Deze ochtend nog een heel lekker ontbijt achter de kiezen geslagen , Wim zijn benen nog eens goed ingesmeerd en dan de langste autoriteiten van de reis aangevangen. Tommie voorzag 5 u rijden, maar rekende geen plas- en eetpauzes. Onderweg ook wel wat vertraging gehad, dus in totaal deden we er 7 u over. De GPS heeft ons al een hele reis goed van de ene plek naar de andere genavigeerd, maar vandaag was hij zijn kluts wat kwijt. Hij deed ons 15 km voor het eindpunt rechts afslaan, maar toen we op een niet geasfalteerde weg terecht kwamen, vonden we het al wel heel verdacht dat we nog 15 km over zo'n tweederangsbaantje moesten hotsen. Onze Tommie zou ons niet in de steek laten! Toen de weg na 2 km plots stopte, wisten we zeker dat het niet klopte, een vrouw kwam ons tegemoet en zei dat we reeds de derde auto waren die dag, die verkeerd reed. De weg die de GPS aangaf bestond al enkele jaren niet meer, we moesten dus omkeren en nog enkele km rechtdoor rijden. Gelukkig bestaan er nog andere middelen om de correcte weg te vinden . Aangekomen aan het mee, viel de stress van de lange rit van onze schouders en konden we genieten van het mooie, rustige uitzicht op het fantastische meer.
Met een dagje vertraging toch nog het verslag van gisteren en vandaag. In Tadoussac geen tijd meer gehad en een heel slechte verbinding met het internet. Gisterenochtend de wekker een half uurtje vroeger gezet want we moesten om 13 u in Tadoussac zijn voor de tocht naar de walvissen. Na het ontbijt vertrokken we vol overtuiging dat we het gingen halen , onze Tommie gaf aan dat we rond 1215u zouden arriveren. Dus we hadden tijd genoeg om er te geraken! Wat we wel niet meegerekend hadden, was de veerdienst tussen het vaste land en Tadoussac( slechts 10 min varen en om de 13 min een volgende boot). We waren nog goed op schema toen we de veerdienst naderden, maar spijtig genoeg waren we niet alleen. We zagen de boot vertrekken en moesten wachten op een volgende. Dit zou een spannertje worden! Gelukkig ging het lossen en laden van de auto's vrij vlot. Het zweet begon ons al wel parten te spelen, want de klok tikte gestaag verder! Eens aan de overkant moesten we nog 3 km rijden. We spurtten naar het hotel, waar we ons aanmeldden en kregen te horen dat het busje ons 5 min later zou oppikken. Oh, dacht ik, nog even tijd voor een plasje, de tocht duurde wel 3 uur en vermoedelijk was er geen wc aan boord van een zodiak. Ik was juist klaar of Wim kwam me al tegemoet gelopen en zei dat ik me moest haasten, want het busje zou niet wachten. Zo snel ik kon spurtte ik naar de uitgang.Net op tijd, want de sombere buschauffeur duldde geen telaatkomers. Heel snel deden we warme, waterbestendige kledij aan en haastten we ons naar de boot. We installeerden ons achteraan, want vooraan waren de plaatsen al benomen.met een snelle vaart verplaatste de boot zich op het water, in search of Some whales! En zoeken moesten we! Blijkbaar was het heel rustig in de baai, want alle andere boten waren ook op zoek. Gelukkig zagen we toch enkele kleinere walvissen en slechts eentje showde zijn staart. De terugtocht liet ons nog genieten van een witte staart die juist wegdook. Blijkbaar hadden we die dag niet zo veel geluk en waren er sommige momenten wel meerdere te bekijken. Wij waren al blij dat toch eentje zijn staartvin wou laten zien. Na de walvissentocht verkenden we het kleine dorp en dronken we op de goeie afloop van deze spannende dag. s'Avonds aten we heel lekker in " La Bolee" ( aanbevolen in de reisgids) .
Gisterenavond inderdaad heel lekker gegeten in Restaurant Pub d'Orsay. Wim at een escalope de veau en ik mocht genieten van een zalm/ kreeften tartare. Mijn smaakpapillen wisten niet wat er gebeurde, echt superlekker en niet overbodig veel. Nu gelukkig maar, want soms krijg ik rode wangen als alles niet binnen geraakt. Dus nu flink mijn best gedaan, geen voorgerecht of dessert,maar wel mijn bord mooi leeg gegeten! Nadien nog een wandeling gedaan om dat heerlijks te laten verteren. In een klein winkeltje kochten we een fles wijn die we dan 's avonds op onze kamer kraakten. Deze ochtend eens een ontbijtbuffetje, waar we zelf konden kiezen wat we wensten. Voor ons een hard gekookt eitje met toast, een lekkere croissant met confituur en de gezonde noot, nog wat stukjes verse watermeloen. En natuurlijk niet te versmaden een glaasje vers geperst fruitsap en koffie om alles door te spoelen. We waren klaar voor onze ontdekking van Québec! De Franse sfeer hadden we gisteren al een beetje gevonden, maar vandaag proefden we nog net een beetje meer van de Zuiderse terrasjes, gezellige winkelstraatjes en natuurlijk niet te vergeten de Franse taal. Alhoewel je al een goed getraind oor moet hebben om al de woorden te ontcijferen. Soms is het echt wel Frans met haar op zoals wij al eens durven zeggen Nu ja, je kan je hier ook uitdrukken in het Engels, de meesten zijn de beide talen wel machtig. We wandelden naar het fort en volgden onze gids door deze mooie, maar wel heel wat kleinere stad dan Montréal. s' Middags aten we een gezonde salade in de Ierse pub en s' avonds aten we in " au parmesan " nu eerlijk gezegd , we hebben om te eten nog geen tegenvaller gehad, maar spijtig genoeg moesten we vandaag onze mening toch herzien. Wim at een steak au poivre, die niet slecht was, maar toch niet kon tippen aan die , die hij vorige keet at, voor heel wat minder geld en mijn escalope de veau Milanese was in wat veel vet gebakken en smaakte naar " niets". En dan kregen we de rekening met de 15 procent reeds bovenop. En dan nog niet vergeten te vermelden dat het interieur er echt heel gezellig uitzag, maar dat we amper neerzaten of er kwam al een man met harmonica in de buurt deuntjes spelen om mee te zingen . Even hadden we dit nog wel kunnen pruimen, maar dit had echt niet heel de maaltijd moeten duren. Na dit minder goed etentje stapten we naar het nieuwere Québec en zagen 2 prachtige oude wagens, waarschijnlijk van Elvisfans, die kwamen voor " a tribute to Elvis" In onze kamer dronken we nog een lekkere porto, die we 's' namiddags kochten op een overdekt marktje.
Na het continental breakfast de auto opgepikt in de ondergrondse garage en richting Québec gereden. Langs de weg eerst veel landbouwgronden gezien en daarna ging het landschap terug over in bossen. Onderweg een dode bever langs de kant zien liggen. Spijtig dat we al veel diersoorten zagen, maar weinige die nog leefden. toen we in Québec arriveerden werd het meteen duidelijk dat de stad 1 grote werf is. Vele straten waren onderbroken, maar gelukkig loodste onze Tommie ons moeiteloos naar de juiste plek. De parking bij het hotel moest gereserveerd worden( wisten we niet), dus informeerden we ons en ons bakje staat nu "veilig" in een ondergrondse op 10 min stappen van het hotel. Deze middag aten we een paninieke in de Irish pub en daarna verkenden we het oude Quebec, nabij Chateau Fontenac zagen we een nonnetje poseren voor een pater die foto's trok. Nadien moest hij ook zijn beste poses aannemen om op de juiste manier op de foto terecht te komen. Nu even op de hotelkamer om ons op te frissen voor een weeral lekker dineetje( plus wat extra kilogrammetjes
Het weer beloofde niet veel goeds in petto te hebben voor onze eerste dag in Montréal, de ganse rit van Ottawa naar de stad op de berg, regende het pijpenstelen. Het zicht was momenten echt wel heel beperkt. Gelukkig hebben we een hele goeie chauffeur bij! Aangekomen in ons hotel bleek dat we de wagen 2 straten verder in een ondergrondse garage mochten deponeren. Gelukkig was het wat uitgeklaard en moesten we het niet in de regen doen. Onze kamer bevond zich op de 7de verdieping. Na een snelle lunch in het hotel( was al wat later om nog snel iets te zoeken) vertrokken we met de kaart in de hand naar het oude Montréal. Je kon er de Franse sfeer inderdaad opsnuiven. Zuiderse terrasjes, gezellige straten, ja precies Zuid Frankrijk . Toch viel het ons op dat de mensen hier niet zo volumineus zijn als bv. in vorige plekken waar we waren. Wel weer veel bedelaars en daklozen. Soms triestig om te zien! Het oude stadsgedeelte was wel leuk om rond te kuieren. 's Avonds aten we heel lekker in l'Usine de spaghetti. Nadien wandelden we nog wat rond op de kaaien. Na het vrij sobere ontbijt, mag al eens , kochten we ons een metrokaart, daar de afstanden wat lang waren om alles te voet te doen. Het nieuwe Montréal bruist van de bedrijvigheid. Heel druk, veel shoppingcentra, gelukkig misschien dat ons geld al bijna op is, want anders hadden we hier nog wel wat kunnen uitgeven. Carrie-Anne dit had iets voor u geweest, je had er zeker een week kunnen in rondlopen ;-) Ook bezochten we een replica van de basiliek van Rome. Die van Rome is wel een pak mooier, maar dat hebben we daar maar stilletjes gezwegen. Om onze dag af te sluiten, trokken we onze schoenen nog eens goed vast en zetten we de tocht naar het hoogste punt van Montréal verder. Heel veel trappen, waar sommige joggers moeiteloos bleven joggen en wat gehijg later, was het uitzicht al dat gezweet werkelijk meer dan waard geweest. Na een kort hotelbezoekje, wat opgefrist, namen we de metro naar een gezellige Ierse pub waar Wim zijn favoriete gerecht verorberde(stew)
Aangekomen in Pembroke, zagen we al dat dit een stadje was waar niet veel te beleven viel. Ons hotel bevond zich 4 km buiten het stadscentrum, dus gebruikten we de Nissan maar om ons er naartoe te brengen. In het hotel vroegen we een plannetje, maar veel bezienswaardigheid vonden we er niet op terug. Dan maar wat wandelen in de zogenaamde winkelstraat, die eigenlijk meer weghad van een spookstraat. Toch vonden we nog een restaurantje dat open was, nl Bonanza restaurant. Spijtig dat we onze westernhoed vergeten op te zetten waren, want we waanden ons echt in een Amerikaans western restaurant. Tafeltjes , gescheiden van elkaar door wanden, zodat je gezellig per 4 kon zitten. De serveerster was heel vriendelijk en deed met veel plezier een babbeltje, het was er toch niet druk, dus tijd met hopen! Zij ging in augustus Ierland bezoeken en keek ook al uit naar haar geplande reis. Het eten was fantastisch en helemaal niet duur. Voldaan verlieten we het restaurantje en lieten we onze lekkere maaltijd verteren door een fikse wandeling naast de waterkant. De volgende ochtend reden we verder naar Ottawa.( de hoofdstad van Canada) Het was al vrij laat toen we een flatbread pizza verorberden, deze was echt smaakvol,hmmmmm! Met een kaart in onze hand verkenden we de stad. Zeer proper en vrij rustig voor een hoofdstad. Wim had enkele adresjes opgezocht van platenwinkels, maar de meeste lagen helemaal buiten het centrum. De enige die we konden bezoeken was Vertigo records. Zijn ogen konden bijna niet volgen, waar moest hij eerst kaan snuffelen? Ook nog even navraag gedaan naar 2 verzamelitems voor Rudy, maar spijtig genoeg niet gevonden. In de buitenbuurten kom je vaak strompelende, gedrogeerden tegen , de ene al wat meer lijkend op een walking dead, dan de andere. Heel veel bedelaars passeerden we ook. 's Avonds aten we vrij laat in een gezellige Ierse Pub. We legden serieus wat kilometertjes af in Ottawa!
Van een geluksdag gesproken, allez een dubbelgeluksdag!!! Deze ochtend, na een minder goede nachtrust (geklop op de deur van enkele uitgelaten jongeren) een lekker ontbijt gaan nuttigen in het hotel. Deze keer keuze uit een zeer uitgebreid buffet. Voldaan stapten we in de auto met een sportieve dag in het verschiet . Eerst 40 km rijden naar Argonquinpark en van daaruit onze keuze gemaakt uit de verschillende avontuurlijke trails. We startten met een opwarmertje van 1 uurtje ( hardwood lookout trail), al heel ferm om onze spieren klaar te stomen voor het echte werk. We kochten wat voorraad en aten onze picknick gezellig langs de waterkant van een van de vele meren, zittend op een boomstam, op! Toen startten Wim en ik onze tocht van 3 uur aan de ingang van Booth Rock trail. Deze wandeling kreeg in moeilijkheidsgraad een 3 mee, daar er een fijne klim in te vinden was. Het was werkelijk het zweten waard, want bij een temperatuur van rond de 26 Gr. , begint het t-shirtje onder de rugzak wel wat vochtig te worden. De prachtige bomen, het machtige uitzicht, heel de trail was de moeite waard. Spijtig genoeg heel mooie flora, maar waar bleven die beren en elanden ? Nu ja, wat we al gezien hadden was de 16 dollar al dubbel en dik waard. We hadden nog tijd en energie ( niet zoveel meer, maar toch) over en bezochten nog een derde trail, nl. de Lookout trail. Hier was weer een goeie klim in terug te vinden, zonder veel moeite, met wel een beetje gehijg en gezucht , volgden we het heel duidelijk aangegeven pad. Wat een fijne afsluiter was dit! Het uitzicht bovenaan de klimming heeft ons niet teleurgesteld! De uren waren voorbij gevlogen maar het beste zou nog moeten komen. Langs de rand van de Highway 60, aan een waterplas stonden 2 elanden rustig te genieten van het uitzicht. Gelukkig had Wim ze ook opgemerkt en stopten we voor een fotoshoot! Onze dag kon niet meer stuk! We werden beloond voor het hard labeur tijdens het stappen met een fijne ontmoeting met 2 plaatselijke inwoners van het park. Vol bewondering reden we verder en, je gelooft het nooit, na enkele kilometers stond er zonder blikken en blozen , opnieuw 1 vrouwtje eland naast de weg, op nog geen 2 meter van ons verwijderd. Je kon haar bijna raken! Wat een grote dorst moet dat beest gehad hebben, wel 10 minuten lang dronk ze van het plasje water . Dit moment zullen we zeker nooit meer vergeten....
Gisterenavond na onze workout gedoucht en nadien in ons hotel nog lekker gegeten.,we hadden nochtans van Rudy een goed adresje gekregen om lekkere steak te eten, maar onze pijp was uit en gemakkelijks halve bleven we dus maar ter plaatse. Toch bedankt Rudy!!! Onze nachtrust werd gelukkig niet meer verstoord door een bende hangjongeren! 's Ochtend waren we paraat voor een uitgebreid ontbijtbuffet, scrambled eggs,bacon en patatoes om te starten, nadien een smakelijke koek en als afsluiter nog wat vers fruit( alleen al met het idee dat we toch wel gezond bezig zijn ) Een Frans viertal, twee ouders met hun zoon en vrouw( leeftijd gemiddeld 60) zaten 2 tafels van ons verwijderd. Ze hadden zich de vorige avond al laten opmerken door heel onbeleefd brood bij te eisen( goed gelezen EISEN). Wij zaten aan een tafel waar je eigenlijk met 6 aankon, maar voor 2 was geen plek, dus zetten we ons wat breder! Plots staat die oudste, arrogante Française recht en gooit haar servet met veel zwier op onze tafel, waarom dat weten we nog steeds niet. Ik heb me moeten bedwingen om die servet niet terug bij haar te droppen met de tekst"u bent wat verloren"nu ja , wij zijn wel beschaafd en zij waarschijnlijk niet. Nadien stond ze aan de toastmachine en hoopte ik stiekem dat haar hand per ongeluk in de machine zou blijven steken( foei Christel zei Wim, zo ken ik u niet ) na onze checkout zetten we onze reis verder richting Pembroke. Het was een triestige dag voor het dierenrijk: 2 dode vossen, 1 hert en 1 bever lagen aan de kant van de weg. De radiostations die we de vorige dagen beluisterden brachten ons steeds heel goeie muziek, vandaag lukte het niet om een goeie zender te bereiken. Hopelijk vinden we er morgen toch betere!
Gisterenochtend eens een gezond ontbijtje achter de kiezen geslagen, anders kunt ge ons rollen als we terug zijn lekkere fruitschotel En getoast Franse baggel met kaas. Voldoende vitaminen om onze eerste hike te doen. De keuze was vrij snel gemaakt, als opwarmertje een tocht naar de vuurtoren ( THE lighthouse trail). Een vrij eenvoudige tocht met kleine klim , dat zou ons wel lukken! We waren nog maar juist vertrokken of we werden al aangevallen door een bende losgelaten muggen, die dachten dat ze bij ons wel terecht konden voor een stevige slok bloed. Dan maar in allerijl terug naar onze lodge voor de anti-muskieten roller. Gewapend keerden we dan terug met de wapens in onze hand om die vervelende insecten weg te meppen. Het eerste deel van het pad liep door het bos waar we door het hoge gras waadden en over boomstammen moesten stappen. Heel avontuurlijk! Onderweg zagen we wat eekhoorntjes en vluchtte een haas voorbij. Het tweede deel van de tocht ging over de granietrotsen langs de kust. Gelukkig met aangepast schoeisel lukte ons dat goed. Wat een mooi uitzicht hadden we daar! Aan het lighthouse hielden we pauze bij een prachtig meer! En genoten we van de natuurlijke geluiden van het plaatselijke vogelkoor. Tijdens de terugtocht waren we even onze te volgen pijlen bijster en zochten naar een route waar we het gras al plat trapten. Gelukkig vonden we vrij snel het juiste pad, anders hadden ze de helikopter moeten inzetten om ons te komen zoeken;-) in de namiddag genoten we van verdiende rust naast ons huisje en deed ik een eerste plonswasje. Na een stevig avondmaal hadden we ons opgegeven voor een zeiltocht van 2 uur. We maakten er kennis met de vrouwelijke kapitein, Krissie de assistente en twee andere koppels, waarvan 1man zelf een zeilboot had. Het was een heel aangename boottocht met een supermooie sunset. Bij het afstappen werden we opnieuw aangevallen door agressieve muggen, waarschijnlijk familie en vrienden van de vorige keer. Na een verkwikkende nachtrust en een weerom gezond ontbijt, zetten we onze tocht naar Huntsville verder met op de achtergrond schitterende muziek op de plaatselijke radiostations en een prachtig landschap met het ene meer na het andere!!!
Gisterenavond lekkere vis gegeten in ons hotelletje. Het was het beste al van alle guesthouses die we bezochten, heel modern ingericht met een grote inloopdouche. 's Ochtends vertrokken we met een volle maag, na het stevige ontbijt van scrambled eggs, bacon en patatoes. De rit naar Killarney duurde even en onderweg genoten we van het adembenemend uitzicht op de grote meren en uitgebreide bossen. Spijtig dat er maar weinig plekken waren waar we onze benen konden strekken en een fotootje maken. Onderweg kwamen we 2 hertjes tegen die naast de weg stonden, achter ons reed een wagen en we konden ze niet op de gevoelige plaat vastleggen Aangekomen in Killarney gingen we naar onze lodge en verkenden we de buurt . Het uitzicht aan het kanaal tussen Killarney en George bay was al fantastisch. De trip die ons morgen te wachten staat is veelbelovend, een tocht van 4 uur over een pad met bezoek aan de wandelwegen van beren,bevers,herten en elanden. Hopelijk kruisen we hun pad! Als ze maar niet te dichtbij naderen . Deze avond lekker gegeten in het restaurant van Mountain Lodge. Een echte aanrader! Nu genieten we van een plaatselijke singersong-writer in de gezellige lounge, met een tequilla sunrise op het tafeltje.
Twee dagen in 1 verhaal gestoken: veel kilometers gereden en minder kunnen beleven. Gisterenochtend vertrokken vanuit Niagara Falls met veel regen. Onderweg enkele keren uitgestapt om onze benen eens te strekken en te tanken. Gelukkig klaarde de hemel uit en kwam de zon te voorschijn! 's Middags stopten we in een klein dorpje en aten we een lekkere koffiekoek uit een lokaal bakkerijtje. Wim's koek leek op een ronde rozijnenkoek maar dan zonder rozijnen en met kaneelsmaak( cinnamon bun) Super delicieus! Met een volle maag zetten we onze rit naar Tobermory verder. Daar aangekomen bezochten we ons hotelletje en brachten we een bezoek aan het stadje, waar eigenlijk maar weinig te zien was. Daar de keuze om te eten heel beperkt was, deden we ons tegoed aan fish en chips. Gelukkig veel beter dan de vorige keer in Brighton. Het zonnetje deed ons deugd en we eindigden de dag op het balkon van onze hotelkamer met een glaasje wijn. Deze morgen, met nog veel slaap in de ogen( 4u15 ) kregen we ons ontbijt en reden we het blokje om, zodat we tijdig aanwezig waren om de Ferry van 7 u te halen. Inchecken moest 1 u op voorhand. Daar we nog tijd genoeg hadden genoten we met een kopje koffie van een prachtige sunrise! Nadien hebben we de zon niet meer gevonden. We doorkruisten Manitoulin Island en maakten gebruik van de enkele droge momenten om de auto even te verlaten en te genieten van het supermooie uitzicht. Nu in ons hotel beleeft Wim nog de tweede helft van Brazilië - Duitsland. Even chillen en dan strakjes lekkere vis gaan verorberen!
Met een dagje vertraging dan toch onze avonturen van dag 3. Gisteren niet op het draadloosnetwerk geraakt Onze Tommie (lees Tom Tom) Heeft ons al goed geholpen bij het vinden van onze hoteladresjes. Gisteren hadden we wel per ongeluk het adres van de Hornblower( vroegere maid of THE mist ) ingegeven en maakten we een ommetje omdat we ons hotel niet vonden, nochtans een building van 21 verdiepingen! Gelukkig hadden we dat misverstand door en vonden we het gereserveerde hotel. Het zicht op de Falls was al indrukwekkend. Toen we nadien een boottocht maakten in de Falls waren we nat maar sprakeloos! Wat een ervaring! Ook zagen we de watervallen vanuit de tower, waar je hoog en droog boven de Falls uittorent. En alsof dit nog niet genoeg was voor 1 dag, kregen we er nog als kers op de taart een gratis vuurwerk bovenop! Deze dag zullen we niet snel vergeten!
De voorbije nacht vrij goed geslapen. Alleen was de biologische klok wat in de war en deed mij om 4 uur lokale tijd uit mijn bed komen voor een toiletbezoek. Dan maar aan het verslag van de vorige dag begonnen! De voormiddag hebben we geheel doorgebracht in het winkelcentrum, eerst bij de appelstore en daarna terug bij Koodo ( telefoonprovider), waar we da dag voordien 2 prepaid- kaarten kochten. Deze waren volgens het vriendelijke meisje geactiveerd, toch kregen we geen verbinding. Misschien waren het onze Gsm's wel die moeilijk deden? Dus wij naar de applestore! Daar hebben ze ons heel behulpzaam geweest, het duurde wel een uurtje en toen lukte het nog steeds niet. Dan maar terug naar Koodo! Het vriendelijke meisje van de dag voordien, was niet meer te bespeuren. De man aldaar zei dat de Sim eerst via het web moest geactiveerd worden, maar die procedure hadden we gisteren al doorlopen. Dan moesten we maar eens naar de helpdesk bellen via hun telefoon. Dat gesprek duurde een 20 tal minuten, maar gelukkig met positief resultaat. Nu moest ook mijn kaart nog geactiveerd worden. Weer drie kwartier later was gelukkig ook mijn kaart actief! Dan vlug vlug naar een Ierse pub voor de match van de Belgjes. Deze was al in de helft toen we arriveerden. Onze smeekbede om te winnen heeft spijtig genoeg niet mogen baten . In de namiddag wandelden we door Toronto en de sfeerbeelden daarvan vind je op Fb. Nu ons nog wat opfrissen en dan een restaurantje zoeken voor ons avondeten.
Door bagageproblemen, steeg ons vliegtuig 3 kwartier later op dan voorzien! We hadden geen geluk bij het toewijzen van de zetels. De seats die we oorspronkelijk gevraagd hadden, waren ingenomen door een "heel leger"Indiërs. Gelukkig was er een vriendelijke vrouw die haar stoel wel wou wisselen, zodat we toch nog naast elkaar konden zitten. De vlucht is zonder problemen verlopen. Na de landing hebben we heel lang moeten wachten alvorens onze valiezen op de band verschenen. Paniek sloeg al even toe, toen we dachten aan een herhaling van onze reis naar Sicilië , toen onze valies in Brussel was blijven staan! Gelukkig waren de 2 koffers wel met ons meegereisd. De wagen die we huren is een Nissan Note en bevalt ons zeer goed. Dit model huurden we enkele jaren geleden in Portugal ook. De rit naar Toronto deden we via de app TomTom in Canada. Veel Canadezen op de baan naar Toronto. Het hotel bleek ook overrompeld te zijn van diezelfde Indiërs die het vliegtuig met ons deelden.'s Avonds zochten we naar THE old spaghetti factory, een heel old school restaurant, met tram en paardenmolen! Echt de moeite van een bezoek waard! Het eten was er ook super lekker! Na het eten ging onze trip hotelwaarts, want het uurverschil begon ons parten te spelen. Een verdiende nachtrust stond ons te wachten in onze hotelkamer!
Slapen? Hopelijk lukt het ons! De valiezen staan klaar, heel dik en rond van alles wat we nodig hebben en natuurlijk was mijn fotomateriaal als eerste ingepakt. Morgenvroeg zal Bram nog wat slaap in zijn ogen hebben als hij ons naar de luchthaven brengt, maar voor zijn "oudjes" heeft hij dat wel over!
Nog 3 nachtjes in ons eigen bed slapen en dan is het zover! De langverwachte reis naar Canada! Onze koffers zijn bijna gevuld! Vooral mijn fotomateriaal mag niet ontbreken! Proper ondergoed kunnen we ginder ook nog aanschaffen Wim heeft al wat leuke adresjes opgezocht en ook de platenwinkels staan al op zijn lijstje! We gaan proberen van regelmatig onze avonturen neer te pennen, als we daar nog energie voor hebben 's avonds!
Nu ja, je kan je hier ook uitdrukken in het Engels, de meesten zijn de beide talen wel machtig. We wandelden naar het fort en volgden onze gids door deze mooie, maar wel heel wat kleinere stad dan Montréal. s' Middags aten we een gezonde salade in de Ierse pub en s' avonds aten we in " au parmesan " nu eerlijk gezegd , we hebben om te eten nog geen tegenvaller gehad, maar spijtig genoeg moesten we vandaag onze mening toch herzien. Wim at een steak au poivre, die niet slecht was, maar toch niet kon tippen aan die , die hij vorige keet at, voor heel wat minder geld en mijn escalope de veau Milanese was in wat veel vet gebakken en smaakte naar " niets". En dan kregen we de rekening met de 15 procent reeds bovenop. En dan nog niet vergeten te vermelden dat het interieur er echt heel gezellig uitzag, maar dat we amper neerzaten of er kwam al een man met harmonica in de buurt deuntjes spelen om mee te zingen
. Even hadden we dit nog wel kunnen pruimen, maar dit had echt niet heel de maaltijd moeten duren. Na dit minder goed etentje stapten we naar het nieuwere Québec en zagen 2 prachtige oude wagens, waarschijnlijk van Elvisfans, die kwamen voor " a tribute to Elvis" In onze kamer dronken we nog een lekkere porto, die we 's' namiddags kochten op een overdekt marktje.
