De onzekerheid of en eventueel hoe lang dat Ashley zal blijven, vreet letterlijk aan een mens, aan een pleegouder. Zorgt letterlijk voor rug-en nekpijn... Da' s niet heel erg natuurlijk maar de onzekerheid wel...
Ik probeer elke keer ERGENS mijn optimistische kant en energie te vinden Vanavond lukt dat; hopelijk morgen opnieuw ! Stap voor stap; dag voor dag ...Da's niet altijd eenvoudig voor mij maar ik probeer dat voor Ashley !
komt er een avond dat Ashley op de stoep staat...voor een tijdje... omdat de moeder het even niet aankan ? omdat het op dit moment de beste oplossing is ? omdat Ashley even ademruimte nodig is...of de moeder ??
We zitten met zijn allen in een soort twilight zone... Wachten, wachten en wachten....Niet te veel nadenken, niet plannen...
