De kampeerauto stond al een deel dagen klaar maar 't was precies moeilijk om weg te geraken. We willen richting zuid Frankrijk - naar daar waar de zon schijnt en wel zo vlug mogelijk Op Woensdagmorgen is het dan zover. Nog even langs de dierenarts voor de attesten voor ons Kaya. 't Ventje slaagt er in hier, op 3 km van thuis, de plannen te wijzigen. 't Zonneke schijnt en misschien kunnen we nog even stoppen in Nonceveux ...Fourneau St Michel leerden we 30 jaar geleden kennen (zou ooit de tegenhanger van Bokrijk worden) en hij wil eens gaan kijken wat ervan terecht kwam. Op de parkings staat hier en daar een auto en ook een andere camper. We verwonderen ons dat het hier zo rustig is eind Juli. Niet te verwonderen. Van de plannen is niet veel terecht gekomen - het hele immense domein is sindsdien uitgebreid met een paar drink- en eetgelegenheden en een oude brievenbus langs een wandelpad. Voor de rest heeft alleen de tijd zijn werk gedaan. Zonde van zo'n mooi domein. Wij hadden er een zalige namiddag en 't ventje ontdekte dat er hazelnoten stonden. Maar....we moeten terug richting thuis ... ongelooflijk maar waar :ik ben mijn krukken vergeten... Van die onhandige spullen wordt ik nog gek... ge kunt niets anders vasthouden. Dus was ik met de rolstoel over en weer gereden om alles in te laden en bij de laatste lading gewoon ingestapt. De buren kijken er al niet meer van op ... 't is niet de eerste keer (bloos bloos) .. maar "krukken" vergeten , ja, dat moet ge kunnen hé...
hieronder de foto van - de nieuwe aanwinst in het park - 't ventje in vakantiestemming
't Doet raar zo'n bezoekske aan 't eigen huis voor een paar uur. Donderdag en we rijden naar de andere kant van 't land. We vertrekken met regen maar even voorbij Louvain La Neuve breekt de zon door. Aan het hellend vlak van Ronquieres lijkt alles verlaten.. We hebben, samen met een Nederlands koppel, de parking voor ons alleen. In de namiddag zou er een geleid bezoek zijn maar de boottrip gaat alleen 's zondags en er liggen ook geen andere boten klaar. Dan maar naar Strepy voor de scheepsliften. Ook hier is het enorm rustig. Aan de balie vertellen ze ons dat, ook in de verlofperiode, er tijdens de week alleen boottochten zijn voor groepen en... bij voldoende volk één (1) tijdens 't WE voor andere bezoekers. We geloven onze oren niet - hier staat de grootste scheepslift ter wereld en blijkbaar is dat geen bezienswaardigheid buiten de uitstapjes van gepensioneerden tijdens 't jaar. 's Namiddags komt er een groep en er zouden nog een paar plaatsen vrij zijn. We gunnenb het de jonge Nederlanders en willen hier met de ganse familie eens terugkomen Wij waren er een tijdje zoet met het bezoek van de tentoonstelling - zicht op de installatie als er een vrachtboot en een paar plezierboten getakeld worden. In de omgeving staan nog een paar liften ... Een aanrader... Daarna gaan we een kijkje nemen aan de "port de plaisance" van Thieu aan de andere kant van de brug...met uitzicht op de Maas en de liften. Er liggen een paar bootjes .. het is er rustig en...'t zonneke schijnt. 't Ventje gaat wandelen met de hond en ik installeer me met een boek. 's Avonds komen er nog een paar bootjes aanmeren - een leuke babbel is niet ver weg. En, voor de eerste keer dit jaar, liggen we op tijd in bed. Geen TV, geen pc, geen photoshop -
We willen ons weer wat verplaatsen. Het is WE en doorgaans vermijden we die dagen om te rijden als 't mooi weer is... veel motorrijders, veel fietstoeristen. We stippelen een route uit via kleine baantjes en...dat hebben we geweten. Op een afstand van 70 km vroegen we 3x de weg... dat lukt ons dus alleen in 't eigen landje. Het is heet en aan het meer is het vrij druk maar we vinden toch nog een plaatsje tussen onze zwerversvrienden waar we de luifel kunnen uitzetten. 't Was heel lang geleden (25jaar?) dat we hier nog langskwamen en het is onherkenkaar. Niet zo onze dada... maar verder rijden trekt ons nu ook niet zo aan. 't Ventje gaat wandelen, ik luier en lees en praat wat met onze buren. 's Avonds loopt de camperplek bijna leeg ... we verplaatsen ons naar de rand van 't meer en slapen in op 't geklots van 't water.
We worden gewekt door 't zonneke. Nog een flinke wandeling (allé voor 't ventje toch) voor het weer te warm wordt. Na een weekje België rijden we Frankrijk in. Gaan we nu richting Pyreneeën waar het blijkbaar mooi weer is of trekken we toch richting Alpen? Het wordt Cerfontaine, Couvin, Rocroi, Monthermé aan la Meuse...één van onze lievelingsplekjes . Blijkbaar heeft het hier de vorige dagen wel geregend. We verkiezen toch een plekske met gras aan 't water boven de parking in 't Centrum. Ideaal voor ons Kaya die haar bezigheid heeft met zich druk te maken over de eenden die tot aan de deur van de camper komen. Haar vreugde slaat om in paniek als er in de verte een onweer komt aangerold. Ze zoekt haar heil in een hoekske tussen de bestuurderszetel en onder het dashbord. 't Begint goed te regenen en we zetten de luifel uit zodat de deur open kan blijven. Iin een mum van tijd staan we in een grote plas... Ons nu nog verzetten? of zien wat 't morgen geeft? We zien morgen wel. Ik win bij 't Yatsen, installeer me voor de nacht met mijn boek en een kasteelbiertje en word 's nachts door niks gestoord.
Het regent niet meer, de plassen zijn weggetrokken maar het is somber weer en er staat een strakke wind. We volgen de Maas naar Charleville Mezière. We weten dat hier een camperplek is, hebben tijd zat, en gaan eens op verkenning. Een poosje sightseeïng met de auto en 'k moet zeggen dat de stad een frisse en gemoedelijke indruk nalaat. De camperplek ligt aan 't water nabij de camping, 't centrum tevoet goed bereikbaar. Eén groot nadeel... een heel scheve parking en kleine plaatsen - keggen absoluut nodig om de casrollen op 't vuur te houden... we hebben zelfs geen zin om hier ons bokes te eten... Een 10tal kilometer voor StDizier besluiten we toch maar langs 't meer te rijden. We opteren voor de parking nabij 't natuurcentrum. We ontmoeten er vlamingen die ook aan de barrage in Florenville stonden en naar hier afzakten in de hoop van beter weer. Maar de wind staat strak en maakt het onaangenaam. 't Duurt even voor we de auto zo staan hebben dat de deur open kan blijven zonder teveel tocht binnen. 't Worden bokes met een hete tas soep. 't Ventje gaat met de Kaya even de dijk op maar is vlug terug en verkiest een poosje verder te rijden ipv platte rust. We rijden langs Joinville en gaan even kijken hoe het er nu op het camperplekske is...Onze vriend "den hollander" ligt ook dit jaar weer met zijn bootje in 't haventje. Augustus en dus ook hier veel campers. Wij rijden een tiental kilometer oostwaarts tot Goncourt waar het heel rustig maar spijtig genoeg ook slecht weer is. Vissers houden van in hun auto hun lijntjes in 't oog. Een jong koppeltje zit met een dikke jas op de reling aan 't water. Zelfs ons Kaya blijft niet lang buiten. We installeren ons met een boek en een tas koffie. Kaya strekt zich languit onder tafel met zicht op de wei en roert zich enkel als de eenden te kort bij komen. Een rustige dag maar we trachten toch naar 't zonneke.
Het regent niet als we de gordijnen opentrekken maar lang zal het vermoedelijk niet meer duren. Dikke donkere wolken sieren het firmament. We gaan rijden tot we 't zonneke vinden. Langres, Longeau, Gray, Dole, Poligny,Sault Le Saunier, we stoppen aan 't museum van le pays de Bresse om een hapje te eten. 't Is opgeklaard maar na een wandelingske met ons Kaya willen we toch nog meer zuidwaarts. Via Bourg en Bresse zijn we vlug in Villars Les Dombes. We zoeken ons een droog plaatske achteraan op de wei. De auto staat nog maar goed stil of mijn ventje is al op stap. We ergeren ons blauw aan andere MH bezitters die het nodig vinden met de armen overeen toe te kijken hoe een Duitser zich vastrijdt tussen de paaltjes als hij de parking op wil. Niemand houdt hem tegen, niemand verwittigt hem (jaloersheid en leedvermaak?) al zien ze goed dat hij met zijn grote Concorde en aanhangwagen er niet door kan. Gelukkig zie ik dat mijn ventje hem gaat helpen en hem toont dat het gemakkelijker is om rond te rijden. We krijgen een hekel aan die nieuwe mentaliteit... De volgende dag staan we op met 't zonneke. Hier blijven dus ... ruimte zat en goed om een stapke te doen met de hond en met mijn scooter. Ons Kaya zorgt er voor dat de ooievaars niet te dicht bij haar eetbak komen.... wij luieren, lezen en genieten en zo houden we dat hier 4 dagen vol..
Op de wei lopen veel ooievaars rond en dat heeft ons Kaya wel vlug geroken ... ziet ge niet dat ik eruit wil????? 't ventje offert zich dan maar op om te gaan wandelen ...
Het is stralend weer. Via Chalamont naar Amberieu en richting Aix Les Bains maar in Pugieu beslissen we via Culoz naar Ruffieux en het strandje in Serrières La Chatagne te rijden. Het is heet en gelukkig vinden we een plaatsje in de schaduw nabij de speeltuin... weg van de baan. Pa gaat wandelen, de Kaya duikt het water in en probeert de beek leeg te drinken en ik ... ik geniet van een tas koffie en 't uitzicht.
's Avonds verzamelt de dorpsjeugd maar ... ver genoeg van ons af ... En zoals altijd op verlof ... op tijd het bed in. Moe van niks te doen. We slapen lijk marmotten.
Een paar dagen in de drukte volstaan. We willen ons een paar kilometers verplaatsen .. In Rumily heb ik de dochter aan de telefoon, let niet goed op waar we rijden, om bij 't beëindigen van 't gesprek te ontdekken dat de baan die we nu volgen me niet erg bekend voor komt. Yep ... even overleggen...terugrijden of met een omwegske. We verkiezen het laatste omdat het een mooie route lijkt en... we hebben tijd zat. We nemen de tijd om hier en daar in een mooi dorpke te stoppen.
't Ventje komt terug met een telefoonkaart en die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Even naar de vrienden gebeld en Gazelleke vraagt zich af of ik mijn peceke nog niet mis ... neen...zelfs mijn laptoppeke nog niet uitgehaald. In Sévrier komen we aan het meer van Annecy. Via de noordkant de kortste route maar via de zuidkant kunnen we weer een stuk onbekende paden betreden. Keuze dus vlug gemaakt. We nemen onderweg nog vlug een paar kleine collekes mee . Op de Leschaux stoppen we want de Kaya is wat onrustig .. vermoedelijk deze morgen wat teveel "beek" naar binnen geslurpt. Terwijl 't ventje een stapke gaat doen dek ik maar de tafel. Als we vertreken ineens een raar geluid...Het trapje stond nog buiten en... van zijn poten gereden...goed voor de schroot. Een serieuze afdaling brengt ons vlug in Thones waar aan de beek een mooi schaduwrijk plekje op ons wacht. En zoals altijd hier is 't wat passen en meten om...niet te scheef te staan, niet tekort maar ook niet tever van de takken, voldoende ruimte laten om zetels en tafel buiten te zetten en ..de zijdeur richting ochtendzon..en nog een paar andere vereisten voor mensen die geen andere problemen hebben haha Goed voor 4 dagen wandelen en genieten tot de regen water in 't eten gooit.... We krijgen 's nachts een onweer om "U" tegen te zeggen... mijn ventje slaapt en snurkt, ons Kaya weet niet waar kruipen en ik... ik waak over de zaak, in de ene hand mijn boek en met de andere de hond aaiend... De weerberichten voor de volgende dagen: regen en regen. Tijd om op te krassen dus.
