Ontdek hen nu in België! RagaMuffins are the best!
29-09-2013
Bavo & Bijou zoeken een thuis
Interesse in een RagaMuffin kitten? Neem een kijkje op onze website of contacteer ons op het nummer: Tel : 0032(0)476692057. Bezoeken kan na afspraak. Foto's van de beschikbare kittens staan ook snel online, bij NIEUWS.
hoe gaat het daar in ons inieminie Belgenlandje ? Ik moet toegeven, al had zelf niet verwacht het ooit te zeggen, dat ik ons wisselvallig landje waar de inwoners veel te veel belastingen betalen, best wel mis. Om een voorbeeld te geven; die heerlijke zoute frietjes die je bij ons op elke hoek van de straat vindt ! Maar het weer hier is altijd al beter geweest dan ik oorspronkelijk dacht dat het zou zijn. Behalve gisteren, toen heeft het geregend. Omdat deze blog eigenlijk gisteren al online had moeten staan, maar dat niet lukte door een technisch probleem waardoor ik de hele blog opnieuw moet schrijven, ga ik het schrijven alsof het nog donderdag is. Dus, kort gezegd, vandaag is het donderdag en jullie gaan terug mee in de tijd. Hier gaan we...
Voor mij lijkt het heel onwaarschijnlijk maar ik ben hier nu al een week ! De tijd is razendsnel voorbijgevlogen, wat uiteraard een goed teken is. Zoals de vorige blog al duidelijk maakte was vrijdag een baaldag van jewelste, maar sindsdien is het enkel nog maar beter en beter gegaan. Mijn mood is dan ook totaal onvergelijkbaar met die van toen.
Dat komt ten eerste doordat zaterdag zo'n toffe nieuwe dag was. Ik ging samen met mijn flatgenoot Eva en haar moeder -die ook in Budapest woont- en haar zus -die hier toevallig een paar dagen was- naar de Ikea ! Yeey, Ikea-shoppen is altijd fun. En mijn kamer kon trouwens nog wat cosymaterial gebruiken, waardoor ik me er sowieso beter zou thuisvoelen. Na het shoppen gingen we een hapje eten in een plaatselijk -dat zeg ik bewust vanwege al die internationale fastfood-ketens die daar tegenover staan- alternatiever bistrootje waar ik héérlijke vegetarische lasagne heb gegeten ! Eva en ik gingen daarna terug naar de flat om ons op te frissen, want we zouden samen ook nog naar een Moderne dansvoorstelling gaan. Dat was een heel unieke ervaring ! Om de avond af te sluiten gingen we hierna nog naar de flat van Eva's moeder waar we gezellig typische Hongaarse kaas -die een uniek, bijna vlezig gerookt smaakje had-, kaaskoekjes, koekjes met citroen en schattige Hongaarse druifjes aten. Oh, en de wijn was heerlijk -al ben ik niet meteen een wijnpersoon. Voor 3 euro (of ca. 900 HUF) kun je in Hongarije al een goede fles wijn kopen. Wat ook speciaal is hier, is dat de wijn aangelengd kan worden met spuitwater waardoor je een Spritzer of Fröccs krijgt. Deze kan op allerlei verschillende manieren worden klaargemaakt, en moeilijk als het Hongaars is hebben ook al deze verschillende mixen andere namen. Twee deeltjes wijn met één deeltje spuitwater heet bijvoorbeeld nagyfröccs, en andersom heet de mix hosszulépés of long drink.
Het zal je dus niet verbazen als ik zeg dat Hongaars een heel moeilijke taal is, zelfs taalexperts maken na jaren studeren nog heel veel fouten. En hoewel ik het oorspronkelijk niet van plan was -net omdat het zo moeilijk is, volg ik sinds dinsdag ook de Hongaarse les. Daar hebben we geleerd van 0 tot 10 te tellen, bij deze: nulla, egy, kettö, harum, négy, öt, hat, hét, nyolc, kilenc, tiz. Tadaa ! Zonder te kijken ! Na de les gingen ik en Eeva (Ja dat lees je goed) naar huis omdat er werkvolk bezig was aan onze flat -waardoor Bas de hele tijd in mijn kamer moest blijven. Nadat die vertrokken was rond 14u vond mijn maag dat het tijd was voor wat eten, en Bas vond dat het tijd was om een luchtje te scheppen. Hij sprong in een openstaand raam en stond er maar wat te balanceren, ik haalde hem er snel af en (stom als ik ben) liet ik zien hoe hij wel naar buiten mag gaan. Ik hield hem in het oog, maar zoals gewoonlijk kwam hij steeds als een bange wezen met z'n staart tussen zijn benen naar binnen gelopen als hij iets hoorde. Ik maakte zelfs nog wat fotootjes van hem en ging even verder met mijn eten en zag op mijn laptop iets dat me aan Bas deed denken. En opeens: Waar is Bas ?! Eeva en ik gingen de hele flat af op zoek naar Bas maar niets, dan zijn we naar de binnenplaats gegaan waar ons terras op uitkomt -hij kon dus sowieso niet op straat zijn. Ook daar vonden we hem niet waardoor het me even teveel werd. Wat voor een slechte mama ben ik wel niet ? Ik ging ervan huilen, en Eeva en besloten terug naar binnen te gaan. Iets later zagen we de buurman en ik vroeg of hij een kat had gezien, omdat Engels de Hongaren hun beste kant niet is antwoordde de man mij met iets over een hond bij de bovenburen... Dan maar terug naar binnen, Eeva en ik dachten dat Bas bij de buren zat. Hun deur stond namelijk open (hier hebben ze twee deuren; één gewone en één met enkel tralies), maar die met de tralies was dicht. Bas had daar natuurlijk makkelijk kunnen doorglippen, de buren waren weg, goede timing. Iets later kwamen de buren thuis. Het kon. Af en toe keek ik op het terras en iets later zag ik de buurvrouw, die vaak vieze kleren aanheeft om nog maar van haar haar te zwijgen, waar ik natuurlijk ook mijn kans moest wagen. You never know. Ze had inderdaad een kat gezien, op de fucking (Sorry dames, maar dit is een realityblog) straat. Toen ik de foto toonde knikte ze. Ik flipte zowat toen ik dat hoorde, want op straat betekent ofwel weg, foetsie ofwel dood, of tenminste kreupel. Ik rende naar de straat via de gang en al snel zagen we inderdaad een kat, maar het was gelukkig een andere kat. We gingen terug binnen waar ik mijn vriend en moeder -wiens verjaardag ik trouwens vergeten was die dag- inlichtte. Hay mom ! Mijn kat van ... (best veel geld) is net verdwenen, fijne verjaardag ! Nu was ik niet alleen een slechte mama, maar ook een slechte dochter... Kon het nog erger ?
Een lang zenuwslopend uur ging voorbij. Plots komt de marginale buurvrouw hysterisch naar ons terras toegelopen, ik versta er geen woord van maar aan haar lichaamstaal is het duidelijk: Bastiaan ! Ik liep en riep Eeva. Nu was het een kwestie van zoeken, wat niet van een leien dakje liep vermits haar huis vol troep lag. De-gou-tant, dat er mensen zijn die zo kunnen leven. Zo'n troep maar wel een kast van een tv... Soit, ik begrijp wel waarom Bas er binnen is gegaan, de inkom ligt vol kleurrijk speelgoed en er was niemand thuis. Uiteindelijk vonden we hem onder het bed, waar hij zich zo vaak verstopt. Ondertussen was ook Eva thuis gekomen, ze dacht meteen dat er iets ernstig gebeurd was met ons omdat de deuren openstonden en mijn laptop in het midden van de tafel... Ik kreeg Bas heel moeilijk van onder het bed, maar het lukte en bracht hem meteen naar onze flat. Eva zag me en ik legde haar alles uit, zij kan Hongaars dus ging zij de vrouw bedaren. We namen koekjes mee voor deze last, maar ze was ok, gelukkig.
Bas heeft intussen even kunnen bedaren en daarna stopte ik hem in bad, want wie weet waar ie overal gezeten heeft in dat rommelkot. Net zoals ik heeft Bas dus niet stilgezeten...
Oh, jullie mogen ook altijd eigen ervaringen en meningen delen op de Facebooklink van deze blog !
Knufs en purrs, Demi & Bastiaan.
Foto's: 1. Terras verkennen 2. De laatste foto die ik van hem nam net voor hij verdween 3. Bastiaan nà zijn avontuur 4. Demi en Bas herenigd
het is alweer een tijdje geleden, maar dat bewijst het nog maar eens... de tijd vliegt voorbij !
De vakantie in Turkije was geslaagd, niet perfect, maar wel geslaagd. Buiten het relaxen aan het zwembad zijn we naar Efeze geweest en zijn we gaan duiken. Dat laatste was nog al een ervaring ! Intussentijd verbleef Bastiaan bij de ouders van mijn vriend waar hij al snel zijn regels liet gelden, niet voor niets dat hij de bijnaam baasspelertje kreeg. Volgens mij heeft hij het heel goed gedaan daar, hij was sociaal, maakte vriendjes en was met andere woorden ook even op vakantie. Bovendien heeft hij, net als ons, ook voor het eerst gedoken... om het kort te houden: volgelopen bad, natte poten en een razendsnelle Bas die op de badrand springt, zijn geen goede combinatie.
Toen ik hem ging ophalen dacht ik dat hij niet graag meer mee naar huis zou willen gaan, maar eens thuis popelde hij om uit z´n tas te komen. Het arme beestje wist alleen nog niet dat het amper een dagje later opnieuw van huisje zou moeten veranderen...
Die ene dag die ik had om én uit te pakken van Turkije én in te pakken voor Hongarije was hectisch, maar kwam tot een goed einde. Zelfs de Idchip-stickers van Bas waren aangekomen. Maar diep vanbinnen voelde ik wel al wat spanning voor de grote dag die zou volgen, vier maanden is niet niks.
Na een goede nachtrust, de laatste in België, ontdekten we dat mijn ene valies te zwaar was, maar met wat reorganisatie zou dat wel goedkomen... niet dus. Ik belde naar de luchtvaartmaatschappij waar ik bij boekte, maar zelfs indien de ene valies veel te weinig weegt en de andere 2 kg teveel zal je moeten bijbetalen. Nog zeker 5, 6 keer hebben we liggen sukkelen om toch maar alles mee te kijgen zónder te moeten bijbetalen. Mission accomplished ! Hup, Bas in de bench en op naar de luchthaven die toch wel zeker twee volledige straten verder ligt. Daar verliep alles vlot (we hebben zelfs Jean-Claude Van Damme gezien), ietsje te vlot misschien... het afscheid kwam heel snel, en zoals ieder van ons wel weet is afscheid nemen nooit leuk. Ik ga er niet te zeer op ingaan, maar je kan wel zeggen dat het emotioneel was (hoewel ik nog steeds twijfel of Björn nog steeds met z´n hoofd bij Van Damme zat).
Vanaf de ticketscanners waren het dus enkel nog Bas en ik met de wijde wereld aan ons voeten en pootjes. Tijdens de vlucht ging alles goed met Bas, hij was veel braver dan gedacht. Hij heeft geen enkele keer gemiauwd en heeft zelfs geslapen (waarschijnlijk van vermoeidheid). Het moet vast een grappig beeld geweest zijn: ik, Demi met het felrosse haar en apartere stijl mét kat, tussen al die bussiness mannen met hun grijze pakken en sombere aktetassen. Ik reisde namelijk in b.economy light -om het niet te moeilijk te maken.
Eens aangekomen nam ik de taxi (die trouwens betaalbaar was met alle soorten bankkaarten) naar de flat waar ik zou verblijven. Toen ik wou betalen, met de kaart natuurlijk, lukte het niet te betalen met één van de kaarten... Iets verder was een bank, dan daar maar proberen, gelukkig lukte het geld af te halen na enkele keren (want dan komt daar nog eens die vreemde taal bij kijken). Oef, uiteindelijk ging ik het appartement binnen en liet ik Bas uit z´n bench. Hij ging al snel de omgeving ontdekken, maar een uurtje later toen mijn kotgenoten arriveerden sloeg dat volledig om. Hij heeft zich sindsdien nog tot een uur of 8 onder het bed verstopt, poor thing. 's Avonds heb ik nog wat uitgepakt en heeft hij zijn snoetje getoond toen ik hem te eten gaf, enkele uurtjes later zijn we onder de wol gekropen. Het was tenslotte een vermoeiende dag.
In de vroege uurtjes wekte Bas mij al regelmatig door te purren en zich te nestelen in mijn haar, maar uiteindelijk moest ik toch opstaan om naar school te gaan. Onderweg viel me op dat de politie hier wél het goed voorbeeld geeft en stopt om voetgangers te laten oversteken, in tegenstelling tot in België vaak. Er moesten nog formaliteiten in orde gebracht worden (nog steeds eigenlijk) waardoor ik naar een postkantoor moest, gelegen in een winkelcomplex. Daar viel me ook enorm op hoe slecht ze hier Engels spreken, jammer, want daardoor zou je jou als student ook al wat meer thuis voelen. Hierna heb ik me 3 uur bezig gehouden in de bibliotheek van school omdat ik moest wachten op de leerkracht van mijn hoofdvak animatie die me de verdere uitleg zou geven over de vakken die ik kan kiezen. Natuurlijk is die persoon in kwestie niet komen opdagen, maar toch was het geen verloren tijd want daardoor kon ik dit maal een extra lange blog delen...
Eens terug in het appartement wist ik niet goed wat te doen, nog wat opruimen en met Bas spelen, meer kon ik niet echt doen. Dat zorgt wel voor een erg dubbel gevoel, want aan de ene kant moet er nog van alles in orde gebracht worden zoals mijn schoolinschrijving aan Sint Lukas zelf (hierdoor ben ik nu nog niet verzekerd via school), ik moet het merendeel van mijn vakken nog kiezen zodat ik ook weet wanneer ik les heb, etc etc. Maar aan de andere kant kan ik niets anders doen dan wachten, want door het herexamen verloopt alles trager... En dan is er nog het bankkaart issue waar ik momenteel niet op in zal gaan omdat ik anders weer van streek geraak. Frustrerend is het zeker, maar nog meer emotionerend (als dat al een woord mag zijn), wat ik onderschat had. Een pot Ben&Jerry's zou nu niet misstaan...
To be continued...
Knufs en purrs, Demi & Bastiaan.
Oh ! Wat vinden jullie trouwens van Bas' tipi'tje ?
Bij deze laten we jullie graag weten dat we kittens beschikbaar hebben voor adoptie. Er zijn diverse kleuren en de kittens mogen naar hun nieuwe thuis november-december.
Wil je graag meer weten, mail of bel ons dan, we helpen graag.
cats-dogs@tlandthuys.com
gsm: 0476/69 20 57 als ik niet op neem, spreek dan iets in, zo kan ik u terug contacteren.
Wacht niet te lang want er zijn al kittens gereserveerd voor adoptie en enkele in optie.
ten eerste sorry van deze late blog deze week, ik had afgelopen week herexamen kunstgeschiedenis en dat was uiteraard blokken als een beest ! Gevolg hiervan was dat ik gisteren (lees: woensdag) nodig had aan een dagje verwennerij: sauna à volonté ! Het was zalig zo'n dagje genieten... Vandaag dan moesten alle last minute zaken voor onze reis naar Turkije geregeld worden. Bagage pakken, toiletzak klaarmaken, kleren inpakken, hoewel bij aankomst al snel zal blijken dat een vierde van die kleren overbodig zullen zijn. Soit, ik heb het behoorlijk druk gehad al laat ik dat geen excuus zijn. Hopelijk kunnen jullie er alsnog van genieten...
Ten tweede, jullie horen me al aankomen, ga ik vanwege deze vakantie niet in staat kunnen zijn volgende week woensdag te bloggen... Maar de week daarna staan Bastiaan en ik op het punt onze valiezen te pakken en te vertrekken naar Hongaarse oorden. Ik heb Bas net naar zijn vakantieverblijf gebracht, hopelijk voelt hij zich er toch zo'n beetje want met 4 andere katten en één hond zal hij zijn pootjes vol hebben. Voor hem is het natuurlijk één groot avontuur, we hebben hem namelijk al elke week meegenomen naar zijn vakantieoord voor een short visit zodat hij kon wennen aan de omgeven, geuren, mensen en uiteraard dieren. Met één van de katten komt ie al goed overeen, met de kater des huizes gaat het goed (want daar had ik erger verwacht), een ander ontwijkt Bas eerder en met nog een andere loopt het wat moeizamer. Maar toen ik hem net afzette zag ik wel dat het goed zou komen, ze speelden namelijk allemaal samen met the red dot! Was leuk om te zien en ik voelde me er al geruster bij, want ik moet toegeven dat ik niet uitkeek naar het moment dat ik hem er moest achterlaten... Ach, de tijd gaat zo snel, voor we het weten zitten we in Hongarije.
Bovendien heb ik deze week Bastiaans SturdiBag ontvangen en ik ben er echt tevreden van. Bas voelt zich er ook veel beter in, onderweg miauwde hij namelijk amper terwijl hij dat voordien wel regelmatiger deed. Het is echt een luxe zo'n Bag ! Wij zijn met andere woorden zo goed als klaar voor ons avontuur in Hongarije. Ik ben trouwens vandaag wat boeken over Hongarije en Hongaars gaan halen bij mensen via via. Amai wat een gewicht, maar wel veel leesvoer voor de vakantie :)
Hierbij ga ik afronden want bij moeten deze nacht in de vroege uurtjes opstaan om naar de luchthaven te gaan ! Opgewonden :D
Knuff en purrs, Demi & Bastiaan (ook al zit ie er nu niet bij)
P.S.: Op de foto zie je hoe Bas zich als een pro klaarmaakte voor de vakantie, waxen en alles !
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Over mijzelf
Ik ben Natalie Lehaen
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is verkoopster & pedicure in bijberoep.
Ik ben geboren op 19/01/1980 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: cats & dogs.
Beste Muffinbloggers,
