Van een geluksdag gesproken, allez een dubbelgeluksdag!!! Deze ochtend, na een minder goede nachtrust (geklop op de deur van enkele uitgelaten jongeren) een lekker ontbijt gaan nuttigen in het hotel. Deze keer keuze uit een zeer uitgebreid buffet. Voldaan stapten we in de auto met een sportieve dag in het verschiet . Eerst 40 km rijden naar Argonquinpark en van daaruit onze keuze gemaakt uit de verschillende avontuurlijke trails. We startten met een opwarmertje van 1 uurtje ( hardwood lookout trail), al heel ferm om onze spieren klaar te stomen voor het echte werk. We kochten wat voorraad en aten onze picknick gezellig langs de waterkant van een van de vele meren, zittend op een boomstam, op! Toen startten Wim en ik onze tocht van 3 uur aan de ingang van Booth Rock trail. Deze wandeling kreeg in moeilijkheidsgraad een 3 mee, daar er een fijne klim in te vinden was. Het was werkelijk het zweten waard, want bij een temperatuur van rond de 26 Gr. , begint het t-shirtje onder de rugzak wel wat vochtig te worden. De prachtige bomen, het machtige uitzicht, heel de trail was de moeite waard. Spijtig genoeg heel mooie flora, maar waar bleven die beren en elanden ? Nu ja, wat we al gezien hadden was de 16 dollar al dubbel en dik waard. We hadden nog tijd en energie ( niet zoveel meer, maar toch) over en bezochten nog een derde trail, nl. de Lookout trail. Hier was weer een goeie klim in terug te vinden, zonder veel moeite, met wel een beetje gehijg en gezucht , volgden we het heel duidelijk aangegeven pad. Wat een fijne afsluiter was dit! Het uitzicht bovenaan de klimming heeft ons niet teleurgesteld! De uren waren voorbij gevlogen maar het beste zou nog moeten komen. Langs de rand van de Highway 60, aan een waterplas stonden 2 elanden rustig te genieten van het uitzicht. Gelukkig had Wim ze ook opgemerkt en stopten we voor een fotoshoot! Onze dag kon niet meer stuk! We werden beloond voor het hard labeur tijdens het stappen met een fijne ontmoeting met 2 plaatselijke inwoners van het park. Vol bewondering reden we verder en, je gelooft het nooit, na enkele kilometers stond er zonder blikken en blozen , opnieuw 1 vrouwtje eland naast de weg, op nog geen 2 meter van ons verwijderd. Je kon haar bijna raken! Wat een grote dorst moet dat beest gehad hebben, wel 10 minuten lang dronk ze van het plasje water . Dit moment zullen we zeker nooit meer vergeten....
Gisterenavond na onze workout gedoucht en nadien in ons hotel nog lekker gegeten.,we hadden nochtans van Rudy een goed adresje gekregen om lekkere steak te eten, maar onze pijp was uit en gemakkelijks halve bleven we dus maar ter plaatse. Toch bedankt Rudy!!! Onze nachtrust werd gelukkig niet meer verstoord door een bende hangjongeren! 's Ochtend waren we paraat voor een uitgebreid ontbijtbuffet, scrambled eggs,bacon en patatoes om te starten, nadien een smakelijke koek en als afsluiter nog wat vers fruit( alleen al met het idee dat we toch wel gezond bezig zijn ) Een Frans viertal, twee ouders met hun zoon en vrouw( leeftijd gemiddeld 60) zaten 2 tafels van ons verwijderd. Ze hadden zich de vorige avond al laten opmerken door heel onbeleefd brood bij te eisen( goed gelezen EISEN). Wij zaten aan een tafel waar je eigenlijk met 6 aankon, maar voor 2 was geen plek, dus zetten we ons wat breder! Plots staat die oudste, arrogante Française recht en gooit haar servet met veel zwier op onze tafel, waarom dat weten we nog steeds niet. Ik heb me moeten bedwingen om die servet niet terug bij haar te droppen met de tekst"u bent wat verloren"nu ja , wij zijn wel beschaafd en zij waarschijnlijk niet. Nadien stond ze aan de toastmachine en hoopte ik stiekem dat haar hand per ongeluk in de machine zou blijven steken( foei Christel zei Wim, zo ken ik u niet ) na onze checkout zetten we onze reis verder richting Pembroke. Het was een triestige dag voor het dierenrijk: 2 dode vossen, 1 hert en 1 bever lagen aan de kant van de weg. De radiostations die we de vorige dagen beluisterden brachten ons steeds heel goeie muziek, vandaag lukte het niet om een goeie zender te bereiken. Hopelijk vinden we er morgen toch betere!
Gisterenochtend eens een gezond ontbijtje achter de kiezen geslagen, anders kunt ge ons rollen als we terug zijn lekkere fruitschotel En getoast Franse baggel met kaas. Voldoende vitaminen om onze eerste hike te doen. De keuze was vrij snel gemaakt, als opwarmertje een tocht naar de vuurtoren ( THE lighthouse trail). Een vrij eenvoudige tocht met kleine klim , dat zou ons wel lukken! We waren nog maar juist vertrokken of we werden al aangevallen door een bende losgelaten muggen, die dachten dat ze bij ons wel terecht konden voor een stevige slok bloed. Dan maar in allerijl terug naar onze lodge voor de anti-muskieten roller. Gewapend keerden we dan terug met de wapens in onze hand om die vervelende insecten weg te meppen. Het eerste deel van het pad liep door het bos waar we door het hoge gras waadden en over boomstammen moesten stappen. Heel avontuurlijk! Onderweg zagen we wat eekhoorntjes en vluchtte een haas voorbij. Het tweede deel van de tocht ging over de granietrotsen langs de kust. Gelukkig met aangepast schoeisel lukte ons dat goed. Wat een mooi uitzicht hadden we daar! Aan het lighthouse hielden we pauze bij een prachtig meer! En genoten we van de natuurlijke geluiden van het plaatselijke vogelkoor. Tijdens de terugtocht waren we even onze te volgen pijlen bijster en zochten naar een route waar we het gras al plat trapten. Gelukkig vonden we vrij snel het juiste pad, anders hadden ze de helikopter moeten inzetten om ons te komen zoeken;-) in de namiddag genoten we van verdiende rust naast ons huisje en deed ik een eerste plonswasje. Na een stevig avondmaal hadden we ons opgegeven voor een zeiltocht van 2 uur. We maakten er kennis met de vrouwelijke kapitein, Krissie de assistente en twee andere koppels, waarvan 1man zelf een zeilboot had. Het was een heel aangename boottocht met een supermooie sunset. Bij het afstappen werden we opnieuw aangevallen door agressieve muggen, waarschijnlijk familie en vrienden van de vorige keer. Na een verkwikkende nachtrust en een weerom gezond ontbijt, zetten we onze tocht naar Huntsville verder met op de achtergrond schitterende muziek op de plaatselijke radiostations en een prachtig landschap met het ene meer na het andere!!!
Gisterenavond lekkere vis gegeten in ons hotelletje. Het was het beste al van alle guesthouses die we bezochten, heel modern ingericht met een grote inloopdouche. 's Ochtends vertrokken we met een volle maag, na het stevige ontbijt van scrambled eggs, bacon en patatoes. De rit naar Killarney duurde even en onderweg genoten we van het adembenemend uitzicht op de grote meren en uitgebreide bossen. Spijtig dat er maar weinig plekken waren waar we onze benen konden strekken en een fotootje maken. Onderweg kwamen we 2 hertjes tegen die naast de weg stonden, achter ons reed een wagen en we konden ze niet op de gevoelige plaat vastleggen Aangekomen in Killarney gingen we naar onze lodge en verkenden we de buurt . Het uitzicht aan het kanaal tussen Killarney en George bay was al fantastisch. De trip die ons morgen te wachten staat is veelbelovend, een tocht van 4 uur over een pad met bezoek aan de wandelwegen van beren,bevers,herten en elanden. Hopelijk kruisen we hun pad! Als ze maar niet te dichtbij naderen . Deze avond lekker gegeten in het restaurant van Mountain Lodge. Een echte aanrader! Nu genieten we van een plaatselijke singersong-writer in de gezellige lounge, met een tequilla sunrise op het tafeltje.
Twee dagen in 1 verhaal gestoken: veel kilometers gereden en minder kunnen beleven. Gisterenochtend vertrokken vanuit Niagara Falls met veel regen. Onderweg enkele keren uitgestapt om onze benen eens te strekken en te tanken. Gelukkig klaarde de hemel uit en kwam de zon te voorschijn! 's Middags stopten we in een klein dorpje en aten we een lekkere koffiekoek uit een lokaal bakkerijtje. Wim's koek leek op een ronde rozijnenkoek maar dan zonder rozijnen en met kaneelsmaak( cinnamon bun) Super delicieus! Met een volle maag zetten we onze rit naar Tobermory verder. Daar aangekomen bezochten we ons hotelletje en brachten we een bezoek aan het stadje, waar eigenlijk maar weinig te zien was. Daar de keuze om te eten heel beperkt was, deden we ons tegoed aan fish en chips. Gelukkig veel beter dan de vorige keer in Brighton. Het zonnetje deed ons deugd en we eindigden de dag op het balkon van onze hotelkamer met een glaasje wijn. Deze morgen, met nog veel slaap in de ogen( 4u15 ) kregen we ons ontbijt en reden we het blokje om, zodat we tijdig aanwezig waren om de Ferry van 7 u te halen. Inchecken moest 1 u op voorhand. Daar we nog tijd genoeg hadden genoten we met een kopje koffie van een prachtige sunrise! Nadien hebben we de zon niet meer gevonden. We doorkruisten Manitoulin Island en maakten gebruik van de enkele droge momenten om de auto even te verlaten en te genieten van het supermooie uitzicht. Nu in ons hotel beleeft Wim nog de tweede helft van Brazilië - Duitsland. Even chillen en dan strakjes lekkere vis gaan verorberen!
Met een dagje vertraging dan toch onze avonturen van dag 3. Gisteren niet op het draadloosnetwerk geraakt Onze Tommie (lees Tom Tom) Heeft ons al goed geholpen bij het vinden van onze hoteladresjes. Gisteren hadden we wel per ongeluk het adres van de Hornblower( vroegere maid of THE mist ) ingegeven en maakten we een ommetje omdat we ons hotel niet vonden, nochtans een building van 21 verdiepingen! Gelukkig hadden we dat misverstand door en vonden we het gereserveerde hotel. Het zicht op de Falls was al indrukwekkend. Toen we nadien een boottocht maakten in de Falls waren we nat maar sprakeloos! Wat een ervaring! Ook zagen we de watervallen vanuit de tower, waar je hoog en droog boven de Falls uittorent. En alsof dit nog niet genoeg was voor 1 dag, kregen we er nog als kers op de taart een gratis vuurwerk bovenop! Deze dag zullen we niet snel vergeten!
De voorbije nacht vrij goed geslapen. Alleen was de biologische klok wat in de war en deed mij om 4 uur lokale tijd uit mijn bed komen voor een toiletbezoek. Dan maar aan het verslag van de vorige dag begonnen! De voormiddag hebben we geheel doorgebracht in het winkelcentrum, eerst bij de appelstore en daarna terug bij Koodo ( telefoonprovider), waar we da dag voordien 2 prepaid- kaarten kochten. Deze waren volgens het vriendelijke meisje geactiveerd, toch kregen we geen verbinding. Misschien waren het onze Gsm's wel die moeilijk deden? Dus wij naar de applestore! Daar hebben ze ons heel behulpzaam geweest, het duurde wel een uurtje en toen lukte het nog steeds niet. Dan maar terug naar Koodo! Het vriendelijke meisje van de dag voordien, was niet meer te bespeuren. De man aldaar zei dat de Sim eerst via het web moest geactiveerd worden, maar die procedure hadden we gisteren al doorlopen. Dan moesten we maar eens naar de helpdesk bellen via hun telefoon. Dat gesprek duurde een 20 tal minuten, maar gelukkig met positief resultaat. Nu moest ook mijn kaart nog geactiveerd worden. Weer drie kwartier later was gelukkig ook mijn kaart actief! Dan vlug vlug naar een Ierse pub voor de match van de Belgjes. Deze was al in de helft toen we arriveerden. Onze smeekbede om te winnen heeft spijtig genoeg niet mogen baten . In de namiddag wandelden we door Toronto en de sfeerbeelden daarvan vind je op Fb. Nu ons nog wat opfrissen en dan een restaurantje zoeken voor ons avondeten.
Door bagageproblemen, steeg ons vliegtuig 3 kwartier later op dan voorzien! We hadden geen geluk bij het toewijzen van de zetels. De seats die we oorspronkelijk gevraagd hadden, waren ingenomen door een "heel leger"Indiërs. Gelukkig was er een vriendelijke vrouw die haar stoel wel wou wisselen, zodat we toch nog naast elkaar konden zitten. De vlucht is zonder problemen verlopen. Na de landing hebben we heel lang moeten wachten alvorens onze valiezen op de band verschenen. Paniek sloeg al even toe, toen we dachten aan een herhaling van onze reis naar Sicilië , toen onze valies in Brussel was blijven staan! Gelukkig waren de 2 koffers wel met ons meegereisd. De wagen die we huren is een Nissan Note en bevalt ons zeer goed. Dit model huurden we enkele jaren geleden in Portugal ook. De rit naar Toronto deden we via de app TomTom in Canada. Veel Canadezen op de baan naar Toronto. Het hotel bleek ook overrompeld te zijn van diezelfde Indiërs die het vliegtuig met ons deelden.'s Avonds zochten we naar THE old spaghetti factory, een heel old school restaurant, met tram en paardenmolen! Echt de moeite van een bezoek waard! Het eten was er ook super lekker! Na het eten ging onze trip hotelwaarts, want het uurverschil begon ons parten te spelen. Een verdiende nachtrust stond ons te wachten in onze hotelkamer!
Slapen? Hopelijk lukt het ons! De valiezen staan klaar, heel dik en rond van alles wat we nodig hebben en natuurlijk was mijn fotomateriaal als eerste ingepakt. Morgenvroeg zal Bram nog wat slaap in zijn ogen hebben als hij ons naar de luchthaven brengt, maar voor zijn "oudjes" heeft hij dat wel over!
Nog 3 nachtjes in ons eigen bed slapen en dan is het zover! De langverwachte reis naar Canada! Onze koffers zijn bijna gevuld! Vooral mijn fotomateriaal mag niet ontbreken! Proper ondergoed kunnen we ginder ook nog aanschaffen Wim heeft al wat leuke adresjes opgezocht en ook de platenwinkels staan al op zijn lijstje! We gaan proberen van regelmatig onze avonturen neer te pennen, als we daar nog energie voor hebben 's avonds!
, volgden we het heel duidelijk aangegeven pad. Wat een fijne afsluiter was dit! Het uitzicht bovenaan de klimming heeft ons niet teleurgesteld! De uren waren voorbij gevlogen maar het beste zou nog moeten komen. Langs de rand van de Highway 60, aan een waterplas stonden 2 elanden rustig te genieten van het uitzicht. Gelukkig had Wim ze ook opgemerkt en stopten we voor een fotoshoot! Onze dag kon niet meer stuk! We werden beloond voor het hard labeur tijdens het stappen met een fijne ontmoeting met 2 plaatselijke inwoners van het park. Vol bewondering reden we verder en, je gelooft het nooit, na enkele kilometers stond er zonder blikken en blozen , opnieuw 1 vrouwtje eland naast de weg, op nog geen 2 meter van ons verwijderd. Je kon haar bijna raken! Wat een grote dorst moet dat beest gehad hebben, wel 10 minuten lang dronk ze van het plasje water . Dit moment zullen we zeker nooit meer vergeten....
Aangekomen in Killarney gingen we naar onze lodge en verkenden we de buurt . Het uitzicht aan het kanaal tussen Killarney en George bay was al fantastisch. De trip die ons morgen te wachten staat is veelbelovend, een tocht van 4 uur over een pad met bezoek aan de wandelwegen van beren,bevers,herten en elanden. Hopelijk kruisen we hun pad! Als ze maar niet te dichtbij naderen . Deze avond lekker gegeten in het restaurant van Mountain Lodge. Een echte aanrader! Nu genieten we van een plaatselijke singersong-writer in de gezellige lounge, met een tequilla sunrise op het tafeltje.
