zoals sommige weten heb ik een nestje van Carolien, mijn Carolien, mijn meisje, mijn jaloerse Princess die zich alles kan permitteren, de muffin die denkt dat ze alles te zeggen heeft over 't Landthuys. de honden, 2 grote beren durven niet binnen te gaan als zij in het deurgat staat met haar kittens. Ze is als een leeuw. Maarrrrrrr haar kittens zijn prachtig, een bruisend , speels en lief nestje! We hebben kater Franz Joseph, de leukerd, de clown, een knuffelkont en deugeniet! Dan is er Frieda, een speelse eigenwijze dame, een durfal die graag vrolijk met haar staartje in de lucht op avontuur gaat. En Frederika, vrouwelijke kopie van haar broer Franz Joseph maar een beetje handiger en voorzichtiger. Onze Freddy is een tamme goedzak, eentje die liefs uren gestreeld word, beetje onhandig maar altijd vrolijk achter je aan huppelt. Vier lieve kattenkinderen. Carolien is over beschermend, ze wil ze steeds bij zich houden en loopt miauwend en bezorgd door het huis, daar is er eentje aan het klimmen, daar eentje met de hond aan het spelen en een ander rent veel te hard in het rond. Zo mooi om te zien, een prachtige moeder. Ik heb lang op dit nestje moeten wachten maar het was het wachten meer dan waard. Carolien is de dochter van Calista en ik heb de indruk dat ze nog steeds een band hebben. Calista kan niets mis doen en weet soms haar te kalmeren wanneer ze weer eens ergens gevaar ziet. Je ziet ik observeer mijn kattenfamilie graag. Het is zo interessant! Ik ga proberen deze week een fotoshoot te maken van de vier bengeltjes! Jullie mogen ze hier dan verwachten. Zondag was het bezoekdag, Freddy en Frans Joseph hebben hun forever home al gevonden. Frederika is in optie maar Frieda zoekt nog het perfecte gezin. Dus wie interesse heeft, mag me gerust contacteren.
Maar we gaan er weer invliegen... Ik wil graag de verhalen vertellen over hoe de kittens het doen, tips en weetjes brengen en gewoon delen wat ons als RagaMuffin personeel zo gelukkig maakt.
Dus, ik zou zeggen, hou de blog weer in de gaten voor nieuwe verhalen. Ook op facebook kan u ons vinden via Natalie Landthuys.
helaas ben ik de blog tijdens mijn verblijf in Budapest uit het oog verloren door alle deadlines die steeds dichterbij kwamen. Mijn oprechte excuses hiervoor ! Bas en ik zijn intussen weer thuis, maar er is heel veel veranderd.
De erasmus uitwisseling was een groot succes in die zin dat ik heel veel heb bijgeleerd. In de Hongaarse school was er betere begeleiding dan in mijn school hier in Brussel, waardoor ik verder ben geraakt met mijn projecten. Zo ben ik begonnen aan de voorbereiding van mijn eindwerk dat zal gaan over mijn kat, Toulouse, die ik na 16 jaar vriendschap heb moeten afgeven maart vorig jaar. Het is een heel emotioneel project maar het helpt mij bij de verwerking van zijn overlijden. De bedoeling is dat het project in stop motion ontwikkeld wordt, het eindresultaat zal ik met veel plezier posten op de RagaMuffin pagina op Facebook ! Voor dit vaak kreeg ik een 5 -wat het maximum is. Verder deed ik karakter en concept design, een interessant vak dat ik al eens eerder had gedaan. Ook daar werd ik goed begeleid en heb ik veel geleerd. Dan deed ik ook fotografie waarvoor ik een 3 kreeg, omdat ik twee opdrachten heb gedaan in plaats van één. De tweede opdracht was iet minder goed, maar ten slotte gaat het hem om de credits die je voor een vak krijgt. Als ik één opdracht deed kreeg ik er 3, bij twee 6. Ieder semester moet je zo 30 credits zien te halen, en die heb ik behaald !! Op gebied van opleiding was Erasmus dus een heel goede keuze die me levenslang zal bijblijven.
Al dan niet helaas, zijn er op het vlak van mijn persoonlijk leven ook veel veranderingen gebeurd Niet goed wetend hoe dit alles zo snel, zo drastisch is kunnen veranderen, leef ik nu terug in mijn ouderlijk huis bij mijn mama en haar vriend, mijn zus en onze twee andere katten. Voordien woonde ik met Bastiaan bij Björn in Zaventem, maar dat werkte niet langer. Intussen kan Bas redelijk goed overweg met de twee andere katten, en ik veronderstel dat dat met de tijd nog enkel maar zal verbeteren. Maar wat ik zo droevig vind is dat Bas vaak vele uren alleen op mijn kamer zit, hij kan zelfs niet naar buiten kijken omdat we dakvensters hebben Als ik dat vergelijk met hoe hij het voordien had word ik kwaad op mezelf en vind ik het best zielig voor hem Het begin van deze aanpassing is moeilijk, maar ik geloof dat het wel goed zal komen. De sfeer hier afgelopen week was niet bepaald te genieten, maar het is aanpassen voor iedereen en we moeten allemaal water bij de wijn doen. In Budapest ben ik op sommige vlakken inderdaad veranderd, maar dat neemt niet weg dat ik de oude Demi niet meer ben. Ik heb geleerd meer te genieten van het leven, want jouw leven leidt je maar één keer. Ik wil mijn leven meer bewust leven, en keuzes maken en niet zomaar altijd mee te gaan met de stroming of wat anderen mij zeggen te doen. Zulke zaken zijn inderdaad veranderd, maar ik blijf mezelf zeggen dat hoe moeilijk mijn naaste familie het er momenteel ook mee heeft, dat deze veranderingen niet per se slecht zijn. Natuurlijk is het niet leuk om hen gekwetst te zien, maar het is iets waar we door moeten denk ik. Ik geloof dat doorheen de jaren je jezelf steeds beter leert kennen en deze veranderingen kunnen een nieuw deel van mezelf zijn. Om het kort te zeggen; ik heb veel geleerd over mijn leven en mezelf gedurende Erasmus. En ook in die zin zal de Erasmus uitwisseling voor altijd een invloed hebben gehad op mijn leven. Wat er ook gebeurt, ik geloof in de toekomst...
Bedankt voor het lezen van mijn blogs, al was ik zelf niet bepaald een trouwe blogger. Fijn dat jullie Bas' en mijn avontuur wilden volgen en hopelijk tot snel !! Mijn beste wensen trouwens, dat al jullie dromen mogen uitkomen dit jaar en vooral een goede gezondheid ! Cheers op het leven en onze prachtige Muffins <3
Zo, onze kalenders zijn een feit! Ik bedank graag iedereen die heeft mee gedaan. Ben je er niet bij? Volgend jaar herhalen we het weer. Ik heb al een heel deel kalenders besteld, ik kan natuurlijk bij bestellen. Wil je graag een kalender bestellen, doe je het volgende: stuur je adres gegevens naar cats-dogs@tlandthuys.com, met ook de vermelding van hoeveel kalenders je wenst, ik stuur je dan onze bankgegevens door en na overschrijving ontvang je de kalender(s). Het is niet zo dat we winst maken op de kalenders. 1 kalender komt op 15, zonder verzendkosten.
het is al weer een hele tijd geleden, maar ik heb het zo ontzettend druk hier... Toch heb ik bij deze een gaatje gevonden om te bloggen !!
Het meest extravagante dat de afgelopen weken gebeurd is, is ongetwijfeld het feit dat Björn, liefdevolle partner en vader van Bastiaan, ons is komen bezoeken !! Het was heel spannend om elkaar weer te zien na zo'n lange tijd gescheiden te zijn, zeker als je normaal elke dag naast die persoon wakker wordt en met hem gaat slapen als de dag eindigt. Hij zat op een late vlucht, dus het was al donker als hij aankwam, en voor het eerst sinds ik hier ben regende het met pijpenstelen. Zeker het slechte weer van België meegebracht ? Het was ook leuk om Bastiaans reactie te zien... Hij herkende hem en zijn gedrag veranderde meteen, heel raar, maar in de positieve zin. Het leek alsof onze relaties meer gebalanceerd zijn als we met z'n drieën zijn, wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat Bas zo bij ons terecht gekomen is. Björn zorgt voor de mannelijke striktheid en speelt graag met hem, terwijl ik zowat voor de rest zorg in Bastiaans leven.Björn vond dat Bastiaan enorm gegroeid was, en zijn kleuren zijn ook wat veranderd. Die avond zijn we nog iets gaan eten in een gezellig vintage café waar het enorm goedkoop is. Het eten was heel lekker, ik bestelde gegrilde camembert met een salade en kreeg het amper op. Uiteindelijk hebben we nog geen 20 euro betaald voor alles ! Die avond was het ook Halloween en we hadden plannen, maar we besloten toch naar huis te gaan. Allebei moe en dan dat weer...
Oh ! En het beste van alles was dat Björn mij een 'voorraadje' Côte d'Or had meegedaan !! 6 volledige latten echte Belgische chocolade waren nu de mijne, mwahahaha !
Vrijdag bezochten we een winkelcentrum, maar door de feestdag was er geen winkel open... Daarna zijn we naar het Margit Park geweest, een eiland dat in het midden van de Donau ligt. Het was leuk, maar ook weer jammer van het weer. Zondagnamiddag zijn we naar een speciaal winkeltje geweest waar ze gipsen beeldjes maken zodat klanten ze kunnen beschilderen. Wij kozen een dinosaurus uit en hebben samen geschilderd wat heel ontspannend was. Het resultaat kan je terugvinden in mijn FB album 'Erasmus'. Die avond gingen we ook naar de Burger King, vermits Björn daar zo zot van is en we dat niet hebben in België.
Maandag gingen we naar Tropicarium, een soort Sea Life zonder zeehonden, maar dan in het midden van een shoppingcenter buiten stad. Voor ons twee betaalden we amper 15, en we vonden het heel interessant. Ik geloof dat we zo'n drie uur zijn binnen geweest, wat toch wel de moeite is, maar ik denk dan ook dat wij het traagst waren, haha. We namen echt de tijd om alles goed te bekijken en soms maken we verhaaltjes als de dieren bewegen -je kan niet gek genoeg zijn. Aan't eind kon je ook roggen aaien, en wat een showbeesten waren dat ! Daarna hebben we nog in het winkelcenter rondgelopen en iets gegeten. 's Avonds hebben Björn, Eva, Eeva en ik samen kaastafel gegeten. Het was heel aangenaam om zo eens bij te praten want vaak heb ik het gevoel -het zal wel niet alleen een gevoel zijn- dat we naast elkaar leven. Björn had gezorgd voor passende Belgische kriek voor erbij en Eva had Oud Hollandse kaas... Hmmm.
Dinsdag was de dag van terug afscheid nemen. Het was niet makkelijk, maar veel minder erg dan de eerste keer toen ik België op mijn eentje verliet. Tot binnen 7 weken !
Ondertussen gaat het op school ook goed, mijn belangrijkste project begint vorm te krijgen, wat me heel enthousiast maakt ! De rest van de vakken verlopen ook goed, alleen kijk ik op tegen volgende week wanneer we op school Course Week hebben. Dat wil zeggen dat we les krijgen in iets voor een week, maar de animatiestudenten krijgen een leuke volle week les van 9 tot 17u30 les... My god, wat een tegenstrijdigheid met het gewone lessenpakket. Maar aangezien ik de credits nodig heb, zal ik toch aanwezig zijn.
Hoe exciting op Erasmus gaan ook vaak lijkt, er moet ook gewerkt worden. En dat is iets wat ik deze week vooral gedaan heb, photoshop zowat elke dag open gedurende een geschat gemiddelde van 5 uur. Met dat in het achterhoofd kan je al verwachten dat mijn excited Eramus adventure voor deze week minder speciaal was dan men zou denken.
De eerste dag van de week heb ik voorlopig geen enkele lessen, wat vooral voordelen heeft: extra lang weekend, de hele dag op computer kunnen verder werken voor school en bij Bas kunnen zijn. En dat is precies wat ik vorige week maandag gedaan heb. Eva en ik zijn ook nog naar de winkel geweest omdat Eeva (Finland) 3 dagen later verjaarde en we cupcakes zouden maken. Ook de volgende dag bevatte weinig zinnigs om hier te plaatsen, omdat mijn docenten plots beslissen om het volledige uurrooster om te gooien. Zo werd de Hongaarse les verplaatst naar vandaag, de ceramics naar de dag ervoor en fotografie werd gewoon weer gecancelled net als vorige week. Zo'n dingen vind ik persoonlijk eigenlijk niet kunnen want we zijn hier ten slotte om te studeren, maar als ik mezelf zo vergelijk met alle andere studenten hier lijk ik wel te enige te zijn die er iets om geef. Vaak heb ik het gevoel dat ik de dingen te serieus neem ten opzichte van alle andere studenten hier met gevolg dat ik het gevoel heb dat ik hier niet 'thuishoor'. Deze week ben ik er ook achter gekomen dat ik de jongste Erasmus-studente ben, wat enerzijds mijn gevoel bevestigd en anderzijds mij ook het gevoel geeft dat ik iets bereik wat anderen op een oudere leeftijd bereiken (wat mij uiteraard een beter gevoel geeft dan het eerste). Oh en dinsdag was ook de dag van de koppijn ! 's Avonds skypte ik met een vriendin van school, wat echt goed deed want het was de eerste keer dat ik haar sprak in 2 maanden zoiets, wat lang i als je weet dat we normaal op school de ganse dag tegen elkaar zitten te kwebbelen.
Op woensdag hadden we een tweewekelijkse tussentijdse evaluatie voor karakter design, waar ik gelukkig beter begrepen heb deze keer wat er verwacht wordt van ons. Blijkbaar was ik niet helemaal goed bezig met de opdracht, want ik was al een modelsheet en zo aan't maken, en moest ik in feite eerste het karakter van het personage via tekeningen naar buiten laten komen. Iets wat ik niet zo gemakkelijk vind vermits we het personage moeten TEKENEN, hoe doe je dat in godsnaam als je geen modelsheet hebt ? Soit, dat zal wel lukken maar het werkt minder voor mij denk ik. Woensdagavond was de opening van Kiskakas, een animatie festival in Hongarije, waar we al enkele filmpjes konden bekijken. Het was erg interessant, maar een drukke avond want ik haastte me naar huis om cupcakes te maken en eventueel nog te skypen met mijn vriend die ik al 2 avonden niet meer 'gezien' had... Iets na 12 uur hebben we Eeva verrast met de cupcakes met kaarsjes !
De volgende dag had ik bespreking van mijn 2 BA project, een heel belangrijk project voor mij vermits ik dat werk ga verder zetten in mijn eindwerk van dit jaar. Of kort gezegd, het filmpje waarmee ik mijn Bachelor diploma wil behalen. Het script echter is te klassiek verteld, wat ik begrijp want dat was het ook gewoon, ik wist alleen niet goed hoe eraan te beginnen. Ik kreeg het advies zoveel mogelijk herinneringen, schetsen en dergelijke te maken, vermits het gebaseerd is op persoonlijke ervaring, om daar volgende week mee aan de slag te gaan. Daarmee ben ik nu zogoed als klaar, het is niet simpel terug te gaan naar jouw kindertijd realiseerde ik mij gaandeweg. Opnieuw was er die avond een presentatie in Kiskakas waar ik naartoe ging. Het was interessant maar veel te veel blabla. Hierna zijn we gaan eten voor de verjaardag van Eeva en een meisje uit mijn klas die net dezelfde dag verjaarde en ook van Finland komt ! Wat een toeval ! Het was echter een heel chaotische avond vermits de plaats waar we gereserveerd hadden het verkeerde uur genoteerd had waardoor onze plaatsen niet langer beschikbaar waren. Daar stonden we met 14 man... Dan hebben we nog plaats gevonden in een ander restaurant, gelukkig, en hebben we lekker gegeten. Alleen het betalen achteraf was weer een heel gedoe ! De ene groep was al naar buiten gegaan na hun deel te betalen, maar wij konden het tekort aan geld wel oplossen. Sommigen onder ons hebben dan wat meer gegeven, maar zelfs dan zat het geld voor de service er nog niet bij. Gauw rechtgestaan en vertrokken !! Ik besloot naar huis te gaan, want ik was nog moe van de nacht voordien, maar dat was buiten het lot om gerekend. Op weg naar huis kwam ik mijnklasgenoten tegen en besloot ik toch maar mee te gaan, waardoor ik uiteindelijk om 3 uur in mijn bed lag...
De ochtend die volgde echter, herinnerde waarom ik niet graag uitga, laat staan zo laat ! Waarom doen mensen zichzelf dit aan ?! Ik had geen kater of dergelijke, ik voelde mij gewoon als een vod zonder energie. Ik heb dan ook van de hele dag niks voor school gedaan. We zijn enkel naar de winkel geweest en hebben onze party voorbereid. Eeva maakte heerlijke ik-weet-niet-wat soort deeg met feta en andere heerlijke dingen, soort pizza zonder tomatensaus (haha !). En ik maakte cupcakes met banaan en limoentopping. Daarna ging ik me klaar maken en hup daar was de eerste gast al ! Sinds wanneer beginnen feestjes vroeger dan het geplande uur ?! Soit, de avond verliep vlot en enkele uren later zat ons flatje propvol, ze moesten zelfs in de inkomhal blijven staan. Aan het einde van de avond was toe aan een frisse hap lucht en ging bij de rokers (niet echt zo fris eh ?) op het terras staan. We waren met z'n drieën aan't praten en ik keek uit op het gebouw dat achter onze blok ligt, waar een persoon aan het roken was, wat ik enkel kon merken aan het rode licht van de sigaret want al de rest was donker. De andere twee stonden met hun rug naar daar. Na een tijdje zagen en zeveren, ging daar plots het ligt aan en gedegouteerd ging ik vlug naar binnen. Ik zocht naar Eeva en probeerde te vertellen wat ik zag, maar het leek alsof ik tot niemand kon doordringen ! Ik zocht even rust op mijn kamer, maar het was zo raar dat ik precies de enige was die er iets van merkte ! Na enige tijd ging ik naar terug naar het terras om tegen die twee personen te zeggen dat ik niet gek ben, maar dat ik iets gezien had... blabla (hoe raar kan het klinken allemaal ?) Net toen ik mijn uitleg deed, ging het licht weer aan en ze draaiden zich om. De gast zei 'Haa, that guy is jerking himself of !' Het engste van al was dat die onbekende kerel het deed en WOU dat wij keken ! En ik dacht is dit nu het ènige wat je kan zeggen ?! Ik ging vlug terug naar binnen, want die twee vonden dat precies normaal... Opnieuw probeerde ik het uit te leggen en deze keer had ze me begrepen. Een ander meisje beurde mij op omdat ze zag dat ik mij oncomfortabel voelde en dat ik zoiets allesbehalve normaal vind ! Uiteindelijk ging het beter, zijn we naar een club gegaan waar we inkom moesten betalen, dus ben ik terug naar huis gekomen. Toen voelde ik me toch wel onveilig...
Zaterdag ging al veel beter en in tegenstelling tot vorig weekend heb ik afgelopen weekend niks speciaal gedaan. Heel veel op computer gewerkt, geblogd, foto's bewerkt, mijn eerste logo geprobeerd te maken voor een interessante zaak () en zo voort.
Het lijkt mij beter de foto's op FB te bekijken want soms kruipt er meer tijd in de foto's hierop te krijgen en dan lukt het nog niet...
mijn Erasmus-uitwisseling hier in Budapest verloopt ontzettend vlot, de animatie-opdrachten voor school zijn dik in orde tot nu toe, de tijd gaat hier ongelooflijk snel en met Bas en mij gaat alles goed. In tegenstelling tot vorig (lees: 5 en 6 oktober) weekend waar ik een enorme dip in mijn humeur wist te ervaren, voelt alles nu veel aangenamer en luchtiger aan. Daar gaan we dan, een ritje op de rollercoaster der gevoelens die ik afgelopen week mocht ondergaan.
Vorig weekend had ik niet veel gepland om te doen, iets wat ik achteraf gezien misschien beter wel gedaan had, maar besloot het weekend vooral te besteden aan schoolwerk. Zaterdag ben ik wel naar de Fressnapf, bij ons beter bekend als Maxi Zoo, geweest omdat ik vond dat Bastiaan hier ook een krabgelegenheid moet hebben. Ik zag dat er iets ontbrak aan zijn manier van doen, zo energetisch en bijna onvermoeibaar als hij hier soms kon rondlopen. De winkel hier lijkt heel erg op de onze, enkel de naam verschilt. En de prijzen ! De bedoeling was terug te keren naar huis met een krabplank om op de grond te leggen, iets wat niet lang meegaat -weet ik heus wel- zodat ik een excuus had om het hier weg te gooien in plaats van op het vliegtuig mee te sleuren, maar wat Bastiaan toch voldoende voldoening kan geven wat betreft zijn nagels onderhouden. Ze hadden enkel dubbele krabplanken om aan de muur te bevestigen en dat vond ik een beetje weggesmeten geld en was trouwens ook best duur voor zoiets onnozel (lang leve ZOOPLUS !). Een kartonnen krab'plank' was ook een optie, maar was nog duurder ! Nieuwsgierig besloot ik dan maar een kijkje te gaan nemen bij de echte krabpalen, en daar had ik het toch niet gevonden zeker ! Een klein schattig krabpaaltje, slechts één paaltje en een plankje om op te zitten, maar dat is perfect ! En het rare was dat dit het goedkoopste was van de drie, ik heb slechts 7 betaald. Schattig toch ?
%%%FOTO1%%%
Benieuwd naar Bastiaans reactie ging ik naar huis, waar meneertje mij al stond op te wachten. Enthousiast liet ik hem het pakketje zien en hij leek erg nieuwsgierig. Zelfs toen ik het in elkaar aan't zetten was, kon hij zich niet bedwingen en moest hij zich per se eerst even krabben.
%%%FOTO2%%% %%%FOTO3%%%
Ik keek ernaar en zag dat het goed was ! Bastiaan leek zo blij ermee, zijn opgewondenheid weerspiegelde op mijn humeur dat met een pijl de hoogte inschoot. Yeey, missie volbracht ! Verder heb ik die namiddag nog wat schoolwerk verricht en ben ik mijn huisgenote gaan bezoeken op haar werk. Eva werkt in een fashion-winkel die redelijk duur is en waar ikzelf ook nooit kleren zou kopen, maar het was toch eens leuk om te zien. Ze studeert textiel en dit soort studentenjob is dan ook ideaal voor haar. 's Avonds ben ik samen met haar en een andere textiel-studente uit Nederland naar de Marie Claire Fashion Days gegaan. Nooit gedacht dat ik daar ooit naartoe zou gaan ! Maar het was plezant, goed gelachen, één heel mooie collectie gezien (van de 23 of zo !) en heerlijke drank gedronken: Strongbow ! Aan allen die het niet kennen, probeer het want het is zalig !
%%%FOTO4%%%
Cheers !!
Zondag was echter een heel ander paar mouwen. Heimwee kwam aankloppen, iedereen was het huis uit en ik had geen zin om iets voor school te doen. Ik voelde me zo slecht en wist met mezelf geen blijf. Uiteindelijk ben ik beginnen kijken naar The Big Bang Theory, een geweldige serie die ik nu dagelijks bekijk vanaf seizoen 1. Normaal kijk ik geen series, films of dergelijke online omdat ik er principieel tegen ben. Maar geef toe, ik zit hier 4 maanden ver weg van huis zonder iemand die dezelfde taal spreekt als ik en zonder iemand die echt om mij geeft (Bastiaan buiten beschouwing gehouden). Ik kan gerust zonder tv, maar door naar deze serie te kijken heb ik terug een referentie naar West-Europa en voel ik mij meer thuis.
De volgende dag was niet veel beter, maar ik had gelukkig les dus niet veel tijd om na te denken. Mijn enthousiasme om aan de eerste opdracht te beginnen werd echter afgeremd door het feit dat onze docent alles in het Hongaars uitlegde. Hij verzocht ons uiteindelijk om 3 uur later terug te komen voor de Engelstalige versie waar gelukkig alles opgeklaard werd. 's Avonds echter kreeg ik slecht nieuws, een animatie student van bij ons in school die één jaar hoger studeerde dan mij, was zondagochtend omgekomen in een motorongeval. Het doet enorm pijn om geconfronteerd te worden met de dood van iemand uit je omgeving, zeker als die persoon zo jong is. Ik was er niet goed van, het was onvatbaar. Ik kende de persoon niet zo goed, maar het doet je zeker wat. De kerel was amper 2 jaar ouder en dan heb je toch stof tot nadenken. Het klinkt absurd maar ik ben meteen naar buiten gegaan voor frisse lucht, en naar de winkel voor een grote pot ijs ! Ik ben één van die vrouwen die dat op regelmatige basis nodig heeft en het was tijd ! We werden uitgenodigd op de ceremonie, maar omdat ik niet kon gaan heb ik iets gemaakt om toch mijn rouw te tonen en steun te betuigen.
%%%FOTO5%%%
Mijn Hongaars leventje ging intussen gewoon door, en het gaat zo snel ! Het was alweer bijna weekend en heb mijn gevoelens en het overlijden een plaats gegeven. Het leven is veel te kort om mezelf slecht te voelen ! Vrijdag heb ik het schoolwerk aan de kant geschoven en ben ik Budapest een beetje gaan verkennen vermits ik me ineens realiseerde dat ik dat tot nu toe te weinig had gedaan. s'Avonds gingen Eva en ik voor het eerst naar een Metalcafé, iets waar ik al zolang naar uitkeek vermits ik dacht dat er hier geen metal underground was of zo. Hierdoor begon ik me nog meer thuis te voelen, yeey ! Zaterdag heb ik dan wel weer geprobeerd werk te maken van school, wat niet altijd even goed lukte. Maar die avond was wel een geslaagde, geweldige avond ! Eva en ik gingen naar Oktoberfest en de sfeer daar was niet te beschrijven, keiveel volk, leuke kraampjes, Belgisch bier en een idyllische omgeving ! Ik laat de foto's voor zich spreken, al zijn ze met mijn crappy gsm gemaakt.
%%%FOTO6%%% Meer foto's op mijn Facebook, foto-album Erasmus.
En als kers op de taart was ook gisteren een zeer geslaagde dag om nooit meer te vergeten ! Ik ben samen met Eva, haar moeder en vader gaan picknicken in het andere gedeelte van Budapest. Wij wonen in de Pest-zijde, waar het grootste deel van de stad zich bevindt dat bovendien vooral vlak is, en het andere gedeelte is Buda-zijde waar er minder mensen wonen, veel meer natuur is, en zoals vorige beschrijving al doet blijken, veel bergachtiger is. Het uitzicht dat je daar hebt is onverwoordbaar ! Het is niks zoals Pest, het is gewoon het tegenovergestelde ! Al zijn het mooie foto's toch vind ik dat de sfeer die er heerste niet vastligt in de foto, met andere woorden: scheer je naar daar als je kunt !!
Sinds Bastiaan terug is van weggeweest te zijn, heeft hij gelukkig geen zotte dingen meer gedaan en hij is terug een pak braver, want ik had het gevoel dat hij na onze vakantie een beetje stouter geworden was... Soit, hij slaapt sinds deze week ook niet meer op mijn kamer, omdat hij mijn nachtrust voortdurend verstoord en omdat hij dit thuis ook niet mag -misschien daarmee ook dat meneertje dacht dat hij zich even alles kon permitteren. Hij 'slaapt' 's nachts in de living en dat gaat goed zo, soms komt hij eens om aandacht al miauwend zijn pootje onder de deur steken, maar dan vertrekt ie weer. Een andere goede zaak -voor mijn slaap dan toch- is dat Eva haar kamerdeur laat open staan 's nachts waardoor Bas daar ook af en toe kan gaan binnenpiepen. Ik had haar gewaarschuwd dat hij waarschijnlijk wel naar van alles zou zoeken om mee te spelen, en natuurlijk had ik niet gelogen. 'He was playing with my doormat last night.' Maar ze zijn zot van hem, ik ga in januari nog moeten uitkijken dat ik en niet één van hun Bastiaan mee naar huis neemt ! Onze andere flatgenoot zei van de week dat het maar goed is dat we Bastiaan hier hebben, anders zou ze haar hond teveel missen... Da's zo leuk om te horen, want in het begin (toen we nog op zoek waren naar een flat en elkaar nog niet hadden gezien) had ik het gevoel dat het voor hen misschien zelfs iets negatiever was van mij om hem mee te brengen. Maar nu is Bas dus populairder dan mij -niet dat dat zo moeilijk is.
Dit weekend ben ik van plan naar een dierenwinkel te gaan, want ik heb er hier om eerlijk te zijn nog geen enkele gezien. In de eerste week ben ik wel een kattenbak gaan kopen in een klein winkeltje waar zo vooral voeding verkochten, maar blijkbaar hebben ze hier ook een Maxi Zoo ! Fressnapf genaamd. Ik zou hem graag een krabplank kopen voor hier, want dat kleine speeltje is nogal moeilijk voor hem. Het is best grappig om hem daaraan te zien krabben. Het heeft de vorm van een platte cilinder, zoals een strobaal, die hij tussen zijn achterpoten en voor zijn buikje houdt en dan begint hij met zijn voorpoten te krabben waardoor het lijkt alsof hij gaat trommelen op een trom...
Omdat hij zo fotogeniek KAN zijn, maar dat dus niet altijd is. Heb ik hem ook opgeroepen als model voor de ingangsproef die we moesten afleggen om in de fotografie klas te geraken. Hij was model voor de foto's die high en low key moesten zijn (kent Saartje vast alles van !) e het resultaat vind je bij de andere foto's.
Maandagavond ben ik even met hem naar het dichtsbijzijnde parkje gegaan omdat ie zoveel energie had, en ik soms het gevoel heb dat hij zich hier binnen verveelt. Dus leiband aan en daar gingen we, al was hij wel schuchter natuurlijk. Dan nam ik hem maar op tot daar, hij kroop zo dicht tegen mij aan ! Er kwam ook iemand voorbij met een grote Duitse herder, gelukkig had de hond niks in't oog in tegenstelling tot het baasje -wat uiteraard goed is. Eenmaal aangekomen, zette ik hem op de grond, hij keek benauwd om zich heen en maakte zich zo klein mogelijk. Niet veel later begon hij te miauwen, dus dacht ik dat het tijd was om terug te gaan. Ik verleg graag Bastiaans grenzen in de zin dat hij dan socialer zou worden, maar als we dit regelmatig kunnen oefenen is dat al een heel goede zaak vind ik.
Ik ben ook niet vergeten -al zullen sommigen van jullie misschien denk van wel- dat ik leuke fotootjes ging maken met Bas hier in Budapest. Dat ben ik nog steeds van plan, maar de afgelopen twee weken waren zo ontzettend druk ! Misschien dat ik er dit weekend wat tijd voor heb, maar ik weet wel al een paar dingen die leuk zouden zijn. Alleen hoop ik dat Bas niet teveel last zal hebben van de plaatsen waar we naartoe gaan, want we gaan de tram moeten nemen en daar zitten vaak veel mensen op... Fingers crossed !
Zoals reeds gezegd heb ik niet stilgezeten, zondag zijn we met een kleine groep Erasmus-studenten naar de Invisible Exhibition geweest. Het was zo'n unieke ervaring ! Als je ooit de kans hebt om er naartoe te gaan, zeker doen. Het is een tentoonstelling waarbij je in feite niks te zien krijgt, maar wel veel te voelen, horen en ruiken. Kortom, je ervaart hoe blinde mensen door het leven gaan en dat is een verruimende ervaring ! Je vindt er meer over hier: http://www.lathatatlan.hu/en/ Maandag had ik mijn eerste animatieles, yeey ! Maar omdat de leerkracht het woord voortdurend voerde in het Hongaars -en wij er dus geen knars van verstonden- waren een beetje teleurgesteld. We mochten de les verlaten en een paar uur later terug komen voor de Engelstalige versie, hoewel zijn Frans beter was zei hij. Dan maar, hhm, niks doen ? Het voelde als tijdverspilling en waren geïrriteerd door deze situatie, maar gelukkig werd alles opgeklaard door het gesprek dat we in de namiddag hadden. We zagen het weer volledig zitten. Dinsdag had ik Hongaarse les waarbij we de maanden en dagen leerden, ik ga ze niet opnoemen want ik weet ze echt niet meer... Daarna hadden we glas les waarbij we een glaasje moeten maken waarbij de binnenkant aangepast is naar onze eigen stijl. Woensdag had ik ceramics, waarbij we een porseleinen voorwerp naar keuze moeten maken. Ik ga een souveniertje maken voor mijn mama omdat ze zo graag koffie drink. Het idee is in feite een gewone koffietas, maar van bovenaf gezien heeft de tas kattenoortjes. Eéntje is hol, daar kan dus ook koffie in, en de andere is 'gevuld' zodat die kan dienen als 'oor'/handvatje. De docent vond het meteen een goed ontwerp en zei dat het precies op het goede niveau lag, niet te moeilijk, niet te gemakkelijk.
Have a nice weekend ! Ik hoop dat ik volgende week echt tijd heb om leuke dingetjes te doen met Bastiaan die ik kan posten !
Knufs en purrs, Demi & Bastiaan.
Foto's: 1: Ik lig graag bij gezelschap, al is het in een kartonnen doos in de keuken. 2: Hmm, not sure if I like it here or not... 3: Wat is dat ? Wie is dat ? Waar ben ik ? Hoe kom ik hier ? 4: Kiekeboe ! 5: Groetjes vanuit Budapest ! 6 en 7: Een klein, amateuristisch prulletje dat ik gemaakt heb omdat mijn ramen zo saai waren.
Interesse in een RagaMuffin kitten? Neem een kijkje op onze website of contacteer ons op het nummer: Tel : 0032(0)476692057. Bezoeken kan na afspraak. Foto's van de beschikbare kittens staan ook snel online, bij NIEUWS.
hoe gaat het daar in ons inieminie Belgenlandje ? Ik moet toegeven, al had zelf niet verwacht het ooit te zeggen, dat ik ons wisselvallig landje waar de inwoners veel te veel belastingen betalen, best wel mis. Om een voorbeeld te geven; die heerlijke zoute frietjes die je bij ons op elke hoek van de straat vindt ! Maar het weer hier is altijd al beter geweest dan ik oorspronkelijk dacht dat het zou zijn. Behalve gisteren, toen heeft het geregend. Omdat deze blog eigenlijk gisteren al online had moeten staan, maar dat niet lukte door een technisch probleem waardoor ik de hele blog opnieuw moet schrijven, ga ik het schrijven alsof het nog donderdag is. Dus, kort gezegd, vandaag is het donderdag en jullie gaan terug mee in de tijd. Hier gaan we...
Voor mij lijkt het heel onwaarschijnlijk maar ik ben hier nu al een week ! De tijd is razendsnel voorbijgevlogen, wat uiteraard een goed teken is. Zoals de vorige blog al duidelijk maakte was vrijdag een baaldag van jewelste, maar sindsdien is het enkel nog maar beter en beter gegaan. Mijn mood is dan ook totaal onvergelijkbaar met die van toen.
Dat komt ten eerste doordat zaterdag zo'n toffe nieuwe dag was. Ik ging samen met mijn flatgenoot Eva en haar moeder -die ook in Budapest woont- en haar zus -die hier toevallig een paar dagen was- naar de Ikea ! Yeey, Ikea-shoppen is altijd fun. En mijn kamer kon trouwens nog wat cosymaterial gebruiken, waardoor ik me er sowieso beter zou thuisvoelen. Na het shoppen gingen we een hapje eten in een plaatselijk -dat zeg ik bewust vanwege al die internationale fastfood-ketens die daar tegenover staan- alternatiever bistrootje waar ik héérlijke vegetarische lasagne heb gegeten ! Eva en ik gingen daarna terug naar de flat om ons op te frissen, want we zouden samen ook nog naar een Moderne dansvoorstelling gaan. Dat was een heel unieke ervaring ! Om de avond af te sluiten gingen we hierna nog naar de flat van Eva's moeder waar we gezellig typische Hongaarse kaas -die een uniek, bijna vlezig gerookt smaakje had-, kaaskoekjes, koekjes met citroen en schattige Hongaarse druifjes aten. Oh, en de wijn was heerlijk -al ben ik niet meteen een wijnpersoon. Voor 3 euro (of ca. 900 HUF) kun je in Hongarije al een goede fles wijn kopen. Wat ook speciaal is hier, is dat de wijn aangelengd kan worden met spuitwater waardoor je een Spritzer of Fröccs krijgt. Deze kan op allerlei verschillende manieren worden klaargemaakt, en moeilijk als het Hongaars is hebben ook al deze verschillende mixen andere namen. Twee deeltjes wijn met één deeltje spuitwater heet bijvoorbeeld nagyfröccs, en andersom heet de mix hosszulépés of long drink.
Het zal je dus niet verbazen als ik zeg dat Hongaars een heel moeilijke taal is, zelfs taalexperts maken na jaren studeren nog heel veel fouten. En hoewel ik het oorspronkelijk niet van plan was -net omdat het zo moeilijk is, volg ik sinds dinsdag ook de Hongaarse les. Daar hebben we geleerd van 0 tot 10 te tellen, bij deze: nulla, egy, kettö, harum, négy, öt, hat, hét, nyolc, kilenc, tiz. Tadaa ! Zonder te kijken ! Na de les gingen ik en Eeva (Ja dat lees je goed) naar huis omdat er werkvolk bezig was aan onze flat -waardoor Bas de hele tijd in mijn kamer moest blijven. Nadat die vertrokken was rond 14u vond mijn maag dat het tijd was voor wat eten, en Bas vond dat het tijd was om een luchtje te scheppen. Hij sprong in een openstaand raam en stond er maar wat te balanceren, ik haalde hem er snel af en (stom als ik ben) liet ik zien hoe hij wel naar buiten mag gaan. Ik hield hem in het oog, maar zoals gewoonlijk kwam hij steeds als een bange wezen met z'n staart tussen zijn benen naar binnen gelopen als hij iets hoorde. Ik maakte zelfs nog wat fotootjes van hem en ging even verder met mijn eten en zag op mijn laptop iets dat me aan Bas deed denken. En opeens: Waar is Bas ?! Eeva en ik gingen de hele flat af op zoek naar Bas maar niets, dan zijn we naar de binnenplaats gegaan waar ons terras op uitkomt -hij kon dus sowieso niet op straat zijn. Ook daar vonden we hem niet waardoor het me even teveel werd. Wat voor een slechte mama ben ik wel niet ? Ik ging ervan huilen, en Eeva en besloten terug naar binnen te gaan. Iets later zagen we de buurman en ik vroeg of hij een kat had gezien, omdat Engels de Hongaren hun beste kant niet is antwoordde de man mij met iets over een hond bij de bovenburen... Dan maar terug naar binnen, Eeva en ik dachten dat Bas bij de buren zat. Hun deur stond namelijk open (hier hebben ze twee deuren; één gewone en één met enkel tralies), maar die met de tralies was dicht. Bas had daar natuurlijk makkelijk kunnen doorglippen, de buren waren weg, goede timing. Iets later kwamen de buren thuis. Het kon. Af en toe keek ik op het terras en iets later zag ik de buurvrouw, die vaak vieze kleren aanheeft om nog maar van haar haar te zwijgen, waar ik natuurlijk ook mijn kans moest wagen. You never know. Ze had inderdaad een kat gezien, op de fucking (Sorry dames, maar dit is een realityblog) straat. Toen ik de foto toonde knikte ze. Ik flipte zowat toen ik dat hoorde, want op straat betekent ofwel weg, foetsie ofwel dood, of tenminste kreupel. Ik rende naar de straat via de gang en al snel zagen we inderdaad een kat, maar het was gelukkig een andere kat. We gingen terug binnen waar ik mijn vriend en moeder -wiens verjaardag ik trouwens vergeten was die dag- inlichtte. Hay mom ! Mijn kat van ... (best veel geld) is net verdwenen, fijne verjaardag ! Nu was ik niet alleen een slechte mama, maar ook een slechte dochter... Kon het nog erger ?
Een lang zenuwslopend uur ging voorbij. Plots komt de marginale buurvrouw hysterisch naar ons terras toegelopen, ik versta er geen woord van maar aan haar lichaamstaal is het duidelijk: Bastiaan ! Ik liep en riep Eeva. Nu was het een kwestie van zoeken, wat niet van een leien dakje liep vermits haar huis vol troep lag. De-gou-tant, dat er mensen zijn die zo kunnen leven. Zo'n troep maar wel een kast van een tv... Soit, ik begrijp wel waarom Bas er binnen is gegaan, de inkom ligt vol kleurrijk speelgoed en er was niemand thuis. Uiteindelijk vonden we hem onder het bed, waar hij zich zo vaak verstopt. Ondertussen was ook Eva thuis gekomen, ze dacht meteen dat er iets ernstig gebeurd was met ons omdat de deuren openstonden en mijn laptop in het midden van de tafel... Ik kreeg Bas heel moeilijk van onder het bed, maar het lukte en bracht hem meteen naar onze flat. Eva zag me en ik legde haar alles uit, zij kan Hongaars dus ging zij de vrouw bedaren. We namen koekjes mee voor deze last, maar ze was ok, gelukkig.
Bas heeft intussen even kunnen bedaren en daarna stopte ik hem in bad, want wie weet waar ie overal gezeten heeft in dat rommelkot. Net zoals ik heeft Bas dus niet stilgezeten...
Oh, jullie mogen ook altijd eigen ervaringen en meningen delen op de Facebooklink van deze blog !
Knufs en purrs, Demi & Bastiaan.
Foto's: 1. Terras verkennen 2. De laatste foto die ik van hem nam net voor hij verdween 3. Bastiaan nà zijn avontuur 4. Demi en Bas herenigd
het is alweer een tijdje geleden, maar dat bewijst het nog maar eens... de tijd vliegt voorbij !
De vakantie in Turkije was geslaagd, niet perfect, maar wel geslaagd. Buiten het relaxen aan het zwembad zijn we naar Efeze geweest en zijn we gaan duiken. Dat laatste was nog al een ervaring ! Intussentijd verbleef Bastiaan bij de ouders van mijn vriend waar hij al snel zijn regels liet gelden, niet voor niets dat hij de bijnaam baasspelertje kreeg. Volgens mij heeft hij het heel goed gedaan daar, hij was sociaal, maakte vriendjes en was met andere woorden ook even op vakantie. Bovendien heeft hij, net als ons, ook voor het eerst gedoken... om het kort te houden: volgelopen bad, natte poten en een razendsnelle Bas die op de badrand springt, zijn geen goede combinatie.
Toen ik hem ging ophalen dacht ik dat hij niet graag meer mee naar huis zou willen gaan, maar eens thuis popelde hij om uit z´n tas te komen. Het arme beestje wist alleen nog niet dat het amper een dagje later opnieuw van huisje zou moeten veranderen...
Die ene dag die ik had om én uit te pakken van Turkije én in te pakken voor Hongarije was hectisch, maar kwam tot een goed einde. Zelfs de Idchip-stickers van Bas waren aangekomen. Maar diep vanbinnen voelde ik wel al wat spanning voor de grote dag die zou volgen, vier maanden is niet niks.
Na een goede nachtrust, de laatste in België, ontdekten we dat mijn ene valies te zwaar was, maar met wat reorganisatie zou dat wel goedkomen... niet dus. Ik belde naar de luchtvaartmaatschappij waar ik bij boekte, maar zelfs indien de ene valies veel te weinig weegt en de andere 2 kg teveel zal je moeten bijbetalen. Nog zeker 5, 6 keer hebben we liggen sukkelen om toch maar alles mee te kijgen zónder te moeten bijbetalen. Mission accomplished ! Hup, Bas in de bench en op naar de luchthaven die toch wel zeker twee volledige straten verder ligt. Daar verliep alles vlot (we hebben zelfs Jean-Claude Van Damme gezien), ietsje te vlot misschien... het afscheid kwam heel snel, en zoals ieder van ons wel weet is afscheid nemen nooit leuk. Ik ga er niet te zeer op ingaan, maar je kan wel zeggen dat het emotioneel was (hoewel ik nog steeds twijfel of Björn nog steeds met z´n hoofd bij Van Damme zat).
Vanaf de ticketscanners waren het dus enkel nog Bas en ik met de wijde wereld aan ons voeten en pootjes. Tijdens de vlucht ging alles goed met Bas, hij was veel braver dan gedacht. Hij heeft geen enkele keer gemiauwd en heeft zelfs geslapen (waarschijnlijk van vermoeidheid). Het moet vast een grappig beeld geweest zijn: ik, Demi met het felrosse haar en apartere stijl mét kat, tussen al die bussiness mannen met hun grijze pakken en sombere aktetassen. Ik reisde namelijk in b.economy light -om het niet te moeilijk te maken.
Eens aangekomen nam ik de taxi (die trouwens betaalbaar was met alle soorten bankkaarten) naar de flat waar ik zou verblijven. Toen ik wou betalen, met de kaart natuurlijk, lukte het niet te betalen met één van de kaarten... Iets verder was een bank, dan daar maar proberen, gelukkig lukte het geld af te halen na enkele keren (want dan komt daar nog eens die vreemde taal bij kijken). Oef, uiteindelijk ging ik het appartement binnen en liet ik Bas uit z´n bench. Hij ging al snel de omgeving ontdekken, maar een uurtje later toen mijn kotgenoten arriveerden sloeg dat volledig om. Hij heeft zich sindsdien nog tot een uur of 8 onder het bed verstopt, poor thing. 's Avonds heb ik nog wat uitgepakt en heeft hij zijn snoetje getoond toen ik hem te eten gaf, enkele uurtjes later zijn we onder de wol gekropen. Het was tenslotte een vermoeiende dag.
In de vroege uurtjes wekte Bas mij al regelmatig door te purren en zich te nestelen in mijn haar, maar uiteindelijk moest ik toch opstaan om naar school te gaan. Onderweg viel me op dat de politie hier wél het goed voorbeeld geeft en stopt om voetgangers te laten oversteken, in tegenstelling tot in België vaak. Er moesten nog formaliteiten in orde gebracht worden (nog steeds eigenlijk) waardoor ik naar een postkantoor moest, gelegen in een winkelcomplex. Daar viel me ook enorm op hoe slecht ze hier Engels spreken, jammer, want daardoor zou je jou als student ook al wat meer thuis voelen. Hierna heb ik me 3 uur bezig gehouden in de bibliotheek van school omdat ik moest wachten op de leerkracht van mijn hoofdvak animatie die me de verdere uitleg zou geven over de vakken die ik kan kiezen. Natuurlijk is die persoon in kwestie niet komen opdagen, maar toch was het geen verloren tijd want daardoor kon ik dit maal een extra lange blog delen...
Eens terug in het appartement wist ik niet goed wat te doen, nog wat opruimen en met Bas spelen, meer kon ik niet echt doen. Dat zorgt wel voor een erg dubbel gevoel, want aan de ene kant moet er nog van alles in orde gebracht worden zoals mijn schoolinschrijving aan Sint Lukas zelf (hierdoor ben ik nu nog niet verzekerd via school), ik moet het merendeel van mijn vakken nog kiezen zodat ik ook weet wanneer ik les heb, etc etc. Maar aan de andere kant kan ik niets anders doen dan wachten, want door het herexamen verloopt alles trager... En dan is er nog het bankkaart issue waar ik momenteel niet op in zal gaan omdat ik anders weer van streek geraak. Frustrerend is het zeker, maar nog meer emotionerend (als dat al een woord mag zijn), wat ik onderschat had. Een pot Ben&Jerry's zou nu niet misstaan...
To be continued...
Knufs en purrs, Demi & Bastiaan.
Oh ! Wat vinden jullie trouwens van Bas' tipi'tje ?
Bij deze laten we jullie graag weten dat we kittens beschikbaar hebben voor adoptie. Er zijn diverse kleuren en de kittens mogen naar hun nieuwe thuis november-december.
Wil je graag meer weten, mail of bel ons dan, we helpen graag.
cats-dogs@tlandthuys.com
gsm: 0476/69 20 57 als ik niet op neem, spreek dan iets in, zo kan ik u terug contacteren.
Wacht niet te lang want er zijn al kittens gereserveerd voor adoptie en enkele in optie.
ten eerste sorry van deze late blog deze week, ik had afgelopen week herexamen kunstgeschiedenis en dat was uiteraard blokken als een beest ! Gevolg hiervan was dat ik gisteren (lees: woensdag) nodig had aan een dagje verwennerij: sauna à volonté ! Het was zalig zo'n dagje genieten... Vandaag dan moesten alle last minute zaken voor onze reis naar Turkije geregeld worden. Bagage pakken, toiletzak klaarmaken, kleren inpakken, hoewel bij aankomst al snel zal blijken dat een vierde van die kleren overbodig zullen zijn. Soit, ik heb het behoorlijk druk gehad al laat ik dat geen excuus zijn. Hopelijk kunnen jullie er alsnog van genieten...
Ten tweede, jullie horen me al aankomen, ga ik vanwege deze vakantie niet in staat kunnen zijn volgende week woensdag te bloggen... Maar de week daarna staan Bastiaan en ik op het punt onze valiezen te pakken en te vertrekken naar Hongaarse oorden. Ik heb Bas net naar zijn vakantieverblijf gebracht, hopelijk voelt hij zich er toch zo'n beetje want met 4 andere katten en één hond zal hij zijn pootjes vol hebben. Voor hem is het natuurlijk één groot avontuur, we hebben hem namelijk al elke week meegenomen naar zijn vakantieoord voor een short visit zodat hij kon wennen aan de omgeven, geuren, mensen en uiteraard dieren. Met één van de katten komt ie al goed overeen, met de kater des huizes gaat het goed (want daar had ik erger verwacht), een ander ontwijkt Bas eerder en met nog een andere loopt het wat moeizamer. Maar toen ik hem net afzette zag ik wel dat het goed zou komen, ze speelden namelijk allemaal samen met the red dot! Was leuk om te zien en ik voelde me er al geruster bij, want ik moet toegeven dat ik niet uitkeek naar het moment dat ik hem er moest achterlaten... Ach, de tijd gaat zo snel, voor we het weten zitten we in Hongarije.
Bovendien heb ik deze week Bastiaans SturdiBag ontvangen en ik ben er echt tevreden van. Bas voelt zich er ook veel beter in, onderweg miauwde hij namelijk amper terwijl hij dat voordien wel regelmatiger deed. Het is echt een luxe zo'n Bag ! Wij zijn met andere woorden zo goed als klaar voor ons avontuur in Hongarije. Ik ben trouwens vandaag wat boeken over Hongarije en Hongaars gaan halen bij mensen via via. Amai wat een gewicht, maar wel veel leesvoer voor de vakantie :)
Hierbij ga ik afronden want bij moeten deze nacht in de vroege uurtjes opstaan om naar de luchthaven te gaan ! Opgewonden :D
Knuff en purrs, Demi & Bastiaan (ook al zit ie er nu niet bij)
P.S.: Op de foto zie je hoe Bas zich als een pro klaarmaakte voor de vakantie, waxen en alles !
Goede avond, Onze RagaMuffins krijgen een prachtig artikel in het toffe magazine "Majesteit", het lijfblad van de kattenliefhebber! Ik heb het tijdschrift ontdekt in onze lokale krantenwinkel, "de Kiosk", in Bree, de eigenares van deze winkel Suzy, tevens ook een kattenliefhebber (personeel van een charmante huis&tuin kat en de koning der Britse korthaar) had het me aanbevolen. En wat had ze gelijk! Ik lees nu iedere uitgave trouw, je leert er zoveel uit. Elke keer staan er leuke weetjes in, tips, katten die een thuis zoeken, de column van Francien en ik ben gek op "Joop & Harrie"! Ik had contact gezocht met de redactie met de vraag of ze interesse hadden in een artikel over de Muffins. En wat leerde ik een leuke dame kennen, Marjan, de hoofdredactrice. We hadden een leuk telefoongesprek en talloze mails en zo heeft ze een prachtig artikel geschreven over ons en de RagaMuffins. Bij deze bedank ik haar om de RagaMuffins de kans te geven nog meer harten te veroveren! Verder wens ik haar en de redactie nog heel veel succes met "Majesteit"! Doe zo voort! Ze hebben trouwens ook een leuke site!
Binnenkort verschijnt dus het artikel, mensen die graag via mij een exemplaar bestellen kunnen dat doen via: cats-dogs@tlandthuys.com, met vermelding van RagaMuffins in Majesteit + je adres als ik het moet opsturen. Het tijdschrift kost 4.50. Als ik het moet opsturen komen er natuurlijk nog verzendkosten bij. Ik hoor het wel en geef Suzy dan de bestelling door, wacht wel niet te lang! prrruusss and hugs, Natalie en de RagaMuffins van 't Landthuys.
Ps: Demi, bedankt voor de felicitaties! En ik ga zo genieten van je blog! Hoop dat het jullie daar goed gaat!
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Over mijzelf
Ik ben Natalie Lehaen
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is verkoopster & pedicure in bijberoep.
Ik ben geboren op 19/01/1980 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: cats & dogs.
) en zo voort. 
Beste Muffinbloggers,
