Pasen ! Vrolijk Paasfeest ! We denken dat ze ze hier Felices Pascuas zeggen....
Dat hoorden we toch gisterenavond in de Paaswake, die om 21u begon, paaskaars wijden, palmtakjes verbranden, nieuw doopwater aanmaken, en dan nog ns de mis. Zeg nog ns dat we deze week niet 'religieus' geleefd hebben ! ?
Maar toch was t 7 uur toen we vanmorgen ons broodje opaten in de keuken van de albergue, en even later vertrokken.
Met de bekende Chinese uitspraak voor ogen, Of je je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde, vertrokken we dus... Vroeg, inderdaad ja, maar t zou wel weer ns heel warm kunnen worden onderweg... Maar na even stappen was dat onze zorg niet, n in de verte opkomend onweer verontrustte ons wel... Goed doorstappen dus, maar altijd rondkijkend, want de natuur wordt hier met de dag mooier.. De citrusrozen worden groter en mooier, de wilde lavendel ruikt steeds lekkerder, de brem steeds aantrekkelijker...
Geen moeilijk parcours, zandwegeltjes, grindwegen, licht hellend naar boven en naar onder.
We werden enkel voorbijgestoken door fietsers, babbeltje geslagen met 2 Ollandse fietsers, die bergop niet sneller fietsten dan wij stapten.. Genieten werd t dus weer... tot op,5 km van ons einddoel, daar had de plaatselijk hostal-uitbater niet beter gevonden dan, op n kruispunt, dezelfde pijlen naar zijn etablissement te trekken als de normale camino-pijlen... Wat gesakkerd en getwijfeld, en toch de juiste beslissing genomen, zodat we zonder 2 km-omweg rond 12u aankwamen aan onze slaapplaats, geen gewone albergue deze keer, maar wel t klooster, dat zich zeer uitgebreid noemt 'Casa de Beneficiencia de los Hermanos Enclavos de Maria y de los Pobres', eigenlijk n orde van monniken waar we nog nooit van gehoord hadden : in t zwart en met n brede donkerblauwe band, deze orde zet zich vooral in voor gehandicapten en minderbedeelden van de maatschappij, n aantal van deze mensen woont hier in t klooster.
We wilden ons inschrijven, maar de hospitalero hield even siesta, dus wachten, maar één van de jonge would be - paters troonde ons mee naar de kapel waar net de hoogmis begon, naast de priester, stonden er nog n zestal jonge monniken, dus toekomst verzekerd hier !
Rest van ons programma vandaag : gauw wat eten, zorgen voor proviand voor morgen, om half 7 pelgrimszegen, en om half 8 avondeten in t klooster (zonder vino tinto !)
Prijs voor de overnachting en voor t avondeten in t klooster : gratis.. enfin donativo (je geeft wat je wil !).. t Zijn goei paterkes, ze doen veel goed werk met de gehandicapten hier, en we zullen camino-gul zijn..
t Is al bij al weer n fantastische belevenis die we hier meemaken, in n totaal andere sfeer dan de vorige caminos... We zouden het voor geen enkele cruise willen ruilen... Alleen missen we we het paaseitjes rapen van de kids thuis, heel erg...
Mérida lieten we met spijt achter ons... Wondermooie stad.. Na 5 minuten stopten we al langs de kant om de desayuno (ontbijt) te gebruiken.. Hou je vast, 1,75 voor n heerlijke tas koffie met n tostado (gegrild broodje met n overvloed van boter erop en heerlijke sinaasconfituur). De 2e Romeinse brug over de Rio Guadiana overgestoken, via de triomfboog van Trajanus door, de stad uit. En na enige tijd dook hij voor ons op : de indrukwekkende Romeinse Milagros aquaduct, o weer zo goed bewaard, en dan op weg naar het stuwmeer van Prosperina, het grootste Romeinse waterreservoir in het Middellandse zeegebied. Dit stuwmeer voorzag Mérida van het nodige water... Via ondergrondse kanalen kwam dat water in het aquaduct terecht, en dan was t maar bergaf tot Mérida... Ook weer indrukwekkend als je bekijkt tot wat de mensheid, met handenarbeid, 2000 geleden, in staat was.
En dan kwamen we in n zeer mooi stukje natuur terecht, panorama's om U tegen te zeggen, groene velden, weiden met steeneiken, lavendelstruiken, brem, citrus-rozen, kortom, de Spaanse Mechelse Heide. Alles fris in bloei, in deze lente, of is t hier eigenlijk al zomer. Voor ons alleszins wel, want niet de kilometers spelen ons parten, maar de hitte doet ons vroeg vertrekken, schaduw opzoeken, waar t ook maar kan. Maar al bij al lukt t ons vrij goed, we zitten op schema, geen kwetsuren, de weinige blaren van Malou vallen mee...
Afgelopen week, de Semana Santa, heeft ons vooral s avonds veel afwisseling en plezier gebracht.. het verschil in devotie met thuis, valt erg op, al is de uiterlijke schijn ook weer wel belangrijk hier.
Voor morgen voorspellen ze ons weer n heerlijk route, vooral de bloemenpracht zouden we moeten bewonderen... Nog meer dan vandaag klaarblijkelijk... De diertjes in t wild kijken ons ook soms verwonderd aan, zo van, wat komen jullie hier doen in ons territorium, en dan bedoelen we vooral de konijntjes, maar ook de ooievaars, die in de lager gelegen 'natter' gebieden, op zoek zijn naar eten voor hun jongen... Heerlijk om zien !
Aljucén, waar we nu gelogeerd zijn in de albergue Annalena, is n klein dorpje, ontstaan in de Moorse periode... Morgen verlaten we de provincia Badajoz en lopen de provincia Cáceres binnen.. We hopen na n 20-tal kilometer in Alcuésar te zijn, en daar te overnachten bij de monniken.. Hopelijk kunnen we daar n mooie Paasdag beleven.. Voor eitjes zullen we waarschijnlijk zelf moeten zorgen ! 😉 😉 😉
Temperatuur : morgen 14°- middag 29° - avond 26° (zon, lichte bewolking vanaf namiddag)
n Korte etappe vandaag... en toch niet te laat vertrekken.. t Had zn bedoeling, we stapten immers naar Mérida toe, één van de mooiste Romeinse steden buiten Rome..
Ton vertrok samen met ons, en we hadden fijne gesprekken onderweg, nooit gedacht dat n Ollander uit Leeuwarden zoveel 'Vlaamse' dingen zou weten en wat nog meer is, weten te appreciëren.. Louis Paul Boon was zn favoriete schrijver, Willem Elsschot was hel meer dan bekend, en de laatste film die hij gezien had, was 'The Broken Circle breakdown' en niets dan lof voor Veerle Baetens, met naam en toenaam bekend... Was n wereldburger, die Ton, doet zn eerste camino, maar van wandelen heeft ie kaas gegeten : Machu Pitchu, Nepal, Mount Everest.. Allemaal gestapt... Op n zogenaamde vloek waren we er, na alweer meer dan genoeg wijngaarden en olijfbomen. En plots dook ze inderdaad voor ons op de Puente Romana, de prachtig bewaarde Romeinse brug over de Guadiana.. nooit gezien, intact, 792m lang, 60 bogen, de grootste en langste Romeinse brug.. Na veel oh's en ah's liepen we toch maar door naar onze albergue, weinig comfort, maar wat wil je, voor 6 .. Gauw douchen,en proberen wat te eten in de stad.. Maar waar stuitten we op? Ja juist, op n processie.. Weer indrukwekkend, die puntmutsen, en die heren (die de lijdende Christus-paso sjouwden) en die dames (die de Virgen Maria voortsleepten op hun schouders).. Ingewijden vertelden ons dat er vandaag nog 2 processies volgen, de laatste vertrekt weer om middernacht !
En dan gingen we op culturele uitstap in Ermita Augusta, de Romeinse naam van Mérida, de culturele hoofdstad van de Extremadura. Niet te schatten hoe goed bewaard hier alles is. Om te beginnen, het Theatro Romano, (plaats voor 6000 man)met zn marmeren zuilen, één van de mooiste van Europa... en aansluitend het Amfitheater, (goed voor 16.000 toeschouwers) waar de gladiatoren hun gevechten hielden. Dit heeft werkelijk ons hart gestolen... Om dan nog niet te spreken van de tempel van Diana, die midden in het centrum ligt, schitterend bewaard, doordat het geïntegreerd werd in n paleis..
Urenlang hebben we rondgelopen in deze stad, de kilometers van voormiddag vergetend..
Morgen trekken we verder, alhoewel je om alles te zien, nog gerust n dag hier kon blijven, maar we passen onze route aan, zodat we passeren aan de Romeinse aquaduct, en de triomfboog van Trajanus... Het Circus Maximus, nochtans de moeite waard, zullen we aan ons moeten laten voorbijgaan, wegens 'te ver'.
Maar wie hier ooit in de streek is : doen ! Want Mérida is n echt openlucht museum van Romeinse monumenten, in al zijn facetten !
Temperatuur : morgen 15°- middag 31° - avond 27° (zon☀️☀️☀️☀️☀️)
We vreesden n beetje voor deze etappe, de hitte en de uitgerekende 32 km... Aan de zon konden we niks doen, die was er, maar de kilometers wel, k had me even misrekend, want k had gepland om via Almendralejo te stappen, onnodig bleek volgens mn Leeuwardse stapmaat Ton, je kon dat dorp gewoon links laten liggen, en dan won je zo'n 4 km.. Ons niet gelaten, we moesten daar toch niet persé zijn...
Maar als je me nu vraagt, vertel ns wat over vandaag, dan kan k eigelijk maar dit zeggen : wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden...
Neen k overdrijf niet, na t verlaten van Villafranca de las Barros (het zoveelste Villafranca op de camino !) zagen we links, en rechts, voor en achter ons, de ganse dag niks anders dan.... ja juist wijngaarden en olijfgaarden... Maar eigelijk verveelde het niet, de wijnstruiken waren er in alle aard, grote, kleine, dikke en dunne, opgebonden of niet.. Nooit zoveel wijnstruiken samen gezien... Allemaal voor tafelwijn, liet k me vertellen, ze belanden meestal in oninteressante logge bulkwijnen.. 4 soorten, Albarije, Eva en Malvar, maar natuurlijk ook Tempranillo. Meestal witte wijn. De meest bekende schijnt de Ribera del Guardiana te zijn....
Maar wat t stappen zelf betreft.. Kaarsrechte verbinding van 28 km tussen die 2 dorp-steden dus, en als k kaarsrecht zeg, dan bedoel k dat ook zo, gelukkig was er nu en dan een hellingtje in anders hadden we kunnen kijken val albergue tot albergue... Malou deed t wonderwel goed, en was verbaasd over zichzelf dat t zo goed lukte... niet dat er niet gezweet werd, want t blijft toch nog altijd 28 km in n temperatuur van soms meer dan 30°.. Maar t is n taaie, en als we t toch over wijn hebben, ze wordt beter met de dag, net zoals goede wijn betaamt 😉...
We zitten ondertussen weer in n prima albergue, in het Palacio de los Mexia, t stokoude portaal is versierd met heuse Compostela-schelpen.
Gisterenavond hebben we de nachtprocessie maar aan ons laten voorbijgaan, we maakten wel de voorbereidingen mee in de kerk.. n mooie beleving.
Hier zullen we het echt aan de lijven ondervinden, misa de la cena del Señor, om 19u, aansluitend Procesión de Jesus Nazareno, en hou je vast.... om 24u00 (!) Procesión de Cristo Crucificado... We gaan het graag meemaken, maar ontsnappen zouden we toch niet kunnen, want.... De kerkdeur ligt net tegenover onze albergue-deur !
Temperatuur : morgen 16°- middag 30° - avond 27° (zon, en niets anders dan zon)
Toch nog even terugkomen op Zafra... Mooi klein stadje met pleintjes die je lokken om te terrassen, hetgeen we dan ook deden met wat tapas ipv de klassieke menu peregrino.. Het wordt niet voor niks Sevilla la Chica (klein Sevilla) genoemd..
En op half 9 's avonds was t dan zover : de processie.. En waar t bij ons n stille bedoening in is de 'stille week' is t hier n barokke vertoning, waarbij t lijden van Jezus, maar steeds vergezeld van de Virgen Maria, via n processie vertoond wordt.. Eerst kwam er n enorme goot verguld platform (paso), gedragen door n 20-tal jonge mannen, die dat platform telkens ternauwernood 20 meter kunnen verplaatsen, en dan t geheel moeten neerzetten.. ze gaan dan zelf telkens uitgeput op de grond zitten.. Zo'n paso weegt gegarandeerd meer dan 1000 kg... Reken maar uit wat ieder te dragen heeft.
Het 2e tafereel was de pas met de Virgen Maria, even indrukwekkend, even zwaar, maar ditmaal gedragen door n 20-tal meisjes en dames). De Tongerse Zingende Maagden mogen hier wel n puntje aan komen zuigen !..
Zo'n processie is ook n boetegang, al de begeleiders waren dan ook gekleed met puntvormige maskers (om anoniem te blijven) - deed ons trouwens heel fel aan de Ku-klux-klan denken. Door t voortdurend neerzetten van die paso's duurt zo'n processie urenlang.. om half elf lagen we pas in bed, en toen was de prcessie nauwelijks 100 m uit de kerk vertrokken.. We willen het jonge Spaans koppel, dat langs ons stond, bedanken voor de fijne uitleg die ze gaven aan ons, 'paso-barbaren'
Vandaag vertrokken we dan weer bij t opkomen van de zon... Licht stijgend, omkijkend konden we van de prachtige uitzichten over het okerkleurige landschap. Dan zigzaggend naar benden naar t stadje Los Santos de Maimona. En dan zagen we steeds meer ploegende en eggende boeren, tussen de olijfgaarden en de wijngaarden naar Villafranca de los Barros.
Maar k weet niet waarom, maar vanaf 11u kon k niet meer ophouden t liedje te neuriën, k denk van Los Machucambos
Cuando calienta el Sol aquí en la playa (in Extremadura eigenlijk) Siento tu cuerpo vibrar cerca de mi Es tu palpitar, es tu cara, es tu pelo Son tus besos, me estremezco, oh..oh..oh!
k Weet eigenlijk héél goed waarom, de temperatuur steeg tot ver boven de 30°, bij wijlen liepen puffend en kuchend, goed dat we genoeg water bijhadden.
Bij aankomst in Villafranca de los Barros, onmiddellijk naar albergue Carmen, waar de hospitalero van gisteren opnieuw dienst had.. Toen we naar het weer hier informeerden, wist hij ons te vertellen dat de huidige temperaturen van boven de 30° hoogst abnormaal zijn voor de tijd van het jaar.. Hij brabbelde zo wat van 'el tiempo esta loco' ! ... Maar wij zitten er weer mee.
Morgen proberen we +-30 km te doen, zodat we Mérida kunnen bereiken op Goede Vrijdag.. Vroeg opstaan zal dus de boodschap zijn... We twijfelen nu of we de processie hier weer willen meemaken, ze start immers pas om 22u00 deze avond.. Maar eerst gaan we de menu peregrino uitproberen op de plaza mayor, 5 per man, koffietje achteraf inbegrepen... vamos a ver (denk k)... we zullen zien...
Temperatuur : morgen 14°- middag 32° - avond 27° (zon, niets dan zon)
Er stond n tocht van 25 km op t programma, niks spectaculairs, want dat zal zo ongeveer n gemiddelde tocht worden, ook t parcours was 'normaal', lichtjes bergaf zelfs. Maar, de meteo had warm weer voorspeld, dus vroeg opstaan, gauw desayuno om 7u in onze albergue, en op stap om half 8, net klaar aan t worden. Na 6 km kwamen we eens n dorpje tegen, maar daar sliepen ze klaarblijkelijk nog allemaal, niks open te vinden. Geen probleem want ieder 1,5 liter water bij, en ook voldoende eten, want, dan kwam het, de oude Romeinse heirbaan op, 15 km lang geen kat te zien, en nog minder water te vinden... Eindeloos lang die weg, niks te horen buiten het getsjilp van de mussen en het kraken van de struiken.. Maar we klagen niet, t is eenzaam, maar o zo mooi, de kurkeiken, de gerst die al 40 cm hoog staat, de net omgeakkerde zones tussen de wijngaarden, trouwens de eerste dag dat we die zien. Olijfgaarden en sinaasappelplantages zorgden voor de afwisseling.
Tot 11u, zalig wandelweer, maar dan begon ze te steken, die zon... In t laatste dorpje op n 4-tal km van Zafra, wees de apothekers-thermometer al 31° (!)... Hoog tijd om even n terrasje te doen daar en n cerveza naar binnen te gieten..
Tussendoor nog even dit, alhoewel k beloofd had het niet te schrijven... In één van de vele 'doorwaadbare plaatsjes' hadden ze mooie dikke keien gelegd om erover te geraken... t was ditmaal de beurt aan Malou om te duiken... kleddernat.. maar met zo'n weer droogt dat goed hé !
We kwamen, tamelijk bekaf aan in de albergue, en we kozen weer voor n omgebouwd oud klooster, liever dan in n modern gebouw te gaan zitten, het heeft wat... En in Zafra is heel wat te zien, n aanrader trouwens moest je ns in de buurt zijn : mooie typisch Spaanse pleintjes, omzoomd met arcades.. n mooie Parador, n zeer mooie stadspoort. Alles hebben we belopen (zeker nog 5 km extra !). Uiteindelijk zijn we het Convento de Santa Clara binnengegaan, n Zusters Clarissen klooster, die aan de pelgrims via n draailuikje n mooi stempel afleveren (ze mogen immers geen contact hebben met de buitenwereld).
En nu gaat Malou's wens in vervulling : we gaan deze avond naar de processie van de Semana Santa kijken, die gaat hier deze week zo maar eventjes 4 keer uit.
Temperatuur : morgen 14°- middag 26° - avond 22° (zon, niets dan zon)
Geen al te moeilijk etappe vandaag, maar toch vonden we het raadzaam om vroeg te vertrekken.. 'El tiempo' voorspelde immers zeer veel zon voor namiddag, en vermits het daar in die schaduwloze extremadura-gebieden heel erg warm kan worden, verkozen we ervoor zo vroeg mogelijk de schaduw van de albergue te gaan opzoeken.
Niet teveel treuzelen dus, goed doorstappen, intussen 1,5 liter drinken, en aan 17km de boterhammekes opeten.. Groot verschil met al de vorige caminos (vooral de Frances), deze eerste 6 dagen is er niks, maar dan ook helemaal niks te vinden tussen start en aankomstplaats.. geen bar, geen tienda, geen boom om onder uit te rusten.... Maar het heeft ook zijn charmes, bijna altijd alleen onderweg, genietend van de o zo mooie natuur : kurkeiken overal rond je, en in deze tijd van het jaar beginnen hier alle kleine struiken in bloei te komen... zoek maar eens op hoe mooi de citrusroos hier is ! Om nog niet te spreken van de heerlijke geuren... ze doen me meer en meer denken aan de maquis van Corsica !
In Fuente de Cantos zijn er 2 albergues.. wij hadden van te voren voor de 'Convento' gekozen, omdat we houden van oude gebouwen, zoals dit klooster, die men ombouwt en n andere bestemming geeft. Maar onze keuze werd niet zo geapprecieerd door de PR-man van de 'concurrerende' albergue.. Op die godverlaten weg, 5 km voor aankomst kwam hij ons tegemoet gereden men zn auto, gesticulerend dat zijn albergue zoveel beter was, en om ons om te kopen zouden we zelfs n gratis blik cerveza mogen aannemen.. weigering van ons natuurlijk, maar bij t binnenkomen van t dorp, dezelfde mooipraterij, en ons zelfs achterna rijdend, en ons de verkeerde weg opsturend.. de weg naar zijn albergue dus... Ons kennende weet je dat we niet tegen opdringerigheid kunnen.. en dus slapen we nu in n klooster, gerestaureerd door de gemeente.
Onze trip doorheen de gemeente leerde ons dat er buiten 'de Iglesia de Nuestra Señora de la Granada, (gesloten), niet veel te beleven was.. n Oud Spaans heertje probeerde ons wel te lokken naar t geboortehuis van Francisco de Zurbarán', n wereldberoemd schilder 'in Spanje'; zijn meest bekend werk, de Onbevlekte Ontvangenis, hangt in het Prado in Madrid.
Morgen trekken we verder door Extremadura. Dit is eigenlijk de minst toeristische streek van Spanje, maar voor hetgeen wij er tot nu toe al van gezien hebben, begint het ons aan te staan. Maar onbemind bij de toeristen zal t waarschijnlijk toch wel blijven. Eind van de week hopen we de pareltjes Mérida en Cáceres te ontdekken, maar dan zullen onze wandelschoenen wel al wat meer afgezien hebben.
PELGRIMEREN op de VIA DE LA PLATA
