Hii trouwe Bloggers (mét capital B natuurlijk),
hoe gaat het daar in ons inieminie Belgenlandje ? Ik moet toegeven, al had zelf niet verwacht het ooit te zeggen, dat ik ons wisselvallig landje waar de inwoners veel te veel belastingen betalen, best wel mis. Om een voorbeeld te geven; die heerlijke zoute frietjes die je bij ons op elke hoek van de straat vindt ! Maar het weer hier is altijd al beter geweest dan ik oorspronkelijk dacht dat het zou zijn. Behalve gisteren, toen heeft het geregend.
Omdat deze blog eigenlijk gisteren al online had moeten staan, maar dat niet lukte door een technisch probleem waardoor ik de hele blog opnieuw moet schrijven, ga ik het schrijven alsof het nog donderdag is. Dus, kort gezegd, vandaag is het donderdag en jullie gaan terug mee in de tijd. Hier gaan we...
Voor mij lijkt het heel onwaarschijnlijk maar ik ben hier nu al een week ! De tijd is razendsnel voorbijgevlogen, wat uiteraard een goed teken is. Zoals de vorige blog al duidelijk maakte was vrijdag een baaldag van jewelste, maar sindsdien is het enkel nog maar beter en beter gegaan. Mijn mood is dan ook totaal onvergelijkbaar met die van toen.
Dat komt ten eerste doordat zaterdag zo'n toffe nieuwe dag was. Ik ging samen met mijn flatgenoot Eva en haar moeder -die ook in Budapest woont- en haar zus -die hier toevallig een paar dagen was- naar de Ikea ! Yeey, Ikea-shoppen is altijd fun. En mijn kamer kon trouwens nog wat cosymaterial gebruiken, waardoor ik me er sowieso beter zou thuisvoelen. Na het shoppen gingen we een hapje eten in een plaatselijk -dat zeg ik bewust vanwege al die internationale fastfood-ketens die daar tegenover staan- alternatiever bistrootje waar ik héérlijke vegetarische lasagne heb gegeten ! Eva en ik gingen daarna terug naar de flat om ons op te frissen, want we zouden samen ook nog naar een Moderne dansvoorstelling gaan. Dat was een heel unieke ervaring ! Om de avond af te sluiten gingen we hierna nog naar de flat van Eva's moeder waar we gezellig typische Hongaarse kaas -die een uniek, bijna vlezig gerookt smaakje had-, kaaskoekjes, koekjes met citroen en schattige Hongaarse druifjes aten. Oh, en de wijn was heerlijk -al ben ik niet meteen een wijnpersoon. Voor 3 euro (of ca. 900 HUF) kun je in Hongarije al een goede fles wijn kopen. Wat ook speciaal is hier, is dat de wijn aangelengd kan worden met spuitwater waardoor je een Spritzer of Fröccs krijgt. Deze kan op allerlei verschillende manieren worden klaargemaakt, en moeilijk als het Hongaars is hebben ook al deze verschillende mixen andere namen. Twee deeltjes wijn met één deeltje spuitwater heet bijvoorbeeld nagyfröccs, en andersom heet de mix hosszulépés of long drink.
Het zal je dus niet verbazen als ik zeg dat Hongaars een heel moeilijke taal is, zelfs taalexperts maken na jaren studeren nog heel veel fouten. En hoewel ik het oorspronkelijk niet van plan was -net omdat het zo moeilijk is, volg ik sinds dinsdag ook de Hongaarse les. Daar hebben we geleerd van 0 tot 10 te tellen, bij deze: nulla, egy, kettö, harum, négy, öt, hat, hét, nyolc, kilenc, tiz. Tadaa ! Zonder te kijken !
Na de les gingen ik en Eeva (Ja dat lees je goed) naar huis omdat er werkvolk bezig was aan onze flat -waardoor Bas de hele tijd in mijn kamer moest blijven. Nadat die vertrokken was rond 14u vond mijn maag dat het tijd was voor wat eten, en Bas vond dat het tijd was om een luchtje te scheppen. Hij sprong in een openstaand raam en stond er maar wat te balanceren, ik haalde hem er snel af en (stom als ik ben) liet ik zien hoe hij wel naar buiten mag gaan. Ik hield hem in het oog, maar zoals gewoonlijk kwam hij steeds als een bange wezen met z'n staart tussen zijn benen naar binnen gelopen als hij iets hoorde. Ik maakte zelfs nog wat fotootjes van hem en ging even verder met mijn eten en zag op mijn laptop iets dat me aan Bas deed denken. En opeens: Waar is Bas ?! Eeva en ik gingen de hele flat af op zoek naar Bas maar niets, dan zijn we naar de binnenplaats gegaan waar ons terras op uitkomt -hij kon dus sowieso niet op straat zijn. Ook daar vonden we hem niet waardoor het me even teveel werd. Wat voor een slechte mama ben ik wel niet ? Ik ging ervan huilen, en Eeva en besloten terug naar binnen te gaan. Iets later zagen we de buurman en ik vroeg of hij een kat had gezien, omdat Engels de Hongaren hun beste kant niet is antwoordde de man mij met iets over een hond bij de bovenburen... Dan maar terug naar binnen, Eeva en ik dachten dat Bas bij de buren zat. Hun deur stond namelijk open (hier hebben ze twee deuren; één gewone en één met enkel tralies), maar die met de tralies was dicht. Bas had daar natuurlijk makkelijk kunnen doorglippen, de buren waren weg, goede timing. Iets later kwamen de buren thuis. Het kon. Af en toe keek ik op het terras en iets later zag ik de buurvrouw, die vaak vieze kleren aanheeft om nog maar van haar haar te zwijgen, waar ik natuurlijk ook mijn kans moest wagen. You never know. Ze had inderdaad een kat gezien, op de fucking (Sorry dames, maar dit is een realityblog) straat. Toen ik de foto toonde knikte ze. Ik flipte zowat toen ik dat hoorde, want op straat betekent ofwel weg, foetsie ofwel dood, of tenminste kreupel. Ik rende naar de straat via de gang en al snel zagen we inderdaad een kat, maar het was gelukkig een andere kat. We gingen terug binnen waar ik mijn vriend en moeder -wiens verjaardag ik trouwens vergeten was die dag- inlichtte. Hay mom ! Mijn kat van ... (best veel geld) is net verdwenen, fijne verjaardag ! Nu was ik niet alleen een slechte mama, maar ook een slechte dochter... Kon het nog erger ?
Een lang zenuwslopend uur ging voorbij. Plots komt de marginale buurvrouw hysterisch naar ons terras toegelopen, ik versta er geen woord van maar aan haar lichaamstaal is het duidelijk: Bastiaan ! Ik liep en riep Eeva. Nu was het een kwestie van zoeken, wat niet van een leien dakje liep vermits haar huis vol troep lag. De-gou-tant, dat er mensen zijn die zo kunnen leven. Zo'n troep maar wel een kast van een tv... Soit, ik begrijp wel waarom Bas er binnen is gegaan, de inkom ligt vol kleurrijk speelgoed en er was niemand thuis. Uiteindelijk vonden we hem onder het bed, waar hij zich zo vaak verstopt. Ondertussen was ook Eva thuis gekomen, ze dacht meteen dat er iets ernstig gebeurd was met ons omdat de deuren openstonden en mijn laptop in het midden van de tafel... Ik kreeg Bas heel moeilijk van onder het bed, maar het lukte en bracht hem meteen naar onze flat. Eva zag me en ik legde haar alles uit, zij kan Hongaars dus ging zij de vrouw bedaren. We namen koekjes mee voor deze last, maar ze was ok, gelukkig.
Bas heeft intussen even kunnen bedaren en daarna stopte ik hem in bad, want wie weet waar ie overal gezeten heeft in dat rommelkot. Net zoals ik heeft Bas dus niet stilgezeten...
Oh, jullie mogen ook altijd eigen ervaringen en meningen delen op de Facebooklink van deze blog !
Knufs en purrs,
Demi & Bastiaan.
Foto's: 1. Terras verkennen 2. De laatste foto die ik van hem nam net voor hij verdween 3. Bastiaan nà zijn avontuur 4. Demi en Bas herenigd
|
