Op 23 oktoker hebben de bussen en de taxi's het geniaal idee gehad om te staken! Normaal moest ik wel naar school aangezien de grote naar huis kunnen stappen was het school enkel voor de kleuters en lagere school afgeschaft. Maar wij hadden ons in de morgen goed overslapen waardoor we de schoolbus hebben gemist. Dus moesten we van de mama niet naar school. Aangezien het te gevaarlijke en een te lange weg is naar school, vond ze het dus echt niet de moeite om naar school te stappen! Dus we hadden een dagje vrij! En had ik eens tijd om buiten te zien hoe het was met de staking! En ik kon mijn ogen niet geloven! Die bussen en en taxi's als die staken staken ze echt he!! Al de straten waren bijna geblokkeerd!!! Dus niemand kon met de auto weg omdat ze toch de straat niet uit konden! Dus alles gebeurde te voet! Ik kan zo een erge staking toch niet inbeelden in Belgie hoor de wereld zou vergaan! Ok, een straat blokkeren tot daar aan toe maar allemaal!? Dat kan alleen in Bolivia!! :)
Eerst en vooral verschiet je niet bij deze titel en ga je ook geen Canne ofzo inbeelden! Het was gewoonweg een twee weken van latijns amerikaanse films! In heel latijns amerika hebben ze een filmfestival georganiseerd! Elk land mocht een film uit eigen land kiezen en al deze films gingen ze dus in de cinema's laten spelen! Elke dag waren er twee films en dat meer dan twee weken lang! Ik vond het heel leuk omdat er vele films met heel veel historie waren! Dus heb ik een beetje historie gezien en geleerd over heel latijnsamerika door gewoon naar de cinema te gaan! Niet te geloven! De mama vond het ook heel leuk dat er eindelijk eens iets cultureels te doen was, dus ik ben toch 4 of vijf keer met haar naar de cinema gegaan.. Vele keren naar de cinema en dat nog wel in een cinema zaal waar er geen plaats is voor u voeten!! Dus wij altijd met onze benen over de stoelen voor ons! Er zat toch nooit iemand in de zaal! Dus mochten we dat toch wel doen vonden we! Maar dus ik zal nooit meer naar die cinezaal gaan! Maar we hebben het toch goed overleefd!
Op 20 oktober was de papa jarig en hij mocht dan kiezen wat we gingen eten... En wie ging het klaar maken! Dus hij had mij al direct als kok aangesteld! wat dus een uitstekende keuze was! En zeker omdat we cannelones moesten klaarmaken, weeral een uitstekende keuze! XD dus eerst in de morgen alles moeten gaan klaar maken en dan alles klaargemaakt in de middag! Ook hebben ze op het laatste mament beslist om ook chocolade mousse te maken. Dus die was natuurlijk niet super lekker! Maar iederen heeft er toch van genoten! Al de tantes en nonkels zijn komen eten met de oma en de opa ook!! Hier hebben ze niet zo veel gegeten! Ik moest toen echt denken aan papa ! Volgens mij moest hij al lang naar de Delhaize gereden zijn om meer bij te halen omdat we zeker niet genoeg gingen hebben!!! maar iedereen had genoeg en heeft genoten van het eten! De papa vond het super leuk dat heel de familie was gekomen en vond zijn verjaardag dus zeker geslaagd!!! missie voltooid!
17 oktober een van de beste feestjes gehad.! Het was Kevin zijn verjaardag dus hebben we een groot feest gevierd bij hem thuis met veel taart en leuke mensen. Hier hebben ze zo een soort traditie dat je de taart moet inwijden ofzo door er u kop in te zetten. Aangezien niemand dit wil doen word je er ingeduwd. Deze keer mocht ik Kevin er mooi induwen! Duwen is vele leuker dan geduwd te worden. Nadien nog naar de bar geweest om daar het feest voort te zetten met meer personen! Gelukkig hebben we hier nooit huiswerk zodat je namidaggen op zulke feestjes kan doorbrengen.. :D FELIZ CUMPLEANIOS KEVIN!!!!! PRIMO./ BROTHER
Wat gaat de tijd toch snel ! Ik kan het bijna amper geloven ik hier al een vijf maanden zit ! Dat wil zeggen dat ik bijna in de helft van mijn verblijf zit. In die vijf maanden heb ik zoveel nieuws gezien zoveel anders gedaan! Het waren al vijf maanden die voor altijd in mijn geheugen zullen zitten! Ik zal ze nooit vergeten.. :) ik moet nog zoveel aan julie laten weten op mijn blog sorry daarvoor. Maar ik beloof daar werk van te maken.. Ik moet nog alles vertellen over zowel goede en triestige momenten, zoals mijn galabal en acto kestmis en ga maar verder. Maar ook van een begravenis dat hier zoanders is als in België! ... Dus nu weet je waar julie je nog aan kunnen verwachten! Ik mis hetbelgielandjewel een beetje hoor en zeker de kerst! Maar het is hier echt zo interesant, dat ik kan het soms echt niet beschrijven!
Op 12 oktober ben ik heel vroeg moeten vertrekken naar La Paz. In het midden van de nacht eigenlijk. Daar in La Paz hebben we dan onze eerste reunie van AFS gehad. Het ging weeral van ben je gelukkig, wat vind je van Bolivia, wat vind je van de boliviaanse cultuur enzo... Dus die dag was wel redelijk saai. Maar we moesten er nu eenmaal door. Op 13 oktober ging onze reis pas echt beginnen. Maar aangezien ik in La Paz geen familie had, heb ik van AFS een andere familie gekregen! Echt super leuk! Het was ook een super leuke familie. De familie woont in miraflores van La Paz. Met een schat van een mama, een tweeling (een jonge en een meisje van17 jaar) dan had je ook nog een schat van een opa die ook in hetzelfde huis woont. Ik voelde mij op een avond direct al een beetje zijn kleindochter!!! En dat wil wat zeggen! De dag nadien gingen we met AFS dus naar het Lago Titicaca meer. Het hoogst gelegen meer ter wereld. Het was een hele rit naar het meer vanuit La Paz. Eerst 5 uur in de bus, nadien moesten we uit de bus en werden we over een stukje water gezet met de bus. Ik natuurlijk super bang dat onze bus ging zinken aangezien de bus veel weegt en het bootje van hout was! Maar onze bus is er dus veilig geraakt. Dan moesten we terug een uur in de bus zitten om aan te komen in Copacabanna. Een super mooi stadje gelegen aan het water. Vandaar moesten we nog twee uur in een bootje zitten om aan een super mooi eilandje te geraken. Ik moet toegeven een van de mooiste uitzichten die ik tot nu toe in mijn leven heb gezien! Het eilandje noemt Isla del sol omdat de zonsondergang er super mooi is. Ik heb er dan ook meer als een uur van zitten te genieten. Het was adembenemend. Voor de mensen die rust zoeken en even weg willen van de bewoonde wereld! The place to be! Er zijn geen auto's, je kan er enkel verse dingen eten (zoals verse vis uit het meer) en je kan er gewoon genieten van de stilte!!! Ik vind het lang rijden dus echt wel de moeite waard ! De dag nadien zijn we naar een ander eilandje gegaan. Het eiland van de maan. (isla de la luna) ook een super mooi eilandje maar hier valt niet zo veel te beleven. Je kan er wel zwemmen maar het is daar net iets te koud voor. En dan was ons weekendje al gedaan. Natuurlijk moesten we nog een hele reis terug. In Copacabanna kregen we deze keer de tijd om het stadje een beetje te verkennen en eventueel dingen te kopen. Ik heb een mooie ring gekocht en een schattig leren tasje. In La Paz ben ik nadien nog dagje gebleven om het een beetje te bezoeken samen met de opa van het nieuwe gezin. En natuurlijk ook met mijn vrienden van andere steden die ook nog een dagje langer bleven. Voor terug te gaan naar Oruro viel het wel niet zo goed mee. Aangezien er mensen aan het staken waren waardoor onze bus Oruro niet kon binnen rijden . Moesten we nog een dik uur stappen naar het begin van de stad. En dat met onze grote zakken!! Uiteindelijk was ik wel blij terug thuis te komen. .. Lago titicaca is echt een aanrader!
Sorry dat ik al zo lang niets meer heb geschreven.. Maar het is nu vakantie en ik zal er nu geregeld werk van maken, of toch proberen. Ik zal nu veel proberen in te halen want ik heb echt nog zoveel te vertellen!!!!
Op 20 oktober is de papa een jaartje ouder geworden. Dus mocht de papa kiezen wat we gingen eten en ik mocht de kok zijn samen met Lucia. Juan Diego wou graag canellonis eten. Dus heb ik er met mijn prachtige kookkunsten iets lekker van gemaakt.. Canellonis met tomatensaus en spinazie.. SUPER LEKKER!!! We hebben wel heel veel moeten maken hoor. Want heel de familie is komen eten. Al de tantes en nonkels, neven en nichten, oma en opa.. !!! Wat is een verjaardag zonder een lekker dessertje? Dus moesten we ook een lekker dessertje maken wel is waar. Mijn lekkere chocolademouse!!! Het was zeker een leuke dag. Veel gekookt en lekker gegeten!! !
Op 17 oktober was het de verjaardag van Kevin. Dus werd er een groot feest gegeven onder vrienden. Na school mochten we allemaal naar Kevin zijn huis gaan en gingen we daar een beetje feesten. Hier wordt er niet van je verwacht dat je cadeautjes enzo meeneemt. Er is iemand die voor taart zorgt en iemand voor de drank, .. We verdelen alles. 'S avond zijn we dan ook nog met z'n allen naar een cafe gegaan, waar we het feest hebben doorgezet. Wat ik ook heel anders vindt dan België. Als je een feestje geeft bij je thuis helpen ze nadien super hard om alles proper te krijgen. In België moet jë zelf alles nadien opruimen, wat zo hatelijk en vermoeiend is.!!
Op een zaterdag waren we alleen thuis, zogoed als heel de dag. ( mijn papa studeert elke zaterdag nog aan de unif en mama had dat weekend kamperen met het school) dus waren Salva, Lucia en ik dus alleen thuis.. Ik had die week nieuwe dvd's gekocht. Dus gingen we er één zien. Wat echt is uitgedraaid op een leuke filmmarrathon in mijn kamer.. Alle drie in een bed met een frisdrankje en zelfgemaakt eten. Het was echt een super leuke dag. De ouders verschoten wel een beetje hoe ze ons aantroffen! En we moesten spijtig genoeg onze film stopzetten.
Met mijn vrienden wilden we eens een afwisseling. Dus besloten we om eens naar een andere discotheek te gaan. Eens hadden we afgesproken in het stamcafe van mijn klas. Er zijn wel elk weekend vrienden te vinden. Daar valt dus altijd wel iets te beleven en heb er echt al de tijd van mijn leven beleefd. Een betere tijd als de tijd in de discotheek nadien. Mij zien ze in EDEN toch niet meer terug hoor.. Ten eerst veel te veel inkom en je kan helemaal niet dansen omdat je helemaal geplet bent!!! Gelukkig is de avond toch meegevallen ! D
Op 29 september was het de verjaardag van Valeria mijn nicht. Dus waren we natuurlijk allemaal uitgenodigd. Met heel de familie en vele vrienden mochten we bij haar thuis gaan eten . Ze hadden bbq klaar gemaakt, bbq is hier wel niet zo lekker als in Belgie hoor. Het vlees is hier gewoon niet zo lekker. Ik zal maar eens op vakantie moeten gaan in Argentinie zeker? We hebben ons echt super goed geamuseerd . Heel de familie beschouwt mij echt als een familielid. De opa tot al de tantes,nonkels, neven en nichten. Echt super leuk dat ik daar altijd zomaar kan binnen wandelen... Maar het is toch een beetje raar.. IK mis het wel een beetje dat er altijd mensen over de vloer komen... Hier hebben we niet zoveel bezoek.
Ik heb enkele foto·s toegevoegd. Julie kunnen dus eens kijken. Het zijn er spijtig genoeg niet zoveel omdat ik enkel diegene met mijn ipod getrokken, heb kunnen uploaden... Veel plezier !
Aangezien de zaalvoetbal groep van La Salle de regiowedstrijden (zie op blog " Week in teken van de sport" ) gewonnen hebben waren we geselecteerd om aan de nationale wedstrijden mee te doen. Onze school kreeg dus met andere woorden de eer om Oruro te vertegenwoordigen in het zaalvoetbal. De wedstrijden vonden dit jaar plaats in Oruro, ook geluk hebben. Van mijn school mocht mijn klas naar vele wedstrijden gaan kijken tijdens de schooluren. Wat dus betekende niet veel les. Maar ook na school stond ons Rani als een echt Sallista (de naam voor de mensen die op La Salle zitten) te supporteren. Ik was altijd zo fier als we wonnen. (ik denk eigenlijk dat het gedeeltelijk kwam dat wij de beste suporters ter wereld zijn) naar elke wedstrijd namen we de trommels mee, affiches en natuurlijk vele liedjes om te zingen. Ik kan ze ondertussen echt wel vanbuiten, en daar ben ik heel fier op. Toen we bij de finale kwamen werd iedereen pas echt zot. Die dag hadden we helemaal geen lessen, we hielden ons gewoon de hele tijd bezig met telefoonboeken en papieren in stukken te scheuren.. Dat was noodzakelijk om in de lucht te smijten bij elk doelpunt! Ik wist niet dat een doelpunt zoveel emoties kon opwekken en zeker tijdens de finale. Maar onze jongens waren geweldig. Ze mogen zichzelf de beste groep van Oruro EN BOLIVIA noemen.. en daar ben ik echt super fier op. PS. Hou julie maar klaar in Belgie, als ik terug kom en heb tijd supporter ik mee als de echte.. !!! hou maar vele kaartje voor mij over!
In oktober ben ik begonnen met zwemlessen. Tijd om eindelijk vlinderslag deftig te leren. Het lukt ondertussen toch al wat beter. Hopelijk kan ik het goed tegen het einde van dit jaar. Maar dat moet wel met drie dagen les in de week.... XD
Mijn klas heeft een feestje georganiseerd, een beetje een pre-eindejaarsbal. Het was echt super leuk, alles was erop en eraan. Ze hadden een zaal gehuurd en een DJ (er werd met andere woorden veel gedanst). Drinken en eten was in de prijs inbegrepen. Eerst kregen we pudding, nadien koekjes en chips en op het einde pizza. De zaal vind ik echt super mooi. Ze hadden ook een zeepbellenmachine waardoor we konden dansen in wel duizend zeepbellen. Op het einde van de dag zijn er ook 2 clows als act gekomen. Echt super grapig! Precies of iedereen terug kind was. Ik heb enkele kinderliedjes geleerd in het spaans. Ze hebben echt een mooi feestje georganiseerd voor enkel 3 euro. Dat had ik er wel voor over. Lea en ik moesten een beetje vroeger door omdat we nog een filmavond hadden bij Jules. Gelukkig eigenlijk want nadien is er nog een lelijke stripper een act komen doen. Gelukkig dat ik dat heb gemist hoor! Toch geen striptise van een kleine misvormde boliviaan!
De leerlingen krijgen hier 1 keer per jaar zo iets als een leerlingenfeest. Gewoon een hele dag in teken van de leerlingen. Er zijn dus geen lessen, het is gewoon de hele dag feest. Je moet je dus voorstellen dat er een DJ muziek speelt en dat iedereen, van de allekleinste 2,5 jaar tot Promo 18 jaar, allemaal dansen op de speelplaats. Voor de kleinsten zijn er ook trampolines voorzien en ze krijgen ook leuke cadeautje en snoepjes, (waarom ben ik geen 3 jaar meer dan kreeg ik ook leuke cadeautjes) ) Die van het de kleuterschool mochten ook allemaal verkleed komen. Wat echt super schattig was om te zien. Alles was voorzien zelf clows en mini en mickey zijn speciaal van Disneyland Parijs naar Bolivia gevlogen. Hoe leuk is dit wel niet! Het was zeker een heel leuke voormiddag. Zulke dagen mogen ze in Belgie ook wel eens uitvinden hoor.
Voor de verjaardag van Carolina zijn we onder 4 vriendinnen iets gaan eten bij BRAVO PIZZA... Daar ben ik de eerste toeristen tegengekomen. Lea en ik waren natuurlijk kei blij om eindelijk eens europeanen te zien in ORURO want hier zie je er niet zo veel. We konden ons dan ook niet inhouden om er tegen te praten en het waren toch geen hollanders zeker. Dus kon ik een beetje nederlands praten..
Ook ben ik nog een zotte hollander tegen gekomen die op zijn eentje Bolivia bezocht met de fiets. Wat die zeker niet wist is dat het verkeer hier echt ZOT is en dat fietsen hier bijna het einde van U leven is. ER BESTAAN TOCH ZOTTE MENSEN IN DEZE WERELD!!! ( en vooral hollanders dan)
Elke maand moet er een familie van de tafeltennis koken. De familie die kookt moet dus een schotel koken van ongeveer 10 bolivianos en deze schotel dan verkopen aan de andere families voor 25 bolivianos. Ze maken dus 15 bolivianos winst hiermee betalen ze dan de trainer. Met al de families tesamen zijn we ongeveer met 50 wat heel veel is om voor te koken, maar het is eigenlijk wel slim gezien en het is ook nog leuk als je niet moet koken. Maar in september was het dus onze maand. Wat met andere woorden betekende veel te vroeg opstaan om te beginnen koken met heel de familie en dan gelukkig nog andere helpers.. We hebben zo een vijf uur staan koken zonder te stoppen. Ik was verantwoordelijk voor het bakken van het vlees, dus 5 uur rechtstaan en uren in de wind stinken naar vlees...! Maar het is voor het goede doel, dus we klagen niet.. We hebben wel veel te weinig gemaakt... Er is een vrouw die altijd komt helpen en alles uitrekend en dan ook alles gaat kopen. Ze heeft volgens mijn niet echt goeie wiskunde les gekregen of kent een rekenmachine niet want we hadden veel te weinig... ! We hebben nog super veel van ons moeten gebruiken... en voor onze familie bleef er amper iets over, enkel vlees en tomaat. De familie was dus helemaal niet blij dat wij ook zoveel moesten betalen voor niks eigenlijk... Maar we leven allemaal nog en zijn die avond lekker op restaurant gaan eten! :)
Aangezien de zaalvoetbal groep van La Salle de regiowedstrijden (zie op blog " Week in teken van de sport" ) gewonnen hebben waren we geselecteerd om aan de nationale wedstrijden mee te doen. Onze school kreeg dus met andere woorden de eer om Oruro te vertegenwoordigen in het zaalvoetbal. De wedstrijden vonden dit jaar plaats in Oruro, ook geluk hebben. Van mijn school mocht mijn klas naar vele wedstrijden gaan kijken tijdens de schooluren. Wat dus betekende niet veel les. Maar ook na school stond ons Rani als een echt Sallista (de naam voor de mensen die op La Salle zitten) te supporteren. Ik was altijd zo fier als we wonnen. (ik denk eigenlijk dat het gedeeltelijk kwam dat wij de beste suporters ter wereld zijn) naar elke wedstrijd namen we de trommels mee, affiches en natuurlijk vele liedjes om te zingen. Ik kan ze ondertussen echt wel vanbuiten, en daar ben ik heel fier op. Toen we bij de finale kwamen werd iedereen pas echt zot. Die dag hadden we helemaal geen lessen, we hielden ons gewoon de hele tijd bezig met telefoonboeken en papieren in stukken te scheuren.. Dat was noodzakelijk om in de lucht te smijten bij elk doelpunt! Ik wist niet dat een doelpunt zoveel emoties kon opwekken en zeker tijdens de finale. Maar onze jongens waren geweldig. Ze mogen zichzelf de beste groep van Oruro EN BOLIVIA noemen.. en daar ben ik echt super fier op. 
