Aloha ! Blogtijd !
Sinds Bastiaan terug is van weggeweest te zijn, heeft hij gelukkig geen zotte dingen meer gedaan en hij is terug een pak braver, want ik had het gevoel dat hij na onze vakantie een beetje stouter geworden was... Soit, hij slaapt sinds deze week ook niet meer op mijn kamer, omdat hij mijn nachtrust voortdurend verstoord en omdat hij dit thuis ook niet mag -misschien daarmee ook dat meneertje dacht dat hij zich even alles kon permitteren. Hij 'slaapt' 's nachts in de living en dat gaat goed zo, soms komt hij eens om aandacht al miauwend zijn pootje onder de deur steken, maar dan vertrekt ie weer. Een andere goede zaak -voor mijn slaap dan toch- is dat Eva haar kamerdeur laat open staan 's nachts waardoor Bas daar ook af en toe kan gaan binnenpiepen. Ik had haar gewaarschuwd dat hij waarschijnlijk wel naar van alles zou zoeken om mee te spelen, en natuurlijk had ik niet gelogen. 'He was playing with my doormat last night.' Maar ze zijn zot van hem, ik ga in januari nog moeten uitkijken dat ik en niet één van hun Bastiaan mee naar huis neemt ! Onze andere flatgenoot zei van de week dat het maar goed is dat we Bastiaan hier hebben, anders zou ze haar hond teveel missen... Da's zo leuk om te horen, want in het begin (toen we nog op zoek waren naar een flat en elkaar nog niet hadden gezien) had ik het gevoel dat het voor hen misschien zelfs iets negatiever was van mij om hem mee te brengen. Maar nu is Bas dus populairder dan mij -niet dat dat zo moeilijk is.
Dit weekend ben ik van plan naar een dierenwinkel te gaan, want ik heb er hier om eerlijk te zijn nog geen enkele gezien. In de eerste week ben ik wel een kattenbak gaan kopen in een klein winkeltje waar zo vooral voeding verkochten, maar blijkbaar hebben ze hier ook een Maxi Zoo ! Fressnapf genaamd. Ik zou hem graag een krabplank kopen voor hier, want dat kleine speeltje is nogal moeilijk voor hem. Het is best grappig om hem daaraan te zien krabben. Het heeft de vorm van een platte cilinder, zoals een strobaal, die hij tussen zijn achterpoten en voor zijn buikje houdt en dan begint hij met zijn voorpoten te krabben waardoor het lijkt alsof hij gaat trommelen op een trom...
Omdat hij zo fotogeniek KAN zijn, maar dat dus niet altijd is. Heb ik hem ook opgeroepen als model voor de ingangsproef die we moesten afleggen om in de fotografie klas te geraken. Hij was model voor de foto's die high en low key moesten zijn (kent Saartje vast alles van !) e het resultaat vind je bij de andere foto's.
Maandagavond ben ik even met hem naar het dichtsbijzijnde parkje gegaan omdat ie zoveel energie had, en ik soms het gevoel heb dat hij zich hier binnen verveelt. Dus leiband aan en daar gingen we, al was hij wel schuchter natuurlijk. Dan nam ik hem maar op tot daar, hij kroop zo dicht tegen mij aan ! Er kwam ook iemand voorbij met een grote Duitse herder, gelukkig had de hond niks in't oog in tegenstelling tot het baasje -wat uiteraard goed is. Eenmaal aangekomen, zette ik hem op de grond, hij keek benauwd om zich heen en maakte zich zo klein mogelijk. Niet veel later begon hij te miauwen, dus dacht ik dat het tijd was om terug te gaan. Ik verleg graag Bastiaans grenzen in de zin dat hij dan socialer zou worden, maar als we dit regelmatig kunnen oefenen is dat al een heel goede zaak vind ik.
Ik ben ook niet vergeten -al zullen sommigen van jullie misschien denk van wel- dat ik leuke fotootjes ging maken met Bas hier in Budapest. Dat ben ik nog steeds van plan, maar de afgelopen twee weken waren zo ontzettend druk ! Misschien dat ik er dit weekend wat tijd voor heb, maar ik weet wel al een paar dingen die leuk zouden zijn. Alleen hoop ik dat Bas niet teveel last zal hebben van de plaatsen waar we naartoe gaan, want we gaan de tram moeten nemen en daar zitten vaak veel mensen op... Fingers crossed !
Zoals reeds gezegd heb ik niet stilgezeten, zondag zijn we met een kleine groep Erasmus-studenten naar de Invisible Exhibition geweest. Het was zo'n unieke ervaring ! Als je ooit de kans hebt om er naartoe te gaan, zeker doen. Het is een tentoonstelling waarbij je in feite niks te zien krijgt, maar wel veel te voelen, horen en ruiken. Kortom, je ervaart hoe blinde mensen door het leven gaan en dat is een verruimende ervaring ! Je vindt er meer over hier: http://www.lathatatlan.hu/en/
Maandag had ik mijn eerste animatieles, yeey ! Maar omdat de leerkracht het woord voortdurend voerde in het Hongaars -en wij er dus geen knars van verstonden- waren een beetje teleurgesteld. We mochten de les verlaten en een paar uur later terug komen voor de Engelstalige versie, hoewel zijn Frans beter was zei hij. Dan maar, hhm, niks doen ? Het voelde als tijdverspilling en waren geïrriteerd door deze situatie, maar gelukkig werd alles opgeklaard door het gesprek dat we in de namiddag hadden. We zagen het weer volledig zitten.
Dinsdag had ik Hongaarse les waarbij we de maanden en dagen leerden, ik ga ze niet opnoemen want ik weet ze echt niet meer... Daarna hadden we glas les waarbij we een glaasje moeten maken waarbij de binnenkant aangepast is naar onze eigen stijl.
Woensdag had ik ceramics, waarbij we een porseleinen voorwerp naar keuze moeten maken. Ik ga een souveniertje maken voor mijn mama omdat ze zo graag koffie drink. Het idee is in feite een gewone koffietas, maar van bovenaf gezien heeft de tas kattenoortjes. Eéntje is hol, daar kan dus ook koffie in, en de andere is 'gevuld' zodat die kan dienen als 'oor'/handvatje. De docent vond het meteen een goed ontwerp en zei dat het precies op het goede niveau lag, niet te moeilijk, niet te gemakkelijk.
Have a nice weekend ! Ik hoop dat ik volgende week echt tijd heb om leuke dingetjes te doen met Bastiaan die ik kan posten !
Knufs en purrs,
Demi & Bastiaan.
Foto's:
1: Ik lig graag bij gezelschap, al is het in een kartonnen doos in de keuken.
2: Hmm, not sure if I like it here or not...
3: Wat is dat ? Wie is dat ? Waar ben ik ? Hoe kom ik hier ?
4: Kiekeboe !
5: Groetjes vanuit Budapest !
6 en 7: Een klein, amateuristisch prulletje dat ik gemaakt heb omdat mijn ramen zo saai waren.
|
