Deze ochtend was onze buschauffeur heel vroeg op zijn bestemming, afspraak was om 6u25 en om 6 u stipt stond hij al aan onze voordeur te wachten. Gelukkig stonden we niet meer in ons ondergoed Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon
het ook genoeg te vinden! Onze buiken zijn rondgegeten , honger hebben we op het vliegtuig zeker niet gehad! Eerst een zakje met droge, zoute koekjes, dan rijst met curry en slaatje, nadien ijsje, als tussendoortje een zakje met allerlei snacks en als afsluiter een warm broodje met kas en hesp en een potje vers fruit! En dat allemaal om 1 uur 's nachts onze tijd 😊We landen op het juiste tijdstip maar moesten nog keilang aanschuiven om door de security te geraken. Er was zelfs al een andere vlucht die moest gebruik maken van de bagageband. Gelukkig hadden onze valiezen al wat rondjes meegedraaid en lagen ze nog braaf op ons te wachten! Onze reiswagen , een grijze Dodge Van werd goedgekeurd en vlotjes naar ons eerste hotel gereden. Wim moest wel eventjes wennen aan de automatic. De kamers bevinden zich op de 6 de verdieping, netjes en comfortabel . Moe verlieten we toen nog ons hotel om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Natuurlijk liepen we de verkeerde kant op en duurde het precies een eeuwigheid tot we een gezellige Ierse pub vonden. De vermoeidheid speelde vooral mij parten. Terwijl de anderen nog smulden nam ik genoegen met alleen een drankje. Super moe kropen we in ons bed.
De valiezen staan klaar!!! Alleen de administratie moet nog even geüpdatet worden, we gaan ons ook al online inchecken , dat maakt het morgen wat gemakkelijker. De voorbije dagen de zussen nog op bezoek gehad, ook Bram kwam ons vandaag nog een afscheidsknuffel geven en vrienden wenstten ons al een goede reis, maar toch blijft afscheid nemen steeds een moeilijke opdracht! Morgenochtend worden we met een busje opgepikt om dan naar Zaventem te worden gebracht. Dan kan het grote avontuur beginnen! De volgende post zal hopelijk al in San Francisco kunnen gebeuren!
De valiezen liggen al klaar in de garage , het fotomateriaal wacht al in de trolley en de laatste kleren moeten nog gewassen en gestreken worden! Vooral mijn landschapslens , filters en natuurlijk niet te vergeten voor in de steden mijn fujifilm X100T liggen ongeduldig op de start van ons avontuur te wachten. Eergisteren zaten we nog met zijn viertjes bijeen om de laatste belangrijke details door te nemen. En ja, we gaan niet alleen dit jaar, Yoni en zijn vriendinnetje vergezellen ons op de reis. Onze zoon heeft al een hele tijd een voorliefde voor Amerika en liet er dan ook geen gras over groeien om met ons mee te toeren. We gaan weer proberen om onze lotgevallen voor jullie in woord en beeld weer te geven zodat jullie allemaal toch een beetje kunnen mee genieten van onze belevenissen. Want, zeg nu eerlijk, zo'n grote reiskoffer heb ik niet om alle familie, vrienden en kennissen mee te nemen op onze tocht door West-Amerika. Toch vertrek ik met andere gevoelens dan de vorige jaren. De aanslagen en vele geweldplegingen maken het vertrek wel serieus wat moeilijker, alhoewel Wim mij geruststelt en zegt dat je evengoed om de hoek een ongeluk kan hebben. Daarom wil ik langs deze weg toch alle familie en vrienden al een dikke knuffel geven moest dat later niet meer kunnen Nu genoeg emoties en verder in spanning de datum van vertrek aftellen! Op naar een superfijne reis!
Het saldo van onze volgende reis naar West-Amerika zal dit weekend betaald worden! We tellen nu serieus af naar deze fantastische trip! Op 29 juli stappen we ( als alles netjes verloopt) op het vliegtuig naar San Francisco . Waarschijnlijk de laatste verre reis in de nabije toekomst! Dus we gaan er nog met volle teugen van genieten! Nog even checken of we voldoende kleding hebben om 3 weken in de hitte te gaan rondtoeren . De lichte stapschoenen staan al te popelen om mee in de valies te mogen en mijn fotomateriaal roept luidkeels om zeker niet vergeten te worden. Meestal staat dat al als eerste klaar om mee te mogen ! Het bezoek aan Alcatraz is al gereserveerd en Wim zocht ook al heel wat eetadresjes op! Op de GSM is al een app geïnstalleerd die het aftellen duidelijk leuk vindt. Dus vergeten gaan we het zeker niet doen!!
Na een stevig ontbijt de taxi genomen naar Waterfront. We werden afgezet aan Two Oceans, een wereldberoemd aquarium waar je in een tunnel de haaien kan waarnemen. Dit zou een leuke ervaring zijn! Het eerste gedeelte van ons bezoek werden we "vergezeld" van een bende middelbare school studenten, maar gelukkig was hun aandacht van heel korte duur en konden we onze wandeling rustig verder zetten. Je waande je hier echt in de oceaan, want langs alle kanten vond je felgekleurde vissen, die wij slechts kennen uit filmpjes De pinguïns van Planckendael hebben wel een beter verblijf dan deze in Kaapstad, maar de speciale soort met de haartjes op hun hoofd hadden we nog niet eerder gezien! Het grote bassin met 2 haaien en reuzenvissen was indrukwekkend! Ook de supergrote zeeschildpad was een publiekstrekker. Wat waren we tevreden na ons bezoek van dit enorme aquarium! Tijdens onze rondwandeling in de haven maakten we kennis met de zeehonden die op verschillende plekken even kwamen rusten en drogen. De ruzie die ontstond tussen 2 grote exemplaren trekte onze aandacht. The Waterfront is heel toeristisch en langs alle kanten heb je restaurants, shops en bars. Toen we ons op een terrasje neervleiden ontdekte Wim het Amerikaanse meisje dat met ons in Stellenbosch de wijnproeverij meedeed. We vroegen haar om met ons een glaasje te drinken en vertelden mekaar nog wat over onze interesses en reizen. Het toeval wil ook dat ze morgen het vliegtuig met ons zal delen en dat we zelfs heel dicht bij elkaar zullen zitten.. We wisselden al facebookgegevens uit en hebben al afgesproken dat wij ooit eens naar Los Angeles zullen komen en zij tot bij ons kan geraken! Dat zou wel super zijn. Wat zou onze volgende reisbestemming worden???? Nu genieten we nog even na van ons lekker dineetje en morgen vertrekken we terug naar huis we zullen wel heel blij zijn onze kids terug te zien, maar hopen om hier toch nog eens terug te komen!
Gisterenavond, terwijl we nog wat lagen te chillen, een onweertje boven Cape Town meegemaakt. Dat hadden we hier nog niet gehad. Mooie weerlichten klaarden de hemel op! Voor we onze ogen sloten was het reeds voorbij. 'S Ochtends bespeurden we nog wat grijze wolken en namen, na het ontbijt, onze regenjassen maar mee voor in geval van nood. We werden met een busje, samen met Alex, een jonge gast uit Cape Town naar het 6de district gereden. Daar bezochten we het museum en kregen wat meer uitleg over het ontstaan van de townships. Eigenlijk erg dat zwarte mensen geen paspoort kregen om in Het 6de district te mogen verblijven, sommigen kregen het wel,maar voor beperkte duur( om te werken) Vaak werden families voor 1 jaar van elkaar gescheiden. Het 6de district, dat vooral voor de witte bevolking bestemd was, werd uitgebouwd tot een elitewijk, waar zwarten niet meer welkom waren. Zij werden hardhandig verbannen en moesten zich vestigen in de buitenwijken van Kaapstad, waardoor de eerste townships ontstonden. De regering voorzag enkele eenvoudige huisjes, met beperkte faciliteiten. Tijdens de rondrit in Langa zagen we het contrast al tussen de oude generatie van huisjes en de nieuwere, grotere gebouwtjes. We reden langs een kruispunt waar oude matrassen in brand gestoken werden als protest voor een nieuw project waar slechts enkele gezinnen zouden kunnen gebruik van maken. Onze gids zei dat zulke uitingen van ongenoegen schering en inslag zijn de laatste tijd. Frustratie is de grootste oorzaak van deze onregelmatigheden. Toch merk je hier een grote samenhorigheid onder de mensen. In de volgende sloppenwijk, die eigenlijk nog deprimerende was dan de vorige, mensen hebben wel op verschillende plekken stromend water om hun was of afwas te doen. Aan de rand van de wijken vind je toiletten , sommigen voorzien van een hangslot, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Hier bezochten we een peuterschooltje, opgericht door 2 dames, die zonder steun van de regering, een 15 tal peutertjes liedjes, versjes aanleerden en leuke spelletjes met hen speelden. Het was zo leuk om die blije kindersnoetjes te zien. Wim en ik zongen voor hen enkele liedjes en we moesten ze 1 voor 1 even optillen. Ik had kleurpotloodjes meegebracht en de peuterleidsters waren heel dankbaar. In een andere township hielden we halt bij enkele woningen en konden we met eigen ogen zien in welke omstandigheden de mensen daar leven. Kamers ( zo groot als een doorsnee slaapkamer), worden met een gans gezin bemand. De huisjes hebben een gezamenlijke wasplaats of eetplaats, electriciteit wordt "gekocht" met het geld dat ze verdienden, geen inkomsten, betekent geen electriciteit meer. Aan een stalletje kochten we met veel plezier wat souveniertjes. Tijdens de verdere rondrit maakten we even halte bij 2 monumenten , eentje voor 7 jongelingen die vermoord werden omdat men dacht dat ze spionnen waren en 1 van een blank meisje toen ze met haar wagen naar huis reed. Daar de plaatselijke medicijnman juist patiënten had, konden we geen praatje met hem maken. Hij werkt vooral op de innerlijke mens en gebruikt allerlei planten en voorwerpen om " slechte geesten" te verdrijven. Nadien doorkruisten we nog enkele sloppenwijken en bezochten we een plaatselijk project voor vrouwen die zich bezig hielden met weven en het schilderen van stoffen . Ook hier kochten we iets om hen te bedanken voor hun gastvrijheid. Toen reed de gids ons terug naar het hotel. Wim die eerst wat opzag tegen dit bezoek, was nu wel heel blij dat hij het had mogen meemaken.
Toen we ontwaakten zag het weer er nog niet zo super uit als gisteren, toch besloten we om vandaag de reus van Cape Town te trotseren. We reden met de wagen naar de eerste parking (waar ook de infostand is) en stapten vol goede moed tot aan het kabelbaan gebouw. De wolken maakten plaats voor wat zonneschijn en waarschijnlijk zouden we eens boven wel een klaar zicht hebben. Daar we onze tickets al bij hadden stonden we heel snel aan de lift van de kabelbaan. Het was een fantastische rit in de ronddraaiende cabine, soms wel een beetje lastig om een foto te maken want regelmatig kwam er een stijl van deur of venster voorbij Eens boven ( op 1086 m hoogte) waren we dat ongemak snel gegeten! Wat een fantastisch zicht hadden we daar! We wandelden een heel eind op de vlakte en konden genieten van alle kusten langs deze hoge reus. Aan het café waren heel wat klipdassies paraat, klaar om wat lekkers van de toeristen te krijgen. We dronken er iets op het terras en zetten onze weg verder naar de exit. Sommige waaghalzen baanden zich een weg langs de rotsen, begeleidt door een ervaren klimmer. Zij liever dan wij, we stonden al te bibberen op onze benen in hun plaats Tijdens onze afdaling langs de weg naar de parking begon het weer wat om te slaan, enkele druppels ontsierden de voorruit van de auto. In het hotel trokken we andere kleren aan en waagden we ons nog eens naar Greenmarket. Weer werden we aangesproken door bedelaars en nestelden we ons maar op een terrasje waar we zicht hadden op de drukte van de markt. Na onze avonturen in de stad gingen we wat rusten en aten we weer lekker in "manna Epicure"
Na een eerder sober ontbijt reden we richting Cape Town, de rit duurde nog geen uurtje. De buitenwijken gaven ons weer een moedeloze indruk van de vele arme mensen aan de rand van deze grote stad' de Gps navigeerde ons zonder problemen naar ons laatste hotel van onze reis, nl Welgelegen.. En het ligt wel, met zicht op de Tafelberg. Eigenlijk moesten we van het mooie weer profiteren was ons gezegd, want vaak is de berg gesluierd in de mist. Simon onze gastheer zei dat we met de wagen naar de kabelbaan konden rijden maar dat er een hele lange wachtrij zou staan met dat heldere weer. Hij kon voor ons tickets online bestellen, maar daar we onze kaartenlezer niet bijhadden lukte dat niet. Dan maar even tot daar gereden, het was echt niet te doen, de baan die naar de kabelbaan leidde stond al vol geparkeerd tot beneden, hier hadden we echt geen zin in! Dan maar te voet de stad ingetrokken, wat een drukte op the green market! Heel veel bedelaars, kinderen die dansten, verkopers van prullaria en toch durfde ik mijn camera niet boven te halen om dit alles vast te leggen. Drugverslaafden en dronken vrouwen en mannen waggelen hier de straat door, je weet maar nooit wie je zou volgen. Spijtig want het had zeker heel wat mooie beelden opgeleverd.
Vorige ochtend eens een sober ontbijtje genomen, onze magen beginnen zo stilaan al dat lekkers moeilijker te verteren. Toch moesten we zorgen voor een goede basis daar er die dag wat wijn zou naar binnen "gekapt" worden. We boekten dus een halve dag wijntasting, samen met nog 2 andere vrouwen uit Engeland en eentje uit Californië . De trip kon al niet meer stuk want we zaten met 3 leerkrachten in ons proeversbusje. Dus tateren a volonte. Ocharme Wim, nu zat hij met 5 vrouwen opgeschept, want onze chauffeur was ook een dame. De eerste halte was bij het prachtige landhuis van " Le Bonheur" het hoofdgebouw was opgetrokken in oude Hollandse stijl. We mochten ons settelen op een binnenkoer voorzien van een gezellige tafel en stoeltjes. We zouden 5 wijnen mogen smaken, 3 witte en 2 rode. Het startschot werd gegeven met wat extra uitleg over de manier van proeven en toen we bijna allemaal aan het "gorgelen" sloegen was de trend voor die dag gezet! Wim ledigde telkens zijn glas (dat natuurlijk maar met een bodempje gevuld werd, maar ik durfde nog niet alle kletsjes te drinken, want we hadden immers nog 2 andere wijnhuizen te gaan. De heer des huizes kon ons heel wat info verstrekken over de verschillende soorten wijn en ook over het rijpingsproces. Eik en kurk worden uit Europa geïmporteerd, daar de Zuid-Afrikaanse eiken veel te snel groeien en daardoor het hout ook veel te poreus is. Na een uurtje proeven en luisteren reden we verder naar het wijnhuis "Simonsig" Hier probeerden we eerst 2 bubbelwijnen, daarna een witte en 2 rode. De fles werd met een sabel ontkurkt, dat zouden wij niet moeten proberen want dan zouden er zeker koppen gerold hebben. Het hele gezelschap was een vrolijke bende en we hadden nu al spijt dat we niet voor een ganse dag boekten. De laatste wijndegustatie vond plaats op een prachtig domein met uitzicht op de bergen en in de vallei zebra's en 2 wildebeesten. (De Remhoogte)Hier ging het nogal heel snel, de anderen moesten op tijd zijn voor hun lunchafpraak terwijl wij aan het hotel werden gedropt. We wandelden de stad in en aten een getoasted Bread met kip. In de namiddag lagen we wat te luieren naast het zwembad. 'S Avonds reserveerden we bij The big easy. Het was er weeral fantastisch lekker, we hebben hier eigenlijk nog geen enkele keer slecht gegeten, Zuid-Afrika is een paradijs voor fijnproevers!
De morgen goed gestart met een lekker ontbijtje, geserveerd door Lucie, onze huismate. Daar we de enige gasten waren hadden we de avond voordien mogen kiezen wat we wilden, vandaag wat soberder, de kilootjes zullen nu al vlotjes toenemen van al het lekkers hier. Een ochtendwandeling naar Het scheepswrak stond op het programma en toen we terugkwamen namen we de wagen richting chapman's peak drive. Het was superplaat weer, dus dat moest zeker lukken vandaag! Het was een fantastische rit van 9 km met wel 125 nichtjes. De uitzichten die we hadden waren fenomenaal ! Wie ooit deze richting uitkomt, moet deze rit zeker doen, geweldig!!! Na onze return wandelden we nog naar het lighthouse en maakten we kennis met enkele ibissen, meeuwen en surfers.
Met pijn in het hart verlieten we de super leuke plek , de manager, Jenny, zei dat we zo'n sympathieke gasten waren en dat ze spijt had dat we moesten vertrekken ( waarschijnlijk zegt ze dat tegen iedereen )ze hoopte dat we zeker nog eens zouden terugkeren en wees maar zeker als we ooit de kans krijgen, dan doen we dat, want het was er super gezellig en we moesten niets bij betalen voor de wijn en de biertjes en limonade die we er gebruikten! Wie een reis wil maken naar Zuid-Afrika, zeker de naam The last word in Kommetjie onthouden! De rit naar Stellenosch duurde 1 u 20 min, daar we in Kalkbay wat vertraging opliepen door werkzaamheden. Onze kamer in het hotel was nog niet beschikbaar, dus trokken we het stadscentrum in en genoten we van een biertje en pink juice op het terras van de oude bakery. We zetten onze tocht verder en verkenden oom Samie se winkel. In deze shop vond je artikelen uit de goeie oude doos, het was echt fantastisch om hier rond te kijken en te genieten van al dat moois!!! Toen we ingecheckt waren, keken we verrast op, onze badkamer leek wel uit de jaren stillekes te komen, gelukkig voorzien van een moderne douche. Op de patio namen we een biertje en rooibosthee en genoten van het uitzicht op het zwembad. Nadien gingen we op speurtocht naar een gezellig restaurant en boekten we een plaatsje in oppie dorp restaurant. Na een verfrissing in de kamer wandelden we opnieuw naar het fancy restaurant waar we genoten van van lekkere calamari en Wim zich waande als cheeta's, die een impala verorberden., we dronken daarbij een superlekkere pinot noir en de avond kon niet meer stuk! In ons hotelletje lagen we uitgeteld en voldaan na te genieten van al dat lekkers!
Deze ochtend, na een uitgebreid ontbijt, naar cape point gereden. De rit op zich was al leuk om te doen en toen we de parking opreden was de spanning te snijden! We zouden immers op het uiteinde van de wereld gaan staan. Gelukkig was het niet drummen voor een plekje, we konden heel vlot de top aan de oude vuurtoren bereiken. Alle viewpoints waren om het mooist. Blijkbaar was het er vandaag heel rustig, we denken dat het er in de zomer echt wel werken is voor een plekje. Na de klim tot de top, wilden we ook wel nog de 1 u30 min tocht naar kaap de goede hoop ondernemen. Een prachtige trail langs de rotsen over houten latten en stenen paden. Daar aangekomen bleek dat we helemaal alleen waren, wat een fantastisch uitzicht hadden we daar! Dat was echt genieten! Op onze weg terug passeerden we opnieuw het strand waar Bartolomeus Dias zijn boot had laten stranden in 1488. De wandeling was een enorm succes. Nadien trokken we naar het olifantenbos, waar het shipwreck ligt van de T Thomas Trucker, een schip dat op de klippen liep in 1942. Toen we het strand bereikten zagen we geen wreck, maar toen we de verrekijker bovenhaalden bleek het wel nog een eind stappen te zijn, dat zou een nippertje worden, daar het hier vrij snel donker wordt en we nog terug moesten geraken ook! Wim hield er een serieus tempo op na en na 3 kwartier stappen , bereikten we het wrak. Nu nog snel enkele foto's nemen en dan aan een even snel ritme weer terug naar de auto .Gelukkig hadden we nog heel wat tijd over en konden we onze rit "huiswaarts" aanvatten. 'S Avonds aten we een superlekkere pizza in een plaatselijk restaurantje ( Ficherman's )
Na nog even de horizon af te speuren, op zoek naar nog een walvis, besloten we Hermanus maar te verlaten en andere oorden op te zoeken. De rit naar Kommetjie ging weer via hele knappe landschappen en hoe dichter we bij de kust kwamen, hoe mooier het weer werd. Onderweg waren we spijtig genoeg getuige van een ongeluk met een omgekantelde vrachtwagen, het verkeer moest via de pechstrook passeren. Ook waren er op verschillende plaatsen wegenwerken en werd het verkeer lichtjes gehinderd door al die werkzaamheden. We vonden ons hotel, vlak bij het prachtige strand, dat door surfkampioenen bemand werd. Het was echt fascinerend om hen in actie te zien! Het strand ligt hier vol grote, groene buizen( waterplanten uit de Atlantische oceaan)en in de namiddag wandelden we langs het zand naar Slangkop, daar zou een scheepswrak liggen en ik natuurlijk al in mijn nopjes, want dat zou vast mooi beeldmateriaal opleveren. We hadden er wel niet op gerekend dat het hoogtij was en dat we niet over het wateroppervlak konden geraken. Ik poste me dan maar op een andere plek, waar het water plots ineens een halve meter voorbij mijn statief terecht kwam. In allerijl verplaatste ik mij en gelukkig kon Wim mijn rugzak nog redden van verdrinkingsdood Ons lesje hadden we nu wel geleerd, beter uitkijken was de boodschap, het kon soms heel snel gaan! Toen we terugslenterden genoten we nog van de wilde zee en het kletterende geluid van de golven. De kleuren in de lucht na de sundowner waren geweldig, hiervan genoten we tijdens ons avondmaal.
Met een beetje vertraging, daar we gisteren moeilijk op het www geraakten, toch nog een korte samenvatting van onze avonturen! Gisteren ochtend vertrokken we met veel tegenzin vanuit het prachtige Knysna richting Oudthoorn. Deze stad staat bekend voor zijn vele struisvogelboerderijen en wees maar zeker dat we die gezien hebben! De rit naar Oudtshoorn verliep heel vlotjes, de route was enorm fascinerend! Zo veel mooie uitzichten en landschappen! Kleine anecdote! Wanneer er in België wegenwerken zijn dan zie je vaak poppen langs de baan met vlaggen, wel hier gebruikt men echte mensen die een ganse dag met hun arm op en neer staan te zwaaien, moet je je niet af vragen wat die 's nachts zoal doen Ook zijn sommige koeien wel opgevoed en gebruiken het voetpad ipv de berm langs de weg om te passeren De mensen verplaatsen zich vaak te voet en zelfs langst de autosnelweg lopen ze alleen of met enkelen langs de baan. We raceten volgens de snelheidslimieten, want er is hier vaak controle, langs de knappe landschappen. Soms waanden we ons in Oostenrijk en nadien reden we precies door Vlaanderen, zoveel contrasten. De temperatuur steeg gestaag en toen we aan onze guesthous arriveerden was het 25 graden. We settelden ons in de kamer en reden toen naar de Cangoo caves, 1 van de 10 mooiste plekken in Zuid-Afrika . Gelukkig was het er rustig en betraden we met een kleine groep dit ondergrondse paradijs! Het was genieten vanaf de eerste "kamer" tot en met de laatste. De gids, die speciaal voor ons af en toe Zuid-Afrikaans sprak, bracht haar uitleg met veel intonatie en enthousiasme. Na de rondleiding genoten we nog na van onze uitstap en zetten we ons klaar voor de prachtige sundowner. Samen genoten we van de machtige kleuren van de natuur! 'S Avonds aten we struisvogelsteak ( hoe kan het ook anders) en deze was super lekker! Voor het ontbijt waren we wat vroeg en sommige dingen moesten nog klaargezet worden. Toch smaakten de eggs benedict voortreffelijk! Na het uitchecken, reden we richting Hermanus, een tocht van ongeveer 4 uur. De landschappen wisselden weer van bergen , naar platteland en heuvelland. Fantastisch om mee te maken! Het weer maakte ook gekke sprongen, we kregen regen, zonneschijn en wat bewolking en gelukkig toen we arriveerden in het walvisdorp was de nattigheid verdwenen! Toch bracht onze zoektocht naar walvissen ons niet verder en vonden we alleen wat klipdassies en kopjes van zeehondjes. Toch genoten we van de wandeling langs de wilde kust!! 'S Avonds aten we lekkere vis in een plaatselijk restaurant.
Onze wekker liep af om 7 u en na nog wat snoezen maakten we ons klaar voor roerei met spek, het smaakte super! Nu hadden we al wat extra calorieën binnen om straks een mooie wandeling te kunnen maken. Rond 9u30 werden we aan de boot verwacht en het leek eerst wel dat we de enige passagiers zouden zijn. Toch arriveerde er laste minute nog een grote groep Italianen die ons tijdens onze tocht zouden vergezellen, zij hadden hun eigen gids bij, die dan de vertaling deed van de uitleg van de plaatselijke guide. Op het water kregen we wat meer info over Knysna en de 2 islands, waaronder ook dat van "ons" ( waar we sliepen) ook het ontstaan van het reservaat werd met een grapje verklaard. In de lagune kan je haaien aantreffen, maar er is nog nooit een attack geweest, dus moesten we ons niet ongerust maken Eens aan wal gingen we met een 4x4 naar de top van het reservaat gebracht worden. Was dat even lachen toen we zagen dat het eigenlijk eerder weghad van een toeristentreintje in Durbuy. We maakten er geen probleem van, als we maar boven geraakten! Tijdens onze rit naar boven kregen we weer wat meer details over de fauna en flora van Featherbed. Toen hield de "jeep" halt en konden we onze tocht naar beneden te voet verder zetten. De avontuurlijke wandeling ging over rotsen en door het bos, ook belandden we na een rustige afdaling in een knappe rots waar we het opspattend water weer tegen de rotsen zagen kletsen. Het geluid alleen al deed je rillen en dan nog niet gesproken van het adembenemende uitzicht! Het was echt een heerlijke tocht! Na een uurtje stappen konden we nog nagenieten bij een lekker lunchbuffet, voorzien in de prijs van de uitstap. De kilootjes zullen er weer vanzelf bijkomen met al dat lekker eten! Toen de toeter op de boot ons er aan deed herinneren dat we ook nog terug moesten, was dat met pijn in het hart, want hier hadden nog wel wat langer willen blijven. Daar de namiddag al begonnen was en het hier al vrij snel donker is, hadden we niet veel opties meer voor andere bezoeken, het strand van Brenton on sea had ons gisteren zo kunnen bekoren, dat we het niet erg vonden om nog eens terug te rijden. Weer genoten we van de wilde kust met zijn prachtige strand en opbeukende golven!
Na een verkwikkende nachtrust en een lekker ontbijt, de viewpoints van The Heads gaan verkennen Knysna is eigenlijk gelegen aan een grote baai die verbonden is met de Indische oceaan . De ingang van de lagune wordt the Heads genoemd en langs die kust zijn prachtige uitkijkpunten, de moeite om een verplaatsing te maken! 'S middags aten we in Knysna Waterfront een panini en trokken toen naar Brenton on the sea, ons aangeraden door de hotelbediende. Het strand was enkele km lang en zo prachtig! Metershoge golven botsten tegen de rotsen op, het was een prachtig schouwspel. Ik,probeerde er mijn bigstopper uit en had er nog wel uren kunnen doorbrengen! Het was een onvergetelijke namiddag on the beach!!!
Deze ochtend geen gamedrive meer mee gedaan uit angst dat we wat weinig respijt zouden hebben om onze vlucht van Nelspruit naar Johannesburg tijdig te kunnen nemen. Maar deze avontuurlijke tocht startte al met een kwartier vertraging daar de linker achterband plat stond. Gelukkige waren onze ranger en helper er nog om onze car te voorzien van een reservewiel! De rit naar Nelspruit verliep heel vlot en we hadden nog heel wat tijd over om een koffietje te drinken en het liefelijke vliegveld te verkennen. In Johannesburg was het serieus wat stressen want de transfer was vrij nipt en nu bleek dat we nog geen gatenummer hadden en dat we de bagagecontrole nog eens moesten overdoen, gelukkig net op tijd voor nog een wc bezoek en dan het kleine vliegtuig in. Mijn fototas geraakte niet in de handbagageruimte en moest dan maar mee tussen mijn benen! Toen we in George arriveerden was het al bijna donker en je kan er van op aan dat het hier echt wel donker is, dat wil zeggen ook geen verlichting langs de baan! Dat was echt wel spannend, het autohandvat aan mijn kant was bijna geheel platgenepen van de spanning, maar gelukkig heb ik een supergoede chauffeur bij!!! In de Lodge werden we ontvangen door Chris en hij had al een tafeltje laten klaarzetten voor ons om 8 u, we hadden dus nog een 15 tal min om andere kleren aan te trekken en ons klaar te maken voor een gezellig etentje. Dit zou smaken, het was geleden van 8 u 's ochtends dat we nog gegeten hadden. En lekker dat het was!!!! Nu liggen we uitgeput in onze nest, nog even het eten laten verteren en dan naar dromenland!
Op tijd waren we ons reuzebed uit en vatten we , na een lekker ontbijt, de rit aan naar onze volgende safari. Na een rustige tocht van 2 uurtjes reden we 7 km naast een dorpje, waar de kinderen ons met veel plezier terugzwaaiden. Zo blij lachend dat ze weer eens " wittekes" zagen we vallen hier echt wel op! Aan de ingang van het kamp lieten we de wagen achter en werden we met een 4x4 naar de Lodge gereden. Wat een geluk dat we dit niet met ons toyotake moesten doen. Daar aangekomen stonden ze ons al op te wachten met warme handdoekrek om het stof van onze handen te wrijven, ook kregen we nog een glaasje huisbereide limonade en werden we naar onze kamer ( klein huisje ) begeleid. Om 13 u aten we een lekkere lunch waarbij we zelf konden kiezen wat we op onze borden deponeerden. Het was overheerlijk. Om 15 u kregen we koffie of thee en vertrokken we voor onze eerste gamedrive. In de jeep zaten nog een Nederlandse vader met 2 dochters, een koppel Zwitsers en een pas gehuwd Congolees stel. Het was een internationaal gezelschap! Het landschap is hier veel begroeider dan in Botswana en was dan ook heel snel duidelijk dat het hier echt wel zoeken naar .... Ging worden. We zagen wat kodoo's, een inyalas en olifanten, ver weg op de berg. De zoektocht naar neushoorns leverde niets op. Na het avondmaal ( fantastisch lekker! ) ontspanden we ons in het warme bad in onze kamer! Het was superromantisch! Na die relaxatie vielen we bijna direct in slaap!
Deze ochtend werden we om 5.30 u door de telefoon gewekt, de knock knock in Mashatu vonden we wel leuker, maar wakker waren we even goed! We verzamelden om 6 u aan de bar, dronken een koffietje en vertrokken met gans het gezelschap de wildernis in! Het weer beloofde niet veel goede, je zag de grijze wolken toenemen en onderweg kregen we onze eerste Afrikaanse regenbui op onze donder! Alle gasten kregen snel een regenponcho toegestopt en de tocht ging genadeloos verder. We werden beloond met een kudde buffels die ons aanstaarden alsof wij de attractie waren Op een heuvel dronken we nog een koffietje met koek en de zoektocht naar de neushoorns ging verder. Gelukkig regende het niet meer. De ranger gaf ons wat uitleg over het verschil tussen de uitwerpselen van olifanten en van neushoorns. De poep van de slurfdragende reuzen zou een goed medicijn zijn tegen hoofdpijn en maagproblemen. Gelukkig hadden we daar geen last van Na de rit aten we een ontbijt ( voor onze ogen vers gebakken omelet met hesp,kaas en groentjes, Jamie Jamie! Daarna hadden we 3 u om een verfrissende douche te nemen, wat foto's klaar te zetten en de blog aan te vullen. Om 15 zullen we terug klaar staan voor onze laatste safari. Hopelijk vinden we dan de neushoorns en nog een luipaard als "afscheidstoetje" De neushoorns zijn ons gelukt, het luipaard had een bordje hangen"niet thuis" , het was superleuk, maar aan alle mooie liedjes komt een einde. We sloten de dag af met weer een relaxerend warm bad in ons hutje!
Na een verkwikkende nachtrust en een lekker ontbijtje maakten we ons klaar voor de Panoramaroute. Het beloofde een mooie dag te worden, dus trokken we onze shorts en shirts aan. De eerste halte was bij Pinackle , een grote rots die opstijgt uit de vallei. Het was al een veelbelovende start van een leuke dag. Daarna vervolgenden we onze weg naar Gods window ( hij liet het venster open staan en we konden genieten van een prachtig Panorama! We reden verder en stopten bij de Berlin Falls . Maar stom kieken dat ik ben, ik vergat toch mijn draadontspanner waardoor ik de big stopper moeilijker kon bedienen. Ik nam dan zo maar een foto en troostte mezelf dat het toch niet zo spectaculair was nu het droogseizoen voor niet veel doorstromend water zorgde toen hobbelden we verder en arriveerden we bij een ander mooie plek, waar we getuigen waren van een kerkdienst op de parking. De groep gelovigen zong liederen en las teksten voor. Het was enorm leuk dit te mogen meemaken! De volgende halte bleek de mooiste te zijn, Burcke's Luck Potholes. Er was hier dan ook wel wat meer publiek dan op de andere plekken. De samenvloeiing van de blijde rivier en de treur zorgt daar voor een adembenemend uitzicht. Het gesteente is volledig uitgehold van het normaal vrij wilde water. We zagen ook een vrouw een slippertje maken toen ze op de gladde rotsen wou wandelen.eigen schuld, dikke bult! We genoten hier van het kletterende water en van het knappe landschap. Toen werd het tijd om terug te rijden , ons te verfrissen en wat te relaxen en dan een lekkere vis en steak te verorberen. De dag eindigde in het enorme bed en we droomden nog verder van deze schitterende dag.
Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon 
we zullen wel heel blij zijn onze kids terug te zien, maar hopen om hier toch nog eens terug te komen!
