Onze laatste dag in de stad van de weirdo's. Wij zagen hier al specialekes voorbij stappen, waggelen, strompelen en noem maar op. Velen babbelden tegen zichzelf, riepen of zaten als zombies tegen een gevel. Vandaag de auto nog even uit zijn stal gehaald en naar Griffith Park genavigeerd. Gelukkig waren we nog op tijd om een plaatsje op de parking voor het Observery gebouw te bemachtigen. Na het trailbord bekeken te hebben, besloten we het pad te volgen naar Dantes view. Klonk bekend in de oren ( ook in Death Valley) Gelukkig was het nog niet te warm want het baantje slingerde weer de hoogte in. Het uitzicht was wel enorm, je zag Los Angeles net alsof je door het raampje van een vliegtuig keek. Wat een fantastisch beeld! We stapten dapper terug naar beneden en reden terug naar het hotel.Na een korte stop daar verorberden we ons middagmaal in een Engelse pub op Hollywood Boulevard. Wat later wandelden we door naar Sunset Boulevard, waar we een waar paradijs binnenstapten voor muziekfanaten. Een gigantisch gebouw, vol muziekitems ( cd's, cassetjes, dvd's, t-shirts en natuurlijk ook vinyl). Wim stond als een klein kind aan de grond genageld bij het zien van al dat moois! Waar moest je nu starten om te zoeken naar je favoriete bands? Alles was nochtans goed gelabeld en aangeduid, maar het was gewoon teveel om even te bekijken. Dan toch maar een poging gewaagd, de keuze was enorm! Spijtig dat er niets te vinden was van The Tragically Hip, want anders hadden we nog een valies moeten bijkopen . Straks nog even langs de bar passeren voor een cocktail , dan iets lichts smullen en op tijd ons bedje in, want morgenochtend zullen we nog vol slaap in onze ogen naar het vliegveld moeten rijden. Het einde van een fantastische reis!!!!
Vandaag een rondrit met een autobus gepland. Alleen wim en ik want Carrie en Yoni wilden wat slenteren aan het Santa Monica Beach. Ze pikten ons op om 9 u en we zouden rond 17 u terug gedropt worden. Eerst ging de Tour naar The walk of fame, maar daar hadden we yjg
GLylde dag voordien al wat rondgekuierd. Toen reden we naar Beverly Hills, het paradijs van de rijken, villa's met soms wel 14 badkamers, hoe meer er waren, hoe rijker je hier bent. We zagen ook exclusieve automerken rijden, de ene al wat chiquer dan de andere.
En dan maar uitkijken naar bekende gezichten, precies alsof je die elke dag tegen het lijf zou lopen😊 We reden ook langs Sunset Boulevard, Bell Air, Downtown LA en hielden halte in Griffith Park. Ons middagmaal aten we in Farmers Market, een half open, half gesloten markt, waar je verschillende plaatsen had om iets te smullen.
'S Avonds kuierden nog over Hollywood boulevard en aten we in het oudste Italiaans restaurant van LA. Het was lekker!
De laatste dagen van onze reis breken aan, we rijden naar Los Angeles en zien onderweg rookpluimen boven de heuvels uitkomen. Hopelijk zou de grootstad zelf gespaard blijven van deze hittebranden. Na aankomst vernamen E wel dat er al 82000 mensen moesten geëvacueerd worden uit naburige dorpjes en dat ze het vuur moeilijk onder controle krijgen. We arriveerden in ons hotel en Yoni en Carrie hun kamer was op de zelfde verdieping maar aan de andere kant van het zwembad. Wij hadden voor de eerste keer op onze reis een kingsize bed, zo eentje waar je mekaar niet meer in terugvindt. Onze eerste verkenningstocht ging naar centrum LA, waar we heel wat rare figuren tegenkwamen , een stuk van de walk of fame wandelden en een bezoek brachten aan Hollywood museum. Daar waren leuke attributen verzameld van grote namen in de filmwereld ( lucie ball, Bette Davis, Erol Flynn,Charlin Chaplin .......) Het was een bezoekje meer dan waard.'s Avonds aten we in het restaurant van het hotel, want onze pijp was weeral uit en we eindigden de avond in de bar met een lekkere cocktail .
Onze voornemens waren goed, we zouden een bezoek brengen aan Joshua Tree National Park, maar door de extreme temperaturen ( 46 graden ) hebben we dat plan wijselijk opgeborgen en hebben we in de voormiddag een korte wandeling in de buurt gedaan, de schaduw steeds opzoekend. 'S Middags aten we bij Pinokkio, neen niet de echte, maar wel een eetcafe waar ik een salade en de anderen een toast chicken, verorberden. De warmte maakte wel dat ik niet veel honger had. In de namiddag besloten Wim en ik de koelte van onze kamer te verkiezen boven een plek aan het zwembad in te nemen ( zelfs daar kon je in de schaduw nog een eitje bakken) Carrie en Yoni sloegen onze goede raad in de wind en waagden een duik in het water vlak na het middagmaal.
- [ ] Vandaag de langste en zwaarste route van de reis. ( 700 km) We verlieten de Grand Canyon richting Palm Springs en genoten van het omliggende landschap. Het was net alsof een rode loper, die dan grijs was, over het landschap gelegd was. De baan golfde over de glooiende heuvels. Langs de rand van de baan, alleen desert, af en toe een auto en wij. Over een afstand van ongeveer 100 km niets van leven gemerkt, gelukkig hadden we voldoende water bij en was onze tank vol. Wel heel eentonig om te rijden voor onze chauffeur, een lange baan en dan nog niet moeten schakelen ook niet. De route werd even verlaten voor een ommetje op de historische route 66. Dat konden we toch niet laten he! De baan was niet zo bijzonder spectaculair, weer een grijze loper, maar onderweg hielden we halte aan een fantastische plek. Een oud tankstation , dat volstond met oude wagens, een wc in Marlyn Monroe's stijl (pink) , een retrobar en zoveel meer! Dat was een goede plek om onze benen eens te strekken! De hitte was er niet te harden, toen we de deur openden sloeg de warmte in ons gezicht! In Death Valley was het heet, maar hier moest het niet onderdoen voor die extreme temperaturen. In ons hotel was het gelukkig wel lekker koel. Na een opfrisbeurt zochten we een plek voor ons diner, we eindigden bij een pizza restaurant, dat een award had van tripadviser.
Ontbijtje op de kamer en dan vertrokken naar Grand Canyon. We reden nog een ommetje via horseshoe bent, maar dat was de omweg meer dan waard. Eerst een beetje puffen om van het uitzicht te genieten. Maar de waren er niet alleen, het was een beetje drummen voor een plaatsje. Er was zelfs een Chinese dame die Wim bijna in de diepte duwde om toch een foto te kunnen maken. Mijn bemachtigd plaatsje was net niet op de juiste plek voor de ultieme foto, maar ik was al blij op,een heerlijk uitzicht op deze unieke plaats! We reden verder richting Grand Canyon en genoten ook weer van het prachtige, indrukwekkende landschap. We spotten zelfs enkele hawks in de lucht, rondcirkelend, op zoek naar een prooi. In het hotel bleek dat we weer een uurtje getijd reisd hadden, plots was het weer een uurtje vroeger dan voordien. Ons lichaam gaat helemaal zijn kluts kwijt zijn!
Ons ontbijt aten we aan het zwembad want de ontbijtruimte was volzet. Na het inladen van de koffers, reden we richting Monument Valley. We stopten bij het toeristenkantoor in Blanding en een heel vriendelijke vrouw zei welke route we best namen en wat we allemaal op onze weg zouden tegen komen. Eigenlijk wisten we al wel hoe we moesten rijden, maar de bevestiging van deze lieve dame , deed ons niet meer twijfelen. Eerst reisden we naar Bridges Natinal Park. Familie van Arches NP, maar hier werden de arken "gemaakt" door uitholling van water en in Arches door wind en zand. Daar ik last heb van ( vermoed ik) zonneallergie ( sta vol met rode plekjes die jeuken) besloten we om vandaag enkel viewpoints te doen en geen trails. Kwestie van wat minder zon te absorberen . We konden de bruggen wel zien in de verte maar konden er moeilijk doorkijken. Toen reden we op aanraden van dat schattig vrouwtje en Pieter een gravelbaantje op door Valley of Gods. Onze Dodge waande zich een echte jeep en gelukkig dankzij onze goede chauffeur reden we moeiteloos door deze machtige vallei. Onderweg passeerden we een jeep met serieuze caravan. Dat deze ooit het einde van de rit gehaald heeft twijfelen we ten zeerste. Aangekomen bij Monument Valley waren we een beetje teleurgesteld want de zon stond niet ideaal voor een foto. Dan maar aan de andere kant geprobeerd. Een droomfoto zou het niet worden, gelukkig hebben we al een fantastische thuis aan onze muur hangen. Uit noodzaak aten we s' Avonds Geen gerommel vandaag in de valiezen, we mochten nog een dagje in hetzelfde hotel blijven. Het hotel bood ons een ontbijtbuffetje en na een bezoek aan de plaatselijke supermarkt, verplaatsten we ons naar Arches National Park. Hier waren we blijkbaar niet alleen. Het zou een warme dag worden want we zweetten al serieus toen we naar Delicate Arch wandelden en het was nog geen middag. Het was wel al dat zweten waard, we weden beloond met een uitzicht op een fijne ark. Na de hike picknickten we onder een boom. Het eten kreeg niet veel tijd om te verteren want een volgende wandeling stond al op het programma. We reden naar Devil's garden en vervolgden onze tocht naar Tunnel Arch, Pine Tree Arch om te eindigen bij Landscape Arch. Toen was onze pijp uit, we zweetten als runderen en besloten om ons op de kamer wat te verfrissen, een wasje te doen en wat te relaxen. Rond 18u30 vertrokken we terug naar ons favoriete restaurant van de reis.een Whopper bij Burgerking. Bij de Navajo bevolking wordt alcohol volledig vermeden, spijtig voor ons want bij ons eten gebruiken we toch graag een biertje of wijntje. Nu ja, dat zal dan voor morgen zijn!
Geen gerommel vandaag in de valiezen, we mochten nog een dagje in hetzelfde hotel blijven. Het hotel bood ons een ontbijtbuffetje en na een bezoek aan de plaatselijke supermarkt, verplaatsten we ons naar Arches National Park. Hier waren we blijkbaar niet alleen. Het zou een warme dag worden want we zweetten al serieus toen we naar Delicate Arch wandelden en het was nog geen middag. Het was wel al dat zweten waard, we weden beloond met een uitzicht op een fijne ark. Na de hike picknickten we onder een boom. Het eten kreeg niet veel tijd om te verteren want een volgende wandeling stond al op het programma. We reden naar Devil's garden en vervolgden onze tocht naar Tunnel Arch, Pine Tree Arch om te eindigen bij Landscape Arch. Toen was onze pijp uit, we zweetten als runderen en besloten om ons op de kamer wat te verfrissen, een wasje te doen en wat te relaxen. Rond 18u30 vertrokken we terug naar ons favoriete restaurant van de reis.
Deze ochtend in het hotel een ontbijtbuffetje meegepikt, om daarna de rit naar Moab aan te vatten. Het zou een autotocht worden van ongeveer 3 uur rijden. Onderweg hielden we af en toe halte en genoten van het wisselende landschap, soms heuvelachtig , soms vlak en ook werden we we regelmatig omgeven door rotsformaties. Weer wat vroeg om in te checken dus aten we bij Denny's een sandwich en reden we door naar Canyonlands. Het is een eerder kleiner Nationaal park, maar het was wel de moeite waard om er een hike te doen van een 6-tal km. Na een inspectie van de kamers en een verkwikkende douche reden we verder naar Moab stadje waar we fantastisch en goedkoop aten in Moab Brewery, een oude brouwerij omgetoverd in een leuk restaurant. Het was er zo lekker dat we zelfs besloten om er de volgende dag opnieuw te gaan smullen. ( Carrie at ravioli, Wim pasta pesto met scampi, Yoni vistaco en ik greek pasta met kip) Delicious!!!!
Vandaag vooral genieten vanuit de auto, het was ook wat koeler dan de voorbije dagen en de lucht kleurde regelmatig grijs. Alhoewel we toch enkele keren halte gehouden hebben bij supermooie viewpoints en we ook een ferme wandeling deden( 6km) naar de narrows. ( Capitol Reef) Onze tocht ging door de bedding waar tijdens regenbuien het water doorstroomt. Hadden wij geluk dat dit vandaag niet het geval was, want anders had ik dit bericht niet meer kunnen schrijven. Wat dat water allemaal niet doet met het omliggende gesteente. Ongelooflijk hoe mooi dit landschap,ook weer was. We vallen hier van de ene verbazing in de andere. Tijdens onze terugtocht werd het wel wat spannend , de wind stak op en de lucht werd grijs, toch geen watermassa die naar beneden ging komen zeker? Gelukkig was het vals alarm en enkele minuten nadat we de auto bereikten kwam de zon er alweer door! Na het inchecken in het hotel ( capitol Reef resort) gingen we eten in het restaurant van het hotel. Eenvoudig maar wel lekker, daarna relaxten we nog wat in bed ( foto's bekijken, verslagje schrijven, route voor morgen bekijken en boekje lezen).
De volgende rit ging richting Bryce Canyon, onderweg was het weerom genieten van het uitzicht op het mooie landschap. Toen we aan ons hotel aankwamen was het 11 u en we konden pas op onze kamer om 16u. Dan toch onze wandelschoenen al aangetrokken en ons klaar gemaakt voor een toffe hiking. We reden met de shuttlebus naar sunsetpoint en vertrokken daar voor een ongelofelijke reis tussen de rode rotsen. Het was adembenemend mooi en de temperatuur viel deze dag ook wel mee. Toch was het laatste stuk een serieuze klim naar omhoog. En onze 2 liter water was al snel opgebruikt van al die krachtsinspanningen. Na de hike reden we met de rondrijbus naar een volgende punt waar we weer een super Panorama hadden, maar de trail die we wilden maken was niet meer toegankelijk. Dan liepen we maar langs de flank en bewonderden we de rode rotsen vanuit een andere hoek. Moe laar voldaan keerden we terug naar het hotel, checkten we in, douchten ons en gingen het plaatselijke restaurant binnen om weer van een lekker avondmaal te genieten.
Op tijd onze nest uit om de rit naar Zion aan te vatten! Nog gauw bij Starbucks een koffiekoek gegeten en dan Las Vegas verlaten naar weer fantastische natuur! Het landschap veranderde al snel in weer andere kleuren van gebergte . Tijdens het rijden genoten we al van de rode rotsen. Toen we arriveerden aan ons hotel was het nog te vroeg om in te checken, dus picknickten we gezellig met op de achtergrond het rode gebergte van Zion. We namen het shuttlebusje en reden tot het laatste punt van Zion. Daar zouden we de narrows intrekken, maar ons schoeisel was niet aangepast aan de omstandigheden. Dus genoten we van het uitzicht op de bergen en wandelden we naar de wheeping rock.
De volgende rit zou de heetste van onze trip worden. On the road to Death Valley.En dat het warm was! Zelfs de wind was super warm. Maar het landschap dat we doorreden was adembenemend mooi. Zo'n verscheidenheid aan kleuren in de heuvels en bergen. Aan de rand van de weg zagen we een coyote die naar een geparkeerde wagen liep. We tankten nog eens voor we de vallei inreden om zeker niet zonder benzine te vallen. Uitstappen aan sublieme uitkijkpunten was een ware marteling. Dus snel enkele fotootjes nemen en dan terug in de koele wagen duiken. En dan komt het zweet, met liters moest je het kunnen opvangen😄 Niet moeilijk dat ze zeggen dat je veel moet drinken. Onderweg moesten we even een stuk de airco afzetten, omdat de wagen extra toeren moest draaien om het hoogteverschil te overbruggen. Ook de remmen konden een vuurdoop krijgen in het naar beneden rijden. Gelukkig verliep dat vlekkeloos. Aangekomen rond 17u in onze range, konden we genieten van een lauwe douche, want echt koud water hebben ze hier niet.'s Avonds aten Wim en ik in het restaurant en verorberden Yoni en Carrie een Italiaans gerechtje( wat wat tegen gevallen was) in een verijdelde bar. We dachten om nog even op het terras te gaan zitten, maar het was nog steeds 30 graden om 10 u. Dus bleven we maar binnen in onze koele kamer.
Het alarm wekte ons om 6 u deze ochtend. Het was een beetje afgekoeld maar toch al 35 graden. Ontbijtje op ons terras gegeten en dan vertrokken naar Zabrinski point, een adembenemend uitzicht deed onze harten wat sneller slaan. Eens in de auto wou Wim bij vertrek zijn ontkoppeling indrukken en had hij al de waterfles ( die tussen ons instaat) vast als versnellingspook😝 We vervolgenden onze weg en deden de motor weer wat extra toertjes draaien toen we naar Dantes view reden. Daar was het enorm winderig en voelden we niet dat het al behoorlijk warm was. Boven hadden we een enorm Panorama over de vallei.Onze trip ging verder naar Las Vegas, stad van glitter en glamour, casino's en shops. Niet echt mijn ding, maar als we hier nu toch waren, konden we een bezoekje toch wel meepikken😊 De wagen werd aan het hotel voor ons geparkeerd( met tip bij het ophalen natuurlijk) We hadden 2 kamers verbonden met een tussendeur. Na ons even opgefrist te hebben, verkenden we het hotel en casino. Dit zie je enkel in films, wat een bedrijvigheid in winkels, veel licht en klank en al wel wat volk aan de goktafels. Moesten we toch 's Avonds ook maar eens onze kans wagen😊 Daar we nog geen middageten aten, hielden we halte bij een bekend burgerhuis. In Burgr verorberden we, zoals echte Amerikanen, allen een burger, de ene al wat hoger dan de andere. Toen wandelden we in de hitte (37 gr) de strip af, gelukkig voelden we regelmatig nattigheid om ons wat af te koelen, van de waterverstuivers die her en der geïnstalleerd waren. ' S Avonds waagden we onze kans aan een slotmachine, maar het geluk was niet met ons , ik speelde niet en had mijn 10 dollar nog👍, de andere 3 waren 10 dollar armer😂 Ik heb wel genoten van hun verwoede pogingen om 3 identieke figuren op de kas te krijgen. We zakten af naar een bar en dronken daar nog een cocktail voor het slapen gaan.
Na een snel ontbijtje op de kamer reden we via highway 198 verder sequoia park in. We hielden er halt aan de general Sherman tree, een enorme kolos van een sequoia . Onze beenspieren worden hier serieus getraind, we stapten ook nog verder via de Congres trail. Alles bijeen overwonnen we toch weer een goeie 8 km door het bos van de giants. Met een shuttle bus verkenden we de omgeving om halte te houden bij Mono Rock, waar we een klim van 350 treden deden. Het uitzicht was fantastisch!!! Een jonge gast demonstreerde ook een drone die boven de vallei filmde. Nadien reden we via een wirwar van kronkelweggetjes naar beneden het park uit. Uiteindelijk arriveerden we rond 17u30 aan onze volgende slaapplaats. We wilden ons verfrissen maar slaagden er niet in om het douchewater warm te krijgen, dan maar een ijskoude douche, wel verkoelend als het buiten 32 graden is. Na een winkelbezoek aten we gegrilde vis en steak in een plaatselijk restaurant.
Deze ochtend om 7 u uit het warme bed, weer zelfde ritueel als gisteren en dan richting Kings Canyon vertrokken. Onderweg genoten van het cruisen door het mooie landschap, een tussenstop gemaakt in walmart en dan de weg vervolgt naar het volgende nationale park. Daar aten we ons middageten gezellig aan een picknicktafel en stapten daarna naar de grant tree, een korte trail van ongeveer 2 km. De sequoia boom die we daar voor ons zagen verrijzen was wel 80 m hoog. Wat was dat een kanjer van een "tree" Daarna deden we nog een tweede trail naar sunset lake, een mooie wandeling van 3 km. Als avondeten moesten we het stellen met een hamburger die we op het terras van een geïmproviseerde foodtruck aten. Al bij al viel het nog wel mee. Na het eten liepen we richting Lodge en nestelden we ons op ons bed om dit verslag en de foto's up to date te houden.
De wekker zette ons om 7 uur uit ons bed en terwijl Carrie en Yoni douchten aten Wim en ik een bagel met confituur. En daarna wisselden we het ritueel. Goed ingesmeerd,voorzien van voldoende water reden we het park in. We waren er niet de enige bezoekers en het was al niet simpel om een parkeerplek te vinden. Uiteindelijk stonden we bij de grotere Campers en namen we de shuttlebus die ons in het park rondtoerde . We hielden halte bij een brug, waar we van mooie siteviews genoten. De eekhoorntjes waren er heel handtam en met zijn viertjes waren we getuige van een leuke confrontatie tussen 2 , ze duwden mekaar,sprongen samen de lucht in en boksten zoals echte kampioenen! Ons gezelschap koos voor een trail naar de top van de Vernal falls. Een serieuze klim naar boven bracht ons naar de waterval, het was echt de moeite, onderweg kwamen we veel zuchtende, zwetende, puffende mensen tegen en af en toe deden wij wel mee aan al dat geblaas😀Het was ook al heel warm en gelukkig konden we onderweg onze watervoorraad nog wat aanvullen. Het uitzicht op de Falls was al die extra inspanning meer dan waard. Onderweg hadden we nog een korte babbel met een koppel Amerikanen die bijzonder goed Nederlands praten, na 3 jaar in ons land te hebben gestudeerd. Carrie wou nog even pootje baden in het koude water van de Mercy. Dat deden we dan ook en genoten nog van de spectaculaire uitzichten. Het was een fantastische dag en moe maar voldaan kropen we rond 9 u onze koffer in.
Gisteren lekker gegeten in Chinatown en dan op gemakje hotelwaarts gegaan. Onze pijp was weeral uit na een dagwandeling van 12 km. Vorige nacht eindelijk eens goed geslapen.ole!!! De Wallen onder mijn ogen zullen dan hopelijk binnenkort weer wat wegtrekken😊 In Starbucks een ontbijtje gaan eten om dan richting Yosemite te vertrekken. Onderweg was het vrij rustig op de baan en verliep de rit vlotjes. Aangekomen in onze Lodge , naast een riviertje, dicht bij de ingang van Yosemeti. Internet kon je alleen kopen met een kaart. Dus geen upload van foto's gedurende 2 dagen zeker. Hopelijk lukt het in Kings Canyon wel. Onze inkomkaart voor alle parken gedurende een jaar hebben we alvast op zak, zodat we dat niet meer hoeven te doen morgen. 'Carrie en Yoni gingen nog een plonsje doen in het zwembad terwijl Wim en ik de buurt verkenden. S Avonds aten we in het plaatselijke restaurant. We moesten wel een half uur wachten, maar doodden de tijd dan al met een aperitiefje .Supermoe kropen we in ons nestje, gezellig met 4 in the room.
Heel slechte nacht achter de rug, eerst enkele uurtjes(4 tal) geslapen en dan niet meer in dromenland geraakt, keren en draaien, geen enkele houding leek goed. Wim had het eerste deel van de nacht niet geslapen en geraakte dan nadien toch in slaapmodus. Hopelijk lukt het volgende nacht beter. Waarschijnlijk heeft ons lichaam toch wat aanpassingsproblemen! Seffens vertrekken we naar Alcatraz, eens kijken hoe goed die bewaakt werd en waar the great escape plaatsvond. Vandaag neem ik mijn reflex mee, hopelijk krijg ik die foto's wel online, anders gaat er hier een serieus beginnen huilen😂
De taxi bracht ons voor amper 10 dollar naar onze bestemming en daar aten we nog een eenvoudig ontbijtje om ons dan richting ferrie te begeven. De vaart naar Alatraz verliep rustig en we konden vanop het dek al enkele foto's van de skyline van SF trekken. De audiotour was echt super en de ervaring die we daar hadden met die "echte " Alcatraz gevangenis was enorm, we beleefden de great escape ter plekke! Zeker de film nog eens terug zien bij aankomst thuis!
In de namiddag wandelden we nog door het centrum en aten we bij "boudin" , Carrie en Yoni aten een croque monsieur , wim een sandwich classic Italian en ik een kleine Caesar salad ( kon nog niet rieken aan diegene die ik 14 dagen geleden at)
Onderweg waren we getuigen van een protestoptocht in het centrum waardoor het verkeer helemaal vast zat. Straks bezoeken we Chinatown en gaan we er ook iets eten.
De wekker stond op 8 u maar de biologische klok was duidelijk in de war. Ik werd wat sneller wakker maar voelde me nog niet echt uitgerust. Het tijdverschil zal nog wel enkele dagen in ons lijf blijven denk ik. Om 9u 15 verlieten we ons SAN Francisco adres om ons ontbijt te verorberen in een fancy retro lorri's club. Wat smaakte dat!
Toen was het tijd om een stukje van de stad te verkennen. We wandelden naar Union Square en stapten langs Lombardstreet naar fisherman's warf. Daar dronken we iets en bezochten we de zeehondjes. 'S Avonds aten we daar en stonden verkleumd 1u 30 aan te schuiven voor een ritje met de cablebus. Geen foto's van deze dag want blijkbaar krijg ik de foto's van mijn fujifilm niet op de iPad. Die zullen dan voor later zijn .
Deze ochtend was onze buschauffeur heel vroeg op zijn bestemming, afspraak was om 6u25 en om 6 u stipt stond hij al aan onze voordeur te wachten. Gelukkig stonden we niet meer in ons ondergoed Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon
het ook genoeg te vinden! Onze buiken zijn rondgegeten , honger hebben we op het vliegtuig zeker niet gehad! Eerst een zakje met droge, zoute koekjes, dan rijst met curry en slaatje, nadien ijsje, als tussendoortje een zakje met allerlei snacks en als afsluiter een warm broodje met kas en hesp en een potje vers fruit! En dat allemaal om 1 uur 's nachts onze tijd 😊We landen op het juiste tijdstip maar moesten nog keilang aanschuiven om door de security te geraken. Er was zelfs al een andere vlucht die moest gebruik maken van de bagageband. Gelukkig hadden onze valiezen al wat rondjes meegedraaid en lagen ze nog braaf op ons te wachten! Onze reiswagen , een grijze Dodge Van werd goedgekeurd en vlotjes naar ons eerste hotel gereden. Wim moest wel eventjes wennen aan de automatic. De kamers bevinden zich op de 6 de verdieping, netjes en comfortabel . Moe verlieten we toen nog ons hotel om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Natuurlijk liepen we de verkeerde kant op en duurde het precies een eeuwigheid tot we een gezellige Ierse pub vonden. De vermoeidheid speelde vooral mij parten. Terwijl de anderen nog smulden nam ik genoegen met alleen een drankje. Super moe kropen we in ons bed.
De valiezen staan klaar!!! Alleen de administratie moet nog even geüpdatet worden, we gaan ons ook al online inchecken , dat maakt het morgen wat gemakkelijker. De voorbije dagen de zussen nog op bezoek gehad, ook Bram kwam ons vandaag nog een afscheidsknuffel geven en vrienden wenstten ons al een goede reis, maar toch blijft afscheid nemen steeds een moeilijke opdracht! Morgenochtend worden we met een busje opgepikt om dan naar Zaventem te worden gebracht. Dan kan het grote avontuur beginnen! De volgende post zal hopelijk al in San Francisco kunnen gebeuren!
De valiezen liggen al klaar in de garage , het fotomateriaal wacht al in de trolley en de laatste kleren moeten nog gewassen en gestreken worden! Vooral mijn landschapslens , filters en natuurlijk niet te vergeten voor in de steden mijn fujifilm X100T liggen ongeduldig op de start van ons avontuur te wachten. Eergisteren zaten we nog met zijn viertjes bijeen om de laatste belangrijke details door te nemen. En ja, we gaan niet alleen dit jaar, Yoni en zijn vriendinnetje vergezellen ons op de reis. Onze zoon heeft al een hele tijd een voorliefde voor Amerika en liet er dan ook geen gras over groeien om met ons mee te toeren. We gaan weer proberen om onze lotgevallen voor jullie in woord en beeld weer te geven zodat jullie allemaal toch een beetje kunnen mee genieten van onze belevenissen. Want, zeg nu eerlijk, zo'n grote reiskoffer heb ik niet om alle familie, vrienden en kennissen mee te nemen op onze tocht door West-Amerika. Toch vertrek ik met andere gevoelens dan de vorige jaren. De aanslagen en vele geweldplegingen maken het vertrek wel serieus wat moeilijker, alhoewel Wim mij geruststelt en zegt dat je evengoed om de hoek een ongeluk kan hebben. Daarom wil ik langs deze weg toch alle familie en vrienden al een dikke knuffel geven moest dat later niet meer kunnen Nu genoeg emoties en verder in spanning de datum van vertrek aftellen! Op naar een superfijne reis!
Het saldo van onze volgende reis naar West-Amerika zal dit weekend betaald worden! We tellen nu serieus af naar deze fantastische trip! Op 29 juli stappen we ( als alles netjes verloopt) op het vliegtuig naar San Francisco . Waarschijnlijk de laatste verre reis in de nabije toekomst! Dus we gaan er nog met volle teugen van genieten! Nog even checken of we voldoende kleding hebben om 3 weken in de hitte te gaan rondtoeren . De lichte stapschoenen staan al te popelen om mee in de valies te mogen en mijn fotomateriaal roept luidkeels om zeker niet vergeten te worden. Meestal staat dat al als eerste klaar om mee te mogen ! Het bezoek aan Alcatraz is al gereserveerd en Wim zocht ook al heel wat eetadresjes op! Op de GSM is al een app geïnstalleerd die het aftellen duidelijk leuk vindt. Dus vergeten gaan we het zeker niet doen!!
Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon 
