even rond langs de parkings maar de beslissing is vlug gevallen om door te rijden de vallei in naar corrençon waar we midden in de natuur een grote parking voor ons alleen hebben. We slapen rustig, ontwaken met 't zonneke ...voelen ons goed. We willen hier wel niet langer blijven want het terrein is nogal geaccidenteerd en met onze adem en benen geen echt ideaal wandelgebied. We rijden verder door de Vercors via de Bournes. In Les Baracques is men nog volop de nieuwe tunnel aan 't boren en Les Grands Goulets nog voor minstens een paar jaar niet bereikbaar. Voorbij St Agnan hebben de ooien goed hun best gedaan, de weiden lopen vol lammetjes. Aan de grotten van de Lure is 't stilletjes... en we genieten er een poosje in 't zonneke. Op de Col de Rousset staat een strakke wind - 't zal toch niet waar zijn zeker ... Maar als we aan de andere kant uit de tunnel komen zijn al de zorgen weg. Een zonovergoten landschap met lavendel velden - de straten en pleintjes in de dorpen met hun knotwilgen... een fijn gevoel. In Die gaan we rechtstreeks op de wei staan. We voelen ons hier stilaan thuis. 't Ventje kan gaan markten en wandelen. Komt telkens thuis met zijn zakken vol hazelnoten en...pruimen. Af en toe eens wat Clairette de Die gaan proeven of een terraske doen ...lijk God in Frankrijk. En... hij heeft een nieuw en stevig trapke gevonden voor mij. (haha heeft met de mevrouw van de winkel afgesproken dat hij het mocht terugbrengen als ik het niet goed vond... wat moet ik daar nu bij denken???)
We willen wat verder zuidwaarts maar ook niet téveel rijden. Even buiten 't centrum stoppen we aan een groenten en fruithal en doen weer een voorraad vitamientjes in. Via Crest naar Bourdeaux waar het zeer druk is ... geen parkingske te vinden tenzij kms verder langs de baan. Het is een dorpke waar we normaal graag een paar dagen blijven maar deze drukte spreekt ons niks aan. In Dieulefit hebben ze een goeie bakker en pa doet lijk alle Fransen en parkeert dubbel om even binnen te springen. Montbrison: we stoppen op de camperplek; een kleine parking aan een speeltuin maar wel met alle voorzieningen, zelfs electriciteit. Het duurt weer even voor we goed staan grrr... niet onder een boom want als het gaat regenen blijft het druppen op het dak, kort bij de service paal dan moeten we geen verlengkabel uithalen en ook zo dat we niet uit ons bed rollen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de batterijen van mijn scooter enz. op te laden. 't Ventje doet zijn wandelingske en babbelke en komt terug met druiven en lavendelessence. 's Avonds krijgen we nog het gezelschap van een heel leuke Parijzenaar.
We rijden een kilometer verder en zien een nieuwe service plaats aangeduid - we kunnen het ons niet laten om eens te gaan kijken. Het is er heel mooi en rustig staan aan de sportvelden met WC's en alle service mogelijkheden. De scooter is goed opgeladen en we maken een serieuze wandeling. Golvende wijngaarden waar men ook kijkt. Onderweg komen we nog langs een heel mooi "maison de vacances"
.
Het is nogal overtrokken en na onze middagrust wil 't ventje nog wat gaan rijden. Via Nyons, Buis les Baronnies en Sederon naar Sault. Onderweg krijgen we af en toe wat druilregen. Spijtig want ik vind dit nog altijd een heel mooie route om te rijden. In Sault op de parking is het druk en veel plassen. Niks om ons Kaya buiten te laten. Er staat ook een heel nieuw service station, wel betalend maar.... het kraantje aan 't kerkhof is er ook nog steeds... We rijden er even rond en rijden verder. Onderweg komt 't zonneke er door en we genieten van de uitzichten die de D943 ons biedt. In St Saturnin vinden we toch dat we genoeg gereden hebben voor vandaag.... parking zat nabij de boulodrome en heel mooi om te gaan wandelen. Volgens de mensen hier voorspellen ze heel mooi weer voor morgen. Vandaag vroeg tussen de lakens met een spannend boek.
We worden wakker met 't zonneke en doen rustig aan. 't Is bijna middag als we beslissen toch nog wat verder zuidwaarts te rijden - geen vast plan, we zien onderweg wel wat ons voor de wielen komt. Even voorbij Apt op de N100 oostwaarts zien we platen staan "Colorado" Het intrigeert ons en we nemen de D22 noordwaarts. Het park kreeg zijn naam omdat de natuur er fel gelijkt op een deel van Colorado in de VS met dezelfde kleurrijke rotsformaties. Er lopen verschillende wandelwegen door. Aan de ingang staat een jonge vlaamse student die hier een vakantiejob doet. Na wat praten en uitleg vragen moeten we vaststellen dat ik hier niets kan doen...een paar meter voorbij de parking worden de wegen smal, zanderig en fel geaccidenteerd en dus niet met de scooter te doen. 't Ventje gaat wel een verkenningswandeling doen en is er opgetogen over maar ook verderop wordt het voor hem te fel bergop ... We krijgen nog de uitleg hoe we in Rustrel via een "verboden" straatje bergop een mooi uitzicht over heel de streek hebben. We rijden dus even om en houden ons hart vast als we begrijpen waarom het "verboden" is ... maar we komen er heelhuids door. Het is een mooie route, we komen langs kapellekens en kleine dorpen, rijden tussen de wijngaarden, stoppen om de haverklap en voelen ons lijk God in Frankrijk.
.
We rijden een ommetje naar St Michel Observatoire waar men naar de sterretjes kan kijken...Voor wie het interesseert, de camperplek ligt richting observatorium, keggen nodig. Het centrummeke zelf is wel heel toeristisch maar toch gezellig gebleven. Ondertussen vlamt de zon er op door. We willen een plaatske vinden onder een boom en ja... we kennen er eentje dat hier niet zo ver af ligt. Forcalquier, Manosque, Vinon s/Verdon, St Paul Lez Durance. We vinden een goede boom, hebben een picnic tafel naast de deur, kort bij 't centrum en wat wandelmogelijkheden. De bewoners rond het pleintje zijn ondertussen goede bekenden... een beetje thuiskomen dus.
Ze vlammen er goed op deze morgen. Volgens de buren baadt heel Frankrijk in de zon .. goed om wat bergskes te gaan doen. We nemen rustige routes via Ginaservis naar La Verdière, met onderweg veel druivekens, Tavernes, Sillans La Cascade. We stoppen op de parking waar één van de wandelingen naar de waterval vertrekt. Het is er zeer druk en heet. 't Ventje vertrekt met de hond richting waterval maar is vlug terug. veel te warm om te wandelen. De boom waar we onder staan geeft ook weinig soelaas. Ons maar verplaatsen naar de andere kant van 't centrummeke ( waar we nu niet veel meer kunnen gaan doen - ligt op een helling .. een paar jaren terug deden we dat nog zonder problemen maar dat is verleden tijd) Hier onder de bomen valt het mee en ...'t is hier rustig en vlak om te wandelen. Een Brugs gezinnetje komt even langs om te vertellen over hun mooie tocht .. ze raden ons aan zeker Tourtour te doen ... We kennen dit mooie dorpje maar met de kampeerauto??? no way ... veel te smal en we hebben echt geen nood aan gebibber of adrenalineopstoten...we willen het rustig houden. Via Aups rijden we verder naar Les Salles en installeren ons voor de rest van de dag aan 't meer. Ik haal mijn cursus photoshop boven en genietend van een 5* uitzicht leer ik hoe ik foto's moet rechtzetten... zal van pas komen. Laat in de avond verhuizen we naar de camperplek ... oei .. we waren hier nooit in 't hoogseizoen en dat gekrioel is nu ook niks voor ons en... veel loslopende honden. We weten een paar km verder nog een andere plaats .. wel nogal scheef maar daarvoor hebben we onze keggen toch. De ondergaande zon kleurt de rotsen, de krekels zijn wakker en wij gaan slapen.
Even overleggen langs waar we rijden. 't Ventje wil graag richting Lauteret en daarvoor moeten we eerst al wat bergskens over. De Col d'Allos is van Zuid naar Noord geen optie voor ons (te smal en geen uitzicht) Col du Labouret is OK Daar het hier overal zo druk is en we de Canyon de Verdon reeds herhaaldelijk deden, rijden we dus niet via Castellane maar via Moustiers naar Mezet en digne Les Bains. In Digne zijn er feestelijkheden , parkings overvol, stapvoets verkeer langs de vele stalletjes. we hebben zelfs de kans om door mijn vensterraam olijven te kopen... De route noordwaarts van hieruit reden we al een paar maal maar steeds met slecht weer. we genieten nu dus dubbel. La Javie, Col du Labouret, Le Vernet, Col du Maure, Seyne, Col St jean ... wat draaien en keren maar verder heel gemakkelijk te rijden. In St Jean houden we onze "afternoon tea" met een goei tas koffie om even te bekomen. We wilden onder de bomen gaan staan op een brandweg achter de parking en bij 't achteruitrijden ...wat te goed afgedraaid zeker... even de baan wat moeten bijwerken met grote stenen maar we zijn er zonder stukken uitgekomen. We doen het dus even zonder die schaduw. Van hieruit nog een sprongske van 15 km naar Le Lauzet, één van onze lievelingsplekskes. De camperplek aan 't meertje en boulodrome staat vol maar aan 't speeltuintje duiken we onder de bomen. Vermoedelijk voor de laatste keer want men vertelde ons dat ze hier gaan bouwen... De scooter van de auto en we zijn op pad. 't Ventje raapt en plukt hazelnaten .. wil thuis notenbrood gaan bakken zegt hij... 's Nachts schiet ik wakker ... er zit iemand aan mijn scooter denk ik ... rolgordijnen op maar niks te zien. Even later weer....ons Kaya blaft en springt en verjaagt ....DE KAT...
De volgende dagen wordt er gewandeld, gelezen en de auto opgekuist....
Stralend weer. De bakker in 't dorp is nog gesloten. Ja, zo vroeg zijn we de baan op vandaag...We rijden via Barcelonnette naar Jausiers we een 'restaurant" kopen en neen, geen zaak maar een grote baguette. Tijdens 't ontbijt vergapen we ons aan al dat verkeer en verwonderen er ons over dat zovelen afslaan naar de Col de Bonette (de hoogste van Europa en blijkbaar ook een heel mooie) We willen onze plannen niet weer veranderen maar noteren hem met "een stip" voor de volgende keer. De Col de Vars is een aangename bergroute. Op de pashoogte worden we geschroeid door de zon en de wind.
.
Vars centrum is langgerekt en vooral een skioord. In Guillestre willen we een overnachtingsplaats zoeken maar dat valt dik tegen... ligt tegen de helling geplakt en dus steile straatjes, druk verkeer en op de grote parking staat een circus. We rijden aan de andere kant het dorp terug uit. We willen wel graag een plekske vinden voor Briançon. De route volgt de Durance en hier en daar zijn vertrekplaatsen voor kayaks. We rijden wat rond in Argentière waar veel mooie parkeergelegenheid is maar wij ontdekten nog een parking aan 't water waar wedstrijden georganiseerd worden. Nu, heel rustig...met een boom om onder te staan, een beek voor de Kaya, mooie wandelwegen... meer moet dat niet zijn.
De dag starten we met een flinke wandeling en genieten van de nog frisse ochtendlucht. Strak blauw zonder één enkel wolkje en ze beloven ons een hete dag. We rijden nog steeds langs het Parc Nat des Ecrins en genieten van het uitzicht. Briancon, zoals het bij een levendige stad hoort, druk verkeer. Door de vallei van de Guisane en zien veel Italiaanse Motorhomes die huiswaarts rijden .. voor hen zit het verlof er op en dat is te zien want op de parking in Le Monétier is ruimte zat. De Col du Lauteret is van Oost naar West zeer gemakkelijk te rijden en we zitten op 2059m voor we er erg in hebben. We vinden een plekske met een 5* uitzicht om onze tafel te dekken en eten met zo'n uitzicht smaakt eens zo goed. Voor wie het interesseert achter het hotel aan de zuidkant is een heel mooie plek om met de camper te staan ... het is wel even hobbeldebottel rijden en de wei is alles behalve plat maar het uitzicht is onvergetelijk... doen, zolang ze het daar nog tolereren...Wat lager aan de Z/W kant is er een vlakkere parking waar men beschut staat maar... beperkt uitzicht natuurlijk. En wie weg van alles wil in Villar d'Arene richting camping rijden en onder de bomen aan 't riviertje....wel opletten bij regenweer voor vastrijden. Het is stralend weer dus nemen wij de Galibier er bij. Hier is heel wat meer stuurkunst vereist om de top op 2646m te bereiken .. zeker als men niet de tunnel neemt. Er is een kleine parking aan de linkerkant... De afdaling is gewoonweg "genieten" van een prachtig uitzicht ... soms voelt mijn borstkas wat te klein aan... zo mooi.. (het verschil: bij 't klimmen ziet men veel baan en een beetje omgeving, bij 't dalen is er meestal onbeperkt uitzicht) Maar ... er komen zwarte wolken opzetten ...geen goed idee om in La Rivine aan de beek te gaan staan. We zoeken ons een plaatske in Les Verneys waar we nog het gezelschap krijgen van 3 andere campers. Ook bij 't binnenrijden van Valloire is er rechts een mooie parking maar daar zijn feesten en 't centrum afgesloten, dus parking vol vandaag.
Deze nacht heeft het goed geregend. We staan midden in een plas. Dus eerste werk de auto wat verplaatsen zodat de Kaya niet direct een bad neemt. Het is nog steeds fel bewolkt en we hebben niet veel zin bergroutes te gaan doen. Bij de baker weten ze ons te vertellen dat voor de volgende dagen ook regen op 't programma staat. Hier dus blijven spreekt ons ook niet aan. We wagen het er dan maar op. Bij de afdaling van de Col du Télégraphe rijden we een stuk door de mist....gelukkig heel weinig verkeer. In St Jean de Maurienne komt de zon er door. Dus toch maar naar boven rijden. Er zit een omlegging op en dat wordt een avontuur. Ze zetten ons rond langs Albiez en dat hadden we in 't begin niet door ... er stond wel détour maar dat was het dan.. niet langs waar. De route wordt vlug heel smal en mekaar kruisen niet eenvoudig. We rijden ook tussen bomen en hebben dus ook geen plezier van uitzichten. Na een 10tal km komen we in wat bewoonde wereld en wordt de baan ook breder. Te vlug gejuichd want voorbij La Cochette is de baan weer zo breed als de auto...Maar we deden het in de goede richting want komende van 't zuiden is het ook nog heel steil. Terug op de hoofdbaan valt het mee tot St Sorlin en dan is het weer smal tot de pashoogt ..gelukkig komen we maar één wagen tegen met een bestuurder met angst ...een Nederlander met zijn hele gezinnetje..We vertellen hem over de toestand van de omweg en hij verkiest terug te rijden wat ook geen sinecure was, achteruit tot op een plaatske waar meer ruimte was om te keren. En mijn ventje, die blijft daar altijd rustig bij... alles lost zich op als ge met mekaar praat en voorzichtig blijft ...ik krijg veel vlugger de bibber. We dalen een beetje en staan aan de voet van de Glandon..het is nog geen km de D927 op en 16m hoogteverschil .. doen we dan maar. En daar openen de hemelsluizen... De afdaling van de Croix de Fer is een mooie ruime baan met uitzichten waar we niet kunnen van genieten door de laaghangende wolken. Zelfs de koeien verkiezen de asfaltbaan ipv door het drasserige gras te ploeteren. Aan de Lac de Grd Maison is er aan de noordkant beneden aan 't meer mooie parkeergelegenheid maar vermoedelijk niet ideaal met dit weer. Aan de barrage is ook een parking met orientatiepaneel en wat uitleg. Zonde van 't weer ..... al komt er af en toe een waterzonneke piepen.
.
We overleggen ... drinken een tas koffie ... beslissen om toch maar verder te rijden. Door de Défilé de Maupas; de kleine wandeling naar de waterval kan ons niet lokken. In Le Rivier d'Allemont en aan de electriciteitscentale zijn ook mooie staanplaatsen maar 't ventje heeft zijn zinnen gezet op l'Alpe du Grand Serre, nog zo één van onze lievelingsplekjes. Waren we toch maar in Allemont gebleven.... Halfweg de beklimming komen we weer in de mist terecht. Op de parking is ons lievelingsplekske nog vrij. 't Ventje koppelt aan voor de electriciteit en heeft een praatje met de buurman camperaar... ze zitten hier al een paar daen in de mist... dat belooft. Een uurtje later trekt de mist nog meer toe. We zien met moeite de auto die op 5m van ons af staat. Killig en vochtig en .. we steken de verwarming aan.
We worden wakker, trekken de rolluiken op en... duiken weer onder de dons. We zien geen steek buiten. Gaan we door de mist naar beneden rijden of kijken we het een dagske aan. Hier blijven dus want gisteren hebben we genoeg gereden. We maken het gezellig binnen .. gaan alleen buiten om de hond uit te laten ... lezen, yatsen, ik haal mijn cursus photoshop boven en aangezien we aan de paal hangen ook mijn laptoppeke ..foto's rechtzetten, kleur vervangen....met dank aan Avia Dina ...De koffie vloeit met sloten, de voorraad koekskes slinkt ... we verwennen ons bij 't avondeten. Uiteindelijk was het een rare maar toch gezellige dag. We gaan slapen in de hoop van .....
Maar als we 's morgens onze ogen open doen is alle hoop op beter weer vervlogen.
Een paar dagen slecht weer volstaat. 't Ventje denkt dat als we een paar honderd meter dalen we uit de mist zijn. En hij had gelijk In Le villard is er van mist geen sprake meer en in Corps komt zelfs de zon er door maar 't is frisjes. We beslissen de voet op de gas te houden en weer zuidwaarts te rijden naar de Provence waar het weer toch stabieler is. Niet veel te beleven vandaag ... we rijden, stoppen en rijden verder. Een muziekske, een drankske en een knabbeltje. Het is geen autostrade maar we vorderen toch goed. Col Bayard, Gap en om daar door te rijden krijgt men een echte sightseïng.We vervolgen de Route Napoleon tot Sisteron. Daar is aan de noordkant een nogal drukke parking met een service punt maar wel goed gelegen om 't stadje te bezoeken. In Volonne verlaten we de Route Napoleon , stoppen even aan de rotsen in Les Mées, zijn blij dat de zon nu volop schijnt en 't zelf redelijk warm is en rijden via de D4 verder... een rustig baantje maar wel zeer geaccidenteerd en niet echt een baantje om kilometers te vreten. St Paul Lez durance .... hier zijn we weer.
Na een 3tal dagen krijgen we weer de kriebels. Even gaan kijken of langs de route naar Ginaservis en Montmeyan de druiven al geplukt zijn .. neen dus .. dan helpen wij even (sorry) De route van Montmeyan naar de westkant van Lac de Ste Croix is aangenaam en rustig rijden. Fontaine en Baudinard vonden we prachtig. Dit laatste heeft een zeer smalle hoofdstraat maar er is éénrichtingsverkeer. Richting meer is er aan de linker kant een parking. De afdaling naar de barage en 't meer geeft mooie uitzichten. Ste Croix de Verdon en zeker de camperplek konden ons niet bekoren... een echt toeristencircus brrr Ook de route verder langs het meer is wel groen aangegeven maar vonden wij niet zo bijzonder. de afdaling naar Moustiers was dan weer andere koek - niet aan te raden met iets groter dan een kleine camionnette .. smal, steil (16%) en heel korte op mekaar volgende bochten. Gelukkig rijden we bergaf want in de andere richting zouden we het wel halen maar 't ventje zou zweten denk ik. We rijden de noordroute van de canyon du verdon en er is veel volk op de baan. We stoppen om te eten en willen verder naar rustiger oorden. In La Palud s/Verdon vertrekt de route des Crëtes. we deden die reeds herhaaldelijk en is zeker een aanrader - er is ook éénrichtingsverkeer wat het een gemakkelijk te rijden route maakt. In La Palud is langs de hoofdbaan een parking in terrassen aangelegd maar wij vinden het veel aangenamer aan de speeltuin waar de baan doodloopt. Wij rijden verder, stoppen af en toe om de kunsten van de kayakkers te bewonderen, genieten van 't uitzicht voor we Castellane binnen rijden en zijn wer ontgoocheld hoe dit vroeger zo mooie plaatsje door de massale toeloop zo verloederd is. We hebben heel goede herinneringen aan de vallei d'Allos (aan de col wat minder) en willen er graag weer nartoe. Ze geven heel goed weer voor de Maritieme alpen en we twijfelen niet. Langs de Lac de Castillon en de electriciteitscentrale naar St André les Alpes. Hier in 't centrum is een service punt maar de parking is daar nogal scheef. Nabij het centre de voile is er een parking en als men zich niet op de landingsrichtig plaatst maken ze (tot nu toe) gen probleem. Een beetje verder langs het kantoortje en achter de camping is er ook ruime parkeermogelijkheid met veel bomen maar weinig uitzicht. Het is een mooie wandeling naar 't dorp. Ook hier goed voor een 3tal dagen.
We rijden verder van de vallei d'Allos in en volgen de loop van de Haute Verdon. Volgens mij één van de aangenaamste valleien. Onderweg kleine, aangename dorpjes en rustige parkeermogelijkheden. We rijden slechts 28 km en zijn in Colmar les Alpes, een Vauban stadje en dus ommuurd. Er is een mooie parking met zon of schaduw naar keuze alleen, ze ligt er nogal scheef bij. En zoals altijd als er veel ruimte is duurt het wat voor we het, volgens ons, ideale plekske hebben gevonden. De keggen zorgen dat de pannen op 't vuur blijven staan, 's morgens worden we wakker met de zon in 't bed, op 't heetst van de dag zitten we in de schaduw, ons Kaya kan kiezen tussen gras, zand en asfalt, 't ventje heeft ruimte zat om zijn stoel buiten te zetten en ik heb zelfs van binnenuit een prachtig uitzicht...lijk God in Frankrijk dus: ons huisje bij en heel die mooie omgeving onze tuin overgoten met een stralend zonneke. Van hieruit vertrekken vele wandelingen en kan men ook aan canyoning doen ... De waterval ligt op een half uurtje van de parking, de andere wandelingen zijn uitgedrukt in uren of dagen....niks meer voor ons dus. Het stadje zelf vind ik heel mooi. Het oude deel met smalle straatjes. Er rond een oude burcht, een parkje en heel veel groen. De bakker is een vakman en het woord dieet wordt voor een paar dagen geschrapt. Na een paar dagen moeten we gaan rijden want de batterijen van mijn scooterke staan laag (ze nemen te veel energie op om ze te vullen alleen met de zonnepanelen) Het is slechts 24km tot La Foux d'Allos waar de beklimming van de col begint (en die staat absoluut niet op ons programma) Allos en La foux doen een beetje spookachtig aan. Het zijn echte skioorden en in de zomer kunt ge de mensen op beide handen tellen. Er is een kleine maar mooie camperplek rechts voor Allos maar ze lag er zeer onverzorgd bij en het service station is juist links achter de tunnel maar.... opgelet want heel nauw en moeilijk om te draaien. Nabij 't schooltje is er ook een aangename parking. In La Foux zijn er grote parkings aan de skiliften met betalend service station, maar ook hier geen enkel plaatsje vlak. Vanuit Allos kan men naar het Lac d'Allos maar de route is smal, heel veel scherpe bochten en hellingspercentages tot 20%. We doen het deze keer niet ..absoluut geen nood aan spanning... We rijden rustig terug naar colmar, alle batterijen goed gevuld.
De route van Colmar naar Guillaume heeft gedeelten van -2m breed en is dus niks voor ons. We hoorden van zwervers onderweg dat Annot aangenaam is en we willen daar dan graag eens gaan kijken. We moeten terug tot St André les alpes want de route via de Col St Michel is afgesloten wegens grondverschuivingen. We gaan eerst nog naar de markt en naar de bakker. We laten ons verleiden tot de aankoop van olijven in alle soorten en tapanades van olijven, tomaten enz. 't Is bijna middag als we vertrekken en we stoppen dus nog eens in St andré om wat te eten en platte rust te houden. Nog 25 km via de verbindingsas Grenoble-Nice. Drukker verkeer dan dat we de laatste tijd gewoon zijn maar de mooie omgeving maakt er toch een aangename rit van. In Annot moeten we even goed uitkuiken om de camperplek te vinden. Ze ligt wat buiten en boven het centrum. Heel rustig. op de wei (keggen doen goed dienst) met wat bomen, waterkranen en dump en grote wasbakken. We vinden een plaatske naast het wandelwegske naar 't centrum en hebben een mooi uitzicht. Niettegenstaande er toch een deel kampeerauto's staan is het er heel rustig. Een paar hebben de was uithangen en dat brengt ook ons op ideeën. Het stadje beviel ons meer dan 100% Mijn scooterke moest wel puffen... en de bakker?? gelukkig hadden we onze voorraad in colmar ingedaan... (vermoedelijk waren we te laat op de dag en was het er eentje uit zijn overschot van gisteren???) De volgende keren gingen we wat verderop onze voorraad indoen. Smalle en soms steile straatjes met overbruggingen, hier en daar een beekske en wasplaats .. de straatjes met trappen mocht 't ventje alleen doen haha Ook weer goed voor een 3tal dagen - we willen graag blijven maar willen aan de andere kant ook nog veel nieuwe dingen ontdekken. Een stadje waar we zeker zullen terugkomen als 't God belieft
Het vertrek We zijn er mee weg - see you in 2 months - vanaf morgen maken we de Europese wegen weer wat drukker ... geen peceke, geen krant, geen macabere nieuwsberichten, geen verkiezingen ... gewoon rustig wakker worden, door 't raam loeren om te zien of 't zonneke schijnt, opstaan als we zin hebben, kijken naar bootjes en inslapen op 't geklots van 't water en luisteren naar de vogels en 't ruisen van wind in de bomen - eten als we honger hebben, in slaap vallen op een boek ... uren naast mekaar zitten zonder de nood om te praten ... SAMEN GENIETEN VAN 'T LEVEN zolang het ons gegund is. Oh ja, we mikken op Griekenland.. of we er geraken??? Hangt af van 't weer en de plekjes die we ontdekken en of die ons al of niet kunnen bekoren. Niks moet, alles kan.... Salukes
In tegenstelling met het voorjaar rijden we nu met een prachtig weertje door de Dolomieten - we stoppen regelmatig en genieten van al dat mooi's vooral Valle di Landro - Meer op de Rienza
We stoppen op de camperplek in Misurina. Er staat slechts 1 collega Italiaan. Even groeten maar Babel legt ons beperkingen op. Pa gaat de nodige boodschappen doen nl. dumpen en de watervoorraad aanvullen
Een prachtig wandelgebied en 't ventje en de Kaya gaan een stapke doen. En het blijft stralend weer
De auto route naar boven is prachtig met heel mooie uitzichten herinneren we ons van vele jaren terug. Vermoedelijk is het nog even mooi maar er hangt nu een prijskaarte aan: 30 om te mogen doorrijden. Vinden we veel te veel en draaien met een grote bocht terug dalwaarts
Een heel mooi meer waar het in 't hoog seizoen enorm druk kan zijn. Nu zijn er hoogstens een paar tientallen toeristen en we kunnen genieten van de pracht en de rust
Wandelen in het Marmarole gebied nabij Cortina d'Ampezzo is een lust.
overtocht Italië Ancona naar Griekenland Igoumenitsa
We naderen Venetië. Het is laat in de namiddag en we zoeken ons een overnachtingsplaatsje in Mogliano want we vermoeden dat de ticket offices van de ferrymaatschappijen wel zullen gesloten zijn tegen dat we aan de haven geraken. 't Ventje weet te vertellen dat het een aangenaam plaatsje is maar dat ik best thuis blijf ...druk werkverkeer en hij wil niet dat ze nu al mijn scooter kapot rijden (en ikke?) en de stoepen zijn te hoog. Geen zorg: we sleuren 40 boeken mee en 6 verschillende handwerkjes. Na een heel rustige nacht naar de haven. Venetië: We proberen kort bij het gebouw te komen waar gehandicapten P zijn .. een lachertje, 4 kleine plaatsjes die wel leeg zijn maar niet op te geraken omdat er gewoon dubbel voor geparkeerd is ... we zijn dus wel degelijk in Italië (zullen nooit op een voorbehouden P staan want dat komt hun duur te staan - of ze de toegang blokkeren hindert niemand) Ik word gedropt en 't ventje gaat zich verderop parkeren. We zouden met Minoan willen varen omdat die van venetië ook naar Corfu gaan. Vandaag geen plaats meer en morgen?? ja, dat weet ze niet daarvoor moeten we morgen terug komen. U zegt mevrouw?? Werkt uw peceke niet of te lui om te kijken?? En dan morgen weer hier staan en geen plaats?? In 't plat vlaams .... Ze bekijkt me of ik van Timbouktoe kom. Als ik een papier pak en de naam noteer die op haar kaartje staat gaat ze plots toch kijken ... no thanks lady - to late. Hoop dat ze vandaag een beetje 't zuur heeft. Slecht karakter van mij maar 'k krijg de broebbelen als ze me zo behandelen en ... 'k zit in een rolstoel hé dat zijn dus toch allemaal debielen. Dan maar naar Anek, maar die hebben geen camping open deck meer vanuit Venetië. Vanuit Ancona wel en ze kijkt het voor ons even na. Er zijn groepen geboekt, morgen is er nog wel plaats maar we kunnen best toch even checken of het vandaag niet meer lukt. Zogezegd zo gedaan. We rijden zuidwaarts. Iets voor Ravenna hebben we nog een 10tal kms slechte weg, de rest is al hersteld. Vanaf Ravenna was 't in 't voorjaar hopeloos dus we beslissen hier maar de autopista te nemen. Vinden we doorgaans zonde omdat ge niks anders moet doen dan gasgeven en er doorgaans weinig te zien is maar zo halen we Ancona nog tijdig om de afvaart van vandaag te checken. Ik laat het genot aan 't ventje en haal mijn haakwerk boven. Ja, 'k ben aan de zoveelste zak bezig gehaakt van plastiek winkelzakjes ... Ancona: ook hier druk bezette p aan de ticket office. Ik word gedropt maar ze kunnen ons vandaag niet meenemen op open deck, er zouden nog genoeg plaatsen vrij zijn maar een duitse groep heeft al de plaatsen gereserveerd. 's Anderendaags kunnen we wel mee en ze schrijven onmiddellijk de tickets uit ook al is het er druk ... service dus. We rijden terug een paar kms noordwaarts en parkeren op het strand - van de eerste keer goed. Al wie er ooit met een MH op uittrok weet wat dit betekent: zonder veel kommentaar van de bijrijder over tever of tekort, te schuin of wat dan ook en zonder in 't mul zand te komen. De Kaya kan buitelen, 't ventje met ogen toe genieten van 't zonneke, ik in mijne zetel met mijn boek.
Bij 't wakker worden de rollo's naar beneden - 't zonneke schijnt binnen - we draaien ons nog eens om maar te mooi om lang te blijven liggen. Rond de middag vertrekken we naar de haven.We krijgen een goed plaatsje op de boot. De overtocht verloopt heel rustig.
Goed aangekomen op Griekse bodem. We sturen een berichtje naar onze vrienden die reeds een paar weken hier zijn dat we naar Sagiada gaan voor de eerste dagen. 's Avonds telefoon dat zij in Plataria staan een 30 km meer zuidwaarts. Zullen hun daar morgen treffen. De dingen waaraan we ondervinden dat het herfst is : vliegen en muggen. Deurgordijn wordt heel vlug voorgehangen en de vliegenmepper boven gehaald. Opletten de volgende dagen dat we niet teveel onder bomen of nabij waterplassen gaan staan. Sagiada vinden we heel aangenaam, rustig en deze tijd van 't jaar zijn we hier de enige toeristen. We waren hier ook een paar dagen in 't voorjaar en dz Griekse koffie komt er al heel vlug aan.
We zijn terug in Plataria en we plaatsen ons op 't einde van de pier om zo weinig mogelijk last te hebben van vliegen en vooral muggen. Het is wel wat smal om te draaien maar met een aantal "pasop"'s lukt het - kop richting lantaarnpaal (moest hij gaan rijden ramt hij de paal ipv in zee te duiken - één van mijn nachtmerries) Rondom ons water en 't plekske voor ons alleen. We genieten, luieren, lezen, knutselen, rijden eens naar 't dorp en gaan wat internetten. Elke morgen onze verse portie vis. De tijd vliegt om. Volgende keer zeker ook een vislijntje meebrengen ... We horen over noodweren in de rest van Griekenland en iedere avond komt een inwoner op zijn wandeling langs om ons te verwittigen "hier gutes wetter, bleiben" 's Zaterdags grote drukte. Een Engelse groep zeilers komt aanleggen, einde van hun verlof. De mensen van 't agentschap hebben het druk om alles weer klaar te maken want de volgende dag vertrekt de laatste groep voor 't seizoen. Daardoor vindt ook een Duitser met zijn mooie catamaran geen aanlegplaats. 't Ventje helpt hen aanmeren - ze moeten wel nog gymnastiek doen om aan land te komen. Heel gezellige mensen en 't klikt nogal goed. We lenen ons trapke om het hen wat gemakkelijker te maken. Ze hebben ook veel reisverhalen bij en dat versmaden wij niet. Als ze vernemen dat wij nog nooit gezeild hadden nodigen ze ons uit, maar 't ventje heeft geen zeebenen en een zeer gevoelige maag en bedankt maar ik neem de uitnodiging graag aan. Het was een heel fijne dag. Een paar dagen later wuifden we ze uit en wensen hun nog veel vaarplezier en mooi zeilweer.
We bleven nog nooit zolang op dezelfde plaats staan maar nu is het toch wel geweest. We willen ook nog een ander stukje Griekenland zien. We nemen de kustweg zuidwaarts. We rijden toch nog even Syvota in. Een mooi oord met een parking onder de bomen vooraan rechts. In 't centrummeke zelf geen parking. Aan de haven is ook parking maar verboden te staan en, 't is aan de straatkant. Aan het zuideind van 't dorp is een wasserij. Amoudia was ons in 't voorjaar goed bevallen en we gaan eens kijken. Lijk we de grote baan verlaten valt onze frank, 't zal er niks zijn met al dat stilstaand water hier in de lagune en, zo was het ook. Vliegen en nog eens vliegen. Aan 't kanaal staan een 3tal duitse campers maar niet van 't soort die anderen graag zien komen. We stoppen om iets te eten en we krijgen direct bezoek om te zeggen dat "zijn vriend" straks terug op dit plekje komt staan. Zo van die MH bezitters die denken dat de wereld hen toebehoort en dan ga ik stijgeren. Sorry, ik versta geen Duits (haha) Dan maar met veel gestes en ik trek mijn schouders op. Hij druipt geërgerd af. We zetten de stoeltjes buiten en dekken de tafel maar zijn even vlug weer binnen door de vliegen. Als zijn vriend er aankomt zijn we benieuwd - we krijgen weer bezoek en hij vraagt ons in 't engels op te schuiven omdat hij hier naast zijn vriend wil staan. In 't "duits" geantwoord dat deze plaatsen vrij zijn voor iedereen, gratis aangeboden door de gemeente en dat geen Duitser moest beslissen wie waar mocht staan, maar dat hij geluk had daar wij niet zinnens waren hier te blijven, zeker nu we ervaren hadden hoeveel vieze vliegen er zaten. (soms kan ik het mij niet laten die arroganterikken effe te pesten) Rustig verder gegeten en daarna opgebroken. Verder langs de kustweg. Ligia heeft een klein haventje met een parkingske. We weten echter dat iets verderop aan de stranden veel plaatsjes zijn waar ons Kaya ook in 't zand kan buitelen. De volgende dag naar Preveza. Zijn hier steeds voorbij gereden maar willen nu toch even het stadje in. 't Begint goed maar als we wat verder wegens éénrichting door de hoofdstraat moeten waar een ongeval is gebeurd zitten we vast. Nooit zo'n oploop gezien en niemand die uit de weg gaat voor de ziekenwagen. Ze verdringen mekaar zelfs als de gekwetsten al opgeladen zijn zodat ze de deuren niet kunnen sluiten ... nooit gezien. 't Duurt nog een tijdje voor het zich oplost want niemand wil wijken voor een ander en het blijft een kluwen. De jachthaven is enorm groot en er is veel parkeergelegenheid maar voor de nacht willen we hier niet blijven; vermoedelijk de hele nacht gerij. Door de tunnel richting Lefkada. We stoppen voor de brug die het eiland met 't vasteland verbindt. Een mooi plaatsje aan een oude site, oude wijncooperatieve en naast 't kanaal waar de zeilers wachten tot de brug opengaat. Mooi om zien. In de late namiddag rijden we verder rond de stad langs de stranden die er verlaten bij liggen. Heel in de verte zien we een paar campers in de duinen staan. Bij ons begint het echter te kriebelen om naar Kefalonia te gaan en we rijden verder. Djesus was dat baantje zo steil en smal? Maar wat verderop heeft men de mooiste uitzichtpunten vooral nu met een beetje nevel boven 't water en de eilanden in de verte. In Vassilliki stoppen we aan de haven en gaan ons informeren voor de ferry We hebben hier een paar mooie dagen. De Nederlanders die we in Plataria ontmoetten zijn hier ook aangekomen en het is een "leuke" boel. Avonds steekt de wind op en hij heeft allures. Tegen dat we gaan slapen giert hij rond de auto. De golfslag op het keienstrand houdt ons uit de slaap. De wind verandert nogal van richting en in 't midden van de baai zwiept het water meters hoog op. 't Ventje en de Kaya zijn weldra aan 't snurken, ik blijf nog een tijdje lezen. Het noodweer neemt toe en rond 3u hoor en zie ik het water over de oude zwiepen. Hup ventje 't bed uit we gaan ons een beetje verplaatsen. Misschien neemt het nog toe en ge slaapt toch niet meer rustig van 't lawaai. Hij in zijn onderbroek achter 't stuur en we zoeken beschutting achter het parkske waar ge ook de golven op 't keienstrand niet meer hoort. Na een paar minuten slapen we gerust. 's Morgens is er veel ravage aan de terrasjes enzo. Vandaag vaart de ferry niet wegens teveel wind. Een dagske wandelen en lezen dus. 's Zondags staat er zoveel volk aan de ferry dat we beslissen de overtocht nog een dagske uit te stellen want op de boot wordt het parkeren op de halve centimeter ...en dikwijls veel blikschade. 't Zonneke schijnt weer. We houden wat grote schoonmaak. De Nederlanders vertrekken en we krijgen gezelschap van Zwitsers ... weer nieuwe mensen om te leren kennen, andere verhalen .. wat zijn we toch gelukzakken. We vullen in Vassilliki nog onze watervoorraad aan en tegen de middag schuiven we aan voor de oversteek. En ..achteraan.
De ferry maakt de verbinding met Fiscardo, Sami, Ithaki en terug naar Vasilliki.
Kefalonia
Wij ontschepen in Fiscardo. Aan de aanlegplaats is zo goed als geen parking. We rijden het dorpje in en bovenaan is een grote parking voor zien, mooi, nabij 't centrum maar heel schuin. Wie hier met een MH wil staan heeft zeker keggen nodig. 't Ventje gaat op verkenning. Het is een mooi oord met smalle straatjes en de huizen in allerlei kleurtjes. Met de auto in rijden is geen optie. We rijden er rond en even langs de kust richting Katsarata. Op een parkingske stoppen we om wat te eten. We rijden terug want we willen naar Assos. Even voorbij kan men afslaan naar Emplisi beach. Steil maar goed te doen. Kleine parking, goed voor wie een strand zoekt. Wat ons opvalt is dat alle dorpen zo netjes zijn, zien bijna geen zwerfvuil en de huizen in pasteltinten.
We zien diep onder ons Assos liggen en de weg duikt in veel bochten naar beneden. We vinden het een mooi plaatsje en voelen ons onmiddellijk thuis. 's Avonds als de dagjestoeristen vertrokken zijn is het weer rustig. We ontmoeten hier een zwitserse circusastiest die Europa rondzwerft en hier en daar zijn kunstjes vertoont. De andere toeristen die hier verblijven kunnen we op 1 hand tellen. Volgens de winkelier in 't seizoen heel druk. We wandelen, terrassen, bellen de kinderen en genieten van de prachtige uitzichten. Goed voor een paar dagen
We verlaten Assos een beetje met gemengde gevoelens. We zouden graag blijven maar ... Griekenland is nog zo groot om te verkennen. Mirtos beach was ons aangeraden. We kijken dus uit naar de wegwijzer en zoals op vele plaatsen in Griekenland staat hij een deel meter achter 't hoekske. De baan begint heel slechts met geruwde beton tegen 't slippen. Onderweg zijn ze bezig de rotswanden te stabiliseren want met al de regens die ze hier gehad hebben ligt een deel van de berg op de weg. De baan is breed genoeg maar serieus steil ... geraken we hier terug op. 't Ventje lacht eens dus dat zal dan als geruststelling moeten doorgaan. De baai ligt heel mooi en die kleuren in 't water, onvoorstelbaar mooi met allerlei tinten groen en blauw. Een groot mooi strand en een grote parking. Goed om wat te rusten en de Kaya eens goed te laten ravotten. Terug bergop in sommige bochten in eerste versnelling maar uiteindelijk lukt het zonder problemen. De kustroute blijft mooi. We slaan af naar Aghias Kiriakis. Het baantje kronkelt tussen de weiden en we komen uit op een klein gezellig haventje. Ontmoeten er een jong engels gezin en de klein mannen genieten van 't plodderen in de modder. In 't restaurantje serveren ze lekkere snackjes bij de pint - wat kan 't leven toch mooi zijn. Via Zola naar de golf van Argostoli. De route naar Lixouri kan ons niet veel inspireren. Lixouri zelf is een heel gezellige bedoening. 's Avonds zoeken we ons een plaatsje nabij de ferry en ... dat hebben we geweten. Rond 23u komt er een ferry binnen en die laat zijn motoren de ganse nacht draaien - waarom weten we niet maar 't is wel hinderlijk. Gelukkig is het deze avond niet te warm en we sluiten dan maar vensters en luiken en genieten van een rustige nacht verder. In Lixouri nog maar eens naar 't internetcafé om proberen nieuws te krijgen van onze vrienden. Wat ons opvalt is dat in elk internetcafé veel jeugd ook overdag zit spelletjes te doen .. spijbelen? In Lixouri kunnen we de ferry nemen naar Argostoli en voor die 7 moeten we niet twijfelen, het was geen baan om voor 't plezier opnieuw te rijden. Argostoli, de hoofdstad van Kefalonia heeft een aangenaam centrum al kan het er soms heel druk zijn en 't verkeer een beetje chaotisch. Aan de zuidkant van het havengebied is een heel grote groenten- en fruitmarkt en 't ventje komt terug geladen als een muilezel. Voor wie het niet weet, de griekse witte druiven zijn overheerlijk, geen pitten en een zachte pel; de tomaten ruiken en smaken naar echte tomaten lekker om uit 't handje te eten. Aan het vissershaventje kunnen we na veel palaveren toch direct verse garnaal kopen (3 kg voor 10 - normaal moeten ze u naar de vishandel verwijzen) 't Koken gaat vlug maar maar zoveel garnaal pellen daarmee zijn we een tijdje zoet. Kaya komt voortdurend aan de deur kijken zodat we haar niet vergeten ... straks dus tomate crevête en de rest de vriezer in. We rijden richting vuurtoren. Onderweg zien we heel veel overnachtingsplaatsjes. Een heel mooie kuststrook met holen in de rotsen, zeer helder water met alle mogelijke kleurschakeringen. En wat er overal tussen de rotsen zit? Wij weten het niet maar ons Kaya wel maar kan het ons niet zeggen, ze snuffelt, springt en doet gek tot ze stikop en hijgend in 't gras neervalt. Zij haar amusement, wij een mooi uitzicht en stralend weer; een goed plaatsje dus om een dagske te blijven. We rijden rond de baai van Argostoli en weer noordwaarts langs de kustweg terug tot nabij Mirtos beach waar we het eiland oversteken naar Aghios Evfimia en ... 't is liefde op het eerste zicht. Een klein dorp en een mooi haventje. De auto op 't einde van de pier met zicht op zee en in de verte het eiland Ithaki. 's Avonds veel wandelaars. Wat ons steeds opvalt is dat kustbewoners een heel ander ritme hebben dan de inlanders. 's Morgens heel vroeg zitten ze reeds bij een tas koffie op een terrasje dat tegen de waterkant plakt, 's avonds zijn ze op wandel langs de haven of 't strand. Ge hebt hier dan ook heel veel contact met de lokale bevolking. Ze leren 't ventje zelfs hun vistechniek ... draad op een grote platte bobijn en de kunst om die lijn uit te gooien zonder in de war te geraken of voorwerpen op 't vasteland aan de haak te slaan ... We krijgen steeds meer het gevoel dat we hier moeten terugkomen. Vooraf dachten we: een klein eiland, een viertal dagen ... neen, neen, het bevalt ons nog beter dan Corfu. We blijven hier dus veel langer hangen dan voorzien. 't Geeft niet, als we maar tijdig terug zijn in Patras voor de laatste boot met camping on deck. Wandelen, lezen, wat haken en naaien en ... 3 dagen zijn voorbij.
Van Evfimia zuidwaarts loopt de baan vlak naast de kustlijn met hier en daar een strandje of een inham. Noord van Karavomilos is er een klein haventje vermoedeliik ook goed om wat te blijven maar nu zijn ze er grondwerken aan 't doen... Wat verder voorbij 't centrum en juist over het brugske links kan men via een smal wegske naar een mooi strand en een rustig hoekje om te staan aan het andere uiteinde ligt de camping en kan men tevoet verder naar Sami. Sami nogal een bedrijvig stadje. Ook hier aan de vissershaven grote grondwerken. Van hier vertrekt ook de ferry naar Ithakos. We rijden richting vuurtoren en Antisamos. Eerst voorbij het strand waar ook een kleine parking is maar vermoedelijk 's avonds een keerpunt voor auto's en brommers. Dan gaat het plots steil bergop maar met prachtige uitzichten. Onderweg komen we nogal wat strandgangers tegen van hotels die hier tegen de flank plakken ... amaai meer dan 2 km bergop en bergaf via de baan om naar 't strand te gaan??? verblijfplaats gekozen uit een prachtige brochure zonder in te calculeren wat de gevolgen zijn??? Aan 't strand is voldoende parking langs het zandwegske maar nogal smal - het strand zelf nu niet erg inspirerend maar vermoedelijk in 't hoog seizoen heel druk. We rijden verder door de bergen naar Poros. Eerst een paar kleine dorpen die aan mekaar kleven daarna ... grote verlatenheid, zelfs geen tegenligger, mooie natuur, schapen en geiten zowat overal zodat ons Kaya het druk heeft met te laten horen dat ze er ook is. Tsarkasianos: een paar heel mooie kerkskes maar wel een adrenalineshot bij 't rijden over "het wegske". Van Poros hadden we wat meer verwacht. Het ligt er wat slordig bij. We gaan eerst kijken waar de ferry vertrekt en moeten daarvoor de heuvel over, laveren tussen diepe gaten in het wegdek en goed gas geven om boven te geraken... amaai de camions ... hier en daar liggen wel stukken verloren vracht aan de kant. We zoeken ons uiteindelijk een rustig plekske aan 't strand. Gaan op verkenning in 't centrummeke waar ons Kaya weer iets hoort achter de muurtjes, onze pa weer eens geniet van de bloemenpracht en ik maar niet te weten kan komen hoe die lange vruchten noemen die meer op een penis van een olifant lijken dan op een groente (goed voor maag en darmen, met een griekse naam die ik niet versta en in 't grieks niet gelezen krijg zodat ik het ook niet kan opzoeken dus.... wie weet wat het is, hoe het noemt, wat men er allemaal mee kan doen ik zal u tenzeerste dankbaar zijn als ik dat van u mag vernemen) Nog eens naar de kinderen bellen, wat genieten van 't zachte weertje op een terraske en en bezoekske aan de bakker. Wij vinden het griekse brood heel lekker maar verwonderen ons steeds hoeveel zoetigheid hier in de toonbank ligt. Eens terug beleven we nog een spannend moment. Ik hoor plots een gesuis - 't komt van achteraan in de wagen waar keuken en toilet zijn ingebouwd. Hetzelfde geluid denken we ook te horen als we gas tanken als die door de buizen stroomt ... iets met de gasleiding? Overdruk misschien door de warmte of condens erin? Maar er is nu toch al een deel uit. Ergens een breuk in een leiding ?... veel vragen en weinig wijsheid. Ik steek het vuur aan (later bekeken eigenlijk heel gevaarlijk had het een gaslek geweest maar ons verstand stond blijkbaar op een grote 0) gasvuur brandt goed - even laten branden - als ik het uit wil doen blijft het wat nabranden - oeioei (blijkt normaal te zijn als ge uw vuur hebt laten branden zonder iets er op... iets van oververhitting van 't plaatje ofzo) 't Ventje beslist achteraan eens te gaan kijken en de gastoevoer af te sluiten. Ik aarzel want de scooter moet eraf en dat gaat electrisch en stel dat er een vonk is (ik had wel domweg het gasvuur al aangestoken... verstand dus beneden 0 = wat paniek) De deur wordt opengedaan en... van de spanning schieten we allebei in een lach. Omdat op het pompje van de waterkraan ergens een slecht kontakt zit en het meer niet dan wel werkt had hij het pompje uit de waterbak genomen en ernaast laten hangen. Vermoedelijk iemand tegen 't kraantje geweest en was het door het schommelen van de wagen toch weer in gang geschoten. Resultaat: opgeschreven thuis zo vlug mogelijk een gasdetector te laten plaatsen, het kraantje ofwel te liquideren ofwel toch nog eens te laten zoeken naar 't vals contact. Het meest was ik daarna geschrokken van mijn eigen reactie: paniek die alle gezond verstand en alle kennis die men heeft van de kaart veegt ... was daar een tijdje niet goed van. Stel dat het toch een gaslek was geweest dan had ik door mijn dom gedoe dit nu niet meer kunnen schrijven. Allé we hebben er de ganse avond nog over nagepraat en blijkbaar voldoende want een rustige nacht gehad zonder nachtmerries. We hebben nog een dagske over en gaan de zuidpunt van 't eiland bezichtigen. Via de mooie kustroute, maar heel verschillend van de rest van 't eiland naar Skala. Heel toeristisch, heel netjes, een mooi strand maar niet echt een goede parking. Kato Katellos is klein maar heel gezellig en veel parking aan 't haventje op gravel en wat verderop kunnen we ook onze watervoorraad aanvullen. De route terug noordwaarts richting Argostoli is rustig maar niks bijzonders. Voor Argostoli kan 't ventje het zich niet laten nog eens naar een Lidl te gaan. De route door de bergen terug naar Sami kon ons begeesteren en een volgende keer willen we zeker proberen het Nat.park eens te bezoeken. In Sami beslissen we terug in Evfimia te gaan overnachten. Morgen moeten we wel de boot op maar 't is van daaruit maar 1 1/2u rijden schatten we. Vanuit Poros verzorgen 2 maatschappijen de overvaart en er is weinig verschil in prijs. Er zijn verschillende overvaarten en de eerste die aanlegt schepen we in. Kefalonia kon ons zeer bekoren - rustig en mooi en in dit seizoen heel rustig. zagen slechts één andere MH. Vermoedelijk in 't seizoen wel druk want Engelsen zijn hier thuis 't schijnt. Wij hopen hier ooit te mogen terugkomen.
De overtocht verloopt vlekkeloos. In Killini voelen we ons wat thuis. Vorige keer stonden we aan 't strand nu installeren we ons aan de haven waar dit seizoen ook nog veel beweging is. De scooter gaat van 't rek en we kunnen heerlijk langs de kaden en door 't dorp flaneren. Het centrummeke is klein, wat rommelachtig maar voor mij heel gezellig. Veel toeristen lopen hier niet rond, wel veel traffiek met trucks, lijnbussen en de eilandbewoners die zich hier komen bevoorraden. Wij vinden hier weer onze gading: tomaten, druiven, mandarinnen en... vis en garnaal. 's Avonds steekt de wind op. 't Wordt druk aan de haven, eigenaars van jachten en vissersboten komen de lijnen aanspannen want ze verwachten ruw weer. Wij staan ver van open zee, een meter van 't water en voelen ons nogal gerust. De wind draait en beukt afwisselend op de voor en de zijkant van de auto. De voetmat lag nog buiten en we zien ze als vliegend tapijt in het woelige sop verdwijnen. Voor we gaan slapen beslissen we toch maar een beetje 't dorp in te rijden en wat beschutting te zoeken achter een muur. 't Ventje moet er nog even uit want een lege kartonnen doos wordt door de wind voortdurend heen en weer gestuurd en dat maakt een enerverend geluid. Onze tweede stormnacht toch rustig kunnen slapen.
In Patras aan de ferry was er heel wat te zien. Een 50tal vrij jonge Albanezen liepen er rond, enkel met een klein plastiek zakje met heel hun hebben en houden. Ze proberen op illegale wijze naar Italië te kunnen. Onder de omheining doorkruipen, snel aan de achterkant van een camper tussen het rek met de moto en onder de beschermingshoes. Iedereen ziet het en verjaagt ze - de politie doet een oogje dicht buiten de omheining. Voor het oprijden kijken de meeste truckers met bachiers hun lading nog eens na. Had er een heel vervelend gevoel bij. Hoe hopeloos moet men zijn om zoiets te proberen en er steeds weer uitgegooid te worden, en weer opnieuw en opnieuw en aan de andere kant wat wrevel dat ge geen ogen genoeg hebt om te kijken of ze bij u ook proberen. De overtocht verloopt zonder teveel schommelingen. Een duitse madame bekijkt ons Kaya, "du arme Hund" Vraag me af wat ze daarmee bedoeld, voel me een beetje gepikeerd en bekijk haar eens vuil en zeg richting haar man " du arme Man" Gelukkig zijn er ook gezellige mensen en vliegt de tijd.
In Italië gaan we naar een keien strand een tiental kms noord van Ancona. 's Avonds komen er ook onze vrienden aan. Die nacht stormt het nog maar eens - de hoes van mijn scooter klappert en houdt me uit de slaap. 's Morgens schijnt 't zonneke weer maar nog steeds een woelige zee.
We rijden samen richting binnenland via Monsano en Jesi. In Vittore de Chiuse (waar parking is) nemen we weer kleinere baantjes. Op de parking van Grotte di Frasassi houden we halt om wat te drinken en eens rond te kijken. Er is een betalende MH parking en services. Van hier gaat men met een pendelbusje naar de grotten. We verwonderen ons dat er op een weekdag in oktober nog zoveel bezoekers zijn. De S360 is een mooie route om te rijden met uitzichten. Voorbij Fossara rijden we door een kloof. Ondertussen is het wat beginnen regenen. In Gubbio stoppen we aan de sportpleinen waar een grote groep MH's staan - wel een beetje van 't centrum. 't Ventje gaat met de Kaya 't stadje wat bekijken. 's Avonds zijn plots de meeste MH's weg. (Op 300m is er ook een echte betalende MHparking met services - ook nabij 't centrum is een parking maar met veel beweging) Via Umbertido naar Lago Trasimeno. Rustig baantje maar teveel begroeiing om veel uitzicht te hebben. Tuoro Trasimeno... klein marktje maar weinig plaats om te stoppen zeker voor 2 wagens. Aan het meer is een grote parking, betalend in 't seizoen maar nu is alles er gesloten. Een heel mooi en rustig plekje om te staan.
Vanuit Tuoro transimeno hadden we ook geprobeerd Cortona te bezoeken maar ... alle parkings overvol en heel druk. Ook nu we er terug voorbij rijden voelen we niet de noodzaak ons nog eens in die drukte te wagen. De route die we vandaag doen is mooi en heel bochtig maar door de weelderige plantengroei aan de straatkant heel weinig uitzicht. We zijn blij als we in Radda in Chianti aankomen en er een rustig plekske vinden op een camperplek. We moeten wel de keggen zetten want: heel schuin. Het weer blijft overtrokken maar de temperatuur rond de 20° we mogen dus niet klagen. Tot Poggibonsi volgen we nog het bochtig wegske. We proberen hier aan 't warenhuis te geraken want onze vrienden moeten dringend inkopen, maar druk, druk en de toegang tot de parking 2,70m niks voor onze vrienden die met 3m er niet onder kunnen. We rijden dus na veel gedraai en gekeer maar verder. Daarna is het weer een grotere baan. In Certaldo zien we voor het dorp rechts een mooie camperplek maar het is nog vroeg op de morgen. Castelfiorentino zien we weer wijzers naar de Coop , even zoeken en dan de parking ... klein, hopeloos vol en druk. Onze vrienden houden het voor gezien. In Empoli willen ze het nog eens proberen maar ook hier parking druk al vinden we toch een klein plaatsje. Het wordt een dag van sukkelen Wegens een slechte richtingaanwijzing rijden we zelfs in een smal doodlopend straatje...en 't is hier nergens echt aangenaam...Even de autostrade op en wat verder stoppen we op een parking - genoeg voor vandaag. Wij slapen rustig maar onze vrienden werden wakker gehouden. Onze wegen splitsen zich hier. Zij willen naar huis en wij nog een tijdje rondtoeren. De laatste dag was het ook niet eenvoudig om met 2 samen te rijden in die kleine drukke dorpjes. Wij rijden via Lucca waar we even stoppen naar Viareggio. Na even rondrijden vinden we een zalige parking op 't einde van 't strand - heel rustig en heel mooi staan, wel geen winkels nabij. We ontmoeten er 2 andere MHers uit de Vlaanders. Pa kan zijn hartje ophalen met wandelen. 't Regent wat als we wakker worden . We volgen de kustweg tot nabij La Spezia .. op zijn Italiaans met veel restaurantjes en grote parkings met barelen. Veel afsluitingen zijn echter omhoog en hier en daar kan men mooi aan 't strand staan. Even de autostrade rond de stad en in Cavanella terug op de lokale wegen.en weer zalig en mooi rijden. Ook in Genova nemen we een stukje de autostrade. Ons overnachtingsplaatsje vinden we aan de haven van Varazze.
Varazze is een hele moderne jachthaven gesponsord door de Europese Gemeenschap. Waarom dat moet dat begrijp ik niet maar allé er kunnen maar mensen geniet van hebben. We plaatsen ons eerst achteraan de haven aan de grote herstellingsgarages. Ge kunt uw ogen niet geloven wat daar allemaal te zien is. Er is een heel nieuw winkelcomplex gebouwd volledig in hout en er hangen prijzen uit van 2°hands jachten 820 000 en neen er staat geen 0 teveel. We hebben het vermoeden dat we hier morgenvroeg wat in de weg gaan staan en gaan voor de nacht op de grote parking achter het nieuwe comples. 's Morgens gaan we aan de vissershaven staan, keuren mee de visvangst, lopen nog eens door de jachthaven en vertrekken dan landinwaarts. Savona richting Mondovi. Onderweg verschillende stadjes met mooie parkings maar we houden de grote baan, niettegenstaande rustig en mooi, voor gezien. Roccaforte heeft vooraan het centrum een MHparking met water en dump. We maken graag gebruik van deze service. Na 't middageten genieten we nog wat van het zonnetje. Daarna verder tot Peverango waar een camperplek is aan de sportvelden. Wel wat van 't centrum maar zo rustig aan een vijvertje en picnicplaats. Stop dus voor vandaag. Ik gebruik de picnictafels om de Kaya nog eens grondig te kammen en 't ventje steekt een handje toe bij 't ruimen van herfstbladeren. Hij moet zich nog wel een meterke verplaatsen omdat we anders te vlug in de schaduw staan.... hoor hem daarna commentaar geven tegen die man dat de auto voor de vrouwen nooit van de eerste keer goed staat.... en 'k kan niks zeggen want doorgaans is het zo maar waarom blijven staan als het beter kan??? Hij wordt bedankt met een grabbel kastanjes .. In Borgo San Dalmazo komen we op de baan richting Col de Tende. Lijkt een heel aangenaam stadje te zijn en ook MHparking maar, we kunnen niet overal blijven staan - hier misschien eens een zomervakantie uittrekken. De aanloop naar de Col gaat geleidelijk. In Limone Piemonte houden we even halt op de grote parking. Het dorp is verkeersluw. 't Ventje gaat een kijkje nemen maar is heel vlug terug. Het zonnetje schijnt wel lekker maar op deze hoogte voelt ge de kou toch goed en ... zonder jas weg natuurlijk. Bij de tunnel moeten we even aanschuiven; Hij is smal en auto's mogen tegelijkertijd langs beide kanten maar voor breder verkeer is er een beurtrol ... maar goed ook. En zo zijn we dus weer in ons geliefde Frankrijk
We rijden Frankrijk binnen langs een fel geaccidenteerd terrein. Na Col de Tende krijgen we achtereenvolgens: gorges de Paganin, Gorges de Buerge, Gorges de Seorge, Col de Brouis, Col de Braus. In l'Escarène centrum is een mooie grote parking. Het is Vrijdag en er hangen briefjes uit dat morgenvroeg de parking zal ingenomen worden door de organisatie van een ralley. We hebben de keus: blijven staan en hopen dat er deze avond al niet teveel activiteiten zien, morgen vroeg op en vermoedelijk onderweg heel veel tegenverkeer. Sorry voor het mooie plaatsje maar 't is nog vroeg in de namiddag en we kiezen eieren voor ons geld. Krijgen nog het colleke de Nice en rijden de stad in rond 15u30 en dat hebben we geweten. Druk in de vergrotende trap. Dit wil wel zeggen dat we de kans hebben rustig rond te kijken maar veel meer dan saaie gebouwen valt er niet te zien. Cros de Cagnes: we rijden vast in de container haven en om er uit te geraken gaan voor ons herhaaldelijk de barelen omhoog ... ge neemt hier dus niet zo maar een containerke mee. Tussen Villeneuve en Antibes zijn er wegenwerken op de kustroute maar hier en daar zien we wel groepjes MH's staan - geen problemen buiten 't seizoen. Maar 't ventje vindt het hier maar niks. We nemen dus een stukje autostrade tot Fréjus en dan via St Aygulf, St Maxime, La Croix Valmer (waar een MHparking is met water en dump maar op vrijdag misschien wat druk met de kegelbaan er tegenover) Op het rondpunt juist er voorbij slaan we af naar de Plage Embarcadère -in 't seizoen betalend en er is dump. We vinden er een mooi plaatsje. 't Ventje gaat met Kaya even het immense strand verkennen en we ontdekken dat het doorloopt tot de plaats oost van cavalaire waar men vroeger wild kon staan en dat nu ook afgesloten is met een bareel. Eens alle restaurantgasten vertrokken is het er heel rustig. Opstaan met stralend weer meer moet dat niet zijn. En, we eten baguetten ... gedaan met dat droog Italiaans brood. Voor we door rijden naar Le Lavandou waar we nu al weken over praten gaan we nog even richting cap Lardier ... onderweg ook nog een paar parkings aan stranden maar vooral Gigaro spreekt ons aan ... opgeschreven in geval van .. of voor een volgende keer.
Le Lavandou Eindelijk in Le Lavandou waar men na 31 oktober tot 31 maart mag staan. Aan de haven vermoeden we dat het het WE wat drukker kan zijn en we nestelen ons in St Clair een gehucht oost van 't centrum - vlak aan 't strand en héééél rustig met een bakker niet ver af. We blijven er verschillende dagen staan, hebben gezellige babbel met de vaste bewoners waaronder een jonge dame uit de Vlaanders (zij vindt het hier in 't laag seizoen te rustig) en aangezien iedereen hier zowat een viervoeter heeft weet ons Kaya ook wat doen. We leren er ook nog hoe ge best inktvis kunt vangen - niet echt iets voor ons zeker niet als ge ziet hoe ze met dat beestje omgaan. Onweer in Le Lavandou. Dagenlang hoorden we klagen over droogte en watertekort en blijkbaar moeten ze hun voorraad aanvullen op 't moment dat wij daar zijn. Ons Kaya wordt onrustig en gaat voortdurend naar binnen waar ze echter een echte buitenhond is ..Ik hoor het in de verte rommelen maar 't ventje zegt dat ik me iets inbeeldt tot we plots zowel boven zee als in de bergen bliksemflitsen zien. Het duurt niet lang voor voor ons de zee in helle kleuren wordt verlicht en de donderslagen de ruiten doen rammelen. Het wordt pikkedonker en dan gaan de hemelsluizen open. Lijk een tropische bui die niet van ophouden weet. Af en toe doe ik de vensterklep even omhoog om de stand van zaken op te nemen want ik ben er niet zo erg gerust in vooral daar op een gegeven moment heel het strand onder water staat en op de baan meer dan 10cm hoog het water voorbij stroomt. Gelukkig is de wind helemaal gaan liggen en 't ventje stelt me gerust dat een paar meter verder het water in een overstromingskanaal loopt. Maar 'k ben toch maar eerst gerust als het ophoudt met regenen. 's Morgens zien we maar pas goed met hoeveel kracht het water de kust heeft aangetast. Een groot deel van 't strand is weggespoeld. Op sommige plaatsen is er meer dan 1 meter verdwenen. Op verlof gaan in de herfst ... onze 4e storm ...
La Londe La Londe hadden we vorig jaar gevonden en we voelden ons er prima. Ik heb stramien nodig voor mijn handwerken en de zus van de buurvrouw heeft daar zo'n handwerkwinkeltje. Geen stramien maar wel een ander werkske gevonden. We hebben hier het gezelschap van Fransen uit Lille wiens jacht in de haven ligt. We krijgen hun kaart voor de electriciteitspaal zodat ik eens goed mijn scooter kan bijladen. 't Zijn ook fervente reizigers en ze doen ons watertanden door hun verhalen over "Maurice" = Mauritius en de andere Franse overzeese gebieden. Mijn scooter goed bijgeladen en we gaan dus veel op wandel (allé... ik rij) We proberen zelfs langs 't strand naar Hyeres te gaan maar dat lukt ons niet want even voorbij de lagune juist voor Le Salin is het zand zo mul dat zelfs VTTers er van de fiets moeten. 't Ventje wil absoluut ook een paar foto's van mij, angst dat de mensen zouden denken dat hij steeds alleen op stap is. Het weerbericht voor de volgende dagen: Nuageux, vent et mer agitée- 18 tot 21°. 't Moment om wat te gaan rondrijden
Hyères De wind blijft en we gaan wat rijden. We vertrekken van La Londe richting "les salins d'Hyeres en ontdekken dat dit mooie plekje niet meer toegankelijk is. Ooit kwamen we hier vogels spotten toen de kinderen nog klein waren. Tussen Port Porthuau en Ayguada Ceinturon zijn verschillende parkings die toegang geven naar 't strand, ééntje heeft buiten de afsluiting mooi plaats om te staan en aan een andere zijn zelfs services voorzien. Port d'Hyeres, een heel grote jachthaven en een grote parking met verbodsplaten voor MH's We rijden langs de kustweg en ja, la mer est agitée zoals op de foto's te zien. La Capte heeft aan beide uiteinden van 't dorp parkings waar vooral surfers hun hartje komen ophalen maar ook aan het kanaal onder de brug kan men goed staan.. In de bocht van Giens liggen veel kleine recreatiebootjes. We rijden tot 't einde van de weg in La Tour Fondue waar de ferry naar Ile de Porquerolles vertrekt. Het kleine baantje van Giens naar L'Almanarte is ook gesloten voor verkeer en we moeten dus langs dezelfde weg terug. Onderweg blijven we hier en daar nog op een parking wat genieten maar er is veel opstuivend zand en dat apprecieert ons Kaya niet zo zeer. In de late namiddag rijden we dan maar weer naar La Londe
Massif des Maures Een rondrit door het Massif des Maures half November garandeert u een kleurenpracht. Er zijn de chateau's en de druivenstruiken in tinten van geel over rood tot donkerbruin, het is de streek van de kastanjebomen die zorgen voor een dik bladertapijt, er zijn de kurkeiken met hun blote buik .... er is ook nog goed zichtbaar de ravage die de bosbranden van de laatste jaren hebben aangericht. Deze keer de route Hyeres, Pierrefeu du Var, Collobrières (alles draait er om de kastanje) naar Grimaud. Onze eerste adrenaline stoot van de dag: door werkzaamheden zien we telaat de plaat voor de parking en rijden het centrum in ... direct het gevoel dat het dat niet is maar...kunnen niet terug wegens te smal door de werken. Steil omhoog en bovenaan een kruispunt: li verboden, rechtdoor verboden, rechts dan maar...door de haakse bocht hebben we geen zicht wat er achter ligt. Het moet dan maar. Heel voorzichtig, bijna per cm de bocht genomen en niks geraakt ...steil bergaf - auto's geparkeerd waar een verbodsplaat staat ...'t ventje gaat de spiegels inklappen ... één wiel op de smalle stoep en een heel diepe zucht als we beneden zijn. Als er geen verkeerd geplaatste wagens zijn is het dus wel te doen maar ik noteer wel op mijn kaart: niet naar centrum. Cogolin lijkt ons het handelscentrum van de streek en er is ook een Lidl. Die zijn blijkbaar in een razend tempo heel Europa aan 't veroveren. We rijden terug via La Mole. Op de parking in 't centrum lassen we een rustpauze in. Wilden hier blijven overnachten maar ... als we de deur openen krijgen we gelijk een deel vliegen binnen en 't is ondertussen zo'n mooi weer geworden. Via de Col du Canadel kan men naar Rayol aan de kust. Goed dus voor onze tweede adrenalinestoot. Een heel nieuw wegdek - dik bovenop het oude gelegd gevolg: aan de bergkant een scherpe diepe geul vlak naast de asfalt, aan de dalkant steile afgrond en geen 10cm om uit te wijken - nergens ook geen uitwijkplaatsen voorzien - bochtig en uitzicht noppes door de hoge struiken. Ik schat de breedte op 3m (kan iets minder zijn zeker niks meer) en wij zijn iets minder dan 2m - hopelijk dus geen tegenliggers (al lost zich dat ook altijd weer op maar toch bederft het mijn plezier) Boven op het plateau komen we onze eerste tegenliggers tegen maar daar is voldoende ruimte. We hebben de indruk dat de afdaling iets gemakkelijker is, men heeft ook meer uitzicht of is het door het zicht op de kuststrook die ligt te blinken in de zon. (De andere doorsteken in het M.Maures zijn ook smal maar meer uitwijkmogelijkheden - in dit seizoen goed te doen maar in de WE's en 't hoogseizoen zit het vol wielertoeristen die hier een echt paradijs hebben met uitgestippelde tochten - wel voor mannen en vrouwen met spieren want de colletjes zijn maar rond de 400m hoog maar niet te onderschatten)
Naar huis We vatten de terugreis aan via een reeds deel gekende weg via Pierrefeu du Var, langs veel chateua's. Vooral tussen Brignoles en Chateauvert vinden we het prachtig. In Chateauvert zien we opvallend veel belgische nummerplaten... We rijden werkelijk door een kleurenboek. Barjos, aangenaam en met voldoende parkeergelegenheid. In Tavernes kiezen we weer voor kleinere baantjes richting Rouans en St Paul Lez durance
St Paul Lez Durance kan direct ons hart bekoren. Het ligt tussen de Durance en een kanaal. We moeten dus eerst de brug van 't kanaal over. Aan 't speeltuintje hier is een aangename parking. Het dorp bestaat voornamelijk uit een hoofdstraat met een paar uitstulpingen. Aan het oostelijk uiteinde is een mooie parking waar MH's welkom zijn en een gratis service station. Er staat een bord waarop we welkom worden geheten en een mededeling van de handelaars in 't dorp...heel sympathiek. Services maar geen echte camperplek voor concentraties. 't Zonneke schijnt en een lichte wind doet de gedroogde blaren naar beneden zweven ... Deuren open en genieten. 't Ventje gaat met de Kaya een wandeling doen langs de sportvelden en ik haal een handwerkje boven. 's Avonds laat komen er nog een 3tal MH's bij. Vermoedelijk kennen zij de plaats heel goed.
We blijven 's morgens plakken maar ... we willen ook naar huis. We praten hoe langer hoe meer over ons Mathiaske en de kinderen en willen ze ne keer goed knuffelen. Het is mooi geweest en we moeten 't gaan afsluiten. We rijden lans de Pont de Mirabeau
Via Pertuis naar Cadenet waar we de afslag nemen naar Lourmarin (P-water en wc), via de Combe de Lourmarin, Bonnieux naar Apt. De D4 waar vooral de route tussen Murs en Venasque heel mooi is en ja... herfstkleuren. We genieten, genieten ...alleen het rijden al geeft ons een enorme voldoening ..een mooi muziekske en ogen tekort. In Carpentras willen we even gaan kijken naar de MHplek maar op dr ringlaan is 't druk en we rijden de stad rond zonder ze gezien te hebben. En.. watmoeten we eigenlijk in een stad? We rijden verder naar Malaucene aan de voet van de Ventoux waar we aan de sportvelden en de gendarmerie (blijkbaar is er een afgesloten woonwijk voor de familie van de gendarmes ...we stellen ons daar vragen bij) waar we een mooi overnachtingsplekske vinden (services maar water afgesloten) We zijn vroeg op - thuis roept. 't Ventje kan zich Vaison la Romaine niet meer herinneren maar we doen niet de moeite er in te rijden. In Mirabel aux Baronnies stoppen we wel op de camperplek om een tas koffie te drinken ook deze plek herinnerde hij zich niet tot hij ze zag haaaaaaa. In Nyons zien we ook aan beide kanter MH's staan maar we nemen de baan richting crest. Rousses les Vignes (met p. om 't dorpke te verkennen) Montbrison heeft ook een MHplekje west van de baan... we gaan een kijkje nemen en vinden ze heel geschikt om ooit halt te houden (alle services gratis -ook electr. dus goed om mijn scooter op te laden) En weer is 't genieten onder 't rijden vooral tussen Dieulefit en Bourdaux is 't genieten in de vergrotende trap.
Het gaat nu vlug: Crest, Chabeuil (met camperplek noordkant) Romans waar we dwars door rijden en met een aangenaam centrum, Marges (ook parking en WC) Palais Ideal Hauterives (ook een camperplek) Lens-Lestang (nog een CC), Beaurepaire, St Jean de Bourneay naar St Georges d'Esperance waar we ons voor de nacht installeren op de camperplek. Het heeft wat voeten in de aarde want ze ligt heel schuin. We rijden de stoep van 't grasveld op en moeten de keggen nog gebruiken om toch een beetje recht te staan. Hoe ze dat hier geïnstalleerd hebben is niet echt te begrijpen. voor de rest alles fantastisch maar ge rolt uit uw beds als ge niet alle hulpmiddelen gebruikt. Ondertussen is het weer weer verslechterd, het regent en waait. We liggen vroeg in ons bed. We rijden rond Lyon via Heyrieux, Cremieu,Loyette en Perouges en Bourg en Bress. We zitten op onze reguliere baan als we terugkomen van 't zuiden Van hieruit heeft 't ventje ook geen sprekende madame meer nodig.en kan ik dus gerust mijn haakwerk bovenhalen (ja..nog altijd met plastiek zakjes ..voor een vriendin die problemen heeft om een bodem te halen.. binnenkort ziet ge overal mijn beruchte linnenzakken ) Lons Le Saunier, Besançon, Vesoul en in de late namiddag staan we op ons parkingske aan 't meer in Luxeuil les Bains voor onze laatste nacht van deze trip. Er staat een vlaamse MHer maar ze zijn bitter weinig van zeggen. Ze trekken naar Alpes D'Huez op wintersport. Van hieruit rijden we op 6u naar huis de nodige stops inbegrepen. Stoppen bij de zoon en kleinzoon en weldra is ook de dochter daar. Wij dik tevreden dat we ze eens goed kunnen knuffelen -allé diegenen die zich laten knuffelen want de zoon is daar niet zo happig op die doet het met een schouderklopje. En lijk alle goeie toeristen zijn we doodmoe als we 's avonds thuiskomen. Alleen wat we nodig hebben wordt uitgeladen. De kinderen hadden de verwarming de vorige dag al aangezet en 't voelt direct lekker thuis - 't ventje in de zetel met de afstandsbediening in de hand, ik achter 't peceke om mijn berichtjes te lezen en onze vrienden te bellen dat we er zijn...
Terug thuis Het voorjaar was ons zeer goed bevallen in Griekenland. Genieten van de zon, de sfeer van het land opsnuiven, af en toe iets gaan bezichtigen, rondhangen in haventjes en aan stranden, het bergland verkennen. Nu vertrokken we met het doel: gewoon rustig genieten. Niet teveel rondrijden. Waar we ons goed voelen blijven hangen. Dat hebben we dan ook gedaan al konden we het ons toch niet laten Corfu en Kefalonia te gaan bezoeken. Waar we ons niet aan verwacht hadden waren de zwermen muggen en vliegen. We vertoefden dus heel veel aan haventjes waar een lichte bries de beestjes weghield. We hoorden van anderen dat het op vele plaatsen in Griekenland noodweer was. Wij mochten er ook even van meegenieten in Vasilliki en Killini. In Vassilliki is 't ventje midden in de nacht in zijn onderbroek achter 't stuur gekropen om vlug ons huisje in veiligheid te brengen. In Killini dacht onze deurmat een vliegend tapijt te zijn maar ze eindigde roemloos in het bruisende sop ver buiten ons bereik om haar te redden. Daarna in Le Lavandou kregen we er nog eens van langs. We geraakten bijna niet thuis. Het was zo mooi in de Provence - al die herfstkleuren, rustige banen, verlaten toeristische oorden... en vooral het zonnetje. Vallée, massif, route touristique .... we reden graag kilometers om. Maar doorgaans hielden we het heel rustig - ons absoluut niet geforceerd - gewoon genoten.
De avonden waren lang en de zon ook niet zo brandend heet en recht boven ons hoofd. De zonnepanelen deden hun best maar na 5 dagen ter plaatse moesten we toch even de motor laten draaien. We hebben het genot van een compressor koelkast maar 't is ook een energievreter ...
Het waren een paar maanden Babel. Niet dat mijn talenkennis er fel is op vooruit gegaan want Grieks "is en blijft moeilijk" voor mij. Waarom veronderstellen Duitsers toch dat iedereen de taal van Goethe machtig is? Fransen veronderstellen zowiezo dat een B nummerplaat afkomstig is uit Wallonië. Engelsen vermoeden dat hun taal "de" wereldtaal is al spreken heel wat meer mensen Spaans of Chinees. Voor Italianen is Griekenland hun achtertuin en men komt ze er zowat overal tegen. Voor mij komt dat taaltje uit 't zelfde vaatje als Spaans, hablar of parlar, so what. Allé we zijn er steeds goed uitgekomen en hebben met iedereen ons parolleke kunnen doen. Oei, de Nederlanders nog vergeten. 't Waren meestal toffe gasten die we tegen kwamen al was er eentje die me graag wist te vertellen dat ze België eigenlijk niet kenden en er alleen stopten om te gaan plassen op hun rit naar 't zuiden. Heb hem aangeraden dat zeker in zijn reisverslag te zetten met het adres waar ge dat kunt doen zonder er voor te moeten betalen...(kon het mij niet laten - sorry - gelukkig waren de anderen die we ontmoetten toffe mensen)
Samengevat: een heel mooie en rustige vakantie met veel zon en ..af en toe een serieuze adrenalinestoot.
Bij leven en welzijn keren wij er volgend voorjaar weer.
.
.
.
.
.
. 
.
.
.
