Van een geluksdag gesproken, allez een dubbelgeluksdag!!! Deze ochtend, na een minder goede nachtrust (geklop op de deur van enkele uitgelaten jongeren) een lekker ontbijt gaan nuttigen in het hotel. Deze keer keuze uit een zeer uitgebreid buffet. Voldaan stapten we in de auto met een sportieve dag in het verschiet . Eerst 40 km rijden naar Argonquinpark en van daaruit onze keuze gemaakt uit de verschillende avontuurlijke trails. We startten met een opwarmertje van 1 uurtje ( hardwood lookout trail), al heel ferm om onze spieren klaar te stomen voor het echte werk. We kochten wat voorraad en aten onze picknick gezellig langs de waterkant van een van de vele meren, zittend op een boomstam, op! Toen startten Wim en ik onze tocht van 3 uur aan de ingang van Booth Rock trail. Deze wandeling kreeg in moeilijkheidsgraad een 3 mee, daar er een fijne klim in te vinden was. Het was werkelijk het zweten waard, want bij een temperatuur van rond de 26 Gr. , begint het t-shirtje onder de rugzak wel wat vochtig te worden. De prachtige bomen, het machtige uitzicht, heel de trail was de moeite waard. Spijtig genoeg heel mooie flora, maar waar bleven die beren en elanden ? Nu ja, wat we al gezien hadden was de 16 dollar al dubbel en dik waard. We hadden nog tijd en energie ( niet zoveel meer, maar toch) over en bezochten nog een derde trail, nl. de Lookout trail. Hier was weer een goeie klim in terug te vinden, zonder veel moeite, met wel een beetje gehijg en gezucht:-), volgden we het heel duidelijk aangegeven pad. Wat een fijne afsluiter was dit! Het uitzicht bovenaan de klimming heeft ons niet teleurgesteld! De uren waren voorbij gevlogen maar het beste zou nog moeten komen. Langs de rand van de Highway 60, aan een waterplas stonden 2 elanden rustig te genieten van het uitzicht. Gelukkig had Wim ze ook opgemerkt en stopten we voor een fotoshoot! Onze dag kon niet meer stuk! We werden beloond voor het hard labeur tijdens het stappen met een fijne ontmoeting met 2 plaatselijke inwoners van het park. Vol bewondering reden we verder en, je gelooft het nooit, na enkele kilometers stond er zonder blikken en blozen , opnieuw 1 vrouwtje eland naast de weg, op nog geen 2 meter van ons verwijderd. Je kon haar bijna raken! Wat een grote dorst moet dat beest gehad hebben, wel 10 minuten lang dronk ze van het plasje water . Dit moment zullen we zeker nooit meer vergeten....
