het is alweer een tijdje geleden, maar dat bewijst het nog maar eens... de tijd vliegt voorbij ! 

De vakantie in Turkije was geslaagd, niet perfect, maar wel geslaagd. Buiten het relaxen aan het zwembad zijn we naar Efeze geweest en zijn we gaan duiken. Dat laatste was nog al een ervaring ! Intussentijd verbleef Bastiaan bij de ouders van mijn vriend waar hij al snel zijn regels liet gelden, niet voor niets dat hij de bijnaam baasspelertje kreeg. Volgens mij heeft hij het heel goed gedaan daar, hij was sociaal, maakte vriendjes en was met andere woorden ook even op vakantie. Bovendien heeft hij, net als ons, ook voor het eerst gedoken... om het kort te houden: volgelopen bad, natte poten en een razendsnelle Bas die op de badrand springt, zijn geen goede combinatie. 

Toen ik hem ging ophalen dacht ik dat hij niet graag meer mee naar huis zou willen gaan, maar eens thuis popelde hij om uit z´n tas te komen. Het arme beestje wist alleen nog niet dat het amper een dagje later opnieuw van huisje zou moeten veranderen...

Die ene dag die ik had om én uit te pakken van Turkije én in te pakken voor Hongarije was hectisch, maar kwam tot een goed einde. Zelfs de Idchip-stickers van Bas waren aangekomen. Maar diep vanbinnen voelde ik wel al wat spanning voor de grote dag die zou volgen, vier maanden is niet niks. 

Na een goede nachtrust, de laatste in België, ontdekten we dat mijn ene valies te zwaar was, maar met wat reorganisatie zou dat wel goedkomen... niet dus. Ik belde naar de luchtvaartmaatschappij waar ik bij boekte, maar zelfs indien de ene valies veel te weinig weegt en de andere 2 kg teveel zal je moeten bijbetalen. Nog zeker 5, 6 keer hebben we liggen sukkelen om toch maar alles mee te kijgen zónder te moeten bijbetalen. Mission accomplished ! Hup, Bas in de bench en op naar de luchthaven die toch wel zeker twee volledige straten verder ligt. Daar verliep alles vlot (we hebben zelfs Jean-Claude Van Damme gezien), ietsje te vlot misschien... het afscheid kwam heel snel, en zoals ieder van ons wel weet is afscheid nemen nooit leuk. Ik ga er niet te zeer op ingaan, maar je kan wel zeggen dat het emotioneel was (hoewel ik nog steeds twijfel of Björn nog steeds met z´n hoofd bij Van Damme zat). 

Vanaf de ticketscanners waren het dus enkel nog Bas en ik met de wijde wereld aan ons voeten en pootjes. Tijdens de vlucht ging alles goed met Bas, hij was veel braver dan gedacht. Hij heeft geen enkele keer gemiauwd en heeft zelfs geslapen (waarschijnlijk van vermoeidheid). Het moet vast een grappig beeld geweest zijn: ik, Demi met het felrosse haar en apartere stijl mét kat, tussen al die bussiness mannen met hun grijze pakken en sombere aktetassen. Ik reisde namelijk in b.economy light -om het niet te moeilijk te maken. 

Eens aangekomen nam ik de taxi (die trouwens betaalbaar was met alle soorten bankkaarten) naar de flat waar ik zou verblijven. Toen ik wou betalen, met de kaart natuurlijk, lukte het niet te betalen met één van de kaarten... Iets verder was een bank, dan daar maar proberen, gelukkig lukte het geld af te halen na enkele keren (want dan komt daar nog eens die vreemde taal bij kijken). Oef, uiteindelijk ging ik het appartement binnen en liet ik Bas uit z´n bench. Hij ging al snel de omgeving ontdekken, maar een uurtje later toen mijn kotgenoten arriveerden sloeg dat volledig om. Hij heeft zich sindsdien nog tot een uur of 8 onder het bed verstopt, poor thing. 's Avonds heb ik nog wat uitgepakt en heeft hij zijn snoetje getoond toen ik hem te eten gaf, enkele uurtjes later zijn we onder de wol gekropen. Het was tenslotte een vermoeiende dag.

In de vroege uurtjes wekte Bas mij al regelmatig door te purren en zich te nestelen in mijn haar, maar uiteindelijk moest ik toch opstaan om naar school te gaan. Onderweg viel me op dat de politie hier wél het goed voorbeeld geeft en stopt om voetgangers te laten oversteken, in tegenstelling tot in België vaak. Er moesten nog formaliteiten in orde gebracht worden (nog steeds eigenlijk) waardoor ik naar een postkantoor moest, gelegen in een winkelcomplex. Daar viel me ook enorm op hoe slecht ze hier Engels spreken, jammer, want daardoor zou je jou als student ook al wat meer thuis voelen. Hierna heb ik me 3 uur bezig gehouden in de bibliotheek van school omdat ik moest wachten op de leerkracht van mijn hoofdvak animatie die me de verdere uitleg zou geven over de vakken die ik kan kiezen. Natuurlijk is die persoon in kwestie niet komen opdagen, maar toch was het geen verloren tijd want daardoor kon ik dit maal een extra lange blog delen...