Af en toe in mijn leven ben ik gecrashed...soms duurde het heel kort en stond ik snel weer terug op de been ... andere keren duurde het wat langer voor ik "er" terug stond... Dinsdagavond ben ik gecrashed... het weggestoken verdriet kwam samen met mijn hormonen onverwachts naar boven en ...KABOEM Ik werd boos op de kinderen, boos op mijn man, boos op mijn ouders, boos op mezelf ... En daarna besefte ik... laat het verdriet toe... laat de tranen stromen en ik ga minder boos zijn .... ik ga minder rugpijn hebben... dat was zo...dat is zo ... God, wat doet dit pijn X
Reacties op bericht (1)
28-07-2016
onmachtig
Natuurlijk mag je boos zijn op zo een moment op heel de wereld. Het gemis zal erg zijn.
